Żagle na maszt! Kotwica w górę! Cała naprzód!

Świat piratów i ich fascynujące. Niebezpieczne przygody, sztormy i czyhający Kraken w wodzie!
Z tymi i wiele innymi przygodami przyjdzie się zmierzyć Kapitanowi statku i porwanym na okup Księciu.


Kapitan Piratów - Troianx
Porwany Książę - Natas

Enjou Alberich


Wiek: 22 lat
Urodziny: 25.07
Rasa: Półelf
Płeć: Mężczyzna
Orientacja: Panseksualny
Status cywilny: Zaręczony
Rodzina:
- Matka & Ojciec - Danila, Elf †; Cyrus, Człowiek 59 L.
- Brat - Andou, Człowiek 21 L.;
- Siostra - Anisa, Człowiek 14 L.

Wzrost: 177 cm
Waga: 68 kg
Kolor oczu: Miodowe
Kolor włosów: Słomiany blond
Cera: Blada
Sylwetka: Wysportowana, szczupła
Znaki szczególne: Kolczyk w lewym uchu, spiczaste uszy

Ciekawostki:
- Zdolność kontrolowania pogody. Nieopanowana.
- Podąża za nim deszcz.
- Pierwszy książę nadmorskiego królestwa Idreania, które czci boga słońca - Solaire.
- Mimo bycia najstarszym, rola następcy tronu szybko została przerzucona na jego młodszego brata.
- Jego narodziny przyniosły długo wyczekiwany deszcz, po dwóch latach suszy, który nigdy nie odszedł.
- Uznany przez kościół za przeklętego. Od 6 roku życia do 18 został umieszczony w klasztorze, gdzie próbowano ujarzmić jego moce. Miał też tam odpokutować tam za zniszczenia jakie przyniosła jego przeklęta moc.

  Szum spokojnego nocnego deszczu przeciął dźwięk tłuczonego szkła. Jasnowłosy elf uniósł wzrok znad książki i wpił spojrzenie w drzwi, które znajdowały się naprzeciw okna, na którego parapecie siedział. Miejsce i pora o której zazwyczaj wreszcie był w stanie się odprężyć, zostały zakłócone. Czyżby jeden ze strażników był na tyle nieuważny, aby w ciemnościach coś zrzucić? Może nocna warta i brak odpoczynku zmusił go do przymknięcia ciężkich powiek, przez co niezdarnie coś strącił? A może wina leżała po stronie bezpańskiego zwierza, który wiodący ciekawością wtargnął na zamek aby narozrabiać. Możliwości było wiele, ale siedząc w miejscu na pewno nie otrzyma na nie odpowiedzi.
  Wstał odkładając książkę na parapet i cicho krocząc udał się pod drzwi. Szukał odpowiedzi, nie kontaktu. Dlatego też ostrożnie nacisnął klamkę i lekko uchylił drzwi, aby dać sobie szparę wglądu na korytarz. Jego wzrok był przyzwyczajony do ciemności i nawet pomimo szczelnie zasuniętych zasłon, które zalewały każdy kąt smolistymi cieniami, był w stanie dostrzec pustkę. Wzdłuż każdej ze ścian biegła linia drzwi, przy których nikt nie stał. Niektóre nie były podejrzane, bo blondyn wiedział, że nikt ich nie okupował, ale brak stróża przy zamieszkałym pokoju był dla niego ogromną czerwoną flagą. Tym bardziej, że przy jego sypialni również nikogo nie było.
  Zapinając wcześniej rozpiętą do połowy koszulę, wyszedł ze swojego pokoju i powoli ruszył korytarzem. A raczej tak zamierzał, bo nim postawił kolejny krok, do jego uszu dobiegły odgłosy rozmowy. Od razu skrył się w cieniu zasłon, ale też ruszył na przód.
Był niedaleko schodów, które prowadziły na niższe piętra, jak i łączyły wschodnie skrzydło z główną częścią zamku.
- Psia twojamać! Zalałeś mapę tłumoku, jak tera mamy dojść do komnaty księżniczki?
- Nie staj się, wystarczy, że sprawdzim każdy podpisany pokój.
- Może jeszcze ich obudzimy i spytamy o drogę?
  Podniesione szepty sprawił, że po jego plecach przebiegł zimny dreszcz. Barwy głosów, jak i akcenty były mu zupełnie obce. Nikt, kto powinien znajdować się na zamku też nie używał tak... barwnego języka. Było jasne, że nie powinni się tu znajdować. Tym bardziej, że ich celem była komnata księżniczki.
  "Anisa!..." - Ostrożnie przekradł się obok siedzących na schodach oprychach. Miał okazję rzucić wzrokiem na ich nieprzyjemną aparycję, która oczywiście potwierdzała wszelkie jego obawy. Jak tylko znalazł się wystarczająco daleko, przyśpieszył kroki do truchtu, a następnie sprintu, kiedy znajdował się już przy drzwiach sypialni siostry. Wskoczył do środka i od razu odetchnął z ulgą widząc drobną sylwetkę zawiniętą w białą pościel. Spała żadnych trosk z lekkim uśmiechem na ustach. Aż zal było mu ją budzić.
  Słysząc jednak zbliżające się kroki, od razu ruszył do działania. Podbiegł do łóżka i szturchnął rudowłosą, przykładając dłoń do jej ust aby krzyk nie mógł opuścić jej ust.
- Anisa, ciii... to tylko ja. - Uspokoił zaskoczoną dziewczynę.
- Enjou... Co się stało? Dlaczego jesteś-
- Później ci wszystko wytłumaczę, ale musisz się schować. Szybko. - Polecił stanowczo, pociągając ją za ramię. Ukrycie pod łóżkiem było najłatwiejsze, ale też zbyt ryzykowne. W panicznym rozglądaniu się, wybór padł na szafę. Była masywna i nawet jakby ktoś do niej zajrzał, to pewnie nie zauważyłby jej pod startą ubrań. Zaciągnął do niej dziewczynę i wcisnął w najgłębszy kąt mebla, zrzucając na nią kilka ubrań.
- Proszę cię Anisa, nie wychodź póki ci nie powiem. - Jego słowa były wręcz błagalne, ale dzięki temu efektowne. Widząc błysk zrozumienia w oczach siostry, zgarnął jeden z długich szlafroków i zamknął szafę.
  W tym momencie ugięła się też klamka. Bez większego namysłu narzucił na siebie szatę i ułożył się na miejscu, w którym jeszcze przed momentem spała jego siostra. Dosłownie kilka sekund później, drzwi otworzyły się z cichym zgrzytnięciem, a do pomieszczenia wkroczyły dwa oprychy, których Enjou widział na schodach.
- Bingo! - Zaśmiał się jeden z nich, za co szybko został skarcony i uciszony.
- Bo ją obudzisz baranie i zacznie wyć jak cholerna syrena. Masz. - Warknął pod nosem, podając wspólnikowi kawał szmaty, którą czymś skropił.
  Młody książę nie miał zbyt wiele czasu do namysłu, ale też nie mógł działać zbyt pochopnie. Widział oprychów przez krótką chwilę i nie przyglądał im się dokładnie, ale widział, że przerastają go nie tylko wzrostem, ale też i posturą. Z jednym jeszcze by sobie poradził, ale z dwoma nawet nie próbował się łudzić. Gdyby tylko wiedział, że siła to nie jedyny element ich ekwipunku, pewnie wyglądałoby to inaczej. Planował bowiem dać się złapać i po drodze zaalarmować straż zamkową, lub miejską, ale wszystko legło w gruzach, kiedy do jego twarzy została przyciśnięta brudna szmata o silnym zapachu.
- Słodkich snów, Księżniczko hehe..-  Zdołał szarpnąć się dwa razy, po czym obraz przed oczami zaczął zachodzić gęstą mgłą. Próbował z tym walczyć, ale ostatecznie stracił przytomność.

...

 Słony zapach drażniący jego nozdrza, jak i gardło, sprawił, że zaczął odzyskiwać przytomność. Pierwszym widokiem jaki przywitał go po uchyleniu powiek, była ciemność. Jedynie przez ścięgna materiału przebijała blada poświata księżyca. Na jego głowie znajdował się stary worek, a odruch ściągnięcia go z siebie, poinformował go o związanych rękach, jak i nogach.  Silny zapach wciąż nie opuszczał jego nosa i przywoływał zawartość jego żołądka do gardła, ale z jego ust wydobyło się jedynie jęknięcie z bólu. Nie był przyzwyczajony do leżenia na tak twardym podłożu.
- [...] nie będzie zadowolony, oj Kapitan nie bedzie zadowolony[...] - Rozpoznał zamartwiony głos jago jednego ze swoich porywaczy, których celem była Anisa, ale kolejne głosy już były nowe.
- Zamkniesz żeś sie wreszcie!? - Wrzask z lewej.
- Może nie zauważy?... - Rozległ się odgłos uderzenia. - Ała kurwa, chcesz się bić?! - Ktoś odsunął krzesło, które z hukiem padło na podłogę.
  Zamieszanie przyprawiało Enjou o ból głosy, ale na szczęście szybko zapadła gromka cisza. Słychać było jedynie ciężkie, pewne kroki, pod którymi skrzypiały stare deski podłoża. Elf nie miał pojęcia, czy oddłużenie wciąż się go trzymało, czy podłoże faktycznie delikatnie się bujało. Zupełnie jakby znajdywał się na pokładzie statku.
  Przerywając jego rozmyślania, został gwałtownie podniesiony i zmuszony do opadnięcia na kolana. Osoba trzymająca go mocno za związane dłonie, drugą ręką ściągnęła worek z głowy młodego księcia, pozwalając mu wreszcie na zaczerpnięcie świeżego powietrza, nieskażonego stęchlizną. Wziął jeden, porządny wdech, który zaraz gwałtownie zatrzymał w swoich płucach. Stał nad nim wysoki mężczyzna o kruczoczarnych włosach, które kaskadą opadały na jego ramiona, a wzrok jego zielonych tęczówek zdawał się przyszywać elfa na wskroś. Przez chwilę Enjou nie był w stanie nic z siebie wydusić, ale zmusił się do odzyskania postawy.
- Co to ma znaczyć? - Wyprostował się i pomimo niskiej pozycji oraz zbierających się mdłości, spojrzał na czarnowłosego z wyższością. - Myślicie, że porwanie członka królewskiej rodziny ujdzie wam na sucho? - Teraz już mógł spostrzec, że znajduje się na statku, a dookoła nie było nawet śladu suchego lądu. Był w na bardzo złej pozycji.
- Wydajcie swojego zleceniodawcę. Może będę w stanie zagwarantować wam lżejsze wyroki. - Z reguły wolał unikać poważnych konfrontacji, ale wciąż był zdenerwowany faktem, że ich celem była jego droga młodsza siostra. Na samą myśl, że mogła zostać potraktowana tak jak on, zbierała się w nim złość. Nie rozpraszało go nawet wzmożone kołysanie statku, przez które o mało co nie stracił równowagi. A nawet grzmot, który z nagłym hukiem rozjaśnił nocne niebo.

  Usta blondyna zacisnęły się w cienką linię, na widok tego jak ciemnowłosy mężczyzna beztrosko wymachiwał bronią do swoich towarzyszy.
  "Ani krzty godności..." - przemknęło przez myśl młodego księcia. Długowłosy wyglądał znacznie młodziej od reszty bandy, a nawet Enjou mógłby zaryzykować podejrzenie o tym, że byli w podobnym wieku, ale mimo to zdawał się zajmować wyższą pozycję w hierarchii panującej na pokładzie. Wielu zapewne byłoby w stanie z łatwością go powalić, a tym bardziej gdyby działali zespołowo. Więc dlaczego korzyli się przed nim z podkulonymi ogonami jak banda zaszczutych kundli?
  Wzbierający na sile sztorm zdołał zakłócić zamieszanie na pokładzie. Półelf obserwował z lekkim zaskoczeniem jak jeszcze przed momentem rozproszona banda,  od razu zabrała się do roboty bez choćby pomruku sprzeciwu. Może i zdawali się darzyć czarnowłosego swego rodzaju szacunkiem- nawet jeśli wynikającego ze strachu, ale nie spodziewał się takiej organizacji. Nie był też świadom jak wielkim zagrożeniem jest sztorm na otwartych wodach. Całe życie spędzał między zamkiem, klasztorem, a kościołem. Z jego przeklętym statusem nie było nawet mowy o tym, aby zabrano go na podróż, gdzie byli na łasce żywiołów.
  Długo jednak nie dane było mu się przyglądać, bo zaraz został szarpnięty przez długowłosego mężczyznę na zaraz uwolnione nogi.
- Dokąd niby- ała! Delikatniej jeśli łaska. - Oczywiście taka wolność nie trwała długo. Enjou nawet nie zdążył zaprotestować nim jego plecy zderzyły się boleśnie z drewnianym masztem, do którego został po chwili przywiązany. Jak to mówią z deszczu pod rynnę. Teraz nawet nie miał możliwości spróbować odpełznąć.
- Podziękuję. - Odprychnął i zacisnął zęby ze zgrzytem, po tym jak jedno z jego wrażliwych uszu zostało tak barbarzyńsko potraktowane.
  Piraci. Oczywiście, mógł się domyślić na widok porywających ludzi bandy oprychów, którzy żyli na statku. Wręcz dumnie nosili ją na odsłoniętej piersi, tak jak blizny, które je pokrywały. Nieprzyjemna aparycja, podarte, brudne łachy i kompletny brak higieny. Banda przerośniętych bachorów wymachująca bronią na prawo i lewo, żądając w zamian za oszczędzenie życia, wszystkiego co miało jakąkolwiek wartość. Plądrowali bogatych, jak i biednych, a najgorszy los spotykał kobiety jakie wpadały w ich obleśne ręce. A raczej tak widział ich Enjou, którego wiedza opierała się na książkach i nielicznych plotkach, które przypadkiem usłyszał. Jemu nikt ich osobiście nie zdradzał.
  Jednak pomimo wielu wad, jakie posiadali piraci, mieli jedna ważną zaletę. A raczej umiejętność, jaką było sterowanie potężnymi statkami. Tamtej nocy Enjou wreszcie mógł się o tym przekonać na własne oczy. Sztorm z sekundy na sekundę wzbierał na sile, ale po młodym piracie przy sterach nie było widać nawet odrobiny niepokoju. Ze skupieniem i uwagą kręcił zręcznie sterem, naprowadzając łajbę gładko na wielkie fale. Choć morze stawało się coraz bardziej agresywne i niemalże spanikowane. Tak jak serce Enjou, które obecnie jeszcze jakimś cudem nie wyskoczyło mu z gardła. Co innego czytać i wyobrażać sobie sztorm, a co innego znajdywać się w jego środku. Tym bardziej bez możliwości ucieczki. Nawet nie był w stanie robić uniku przed falami, które wdzierały się na pokład statku i obijały się o każdy jego element.
  Przez krótką chwilę pomyślał, że jego przekleństwo w końcu zaczęło się na coś przydawać. Zniszczy łajbę bandy przestępców i pośle ich na dno, gdzie będą mogli odpokutować za swoje grzechu. Kolejna porcja zimnej, słonej wody w twarz szybko ostudziła jego myśli. Zaczynał myśleć tak jak Najwyższy Kapłan... Krztusząc się i walcząc o oddech, spod przymrużonych powiek omiótł wzrokiem pokład, który nawet nie przypominał miejsca, w którym niedawno odzyskał przytomność. Deski roztrzaskanych skrzyń i ich zawartość, walała się wszędzie, jak i latała we wszystkie strony. Seria gratów przeleciała nawet tuż nad głową niewzruszonego sterownika. Jeden cięższy ładunek zerwał linę, którą był przywiązany i z impetem wyleciał za burtę, uszkadzając po drodze barierkę. Cudem nie zabrał ze sobą porywaczy półelfa, którzy trzymali się kurczowo przywiązanych do nich lin. Lin, które zostały nadszarpnięte. Dwa mocniejsze uderzenia fal i jeden z mężczyzn został posłany za burtę. To nie różniło się od powodzi, jaką rok temu sprowadził na swoje królestwo. Nagłe przebłyski katastrofy szybko sprowadziły go na ziemię, jednak jak mógł to zakończyć?
  "Wybacz mi o najjaśniejszy Solaire, boże słońca, ten jeden raz..." - Zwrócił się w myślach do wyższych sił, modląc się o ujarzmienie rozszalałego żywiołu. Jedyną odpowiedzią jaką otrzymał był kawałek drewna lecący w jego kierunku. W ostatniej chwili schylił głowę, a odłamek odbił się od masztu.
  "Wystarczyło by zwykłe nie..." - Odetchnął, ale zaraz wpadł mu do głowy pewien pomysł. Nie był przekonany o jego skuteczności, bo być może ostatni raz był zwykłym przypadkiem, ale postanowił podjąć ryzyko. Ponownie pochylił się mocno do przodu i przy pomocy kolejnej mocniej fali, pozwolił cisnąć zwoją głową o maszt. Błysk serii grzmotów pozostał w jego oczach na dłuższą chwilę, a dzięki oszołomieniu nawet nie odczuł bólu, choć wiedział, że po przebudzeniu będzie on potworny. Po sekundzie ponownie zgiął się w pół i zawisł bezwładnie, podtrzymywany jedynie przez linę.
  Różnica w pogodzie nie była gwałtowna, ale z chwili na chwilę, fale coraz lżej obijały się o burtę. Pokład przestał straszyć wywróceniem na dno, a ulewny deszcz przybrał postać letniej mżawki. Sztorm mieli za sobą... póki co.

  Nie stracił przytomności na długo, ale wybudzanie trwało dłuższą chwilę. Co chwila tracił ponownie kontakt z rzeczywistością, a docierały co niego jedynie zniekształcone słowa i obrazy. Szczególnie jeden jakim były deski pokładu nad jego głową. Czyżby statek jednak zatonął, a on został topielcem? Nie. Chyba, aż tak źle nie było.
  Ponownie odzyskał przytomność, kiedy został położony na czymś miękkim. Oczywiście poziom komfortu nawet nie równał się z jego zamkowym łożem, ale była to miła odmiana w porównaniu do mokrych desek pokładowych. Skrzywił się kiedy coś połaskotało jego twarz. Odwrócił głowę z niezadowolonym pomrukiem i westchnął nabierając do płuc powietrza. Zapach alkoholu zmieszanego z morską wodą nie należał do najprzyjemniejszych, ale przynajmniej rozszalałe fale już nie próbowały pozbawić go oddechu. Musiał przyznać że spodziewał się takiej mieszanki. Niechętnie uchylił ciężkie powieki i spod rzęs spojrzał na młodego pirata, którego wilgotne włosy były w znacznie większym nieładzie.
  Nagle wszystko do niego wróciło. Porwanie, pobudka na statku, jak i sztorm. Gwałtownie podniósł się do siadu i od razu tego gorzko pożałował. Ból zaatakował go z każdej możliwej strony, ale ten piszczący w głowie był najgorszy. Od razu złapał się za skronie, jakby miało to przynieść mu ulgę, po czym spojrzał zmarnowany na pirata, który jak gdyby nigdy nic mu się przedstawił. Oczywiście, byli dumni ze swoich czynów i chcieli mieć je sobie przypisane, więc nie było nawet myśli o ukrywaniu tożsamości.
- Maniery? - Nie zdołał pohamować parsknięcia. Od razu przytknął dłoń do ust. - Słona woda już dawno je z ciebie zmyła. - Spróbował się przeciągnąć, ale zaraz z jego ust wyrwał się syk bólu wywołany przez wszystkie siniaki jakie zdołał uzbierać w jedną noc. W całym swoim dotychczasowym życiu uszkodził swoją skórę zaledwie trzy razy.
- Obawiam się, że prędzej skończyłbym za burtą... - Od razu skrzywił się na wspomnienie mężczyzny znikającego za barierkami. Sztorm już dawno musiał ustać. Kołysanie było delikatne, choć deszcz wciąż stukał o pokładowe deski. Czasami wzbierał na sile, ale kiedy tylko ból w ciele Enjou dawał o sobie znać, znacznie słabł.
- Nawet nie zmrużę oka na tej łajbie... nie z własnej woli. Chcę odpowiedzi. - Głos blondyna przybrał na powadze, tak jak jego zmęczone spojrzenie skierowane na ciemnowłosego. - Po pierwsze: ilu ludzi straciliście w sztormie?  
  Jeszcze nawet nie otrzymał odpowiedzi, a już czuł narastającą gulę w gardle. Sama myśl o kolejnych życiach jakie mógł mieć na swoim sumieniu, przyprawiała go o mdłości. A może były one jedynie oznaką zbliżającej się choroby morskiej? Od nadmiaru emocji jego mózg nawet do końca nie rejestrował tego, że nie znajduje się już na stałym lądzie. Rządza przeżycia i gniew były u sterów, a teraz kiedy powoli się uspakajał, jego zmysły się wyostrzały. Odgarnął wilgotne włosy i przełknął z trudem ślinę, czując nieprzyjemne pieczenie w wysuszonym przez słoną wodę gardle.
- I po drugie: co chcieliście osiągnąć porywając moją siostrę? - Wiedział, że piraci od tak nie porywali członków królewskich rodzin. W końcu znacznie ważniejsze były dla nich drogocenności. W takich wypadkach wystarczyło jedynie napaść na zamek i wziąć to co chcą. Nie było potrzeby robić sobie problemów z utrzymywaniem przy życiu księżniczki, która wciąż była tylko niewinnym dzieckiem. Jego młodsza siostra... zapewne do rana spędzi noc trzęsąc się z przerażenia w szafie, a niewiedza będzie zżerać ją od środka. Znaleziona zostanie dopiero przez służącą, która przyniesie jej śniadanie. Zapewne jako jedyna będzie się zamartwiać losem najstarszego brata, a reszta mieszkańców zamku wreszcie odetchnie z ulgą. Tak jak i całe królestwo Idreani. W końcu będzie warte nazwy - królestwa miłowanego przez boga słońca. "Będą świętowali..." - szczególnie jego ojciec i najwyższy kapłan.  Pozbędą się problemu, do królestwa wróci pogoda, a poddani dostaną nowego króla, który nie jest przeklęty. Szczęśliwe zakończenie, które pewnie osobiście by im zaoferował, gdyby nie wiedza o cierpieniu jakiego mogłaby doświadczyć Anisa. Nieświadomie zacisnął pięści na pościeli, aż pobielały mu knykcie.

            Dokładnie. Dobrze wiedział, że jego tożsamość już była brunetowi doskonale znana, więc nie widział sensu w przedstawianiu się. Może i ojciec nie paradował się z nim publicznie, tak jak z jego bratem, jednak na oficjalnych wydarzeniach, jego obecność była wymagana. Choćby nie wiadomo jak tego chcieli, nie byli w stanie przeskoczyć testamentu jego matki. Była mądrą kobietą, która kochała obu swoich synów i pragnęła, aby byli traktowani jednakowo, nawet pomimo rzekomej klątwy ciążącej nad Enjou. Dobrze wiedziała, że gdyby nie ogłosiła tego osobiście, to kościół nie zawahałby się pozbyć pierwszego księcia. Oczywiście pod pretekstem poświęcenia go jako ofiary na bogów.
  Młody pirat bardzo zręcznie grał na nerwach Enjou. To uświadomił go o bolesnej prawdzie, jaką był brak szybkiego powrotu do domu, a zaraz uspokoił przybierające przybierające wadze sumienie. Z takim typem osobowości blondyn najgorzej skierowanie radził, ale informacja o braku ofiar śmiertelnych, sprawiła, że odetchnął z ogromną ulgą. Czuł jakby ktoś zdjął z jego pleców ogromny ciężar. Może i poczucie winy nazbierane latami nie wyparowało, ale przynajmniej nie zostały dołożone kolejne cegiełki, które ostatecznie i tak, kiedy przyjdzie czas, ściągną go do najgłębszych otchłani piekielnych. Na przechwałki pirata nawet nie zwrócił większej uwagi. "Dzięki wspaniałemu kapitanowi"? Enjou nie był naiwny. Może i załoga łajby słucha się go, ale nie widział mu na kapitana. Jeśli już to zapewne był synem owego kapitana i kiedy ojciec był nieobecny przez interesy, to jego syn postanowił się panoszyć jak u siebie. Jednak póki co nie komentował tej sprawy.

-  Powiedziałbym raczej, że obecnie nie mam przy sobie niczego co obawiałbym się stracić. Wszystko mi drogie zostały na suchym lądzie. - Odparł szczerze. Na całym świecie istniały jedynie dwa ważne dla niego elementy. Pierwszym była oczywiście jego siostra, która choć potwornie przestraszona, to była bezpieczna w zamku, a on miał na oku jej niedoszłych oprawców. Na dodatek był pewien, że znajdowali się już spory kawałek od królestwa słońca, więc wątpił aby chciało im się teraz zawracać. A jego życie? Może i nie chciał krzywdzić Anisy swoim odejściem, ale jeśli miał okazję położyć je na szali, dzięki czemu ocalił jej niewinne istnienie - zrobiłby to bez chwili zawahania.
- Ten stary głupiec... - Z książęcych warg wyrwało się przekleństwo, a zaciśnięta ciasno dłoń uderzyła bezsilnie w materac łóżka. Od lat był świadom nieprawych zagrywek ojca, któremu wciąż brakowało pieniędzy. Nic dziwnego, gdy potrafił je wydać pod namową brata na zbrojenie, na którego punkcie miał obsesję. Król ślepo ganiał za pieniędzmi, a młodszy książę za siłą. Obaj powoli wykańczali Idreanie.
- Źle wybraliście. Ani ja, ani moja siostra nie nie jesteśmy tyle warci w oczach króla. Waszym celem powinien być drugi książę, za niego w mgnieniu oka- Urwał nagle i zamarł z uchylonymi ustami, kiedy wzrok jego miodowych tęczówek zawisnął na nagich pośladkach samozwańczego kapitana. Może jednak to wszystko było jedynie snem na jawie? Uderzenie o maszt okazało się poważniejsze i teraz miał zwidy na jawie, zmieszane z jego nocnymi fantazjami? Owszem przez całe życie z powodu stresu zaniedbywał bardzo swoje męskie potrzeby, ale chyba nie było z nim aż tak źle. A przynajmniej jeszcze, choć... Chcąc nie chcąc musiał przyznać, że długowłosy miał przyjemną dla oka figurę, a już szczególnie tą wąską talię. Długie kosmyki też dobrze kadrowały jego biodra oraz jędrne- "Nie, Stop!" Odzyskując n chwilę utracony świadomość i rozum, odwrócił się w przeciwną stronę i złapał za jeden z koców, którym po chwili cisnął w bruneta.
- Na miłość boską! Wstydu także nie posiadasz?! Zasłon żeś się! - Przysłonił oczy dłonią, czując pod palcami żar jaki produkowały jego policzki. Owszem, byli tej samej płci. Mieli w portkach dokładnie to samo. Ale paradowanie w Adamowym stroju przed nieznajomymi wykraczało poza zrozumienie biednego półelfa. Łaźnie były oczywiście wyjątkiem, jednak nawet tam za czasów mieszkania w klasztorze, wchodził samotnie jako ostatni. Podobnie sprawy miały się ze służbą, której zwykle zadaniem było ubieranie szlachetnie urodzonych, którzy nie zamierzali zawracać sobie głowy tak przyziemnymi czynnościami. Raz, że żadna służąca nie odważyła nie wejść do pokoju Enjou, a dwa, sam nie wyobrażał sobie pokazywania innym w tak haniebnej i bezbronnej postaci.
- Jak na kogoś kto ma się za kapitana- po raz kolejny tego dnia jego słowa zostały przerwane. Jednak tym razem nie przez zwykły szok, a gwałtownie nasilające się mdłości, które wywołała ogromna dawka niecodziennych dla niego emocji, jak i uniesienie głosu. Tym razem wiedział, że nie skończy się jedynie na nieprzyjemnym uczuciu. Przyciskając dłoń do ust, szybko rozejrzał się za czymś pojemnym. Padło na wiadro stojące niedaleko nagiego mężczyzny obok skrzyni. Bez wahania rzucił się do niego i opróżnił w nie całą zawartość swojego żołądka. W końcu dopadła go choroba morska, a już miał nadzieję na odrobinę spokoju po cudem przeżytym porwaniu oraz sztormie.
- Teraz już wiesz, że nie będziesz miał ze mnie żadnego pożytku. Jeśli masz zamiar mnie zabić, to skróć me męki w tym momencie... - Wybełkotał zmarnowany i rozsiadł się na podłodze, wspierając plecy o pobliską ścianę. W tym też miejscu znów odpłynął.

...

  Udało mu się przespać pełne osiem godzin, jednak poprawiło to jedynie odrobinę jego samopoczucie. Najgorszy był rozpierający ból w czaszce, a zaraz po nim posiniaczone ciało. Nawet najmniejszy ruch sprawiał mu dyskomfort. Niechętnie podniósł się do siadu i spuścił nogi na drewnianą podłogę. Mógł przysiąc, że zemdlał na podłodze pod ścianą, ale widocznie ktoś musiał przenieść go z powrotem na łoże "kapitana". Był wdzięczny tej osobie, bo zapewne sen na twardym podłożu tylko pogorszyłby jego stan.
  Od lekkiego kołysania wciąż było mu trochę niedobrze, ale już nie mdliło go tak jak poprzedniej nocy. Potrzebował jedynie świeżego powietrza. Z tą myślą zmusił się do wstania i przejścia do drzwi. Lekko się zataczał, więc uczepił się najbardziej framugi i pchnął drzwi kajuty, zaraz zostając oślepionym przez bezlitosne południowe słonce. Aż musiał przysłonić oczy, w przeciwnym razie miał wrażenie, że zostaną wypalone przez żar. Znajdowali się na otwartym morzu, nie było mowy o skrawku cienia o tej porze. Nic tylko wylegiwać się w takiej podłodzie, oczywiście gdyby nie ten letni deszczyk, który na widok Enjou zaczął przybierać na sile. Miłe przywitanie, z którego chyba po raz pierwszy raz w życiu się cieszył. Chłodne krople na jego skórze przynosiły mu delikatną ulgę. Nie zwracając uwagi na krzątających się po pokładzie mężczyzn, podszedł do barierki i wbił wzrok w szeroko rozciągający się horyzont. Zupełnie jakby byli pośrodku nicości. Coś mu podpowiadało, że zapewne po powrocie do zamkowych murów, zatęskni za tym widokiem.

  Enjou przez lata przywyknął do siedzenia w jednym miejscu i obserwowania innych, jednak nawet on po kilku godzinach zaczął się nudzić. Tak żmudne chwile podróży zwykle były pomijane w czytanych przez blondyna powieściach, ale w rzeczywistości nie było na to innego sposobu jak znalezienie zajęcia. Gdyby tylko miał ze sobą choć jedno tomiszcze z królewskiej biblioteki.
  Chwilami łapał go jeszcze mdłości, ale chyba powoli przyzwyczajał się wreszcie do nieustannego kołysania. Było ono teraz nawet przyjemne, zupełnie jakby piracka łajba była wielką kołyską. Z zamyślenia wyrwała go paczka podsunięta mu pod sam nos. Zdziwiony spojrzał na młodego chłopaka, który podawał mu zawiniątko, a podobne trzymał w drugiej dłoni.
- Dziękuję...? - Przyjął niepewnie paczkę, a brązowowłosy chłopaczyna zaraz siadł obok niego na deskach pokładowych. Zainteresowany obserwował jak z zawiniątka zostają wyłonione blade ciastka i kawałki mięsa. Nie wygadały w żaden sposób zachęcająco, ale młodszy ze smakiem zaczął pałaszować swoją porcję. Może smakowało to lepiej niż wyglądało? Enjou wzruszył ramionami, łamiąc kawałek ciastka i bez wahania wsunął je do ust. Od razu tego pożałował. Smaku nie było absolutnie żadnego, a już i tak spragnione wody gardło zostało wysuszone na amen. Spróbował ratować się mięsem, ale nadmiernie słony smak uderzył go jak grom z jasnego nieba.
- Przepraszam na moment. - Wymamrotał z dłonią przyciśniętą do ust i szybko doskoczył do barierki, aby opróżnić soje usta z suchej i słonej papki. W życiu nie miał czegoś tak okropnego w ustach. Nawet jedzenie w klasztorze, które składało się z chleba i wody wydawało się cudem kucharskim.
- Nie smakuje Księciu? Nasz kucharz będzie bardzo zasmucony, jeśli się o tym dowie, to jedno z jego popisowych dań. - Usłyszał nieco niższy głos, kiedy podsunięto mu baniak z wodą. Bał się myśleć o stanie płynu, ale w tamtym momencie pragnął jedynie pozbyć się słonego smaku z ust. Już wystarczyło, że wczorajszej nocy nałykał się litrów morskiej wody.
- Nie jestem już głodny, możesz wziąć moją część. Tylko nie mów nic kucharzowi. - Zawisnął zmarnowany na barierce i wspierając głowę na ramieniu spojrzał na dwójkę młodych piratów. Ten który poczęstował go tym przepysznym jedzenie, miał na oko piętnaście lat, drugi od wody był z kolei zbliżony do niego wiekiem, ale Enjou podejrzewał, że był od niego trochę młodszy.
- Poważnie?! Dzięki! - Najmłodszy nie czekając, aż blondyn się rozmyśli, zgarnął jego porcję na kolana.
- Ale ja tak tylko żartowałem. To są nasze resztki, zaraz dobijemy, to uzupełnimy zapasy. Wtedy pewnie żarcie podpasuje twojemu królewskiemu jęzorowi. Stary Alexa jest całkiem niezły w swoim fachu jak się postara. - Został poklepany pocieszająco w nogę, ale odpowiedział jedynie zmęczonym pomrukiem. Resztę podróży spędził na zwiedzaniu pokładu pod okiem syna kucharza, bo starszy wybawca musiał wrócić do pracy. Z zainteresowaniem przysłuchiwał się udzielanym informacjom, ale nim się obejrzał na horyzoncie znikąd wyrosła wyspa.,

  Wyrwany z rozmowy z Alexym, spojrzał z lekkim niezadowoleniem na samozwańczego kapitana, ale nie protestował.
- Kusząca propozycja, ale tą atrakcję mam już za sobą. - Wyprostował się dumnie, choć ucho przy którym rozległ się szept niskiego głosu, zatrzepotało gwałtownie. Był to odruch którego nie był wstanie ukryć. Choć nie wiedział czy było to spowodowane wyjątkowo przyjemnym tonem głosu bruneta, czy może lekkim podekscytowaniem. Czuł się winny przez swoje emocje, ale ze swoją ciekawością zawsze przegrywał. Całe życie spędził w zamku, świat poznając jedynie na kartkach powieści. Niektóre były naprawdę dziwnego gatunku, ale nawet z takich sporo się uczył. Tylko oczywiście nic nie zastąpi doświadczenia nowego świata z pierwszej ręki.

  W miarę przemierzania portu do ekscytacji, dołączył strach, ale spoczywał on póki co na tyłach steru. Ich celem okazała się karczma, której żywa atmosfera była dokładnie taka jakiej się spodziewał. No może poza paroma wyjątkami. Takimi jak pary niezwracające kompletnie uwagi na otoczenie, co przechodziły bez ogródek do interesów. Kuszące kobiety prześlizgujące się między stolikami również nie pomagały. Po pokazie jaki zafundował mu Bonnet, mógł się tego domyślić, ale niewinny umysł Enjou zwyczajnie starał się wymazać to z jego pamięci. Podobnie jak tamtego wieczoru, stał speszony, uciekając wzrokiem, ale kompletnie poległ, kiedy jedna z kobiet przylgnęła do boku bruneta. Spalił przysłowiową cegłę, ale na szczęście został wtedy też uwolniony, więc od razu uciekł do bandy piratów Bonneta. Silnym pociągnięciem został wciągnięty na miejsce między znanymi mu twarzami.
- Książę też się napije? - Krótko ścięty blondyn podsunął pod jego nos butelkę. Wydobywający się z niej silny zapach alkoholu niemal zamroczył półelfa. Enjou nie był abstynentem, ale zdecydowanie wolał delikatniejsze, bardziej wytrawne trunki. Ale rum był uwielbiany przez piratów, do tego stopnia, że wręcz dochodziło do walk o jego flaszkę. Już raz tego dnia dał się oszukać swoim podejrzeniom, ale zachęcający wzrok blondyna, który poratował go wodą był wyjątkowo przekonujący. Pociągnął ledwie łyka z butelki i od razu zaczął się krztusić, ku ucieszy siedzących w koło piratów, których rozbawiła reakcję księcia.
- Za mocne dla wysokich progów. - Parsknął jego towarzysz, ale poklepał do po plecach, pomagając rozejść się pierwszemu szoku. - Dobra, ale teraz szczerze dam ci coś lżejszego i bardziej słodkiego. O smaku karmelu. - Podano mu drugą butelkę, na której zawiesił nieufne spojrzenie miodowych tęczówek. Płyn był znacznie ciemniejszy od poprzedniego.
- No słowo pirata. Nawet Alexy go uwielbia. - Wskazał na najmłodszego członka zgrai, który korzystając z nieuwagi sąsiada podkradał drobne łyki słodkiego trunku.
- A czy jest ono cokolwiek warte? - Prychnął lekko podirytowany półelf, jednak skusił się na kolejną degustację. Do tej pory poznał same ohydne nowe rzeczy, ale może w końcu do czegoś się przekona? Choć wątpił aby było to dobre dla jego pustego żołądka. Trunek był faktycznie delikatniejszy od poprzedniego, jednak wciąż mocniejszy od wytrawnego wina. Zaskakującą miłą nutą była oczywiście słodycz, która wbiła się idealnie w gusta Enjou, którego kubki smakowe były takie jak u dziecka. Słodycze mógł jeść garściami, a cokolwiek gorzkiego lub o mocniejszym smaku automatycznie do obrzydzało.
- To nie jest takie... złe... - Stwierdził wciąż lekko naburmuszony.
- Mówiłem. Słowo pirata jest warte jego życia. - Brandon posłał mu szeroki, szczerbaty uśmiech.

  Na jednej butelce słodkiego trunku się nie skończyło. Zachęcany książę wlał w siebie trzy butelki, a do czwartej aktualnie się przytulał, kiedy to opowiadał z zapałem podkoloryzowaną wersję jego porwania.
- Nie moja wina, żeś gładki jak baba. - Bronił się jeden z jego porywaczy.
- Ni brody, ni kłaka na klacie. - Wzruszył ramionami drugi. - Kij jeden wie co ci w portkach siedzi.
- O wypraszam sobie Szanowny Panie Piracie, zawartość moich portek z pewnością pije tą skrywającą się pod szatami waszego rzekomego Kapitana. - Wymamrotał zaciągając i wymachnął butelką w kierunku wspomnianego bruneta. Nawet tak wstawiony utrzymywał formalną mowę. Brandon przyglądał się mu zszokowany przemianą zmarnowanego księcia, ale też ocierał łezki rozbawienia. Enjou ciągnął dalej wstając od stołu, aby przejść do miejsca w którym siedział Kapitan.
- Drogi Kapitanie, czy coś nas ominęło? - Parsknął Brandon, któremu Alexy właśnie podkradał trunek, ale pozwolił mu na to.
- Tej jędrnej pełni chyba nie zapomnę do końca mego przeklętego życia. -  Wsparł dłoń na ramieniu długowłosego, ale w tym też momencie stracił równowagę, bo jedna z kelnerek, potknęła się o jedną z jego nóg. Pijany książę poleciał wprost na kolana młodego kapitana, na których wyłożył się torsem, ale jak tego byłoby mało, to jego trunek wylądował na jego ofierze.

  Dwóch pijanych mężczyzn, którzy przekroczyli swoje granice - z woli własnej i też nie własnej - podtrzymujący siebie nawzajem w pionie, nie wróżyło to nic dobrego. Ale żaden z nich w tym momencie nie myślał logicznie. W przeciwnym wypadku ręka księcia w życiu nie znalazła by drogi na talię kapitana, którą tak przyjacielsko objęła, a palce wsparła na umięśnionym brzuchu. Przez materiał zwiewnej i mokrej koszuli, był w stanie z łatwością wyczuć dobrze zarysowane mięśnie bruneta.
- Komplementy drogi kapitanie nie będą potrzebne. Zamierzam z nawiązką spłacić dług za tak wspaniałe zajęcie się moją osobą. - Zamierzał pokazać mu swą królewską gościnność. Tylko, czy będzie w stanie tego dokonać? Prowadzeni przez piękną kobietę po schodach, parę razy nie znaleźli się ponownie u ich stóp. Co według Enjou wydawało się wyjątkowo zabawne, bo za każdym potknięciem wybuchał śmiechem, wręcz doprowadzając się do płaczu. Myśl tym jak bardzo zmienił go mocny alkohol, była przerażająca. Przecież jeszcze pare chwil temu krzywił się na sam zapach rumu, a po kilku słodszych trunkach, zaczął wlewać w siebie również standardową odmianę, jaka zazwyczaj lądowała na pirackich stołach.
  Wanna została napełniona, a jego towarzysz nie zwlekając zaczął pozbywać się odzienia. Znajomy widok na sekundę przywołał świadomość księcia, ale nie maił najmniejszych szans na wygranie z procentami. Co najwyżej w jego pamięci zostanie wyryte kolejne miłe wspomnienie, do którego będzie mógł wracać w samotne wieczory. Szczególnie jędrny zadek kapitana, podrygujący do pijańskich ballad, jakie dobiegały z parteru karczmy.
- Czymże zasłużyłem sobie na ten zaszczyt Panie Kapitanie? - Odwzajemnił jego uśmiech. - Okrótnyś, nawet nie pozwolisz wypełni nacieszyć się widokami. - Otarł krople z twarzy, po czym bez oporów pozbył się swojej jedwabnej piżamy, której do tej pory nie miał okazji zmienić na coś bardziej praktycznego. Dobrze, że nie przyszła mu myśl o całkowitym rozebraniu się i odzianiu w jedynie szlafrok siostry. Wtedy zmuszony byłby chodzić w czymś co przypominało niemalże suknię balową z tym w jaki sposób bogato była ozdabiana różowym puchem. Choć widok pewnie byłby niezapomniany.
  Śmiejąc się do własnych myśli wskoczył do wanny i wyłożył się w niej z pomrukiem zadowolenia. Bez oporu także wpakował nogi pomiędzy te młodego kapitana, siadając w lekkim rozkroku, a przy tym zmuszając do tego samego bruneta. Jedna z jego stup wylądowała niemalże pod samym pośladkiem ciemnowłosego.
  To już nie był ten sam zbuntowany i wywyższający się książę, którego poznał w noc porwania. Bez najmniejszej oznaki wstydu, prześlizgiwał się wzrokiem po ciele mokrym ciele, do którego lepiły się czarne jak smoła kosmyki. Pod wpływem wody zwijały się w loki i ginęły w zagłębieniach szyi, obojczyków oraz oczywiście mięśni. Ciało pirata było w zdecydowanie lepszej formie niż półelfa, ale też miał się czym pochwalić. W końcu był zmuszony do utrzymywanie formy podczas treningów szermierki. Pozwolił aby jego miodowe oczy zeszły pod linię tafli wody i od razu przypomniała mu się ważna kwestia. Zerwał się do siadu, przybliżając tym samym znacznie do towarzysza i uporczywie wbijał wzrok w jego kroczę przez dłuższą chwilę.
- A jednak miałem rację. Mój jest większy! - Wypalił nagle z szerokim niewinnym uśmiechem na twarzy. - Proszę spojrzeć, to nie podlega wątpliwości. - Zamknął jakąkolwiek przestrzeń między nimi i złączył ze sobą ich wątłe przyrodzenia. Książęce przyrodzenie faktycznie było dłuższe. - Choć według książki doktora Garnera, rzeczywistą długość należy mierzyć we wzwodzie. - Dodał wydymając dolną wargę przez chwilę się bocząc. - Tylko tak będziemy mogli to rozstrzygnąć uczciwie, nie uważasz Olliver? Proszę mi wybaczyć... - Nie czekając na odpowiedź wprawił swoją dłoń w miarowy ruch, palce lekko zaciskając na ich sprzętach. Półelfowi nie potrzeba było wiele, bo zaledwie po dwóch sekcjach w górę i dół, jego członek stał na baczność. Może i dzięki rumowi jego nieśmiałość kompletnie wyparowała, ale swojej niewinności na pewno nie utracił. W jego oczach był to mały eksperyment, który zaczynał stawać się zaskakująco przyjemny.
  Sapnął i przymknął powieki, czując jak lekki dreszcz rozchodzi się po jego rozgrzanym ciele. Kiedy uchylił jedno z miodowych oczu, od razu ukazał mu się obraz wzwodu kapitana.
- Ha! Fred jest mi winien dziesięć złotych monet. - Członek półelfa górował nad nim o co najmniej pięć centymetrów, choć wcale taki mały rozmiarowo nie był. Blondyn za to został zwyczajnie hojnie obdarowany przez naturę. A może była to też wina różnic rasowych? O tym w książkach Enjou nie słyszał.
  Pomimo potwierdzonego twierdzenia, dłoń blondyna nie zaprzestała swoich ruchów. Wręcz przeciwnie, bardziej skupiła swoją uwagę nabrzmiałym trzonku Bonneta. Rozbawienie nagle ustało i ze skupieniem zacisnął mocniej palce tuż przy nasadzie, aby zaraz przeciągnąć uchwyt ku żołędzi, którą pomasował wewnętrzną stroną wolnej dłoni.
- Powiadają, że powinno to równać się uczuciu rzeczywistej penetracji pochwy... jak się czujesz? - Spytał skupiony na testowaniu kolejnej teorii o której czytał w książkach znalezionych w najciemniejszych zakamarkach królewskiej biblioteki.

  Podejrzenia pirata były celne, jednak w obecnym stanie Enjou nie był zawstydzony nawet w najmniejszym calu. Jeśli trzymanie cudzego przyrodzenia w dłoni i pieszczenie go placami, go nie zawstydzało, to już nie zdoła tego dokonać póki nie wytrzeźwieje. Choć jęk młodego kapitana odrobinę go zaskoczył, to też i uradował. Jego teoria w jakimś stopniu się sprawdziła.
- Owszem. Grzechem jest współżyć, przed zawarciem związku małżeńskiego. Tak mówi prawo kościelne. -  Odparł z lekkim uśmiechem satysfakcji. Wcale nie uważał bycia prawiczkiem za coś złego, a poza tym nigdy nie miał nawet okazji do zbliżenia się do kogokolwiek w taki sposób. Ciepło drugiego człowieka, którego tak bardzo łaknął przez tyle lat... było niesamowicie uzależniające. Nawet na sekundę nie chciał przerwać kontaktu ich mokrej skóry. Z każdym dreszczem przybliżał się ukradkiem coraz bardziej do ciemnowłosego. Tak blisko nie był nawet ze swoją narzeczoną, z którą zakazane było nawet trzymanie się za dłonie. Nie chciano przecież, aby jego przekleństwo skaziło księżniczkę, już i tak skazaną na marny los w związku z półelfem.
- Hmm, w takim razie można byłoby użyć śliny salamandry, niestety jednak nie mam jej w swoim posiadaniu. - Póki co wystarczyło mu, że jego działania miały efekt na ciało bruneta. Jego muśnięta słońcem pierś unosiła się i opadała gwałtownie. Oddechy stawały coraz płytsze, przerywane jękami, które sprawiały, że przez ciało blondyna przechodziły piorunujące, przyjemne dreszcze podniecenia. To jak jego mięśnie skurczały się, kiedy naciskał palcami na wrażliwą żołądź, to jak rozluźniały się, kiedy przesuwał dłonią wzdłuż trzonka i ponownie kurczyły gdy dochodził do nasady. Był zapatrzony w niego jak w obrazek, choć z boku wyglądało jakby spoglądał na niesamowicie smakowity posiłek. Do tej pory nigdy nie poczuł tak silnej rządzy.
  Nie był nawet świadom, że wzrok kapitana Bonneta również prześlizguje się po jego ciele. Dopiero dotyk wokół jego pępka, odrobinę go wytrącił go z równowagi. Nie był przyzwyczajony do cudzego dotyku. Wzdrygnął się biorąc głęboki wdech, a nawet na chwilę zatrzymał ruch dłoni. Jednak brunet miał zamiar podwoić przyjemność, a raczej odwdzięczyć się tą samą przysługą. Czując jak ciepłe palce obejmując jego nabrzmiałe przyrodzenie, sapnął zaskoczony, zaraz przygryzając wargę, gdy podrażniono jego wrażliwy czubek. A na dokładkę dochodził ten nieśmiały wzrok zielonych oczu. Zdecydowanie nie podejrzewałby, że zobaczy coś takiego u nieustraszonego pirata.
- Dob-rze... Bardzo dobrze. - Wysapał ciężko, zaraz jednak uśmiechając się z lekkim rozbawieniem. - Kolejny szczodry komplement z ust Kapitana, nie posiadam się z radości. - Pokręcił głową, po czym w uśmiechu obnażył łobuzersko kły. - Może to ukryte właściwości rumu? też w życiu nie podejrzewałbym, że mógłbym uznać pirata za usposobieniu mh... piękna. - Gorące wargi Bruneta wywołały w u półelfa pomruk zadowolenia, które też zaraz pogonił jęk wyrwany z jego gardła. Nie potrafił zrozumieć jak zwykłe zassanie na skórze może wywołać tak dużą dawkę przyjemności, ale chwiał się odwdzięczyć Kapitanowi i to z nadmiarem.
- Czy mogę uznać, że jesteś skłonny sprawdzić ze mną kolejną teorię Kapitanie? - Tytuł pirata wręcz wyszeptał tuż przy jego uchu, które nie zawahał się delikatnie podrażnić zębami. Chciał sprawić, że śniade ciało będzie się pod nim wić z przyjemności. - Profesor Newt natomiast twierdzi, że w męskim ciele znajduje się podobny punkt, co u kobiety, którego choćby muśnięcie wywołuje ogromną przyjemność. - Mówiąc to nie zaprzestawał ruchów lewej dłoni na członku bruneta, a opuszkami palców prawej dłoni przesunął ku mosznie, którą jednak jedynie musnął. Jego cel znajdował się kawałek za nią. A raczej wejście prowadzące do jego celu. - A znajduje się on... - Przesunął palcami między jędrnymi pośladkami, a następnie naparł jednym z nich na jego odbyt. - Tutaj. - Zerknął na stolik stojący przy wannie, który zawierał butelki z przeróżnymi płynami. Najwięcej było mydeł o przeróżnych zapachach, jednak znalazła się też buteleczka olejku.
- Polecają jednak użycie czegoś co ułatwi poślizg. To się nada. - Z niewinnym uśmiechem, przerwał pieszczoty bez ostrzeżenia. - Zalecane jednak jest odwrócenie plecami i wypięcie dla wygody. - Mówiąc to wyprostował się i przyciągnął do siebie kapitana, przez co omal ich usta nie zetknęły się ze sobą. Co było cholernie kuszące, jednak w głowie blondyna był już sany plan. Odwrócił do siebie kapitana tyłem, po czym polecił mu wesprzeć się na ścianie wanny.
- Idealnie. - Stwierdził unosząc odrobinę tyłek zaskoczonego kapitana. - Nie obawiaj się. Nie poczujesz bólu, może to jednak być na początku odrobinę niekomfortowe, co minie jak tylko odnajdę dobry punkt. - Mówiąc to złapał w zęby korek i otworzył buteleczkę, a jej zawartość wylał na swoją dłoń. - Rozluźnij się... - Polecił ponownie obejmując lewą dłonią członka bruneta, a prawą tym razem umieścił przy jego wejściu. Starannie nawilżył je, jak i jego okolicę, po czym naparł palcem na otwór i powoli pozwolił wsunąć mu się do wnętrza kapitana.
- Niesamowite, tak ciasno... - Skomentował z zafascynowaniem. Jego palec wsuwał się coraz głębiej i głębiej, z uwagą badając i pokrywając wilgotne ściany olejkiem. Dwa razy wsunął i wysunął palce, po czym jego ruchy stały się znacznie łatwiejsze. Użycie nawilżenia okazało się nadzwyczaj skuteczne.
- Jak się czujesz? - Spytał też z lekką troską, choć nie zatrzymywał się. - Wytrzymaj jeszcze chwilę... - Skupił się bardziej na przednich ścianach, aż w końcu jego place natrafiły na punkt wielkości orzecha. - Jest! - Oznajmił z radością zaraz naciskając na prostatę bruneta, na co niemalże otrzymał reakcję w postaci głośnego jęku, po którym brunet zadrżał pod jego dotykiem. Zaskoczony przełknął ślinę.
- I jak? Czujesz coś? Dobrze ci, a może jednak boli? - Nie zabierał jednak żadnej z rąk z kapitana. Wręcz przyległ do do jego pleców, zawisając tuż nad jego szyją. Wilgotne czarne włosy rozlały się po jego plecach, tworząc przepiękne, niespotykane wzory, choć odsłoniły kark mężczyzny. Enjou oblizał usta, na ten niesamowicie podniecający widok, jednak wsparł brodę na ramieniu kapitana, aby mieć choćby odrobinę lepszy wzgląd na jego mimikę.

  Książka wyraźnie mówiła, że owy punkt jest w stanie sprawić ogromną przyjemność, jednak nie spodziewał się, że tak niewielkie ruchy okażą się niezwykle skuteczne. To w jaki sposób wyginało się ciało kapitana, jak przypadkiem ocierał się o niego, to jak drżał. Wszystko powoli doprowadzało Enjou do przyjemnego szaleństwa. Szczególnie kiedy jego imię zostało wyjęczane w taki sposób. Przeklną po elficku, a jego uszy zadrżały gwałtownie, czując przyjemne ciepło, które łaskotało jego podbrzusze.
 Chciał zobaczyć więcej ciekawych i niezwykle podniecających reakcji Kapitana. Chciał usłyszeć więcej jego załamującego się pod jękami głosu. Zapewne sam taki widok wystarczyłby aby doprowadzić go do szczytu, ale jego kompan postanowił mu w tym pomóc. Kolejne gwałtowne sapnięcie zmieszane z jękiem przyjemności, wyrwał się z ust blondyna, kiedy jego członek znów znalazł się w ciepłej dłoni mężczyzny. Skóra Pirata nie była tak delikatna jak Księcia, w końcu by to efekt lat spędzonych na pracy na pokładzie statku, jednak półelfowi w najmniejszym stopniu to nie przeszkadzało. Tym bardziej, że użył tego samego olejku, co sprawiło, że wszelkie nierówności, dodawały przyjemności ruchom bruneta.
- Hm, wygląda na to, że bez olejku też byśmy sobie poradzili dzięki twoim płynom. - Odparł czując ciepły płyn Pirata na swojej skórze. Na ten widok oblizał nieświadomie usta, zahaczając językiem o świerzbiące zęby. - Nie powstrzymuj się. Też jestem blisko... - Wyszeptał tuż przy wargach kapitana, które najpierw przypadkiem musnął, drugi raz przypadkiem skubnął zębami, aż w końcu za trzecim razem wpił się w nie namiętnie. Nie przerywając ruchów palców, przystąpił do badania kolejnej części ciała Pirata, jaką były jego usta i pliczki. Smakował rumem, jednak Enjou wyczuwał także drobną słodką nutę, która kusiła go za każdym razem, kiedy ich języki się splatały. Niestety zupełnie zapomniał w tamtym momencie o oddychaniu, przez co został zmuszony do rozłączenia ich warg i nabrania serii łapczywych oddechów do płuc. Chwilowe odcięcie tlenu zdecydowanie działało na jego niekorzyść, bo czuł zbliżający się orgazm. Nie chciał jednak kończyć przed swoim towarzyszem, dlatego też przyśpieszył ruchy dłoni we wnętrzu kapitana, jak i dodał kolejny palec, delikatnie go przy tym rozciągając.
- Olli... Olliver, proszę spójrz na mnie. Ch-cę widzieć jak dochodzisz... - Wyszeptał błagalnie wspierając czoło o to bruneta, a spojrzenie wbił w te niesamowicie zielone tęczówki, które pomimo lekkiego przymglenia przez podniecenie zdawały się błyszczeć jak najdroższe klejnoty. Enjou nie był fanem błyskotek, ale czego bym nie oddał, za coś co uwieczniałoby ten przepiękny żywy kolor.
  To bylo ostatnie czego potrzebował. Dwa kolejne ruchy sprawiły, że jego ciało przeszedł mocniejszy dreszcz, który gdyby nie klęczał, zapewne zwaliłby go z nóg. Z jękiem przyległ kurczowo do ciała mężczyzny, które w tym samym momencie wygięło się w mocny łuk. Drżące szmaragdowe tęczówki jak i świeża dawka gorącego płynu na palcach podpowiedziała mu, że jego partner doszedł w tym samym momencie.
  Nie chciał nawet myśleć o odrywaniu się od mężczyzny, jednak wysunął z niego powoli swoje palce i w końcu unormował odrobinę swój rozszalały oddech. Czuł się jakby przebiegł istny maraton. Westchnął z lekkim rozbawieniem, po czym jego spojrzenie prześlizgnęło się po pośladkach Pirata, zabrudzonych jego gęstym nasieniem. Od razu poczuł ochotę na więcej, jednak zmęczenie kategorycznie mu tego zabroniło. Z żalem zabrał się za opłukiwanie skóry bruneta.
- Chyba przydałaby nam się kolejna kąpiel. - Ośmiał się, choć wiedział, ze nim dostarczona zostałaby kolejna wanna, to już dawno padli obaj w tej obecnej. - To może poczekać do jutra. Ale spać tu niestety nie możemy drogi Kapitanie. Dasz radę ustać na nogach?- Spytał jako pierwszy wychodząc z wody i na tyle na ile mógł robił za podparcie długowłosego. Może i udało mu się ustać, bez chwiania, jednak nogi miał jak z waty. Od bardzo dawna, o ile nie od samego początku, jego ciało nie czuło jeszcze tak ogromnej dawki przyjemności.
- Oprzyj się na mnie... - Polecił kiedy w końcu i Kapitan opuścił wannę, od razu obejmując go ciasno w pasie, zarzucając sobie jego ramię na szyję. W ten sposób powoli, bo powoli i chwiejnie, ale w końcu dotarli do jednego z łóżek. Enjou pozwolił, aby ciało bruneta opadło na miękki materac, jednak sam nie ruszył do drugiego posłania. - Najlepszym sposobem na szybkie rozgrzanie się, jest kontakt cielesny. To akurat wielokrotnie sprawdzona teoria. - Powiedział szukając jakiejkolwiek wymówki do ponownego przylgnięcia do jego ciała. Bo tak niesamowitym zbliżeniu nie chciał spać samotnie. Ułożył się przy mężczyźnie na łóżku, kóre było zdecydowanie za małe na ich dwójkę, jednak kiedy tylko przyciągnął go do siebie, nagle nie było aż tak tragicznie z miejscem. Ułożył bruneta wręcz na sobie, wplatając nogi między jego uda, dłoń wspierając na jego rozgrzanych plecach, a twarz zatopił w jego smoliście czarnych włosach.
- Dobranoc Kapitanie... - Wymruczał i po niepełnej sekundzie już spał twardo jak kamień, ale za to z błogim uśmiechem na ustach. Nawet nie był świadom pięknej i pogodnej nocy za oknem, która nie widziała nawet kropli deszczu.

...

  Ostre promienie słońca padły wprost na książęce powieki, bezlitośnie przerywając jego spokojny sen. Jednak z początku nawet nie był w stanie unieść powiek. Spowodowane było to oczywiście światłowstrętem, jak i bólem głowy, którą coś chciało rozerwać mu od środka. Syknął z bólu, a po chwili na szczęście słońce zostało przysłonięte przez ciemną chmurę. Odetchnął z ulgą, pocierając oczy. Zamierzał podnieść się do siadu, jednak uświadomił sobie, że blokuje go ciężar zalegając  na jego torsie. Zdziwiony uchylił jedną powiekę, obserwując rozlane po swoim ciele czarne pasma włosów, które powoli zaprowadziły go do śniącej twarzy Pirata. Momentalnie zmarł w bez ruchu, nie będąc w stanie oderwać wzroku od swojego drzemiącego towarzysza.

  Mózg Półelfa zwyczajnie odmówił współpracy. Nagły natłok wspomnień ze wczorajszego zakrapianego wieczoru i widok nagiego kapitana przy jego boku, to było dla niego zbyt wiele. Zwykle nawet nie wymieniał z nowopoznanymi osobami uścisku dłoni, ograniczając się do jedynie głębokiego ukłonu. Przecież on nawet nie dotknął jeszcze wyznaczonej mu narzeczonej, więc jakim cudem zeszły dzień zakończył się zbliżeniem w wannie. Na dodatek zainicjowanym przez młodego księcia.
  Zamroczony leżał tak, nawet jak pirat marudząc niezrozumiale pod nosem, coś próbował zetrzeć z jego szyi. Dopiero brak przyjemnego ciepła drugiego ciała, sprawił, że oprzytomniał.
- J-ja... nAwet nic!!!! - Zaczął ale od razu się zamknął na widok charakterystycznego zaczerwienienia, które rozlało się po policzkach bruneta. Momentalnie stanął mu przed oczami obraz mężczyzny, który też czerwony z zawstydzenia, wypinał się w jego stronę i nadziewał na jego palce. Krótko mówiąc spalił przysłowiową cegłę, aż po same uszy, które nastroszyły się gwałtownie od nadmiaru emocji. I jak on się do niego w ogóle zwracał? Teraz żałował, że czytał te wszystkie dziwne książki. Myślał, że wiedza nie ważne jaka może zawsze przydać się w życiu, a anatomia człowieka była szczególnie ciekawa, jednak nigdy nie spodziewał się, że ośmieli się ja przetestować na nowo poznanej osobie. A już szczególnie nie na swoim porywaczu. Który oczywiście nie pomagał całej sytuacji. Dopiero kiedy został sam, opadł ponownie na materac przyciskając dłonie do rozpalonej twarzy. Miał wrażenie, że zaraz się spali ze wstydu i nawet miał na to nadzieję, ale niestety tak się nie stało. Dalej tkwił nagi w łóżku, a jego towarzysz twił w łazience. W tym też momencie go olśniło, że zachowywał się jak dzieciak. Co się stało, to się nie odstanie, ale musiał zmierzyć się z konsekwencjami swoich czynów. Gwałtownie wstał z łózka, ale jak tylko poczuł przewiew między nogami, od razu cofnął się po jeden z koców, aby przewiązać go sobie w pasie. Cieszył się niezmiernie, że w pomieszczeniu nie było żadnego lustra, w którym mógłby dojrzeć swoje tragiczne odbicie.
  Wstrzymując koc na biodrach wparował do łazienki bez pytania, czy chociażby pukania.
- Najmocniej przepraszam za mą śmiałość, ale niezależnie od panującej między nami relacji, jak i tego, że wczorajszy wieczór był skutkiem spożycia nadmiernej ilości alkoholu, moim obowiązkiem jest wzięcie odpowiedzialność za popełnione czyny. - Powiedział mimo wszystko unikając wzroku bruneta. - Czy twoje ciało... czy czujesz się dobrze? Jakakolwiek oznaka bólu, dyskomfortu? Nie jestem pewien, czy pod wpływem procentów byłem w stanie kontrolować swoją siłę, więc jeśli tylko poczujesz, że jest coś nie tak, powinniśmy zabrać się do lekarza. I...- - Pozwolił sobie na ukradkowe spojrzenie na kapitana, który aktualnie stał bez koszulki ubrany jedynie w cuchnące rumem spodnie. Od razu skrzywił się czując nieprzyjemny zapach, który również pochodził od niego
- Sama kąpiel tu nie pomoże... - Westchnął, ale i tak zarzucił na siebie swoją piżamę i udał się poprosić o przygotowanie kolejnej wanny.
  Kapitan opierał się, ale Enjou uparcie zmusił go do odświeżenia ciała, a nawet sam zajął się jego włosami. Pomimo statusu członka królewskiej rodziny, nie miał z tym zadaniem najmniejszego problemu. Jego ruchy były delikatne i rytmiczne, które zdradzały, że miał w tym sporą wprawę. W końcu lubił robić to dla swojej młodszej siostry, kiedy tylko ta uciekała od służących skarżąc się na ich niedelikatne traktowanie.  Oczywiście był mocno zawstydzony, ale skupiał się na zadośćuczynieniu za swoje haniebne czyny.
  Kiedy już kapitan stanął przed nim wypucowany do czystości z niechęcią spojrzał na brudne ubrania, które były ich jedynym odzieniem,. Bo jak zdradził brunet wielkie pranie jeszcze mieli przed sobą. Poddając się narzucili na siebie co mieli i zeszli na dół karczmy, gdzie to czekała na nich już większa część pirackiej zgrai.
- Oho! Nasz Kapitan też miał upojną noc! Patrzcie jak mu się skóra błyszczy. - Słowa Brandona od razu ściągnęły na niego gromiące spojrzenie przełożonego, tym samym skutecznie go uciszając. Temat od razu został zmieniony, ale Enjou nie został zostawiony sam. Momentalnie poczuł ogromny ciężar na ramieniu, który okazał się ramieniem Freda.
- No i jak widziałeś kapitańskiego bandziora jak się zajmował panną? Jaki wynik zakładu? Akurat przydałoby mi się trochę monet, z królewskiego skarbca. - Zagadał z cwaniackim uśmieszkiem, który zaraz został zastąpiony przez zaskoczenie. Jeśli to było możliwe, to Półelf pokrył się jeszcze mocniejszym odcieniem czerwieni. Tym razem żywy kolor nawet wdarł się na jego kark, ramiona i odsłoniętą lekko klatkę piersiową. Zawstydzony do granic możliwości jedynie skinął głową potwierdzająco, co zbiło pirata z tropu.
- No ale gadaj żeś konkret. Kapitan ma większego, nie? - Mężczyzna naciskał dalej, a Enjou tym razem pokręcił głową. - Łżesz, nie ma bata, że nasz... - Blondyn wzrokiem szukał ratunku w losowej osobie, która okazała się brunetem. A ku jego  i Freda zaskoczeniu odpowiedź Księcia została poparta przez zawstydzonego Kapitana. Takim oto sposobem w otrzymał pieniądze za zakład, który twierdził, że jego członek był większy. Musiał aż usiąść i ochłonąć.
  Po zjedzonym śniadaniu, każdy z piratów dostał przydział uzupełnienia poszczególnych zapasów potrzebnych do następnej podróży. Kapitan również wziął na siebie część obowiązków, głównie polegających na zbieraniu informacji, a Książe był zmuszony mu towarzyszyć. Tym razem też się nie opierał, bo mijane szemrane typki, tylko utwierdzały go w przekonaniu, że trafił na wyjątkowo przyjemnych piratów.
  Kiedy mijali kolejne stoiska w oczy rzuciły mu się kolorowe odzienia. Jako książę był przyzwyczajony do prostych, choć bogato zdobionych strojów, te jednak były barwne i niesamowicie kreatywne. Enjou bez zastanowienia wciągnął Kapitana pomiędzy wieszaki.
- Nie jestem pewien, czy dziesięć złotych monet wystarczy, ale czy znalazłoby się coś w moim budżecie? - Spytał starszą kobiecinę z opaską na oczu, która siedziała za ladą stworzoną z dwóch beczek po piwie. Jej stare, trzęsące się ręce głaskały siedzącego na kolanach kocura.
- Kochaniutki za tyle to możesz brać cały mój sklep! - Wyskrzeczała rozbawiona, jednak zaraz spoważniała, kiedy złote monety faktycznie wylądowały na blatach beczek.
- Aż tyle nie będzie nam potrzebne. Wybiorę jedynie coś dla siebie i mojego towarzysza, resztę proszę zatrzymaj dla siebie. - Oznajmił z anielskim uśmiechem po czym zaczął przeglądać rzeczy. Wybór był przeogromny i zapewne spędziliby tu kilka dni gdyby chcieli wszystko dokładnie obejrzeć, więc Enjou zdecydował się na kilka pierwszych elementów jakie padły w jego oczy i zadawały się zgrywać z urodą długowłosego. A były nimi czarne, skórzane spodnie, biała zwiewna koszula zapinana pod samą szyję, ozdabiana delikatnymi koronkami, jak i  kamizelka z lekkim gorsetem oraz biały fular.
- Niezależnie od mojej sytuacji, twoje odzienie zostało zalane z mojej winy, więc przyjmij to w ramach przeprosin. - Powiedział wręczając kapitanowi ubrania, ramieniem wskazując zachęcająco na przebieralnię.

  Mimo, że książę starał się nie wybierać niczego ekstrawaganckiego, to kilka elementów i tak zostało odrzuconych przez pirata. Oczywiście blondyn nie potrafił zrozumieć powodu ich eliminacji, ale nie zamierzał wciskać mu ich na siłę. Zapewne nie skończyło by się to dobrze. A już i tak zaglądał w paszczę lwa, kiedy rano zmusił go do ponownej kąpieli. Nie spodziewał się jednak, że dla niego też zostanie wybrana stylizacja i to przez samego kapitana.
  Z uniesioną brwią zlustrował ciemną koszulę. Takie kolory nosił jedynie na pogrzebach, ale postanowił zaufać jego wyborowi i przy okazji spróbować czegoś nowego. Niemiał jednak czasu dłużej się nad tym zastanawiać, bo zaraz został wciągnięty przez bruneta do jednej przymierzalni. Gdzie to ponownie został bez ostrzeżenia obdarzony widokiem jego ciała. Miał wrażenie, że cofnął się do pierwszej nocy na statku. Owszem widział już sporo, a raczej widział już dosłownie wszystko, jednak z trzeźwym umysłem była to zupełnie inna bajka. Kolejny raz tego dnia poczuł jak policzki pieką go żywym ogniem, kiedy odwracał się tyłem do kapitana. Jeszcze trochę i na stałe wypalą mu się te rumieńce.
  Starając się ignorować uderzenia ciepła, jak i powstrzymywać wzrok przed uciekaniem na bruneta - w końcu zdołał się ubrać. I musiał przyznać, że w nowych ubraniach czuł się zaskakująco dobrze. Były wygodne, nie krępowały jego ruchów, choć dekolt był znacznie głębszy do jakiego był przyzwyczajony. Jednak ponownie jego zmartwienia zostały odgonione magnetycznym widokiem Kapitana. A konkretnie jego odsłoniętymi plecami.  Choć koszula wydawała się być zapinają pod samą szyję, to plecy były odsłonięte szyi, aż po sam pas. Gdyby spodnie były odrobię niżej osadzone, mógłby niemalże dojrzeć jego kość ogonową. Ale i tak sporo zdradzały dobrze opięte skurzane spodnie.
- JaA!? - Nadmiar emocji załamał mu głos, a śmiały wzrok zielonych tęczówek skradł z umysłu ciętą ripostę.  - Zapewniam, że nie byłem świadom tego wzoru... - Podrapał się nerwowo po policzku. - ...Ale do twarzy ci w nim. - Dodał ciszej, tak że ledwo można było go zrozumieć.
  Powoli zaczynała nastawać między nimi znajoma atmosfera, jednak dźwięk muzyki skutecznie przywrócił ich do rzeczywistości.
- Zatańczę? - Powtórzył zdziwiony, ale też i zaciekawiony. Bale nie były dla niczym obcym, jednak rzadko kiedy w nich uczestniczył. W tańcu ważny był dotyk, co dla Enjou było kategorycznie zabronione. Mógł wykonywać jedynie bardzo sztywne kroki, a jego dłoń zawsze zatrzymywała się dziesięć centymetrów od ciała spiętej narzeczonej.
  Piratów widział jedynie jako bandę zbirów, złodziei i morderców, ale odkąd został porwany przez Bonneta, zaskakiwali go na każdym kroku. Niby nic dziwnego, w końcu też byli tylko ludźmi, ale w pewien sposób ekscytowało to półelfa. Śmiało dał się zaciągnąć kapitanowi w stronę źródła muzyki, a po drodze to nawet on sam przejął prowadzenie.   Na miejscu zastali placyk w centrum pirackiego rynku. Nie było żadnej granicy między parkietem, a sceną dla muzyków, który sami z lżejszymi sprzętami, przeplatali się między tańczącymi osobnikami. Mieszanka ras i kultur ze wszystkich stron świata, bawiła się zgodnie przy jednym rytmie. Choć zgodnie to może było jednak nieodpowiednie określenie. Każdy tańczył jak chciał. Nie było jednego określonego wzoru, który musieli bezwzględnie przestrzegać. Były miejsca na spontaniczne ruchy, śmiechy, pogawędki, przytulenia, pocałunki. Tutaj wszyscy cieszyli się wolnością.
  Książę zapewnie pozostałby na miejscu, ciesząc się jedynie widokiem, gdyby nie miał przy sobie Bonneta. Bał się swojego przekleństwa, które mógłby przenieść na niego, ale skoro do tej pory nic takiego nie miało miejsca, to może był na niego odporny? Zerknął na chwilę na padający deszcz, od którego chroniła ich rozciągnięta nad placem płachta, po czym wrócił spojrzeniem na długowłosego.
- Czy twoja propozycja jest wciąż aktualna? - Spytał z nieśmiałym uśmiechem. - Wybacz tak późną odpowiedź - z ogromną chęcią Kapitanie Bonnet. - Wyciągnął do niego dłoń.
  W tym też momencie wpadła na nich jedna z tańczących par, która nawet nie myślała, żeby ich za to przepraszać. Choć brakowało im tchu, to i tak roześmiani żwawo wrócili do tańca, a przy tym wplątując Księcia oraz Pirata w zabawę. Enjou starał się dopasować  znane mu ruchy do muzyki, co oczywiście nie było łatwe. A nawet nie było wykonalne, bo gatunki muzyki do jakiej był przyzwyczajony były zupełnie inne niż radośnie agresywne pirackie nuty. Z tego też powodu kilka razy potknął się, a nawet nadepnął swojego partnera, który po dłuższej chwili takiego błaznowania miał dość.
- Przepraszam, widocznie nie jestem najlepszym tancerzem. - W mgnieniu oka Enjou został stanowczo przyciągnięty do bruneta, gwałtownie zatrzymując ich ruchy. Nagłe zbliżenie sprawiło, że na moment blondyn nie był w stanie usłyszeć nic poza jego słowami. Zręcznie i dość niedelikatnie zmusił ciało blondyna do rozluźnienia się. Chwilę prowadził go krok po kroku, ale z czasem Enjou zaczynał załapywać rytm. Przybliżanie się do cudzego ciała wciąż sprawiało mu problem, ale wystarczyło tylko by spojrzał w te przepiękne szmaragdowe tęczówki. W sekundzie zatonął w zieleni i wręcz sam zaczął lgnąć do bruneta, lub też przyciągając go do siebie i nie pozwalając na dłuższą rozłąkę. Muzyka też przybrała nieco wolniejsze tępo, dzięki czemu półelf był w stanie wykorzystać kilka znajomych ruchów, ale zapewne jego zamkowy nauczyciel tańca skarciłby go za takie zbezczeszczenie świętego tańca.
  Nie interesowało go nic dookoła, ale o dziwo nie wpadli też na nikogo. Enjou już pewnie trzymał dłoń na talii Kapitana, od której naprawdę trudno było mu się oderwać. Cieszył się jego bliskością. A nawet chwilami wybuchał śmiechem przy odważniejszych ruchach, co zaskakiwało nawet jego samego. Ostatecznie wprawił bruneta w obroty, asekurując go rozłożonym ramieniem, póki ten nie znalazł się na granicy jego zasięgu. W tym momencie złapał go i przyciągnął do siebie, wytrącając z równowagi, jednak jego druga ręka już tylko czekała aby złapać partnera. Wparł ją na jego nagich plecach i niebezpiecznie obniżył, aby po chwili samemu zawisnąć nad nim, tak że ich rozchylone wargi dzieliły dosłownie milimetry. Muzyka ustała, orkiestra zarządziła małą przerwę, a ludzie zaczęli się rozchodzić, a Enjou mógł myśleć jedynie o wpiciu się w wargi bruneta.
- Podwójna tęcza![...] - Dotarło nagle do jego długich uszu, co też sprawiło, że czar tańca nagle prysł. Do blondyna wrócił zdrowy rozsądek, przez co o mało co nie upuścił swojego partnera. Choć naprawdę mało brakowało. Zachwiał się ostro, ale łapiąc równowagę, podciągnął bruneta do pionu, a sam wbił zszokowane spojrzenie w jasne niebo na którym malowała się podwójna tęcza.
  Był to widok, który widział zaledwie raz w całym swoim życiu. W końcu jego klątwa chodziła za nim niczym cień, zsyłając na miejsce w którym przebywał na deszcz. Od mżawki, po ulewy sprowadzającymi powodzie. Ale niezależnie od natężenia, niebo zawsze było mocno zachmurzone, szare i ponure. Bez słowa wypuścił pirata ze swych objęć, po czym wyszedł spod rozciągniętej nad placem płachty, tylko po to, aby zaraz na jego twarz padło kilka zimnych kropel wody. Mógł tylko z żalem obserwować, jak tęczę przysłaniają sine chmury.
- Chyba powinniśmy już wracać. - Zasugerował.

  Po powrocie do tawerny był przekonany, że spotkają się ze zgrają Bonneta, a następnie wrócą na pokład statku. Jednak młody Kapitan miał inne plany, których Książę się w ogóle nie spodziewał.
  Na samą wzmiankę o zapasach rumu, poczuł jak przekręca mu się żołądek, ale bez słowa dał się pokierować do ich pokoju. Zdezorientowany przysiadł w łazience, do której zaraz to wparował ponownie brunet z ciepłą wodą. Aż tak mu się spodobały kąpiele? Niestety prawda była inna, choć trochę zadowalająca. Mieli wziąć się za pranie. I choć książę nie dawał się służbie karmić, czy ubierać, to jednak tej czynności nigdy nie wykonywał. W dodatku nigdy w swoim życiu nie założył drugi raz tej samej rzeczy, więc nie było nawet takiej potrzeby. W oczach księcia uciążliwe obowiązki przeciętnych ludzi, wydawały się niezwykle interesujące. Jak i wyglądały na dobrą zabawę.
  Nim jednak Enjou zaoferował swoją pomoc, Kapitan postanowił zadać mu parę pytań, których blondyn oczywiście się spodziewał. Ile by dał za możliwość skłamania i pozostania zwykłym księciem w jego oczach? Jednak kłamstwo było ogromnym grzechem w oczach kapłana. I przecież przekonał się o tym boleśnie na własnej skórze kiedy musiał za nie odpokutować.
- Ta dobra kobieta, zapewne miała rację. - Zmrużył powieki, a samotny uśmiech przebiegł po jego bladej twarzy. - Tak, jak zdradza długość moich uszu jestem półelfem. Moja Matka była Elfką, jej były co najmniej dwa razy dłuższe, Ojciec zaś jest Człowiekiem. - Odruchowo złapał się za koniuszek lewego ucha, ale i posłał brunetowi ostrzegawcze spojrzenie, kiedy użył tak nieprzyjemnego określenia wspominając jego siostrę. - Księżniczka Anisa oraz ja, nie jesteśmy użyteczni w ojcach Ojca. Ona jest zbyt młoda, natomiast ja, tak jak ostrzegała się ta mądra kobieta - jestem przeklęty. Nie dziwiła was pogoda w Idreanii, która czci Solaire, boga słońca? - Westchnął ciężko wstając z miejsca, po czym przybliżył się do piorącego mężczyzny i z zaciekawieniem omiótł wzrokiem sprawne ruchy jego dłoni. Mimo że nie wyglądały one delikatnie i wyraźnie było widać zarysowującą się każdą żyłkę, którą uwidoczniła ciężka praca, to i tak nie mógł powstrzymać się od myślenia, że były piękne. Długie, chude place, zapewne nie miałyby najmniejszego problemu prześlizgiwać się po klawiszach fortepianu. I był też świadom jak przyjemna jest w dotyku jego skóra, choć szybko pokręcił głową, aby jego niesforne myśli nie zapędziły się na zły tor.
  Odchrząknął zajmując wzrok losowym przedmiotem w pomieszczeniu.
- Idreania przez lata była dręczona przez susze, a co za tym idzie marne zbiory, które doprowadzały do fal głodówki. Królowa Danila, moja Matka, błagała dniem i nocą o deszcz, który przyszedł wraz z moimi narodzinami. Dla niczego nieświadomych był to niezwykle szczęśliwy dzień. Narodziny dziedzica, koniec suszy... jednak deszcz nie ustawał. Z dnia na dzień ulewy oraz burze przybierały na sile. Wysuszona latami ziemia nie miała szans wchłonąć tak ogromnych ilości wody, co też doprowadziło do częstych powodzi i podtopień, niszczących dobytki mieszkańców. Oto klątwa Królowej Danilii, którą zabiły narodziny następcy tronu. - Zakończył, a z zewnątrz dobiegły ich odgłosy gwałtownej burzy. Podirytowany przysunął taboret na przeciwko Pirata i usiadł na nim z impetem, czemu towarzyszył jeden z mocniejszych grzmotów.
- Dlatego porwanie mnie było najlepszym co mogło się wydarzyć dla królestwa. Ty jak i twoja załoga skosztowaliście przekleństwa w noc mojego porwania, kiedy to o mało nie zostaliście pochłonięci przez sztorm... - Samo wspomnienie pierwszej nocy na pokładzie nie należało do najprzyjemniejszych, ale obecnie jego uczucia były potwornie zmieszane. Ciekawość biła się z jego sumieniem nonstop.
- Choć dzisiaj po raz pierwszy widziałem jasne niebo i tak przepiękną tęczę... - Westchnął już nie wiedząc co ma o tym wszystkim myśleć. Został przez nich porwany, mało tego, ich głównym celem była jego najdroższa młodsza siostra. Dlaczego więc zaczynał się do nich przyzwyczajać? Dlaczego tak dobrze czuł się w ich towarzystwie? To wszystko musiała być sprawka jakiejś magii, może coś było w rumie, który wypił tamtej nocy. I jakim cudem podczas ich tańca niebo nagle postanowiło się rozpogodzić.
- Pozwól że ci pomogę. - Wypalił nagle podwijając rękawy i bez czekania na pozwolenie, zanurzył ręce w wodzie. Obserwował przecież ruchy Kapitana już wystarczająco długo, żeby wiedzieć co robić. Złapał pierwszy lepszy element garderoby i zaczął pocierać materiał o siebie, pamiętając o namydleniu go. Kiedy już wydawało się, że pozbył się wszystkich plam, przepłukał materiał, a następnie uniósł go nad powierzchnią, aby ocenić jego czystość. Był to bardzo mały kawałek materiału...
- A to cóż moż- - W tej też chwili uświadomił sobie, że trzymał w dłoniach wyjątkowo osobistą rzecz. A mianowicie była to para czarnych stringów. Fala czerwieni od razu zalała jego twarz, jak i uszy po same koniuszki. - Nie byłem świadom, że na pokładzie waszej łodzi znajduje się kobieta... - Skomentował próbując ukryć swoje zawstydzenie. Nie wiedział co zrobić z fantem, jednak z pomocą szybko przyszedł sam Olliver, który wyszarpnął bieliznę z jego dłoni. Oczywiście nie powinien być niczym zaskoczony. Kapitan był przecież niezwykle przystojny, oczywistością było więc, że miejsce przy jego boku już dawno było zajęte.
- Czy w zamian za moją opowieść mogę również otrzymać odpowiedź na jedno pytanie? - Zaczął próbując zażegnać niezręczną atmosferę, która zaczęła się między nimi naradzać. - Gdzie jest prawdziwy Kapitan waszej załogi? - Zapytał przechylając lekko głowę na bok. Nurtowało go to od momentu postawienia nogi na pokładzie między piratami. Brunet sprawiał wrażenie zajmującego wysoką pozycję, jednak był bardzo młody, co sprawiało, że Enjou nie widział go w roli kapitana bandy zbójów. Wśród nich znajdowało się wielu znacznie przewyższających go wzrostem, umięśnieniem i oczywiście wiekiem. Więc dlaczego tak wiernie się go słuchali?