There needs to be a King

_____ W pomieszczeniu nie znajdowali się tylko oni. Wielkiej postury, umięśniony mężczyzna z czerwonymi włosami oraz brodą, uśmiechał się szeroko, patrząc na zebrane towarzystwo. Stojąca koło niego, białowłosa piękność o kolorze skóry przypominającym pustkę we własnej osobie, także miała zadowolony uśmiech na swoich ustach, lecz jej złote spojrzenie wpatrywało się w rozmawiających Soruuna oraz Senyę. Koło obecnego Generała Południa oraz jego przyszłej następczyni, stał wybrany przez nich Kandydat. Chłopak o zimnych oczach, pełnym dziwnego poczucia wyższości. Po jego masywnej budowie widać było, że nie oszczędzał sobie w sile fizycznej swojego ciała. Zikel, bo tak miał na imię opalony od słońca Kandydat, nie potrafił zrozumieć tego, dlaczego każdy czeka, aż rozmowa dopiero przybyłych się zakończy, nie goniąc ich za to. Przeniósł swoje niezadowolone spojrzenie na najważniejsze osoby w swoim regionie. Nie musiał długo czekać aż uzyskał odpowiedź.  
- Ta dwójka co się właśnie pojawiła, Kandydat Północy, Ezrnoon oraz Generał Północy, Soruun. - głos kobiety, która otworzyła usta był niesamowicie miły dla ucha, niczym kołysanka, która z łatwością mogłaby cię położyć do snu. - Nie wiem jak Soruun, bo jednak jesteśmy w podobnym wieku, lecz Ezrnoon jest bardzo zasłużonym demonem.  
- Co takiego zrobił?  
_____ Widać było po spojrzeniu chłopaka, że jego ciekawość wygrała, lecz Annon, Księżniczka Południa, nie zamierzała opowiadać wszystkich dokonań smoka, pewnie przy okazji sprawiając też, że poznałby jego wkład w jej wychowanie oraz ostatnie czystki ich części świata z ludzi. Pokiwała przecząco głową, następnie swoim spojrzeniem informując go, że jeśli chce to sam niech spyta Ezrnoona. O dziwo, demon z krwią tytanów, postanowił to zrobić. Podchodząc do zbiorowiska składającego się z gości północy oraz generała zachodu, zauważył, że Kandydat z Zachodu także zmierzał w ich kierunku, wyraźnie z intencją przedstawienia się. Zikel nie znał tego demona, ale ten przyklejony do twarzy lisi uśmiech nie wróżył nic dobrego dla niego, który raczej nie wygrywał w szachy z innymi.  
- Może mnie przedstawisz? - wtrącił się wysoki głos, a za plecami Senyi pojawiła się lekko niższa od pozostałych, biała twarz z szerokim uśmiechem. - Miło mi was poznać. - jej różowo-czerwone oczy skierowany się najpierw w stronę Soruuna, patrząc na niego jakby właśnie zobaczyła idealną ofiarę, następnie przechodząc na ciało smoka, gubiąc rozbawienie, a pokazując inne odczucie, ciężkie dla Ez’a do zrozumienia. - Generał i Kandydat Północy. - odsuwa się o krok do tyłu, posyłając im lekki skłon. - Nazywam się Ag’than. Kandydat Zachodu.  
_____ Smok szybko staksował ją spojrzeniem, widząc niesamowicie jasną skórę, białą jak śnieg, jak u Thern. Różowe włosy z kwiatami zamiast uszu oraz czerwonym... czymś pośrodku czoła. Wiedział, że służy to mniej więcej jako dodatkowe oko, ale też nie do końca. W końcu takie same “ślady” podróżowały od środka mostku aż do zewnętrznych, damskich części jej ciała. Ag’than nie stała przed nimi nago, lecz jej ubiór zasłaniał raczej to co najważniejsze, pozostawiając bardzo dużo skóry na kontakt z powietrzem oraz ich spojrzeniem.
- Nie spodziewałem się, że spotkam tutaj wiecznie głodnego demona. - zaśmiał się lekko, na co ramiona dziewczyny drgnęły i szybko się wyprostowała. Oboje spojrzeli na Senye. Ez z zamiarem skierowania do niego słów, Ag’than, szukając co się wydarzy. - Skąd pomysł, aby właśnie ta piękność była Kandydatem?
- Eh? A... - generał nie krył się z tym, że nie znał odpowiedzi na to pytanie, odwracając się do Thern, która tylko posłała im mały uśmiech. Senya przegrany lekko odwrócił się do Ez’a, odpowiadając na pytanie zgodnie z prawdą, którą znał. - Ag’than jest studentką Thern, poza tym posiada odpowiednie ambicje i sama się zgłosiła.
_____ Ciemnowłosy smok tylko kiwnął głową, wiedząc, że to nie była cała prawda, ale później się jej dowie z ust Thern, kiedy znajdą chwilę. Smoczyca raczej nie będzie mu kłamała prosto w twarz. Zwłaszcza, że jest częścią jej rodziny i dość ważnym przyjacielem... o ile nic się nie zmieniło. Ezrnoon zobaczył także podchodzącego do nich ciemnoskórego wojownika i uśmiechnął się miło. Zapewne był to kandydat ze strony Olgrona, i nie pomylił się za mocno, kiedy wielka czerwona bestia objęła chłopaka ramieniem prowadząc bliżej grupki.  
- Ez, poznał Zikiela. Mój Kandydat tym razem, bo gdzieś uciekłeś. - zaśmiał się głośno, wręcz odchylając głowę do tyłu. - Nie wiem dlaczego uciekłeś z Północy kiedy miałeś tylko iść się zdrzemnąć, ale mam widać miałeś ciekawe sny podczas tego czasu.  
_____ Spojrzenie wysokiego zbiorowiska mięśni posłało swoje niezadowolone spojrzenie najpierw na smoka, potem jeszcze intensywniejsze w stronę Soruuna. W końcu w oczach tego giganta, ten karzełek zabrał mu przyjaciela, okłamał go jakoś i teraz każe został królem! Jak miał się nie wkurzać o to. Zwłaszcza, że Olgron był przekonany, normalnie stu procentowo, że smoczy kumple najpierw omówiłby to z nim. W końcu razem wychowali dziecko i znali się wieki! To wszystko jednak przerwało otwarcie się ciężkich drzwi do pomieszczenia, w którym pojawił się staruszek, podpierający się o swoją laskę. Nie chodził, a unosił się nad ziemią, lecąc na drugi koniec sali. Nie przywitał się z nimi, nie komentował wyborów i zasług innych. Nie interesował go też, że było tutaj więcej ludzi niż teoretycznie być powinno. Widząc jednak tego małego demona, każdy ucichł, wyraźnie wiedząc kto to taki, czująć, że nie wolno było im się odezwać, bo byłby to wyraz niezwykłej obelgi.  
- Pierwsze wyzwanie Kandydatów odbędzie się na Zachodzie. - powiedział mocno nadwyrężając swój głos, aby rozbrzmiewał po całym pomieszczeniu. - Wyzwanie związane z Wiedzą sprawi, że odpadną ci, którzy nie posiadają mądrość potrzebnej Władcy. - lekko trzęsącą się dłonią, zdjętą z laski, o którą opierał się ciężarem ciała, skierowała się w lewo, gdzie otworzyła portal. Wielka, czarna przestrzeń, pokazywała w swoim środku skalną ziemię oraz niebieskawe niebo, na którym rozciągały się chmury sięgając daleko horyzontu. - Na miejscu dowiedzie się szczegółów. Idźcie!  
_____ I nie trzeba było czekać długo, aż każdy skierował się przechodząc przez portal i trafiając na wysoką skałę, otoczoną z każdej strony wodą, oceanem. W oddali można było zobaczyć resztę skalistego wybrzeża, gdzie mieszkały demony tego regionu – Zachodu. Niektóre obserwowały z daleka co się dzieje, lecz nie podlatywały bliżej jasno wiedząc, że to miejsce – ta skała wystająca z wody, jest celem testów na bycie kandydatem.  
- Raaz! Zaczekaj!
_____ Krzyknął głos powodując, że wszystkie głowy odwróciły się w stronę czarnowłosego mężczyzny, o pięknych rysach twarzy, którzy z wielkim mieczem w dłoni zamierzał zrobić coś głupiego. Piękność ubrana w jasne materiały, miała swoją twarz wymalowaną w spanikowanych barwach. Widać chyba nie umiał pływać. Szybko, Generał Wschodu, złapał go, szybko zmuszając, aby położyć się zwyczajnie na ziemi, szepcząc mu coś na ucho, co wyraźnie uspokajało mężczyznę.

_____ Mógł się spodziewać, że taka przylepa jak Olgron, będzie miał problem z tym, że Ez postanowił zgodzić się na coś “poważnego” bez rozmowy z nim. Tytan nie raz przychodził do niego, aby porozmawiać o najmniejszych problemach i decyzjach życiowych. Raczej oczekiwał takiej samej reakcji i postępowania od niego. Od smoka, który jednak lubił robić to co chciał i teraz, widząc spojrzenie swojego przyjaciela, czuł się trochę źle z tym, że nie porozmawiał z nim, albo nie przekazał tej informacji przed czasem. TYLKO ŻE. Oni już się widzieli, już opili to, nawet przelali krew “wrogów” nad tą decyzją. Będąc teraz złym w stronę Soruuna wyglądało dla ciemnowłosego jak wyciąganie trochę brudów z przeszłości. Widział natomiast, że nawet jeśli nie był zły na niego, to pewnie był cały czas zły na Generała Północy za bycie cwanym lisem i wykorzystanie słabości smoka. Tutaj... Ez nie miał za dużo słów, bo właśnie tak było. Przyszedł, popatrzył na niego i prawie śmiertelnie zmęczonemu zaproponował sen. To było wykorzystywanie słabości, ale Smok jak nie miał tego za złe. Głównie przez fakt, że demon wywiązał się ze swojego postanowienia... poniekąd. Cały czas brakowało mi dużo snu.  
_____ Po przejściu przez portal znaleźli się w miejscu, gdzie jednak próba wiedzy nie jest czymś zupełnie prostym jak quiz z czterema odpowiedziami, a ty masz wybrać odpowiednią. Wiedza dla każdego była czymś innym. Z tego co Ezrnon wiedział, poprzednio faktycznie sprawdzali się w wiedzy na temat demonów i ich rasowych cech. Na przykład, gdzie miały słabość, co czyniło ich silnym. Pewnie tym razem tego nie będzie, a może na przekór, próba wiedzy będzie identyczna. Nie przejmując się innymi grupkami, pewnie omawiającymi strategię, spojrzał na Generała, który właśnie  
- Dziękuję, ale... - jego spojrzenie nie pokazywało, że był spokojny i rozluźniony. - Staraj się nie sprzeczać z Olgronem jak mnie nie będzie. - kiwnął głową w stronę wysokiego rudego demona, który z założonymi rękami na piersi był pocieszany przez swoją córkę. - To dobry facet, mój najlepszy przyjaciel i to się nie zmieni.  
_____ Nie wiedział, czy Generał przyjmie to jako ostrzeżenie czy zwykłą wzmiankę. Kiedy Ez będzie pochłonięty próbą, która właśnie przed nim stoi, nie będzie miał ani czasu, ani siły bronić czy stawać w obronie Soruuna. Właściwie, powinno to być w drugą stronę, że to Generał broni swojego Kandydata. Przed truciznami, morderstwami i innymi takimi. W tym wypadku – raczej będzie w drugą stronę jak tak patrzył na podejście jasnowłosego i zachowanie pozostałych. Wolałby, żeby nic groźnego nie miało miejsca, lecz lewitujący starzec niecierpliwił się z chwili na chwilę, czekając aż wszyscy zajmą swoje miejsca. Nie mówiąc przy okazji ani słowa o tym, gdzie stanąć i co zrobić. Oczekując, że każdy się sam domyśli. Wrócił wzrokiem do demona, słysząc, że odpowiada mu.
- Nie musi się zmieniać, ale też nie będę stał z boku i udawał, że nie widzę jak na mnie patrzy.
- Oh proszę cię. - przewrócił oczami. - Jest zwyczajnie ostrożny, bo wydaje mu się, że jestem wykorzystywany. Ty byś się tak nie zachował dla twoich przyjaciół?
- Zwykle najpierw się dowiadujesz, a później oceniasz, ale co kto woli, nie będę się o to kłócił. - westchnął zrezygnowany. - Mogłeś odmówić, nie zmusiłem cię do niczego.
_____ Smok nie odezwał się już na te słowa, uśmiechając się tylko znacząco i poklepał Soru lekko po ramieniu, po czym pomachał mu na pożegnanie i podszedł do jednego z czterech platform, przy których lewitował staruszek. Widząc jego reakcji, pozostali Kandydaci także się ruszyli, stając na kamieniach. Zaraz, gdy ostatni, Raaz, wszedł na swoje podium, z ziemi wyłoniły się kamienne ściany, zamykające ich w czarnym wnętrzu. Ich czterech oraz starca, który odpalając magię swoją laską, rozjaśnił miejsce, gdzie się znaleźli. Nie przypominało to kamiennego kwadratu, a coś na wzór wielkiej biblioteki z wijącymi się regałami, sięgającymi nieskończenie w dół oraz w górę. Czy była to iluzja czy jakieś specjalne miejsce w świecie? Ciężko to stwierdzić. Smok jednak doskonale wiedział, że nie byle jaka magia hipnozy na niego nie podziała. Obejrzał się twarzach pozostałej trójki. Wyglądali na w miarę spokojnym, lecz Zikiel, kandydat południa, wyraźnie agresywnie spoglądał na oblizującą swoje usta na niego Ag’than. Nie do końca rozumiał co się między nimi stało, lecz raczej nie zamierzał drążyć tematu.  
- Zacznijmy od przedstawienia wam dziedziny wiedzy, którą Próba wam przydzieli. - starzec wskazał na opuszczające się powoli z nieba stanowisko przypominające obracający się globus z wieloma punktami. - Dziedzina zostanie wybrana na podstawie tego, w czym każde z was posiada wiedzę.  
_____ Kiedy w końcu kula opuściła się na ich wysokość, znalazła się ona dokładnie pomiędzy czterema Kandydatami, zmuszając ich do obrócenia się lekko, nie patrząc już bezpośrednio na starca za ich plecami, a na mieniąca się na czerwono, skarbnicę wiedzy.  
- Ta kula przed wami to Próba Wiedzy, spoczywająca tutaj. - Ez kątem oka dostrzegł jak brodaty demona zaczął gestykulować dłońmi. - To miejsce to Starożytna Skarbnica Wiedzy. Magiczne miejsce, gromadzące całą wiedzę magiczną i filozoficzną demonów. - w jego głosie słychać było ekscytację, wręcz perwersyjne pragnienie zagłębienia się do tych książek. Zupełnie ignorując ich i próbę, która wyłoniła swoją dziedzinę. Obszar, gdzie każdy z nich miał wiedzę, doświadczenie.  

ŚMIERĆ I ŻYCIE - WOJNA I POLOWANIE

_____ Na zewnątrz kuli, kiedy wszyscy zniknęli w środku, Olgron tylko prychnął pod nosem, na słowa swojej córki i opuścił skrzyżowane ręce. Cały czas markotny jak na dziecko przystało, a nie dorosłego i dojrzałego faceta. Widząc jednak, że Thern, swoim ulotnym krokiem, zbliża się do Generała Północy, jego mina spoważniała. Nie zareagował, tylko przyglądając się na razie. W lekkiej obawie, że wydarzy się coś, czego nie chciał być świadkiem. Biała smoczyca stanęła koło Soru z lekkim uśmiechem widocznym pod jej zasłaniającym oczy kapturem. Nie odezwała się ani słowem. Zwyczajnie stając obok i patrząc na to samo co Generał.

_____ Nie mógł mieć zarzutów do tej dziedziny. Wojna to było coś typowego dla każdego demona. Zwłaszcza kiedy ludzie co chwilę przychodzi z pochodniami wręcz, chcąc przejąć kolejny skrawek świata. Tego jeszcze wypełnionego magią, pięknego, w oczach Ez’a. Polowanie. Kolejne słowo, które każdy demon rozumiał. Skradanie się, aby zaatakować w najmniej oczekiwanym momencie. Te wszystkie gatunki, inne od siebie w wyglądzie, zachowaniu i zdolnościach dzierżyły jedną wspólną nazwę właśnie z tego powodu – bycia mistrzem polowania, w sobie wyćwiczony sposób. No śmierć i życie natomiast należało do konceptu każdego stworzenia. Niezależnie czy to niedychających robaków w lodowatych jaskiniach, gorejące pustynie, parujące w nocy, dając miejsce dla kolejnych dziwów, a może... zamek króla tych magicznych stworzeń, który skrywa tysiąc i jedną tajemnice. Wszędzie istniał koncept życia i śmierci.
_____ Smok nie zamierzał krzyczeć do starca wyraźnie zajętego samym sobą, zaciekawiony co oni mają zrobić. Dyskutować? Teoretycznie próba jest w temacie wiedzy. Rozejrzał się twarzach innych obecnych Kandydatów. W oczach zbyt długo żyjącego smoka były to dzieci, lecz tamci tak nie uważali.  Ag’than powstrzymywała swój uśmiech na twarzy, zakrywając kąciki ust dłonią, z zachłannym spojrzeniem pożerając kulę przed nimi. Zikiel, wojownik, wzrokiem rozglądał się kurczowo, szukając pewnie broni. Ez miało ochotę głośno westchnąć na takie zachowanie. Przecież nie przyszli tutaj walczyć, na co mu coś do zaatakowania ich. Przez to jaka to próba? Przez to co mieli przed sobą? Głupota. Raaz, lew, wydawał się za to niezbyt zainteresowany tym co dalej. Ciemnowłosy miał problem wyczytać coś z twarzy znudzonego. Nic nie zdradzało, aby chował w sobie inne odczucia.  
- Zakładam, że próba się już zaczęła? - odezwał się nisko, lepki wręcz głos kobiety, której spojrzenie przeniosło się na lekko przestraszonego staruszka. Wyraźnie zadowolona, że go zaskoczyła, wtapiając toksyczne spojrzenie, kontynuowała. - Skoro nie masz więcej informacji to przyjmuję, że właśnie próba się zaczęła i mamy cię zabić, pokazać jak pięknie polujemy i czynimy mord niczy-
- Okej, stop. - Ez wszedł jej w słowo, wzdychając ciężko. - To jest próba wiedzy, wiesz o tym. - spojrzał na nią, wyraźnie niepocieszony tym co robiła w tym momencie, aby to samo spojrzenie skierować na starca, który zszedł na ziemię. - Dokończ co zacząłeś.  
_____ To nie była prośba, wyraźny rozkaz, lecz bez zastraszania. Nie musiał obrazować co się stanie, gdyby demon nie posłuchał tego co miał do przekazania, gdyby nie zareagował na to. Smok do dominacji nie musiał dużo robić. Specjalnie, kiedy zły humor na jego twarzy poganiał innych sam z siebie. Staruszek, odchrząknął, prawie zakasłał jakby coś w gardle siedziało.  
- Próba nie polega na morderstwie. - wyrzucił z siebie, spoglądając na Zikiela. - Ani nie polega na próbowaniu pokazać, że jest się ponad to. - jego wzrok skierował się na Raaza, kończąc na Ag’than. - Nie chodzi też o granie króla, którym jeszcze nie jesteście. - teraz spojrzenie... nie powędrowało na Ezrnona, a do góry, na sufit i wszyscy, za starcem, także tam spojrzeli. Wszyscy poza smokiem, który tylko uniósł brwi czekając na rozwój wydarzeń. - Każdy z was ma inny koncept polowania. Inne zasady życia i śmierci. Ten, który posiada je najmniej wykreowane odpadnie w tej rundzie.  
- Czyli mamy dyskutować? - Raaz kliknął językiem. - Nie możemy tego załatwić jakimś innym sposobem?
- Podobno lwy nie polują, robią to lwice. - odezwała się kobieta wyraźnie starając się podirytować mężczyznę, jej przeciwnika. - Lwy robią sobie harem kilku pań, które wysyłają, żeby sobie przynieść jedzenie pod nos.
- Tak nie przystoi prawdziwemu mężczyźnie.
_____ Odezwał się Zikiel wyraźnie tracąc szacunek do zszokowanego Raaz’a, który nie zdążył zamienić słowa na oskarżenia. Smok nie wiedział, czy uczestniczyć w tym cyrku czy nie. Rozumiał jednak doskonale jakie podejście każdy z nich przyjmował do polowania. Raaz wolał sobie odpuścić, żeby ktoś to za niego zrobił. Prawdziwy król, miał ochotę prychnąć pod nosem. Zikiel był aktywnym działaczem, pewnie nie raz robił to jako zdobycie pokarmu. Doświadczony, z zasadami. Ez mógł się za tym wstawić. Co do Ag’than... To wyglądało jak zabawa. Jak coś potrzebnego, ale nie fizycznie, a mentalnie. Stymulant. Jakie więc było jego podejście do polowania? Zdobycie zwierzyny? Zaciągnięcie kogoś do łóżka? Nazwanie czegoś swoim? Prawdopodobnie sama idea zdobyczy. Smok był całkiem pewien, że dla jego gatunku, ciągle goniącego za niezaspokojonym głodem, chociażby chwilowe ukojenie jest uzależniające. Poszukiwanie tej dawki szczęścia było swego rodzaju polowaniem. Zdawał sobie z tego sprawę - dlatego był taki leniwy. Im więcej odpoczynku, tym więcej chwil blisko snu, ostatecznego celu tego wszystkiego.  
- Bardziej niż o polowaniu, porozmawiajmy o wojnie. - Ez odezwał się wchodząc w żywiołową wymianę zdań, która trwała, gdy on zajęty pogrążony w swoich myślach. - Zikiel, od ciebie zaczniemy. - niczym lider skierował słowa do chłopaka. - Wojna. Koncept. Co sądzisz?
- A... - wyraźnie wojownik poczuł się niczym uczeń wywołany do tablicy. Podrapał się po głowie. - Dla mnie wojna to honor. Okazja na zdobycie go, pokazanie kimś się jest naprawdę.
- Coś czego nie można sobie odpuścić?
- Dokładnie! - twarz demona rozpromieniła się widząc, że smok go rozumie. - Wojna to miejsce pełne wojowników, siła, twoje zdolności, wszystko zderzone z drugą stroną, aby poznać kto jest silniejszy!
- Głupota. - wyszło od Raaz’a. Lwa z założonymi na piersi ramionami. - Wojna to miejsce pełne ludzi, którzy są gotowi poświęcić wszystko co najważniejsze i dlaczego? Tylko po to, aby może ktoś ich zapamiętał! Aby złamać serce rodzinie, zostawić ich samych bez niczego po tobie.  
- Wo... Widać uderzyło w czuły punkt! - kobieta była ucieszona widząc, że Raaz pełen był uczuć, jakby idea wojny wyciągała coś z jego serca. Szybko poczuła na sobie spojrzenie Ezrnona. Ciężko nie odczuć wzroku, który mógłby wypalić cię na wskroś. Odwróciła się do niego z uśmiechem. - Dla mnie wojna to w sumie szansa.  
- Tylko tyle? - Zikiel zamrugał kilka razy zaskoczony. - Szansa?
- Tak. Szansa. - z jej twarzy zniknął uśmiech, gdy patrzyła na wyrazy twarzy wojownika południa. - Możesz zarobić i możesz przegrać. Wojna to najlepsze miejsce na zyskanie czegoś.  
_____ Słuchanie ich wypowiedzi dało Ez’owi jakiś pokaz tego co działo się w środku. Polowanie i wojna były dość odmiennymi konceptami dla wszystkich, jak widać. Złotawe spojrzenie nie przyglądało się dalej rozmowie pozostałych, a odwróciło się patrząc na starca, który przyglądał im się, jakby oceniał wszystko i wszystkich. Ciężko było wyczuć, jak oceniał wypowiedzi reszty, czy wiedział co faktycznie siedziało w sercu zmęczonego mężczyzny. W każdy razie, ten potrzebujący snu smok, wiedział czyje wartości są najgorsze, gdy chodzi o życie. Gdyby decyzja była jego – na pewno zakończyłby to przedstawienie.

_____ Ez patrzący na Starca, czuł jego energię magiczną, linię mocy rozchodzącą się po otoczeniu. Szukała czegoś, dążyła do czegoś... Ciężko było to określić, ale smok wiedział, że nie jest to spowodowane próbą, a czymś zupełnie innym. Głodem samego demona. Jego chciwością w temacie zebranej tutaj wiedzy.  
- A co z tobą? - odezwał się kobiecy głos w dość piskliwej intonacji. Ezrnon spojrzał na Ag’than, poirytowaną. Jej postawa wydawała z siebie - Jaki jest twój koncept wojny?  
_____ Smok szybkim ruchem zerknął na twarze reszty zebranych. Patrzyli na niego, wyczekując. Widać, że nie mogli się dogadać, uznać kogoś za najgorszego, bo argumenty były niezbyt wystarczające, a może sami nie byli wstanie spojrzeć na coś z innej strony. Westchnął przymykając przy tym swoje oczy, aby następnie wraz z głębszym oddechem, otworzyć je. Podniósł dłoń na wysokość pasa, zacisnął w pięść, napinające swoje mięśnie, aby zaraz potem rozluźnić. Wraz z tym ruchem, starzec wiszący w powietrzu stracił w oczach swoje skupienie, wraz z możliwością lewitacji. Zaczął spadać na dół, ruszając nogami w niezgrabny sposób. Oczywiście, smok nie dał mu umrzeć lub zniknąć w ciemnościach, chwycił za materiał ubrania i rzucił na kamienną platformę, na której stał.  
- Nie kombinuj. - powiedział przez zęby do starca, które serce prawie wyskakiwało z piersi. Demon pokiwał ochoczo głową, ale nic to nie znaczyło dla Ez’a. I tak będzie musiał go pilnować. Teraz spojrzał na Ag’than. - Wszyscy macie rację i jesteście w błędzie. - Te słowa wyraźnie wywarły wrażenie na kandydatach, podnosząc im ciśnienie, ale zanim zaczęli krzyczeć swoje przekonania, ciemnowłosy wkroczył na scenę. - Wojna jest szansą na rozwój i honor dla każdego uczestnika. Wojna jest miejscem śmierci największej ilości poddanych dla króla. Możesz zaatakować jako pierwszy, możesz czekać aż ciebie zaatakują. Nieważne. Nigdy nie będzie zwycięzcy, są tylko mniejsi przegrani. - podniósł nogę i postawił ją na plecach klęczącego starca. - On jest przegranym, spójrzcie na niego dokładnie. - następnie zabrał stopę i kopnął go lekko, sprawiając, że zleciał z platformy, szybko łapiąc go swoją magią i podnosząc do góry jakby trzymał za gardło. - Nie jest sługą króla, jest demonem, którym zawładnął jego własny głód i potrzeby. Nie nadawał się w przeszłości na Króla, nie nadaje się teraz. - Smok, ze swoimi złotymi oczami spojrzał na Ag’than. Przeszywający ją nie przepraszającym spojrzeniem, a raczej traktując jak coś gorszego od samego siebie. - Tak jak ty teraz.
_____ Demonica przełknęła głośno ślinę, z jej ust zniknął wielki uśmiech, który cały czas tam siedział.  
- Co niby masz na myśli?
- Twoja wojna nie patrzy na podwładnych. Jest zyskiem, którego demony nie potrzebują. - Ezrnon wytłumaczył się, chociaż nie musiał. - Poszłabyś na wojnę z ludźmi, a może zawarła z nimi układy, aby zyskać coś czego potrzebujesz. Aby zobaczyć krew lub rzeź jakiej potrzebujesz.
_____ W tym momencie, dławiący się starzec poleciał w stronę czerwonej kobiety, sprawiając, że ciężarem zepchnął ją z kamiennej platformy. Smok wiedział, że nie spadli. Demony złapały się skalistej wysepki wisząc nad nicością. Różowowłosa bez większego wysiłku wspięła się do góry stając nad swoim miejscu, dłonią odpychając chciwego demona, który niczym pasożyt przyssał się do niej, swoimi łapskami trzymają się za okrywający ją materiał. Kobieta złapała za głowę obiema dłońmi, odpychając go od siebie, lecz ten, niczym zawzięte stworzenie, tym mocniej parł do jej skóry. W końcu, z ust demonicy posypała się symfonią przekleństw, a z każdego miejsca na odsłoniętej skórze wydobyły się wielkie szczęki, chwytające za ciało starca, wbijając się w niego kłami. Ten krzyknął z bólu, sprawiając, że jego własne demoniczne moce weszły w ruch, a kiedy kawałki ciała wylądowały w ciele Ag’than, przełykając je- zatrzymała się w swoich ruchach. Jej oczy przerażone, spojrzały w dół na starca, uśmiechającego się do niej z zachwytem, po czym każda z otwartych ust na skórze zaczęła krwawić niesamowicie obficie, po czym zaczęły znikać, jakby były tylko drobną iluzją i nigdy nie stworzyły niebezpiecznej sytuacji dla starego demona. Te tylko przylgnął ustami do skóry, zagłębiając się w nią. Raaz oraz Zikiel patrzyli na to przedstawienie z szeroko otwartymi oczami, nie rozumiejąc, ale też nie interweniując. Po chwili, starzec przestał się ruszać, a oba ciała opadły na ziemię, przestając robić cokolwiek.  
- Nie mieliśmy nie walczyć w tej próbie?
_____ Wydukał Raaz, po jego szyi spływała kropla potu, kiedy przerażonymi oczami wpatrywał się w dwa ciała leżące na kamiennej platformie kobiety. Poczuł na swojej skórze ciarki, które przebiegały go, jakby wpatrywało się w niego coś silniejszego, zdolnego do zabicia go w sekundę. Opamiętał się i spojrzał w stronę tego spojrzenia, spotykając złote smocze źrenice, od których zmiękły mu kolana. Upadł, a jego całe nogi drżały od strachu. Dłońmi starał się odepchnąć od posadzki, lecz dolna połowa ciała wyraźnie nie współpracowała.  
_____ Z drugiego końca pomieszczenia przyglądał się temu Zikiel, przełykając głośno ślinę, aby znowu otworzyć usta, zszokowany tym wszystkim. Jego źrenice tańczyły w ledwo oświetlonej czerni. Czy to ze strachu, czy z zachwytu nad przytłaczającą mocą innego kandydata. Może wojownik południa nie był najmądrzejszy ze wszystkich, ale rozumiał, że nie wysłali kogoś innego. Pierwszego wytypowanego demona, a jego, bo północ wystawiła na tą koronację prawdziwą bestię w skórze czegoś łagodnego. W czeluściach swojego umysłu układał sobie puzzle tworząc cały obraz sytuacji, w jakiej się znalazł... Z powodu własnego honoru, chcąc rozsławić swoje imię podpisać się pod dokumentem otrzymanym od księżniczki, stał się Kandydatem Południa, chociaż ktoś o wiele bardziej właściwy został wcześniej wyznaczony. Demon Cienia, który zniknął bez powrotu zaraz po rzezi bohaterów, która wydarzyła się w Koloseum. Zikiel, tym razem dokładnie, przyjrzał się twarzy smoka, mordercy Ag’than i zamarł w bezruchu. Ezrnon, najstarszy smok, przyjaciel obecnego generała południa. Jak mógł go wcześniej nie poznać?!
- Hm? - wyszło z ust Ezrnona, kiedy spojrzał lekko pytająco w stronę wpatrującego się w niego mężczyzny. - Co ci jest?  
- N-nic...  
_____ Zaraz po tych słowa, iluzja wiecznej biblioteki rozpłynęła się w czeluściach, niczym uciekające wspomnienie, a czarne ściany rozpadły się w pył niczym roztrzaskane szkło, wrzucając ich w miejsce, gdzie stali poprzednio. Na kamienne wzniesienia na wyspie, dając przyzwyczajonym do mroku oczom, trochę światłowstrętu. Z czterech kandydatów, tylko dwójka stała na wyprostowanych nogach. Ag’than leżała wpół przeżarta przez starca, który miał wypaloną połowę ciała, jakby wcześniejsze zjedzenie jej ciała było kwasem rozpuszczającym go od środka. Raaz, cały czas starał się sprawić, że jego nogi zaczną się ruszać, wyraźnie dając z siebie wszystko w tej sprawie. Zikiel, podpierał się, łapczywie oddychając, jakby właśnie uciekł przed śmiercią. A Ezrnon... odwrócił się do reszty, która czekała na nich z uśmiechem nie mówiącym im nic o tej sytuacji, rzucając lekko.  
- Mam nadzieję, że nie czekaliście długo.

_____ Nie zamierzał komentować co się stało w zamkniętym pomieszczeniu, w tym małym, lecz cały czas innym wymiarze zwanym biblioteką. Teoretycznie, z testów, o których słyszał zwykle mówiło się, że ten test wiedzy miał być debatą, podczas której upadnie w zapomnienie jedna osoba. Doświadczając jednak tej biblioteki na własnej skórze, wiedział, że to nie było miejsce debatowania w spokoju nad tym, kto faktycznie był najbardziej warty zostania królem. Nie przekonasz kogoś innego, kiedy stawką było życie. Zabicie więc najmniej odpowiedniej osoby w jego oczach brzmiało niczym idealne rozwiązanie. Najszybsze. Teraz, stojąc przed resztą ludzi, mógł się tylko uśmiechnąć i starać się nie zwracać uwagi na dwójkę zabitych. Pozostali kandydaci raczej się nie odezwą w temacie. Przynajmniej nie na tyle, żeby być wstanie powiedzieć co faktycznie się zadziało. Nie stanowili żadnej konkurencji do tronu, Ez od początku to wiedział, nadal...  
_____ Bardzo szybko zebrał się tłum, wpatrujący się w niego, z pytaniami, rzucając jednej przez drugi. Smok kątem oka sprawdzał w jakim stanie jest smoczyca, w końcu zabita kandydatka należała do nich. Nie pokazała jednak po sobie nic. Jakby patrzyła na stertę śmieci, a nie zabitego, wspieranego przez nią, demona. Trochę... kamień spadł mu z serca. Wiedział, że to nie był faktyczny kandydat z ich strony, lecz nadal - trochę ciążyło mu na sercu, że zabija kogoś kto musiał uczyć się pod Thern. Cóż, gdyby na miejscu różowowłosej znajdowała się Levi, albo ktoś inny, pewnie Biała Smoczyca zareagowałaby zupełnie inaczej. W tłumie zbierał gratulacje od reszty Generałów, którzy dopiero po tym jak przywitali się z nim, zajęli się swoimi pociechami, dając mu kawałek przestrzeni. Od razu wypatrzył Soru, kiedy znalazł się w tłumie, podchodząc z miną, którą ciężko było określić Smoku. Coś mu przeszkadzało, ale nie wiedział co. Coś się nie zgadzało, ale nie wiadomo co. Postanowił to odczucie odłożyć gdzieś na bok, nie przejmować się tym teraz.  
– A co, źle, że tylko ja stoję? – spytał żartobliwie pochylając się lekko i łapiąc go, podnosząc w ramionach. – Bardzo się martwiłeś?  
_____ Miał ochotę się lekko obrazić, kiedy demon nie był pierwszym, aby wpaść mu w ramiona, kiedy wyszedł z tej próby, a ukrył się gdzieś w tłumie, ale nie zamierzał mu trzymać tego za złe.  W końcu to nie tak, że chciałby, aby białowłosy przeciskał się między innymi, aby dobiec do niego pierwszy. Nie wypadało, bądź co bądź. Lepiej poczekać i w spokoju się przywitać. Kątem oka czuł, że kilka osób mierzy ich spojrzeniem, jakby zastanawiając się jak mocne jest przywiązanie między nimi. Ez ich ignorował, przecież nie zrobić im nic, nawet jakby chcieli. Kandydat na Króla i Generał. W ich świecie nie można było znaleźć lepszego złączenia charakterów, ale... Możliwe rozstanie w przyszłości będzie bolesne dla dużej grupy demonów. Cóż... Smok na razie się nie przejmował czymś do czego może nigdy nie dojść faktycznie.  
– Oczywiście, że się martwiłem i dlatego cieszę się, że stoisz o własnych siłach – uśmiechnął się, dodając. – Choć nie ukrywam, że chętnie bym się tobą zaopiekował, gdyby było inaczej.
– Nie mów mu takich rzeczy, bo jeszcze sobie rękę oderwie. – zaśmiał się ktoś w tłumie.  
– To prawda. – Ez potwierdził lekko rozbawiony takim komentarzem. – Wtedy będę mógł udawać chorego, będziesz musiał przy mnie siedzieć i nikt nie będzie ode mnie oczekiwał niczego innego niż sen.  
– Wolę by wszystkie twoje kończyny pozostały na miejscu, Ez, przydadzą się. – odpowiada dotykając go lekko po dłoni.  
_____ Czyż to nie jest urocze? Takie dbanie o niego. Co prawda brak ramienia byłby problematyczny, to nie w momencie, kiedy inne demony mogą cię uleczyć jakby nic się nigdy nie wydarzyło. Wystarczyłoby poczekać aż ktoś przyjdzie i się tym zajmie... Albo uleczyć się samemu. Koniec końców, to była tylko magia. Cały czas jednak, to jak zachował się Soru, było urocze.  
_____ Ciała zabitych zostały wrzucone do wody, aby pożarły je potwory morskie. To było swojego rodzaju pochówek, ponieważ nikt nie zabierze zwłok przez bramę do zamku. Może nie należało to dla najmilszych doświadczeń dla rodziny, która straciła członka i nigdy go nie zobaczy czy nie może pójść na gród... Gdyby chociaż demony to robiły. Zmarli żyli w nich więc idea cmentarzy nie istniała. Pochowanie zwłok, niezależnie jak, to był swojego rodzaju szacunek. Nawet jeśli pożarły je bestie morskie. Ważne, że “wróg”, nie mógł nic zrobić z tym ciałem. Kiedy zakończyli to minutą ciszy, otworzył się portal, przez który przeszedł inny starzec z wielką laską. Nie odezwał się, tylko kiwając głową do wszystkich i zagłębiając się z powrotem do portalu, teleportując do zamku, jak wszyscy myśleli. Cóż, Ez był pierwszym, aby spróbować i za nim ruszyła cała reszta, lądując ponownie w miejscu, z którego wyruszyli.  
– Zebraliście się tutaj wszyscy. – odezwał się w końcu starzec, stojąc w drzwiach. – Spotkamy się ponownie za cztery dnia, kiedy zostaniecie teleportowani na północ, do kolejnej próby.  
_____ Po tych słowach, wyszedł zostawiając ich samych. W Smoku się lekko zagotowało, bo stary demon wyraźnie nie oddawał im żadnego szacunku. Wiedział, dlaczego, ale nadal... Nie podobało mu się to. W żaden sposób. Czy coś z tym zrobił? Nie, westchnął głośno i spojrzał na Soruuna, który stał koło niego. Cały czas wiedział, że coś mu się nie zgadzało, ale nie wiedział co. Czy powinien spytać? Na pewno nie tutaj... Jeśli wrócą do komnaty i demon cały czas nic mu nie powie... Wtedy...  
_____ Większość zebranych dość szybko rozeszła się do swoich komnat. Na dobrą sprawę, Kandydaci mieli odpocząć, przygotować się może na kolejną próbę w przeciągu czterech dni. Oznaczała to niezbyt wielkie plany ze strony organizatorów ich pobytu. Ez wziął Soru i zabrał się także do ich komnat. Wszedł opowiadając o całym zdarzeniu z lekkością w głosie. Nie zamierzał zaczynać od końca opowieści, od tego jak zabił dwójkę demonów, jako najszybsze wyjście z sytuacji.  
– Koniec końców, próba się skończy, kiedy któryś z demonów umrze. – skończył, rozbierając się powoli z ciuchów. – A jak było u was? – odwrócił się do Soru. Dał mu czas, aby się zastanowić, aby powiedzieć mu co siedziało w jego głowie. Podszedł bliżej, kładąc koszulę na łóżku, przy którym siedział i kucnął koło mniejszego demona. – Powiesz mi co jest nie tak? Inaczej nie mogę ci pomóc. – dłoń znalazła sie na policzku generała, gładząc go lekko. – Coś na północy się wydarzyło?