There needs to be a King

_____Bycie złym, a martwienie się o kogoś to jednak zupełnie inne rzeczy. W końcu fakt, że się na kogoś złościsz, nie znaczy, że gdyby coś się stało nie będziesz pierwszą osobą, aby siedzieć przy łóżku i czekać na pobudkę. Chociaż cóż... W przypadku Eza pewnie położyłby się obok i marudził, że tylko jedna osoba może spokojnie spać. Słysząc, że pewnie dwójka młodziaków by się ucieszyła, zmarszczył tylko nos lekko, jakoby nie podzielał tego zdania. Nie zamierzał także komentować, bo wiedział dobrze, że ta dwójka najpewniej wolałaby być sam na sam bez niczego do zrobienia. Chociaż znowu – to nie byłoby dobre dla dorastania Himessa, który potrzebował nakarmić swój głód. Nie pogrążał się zbytnio w myśleniu o tej dwójce, pewnie miło spędzającej czas. Słuchał uważnie Soru, który w swojej postawie, gestach oraz tonie głosu jasno mówił, że potrzebuje jego uwagi. Zwłaszcza gdy padło słowo “przepraszam”. Uśmiechnął się lekko, widząc, co by demon zrozumiał, dlaczego problem wystąpił i nawet jeśli normalnie kształcenie się na władcę powinno być dawno zakończone tak tyraniczny i nielogiczny poprzedni Generał zapewne miał jakieś plany w głowie. Zapomniał jednak, że każdy umiera. Każde słowo wychodzące z ust Soru było dokładnie usłyszane przez smoka, który właściwie sam dopytał się za co dokładnie przepraszam. Mając teraz całe postawienie przed sobą, westchnął z ulgą i przyciągnął blondyna do siebie łapiąc w ramiona, do swojej nagiej, czystej skóry. Wcześniej, gdy był pokryty krwią czegoś zbyt starego, aby spamiętać, nie chciał dotykać niczego ani nikogo. Nigdy nie wiesz co siedziało w tej cieczy.
- Chcesz usłyszeć co ja takiego robiłem? - zadał pytanie w pogodnym tonie, a dostając pozytywną odpowiedź odezwać się ponownie. - W takim razie opowiem ci wszystko co sprawiło, że niestety wróciłem cały zakrwawiony. - spojrzał w dół na głowę Soru, szukając jego oczu, a kiedy je znalazł, złapał go mocno i podniósł się z wanny z demonem na ramionach. - Ale opowiem ci w łóżku
_____Zaśmiał się, chociaż w kącikach oczu widniał pewien poziom smutku. Sięgnął po leżące nieopodal ręczniki i okrył nim trzymanego niczym księżniczkę demona, samemu zarzucając kolejny na głowę. Nawet jeśli wcześniej zamierzał starać się wyziębić to od dłuższego czasu jego jaskinia trzymała się w temperaturze ponad pokojowej. Głównie za sprawą jego samego trzymającego ją tak wysoko, no i fakt, że dotyk nagiego ciała blondyna rozgrzewał go aż nadprogramowo nie pomagał w tej kontroli otoczenia. Można więc rzec – nie powinno im być zimno, przynajmniej w głowie smoka, który położył Soru na łóżku. Samemu biorąc ręcznik ze swojej głowy i wycierając włosy, na tą chwilę zapominając o reszcie ciała, bo po co. Czy przejmował się swoją nagością? Nie. Ten tutaj już go widział, a Kouri dawno opuściła pomieszczenie zostawiając ich samych za ciężkimi drzwiami.
- Czytałeś kiedyś w książkach o Lodowych Robalach? Żyły ponad dziesięć tysięcy lat temu na północy. - spytał kończąc z włosami i zakrywając swoją dolną połowę bez żadnego wstydu, że stał przed demonem. - Gdzieś w książkach od historii, albo z jakichś opowieści?
_____Zwykle zamki, zwłaszcza takie kontrolujące rejon powinny mieć wspominki z dziejów bardzo dawnych. Na ile się uchowały to jedno, bo zwykle traktowane jako podstawa nauki o przeszłości były przytaczane mniej lub bardziej. Same Robaki były strasznym zagrożeniem w swojej dorosłej postaci, pożerając wszystko, nawet samych siebie, gdyby przez przypadek znalazły ogon drugiego. Można więc spytać, jak się rozmnażały, skoro atakowały wszystko? Były obojnakami z długim okresem hibernacji w naprawdę zimny czas, wtedy też, te z osobników, które zasnęły szybciej stawały się matkami dla pozostałych. Potem, gdy pogoda się ocieplała - musiały składać jajka, które w okresie rozmarzania lodu u stóp gór rodziły się, zanurzając w glebie i nie wychodząc aż nie urosną na tyle, aby pożreć lub się rozmnażać.  
- Ojciec mi kiedyś o nich opowiadał, gdzieś pewnie jest to w starych zapiskach.
_____Odpowiedział rozlatanym spojrzeniem, które nie wiedziało, gdzie patrzeć. Dla Ez’a była to swego rodzaju pochwała. W końcu nieczęsto widać tak perfidne przyglądanie się i obleganie wzrokiem czyjegoś ciała. Pochylił się więc, już z ręcznikiem na biodrach i podniósł lekko podbródek Soru, aby patrzył prosto na niego, z lisim uśmiechem złożył mu szybkiego całusa w czółko i puścił cały czas stojąc przed nim.  
- Czyli wiesz co nie co. Na przykład to, że już nie istnieją i tak dalej. - wpatrywał się w reakcję blondyna z pewną satysfakcją. - No to dzisiaj jak leżałem na łóżku poczułem, jak coś zbliżało się do powierzchni z dość głębokiego pułapu więc poszedłem to sprawdzić i wpadłem na maluchy lodowych robaków. - westchnął przypominając sobie jak wiele dzisiaj nauka straciła. Usiadł koło Soru łapiąc za porzucony na nim ręcznik i zaczął wycierać jego długie włosy kontynuując swoją historię. - Musiałem się więc wszystkiego pozbyć. Gniazda, nienaruszonych jajek, samych robaków. Gdy usuwałem ciała, pierwsza próba okazała się błędem, bo mnóstwo tej ich krwi wylądowało na mnie. Stąd wróciłem taki brudny. - skończył i westchnął zrezygnowany. - Uwierzysz? Musiałem dzisiaj pewnie wybić ostatnie osobniki, które jakimś cudem się uchowały.
_____Był to w jego oczach bardzo smutny dzień dla nauki, historii tego świata i tym podobne. Zwłaszcza jego znajomi zafascynowani historią tego co było przed nimi pewnie zmusiliby go do wychłostania samego siebie za utratę takiego gatunku. Z drugiej jednak strony nie mógł pozostawić tego przy życiu, gdzieś w czeluściach gór północy, kiedy nikt nie umie się tym dobrze zająć. Przecież smok sam wiedział tyle, bo z nudów myślał, że te stare księgi i zapiski go uśpią zwyczajnie. Nie zmusisz normalnego demona do czytania i zapoznawania się z tym, jeśli nie dostanie faktycznego powodu. Pewnie takim powodem byłoby pojawienie się wielkich, kilometrowych robaków robiących dziury w ziemi, górach i pod miastami, bo niesione ciepłej innej istoty od razu rzuciłyby się na zbiorowiska ludzi.

_____ Jego anioł był uroczy. Zwłaszcza kiedy jego mina wykrzywiała się w dziwne miny, a on nie wiedział co takiego dzieje się w środku. Mówił swoją historię jak miał w planach i widząc coraz to zmieniającą się mimikę, miał trochę wewnętrzny ubaw z tego. Może stąd pojawił się ten całus w czoło? Na pewno nie zacząłby w końcu faktycznie całować demona, kiedy miał mu tyle do powiedzenia. Teraz jednak, kiedy skończył, kiedy siedział koło niego i nie musiał mówić o dość, obrzydliwych rzeczach, nie brzmiało jak coś niemiłego. Zwłaszcza, że doskonale czuł wzrok Soru na sobie przed chwilą, niemogący się skupić na jego twarzy, wpatrujący się w to co było poniżej pasa. Odłożył ręcznik na bok i słuchał co miał w temacie do powiedzenia. Chociaż jego wzrok szybko powędrował na dłoń, opierającą się o niego. Bardzo chętnie od razu przesunąłby ją gdzieś indziej, ale był na tyle wychowanym smokiem, aby wysłuchać kogoś do końca.  
_____ Westchnął mentalnie z zawiedzeniem, kiedy Soru postanowił się podnieść i położyć swoje dłonie na jego ramionach. Oczywiście, że lepiej było im więcej go dotykał, czuł w końcu wtedy to przyjemne ciepło wypełniające go od środka. Niczym mały płomyk, który go nie spali, a tylko rozgrzeje. Dłoń pozostawiona jednak na kolanie była krótką drogę od miejsca, gdzie faktycznie chciał, aby powędrowała.  Nie zamierzał marudzić. Zwłaszcza, że dotarło do niego interesujące słowo - nagroda. Zupełnie skupił się na słowach Generała, które ani trochę mu się nie podobały. Co to za nagroda? Stare książki, nudne zapiski przeszłości, co trzeba jeszcze rozszyfrować zanim faktycznie dojdziesz o co chodziło autorowi. Skrzywił się lekko jakby chciał marudzić i złapał Soru w pasie przysuwając w swoje objęcie i kładąc głowę na ramieniu, mając go zupełnie przy sobie.
- Ani trochę nie podoba mi się taka nagroda. - jego ton wyraźnie pokazywał, że się droczy, a język, który sekundę przejechał lekko po szyi pozostawiając wilgotny ślad jeszcze bardziej mógł pokazać blondynowi, że smok wolałby inną nagrodę, jednak cały czas Ez wyszeptał mu prosto do ucha. - Chcę inną nagrodę, mogę?  
_____ Spytał po czym, z uśmiechem poczuł jak demon lekko drgnął w jego objęciach. Czyżby jego uszy stały się nagle bardziej wrażliwe, a może chodziło o fakt, że został go samego sobie na dłuższy czas? Kątek oka widząc lekki przytaknięcie, które uznał za zgodę na dalsze działanie, objął go w pasie jedną dłonią i położył delikatnie na plecy wpatrując się w pożądaniem na nagie ciało pod nim. Cały czas trzymając go zjechał na talię gładząc ją lekko, a drugą, podpierającą go dłoń zgiął, zatapiając się w usta demona. To nie był ich pierwszy pocałunek i nawet nie ten najintensywniejszy, a jednak jak dobrze smakował... Soru nie czekał długo, aby wpuścić go do środka, do siebie, aby ich języki się spotkały w dość agresywnym sposób. Ez czuł, że to trochę za mało. Pochylił się łapiąc głowę Soru w swoje dłonie, zachowując się jak zwierzę, jakby chciał posiąść każdy jego kawałek i nie zostawić niczego za sobą. Zatrzymał się jednak odrywając się, aby oboje mogli złapać oddech, o którym zapomnieli w chwili uniesienia. Pogładził go po głowie lekko obserwując jak jego klatka piersiowa się podnosi i opada, kiedy zaczerpuje oddech, a policzki przybierają kolor wyraźnego różu. Pod wpływem natrętnych myśli odsunął włosy, które pojawiły się przy jego twarzy i miały czelność zasłaniać mu widok. Ze znaczącym uśmiechem na ustach pochylił się znowu całując go w nos cały czas trzymając kontakt wzrokowy po czym postanowił spytać, o coś bardzo ważnego w tym momencie.  
- Chcę być w tobie, pozwolisz mi? - widząc po reakcji jaką otrzymał od Soru wiedział, że to tak, a on nie zamierzał dopytywać ponownie, bo jeszcze zrezygnuje. - W takim razie muszę cię przygotować.
_____ Zaśmiał się lekko szybko prostując plecy i zjechał dłońmi na klatkę piersiową, talię, aż do bioder, następnie muskając skórę ud, aż złapał je od dołu i założył sobie jego nogi na ramiona. Normalnie Soru znalazłby się tak w bardzo niewygodnej pozycji, więc pochylił się lekko, aby nie obciążać jego szyi tak nieprzyjemnym zgięciem. Jedna dłoń pozostając na skórze dotykała jej delikatnie, druga jednak złapał za stojące przed nim penisa, przyjaciela Soru, gotowego do dalszego działania. Muskając go w opieszały sposób, jakby faktycznie nie zamierzał mu pomóc z tym stojącym i domagającym się uwagi kolegą. Mając go przed twarzą złapał wzrokowy ze swoim aniołem, który wpatrywał się akurat w niego.  
- Ten tutaj będzie musiał poczekać. - powiedział przejeżdżając po całym trzonie od dołu do żołędzia językiem i zmieniając go w swój smoczy. Długi, wąski, zakończony na dwóch wypustkach, którym objął go pod delikatną główką na moment i ścisnął, aby puścić i zjechać nim niżej do miejsca, które faktycznie potrzebowało jego uwagi. - To miejsce tutaj bardziej potrzebuje uwagi, jeśli chcę się tam znaleźć.  
_____ Chwile później przy pomocy swojego długie języka, cyrkuluje kilka okrążeń, aż w końcu zagłębia się w znanym sobie dokładnie wnętrzu zwiedzając je po raz pierwszy od jakiegoś czasu. Nie były to miesiące, ale już wystarczająco naczekał się, żeby w końcu mógł się tutaj znaleźć. Nie zamierzał jednak śpieszyć się, bo skończyłoby się to bólem, a Ez nie wstrzymywał swoich zamiarów tak długo, aby ostatecznie Soru zwijał się z bólu wmawiając sobie, że z każdym razem będzie lepiej. Po chwili do języka, który znalazł upragnione wypuklenie, doszły dwa palce skupiające się na rozciągnięciu go. Już wcześniej Ezrnon wręcz maltretował blondyna porywając go codziennie przez przeszło tydzień, aby doprowadzać go do orgazmu jednocześnie zapewniając sobie chociaż trochę większy postęp. Można powiedzieć, że opłaciło się to, bo Soru rozluźnił się szybciej umożliwiając mu zrobienie na co miał ochotę. Włożenie kolejnej pomocy, powoli doprowadzając samego demona do orgazmu przez nadmierną stymulację z tylnej strony.
_____ Gdy przyśpieszony oddech i spazmatyczne skurcze nastąpi, Ez przestał wychodząc ze środka, mając już mniej więcej pojęcie o tym, że na pewno się dzisiaj cały tam nie zmieści, ale włożenie chociaż połowy będzie bardzo dobrym postępem. Widząc spływającą po delikatnej skórze penisa, spermę, zamienił swój język ponownie na ludzki i zlizał spływające krople jednym precyzyjnym ruchem po czym spojrzał na zaczerwienionego mocno Soru i postanowił się odezwać z uśmiechem zadowolenia na twarzy.  
- Aniele, jak było? - opuścił jego nogi niżej, chociaż Soru nie mógł nimi za dobrze poruszać jakby jeszcze nie opuścił go orgazm do końca, a może to wyobraźnia Ez’a? Postanowił jednak spytać dla pewności. - Dać ci chwilę przerwy, czy mogę kontynuować?

_____Czy nie ma nic piękniejszego jak wyraźna zgoda? Wypowiedziana z widoczną niewinność, a może prostym zawstydzeniem. Smok lubił dostawać proste odpowiedzi, takie klarowne, a jeśli szły w stronę to chciał zrobić to tym lepiej. Prawdopodobnie nawet gdyby Soru nie powiedział na głos swojej odpowiedzi, Ez i tak by kontynuował widząc reakcję ciała, zagryzione usta, małe ruchy, które jakby kierowały jego palcami, dłonią, gdzie ma dotykać, po którym milimetrze sunąć delikatnie. Reakcje ciała, spojrzenie demona, który wpatrywał się co jakiś czas, aby potem znowu odwrócić wzrok jeszcze bardziej speszony jakby tym co się dzieje. Jak to mogło nie pobudzać smoka, który spokojnie już dawno był w gotowości na coś więcej? Zwłaszcza kiedy do jego uszu dochodziły dźwięki, te jedyny, których nigdy nie miał dosyć. Lepszej melodii nie znał, a żył już całkiem długo.  
_____Na pewno niespodziewanym był fakt, że Soru tak szybko odzyskał kontrolę nad swoimi nogami, aby podnieść się do siadu, tylko po to, aby oddać mu całusa. Nie zamierzał mu przeszkadzać, właściwie zastanawiając się czy blondyn nie ma problemu z tym, że właśnie skończył tylko ze stymulacją od swojej tylnej strony. Ez jednak nie pytał, mając świadomość, że pierwszy raz nigdy nie jest do końca przyjemny, a on na pewno będzie pomagał mu zaznać przyjemność jak tylko się da. Złapał go pod plecami, aby mieć pewność, że nie opadnie z sił w trakcie, z dłonią pod jego łopatkami słuchając co takiego chciał mu powiedzieć. Przyprawiając go tylko o szelmowski uśmiech. Każdy lubił komplementy, nawet gdy czuło się kompetentnym w danej dziedzinie. Soru trzymał go za głowę, kiedy postanowił rozgrzać płonący w nim płomień jeszcze bardziej, przewracając go na siebie, aby kontynuować tą głodną wymianę czułości.  Specjalnie, kiedy poczuł, jak rozsuwa nogi dając mu więcej miejsca.
 –  To faktycznie brzmi strasznie.  –   zaśmiał się między ustami demona i wrócił do pocałunku, aby go po chwili przerwać ponownie. – Nie możemy pozwolić, żebyś za dużo myślał.  
_____Miał z tych słów po prostu ubaw. Zwyczajnie i najprościej w życiu postanowił zabrać Soru możliwość myślenia, skoro ten proces może spowodować, że przestaną. Innego wytłumaczenia nie posiadał i bądźmy szczerzy – nie podobało mu się. Wyprostował się i złapał za jego nogi zakładając o siebie, jakby chciał, żeby mężczyzna się go trzymał, miał w nim oparcie, a może i coś innego. Później jedna z jego dłoni wylądowała na biodrze unosząc go lekko do góry, aby druga trzymając swojego penisa zbliżyła się do czekającego na niego wnętrza demona. Nie był barbarzyńcą, aby wejść w całości jednym pchnięciem, bo nawet jeśli siły mu na to starczyło to mentalnie odrzucał taką opcję, chociaż wszystko w nim krzyczało, że to będzie świetny pomysł i dostanie właśnie tego czego chciał od razu. Wziął głęboki oddech i odezwał się do obserwującego go blondyna z uśmiechem.
– Aniele, wejdę w ciebie powoli.
_____Poinformował i ruszył do przodu w żółwim tempie, powolnie wchodząc główką i przez wcześniejszą “pracę” czuł, że było to łatwiejsze zadanie niż się wydawało. Nie zamierzał jednak cieszyć się swoim pozornym sukcesem, bo stał przed nim jeszcze kawał drogi do końca. Przezornie, obie dłonie wyglądały na biodrach, aby z większą pewnością i kontrolą pokonać kolejny kawałek drogi, który na tą chwilę cały czas z jego strony był… miłym, gorącym i obejmującym go dokładnie doświadczeniem. Chciał tylko więcej i więcej. Wiedział, że sam dotyk skóry Soruuna sprawiał, że robiło mu się cieplej, wypełniał go ogień, który koił go wręcz od środka. Teraz jednak to nie był coś na tyle miłego jak ognisko położone kilka kroków od ciebie, a stanie chwilę przed nim. Żar, który go ogarniam mógłby sprawić, że zapłonie od środka, lecz w swojej agresji był… ekscytujący. Smok chciał go więcej. Wsunął jeszcze kawał i zastopował, czując jak Soru powoli czuje dość wyraźnie jego obecność w nim. Zdjął więc lewą dłoń z ciała demona kierując ją do domagającego się uwagi penisa przed nim. Widział po twarzy demona, że czuje teraz zupełnie inne emocje od niego, ale nie odzywał się. Złapał więc delikatnie za główkę penisa, muskając ją, pieszcząc i powoli poruszając swoim nadgarstkiem.
 –  Jeśli chcesz mogę przerwać.
_____Powiedział chociaż prawdę powiedziawszy szybciej nałożyłby magię jakąś na blondyna niż faktycznie przerwał w takim momencie. Mając przed oczami odpowiedź Generała, odetchnął w sercu z ulgą, że jednak nie musi przerywać. Pod jego dotykiem czuł jak napięte od bólu mięśnie rozluźniają się lekko dając mu więcej swobody, na co zamruczał lekko zadowolony pod nosem i poruszył się wchodząc głębiej w demona. Widząc i słysząc, że to mogła być właściwa stratega rozpoczął dalsze dawanie przyjemności przez przyjaciela Soru z przodu, samemu wsuwając się i dając mu chwilę na przyzwyczajenie się do uczucia, po czym kontynuując swoją wędrówkę głębiej. Widać było po jego twarzy, że powstrzymywał się, aby nie zakończyć tego mocnym pchnięciem. Na pewno jego ulga byłaby wtedy wielka, ale wiedział, że nie należał do najmniejszego rozmiaru mężczyzn, a Soru, który nigdy nie miał wcześniej partnera łóżkowego przed nim prawdopodobnie zapomni przy tym jak się oddycha. Na pewno i wtedy byłby piękny, opanowany przez przytłaczające odczucia, ale Ez jednak wolał, żeby właśnie takim odczuciem była przyjemność wynikają z czynności, a nie paraliżujący wszystko ból kiedy wchodzi w miejsca do tej pory nie dotknięte przez nic i nikogo.
_____W końcu gdy faktycznie zbliżał się do końca, zostawiając z minimalny nominał, wykonał w końcu jedno, ostatnie, silne pchnięcie znajdując się w Soru… prawie do końca, ale nie zamierzał wchodzić głębiej w tym momencie. Blondyn musiał przyzwyczaić się do jego wielkości. Pochylił się i pocałował demona zamykając jego usta i odginając ręką lekko szyję do tyłu, łapiąc za podbródek delikatnie. Smoka obawiał się używania teraz jakkolwiek większej ilości siły, jakby mógł złamać go w pół. Wpatrując się w czerwone i nabrzmiałe usta przed nim odezwał się.
 –  Przyzwyczai się do mnie.  –  wyszeptał w usta znajdujące się przed nim i podniósł swoje spojrzenie na oczy Soru.  –  Wtedy zacznę się ruszać.

_____ Fakt, że mimo bólu ktoś brnął dalej zwykle był warty kiwnięcia głową z uznaniem. W tym momencie jednak chodziło coś innego. Widząc, przed własnymi oczami, jak Soru czuje się pełniejszy z każdą chwilą doświadczając przy tym pewnej dozy dyskomfortu, jednak cały czas chce kontynuować, mieć go w sobie, nawet zagroził mu, chociaż te słowa były puste. Ez w końcu przejmował się samopoczuciem demona pod nim. Głównie mając pewne pojęcie, że pierwszy raz na pewno będzie bolał. Idea jednak, że Soru cały czas twardo nie odpuszczał była... pobudzająca i jednocześnie grzała jego serce. Oczywiście wiedział, że jego plecy “jutro” będą w opłakanym stanie, jeśli tylko wyłączy swoją ochronę, lecz już dawno to zrobił, a cały czas nie czuł zmian. Widać był już za stary, aby mieć pamiątki upojnej nocy na plecach w postaci czerwonych śladów po paznokciach wbitych w skórę, sięgających od łopatek po sam dół.  
_____ Zaśmiał się lekko słysząc słowa blondyna, który starał się w stu procentach dać z siebie wszystko w tej sytuacji, tak samo jak on. Niestety ich pozycje były zupełnie odmienne. Widząc te łezki, które pojawiały się w kącikach pięknych niebieskich tęczówek powstrzymywał się żeby nie skończyć tej całej “operacji”, ale jednak jęki i pomruki opuszczające te soczyste usta pokazywały mu, że mimo bólu było tam coś więcej, co dawało nadzieję i możliwości.  Tak piękne dźwięki nie mogły być wynikiem samych negatywnych emocji, a on mógł tylko wewnętrznie cieszyć się z tego. To jednak co zamierzał mu przekazać po dłużej minucie demon, nie sprawiło, że był zadowolony. Może pierwsza część była tym na co czekał, ale druga już zdecydowanie nie. Co sobie myślał mówiąc coś takiego? Gdyby Ez nie miał doświadczenia i był młodzikiem, prawdopodobnie Soru miałby następnego dnia potężne problemy z całą dolną częścią ciała. Smok nie zamierzał tak kontynuować, bo w jego głowie wyglądało to jak skazanie kogoś na ścięcie, a nie przyjemne zostanie. Postanowił więc pozbyć się bólu... w jakimś stopniu.  
- Tak tego nie robimy - powiedział niskim basowym głosem, prostując się, przy okazji odsuwając od ciała Soru i przykładając dłoń do jego podbrzusza, gdzie pod jego dotykiem, otwartej ręki pojawił się ciemnoniebieski krąg magiczny. - Zamierzam zrobić coś idealnego na tą okazję. - odezwał się jakby zamierzał wytłumaczyć co robi, lecz Soruun prawdopodobnie sam był wstanie poczuć jak większość uczucia bólu go opuszcza jakby nie istniała zostawiając tylko mały procent tego co było poprzednie i wszystkie inne uczucia jakie miał w tym momencie. - Zdejmę później to zaklęcie, żeby mieć pewność co do twojego stanu, teraz jednak...
_____ Jego wyraźny ton miał w sobie jakieś znaczenie, lecz zanim demon miał możliwość zastanowienia się nad tym, Ez znowu pochwycił jego usta zostawiając płomienny pocałunek, jednocześnie po chwili wykonując pierwszy ruch, a czując na sobie reakcje ciała, które przyjęło go, lecz nadal nie całego, nie mógł powstrzymać zadowolonego uśmiechu na swojej twarzy.  Wręcz sięgał od ucha do ucha i wykonał kolejne pchnięcie zachowując się delikatnie i spokojnie, aby nie wykonywać gwałtownych ruchów, bo nawet jeśli Soru nie czuł już teraz aż tak bólu to cały czas jego ciało będzie potem cierpiało. Gdyby od razu rozpoczął od takiego zachowania jak sam lubił - namiętnego, szybkiego i dzikiego, to Generał byłby wyłączony z życia i obowiązków na kilka dni spokojnie. Nie mógł mu tego zrobić wiedząc jak poważnie Soru podchodził do swoich obowiązków, zwłaszcza, że miał teraz nowe postanowienia i chciał zmienić swoje rządy. Odciągnął swoje wargi od demona, którego wzrok pokazywał mu wyraźnie jak bardzo lubił jego pocałunku. Można powiedzieć, że niepotrzebnie mocno dmuchało to jego dumę.  
- Teraz czujesz to co będziesz czuł, gdy już się przyzwyczaisz. - zamruczał przenosząc swoje dłonie na biodra blondyna, które powoli zaczynały pracować, a przy przewodnictwie smoka spotykali się w idealnym momencie, a wchodząc trochę głębiej niż poprzednio z tego powodu, widząc zaskoczenie na twarzy Soru, zaśmiał się lekko. - Spokojnie, cały czas nie jestem w tobie cały. - zjechał twarzą na skórę karku, którą ugryzł lekko i czując dreszcze, który przebiegł po plecach demona, dopowiedzieć ciepłym tonem uderzającym prosto o skórę. - Dam ci więcej jak się przyzwyczaisz do tej przyjemności.  
_____ Wraz z tym słowami rozpoczął ponowne poruszanie, nie tylko sobą, ale także kierował ruchami demona dając im jednakowe tempo, wolne, lecz pewna i stałe, upewniając się także, że naciskał na każdy punkt Soru, który sprawiał mu przyjemność. W końcu już wcześniej poznał go trochę od środka, miał teraz taką przewagę przed sobą i zamierzał ją wykorzystać. Nie był brutalny w swoich ruchach nastawiając się raczej na dostarczenie jak najwięcej odczuć podczas wysuwania się ciepłego, otaczającego go dokładnie wnętrza, aby później szybciej, lecz też nie gwałtownie, wsuną się z powrotem. Kontynuował to tempo czując narastające odczucia mężczyzny pod sobą oraz czując, że on także zbliża się do zakończenia. Nie przyśpieszał więc, nie zachowywał się gwałtownie czy ostrzej, a dalej wykonał swoją “robotę”, wiedząc, że to uczucie narastało i czuł to. Głos demona, jego pomruki i ruchy ciała, które szukały przyjemność bez jego pomocy. Jego usta jednak zostały na naznaczonej teraz jasnej skórze. Przez jego dokonania stanęła w odcieniach czerwieni, lekkim ugryzieniach, lśniących śladach, które pokazywały drogę jego języka po skórze, jakby opowiadały historię. W końcu czując, że obaj są już blisko, Ez złapał go w swoje ramiona, przyciągając bliżej do siebie i wykonując ostatnie posunięcia, zamknął prawdopodobnie najpiękniejszy z dźwięków w gorącym pocałunku, mając usta Soru dla siebie, gdy zacisnął się na nim i obaj skończyli. Nie puścił go jednak od razu, a poczekał chwilę, jakby uspokajając ich serca, przyśpieszony oddech i dopiero wtedy puszczając zmęczonego zapewne demona, aby spojrzeć na niego.  
- Świetnie ci poszło, Aniele.
_____ Ucałował go w skroń jego ton ciepły, łagodny i niski. Wysunął się powoli cały czas czując spazmy i skórze, które rozchodziły się po ciele Soru gdy w końcu doszedł. Najchętniej zacząłby od razu kolejną rundę, lecz musiał patrzeć na fakt, że to był pierwszy raz dla niego i dalsze zabawy na pewno przyzwyczaiłyby go szybciej, ale zmęczenie mogło dać górę. To było dużo doświadczeń na raz. Patrzał z góry na widok pod sobą, zmęczonego kochanka, który wyglądał jak jeden wielki bałagan, ale Ez nie mógł się napatrzeć. W końcu to on go spowodował. Znaki widoczne z daleka na skórze pewnie nie znikną następnego dnia, a smoka nie zamierza ich usuwać, nawet jeśli Soruun będzie prosił. W końcu musiał pokazać innym, że on należy do niego.

_____ Bycie delikatnym, jak to nazwał Soru, było... ciężkie. Smok musiał się skupić i faktycznie nie zrobić czegoś “głupiego” jak puszczenie wodzy i zachowywanie się tak jak chciał. Wiedział, że to się źle skończy, nawet jak demon był na środkach uśmierzających ból. Nie były jednak trwałe, a on musiał je kiedyś zdjąć. No i Ezrnon nie wierzył też, że Soru będzie miał dużo przyjemność będąc agresywnie pieprzonych za pierwszym razem. Jego ciało później też nie byłoby “fanem” tego całego zbliżenia. Zaśmiał się lekko słysząc słowa Soru.  
- Niestety, kochanie. - uspokajając swoje ciało do końca, aby móc się ruszyć. - Nie podniósłbyś się z łóżka gdybym wszedł w ciebie cały.
_____ Trochę bawiło go, że istniała taka opcja, ale prawdą było, że gdyby mógl to by to zrobił. Sumienie mu nie pozwalało. Uniósł lekko brwi słysząc tekst o dwóch lub trzech razach. Niestety, Ez tak nie myślał, ale nie zamierzał też niszczyć marzeń Soru, który przy trzecim razie nie będzie cały czas idealnie pochłaniał przyjemność bez bólu. Chyba, że stanie się fanem tego uczucia – to co innego. Dla smoka jednak Generał nie wydawał się masochistą, chociaż... kto go tam wie? Bardzo długo przeżył z takimi podwładnymi więc może lubi jak ktoś patrzy na niego z góry? Wziął go na dłonie, aby nie myśleć dłużej o tym. W końcu postanowił zmienić swój styl rządzenia na takich, którego wymagali jego podwładni - robi postępy, a to znaczyło, że nie lubił być poniżany i ignorowany. To dobrze, inaczej miałby jeszcze więcej krwi na dłoniach, bo jednak nawet jeśli Soru by to lubił, Ez by nie przeżywał tego dobrze. Startując z łapami do każdego kto krzywo spojrzy.  
_____ Zaniósł go na rękach do łazienki, zupełnie nie przejmując się własną spermą, która powoli postanowiła opuszczać ciało pod wpływem grawitacji. Nie zamierzał się brzydzić własnych wydzielin, był na to za stary i zbyt doświadczony... Co wcale nie brzmiało dobrze, ale było prawdziwe. Usiedli w wannie, z Soru między nogami, jak już nie raz. Smokowi wydawało się wręcz, że to jedno już standardowe miejsce, a mu wcale to nie przeszkadzało. Było w tym coś uroczego. Zwłaszcza gdy oparł się o niego i zamknął oczy, odprężając się dopóki mógł. Nie spodziewał się, aby ból był jakoś nieznośny, bo to nie tak, że zaatakuje skumulowany na raz. Ezrnon go nie zatrzymał, nie kumulował na potem, a wyłączył na okres czasu dla percepcji demona. To znaczyło, że zwyczajnie wróci do tego jak się teraz czuje jego ciało.  
- Chętnie bym kontynuował. - powiedział po czym, przysunął się muskając jasne skórę, bez żadnych znaków, ustami. Po czym uśmiechnął się i spojrzał z tej pozycji na Soru. - Według mnie cały czas masz ich za mało.
_____ Oczywiście, droczył się, bo nawet jeśli faktycznie tak uważał, to nie był idiotą, żeby teraz siedzieć w wannie i znaczyć go, gdzie jeszcze nie było jego śladów. Widząc pokryty kark, szyję i ramiona, schodzące w dół - wydawało mu się, że to będzie odpowiednia pamiątka na najbliższy czas. Westchnął ciężko zdając sobie sprawę, że najchętniej już teraz zacząłby ten “drugi raz”, ale jego libido, a zdolności, aby wytrzymać jego partnera, nie były na tym samym poziomie... jeszcze. Musi poczekać. Złapał drogę wody w dłonie i oblał nagie plecy Soru, a ciepła woda spłynęła po jego plecach i torsie. Dłońmi jednak powędrował niżej, bo faktyczne uczucie czystości będzie miało miejsce jak pozbędzie się samego siebie z gorącego wnętrza demona. Po plecach i bokach, zjechał na wysokość pośladów, a potem pod uda, które rozsunął szerzej zakładając o swoje nogi zmuszając blondyna, aby obniżył się lekko.  
- Czas pozbyć się reszty mnie ze środka.
_____ Zażartował patrząc na wyraz twarzy generała i rozpoczął cały proces, który z jednej strony na pewno był jeszcze przyjemny, bo ból nie wrócił, ale zachowanie Soru nie należało do tego, na które mógł przymknąć oko, tłumacząc samemu sobie, że nie robi tego specjalnie.  To nie pierwszy raz, kiedy zabawią się z tą częścią ciała, ale za każdym razie chcę zobaczyć jak jeszcze bardziej się wije. Zbeształ siebie w głowie za takie myśli i przystąpił do pracy, aby szybciej skończyć i pójść spać, bo oboje raczej byli zmęczeni. Gdy skończył i pozbył się wszystkiego czego był wstanie – niestety, dość głęboko się znajdował jak skończył - mógł przenieść Soru na łóżku, łapiąc niczym księżniczkę i podnosząc z wody. Tym razem nie bawiąc się w ręczniki, a zwyczajnie poprawiając ręce demona, aby obejmował go za szyję, z uśmiechem pozbył się wody z nich i zabrał do sypialni, gdzie zrzucił leżącą na wierzchu kapę, pełna śladów ich zabawy i położył Soru, wsuwając się koło niego i łapiąc od tyłu przysunął do siebie.  
- Zaraz zdejmę z ciebie magię. - powiedział cicho, jedno ramię pod głową demona, a drugą zjechał na podbrzusze, pozbywając się tego czaru. - Jak będzie bardzo źle powiedz. - ucałował go lekko w głowę i nie zabrał dłoni z miejsca gdzie teraz spoczywała. - W razie czego nałożę zakręcie ponownie...
_____ Już mruczał lekko zadowolony ciepłem, które dawało mu ciało blondyna, w głowie jednak cały czas czekał na jego odpowiedź, zdając sobie powoli sprawę, że mają jakieś dwa tygodnie zanim rozpoczną się zawody i na pewno nie spędzą tego czasu razem w łóżku, a zupełnie oddzielnie, jak przystało na Kandydata i Generała. Zamknął oczy. Wolał iść spać niż martwić się teraz tym. Przez ten czas Soru raczej dojdzie do siebie i nie będzie miał problemu z chodzeniem jak zwykle, a jego ślady także znikną. Nie warto marnować snu przed czasem. Zresztą... On był już na to przygotowany od dawna, od momentu, kiedy zgodził się na propozycję Soru.

_____ Z tą magią to mógł się trochę nie zgodzić, bo jednak - był wstanie dość długo to robić. Przynajmniej w teorii, bo jednak wolałby zdejmować ta magię po stosunku, żeby sprawdzić, czy wszystko jest okej, no i nie odczuwanie całość bólu jakiego się doświadcza jest dobre tylko w kontrolowanych sytuacjach. Na przykład kiedy właśnie taki przykład mieli za sobą. Ez mógł teraz widząc reakcję Soru oszacować jak źle jest, gdyby jednak zostawił tą magię na nim, bez kontroli i coś faktycznie by się wydarzyło, chociażby najmniejszy uraz. Gdyby Generał nie odczuwał całości bólu jaki powinien po traumie, kto wie czy faktycznie nie zrobił sobie wielkiej krzywdy? Tylko grupka demonów specjalizująca się w leczeniu pewnie by pomogła, a samo zaklęcie zdejmujące ból było bądź co bądź... kategoryzowane jako klątwa. Smok nie zamierzał o tym informować Soru. Pozwolił mu się wtulić w jego ciało, czując ciepło na sercu. Nawet nie wiedział jak szybko zasnął. Wystarczyło zamknąć oczy.  
_____ Obudził się czując jak demon wychodzi z jego objęcia i wysuwa się spod kołdry jak kochanek na jedną noc, ale nie przeszkadzał mu tylko śmiejąc się w duchu z tego powodu. Niestety, nie dane było mu poleżeć, bo zaraz pojawiła się Kouri stając w drzwiach i westchnęła ciężko. Ezrnon od razu odwrócił się do niej, cały czas leżąc wygodnie w rozgrzanym łóżku, nie myśląc nawet, aby wstać i spojrzał na nią lekko podnosząc brwi do góry w pytającym geście.  
- Naprawdę mógłby się ubrać. - podeszła bliżej stawiając lekkie kroki. W końcu była duchem. - Powinnam przenieść lustro prosto do twojej sypialni? Wydaje mi się, że po tamtej stronie także stoi w jego prywatnych komnatach. Inaczej nie próbowałby nago przedostać się na drugą stronę.
_____ Słowa lodowego ducha to jedno, lecz jej mimika twarzy dodawała komediowego zacięcia sytuacji. Jak więc smok mógł odpuścić sobie, pośmianie się z tego? Ogólnie sam fakt, że Soru postanowił nago wyjść z jego sypialni, myśląc, że ona śpi sobie smacznie, chociaż jest strażnikiem tego miejsca, było zabawne. Może zwyczajnie zapomniał? Obojętnie, cieszył go fakt, że mógł chodzić. Chociaż Ez postanowił jednak dopytać. Tak dla pewności.  
- Normalnie się zachowywał?
- Co masz na myśli? - uniosła lekko brew. - Pytasz o to czy chodził normalnie i nie był jakiś obolały?
- Dokładnie. - skwitował gubiąc na chwilę rozbawienie. - Wczoraj miał pierwszy raz za sobą i obawiałem się, że będzie z nim źle.
- Gdyby było faktycznie źle na pewno wstałbyś z łóżka, żeby mu pomóc. - wydobyło się spomiędzy zimnych ust wręcz od razu. Kouri bowiem znała trochę tego demona, smoka, wiedziała, że niewłaściwe chodzenie zostałoby wykryte wręcz od razu. Widząc jednak, że nie o to chodziło Ezrnonowi, postanowiła odpowiedzieć na jego pytanie z lekkim uśmiechem. - Prezentował się okej, faktycznie nie chodził idealnie, widać, że coś się stało. Już pomijając widoczne znaki na skórze, których nie usunąłeś tam, gdzie on sam nie zobaczy. - puściła mu spojrzenie jakby próbowała przekazać wiadomość między wierszami. - To nadal, nawet jak się ubierze w coś po samą głowę, chodzi dziwnie. Jeśli uprawiałeś seks, masz to przeżycie za sobą, będziesz wiedział od razu.  
_____ W jakiś sposób Ez poczuł się dumny i było to wymalowane na jego twarzy. Tak, przejmował się tą miłością z przeszłości i cały czas wspomnienie o demonie, który wykorzystał Soruuna do zamachu na jego ojca, było irytujące, to wiedząc, że był jego pierwszym - czuł jak to uczucie odchodzi w niepamięć. No może na chwilę, bo jednak wiedział z własnego doświadczenia, że nienawiść i miłość to silne uczucia i jego anioł pewnie nadal ma jakiś zakres odczuć do tamtego... stworzenia. Chociażby przez wzgląd na przeszłość i dobre chwile. Chyba z tego powodu nie zamierzał oskarżać “zdrajcy” o faktyczną zdradę i złamaniu mu serca. Z jego zamyślenia wyrwało go jednak pytanie Kouri, którego się nie spodziewał.  
- Kiedy zostawisz mnie samą ponownie?
- Co masz na myśli? - uniósł lekko brew nie rozumiejąc skąd wychodzi. - Coś ma się wydarzyć, że mam cię zostawić samą? Przecież wiesz, że na razie nie wracam do zamku.
- Tak, ale... - zatrzymała się nerwowo szukając jakby słów po ścianach i suficie, chociaż doskonale wiedziała co chce powiedzieć. - Zawody, czy coś... Jesteś Kandydatem na Króla Demonów i musisz wziąć udział w konkurencjach. Nie musisz się przygotować czy coś?
- Oh. - wyszło lekko z między jego ust, po czym zaśmiał się lekko. - Ja jestem w każdej chwili gotowy, żeby rozpocząć tą rywalizację.  
- Yhym. - Kouri odpowiedziała z negatywnym nastawieniem, nie wierząc w to co mówię. Zwłaszcza, że właśnie uniósł dłonie do góry, lecz cały czas twardo leżał w łóżku. - Będziesz najbardziej leniwym Królem w historii... - gdy zaczął się śmiać na jej słowa, westchnęła ciężko, łapiąc się za głowę. Wręcz czuła ból głowy. - Pewnie też ostatnim...  
_____ Smok słysząc to mógł tylko uśmiechnąć się lekko i prychnąć pod nosem, lecz nie w złym tego gestu możliwym odebraniu, a jako potwierdzenie, które było widoczne na jego twarzy. Żył już niesamowicie długo jak na demona, bo jednak zwykle żyły one krócej. Nawet nie przez sam fakt, że ich rasa zmniejszała im długość bytowania, a często przez konflikty wewnętrzne. Smoki z powodu swojej witalności miały dość długo życie, ale dlaczego jego ciągnęło się aż tak niepotrzebnie długo? To była zagadka. Nie czuł się stary, wiedział, że ma jeszcze mnóstwo lat przed sobą i nie umrze za kolejny tysiąc, ale coś w nim chciało znać przyczynę tak niepotrzebnie długie żywota. Coś co zrobił, zjadł, nauczył się, musiało wprowadzić takie zmiany. Nie raz próbowali do tego dojść, ale na razie bez skutku. Mieli za to wiele sprawdzonych rozwiązań, które nie były tym. Na razie jednak odstawił tą myśl na bok i zajął się tym co lubił najbardziej, tylko potwierdzając obawy Kouri. Do samego rozpoczęcia przygody z konkursowaniem zostały im dwa tygodnie, zamierzał się jeszcze lenić, ile mógł. Potem zajmie się tym co trzeba i jak się można spodziewać - spanie faktycznie sprawiało, że czas leciał szybciej. Zamknął oczy, otworzył ponownie i dwa tygodnie wyparowały. Oczywiście - przez ten czas widywał się z Soru, lecz nie próbował więcej, wiedząc, że nawet jeśli jego ciało tylko przez akt się przyzwyczai to Generał musiał się prezentować na otwarciu. Jakby chodził krzywo, bo pieprzył go noc wcześniej - każdy patrzyłby i oceniał, a Soruun musi się prezentować na swoim pierwszym publicznym wystąpieniu.

_____ Dzień wydarzenia przyszedł szybko. Wiedział, że zapewne reszta jego znajomych, którzy musieli się pojawić pewnie dopiero zmierzali na miejsce lub byli już tam, czekając na innych. Pewnie, gdyby dać mu chwilę spokojnie wypisałby tych ludzi na kartce, który gdzie był, co robił, o której pewnie się pojawi. Odwrócił się na drugi bok leżąc na pościelonym już łóżku. Nawet Ezrnon nie zamierzał leżeć i robić za leniwą bułę aż do przyjścia Soruuna. Ubrany już w odpowiednie ciuchy, otoczył się odrobiną magii, aby nie pognieść nic, sprowadzając w ten sposób na siebie gniew Kouri. Westchnął lekko słysząc jak w stronę sypialni zmierzają goście, chociaż te kroki były dobrze mu znane, ciężko tych bywalców zaznaczyć jako gości, a już bardziej mieszkańców. Wstał z łóżku, zdjął z siebie magię i kiedy zaczął się przeciągać, dwójka weszła do pomieszczenia.  
- Dobrze, chociaż pewnie mógłbym się przespać. - zaśmiał się i złapał za dłoń demona, całując ją lekko, po czym opuszczając na dół, lecz nie puszczając. - A co mam zrobić z tobą? - jego ustach widniał nonszalancki uśmiech. - Wyglądasz tak, że nie chcę cię pokazać komuś innemu. Co jak będą chcieli cię zabrać? A ja nawet nie mogę cię pocałować teraz.  
_____ Zaśmiał się widząc reakcję swojego generała, lecz nie przeciągali tej dyskusji dalszą rozmową. Mógł to wziąć za zgrabne podlizywanie się, lecz Ez był w połowie poważny. Widząc go takiego ślicznego, wystrojonego... i z zakazem dotykanie, aż miał ochotę nigdzie nie iść... Zwłaszcza, że łózko było bardzo blisko. Niestety, za wiele osób wpadłoby tutaj z krzykiem, gdyby nie pojawili się na otwarciu i ceremonii, bo smok musiał zaspokoić swoje potrzeby. Mógł tylko zostawić swoje myśli dla siebie, na potem, aby spokojnie zbrudzić ten idealny wizerunek po zakończeniu wszystkiego. Otworzył portali i przeszli na drugą stronę bez najmniejszego problemu, co było złe. No i w normalnych okolicznościach niemożliwe. W końcu z królem na tronie - coś powstrzymywałoby takie teleportacje prosto do celu.  
_____ Zamek Króla Demonów, w którym się znaleźli, był wielką kamienną strukturą, która na dzisiejsze czasy przypadałaby na wielką, zimną fortecę w stylu średniowiecznym, lecz z większymi oknami i przestrzeniami dla demonów, które jednak występowały w wielu rozmiarach. Jako osoba doświadczona w strukturze pałacu, przeniosła ich od razu do głównej sali tronowej. Wysoki sufit, wielkie ozdobione kolumny, a na końcu prostokątnego pomieszczenia – tron, który swoimi symbolami czy biegnącymi po całości runami – teraz, tylko puste krzesło. Gdy Soru przeszedł przez bramę teleportacji, krąg zamknął się za nim, jakby nie przepuszczając nikogo innego. Ezrnon jednak w tym czasie miał swoje spojrzenie położone na innej osobie, która znajdowała się w pomieszczeniu. Wiedział, że nie będą tutaj sami, ale zobaczenie swojego znajomego trochę go zaskoczyło. Wąska budowa, wyższy od przeciętnego człowieka, długie białe włosy i spiczaste zwierzęce uszy na głowie, w swoim kolorze białe, lecz zakończone na żółty kolor. Chociaż w tym wypadku lepiej powiedzieć “blond”. Czarny płaszcza na jego ciele leżał doskonale zakrywając jakkolwiek wygląd pod nim, a obie dłonie z założonymi rękawiczkami były podparte o wielki miecz, wbity w posadzkę.
- Nie spodziewałem się, że spotkam cię tutaj. - zaśmiał się mężczyzna, chociaż jego uśmiech był wręcz niewidoczny przez białą brodę zasłaniającą jego usta. Nie spojrzał w ich stronę, a patrzył na pusty tron kilka metrów przed nim. - Dobrze to zaplanowałeś. - odwrócił się lekko w ich stronę nie pokazując już profilu, a pełny wygląd swojej twarzy. Jego złote spojrzenie wbiło się w niższego od nich demona, który stał koło Ezrnona, Soruuna. - Miło mi cię poznać, Generale Północy.
_____ Wyciągnął miecz i puścił go, a ten lewitując zaczął unosić się w otoczeniu demona, kiedy ten zaczął iść w ich stronę. W innych okolicznościach pewnie zadowolony przedstawiłby ich sobie, ale ten demon, Generał Wschodu, nie był istotą, która w tych okolicznościach będzie miła dla Soru, a Smok jednak wolałby mieć przyjazną atmosferę chociaż przez dłuższą chwilę. Wyszedł więc i stanął na drodze podchodzącego demona z uśmiechem.  
- Przestaw się mu najpierw zanim zaczniesz prawić kazania. - westchnął i skrzyżował dłonie na piersi. - My się znamy, ale Soruun nie wychodził z Północy, w jego oczach pewnie jesteś zagrożeniem, jak wszystko.
- Hm... - Generał się zatrzymał w swoich ruchach i pogładził brodę. - Jak zwykle masz rację, stary przyjacielu. - zrobił krok w bok, aby nie zostać zupełnie zasłoniętym przez większe ciało smoka. - Jestem Generałem Wschodu, najstarszym żyjącym Generałem bez zmiany kadencji. Nazywają mnie Złotym Lisem. Przedstaw się.
_____ Ez tylko przewrócił oczami słysząc słowa Vargirila. Normalnie jest miłym staruszkiem, ale kiedy tylko przekracza próg tego zamku – jakby ktoś włączył mu gdzieś przycisk, który sprawiał, że stawał się poważnym i szanowanym członkiem społeczeństwa. Ten knujący coś zawsze demon na pewno nie ma złych zamiarów, a próbuje zrobić Soru lekką próbę ognia, skoro do tej pory nigdy się nie spotkali. Smok trochę to rozumiał, no i wiedział, że za jego kadencji zmusi Północ do bycia bardziej otwartymi na świat.  
- Nazywam się Soruun, Generał Północy. - odpowiedział z delikatnym uśmiechem. - Miło mi cię poznać  
- Czyli jeszcze nie dostałeś miana “Tyrana”? - spytał lekkim tonem, lecz czując na sobie spojrzenie Ez’a, odwrócił się. - No co? Generał Północy jest nazywany Tyranem Mrozu od pokoleń.  
- Ale nie przez nich samych. Mówicie tak za plecami, nie wypada pytać o takie rzeczy w twarz.
_____ Ten głos nie należał do żadnego z nich. Kobiecy, głęboki i pełen seksapilu. Ciało, które wyłoniło się z mroku było ubrane w białe szaty, z odsłoniętymi nogami, stawiając nagie stopy na zimnej kamiennej podłodze jakby nie czuła temperatury. Na około jej nóg wił się wielki biały wąż. Pod założonym na głowie kapturem, spadały po ciele białe, proste włosy. Nie wydawała się wysoka, a jej filigranowa sylwetka nie odpowiadała tonowi jej głosu. Brakowało jej wielkiego biustu czy nadmiernych pośladków. Prawie płaska z dwóch stron podeszła do zgromadzonych stając kilka kroków od reszty zgromadzonych. Skierowała swoją głowę w stronę Generała Wschodu.  
- Vargirila, nie baw się z młodszymi. - zimny ton pewnie postawiłby innym dreszcze na ciele, lecz dwójka starszych mężczyzn była na to odporna. Następnie spojrzała w stronę Soruuna. - A ty musisz brać przykład z innych Generałów, tylko nie z niego. - jej usta, do tej pory robiące za prostą linię, uniosły lekko kąciki do góry. - Już szybciej Olgron będzie lepszym przykładem do nauki rządzenia.

_____ Przyglądał się kątem oka reakcji Soruun’a na przybyłą kobietę, drugim zastanawiałam się co takiego zamierzało się faktycznie wydarzyć. Koniec końców ta biała żmija nie opuszczała swojego terenu nie proszona i na pewno nie przybyła tutaj zainteresowana wyborami. Chodziło o niego? Wolał, żeby to nie było to. Jej ciekawość nigdy nie prowadziło do niczego nowego, dobrego, zabawnego. Raczej to większej ilości nudnych czynności. Poza tym, jeśli ona była tutaj to kto siedział w Zachodzie, w koronach wystających skał?  Ignorując to słuchał, jak odpowiada na zaczepki rozwydrzonych demonów. O dziwo, jednak - odpowiedź mu się podobała. Pewnie pozostałej dwójce także. Głównie przez to, że jasno pokazywała charakter, który chciał być miły i potulny, a przy okazji jasno stawiał granicę, których nie można było przekroczyć. Lis zaśmiał się głośno słysząc pytanie generała północy i czując na sobie spojrzenia pozostałych. Od razu więc się uspokoił i widząc jak biały demon zakłada rękę na piersi, westchnął postanawiając samemu wytłumaczyć o co chodzi. Zero poparcia u innych, aby przynajmniej na początku pognębić młodszego. Co innego ciekawego było w życiu takich starców jak on...
- Przydomek Tyran wywodzi się od tego, że łatwiej jest panować nad skołatanym umysłem, a Generałem Północy od pokoleń jest Demon Iluzji, który włada nas umysłami. Przyrostem Mrozu... - zatrzymał się na moment, dodając po chwili czując się jakby tłumaczył coś 5-letniemu dziecku. - chodzi o krainę. Północ jest jedną lodową skałą w sumie. Zimno, dużo ciemności, mało życia. Mróz.  
- To nie wszystko, ale niech tak zostanie na razie. - odezwał się Ez wchodząc im w słowo. - Nie ma co rozwodzić się nad tym dłużej, gdzie jest przedstawienie? Złapię za nóż i na dzisiaj skończymy.
_____ Widać było, że nie chciał siedzieć z nimi w jednym pomieszczeniu. Poza tym doskonale wiedział na czym polega dzisiejsza uroczystość, więc na co czekać. Vargirila uważał podobnie, kiwając głową na poparcie tego stwierdzenia, o zdanie Soru się nie pytał akurat, bo w kościach czuł, że nie chciał przebywać z tymi rozwydrzonymi nastolatkami. Inną reakcję miała jednak ukryta pod jasnym materiałem twarz smoczycy. Zaśmiała się widząc to, lecz zanim otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, Ez ją uprzedził.  
- Thern. Nie przeginaj.
- Tsk. - kliknęła językiem gubiąc uśmiech. - Wiedziałam, że nie pozwolisz mi zbadać ciała, ale nadal nie uważasz, że jesteś zbyt oschły?
- Bo rzucam wyraźne ostrzeżenia? - spytał i prychnął pod nosem. Znał się z nią, była gorsza od Levi. W końcu dziecko musiało się od kogoś nauczyć. Odwrócił się do Soru z małym uśmiechem. - Chodźmy, znam drogę. Zostawmy ich tutaj.  
_____ Lekkie kiwnięcie głową wziął jako pozytywną odpowiedź i bez większego pozostawania z nimi – wyszli z pomieszczenie, sali tronowej, dając im dużo miejsca na rozmowę z samymi sobą. Oni za to skierowali się do miejsca, w którym miała być ceremonia. Widząc zamykające się drzwi, Thern, biała smoczyca, westchnęła i odwróciła się do Lisa wpatrującego się z nastawionymi uszami w coś za jednym z wielu okien.  
- Co usłyszałeś?  
_____ Spytała, lecz odpowiedź była czymś co tylko ona poznała. Ez będąc w zamku Władcy Demonów ograniczał się bardzo z rozrzutnością many, głównie, aby nie uszkodzić istniejących barier, kręgów magicznych oraz innych ustrojstw. Początkowo nigdy tego nie było, teraz jednak, po kilku pokoleniach mało kumatych i słabych władców - ktoś i coś musiało ich bronić przed ludzkimi bohaterami. Pokonując w ciszy kilka korytarzy doszli do wielkiej otwartej przestrzeni, a przynajmniej tak to się prezentowało. Fakt był taki, że znajdowali się cały czas w zamku, a otoczenie zostało zagięte, powielone, aby wydawało się większe, bardziej... obfite i bogate. Zielone wzgórze było pełne wielu różnych mieczy. Różniły się kształtem, wielkością, bogatością zdobienia. Sama ceremonia nie była jakoś szalenie skomplikowana. Wystarczyło, że podszedł do jednego z wielu wbitych w poletko mieczy, wyciągnąć jeden z nich, przelać nim swoją krew, odłożyć miecz na miejsce, wbijając w to miejsce, gdzie akurat skapała twoja krew. Finito. Nic skomplikowanego, prawda? W końcu bycie Kandydatem, samo w sobie, nie dawało ci wielkiej mocy sprawczej... chyba, że chodziło o politykę. Wykonał więc wszystkie czynności bez słowa, a kupa żelaza, która dotknęła jego czerwonej krwi, płynącej z otwartej na dłoni rany, wręcz pochłonęła dość mrocznie wyglądające ostrze, które następnie się rozpadło, znikając, zamieniając się w proch.  
- No i możemy czekać do jutra. - odwrócił się z uśmiechem do czekającego koło drzwi Soru. Przed jego wejściem, ostrzegła go jedna z wielu służących, która wyraźnie posłała mu ostrzeżenie, gdy postanowił zrobić jeden krok więcej do przodu niż mu wolno. Ez odwrócił się do niej lekkim ruchem głowy. - Zabierz nas do naszych komnat.  
_____ Kobieta dalej się nie odezwała, przyjmując rozkaz w ciszy, ukłonem i gestem dłoni zaprowadziła ich do miejsca, gdzie mają spędzić noc, stając w końcu przed wielkimi drzwiami. Ezrnon nie czekając na wytłumaczenia, otworzył wielkie drewniane wrota i ujrzał bogato zdobiony salon, z dwiema parami drzwi. Pewnie prowadziły do osobnych sypialni. Smok nie musiał się rozglądać, podziękował lekko kobiecie, kiedy Soru wchodził do środka. Ta ukłoniła się znowu lekko, z zimnym wyrazem twarzy odwracając się na pięcie i idąc gdzieś dalej. Gdy tylko zamknął drzwi komnaty, pochwycił w swoje ramiona rozglądającego się po pomieszczeniu Soru. Jego głowa szybko znalazła się przy karku mniejszego demona, całując jego skórę, szybko przechodząc w muskanie jej, ale nie wykonywał tej czynności za długo.  
- Architektura jest tak piękna, że nie możesz od niej oderwać spojrzenia? - spytał żartobliwie, po czym pochwycił jego podbródek odwracając w swoją stronę. - Aż tak, że będziesz mnie ignorować?  
_____ Oczywiście był to swojego rodzaju żart, było to słychać w tonie głosu, intonacji słów, lecz twarz smoka, nie przypominała tej roześmianej, a niczym aktor przywdział typowo załamany wyraz, chociaż pełno było w tym dramaturgi. W oczach Ezrnona bowiem to pomieszczenie było takie samo jak każde inne, a on zamiast przyglądać się kolejnym wiekowym ścianom powinien zainteresować się jego osobą. Swoim kandydatem, który zamierzał skosztować tego co sobie odmawiał przez dwa tygodnie, aby Soru prezentował się przed innymi na otwarciu, które wcale nie było ciekawe. Nie zamierzał dać generałowi czasu na odpowiedź, szybko chwytając jego usta w gorącym pocałunku, wkradając się językiem do środka, aby zwiedzić dobrze już znane sobie miejsce. Nie przestawał przez dłuższą chwilę, dopiero czując, że jasnowłosemu powoli zaczyna brakować powietrza, odsunął się minimalnie, przy okazji szeptając basowym tonem.  
- Sam powiedziałeś, że po uroczystości możemy nadrobić.

_____ Reakcja Soru potwierdzała go w przekonaniu, że jednak cały czas nic odwidziało się demonowi, aby zakończyć ten dzień w inny niż planowany sposób. W końcu w innym wypadku nie odwzajemniłby tego całusa, a zwyczajnie odsunął głowę z zamiarem przerwania całego zdarzenia. Gdyby tak się stało... Ezrnon nie musiał myśleć długo, jak wiele by spłonęło i co za popłoch ogarnąłby zebrane w zamku demony, które właśnie są w płonącym zamku. Na ten moment jednak coś innego było w ogniu - skóra smoka. Zwłaszcza dłoń, za którą był kierowany do jednej z sypialni przez Soruuna. Jego słowa miały trochę prawdy, bo nie chciałby marnować całego tego makijażu, układania włosów i ciuchów, ale znowu, trzeba było się tego pozbyć, aby przejść do rzeczy. Dał się posadzić na łóżku, z zastanowieniem wpatrując się w siadającego na niego generała. Przez głowę przeszło mu, że ta pozycja nie będzie idealna na ich drugi raz, zwyczajnie, bo jasnowłosy nie będzie wstanie faktycznie wsadzić w siebie od tak jego penisa. Nie dlatego, że kolega w spodniach posiadał jakieś kolce, a zwyczajnie, bo nie ruszał jego tyłka przez dwa tygodnie i teraz trzeba przynajmniej trochę się narobić, aby przygotować to miejsce. Jak ma to zrobić z Soru na jego kolanach? Demon sam się tym zajmie? Gdy tylko poczuł ssanie oraz wyraźne starania, aby pozostawić na nim ślady swojej obecności, Ez miał swoje odpowiedzi, przynajmniej w jakimś kontekście. Nie zamierzał jednak pozostać bierny, zwłaszcza słysząc komplementy będąc obmacywanym. Złapał za dłoń, wyciągając ją spod swojej szaty.  
- Mam nadzieję, nie chcę niszczyć zamku, bo wolisz patrzeć na stare ściany niż na mnie. - powiedział z grozą czegoś niebezpiecznego w głosie. - Szkoda zabytku.  
_____ Zaśmiał się i puścił dłoń Soru, łapiąc go w pasie i szybkim ruchem rzucając na bok, aby znaleźć się nad nim, leżącym na plecach. Nie miał nic przeciwko temu, aby demon go dotykał, to delikatne muskanie jego ciała przepełniało go ciepłej, rozgrzewającym od środka. Czymś czego szukał od dawna. Niestety, nie osiągną nic z generałem na czele tego “przedsięwzięcia”, to też sam wziął się do rzeczy, zdejmując mu spodnie wraz z bielizną, pozostawiając górę stroju jak była. Na razie nie czuł potrzeby, aby pozbawiać go wszystkiego, kiedy musiał zacząć od tyłu. Podpierając się lewą ręką, prawą zjechał do ud, rozchylając je lekko, aby zrobić sobie miejsce i zjechać jeszcze niżej. Delikatnie sprawdził w jakim stanie jest miejsce, które zostawił same na okres dwóch tygodni, a nie podejrzewał Soruuna, aby znalazł chwilę, co by samemu zabawiać się od tyłu. Jego smoczy wzrok sprawił, że to całe sprawdzenie terenu skończyło się bardzo szybko, a Ez miał informację, których potrzebował. Z uśmiechem spojrzał na leżącego, półnagiego demona pod nim.  
- Musimy cię przygotować. - odchylił się do tyłu, aby zwolnić swoją lewą dłoń, którą szybko pojawił się nad podbrzuszem, aby nałożyć na niego zaklęcie. Co prawda magia w zamku był czymś co działało słabiej, lecz to tylko kilka dodatkowych obliczeń dla człowieka... jeśli ma manę. Nie dla demonów. Następnie, wolna już dłoń, powędrowała wyżej łapiąc za szczękę i brodę Soru, aby kciukiem przejechać po wilgotnych ustach. Rozchylone lekko wargi pozwoliły wsunąć palca głębiej, usadawiając go na linii zębów. - Ugryź mnie jak będziesz czuł się źle.
_____ Smok nie zamierzał dodawać o co dokładnie chodziło, zwilżając swoje palce śluzem i wsadzając jednego z nich do wnętrza demona bez większego ostrzeżenia czy zabawy z okolicami, zwilżając także je. One teraz dostają swoją porcję ]i]poślizgu[/i] dotykane, masowane, przez resztę paliczków oczekujących na turę, aby wejść do czerwonego i gorącego wnętrza. Wiedział, że nawet niesamowicie niezadowolony Soru, wbijający się z całej siły w jego palca między, swoimi zębami, nie zrobi mu krzywdy. Postanowił dać jednak takie wyjście z sytuacji dla demona, który mógł poczuć się niekomfortowo z jego ruchami, które nasiliły się, gdy wsunął kolejnego palca spokojnie, stanowczymi ruchami rozciągając nieużyte miejsce. Wiedział, że im tym razem nie wsunie się cały do końca... Chyba, że wykończyłby przy okazji fizycznie Soru, a tego nie chciał jakoś robił... Przynajmniej nie ich pierwszego dnia w zamku, zanim poznał wszystkich. Przez drugą dłoń smoka, po pomieszczeniu nie rozchodziły się miłe dla ucha jęki i pomruki, a ich stłamszona wersja. Czy Ez miał ku temu powód? A nawet jeśli, czy nie mógł tego zrobić inaczej? Odpowiedzi na te pytania były w jego głowie, a z ciemnego spojrzenia obserwującego jak generał, szukając przyjemności, zaczyna się wiercić w swoim miejscu, mógł tylko zaśmiać się lekko, zostawiając dla sobie ten komentarz, którzy pojawił się w jego głowie.  
- Czas na kolejnego. - powiedział mrucząc ciężko, natychmiast wykonując ten ruch przy okazji przyśpieszając ruch, wyraźnie niecierpliwiąc się na swój sposób. Widząc sterczącego przed nim członka, oczekującego, że ktoś się nim zajmie i wyciągające się ku niemu dłonie Soru, rzucił lekko. - Nie~e - po czym związał dłonie demona zaklęciem zmuszając jego przy okazji do powędrowania nad głowę o jasnym kolorze włosów. - Dzisiaj nie dotykamy go. - powiedział jakby kończąc temat i poruszył palcami mocniej naciskając na prostatę wywołując od Soruuna intensywną reakcję. - Skupmy się na tym.

_____ Czując jak pięknie zajmuje się jego palcami, między wilgotnymi wargami, zaczął się zastanawiać czy nie lepiej zastąpić ich jego penisem, który był bardzo chętny na akcję. Na pewno byłoby to pomocne dla ich dwójki, a Soru nie czułby, że leży jak kłoda na pościeli. Takie marzenia odłożył sobie na potem, zwłaszcza gdy z kolejnym palcem poczuł to lekkie ugryzienie, które sprezentował mu demon. Nie zabolało to smoka, lecz mentalnie odczuł pewną nutkę podniecenia widząc jak z pomocą języka wysuwa część jego, aby odezwać się. Słowa były jak najbardziej poprawne, znęcał się... troszkę, ale jednak. Nawet ta słodka, niezadowolona buźka nie zamierzała przekonać smoka, żeby zmienił swoje działania. Kontynuując w przygotowaniu go na siebie, a mokre od śliny palce wróciły na swoje miejsce, tłumiąc jęki rozpusty wydające się spomiędzy czerwonych warg. Jego dłonie miały dość różne doświadczenia. Jedna spoczywała między pośladkami, sprawnie przygotowując ciało Soru na niego, a druga, znajdując się przy twarzy uniemożliwiała za duży hałas, przy okazji podniecając Ezrnona, który z tyłu głowy miał wizje, że to coś innego znajdowało się w ustach.  
_____ Słyszy swoje imię, czuje jak niecierpliwi się Soruun, oczekując większej przyjemności, a może samej akcji. Nie tak delikatnej, skrupulatnej i drażniącej nerwy. Ciemnowłosy miał takie samo podejście do sprawy, lecz nie chciał krzywdzić demona rozrywając go, bądź co bądź, dla dość ulotnej chwili przyjemności. Jeśli zamierzali kontynuować w przyszłości, musiał się teraz uzbroić w cierpliwość. Chyba, że Soru miał jakieś masochistyczne zapędy, o których chętnie by się dowiedział. Czując te szukające przyjemności ruchy bioder, Ez nie zastanawiał się długo, dając mu to czego pragnął. Spełnienie, nadeszło wraz z wyczuwalnymi drganiami mięśni, a on z pierwszego rzędu czuł i słyszał, ten szczyt. Widząc jak opada po orgaźmie na materac, odwracając głowę w bok, nie mógł powstrzymać się od szerokiego uśmiechu. Zupełnie bez pomocy ze strony własnego penisa... Soru widać nie zdradzał go po kontach z kawałkiem plastiku, czy co by tam znalazł pod ręką. W końcu do odważnych świat należy. Wyciągnął siebie z wnętrza demona, podpierając się o materac, kiedy zawisnął nad nim.  
- Dlaczego chowasz przede mną swoją twarz? - mruczy zadowolony, łapiąc za szczękę i naciskiem kciuka obracając jego twarz w swoją stronę. - Jesteś najpiękniejszy jak dochodzisz. Pokaż mi więcej.  
_____ Nie trzymał go długo widząc jak czerwony od zażenowania jest teraz. Nie zdjął także zaklęcia, zmuszającego Soru do trzymania rąk w górze. W ten sposób, miał przed oczami jego wyciągnięte ciało, zgrabnie pokazujące więcej niż tylko jasną skórę, na której miał wielką ochotę pozostawiać więcej swoich znaków co też zrobił. Pocałował go szybko zamykając ten szalony, gorący i intensywny akt, zjeżdżając później niżej, torując sobie drogę całusami, ugryzieniami i ssaniem skóry, aż znalazł się przy penisie generała. Jego dłonie, nie pozostały same, zgrabnie podążając z nim coraz niżej, zapamiętując kształt talii oraz mięśni, wyginających się przed jego dotykiem, jakby to było więcej stymulacji dla demona. Penis stał na baczność, oczekując uwagi, którą chętnie by mu dał, ale czy to nie byłoby marnowanie dotychczasowych starań? Jego dłonie znalazły się na pośladkach, podnosząc je do góry, trzymając mocno, a on sam przejechał językiem po długość drżącego od chwilowej przyjemności penisa, aby zabrać swoją twarz i wyprostowany powiedzieć.  
- Tyle na tą chwilę... - ustawił się, opuszczając go niżej i dając swojemu penisowi linię startu do pulsującego Soru, oczekującego na niego. Będąc między nogami blondyna, wraz z zanurzeniem główki w ciepłe, mokre miejsce, przesunął swoje dłonie na biodra, gdzie powolnym, ciągłym pchnięciem wchodził do środka, aż osiągnął połowę swojej długości. Wtedy spojrzał na demona z pytaniem. - Mogę kontynuować, Aniele?  
- T-tak, nie przerywaj.
_____ Nie oczekiwał innej niż pozytywnej odpowiedzi. Zwłaszcza patrząc na wzrok, który zdecydowanie ponaglał go do akcji od dłuższej chwili. Nie byli jednak na takim etapie, żeby mógł spokojnie wbić się w niego po całej długości, bez przygotowania czy bólu, ze strony Soruun’a. Dostrzega pojedynczą łzę mając pewność, że nie jest to spowodowane dyskomfortem, zaczyna się poruszać. Powolne tempo, podczas którego skupia się głównie na rozluźnieniu spiętego ciała, które doświadcza tego po raz drugi. Po kilku ruchach jednak, słysząc przyjemny jęk oraz pomruki z ust generała, postanawia przyspieszyć, dając sobie faktyczną rozkosz, będąc otoczonym ciepłym, ściskającym się na nim, wnętrzu. Jego dłonie, zaciśnięte na biodrach, pomagają, aby ich ruchy zgrane w swego rodzaju rytmie dawały możliwość coraz to głębszego zanurzania się w rozgrzanym ciele. Nie mówi za dużo, starając się kontrolować własne rządze, które powoli przejmują nad nim władzę. Chcą, aby wszedł cały, zatopił się w tym ciele, a później pieprzył je bez patrzenia na późniejsze konsekwencje. Widać życie w połowicznym celibacie powoli wychodziło mu bokiem. Mając taką wizję w głowie, Ez postanawia zrobić coś, oddając Soru chociaż trochę kontroli nad tym co się dzieje. Przestaje się poruszać, zanurzony prawie w 75% w nim, puszcza prawą nogę, swoją dłonią chwytając za talie i podnosi go z leżącej pozycji. Samemu siada przy tym na tyłku, z nogami złączonymi po turecku. Poprawia blondyna, mając jego nogi za swoimi plecami, a jego cały czas “związane” nadgarstki, zakłada na swoją szyję.  
- Zrobimy to tak jak ty chcesz. - tłumaczy mu swoje zachowanie, patrząc w lekko zaskoczone spojrzenie Soru. Zbliża się do niego, obserwując usta, które przed chwilą wydobywały z siebie piękną melodię, aby powiedzieć. - Boje się, że zacznę cię pieprzyć bez myślenia o konsekwencjach. - mruczy, po czym zatapia się w ustach, nie dając mu za dużo czasu na odpowiedź, zostawiając delikatny, lecz głęboki pocałunek. - Spokojnie, pomogę ci.
_____ Mówi, a jego dłonie wracają na wypięte pośladki Soru, które chyba czekały aż za nie złapie, masując i podnosząc lekko do góry, aby dać wsparcie w ruchu, asekurując całość i zmusić te piękne, mokre oczy do nadania tempa, które będzie mu odpowiadało. Wiedział, że wypełnia go po brzegi, w ten sposób dając intensywne uczucie za każdym razem, kiedy opuszcza się, biorąc go coraz głębiej i mocniej, do swojego wnętrza.

_____ Przyznanie się do własnych uczuć to podstawa bycia dorosłym... Dojrzałym. Odpowiedzialnym. Teoretycznie wszystko czym powinien być Ezrnon. Informowanie o emocjach jakie się posiada, zwłaszcza w łóżku, było bardzo ważne, niezależnie od tego co pomyśli sobie Soruun, chociaż z jego charakterem raczej nie będzie potem mu tego wypominał. Rozumiał powagę tego wyznania, prawda? W końcu okazanie słabości nie przystało ani demonowi, ani mężczyźnie z krwi i kości. Nie przeliczył się, słysząc słowa generała, uniosły się jego kąciki ust. Też miał nadzieję, że taki dzień nadejdzie. Im szybciej tym lepiej, ale to głównie oznaczać będzie dla nich dużo seksu lub dla jasnowłosego dużo prywatnej ”praktyki”, którą bardzo chętnie by zobaczył. Pewnie przez to jak się teraz poruszali, Soru mógł sam poczuć, w którym miejscu trzeba było się przyłożyć, aby wejść głębiej, wyraźnie rozciągając go. Nie tylko w środku, zaczepiając o miejsca, gdzie go jeszcze nie było. Teraz, mając we własnych dłoniach tempo tych ruchów, kontrolując więcej niż do tej pory – na pewno mógł czuć się bardziej dominujący, pod kontrolą, lecz z dłońmi Ezrnona na własnym tyłku, kto faktycznie miał tutaj faktyczną władzę?  
- Dobrze, Aniele. - śmieje się lekko słysząc słowa demona, który nie przestał się poruszać, wyraźnie zbliżając się do szczytowania, lecz tylko drocząc się z jego pragnieniem, potęgując. I miał rację, ponieważ nie musieli wcale tak długo czekać, aby biały fluid znalazł się na ich brzuchach, a pełna czerwoności twarz Soru z tymi szklanymi oczami spojrzała na chwilę na niego, po czym zaczął ponownie się poruszać, na co wyraźnie uniósł brwi do góry odgrywając ich usta. - Nie musisz się zmuszać.
_____ Jego ton wyszedł ciężko i lekko ochryple kiedy wyszeptał te słowa między oddechami. Głównie przez fakt, że nie czuł, aby jakoś zbliżał się do swojego końca rozrywki, będąc jak rozjuszony niedźwiedź, którego ktoś tyka patykiem zamiast uciekać. Złapał mocniej za pośladki i jednym mocniejszym ruchem widział jak wraz z jękiem Soru odchyla głowę do tyłu. Tak, wiedział, że właśnie doszedł i każda stymulacja sprawia, że jest o krok bliżej do wyczerpania. Nie, niestety, nie był wstanie teraz się tym przejmować. Nie zamierzał też dać się całować, aby wyraźnie słyszeć pomruki wychodzące ze zmęczonego już gardła, dając mu jak najwięcej możliwości na oddychanie, nie tylko przez nos.  
- Oddychaj.
_____ Wyszło z jego ust, kiedy przeniósł na swoje barki cały ciężar i podnoszenie ciała demona, które trzymało się dobrze, mimo tego, że nie potrafiło utrzymać tempa, którego on potrzebował. Pomagał więc sobie sam. Doprowadzając to do końca. Czy zaspokoił się jednym razem? Na pewno nie, lecz znowu – z każdym kolejnym razem na pewno Soruun będzie wstanie przyzwyczaić się stosunków z nim, do tego gorąca, wymiany pocałunków oraz symfonii, która wychodziła z ich gardła. Kontynuował więc tą pozycję, przybliżając tylko Soru do siebie, aby mógł oprzeć się o niego, zatopić ponownie głowę w jego szyi, trzymając się go, kiedy ten opuszczał go i podnosił szybkimi ruchami, wyraźnie eksplorując wilgotne wnętrze, które przyzwyczajało się do jego coraz to więcej obecności. Czas minął, a Ez w końcu sięgnął swojego spełnienia, trzymając demona głęboko w swoich objęciach, kiedy jego sperma pompowana w głąb gorącego wnętrza znajdowała sobie tam miejsce.  
- Dobrze ci poszło. - mówi całując go w czoło, do którego przykleiły się blond włoski, a wypuszczając go ze swoich ramion, widzi jak świadomość oraz zmęczenie demona, który w tym czasie sam miał kilka orgazmów, brudząc skórę między nimi, odpływa. - Dobranoc.  
_____ Śmieje się lekko, kiedy powieki generała opadają, a on sam wysyła się z niego podnosząc ciało i kładąc je delikatnie koło siebie. Spojrzał na śpiącego ze zmęczenia, spoconego oraz od spermy, demona, który leżał obok niego na łóżku. Najchętniej zostawiłby go tak i wyszedł się przewietrzyć, złapać świeżego powietrza. Widząc jednak jak mimo bycia nieprzytomnym, Soru leży zaraz obok niego, nie mógł się do tego zmusić, zwyczajnie kładąc się na plecy i przykrywając ich oboje leżącym blisko grubym kocem. Nie chciał używać magii, aby obmyć ich ciała, kiedy znajdowali się w zamku króla. Zamknął więc oczy i postanowił odpocząć chociaż chwilę zanim nie pojawią się ponowne problemy.  
_____ Nawet nie wiedzieć, kiedy otworzył oczy, czując zbliżającą się obecność. Spojrzał w dół na leżącego prawie na nim demona, którego nie chciał budzić, uśmiechnął się lekko i przykrył go uważniej kocem, wiedząc, że służba nie wejdzie bez pytania do sypialni. Po chwili rozległo się pukanie w masywne drewniane drzwi.  
- Przepraszamy za naszą obecność, lecz mamy przygotować Kandydata do zapoznania z innymi. - odezwał się głos kobiety, pewnie innej niż wczorajsza służąca, patrząc po o wiele milszym tonie głosu. - Czy możemy wejść?
- Nie.  
_____ Odezwał się, bardzo szybko znikając z łóżka, gdzie cały czas spał Soruun. Pewnie jeszcze przez chwilę nie poczuje jego nieobecności, mając zagrzane miejsce. Przeleciał dłonią przed swoim ciałem usuwając znaki jakiegokolwiek zdarzenia. Zaschniętą spermę, zapach potu na jego ciele, pewnie jakieś znaki, które zrobił generał gryząc go w ramię, kiedy dochodził. Założył spodnie i otworzył drzwi stając cały czas półnagi przed demonicą niskiego wzrostu, z wielkimi brązowymi oczami.  
- Nie budźcie go, zajmijcie się mną.
_____ Mówi i mija kobietę, która jeszcze zerka do środka, widząc, że ktoś leży w łóżku, lecz nic więcej. Nie wie co się wydarzyło, ale z doświadczenia, jako poprawna osoba stojąca zwykle za ważnymi osobistościami wie, że w takim momentach się zwyczajnie milczy i nie pamięta, że takie zdarzenie miało miejsce. Gestem dłoni, używając magii zamyka drzwi i z uśmiechem idzie za Ezrnonem, który kierowany przez inną pokojówkę wychodzi z komnat. Trafiając w ich wprawne dłonie zostaje obmyty, ubrany i jeszcze inne czynności, po których wraca do komnat namoszczony magicznymi olejkami oraz dziwnymi substancjami, zgodnie z tradycją. Na pewno nie pachnie jak on, lecz ciężko by się tutaj dziwić. Wchodzi do miejsca, gdzie zostawił śpiącego Generała, aby spotkać się z orszakiem wręcz służących, które latają na około stojącego w centrum. Jedna plecie mu włosy, druga nakłada coś na twarz, jakieś trzy z boku wybierają dodatki, aby wpiąć we włosy. Nie mówiąc o grupce z materiałami w dłoni. Nie przejmując się wszystkimi oczami, skierowanymi na niego, kiedy pojawił się w drzwiach, ubrany w coś na wzór munduru ze złotymi zdobieniami oraz wielką peleryną na jednym ramieniu.

_____ Spodziewał się, że nie zostawią go długo samego, śpiącego smaczne w łóżku, jeśli on sobie pójdzie, a czas, w którym trzeba było zebrać się na zapoznanie, zbliżał się nieubłaganie. Zadaniem służby miało być przygotowanie demonów, które przybyły na uroczystość. Stroje dla nich zostają wybrane na miejscu, a każda z tych kobiet jest gotowa umrzeć za swój niewłaściwy wybór. Przynajmniej tak to pamięta z poprzednich wydarzeń, tym razem raczej nic się nie zmieni... może, poza tym, że zamiast być widzem stał się uczestnikiem przepychanki o tron. Do tej pory obserwował cztery razy zmianę Króla Demonów, następne dwa opuszczając ze znudzenia. Zawsze była to polityczna zagrywka nasączona staraniami się drugiej strony o zyskanie przewagi lub uśmiercenie kandydata między wyzwaniami. Czy tym razem będzie podobnie? Ezrnon liczył, że tak. W ten sposób dostarczy sobie trochę więcej rozrywki. Teraz jednak nie myślał o przyszłości i rzezi na innych demonach, a patrzał przed siebie na stające się z chwili na chwilę piękniejszym, Soruuna. Jego generała.
- W tym świecie nie ma nikogo kto mógłby mnie zabrać bez mojej zgody - zaśmiał się lekko patrząc na odchodzącego demona, którego złapał w talii, zatrzymując w pół kroku. Z dłonią położoną na jego podbrzuszu szeptając prosto do ucha. - Mam nadzieję, że nie czujesz się niekomfortowo. Wtedy możemy kontynuować, jak skończymy z tym wszystkim.
_____ W jego głosie słuchał było, że żartował sobie z tego wyznania, bo nawet jeśli bardzo chciał, to jednak od razu zostanie zmuszony, aby udać się pierwszego desygnowanego miejsca. Z tego co pamiętał to miał być wschód? Odsunął się od razu od Generała, aby przypadkiem nie popsuć czegoś w pracy służących, które wręcz pożerały go swoim spojrzeniem, obserwując najdrobniejszy ruch dłońmi, jakby cokolwiek, gdziekolwiek, mogło popsuć ich dotychczasową pracę. Widząc to, zderzył się ze spojrzeniem jeden z nich, jego gałki zmienione na te smocze, złote, sprawiły, że kobieta natychmiastowo wyprostowała się, opuszczając swoje nadgorliwe zachowanie oraz arogancje. Mogła być dumna ze swojej pracy, lecz była tylko kimś nieważnym. Smok następnie powrócił do swoich bardziej “ludzkich” oczu, znajdując gdzieś w pokoju miejsce, aby usiąść i zajął tam swoje miejsce czekając aż jego generał zostanie “dokończony”.
_____ Pracujące dłonie kobiet pomagały demonowi na ile im pozwolił wyraźnie zaznaczając swoje granice. Po drgających brwiach, spiętej mimice twarzy i wyraźnym natężeniu pracy szczęki Ez nie musiał się długo zastanawiać, że Soruun nie był fanem jak dotykały go inne demony, aby ubrać go, zakładając kolejne warstwy materiałów, przykrywające jego jasną skórę. W głowie Smoka nie rodziła się jednak myśl tym, że to on powinien zabrać tą pracę i dokończyć zadanie, a raczej pytanie – czy jasnowłosemu nie będzie tak za ciepło? Wiedział, że zwykle chodził w dość “roznegliżowanym” stroju i nie było mu zimno. Tutaj klimat był o wiele gorętszy niż na północy wyraźnie dając znać, że należałoby ściągnąć kilka warstw, a nie ubrać. Kiedy doczekał się jednak końca, wstał na równe nogi, stając koło swojego partnera, Generała Północy, podając mu swoją dłoń, aby złapał za nią.
_____ Przeszli w spokoju przez korytarz, kierowani do celu przez demona w czarnej zbroi, który niósł pod pachą swoją głowę. Jeden z tych niespotykanych często gatunków. Zupełnie uzależniony od lojalności względem korony i tego zamku. Z tego co Ez pamiętał, rozmnażali się w podziemiach tego zamku niczym prawdziwe demony - wychodząc z brzucha ludzkich mężczyzn, uzdolnionych szermierzy, który zostali porwani z ludzkiej części świata. Nie widział co prawda całego procesu, lecz podobno sam proces był skomplikowany, bo jednak trzeba było znaleźć tych rycerzy i zawlec ich aż do zamku, po czym stawali się obiektem posesji czarnych mocy i rodził się właśnie takich demon – Averuge. Spotkanie czegoś takiego nie zaważało się często, ponieważ nie mieli wolnej woli, aby wyjść poza ten obszar. Centralny region świata demonów. Chyba, że Król da im rozkaz, a ci dotychczasowi zbyt martwili się o swoje życie, aby to zrobić. Zafascynowany tym, iż to właśnie taki demon pokazuje im drogę, Ez pochyla się do Soru, aby wyszeptać mu co takiego właśnie prowadzi ich do komnaty z tronem.
- Ten wielki rycerz przed nami to Averuge. - słychać w jego głosie ekscytację. - Rodzą się z zrujnowanego serca uzdolnionych ludzkich rycerzy i ich powstawanie jest zupełnie uzależnione od istnienia tego zamku. - prostuje się i wypatruje po twarzy reakcji Soru. Widząc, że jego Anioł nie rozumie chyba do końca jego zafascynowania, dodaje. - Znajdziesz ich tylko tutaj, chyba że Pan Zamku każe coś innego. Są prawie tak silni fizycznie jak dorosły tytan.
_____ To było jakieś porównanie, bo Tytani to najsilniejsi z demonów... bo Smoki jednak nie były zaliczone per se jako demony, a raczej trzeci gatunek między ludźmi, a demonami. Wszystko zależało od zdolności i ich chęci przynależności i cóż - większość smoków wybierała świat demonów. Znajdowały się takiej sztuki, co jednak udawały ludzi i świetnie się bawiły w ten sposób. Uniósł brwi lekko na chwilę jak pytając demona co teraz sądzi, po czym spojrzał na “głuchego” na ich rozmowę, demona przed nim. Kawałek dalej doszli do sali tronowej, gdzie nie byli pierwsi, ale też nie ostatni. Na miejscu znajdował się już Generał Wschodu ze swoim kandydatem ubranym podobnie do Eza. Młody demon, pewnie mający wiekowo na karku liczbę bliską Soru, lecz drugi obecny kandydat – wcale nie był starszy. Można wręcz powiedzieć, że młodszy. A teraz wśród tej dwójki pojawił się starzec.  
- Ez, jesteś w końcu! - odezwał się wesoły głos Generała Zachodu, za którym stała biała smoczyca posyłając mu tylko lekki uśmiech. - Liczyłem, że w końcu się zobaczę! Tęskniłem!  
- Lepiej nie. - Smok odtrącił chęć uścisku Generała i spojrzał na stojącego obok niego Soru. - Przedstawię was sobie. Soruun, Generała Północy. - następnie jego dłoń powędrowała na ramię wysokiego, ciemnego blondyna z szerokim uśmiechem na ustach. - To jest Generał Zachodu.
- Nazywaj mnie Senya. - wyciągnął dłoń w kierunku Soruuna, a Ez nie zamierzał im wchodzić w drogę nawet jeśli zamierzali zostać w przyszłości przyjaciółmi. Dla niego to nawet lepiej. Kiedy jasnowłosy złapał za wyciągniętą dłoń. Demon o imieniu Senya zaczął ją dość energicznie potrząsać w górę i w dół mówiąc przy okazji. - Nie sądziłem, że Ez kiedyś zdecyduje się zostać naszym królem. Niesamowicie szanuję, że udało ci się go przekonać. Nie zamierzam dociekać jak, bo to jednak tajemnica handlowa, ale opowiedz mi o tym kiedyś przy drinku!  
_____ Ciężko było wyczuć tutaj jakieś złe intencje, bo ich nie było. Senya, co było skrótem od jego całego imienia, wygląda bardzo podobnie do człowieka połączonego z czymś na wzór elfów, które już dawno wyginęły. Spiczaste uszy, zielony ubiór przypominający druidów, długie włosy splecione w gruby warkocz. Nic z tego nie dawało mu jednak urokliwości lub kobiecej subtelności. Wyraźne mięśnie ramion, rozbudowana klatka piersiowa oraz plecy. Był umięśniony, przyzwyczajony do trzymania broni i nie trzeba było szukać daleko dowodów, wystarczyło spojrzeć na jego dłonie.