Blood, drugs and you in the middle

Gangster - Troianx
Glina - Natas

Gavin Rayne


Zwany: Red, R
Prawdziwa tożsamość:Keith Walker
Wiek: 31 lat
Urodziny: 27.09
Płeć: Mężczyzna
Orientacja: Biseksualny
Status cywilny: Singiel
Rodzina:
- Michael Walker - Brat - 37 L. †
- Tina Walker - Bratowa - 33 L.
- Ben Walker - Bratanek - 7 L.

Wzrost: 185 cm
Kolor oczu: Kasztanowy
Kolor włosów: Czerwony, naturalnie rudy
Cera: Chorobliwie blada
Sylwetka: Wysportowana
Piercing:  Lobe, upper lobe, dwa mid helixy, industrial, bridge oraz w sutkach
Znaki szczególne: Krzywy nos, wystające kły, długie palce, blizna nosie wchodząca na policzki oraz po postrzale na prawym ramieniu

Ciekawostki:
- Detektyw policyjny, pracuje w centrali.
- Rok temu jego partner oraz brat, zginął podczas akcji, w którą zamieszany był gang Umbra. Od tamtej pory nabawił się pewnego rodzaju obsesji na punkcie owej organizacji. Jest zaślepiony zemstą.
- Cały jego obecny wygląd- - np. kolczyki, włosy - jest kamuflażem jaki przyjął po otrzymaniu misji wtargnięcia w szyki Umbry.
- Wychowany w domu dziecka z bratem. Kiedy Michael osiągnął pełnoletność od razu przejął nad nim opiekę.
- Po postrzale jego prawe ramię nie jest w pełni sprawne, dlatego też przerzucił się na używanie lewej.
- Uzależniony od palenia i słodyczy
-
-

  Gruba teczka z hukiem uderzyła w zawalony stertami papierów biurko, pośród których leżała rudawa czupryna. Jeszcze parę dni temu każdy jej kosmyk był perfekcyjnie zaczesany i ułożony w odpowiednią stronę. Jedynie jeden z nich miał pozwolenie aby zwisać na czole, dodając uroku młodemu, pełnemu aspiracji detektywowi. Teraz jednak każdy włos sterczał w dwie różne strony. Zaniedbane i lekko przetłuszczone, od razu zdradzały, że rudzielec nie opuszczał swojego biurka przez co najmniej kilka dni. To samo mówiły kartki papierów, które zapełnione były sprawami powiązanymi nawet w najmniejszym stopniu z gangami.
- Wyglądasz jak kupa gówna. - Skomentowała z niesmakiem brunetka, która podniosła ostrożnie dwoma palcami jedną z kartek, tak jakby się bała, że przeniesie na siebie jakąś zarazę.
- Ciebie też miło widzieć Jannet. - Wychrypiał z trudem się podnosząc, po czym z ziewnięciem podrapał się po chropowatym zaroście. Kobieta od razu skrzywiła się mocno, kiedy tylko doleciał do niej odór pochodzący z jego paszczy.
- I śmierdzisz jak kupa gówna. Keith, ogarnij się, błagam cię chłopie. - Dodała przeglądając akta pomieszanych spraw z drgającą brwią. Ile razy to już słyszał w ciągu ostatniego tygodnia? Dziennie na pewno minimum 5, jednak jego mózg nie był zdolny do bawienia się w matematykę. Zaniedbał nie tylko swój wygląd, ale też i wypoczynek.
- Ej. Ja ci tyłka nie obwąchuję, tak? Czego chcesz? Jak przylazłaś truś mi dupę, to lepiej zrobisz jak się zapchasz. -  Nawet nie próbował ukrywać swojego niezadowolenia z zakłócenia spokoju. - Ciężko pracuję, jakbyś nie widziała. - Dodał, wskazując dłonią na swoje biurko, a zaraz kciukiem też pokazał na podłogę, po której również walały się papiery.
  Brunetka pokręciła bezradnie głową, wprawiając swój luźny kok w energiczny ruch, za którym wodziły zmęczone kasztanowe oczy - niczym te kota, który dojrzał w oddali ogon myszy.
- Z własnej woli nawet bym tu nie podeszła. - Jedną ręką zatykała nos, drugą zaś poklepała teczkę którą przyniosła. - Evan chce cię widzieć. - Pchnęła papiery w jego stronę, a rudzielec nie tracąc czasu szybko przeleciał po rozdziałach.
- 34, 40, 41 i 47 - Wszystkie równie bezużyteczne. Przejrzałem je już setki razy. - Zirytowany odrzucił teczkę, która przez upadkiem na podłogę i rozsypaniem swojej zawartości została powstrzymana przez jego koleżankę po fachu.
- Wszyscy mają związek z "V". - Kasztanowe tęczówki w sekundę rozbłysły życiem i ponownie przejrzały z zapałem akta spraw.
- Gdzie jest Evans? - Wstał gwałtownie, zbierając bez grosza delikatności kartki z biurka, zaraz próbując je jakimś cudem upchnąć w teczce, w której już wcześniej brakowało miejsca.
- U siebie. Nie zdechnij po drodze, bo do reszty zaśmierdnie nam biuro. - Nawet jej nie wysłuchał. Po otrzymanie interesującej go informacji, pędem wybiegł z pomieszczenia, a po drodze prawie nie zabił biednej sprzątaczki. Nie chcąc tracić czasu na opierdzielanie jej, warknął tylko niezadowolony i przepchnął się dalej korytarzami. Dwa skręty w lewo i jeden w prawo, ostatnie drzwi na wprost. Wpadł do pomieszczenia bez pukania, przerywając rozmowę siwego mężczyzny, na którego twarz wpłynął rozbawiony uśmiech na jego widok.
- Biorę tę robotę, wyjeb resztę. - Zażądał od razu wprawiając w zakłopotanie gości starszego, który zaraz skinął do nich przepraszająco głową.
- Dokończymy innym razem. To... specjalny przypadek. - Poinformował i odczekał aż zostaną sami. - Twój stan psychiczny sprawia, że mam wątpliwości co do twoich kompetencji, Walker. - Zaczął, ale zaraz przerwały mu wysypane na biurko papiery.
- Nie pierdol Evans. Nie wezwałeś mnie, żeby bawić się w mojego psychiatrę. Wyniki w normie, dostałeś je na początku tygodnia. Gadaj, który to wywęszył. - Walcząc z wyczerpaniem wsparł się o biurko biodrem i rozmasował bezlitosne skronie.
- Ostatniemu przypomniała się ksywka i całej reszcie też zapaliła się lampka. Pozostaje namierzenie go i przygotowanie cię. - Starszy mężczyzna zmrużył przebiegle opadające powieki. - Wyjebię innych, ale musisz mi obiecać, że będziesz cierpliwy.
  Rudzielec przełknął nerwowo ślinę, pomimo panującej w jego gardle suszy i skinął gorliwie głową. W końcu pojawiła się szansa.

...

  Odgłosy uderzeń były niesamowite, choć szybko zagłuszały je jęki cierpienia i błagające o życie krzyki. Kasztanowe tęczówki z uwagą śledziły ruchy kupy mięśni, którą aż trudno było uwierzyć, że był człowiek. Jakie śmieci w siebie wpakował, żeby dojść do takiej formy? Żadne znane Keithowi wspomagacze, nie pozwoliłyby osiągnąć mu takiej formy, bez krytycznego wyniszczenia organizmu. Nie była jednak zasługa samej ciężkiej pracy i godzin spędzonych z oddaniem na siłowni. Tego był pewien w dziewięćdziesięciu dziewięciu procentach. Zmrużył powieki, kiedy gorzej zbudowany mężczyzna został brutalnie rzucony na siatkę klatki potwora. Przydzwonił głośno akurat w jedną ze stalowy rur i straci przytomność, choć reszta jego funkcji życiowych też stała pod wielkim znakiem zapytania. W normalnym przypadku, Walker rwałby się do akcji, jednak teraz go tu nie było. Był Gavin Rayne, dwudziestopięcioletni nieudaczni życiowy, który miał smykałkę do przemycania niebezpiecznych przedmiotów, jak i substancji. I nowy rekrót chętny do wstąpienia w szeregi Umbry.
- Następny! - Warknął znużony jeden z oprychów, który cały ten czas był odpowiedzialny za wywlekanie zwłok z klatki i zamykanie w niej kolejnych ofiar dla potwora.
  Rayne rozejrzał się po swoich bokach, po których jeszcze niedawno stało z dwudziestu mężczyzn. Siedemnastu z nich zostało rozniesionych w drobny mak, a przetrwali zniknęli za dwuskrzydłowymi drzwiami. Musiał być jednym z nich. Gdyby się teraz wycofał, zapewne dostałby szybką kulkę w łeb i nie musiałby się męczyć z rozwścieczonym ogrem. Była to jednak jedyna szansa na zbliżenie się do kogoś kto znał mordercę jego brata. Na sekundę zawiesił kasztanowy wzrok spod daszka czapki na stojącym w rozbawionym tłumie niebieskowłosego chłopaka. Kolor jego włosów się zmienił, ale doskonale pamiętał rysy jego twarzy z tamtego dnia. Nie bał się jednak o bycie rozpoznanym, w końcu własnoręcznie zadbał o swoją zmianę wyglądu. Zdjął czapkę ze swoich krwiście czerwonych włosów i odrzucił ją na pobliskie krzesło, do której też zaraz dołączyła workowata bluza.
- Ruszaj się, kurwa, nie mam całego dnia. - Pośpieszony zerknął na ogolonego blondyna, który zniecierpliwiony opierał się o wejście klatki. Jednak nie odpowiedział mu. Bez słowa wszedł do klatki, która od razu została za nim zamknięta.
  Czekał na odliczanie i sygnał rozpoczęcia, jednak tym razem nic takiego nie nastało. Tym razem walkę bez ostrzeżenia rozpoczął cios wymierzony prosto w jego głowę. Jego przeciwnik widocznie był już znudzony ganianiem za słabymi przeciwnikami i chciał szybkiego nokautu. Czerwonowłosy sprawnie uniknął olbrzymiego łapska i odskakując na dystans uniósł gardę. Teraz olbrzym był jeszcze bardziej zirytowany, ale planem Rayne było go trochę rozerwać. Po dwóch kolejnych unikach, przeszedł do nieco bliższych, szybkich starć. Dwa razy nawet zablokował, choć wiedział, że poleganie na blokach daleko go nie zaprowadzi. Już w tamtej chwili czuł skutki uderzeń w postaci promieniującego bólu. Zadanie było tylko jedno: przetrwać do końcowego sygnału., a do tej pory czas każdego rekruta był kompletnie randomowy. Nie mógł więc polegać na zwlekaniu, bo równie dobrze jego czas mógłby zostać wydłużony do godziny, a może nawet i dłużej, jeśli mierzący miałby ku temu kaprys.  
  Pomimo skupienia, obolałe kończyny już nie pracowały tak szybko. Uniki, bloki, ale ostatnie dwa uderzenia posłały go na podłogę, po której natychmiast się przetoczył, unikając zmiażdżenia przez ogromne cielsko. Musiał działać szybko i zdecydowanie. Podniósł się na nogi i tym razem to on zaczął od zażarliwych ataków. Większość nieskuteczna, ale otworzyła mu obronę potwora i pozwoliła na dwa silniejsze ciosy wymierzone w twarz. Jeden szczególnie dobrze wylądował na wielkim nosie, z którego zaczęła sączyć się krew, a jego przeciwnik zatoczył się do tyłu. To była kolejna szansa, której nie zmarnował, ale też i rozwścieczył nią potwora. Ciosy lecące w jego stronę stały się kompletnie nie do przewidzenia. Chaotyczne, nerwowe, przepełnione gniewem. Te Rayne również takie się stały, bo mimowolnie wyładowywał duszony w sobie od roku gniew, ale przegrywał pod kątem czystej siły. Jedno z kolejnych uderzeń wycelowane było w prawy bok jego głowy. Był pewien, że zdoła je uniknąć o włos, jeśli dobrze się odchyli, jednak zbyt wczesny unik jasno pokazał napastnikowi jego zamiary. Więc zamiast na uderzeniu, skupił się on na zadaniu jakichkolwiek obrażeń.
  Rayne odskoczył aż pod jedną ze ścian klatki, gdzie to chciał złapać krótką przerwę. I otrzeć spływający mu po szyi pot. Jednak zaraz po starciu płynów swojego ciała, jego uwagę przykuła czerwona smuga rozmazana na jego ramieniu. Przez adrenalinę pompującą w jego żyłach nie był nawet świadom swojego obrażenia. Dopiero kiedy olbrzym odrzucił na betonową podłogę drobny metalowy przedmiot, do którego przyczepiona była niewielki fragment mięsa, stał się świadom sączącej się z jego prawego ucha krwi. Od ruchowo dotknął zranionego miejsca, orientując się, że stracił właśnie niewielki kawałek ucha oraz jeden z jego industrialów. Przerwa przez lekki szok nie dotyczyła jednak olbrzyma, który zakończył ją kopniakiem w prawe ramię czerwonowłosego, posyłając go ponownie na podłogę. Tym razem nie próbował się na niego rzucać, a bardziej zadeptać na śmierć. Miał z tego ogromną radochę, póki zirytowany Gavin nie wymierzył podwójnego kopa prosto w jego krocze. W tym też momencie rozległ się sygnał oznaczający koniec walki.
- Zależy wam na koledze, urocze. - Westchnął wstając z lekkim trudem przy pomocy siatki i splunął krwią z rozerwanej wargi. Przeżył, ale czy na pewno był to koniec rekrutacji?
- V, weź go chociaż zaszyj, żeby mięcho mu nie latało. - Polecił gość od otwierania klatki, co od razu sprawiło, że czerwonowłosy się wyprostował z błyskiem w oku. Lepiej trafić nie mógł.

 Adrenalina była cudownym związkiem. Wytworzona podczas gdy obiekt był w stanie wyczuć zbliżającą się o włos kostuchę, pozwalała na drwienie z niej. Mało tego, uruchamiała ukryte pokłady energii i znieczulała na ból. Niestety w tym przypadku u Red'a nie działała zbyt długo. Trzymała się go do momentu opuszczenia klatki, ale już kiedy schodził po jej schodach, czuł narastające rwanie z prawego boku głowy. Na chwilę przymknął powieki, głupio łudząc się, że na tym się zakończy, ale ból jedynie stale narastał. Nie był dla niego niczym nowym, ale jak to zwykle bywa zapomina się o nieprzyjemnych uczuciach, a kiedy te wracają, to ze zdwojoną siłą. Tak na dokładkę, żeby porządnie przypomnieć i przestrzec o dbaniu o swoje ciało. W przeciwnym razie zacznie się ono buntować i nie będzie z niego najmniejszego pożytku.
  Gavin słabo kontaktował, ale uparcie parł na przód, przewyższając swoje limity. I choć do tej pory zawsze się jakoś wylizywał, tak padnięcie jego serwera było kwestią czasu. Ale mógł sobie pozwolić na to dopiero po osiągnięciu swojego celu - Zemście i zmiecenia Umbry z powierzchni ziemi. Już w tamtej chwili miał ochotę wymordować każdego znajdującego się w fabryce. Może i zyskałby chwilową ulgę, ale gruby ryby by mu spierdzieliły i zaszyły się pod ziemią, a ci obecni przed nim byli nic niewartymi śmieciami.
  Nieprzyjaznym pomrukiem odpowiedział na gratulacje i ciężko zasiadł na łóżku. Choć przy zdrowych zmysłach unikałby nawet dotykania się ścian tego prowizorycznego gabinetu szkolnej piguły. Tak wyglądał jedynie oczami jego dziecięcej wyobraźni, kiedy trafiał na kozetkę po kolejnej bójce. Ale znalezienie się w noże tej przerażającej kobiety, miało swoje plusy. Ominięcie zajęć oraz wpadnięcie spanikowanego Michaela. Ile by nie dał, żeby tylko znów móc sprawiać mu tak błahe problemy...
  Ostrzejszy ból wyrwał go z przyjemnych myśli i brutalnie ściągnął do szarej rzeczywistości, w której młody ćpun łatał jego ucho.
- Zostałem kreatywnie ochrzczony "Red'em". Ale domyślam się, że reklamacji nie przyjmujecie. - Odparł przyjmując środki znieczulenia, których wlał w siebie od razu połowę. Wzięło się to od koloru jego włosów i oczu, czy może przez to, że wylazł z klatki z czerwonym od krwi łbem? Trudno było stwierdzić, ale kłócić też się nie zamierzał. "Red" był znakiem, że został przyjęty. A przynajmniej wzięty jako mięso armatnie, ale znalazł się w ich szeregach. Dokonał czegoś, co zajęło mu  zdecydowanie o jeden rok za długo. Niestety bez dobrej reputacji, mógł zapomnieć o przestąpieniu progu fabryki.
  Nagłe obnażenie, a następnie komplement skomentował pierw uniesieniem lewej brwi.
- Dziękuję, już wiem z kim nie tracić kontaktu wzrokowego, kiedy upuszczę mydło. -  Mimo niechętnego nastawienia, po jego ustach przedbiegł lisi uśmieszek. Trudno było walczyć mu ze swoją nienawiścią do całego gangu, ale musiał przecież jakoś się do nich zbliżyć. W szczególności do zajmującego się nim "V". Zupełnie inaczej go zapamiętał, szczególnie kolor jego włosów, kiedy obecnie był jasno niebieski. Ale postura jego ciała się nie zmieniła, po prostu bardziej zwracał teraz na siebie uwagę. Nie żeby "Gavin" był lepszy.
- Ta, pokaż co potrafisz. W najgorszym wypadku mi ucho obumrze i odpadnie. -  Wzruszył ramionami wychylając resztę zawartości alkoholu, który za drum razem już lepiej podrapał w rozgrzanym gardle. Był to mocny trunek, dzięki któremu mógł choć odrobinę się rozluźnić przed kolejną dawką bólu.
  Ułożył się wygodnie na łóżku i zacisnął zęby na podarowanej szmacie. Miał małą nadzieję, że była dość czysta, ale na szczęście nie miał czasu na analizowanie jej. Wolał nie wiedzieć, a z pomocą przyszedł ból, który skutecznie odciągnął jego uwagę. Uczucie igły wchodzenia igły w jego rozdrażnione tkanki nie było złe - ukłucie i gładkie przejście. Dopiero część z przeciąganiem nitki wysłała falę bólu po całej jego czaszce.
- SssSSSKurwa mać!! - Warknął przez zaciśniętą w zębach szmatę i zamrugał gwałtownie odganiając gwiazdy z pola widzenia. - Pierdolę... Czerpiesz z tego jakąś przyjemność, czy nadepnąłem ci na odcisk? -  Zwilżył wargi językiem i wyszczerzył się szyderczo. W tym momencie można było śmiało wziąć go za masochistę i ciągnęło to za sobą dwa skutki. Albo ściągnie na siebie jeszcze więcej bólu, albo obrzydzi niebieskowłosego do tego stopnia, że jego ruchy staną się nad wyraz delikatne co by tylko nie zwalić masochiście.
  Na nieszczęście Gavina padło na pierwszą opcję. Kolejny ostry ból przeszył jego ciało, kiedy jego pielęgniareczka postanowiła dać upust swoim nerwom i jasno zakomunikować swoje niezadowolenie z jego komentarzy. Wypuszczenie szmaty z zębów było ogromnym błędem, bo mało co nie zastąpił jej swoim językiem, który pewnie nie wytrzymałby tak dobrze nacisku jego krzywych kłów.
- Ok, jasne jak słońce. -  Wymamrotał przyciągając szmatę do swoich ust, po czym skręcił ją porządnie i ponownie się w nią wgryzł. Kolejne wkłucie też nie było przyjemne.
  Początek był ciężki, ale z każdą kolejną falą Gavin miał wrażenie, że coraz bardziej przyzwyczajał się do bólu. A może była to zasługa mocnego trunku, lub zwyczajnie się wykrwawiał i nawet o tym nie wiedział. Przez czerwone kosmyki, które przylepiły się do jego spoconego czoła, nawet nie był w stanie tego sprawdzić. Ruszył się dopiero, kiedy niebieskowłosy oznajmił koniec swojej roboty.
  W jednej chwili całe jego ciało się rozluźniło. Ból zatrzymał się na drażniącym ćmieniu i niestety nie zapowiadało się, aby miał odpuścić szybko. Wymęczony podniósł się z łóżka i podszedł do zbitego lustra, które jakimś cudem przetrwało jeszcze zdatne do użytku. Uważnie obejrzał dzieło V i westchnął ciężko. Może i piercing miał być jedynie częścią jego charakteryzacji, ale po piątym naprawdę je polubił. Do tego stopnia, że sprawił dla własnej radochy sobie te w sutkach. Naprawdę szkoda było mu tego industriala, szczególnie że wątpił, że go znajdzie w klatce po kolejnych rekrutacjach. Ale zalany krwią i tak już mu się na wiele nie zda.
- Trochę krzywo, ale ujdzie. Dziękuję pielęgniareczko. - Skomentował odważnie teraz, kiedy już nie groziło mu dalsze szycie. - To twoja fucha tu? Czy wyjątkowo inne piguły były zajęte? - Pytał, ale dobrze wiedział, że nie było to jego jedyne zajęcie w Umbrze. Nie był też byle pionkiem do rozprowadzania narkotyków po obiegu, bo nie zajmował by w tedy miejsca przy boku jednego z najniebezpieczniejszych przestępców w kraju. A przecież wyglądał tak niewinne.
  Sielankę przerwały otwarte z hukiem drzwi, przez które wszedł mężczyzna, którego Gavin rozpoznał jako stróża klatki.
- Skończyliście? Mamy jeszcze jednego do szycia i się zbieramy. - Oznajmił wpychając do pomieszczenia osobnika trzymającego się za ramię. Czerwonowłosy skrzywił się lekko niezadowolony. Myślał, że uda mu się więcej wyciągnąć ze wspólnego czasu z jego jedynym tropem.  

  Zmiana lokalizacji wiązała się z chwilowym oślepieniem poprzez zawiązanie szmaty na oczach. Przez ranę miał ochotę sobie odstrzelić łeb, ale z drugiej strony nie był to aż tak wielki ból jak podczas szycia. A moje jednak przez te tortury się uodpornił? Zmęczonym wzrokiem omiótł salę, którą wypełniały zapełnione po brzegi jedzeniem i trunkami stoły. W którą stronę by nie spojrzał, tam zaraz wyłaniał się osobnik z coraz to wyższym wyrokiem. Kilku nawet dobrze pamiętał i choć liczył na swoje przebranie, tak wolał nie kusić losu i obracał się do nich plecami. Impreza powitalna dla nowych rekrutów. Spodziewał się kompletnej speluny i sali wypełnionej ćpunami, ale w zamian dostał całkiem niezłe przyjęcie. W kobietach też im nie szczędzili, ale nawet nie zawracał sobie nimi głowy.
  Red przechadzał się powoli, udając zainteresowanie trunkami, a w rzeczywistości szukał swojej pielęgniarki, którą chciał trochę pociągnąć za języczek. Co jakiś czas udawał też, że popija procenty. Niestety musiał pozostać w miarę przytomny.

  Osobą, która zagrodziła kasztanowym tęczówką pogląd na salę, niestety nie był właściciel niebieskiej czupryny, a niska brunetka, która nadrabiała centymetry wzrostu wysokimi szpilkami. Z uśmiechem splotła ramiona za plecami, wypinając przy tym nieznacznie swoje piersi do przodu, które już i tak wyglądały jakby ledwo zmieściły się pod jej czarną, obcisłą sukienkę.
- Chyba nie za dobrze się bawisz. - Zagadnęła niewinnie. - Mamy coś na rozluźnienie w pokoju obok. - Przybliżyła się do mężczyzny i jak on oparła się plecami o ścianę.
 Czerwonowłosy zaczynał podejrzewać, że jego cel postanowił olać zabawę, lub miał lepsze zajęcia niż witanie świeżaków. Niby nic dziwnego, ale psuło to trochę plany Reda, który nie lubił tracić czasu. Wiedział, że cała ta maskarada zajmie mu minimum pół roku, więc nie zamierzał tego przeciągać ani dnia dłużej. On tylko dorwie jednego dupka, a resztą zajmą się jego koledzy po fachu, po czym zrezygnuje. W końcu nie miał już powodu, żeby dłużej zajmować się tym bagnem. Zabierze ze sobą Tinę i młodego i wyjadą na drugi koniec świata, gdzie o nic nie będą musieli się martwić.
  Westchnął podirytowany głodem nikotynowym.
- Prowadź. - Mruknął wyciągając z kieszeni spodni paczkę szlugów i wsunęła jednego między wargi. Po zapalniczkę już sięgać nie musiał. Jego nowa towarzyszka w mgnieniu oka, wyłowiła ją z jego tylnej kieszeni i podpaliła czubek papierosa.
- Sara, do usług. - Puścił mu zalotnie oczko, po czym oddała jego własność i oderwała się od ściany, po chwili zastanowienia wyciągając do niego rękę. - Chodź.
  Chwilę obserwował jej szczupłe palce, ozdobione delikatną, złota biżuterią, ale ostatecznie dał się złapać i poprowadzić. Jego główny cel się zmył, ale przecież nie oznaczało to, że nie było innych, z których mógł wyciągnąć trochę informacji. Skoro już się dostał w  ich szyki, to powinien korzystać ile się tylko da.
  Kobieta zgrabnie prowadziła go przez tłumy i labirynty stołów, aż w końcu minęli bar i przeszli przez drzwi znajdujące się obok niego. Przeszli na korytarz, z którego można było dostać się do wielu prywatnych pokoi. Zza niektórych drzwi dochodziły dźwięki, o które Red w życiu nie posądziłby ludzkie stworzenie. Nawet nie zastanawiał się do czego mogło tam dochodzić. "Niech się gnidy bawią póki mogą." - pomyślał kiedy jego towarzyszka skręciła w kolejny korytarz i gwałtownie odskoczyła w bok zaskoczona widokiem, który Red ujrzał dopiero po chwili.
  A był nim osobnik o jasnoniebieskiej czuprynie, który ledwo trzymał się na nogach. I bezwzględnie nie była to wina zwykłego wyczerpania fizycznego po zabawie. W pewnym momencie nie wystarczyła mu nawet pomoc ściany, więc czerwonowłosy szybko znalazł się przy nim i uchronił go ramieniem przed upadkiem na podłogę. Upewnił się w swoich podejrzeniach jeszcze bardziej, gdy z pomieszczenia za chłopakiem wyszło dwóch postawnym mężczyzn.
- O sorry bardzo za to zamieszanie, kolega trochę zaszalał z procentami. - Zaśmiał się jeden z nich szyderczo się wyszczerzając. Ale od V Red nie wyczuwał nawet odrobiny woni alkoholu.
- Daj, my się nim dobrze zajmiemy. - Drugi podszedł bliżej kolorowowłosych, sięgając po ramię młodszego, ale Red szybko poprawił sobie V, tak aby zawisł ramieniem na jego szyi.
- To nie będzie potrzebne. Lucky go właśnie szukał, dostarczę mu go. - Ugryzł się w język. Użył ksywki, której nie był powinien jeszcze znać, bo pamiętał ją jedynie z akt, ale być może jeszcze nie spartaczył roboty. - Sara, poinformujesz go? Niech przygotuje też coś na trzeźwienie, inaczej sobie nie pogadają. - Wzrokiem dał jej jasno do zrozumienia, żeby się szybko ulotniła. Na szczęście nie trzeba było jej tego tłumaczyć, ani powtarzać. Co prawda mógłby ją wykorzystać do zatrzymania tej dwójki, ale jednak sumienie wciąż się go uporczywie trzymało.
- W porządku. - Odparł w końcu jeden z oprychów, nie ukrywając niezadowolenia, że ktoś właśnie odebrał im ich zabawkę, ale jednocześnie był bezsilny. Imię Lucky’ego musiało być jednak trochę ważniejsze, niż tylko znane jako stróża klatki mordu świeżynek.
- Do następnego, V pożegnaj się z kolegami. - Szturchnął ledwo przytomnego chłopaka, który już nawet nie miał siły się na nim uwieszać. Był chudy, a co za tym idzie lekki, ale niewygodnie było go nieść w taki sposób. - No chyba jednak pogadają sobie rano. - Westchnął poprawiając sobie prawie bezwładne ramię na szyi, po czym złapał niebieskowłosego pod udami, a drugą rękę ułożył na jego plecach, w ten sposób podnosząc go przed siebie niczym przysłowiową pannę młodą.
  Dwójka nie próbowała nawet odprowadzić ich wzrokiem. Jak tylko Red obrócił się do nich plecami, usłyszał wiązanki przekleństw, których sam jeszcze nie użył w życiu. Szybkie zerknięcie przez ramię pozwoliło mu zarejestrować jak znikają w pokoju, z którego uciekł V. To pozwoliło mu odetchnąć z ulgą. Nie będzie musiał się bardziej wysilać, kiedy dokucza mu świeżo zszyte ucho. Choć czy broniłby kogoś kto nie był tego wart? Wątły chłopak w jego ramionach był przecież dokładnie taki sam, jak jego koledzy. Nie było ani jednej niewinnej osoby w szeregach Umbry. Mimo to nie potrafił go tak po prostu zostawić na pastwę tych oblechów, ale co ważniejsze mógł być do ogromny plus na drodze do zdobycia jego zaufania. Tego powinien się trzymać.

  Po opuszczeniu klubu wezwał taksówkę, podając zaniepokojonemu kierowcy swój adres.
- Spokojnie, nie powinien zwymiotować. A jak mu się zbierze, to zapłacę podwójnie za czyszczenie. - Zapewnił układając wygodnie głowę chłopaka na swoim ramieniu. Kierowca chciał się kłócić, jednak widząc zmęczony, ale mimo to piorunujący wzrok kasztanowych tęczówek od razu się zamknął. Nie był to pierwszy jego odbiór z tego klubu, dobrze wiedział, jak szemrane typy się tu gromadziły. Jego zarobki musiały być warte ryzyka, ale nie przesadzał.
  Dalsza droga obyła się bez większych przeszkód. Po dotarciu przed dom, Red ponownie wziął chłopaka na ręce i wniósł do windy, za którą w tym momencie był dozgonnie wdzięczny. Był to zaledwie pierwszy dzień w Umbrze, a jego ciało już było wystarczająco wyczerpane. Nawet jeśli niebieskowłosy był lekki, to wnoszenie go na jedenaste piętro, zdecydowanie byłoby końcem dla Red'a.
  Ich szczęście skończyło się jednak zaraz po przekroczeniu progu domu czerwonowłosego, bo jego towarzysz opróżnił na niego zawartość swojego żołądka.
- Kurwa mać. - Skomentował z bezsilnym westchnęłam i wniósł nieprzytomnego głębiej, do swojego salonu, który był jedynym pomieszczeniem, oprócz łazienki. Dawniej bawił się jeszcze w duże apartamenty i minimum dwoma pokojami dla brata oraz jego rodziny, kiedy go odwiedzali. Teraz jednak wystarczyło mu jedno pomieszczenie, które było zarówno kuchnią, salonem i sypialnią. W końcu jedyne co tu robił, to spał. Zdradzał to nawet ubogi wystrój, który składał się z dwuosobowego łóżka w rogu, telewizora stojącego na podłodze i stół, który służył też jako blat kuchenny.
  Najpierw wniósł żywego trupa do swojej łazienki, gdzie to pozbawił go oraz siebie zarzyganych ubrań i trochę obmył jego twarz z resztek. W normalnej sytuacji powinien zabrać go do szpitala, ale przysporzyłoby to im obojgu sporu problemów. Na dodatek pod ogólnych oględzinach, stwierdził, że to co zostało mu podane, nie mogło być zbyt szkodliwe. Wyglądało bardziej jak na tabletkę gwałtu, co dobrze wiązałoby się z ich obleśnymi minami, kiedy wyleźli w pogoń za chłopakiem. Cóż, nawet Red musiał przyznać, że był niczego sobie. Szczupłe, aż ładnie umięśnione ciało, interesujący piercingu oraz oczywiście tatuaże. Choć tym co przykuło najbardziej uwagę jego kasztanowych oczu, była blizna rozciągająca się na jego prawym biodrze. Powstrzymując się od dotknięcia go, w końcu zaniósł czystego chłopaka do swojego łóżka. Jeśli jego podejrzenia były trafne, to po około ośmiu godzinach powinien dojść do siebie. Nakrył go od niechcenia, po czym sam wrócił do łazienki, aby zająć się ich brudnymi rzeczami. Opróżnił wszystkie kieszenie na umywalkę, obmył materiał z wierzchu, po czym cisnął go do pralki, licząc, że ta zdziała cuda i jakoś doprowadzi ubrania do użytku. Uruchomił urządzenie i z lekkim rozbawieniem spojrzał na bronie oraz narkotyki znajdujące się w jego umywalce. Ciężko byłoby się z tego wytłumaczyć, gdyby Tina wpadła z niezapowiedzianą wizytą. Parsknął wchodząc pod prysznic, po czym przymknął powieki, pozwalając się rozluźnić zmęczonemu ciału pod wpływem ciepłej wody. Oczywiście za dobrze nie mogło być, kiedy woda podrażniła jego świeżą ranę, wyrywając z jego ust ciche syczenie. Być może było za wcześnie, ale takie dostał zalecenia. Przemył delikatnie ranę wodą z mydłem, a po wyjściu z kabiny, ostrożnie osuszył jałowym gazikiem wydobytym z apteczki.
  Po skończonej pielęgnacji, zgarnął graty V w mały ręcznik i przeniósł je na stół w salonie, materiał odwieszając na drzwiczki szafki. Było to takie jego małe spaczenie zawodowe, ale robił to już bezwiednie po tylu latach. Podszedł do chłopaka, który nawet nie drgnął o milimetr od momentu kiedy go zostawił i przysiadł na brzegu łóżka.
- V? - Spytał na próbę, po czym potrząsnął go lekko za ramię, ale w odpowiedzi otrzymał jedynie niezrozumiałe pomruki i urywki bełkotu. - Dzisiaj już nie będzie z ciebie żadnego pożytku, co? - Westchnął padając plecami na materac. Powinien chociaż założyć na siebie bokserki, ale jak tylko zetknął się z miękką poduszką, poczuł jak wciska go w nią głębiej ogromny ciężar zmęczenia, jakie nagromadził tego dnia. Nie pomagał też jego nieprzytomny towarzysz, który zdawał się być zadowolony w objęciach morfeusza. Tym bardziej, że był czyściutki i pachnący, a nie zalany swoimi rzygami. Red skrzywił się marudnie. Jak to mu się nie opłaci, to własnoręcznie go zamorduje zaraz po Reeve.
  Kolejne ziewnięcie zmusiło go do zaciśnięcia powiek i gdyby nie zmęczenie, to nawet by się zaśmiał z tego ironicznej sytuacji. Właśnie przecież zasypiał przy kumplu mordercy swojego brata. Starszy Walker już się pewnie w grobie przewracał, ale Keith musiał to zrobić dla Tiny oraz Bena, a przede wszystkim dla siebie. Z tą myślą, w końcu poddał się sidłom snów.

  Przespał jak zabity kilka godzin, ale wystarczyło zaledwie drobne poruszenie przy jego boku, żeby się wybudził.
- Jak ci się znowu zbiera na pawia, to kibel jest po lewej. - Wymamrotał nie uchylając nawet powiek. Nie miał na to siły. - Tylko nie mów, że mam cię tam zawlec. - Dodał uchylając lekko z trudem jedną powiekę, aby spojrzeć na swojego skołowanego towarzysza.

  Z chłopaka wyraźnie schodziły efekty świństwa, jakie zostało mu podane wczorajszego wieczora. Choć ból głowy, to i tak najlżejszy skutek jaki mógł mu się trafić. Ale dla Reda liczył się jedynie, że nie zbierało mu się na wymiotowanie. Nie miał najmniejszego zamiaru prać pościeli i na dodatek musiałby zakładać nową. Już wolał spać na gołym materacu. A jakby i ten ucierpiał, to zostawała mu już tylko podłoga. Nie był wybredny o ile udałoby mu się zmrużyć oko na kilka godzin. Co jednak nie oznaczało, że odpuściłby niebieskowłosemu płacenie za szkody.
  A skoro już o nim była mowa, to chyba powoli budził się jego mózg, bo czerwonowłosy był wstanie zauważyć moment zmiany obolałego grymasu, na szok i przerażenie. Niestety nie zdążył go na spokojnie wytłumaczyć, bo niższy od razu przeszedł w tryb ataku. Zaspany Gavin nawet nie próbował protestować. Nie widział w nim nawet najmniejszego zagrożenia. Własnoręcznie go przecież rozbroił, a gdyby tylko sięgnął po jego szyję, to w sekundę zdołałby go obezwładnić i przejąć kontrolę nad sytuacją.
- Widzę, że nie tylko o upuszczanie mydełka muszę się martwić. - Parsknął zachrypnięty, a jego wargi wykrzywiły się w prowokującym uśmiechu, kiedy spojrzał z dołu na swojego oprawcę. - Tak. - Odpowiedział szczerze, ale zaraz unormował swoją mimikę. Uznał, że młodszy już wystarczająco najadł się strachu.
- Wyciągnąłem cię z łap zboków, którzy chcieli sobie zrobić z ciebie dmuchaną lalę i zabrałem do siebie. Nawet umyłem cię z rzygów i utuliłem do spania. Za co nawet podziękowania nie dostałem. - Westchnął teatralnie udając skrzywdzonego, co nie trwało zbyt długo, bo zaraz niebieskowłosy otarł się o jego poranny wzwód.
- Jestem u siebie. - Wzruszył ramionami, łapiąc lewą ręką chłopaka w talii, kciukiem niebezpiecznie zahaczając o linię bokserek, a drugą przyciągnął go za szyję do swojej twarzy, aby wbić swoje czerwone spojrzenie w jego tęczówki o kolorze przepięknej fuksji. Zaintrygowany, odruchowo trącił opuszkami palców prawej dłoni piercing znajdujący się na jego karku. Sam zastanawiał się nad podobnym, jednak obawiał się że straci nerwy, gdy będzie mu zahaczać się o ubrania, czy też naszyjniki, które czasami lubił nosić.
- Spokojnie zarzygańcu, to nie na twój widok. - Wypowiedział tuż przy jego ustach, po czym jego głowa została gwałtownie odrzucona w bok, a Red poczuł silne pieczenie na lewym policzku. Młody miał parę w tych delikatnych rączkach. Jak i charakterek. Parsknął oblizując górną wargę i zaraz zwyczajnie go z siebie zrzucił, posyłając plecami na miękkie poduszki. Jak gdyby nigdy nic usiadł na brzegu łóżka i ziewnął głośno, otwierając swoją paszczę na całą szerokość, a nawet rozciągając przy tym język.
- Są w kiblu. Ale nie chciało mi się w nocy wstawać, żeby wyciągać je z pralki, więc nie wiem w jakim są stanie. - Podrapał się po torsie i machnął od niechcenia na jedyne drzwi w mieszkaniu, poza tymi wejściowymi. Oczywiście wątpił, że nadawały się one do jakiegokolwiek użytku. O ile sprała się z nich wczorajsza zawartość żołądka Torresa. Ale to nie był jego problem. Ważniejszy znajdował się między jego własnymi udami, który skomentował zniechęconym warknięciem. Ostatnimi czasy zaniedbywał podstawowe potrzeby swojego ciała i jadł, kiedy już musiał, pił kiedy czuł w ustach zalegającą Saharę, a potrzeby seksualne to już w ogóle schodziły na rzeczy, a nawet czwarty plan. Czasem sprowadzał kogoś do domu, ale sam nie wychodził z siebie, żeby się do tego przyczynić. No i nie miał przecież czasu na zabawę.
  Niechętnie podszedł do swojej szafy i wyciągnął z niej losową parę bokserek oraz dresów. Ze swoimi zdobyczami zamierzał zniknąć w łazience, ale postanowił się zlitować nad chłopakiem.
- Wybierz se coś, a ja idę się zająć problemem. - Rzucił z szelmowskim uśmiechem na wargach, po czym zniknął za drzwiami. Nie bał się zostawiać go samego. Nie miał w tym mieszkaniu niczego co wiązałoby się z jego prawdziwą tożsamością. Mało tego, nie miał tu nic poza ubraniami, portfelem i kluczami. Więcej nie było mu potrzebne do przeżycia. Dlatego też bez żadnych zmartwień wszedł do kabiny prysznicowej, w której to dał się otulić ciepłym kroplom spadającym z deszczownicy. Na chwilę przymknął powieki z pomrukiem zadowolenia, kiedy jego czoło zetknęło się z zimnymi kafelkami. Różnica temperatur przesłała wzdłuż jego kręgosłupa przyjemny dreszcz, który też przypomniał mu o sterczącym na baczność problemie. Przygryzając wystającym kłem dolną wargę, objął swoje przyrodzenie palcami i odetchnął ciężko.

...

  Z wiadomych powodów jego prysznic przeciągnął się znacznie, jednak specjalnie się też nie śpieszył. Ale musiał przyznać, że jednak potrzebował takiego rozładowania się już od dłuższego czasu. Nawet trochę polepszył mu się humor. Narzucił na siebie wcześniej wybrane elementy garderoby, jakimi były bokserki w ufoludki i szare dresy z czarnymi pasami. Włosy potargał brutalnie ręcznikiem, który zawiesił też na swoich nagich ramionach i wrócił do salonu. Gdzie o dziwo zastał już ubranego V. Spodziewał się raczej, że od razu zwieje.
- Liczyłeś na śniadanie do łóżka? Sorry, nie zasłużyłeś. - Parsknął zawieszając się na skrzydle lodówki, która również go zaskoczyła. Była wypełniona po brzegi pełnowartościową żywnością, po która ma nigdy by nie sięgnął. Żywił się jedynie daniami gotowymi do odgrzania w mikrofali, lub zamawiał pizzę. Ale jego bratowa miała inne zdanie, z którym ciężko było się kłócić. Skubana podrobiła sobie klucze i jeszcze go śledziła. Jak mógł być tak nieuważny? Zapomniał, że ma doczynienia nie tylko z żoną swojego brata, ale też byłą panią detektyw, która rzuciła pracę dla rodziny. A teraz jeszcze jej sprawiał problemy, zamiast pomagać.
  Przeklinając pod nosem, złapał za składniki, które składały się na pożywne śniadanie, w postaci czekoladowych naleśników z bananami i bitą śmietaną. Dosłownie wybór wyrośniętego dzieciaka, który został pozostawiony bez opieki i mógł jeść na śniadanie co tylko sobie zażyczył. Ba, Red był wstanie nawet zjeść tort urodzinowy jako pierwszy posiłek dnia.
- Mam nadzieję, że lubisz słodkie, bo innego nie będzie. - Mruknął w mgnieniu oka przygotowując masę i od razu nalał ja na rozgrzaną patelnię. W między czasie złapał za nóż i zakręcił nim w dłoni, zaraz biorąc się za krojenie bananów w plasterki. Na co dzień jego posiłki było godne pożałowania ze względu na brak składników, ale kiedy już je posiadał, to nie potrafił się nie popisywać.
- ~What a splendid pie~ Pizza- pizza pie~ - Nucił pod nosem przy podrzucaniu naleśników w powietrzu. Tina nie tylko zadbała do jego odżywianie, ale też dobrze wiedziała, co sprawia mu radość. Nawet nie musiała być obok, żeby polepszyć mu humor. Uwielbiał tą kobietę.
  Po paru minutach, na stole wylądowały dwa talerze, na których ułożone były ciemne naleśniki wypchane bananami, przyozdobione bita śmietaną oraz startymi na nią orzechami laskowymi.
- Nie zatrute. Jak nie chcesz, to nie jedz. Znajdę miejsce na twoją porcję. - Dodał siadając i od razu zabrał się za jedzenie swojego przepysznego dzieła.