Loves Of Desire

_____Co jest najlżejszym możliwym posiłkiem, który rozejdzie się bardzo szybko w ciele i nie pozostawi ciężkości na później? Na pewno coś bez ryżu, chleba, makaronu i innych węglowodanów. Co więc pozostało? Fikuśnie zrobione jajka z bardzo małą ilością dodatków, a przynajmniej tak mu się wydawało z wiedzy jaką posiadał. Szczęśliwie zapach dania przyciągnął zaspanego Omegę, który patrząc po ubiorze dopiero się obudził. Zjedli w miarę sprawnie posiłek, przygotowali się do końca i słysząc, że przyjaciel idzie się ogarnąć do końca. Zrobił to samo. Toaleta, zabranie wszystkiego i upewnienie się, że wszystko znajduje się tam, gdzie powinno. Nie zamierzał cały dzień bawić się w przebieranki. Mayuki znała jego wymiary więc pewnie ograniczą się do jednego garnitury, na który potem naniosą przymiarki, jeśli w ogóle będzie rozbierał się publicznie.
– Nie przytyłeś. – westchnął lekko słysząc zupełnie nieprawdziwy komentarz Shunyi – Jak rośnie w tobie drugie życie, musi sobie zrobić miejsce. – podszedł spoglądając na brzuch omegi. – Wydaje mi się, że nie tyle co musimy kupić spodnie co ogólnie zaopatrzyć twoją garderobę w nowe ciuchy. To nie tak, że jedna para zaraz nie będzie za mała.
_____Wyszli z mieszkania i skierowali się do samochodu, którym odjechali w przygotowane przez Mayuki miejsce. Dostał adres, który wstawił w nawigację więc nie zamierzał utrudniać sobie zadania, zwłaszcza, że podobno zarezerwowała nam miejsce na parkingu zaraz koło drzwi, a sam sklep nie znajdował się daleko od tamtego wejścia, aby nie męczyć jego osoby dodatkowym chodzeniem. W pierwszej chwili, gdy to usłyszał, chciał protestować, ale żyjąc trochę lat w otoczeniu tej kobiety zdążył się nauczyć, że nigdy nie wybierze złego miejsca, jeśli chodziło o ubrania i odpowiednie prezentowanie się na wydarzeniach. Stąd nie kwestionował niczego, włącznie z faktem, że przeznaczone im miejsce faktycznie istniało. Było podpisane jego numerami auta, co było zabawne, bo to znaczyło, że Mayuki używała go częściej niż się spodziewał. Jak inaczej jedna z większych galerii oddałaby, na stałe, miejsce parkingowe?
_____Gdy tylko weszli do wskazanego wcześniej wejścia, aby znajdować się jak najbliżej sklepu w galerii, Mifune wiedział, że nie chce tutaj być, ale czego nie robi się, aby wypaść idealnie i zrobić na złość byłemu? Nawet jeśli nie był jego. W ciągu kilku kroków znajdowali się pod właściwym adresem. Przy drzwiach stała ubrana w kolorowy strój podobny do garnituru Mayuki, która przywitała ich od razu lekkim ukłonem w stronę alfy z uśmiechem na ustach. Miała na sobie pomarańczowe spodnie garniturowe z szerszymi nogawkami oraz marynarkę, która w tym samym kolorze, prezentowała się na trochę za dużą, ale pewnie o to chodziło. Przez rozpiętą górę widać było dopasowaną białą koszulkę, która, niestety, pokazywała jej płaski brzuch oraz wielkość piersi, chociaż ani grama nie odsłaniała dekoltu. Na nogach nosiła czarne szpilki, które przykuły uwagę Mifune, który wiedział, że to nie mógł być idealny wybór, aby paradować w nich kilka godzin, ale rozumiał też stanowisko kobiety, która zrobi wszystko dla mody i odpowiedniego wyglądu. Zwłaszcza kiedy w piątek stała się szefową całej firmy ze zwykłej asystentki. Nieważne czyjej.
– Mifune-sama, Panie Nakamoto. – przywitała się z nimi, gestem ręki zapraszając do środka. – Przygotowała obsługę oraz wynajęłam lokal na cały czas przymiarem oraz poprawek. Dziewczyny wiedzą, aby wykonać wszystkie możliwe modyfikacje od razu na miejscu.
_____Westchnął głośno, ale nie z irytacji, a zwyczajnie zdając sobie sprawę jak bardzo męczące to będzie. Mayu szybko przyciągnęła dwie pomocnice sklepowe do nich, które od razu zaczęły zajmować się Shunyą zabierając go w głąb sklepu, aby pokazać co mają na myśli mówiąc do niech o krojach, kolorach i dodatkach. Zostając w dwójkę, kobieta pokazała ruchem oczu, gdzie alfa może usiąść w tym czasie idąc za nim.
– Masz mi coś do powiedzenia? – spytał widząc, że coś czaiło się w jej oczach. – Inaczej nie byłabyś taka w pośpiechu, aby zacząć.
– Tutaj, racja. – uśmiechnęła się lekko. – Chodzi jednak o pracę i nie zamierzałam męczyć go takimi rzeczami. Zwłaszcza, że nie po to tutaj jesteście.
_____Gdy wyciągnął rękę w jej stronę, z uśmiechem sięgnęła do torebki, z której wyciągnęła kilka papierków wraz z długopisem, od razu pochłaniając się z alfą w wir pracy. Nawet jeśli Mayuki miała sama podejmować te decyzję jako szefowa to niestety – nie miała doświadczenie, a pokazanie tego pierwszego dnia było bardzo złym wykazaniem jej braków, które starała się uzupełnić przez weekend. Jak widać nie do końca skutecznie. Co więc jest lepszego niż zaciągnięcie fachowej opinii u nieomylnego źródła? Właśnie kimś takim był Yukihara Mifune. Zostawiając go więc samego z dokumentami, Mayuki postanowiła zobaczyć co takiego dzieje się z omegą w przebieralni, gdzie zaciągnęły go już pewnie kobiety z masą pomysłów i kreacji. Chciały sprzedać jak najwięcej, a nawet nie wiedziała, czy znały okazję.
– Wszystko w porządku? – spytała podchodząc do zgromadzenia, które podziwiały jedną z odrzuconych kreacji. Fakt, że nie zwróciły na nią uwagi sprawił, że postanowiła zapytać jeszcze raz. – Czy. Coś. Się. Stało?
_____Wypowiedziane przez zęby, lecz cały czas odpowiednią, grzeczną gramatyką, pytanie, wyciągnęły kobiety z zamyślenia, które postanowiły opowiedzieć Mayuki co takiego zabrał Shunya ze sobą za kotarę jakby żaląc się, chociaż widząc spojrzenie blondynki od razu porzuciły idee mówienia tego co faktycznie się wydarzyło.
– Chyba za dużo wam płacą, że oceniacie gust kogoś innego. – prychnęła na nie pogardliwie i kiwnięciem głowy wskazała na siedzącego z lekturą Mifune. – Widzicie tamtego mężczyznę? Jest posiadaczem większego procentu całej galerii, a wy właśnie obrażacie jego partnera. – powiedziała do nich cichszym głosem. – Zacznijcie pracować, jak się należy albo zapomnijcie o życiu w tym mieście.

_____Można było powiedzieć, że każdy by się tego spodziewał. Większość ludzi uważa kupno ciuchów, wyjście gdzieś razem w takiej sprawie jako randkę, nawet jeśli idą tylko po jedną rzecz. Ba! Czasem samo wrócenie razem do domu tak nazywano. Mayuki więc mogła zrozumieć o czym takim mówił do niej omega. Tak, w normalnym przypadku nie byłaby tutaj potrzebna, ale niestety – nie mówili o normalnym przypadku. Zaciągnięta do przebieralni nie miała za dużo do oglądania więc patrzyła na mówiącego do niej Shunyę Nakamoto, które zamierzała traktować z należytym szacunkiem, ale patrząc na jego teraz, była lekko poirytowana. Westchnęła więc głośno i cicho jednocześnie, jakby chciała, aby ta rozmowa została między nimi. Mifune nie musiał wiedzieć o wszystkim, przynajmniej nie o tym.  
- Panie Nakamoto, albo nie. Shunya. - zaczęła krzyżując dłonie na piersi. - Nie jestem tutaj bo chcę, a dlatego że muszę. To jak wygląda członek rodziny Yukihara ma znaczenie, a jego matka zabije mnie, dosłownie, jak będzie źle wyglądał. - złapała za zamknięcie przebieralni i uchyliła je lekko, aby wskazać siedzącego Mifune z dokumentami, które przeglądał i kreślił coś na nich. - Zobacz sobie. Przyniosłam mu dokumenty, jak dziecku, żeby nie złapał za pierwszy lepszy garnitur i nie wyszedł z nim, bo ciuchy nie mają znaczenia.  
_____Westchnęła ciężko przypominając sobie jak wiele razy ubłagiwała go, aby się przebrał, bo jednak jego wygląda ma wielkie znaczenie. Koniec końców po negocjacjach, krzykach, groźbach i tym podobnych skończyło się na tym, że ona chodziło po ubiór ich oboje. Zarówno swój, wybrany wcześniej, jak i jego – przygotowany wcześniej, gotowy do założenia. Mayuki już dawno się poddała, wszyscy się poddali wiedząc, że nie przekonując go do poświęcania czasu na wybieraniu ciuchów. Szczęśliwie jednak, alfa uważał posiadanie przygotowanych wcześniej gotowych outfitów za ułatwienie życia i pogodnie zgodził się na takie rozwiązania. Wyprostowała się i zasłoniła ich ponownie spoglądając ponownie na Shunyę.
- Mifune-sama nigdy nie uzna zakupu ciuchów za randkę, dlatego tutaj jestem, żeby cały proces był jak najszybszy, jak zadanie do odhaczenia. - kliknęła językiem czując, że na samą myśl rósł jej brak tolerancji. - Nie zamierzam przeszkadzać w waszych randkach, nie jestem zainteresowana Mifune-sama jako partnerem i nigdy nie byłam. Wiem o twoim istnieniu od przeszło dziesięciu lat, a ty o mnie dowiedziałeś się przez przypadek. Jak myślisz, które z nas jest ważniejsze w jego sercu?
_____Kończąc to zdanie uniosła lekko brwi do góry jakby czekała na odpowiedź ze strony omegi. Co tym razem zamierza powiedzieć? Nie może wykonywać swojej pracy, a może powinna nachylić karku i dać sobie gardło poderżnąć przez matkę Mifune, bo źle wypadnie na zdjęciu, bo ma ich zostawić samych? Bądź co bądź, Mayuki nie wierzyła w gust nikogo, tylko swój, a jej opierał się na godzinach badań, analizowania danych, wszystkiego co się tylko dało, ale szybko i sprawnie wybierać odpowiednie kroje, materiały, marki. Miała świadomość, że Shunya uważa, że zna alfę... i to nawet bardzo dobrze, ale prawda była taka, że nie znał go wcale. Widział i dowiadywał się tylko tego czego musiał, a każda osoba, która wiedziała chociaż troszkę więcej była szybko odciągana od całego zamieszania. W duchu chciała powiedzieć o wiele więcej omedze, ale czułaby, że w każdej chwili stanie wtedy oko w oko z Naną, włamującą się w nocy do jej mieszkania, aby pozbyć się gadatliwej osoby.

_____ Papiery dostarczone mu do ręki przez Mayuki były dość skomplikowane na takie szybkie przejrzenie tego jak myślał, że będzie wstanie zrobić. W końcu z dostępem tylko do długopisu, mógł oprzeć kartkę o swój telefon i z boku nanosić poprawki, co było żmudne, ale na pewno go zajmowało, przez co nie zobaczył całej sytuacji w przebieralni. Sklep nie był wielkich rozmiarów, aby ktoś się zgubił, został zasłonięty przez wieszak czy coś podobnego. Nadal jednak ciężko byłoby zauważyć Shunye skrytego pomiędzy przebieralnią, a grupką kobiet. Prawdopodobnie wzrok normalnego mężczyzny podróżowałby do bardzo kolorowego luźnego garnituru Mayuki, ale niestety – alfa nie był normalną osobą. Skończył przeglądać swoje dokumenty, które zamierzał wręczyć do ręki nowej Pani dyrektor, a następnie chociaż trochę udawać zainteresowanego zakupami. Faktycznie traktował takie wyjście jak coś do oznaczenia w kalendarzu więc też nie zamierzał wchodzić specjalistą w drogą, bo tym powinny być kobiety otaczające z każdej strony omegę. Chyba jednak najbardziej i tak wierzył w zdolności Mayu, bo do tej pory zawsze prezentowała się w odpowiedni sposób nigdy nie robiąc faux pas. Wstał i zrobił kilka kroków do przodu, po czym ktoś podszedł go od tyłu zaczepiając przez złapanie pod ramię. Mifune od razu zatrzymał się obrócił patrząc z podniesionymi brwiami i pytającym spojrzeniem na kobietę, która uśmiechała się do niego. Zanim cokolwiek wyszło z jej ust, uderzył go obrzydliwie słodki zapach perfum i marszcz brwi w niezadowoleniu złapał za dłoń kobiety zdejmując ją z siebie i robiąc krok w bok. Nie zamierzał wdawać się w dyskusję więc obrócił się i zaczął iść w kierunku przebieralni podnosząc dokumenty do góry, co zwróciło uwagę Mayuki. Od razu jednak dostrzegła także dwa cienie śledzące go z przyjemnymi do twarzy lisimi uśmiechami. Ah. Znała ten typ osoby. Myślały, że jak udobruchają tego mężczyznę ładną buzią i cyckami na wierzchu, chociaż nie wiedzą z kim faktycznie próbują zadzierać.
- Kolejny powód, dla którego nie zabieram Mifune-sama na zakupy. - rzuciła cicho pod nosem. - Jest jak lep na muchy...  
_____ Te słowa nie zostały usłyszane przez idącego Mifune, lecz mogły przez znajdujące się obok Shunye, który akurat wychylił się z przebieralni. Twarz kobiety nie była dość szczęśliwa, a raczej pełna poirytowania, który ukryła za uśmiechem, kiedy jej szef znalazł się przed nią z towarzystwem, które nie szło już za nim, za widząc inną kobietę, odwróciły się i zaczęły przeglądać wieszaki. Mayuki nie odezwała się w sprawie tych pcheł, bo niestety – to nie był pierwszy, ani nie ostatni raz. Nie musiała też długo czekać aż Mifune się odezwał.  
- Masz, skończyłem. Nie wiem co ci ludzie mają w głowie, żeby dawać coś tak dziurawego. - prychnął myśląc o zawartości tych dokumentów. - Osoba, która to pisała powinna się zastanowić czy nie chce wylecieć. Właściwie. Wyrzuć ją.  
_____ Alfa nie musiał się dłużej nad tym zastanawiać. Jeśli ktoś robił tak chujową robotę, raczej nie chciał, żeby pracował w tej firmie. Nawet Mayu, która cały czas tylko patrzyła mu na ręce na pewno zrobi lepszą robotę niż to. Blondynka sama w sobie mogła się co najwyżej uśmiechnąć mając z tyłu głowy fakt, że ona także nie miała przygotowania na stanowisko, które zajęła od dnia dzisiejszego i już pierwszego dnia musiała zrobić sobie wolne, bo Szef wszystkich szefów coś od niech chciał. Czy chciała poruszyć ten temat? Nie, ani trochę, wolała zająć się tym co widziała za sobą.  
- Mifune-sama, zrozumiałam. Te dwie Panie za tobą, to? - spytała lekko, na co alfa obejrzał się i zobaczył, że faktycznie stoją i coś kombinują wsród wieszaków jakby badając sytuację. - Mogę je wyrzucić prawda?
- Dlaczego mnie pytasz? - przerzucił się z nią pytaniem zupełnie nie zainteresowany tematem. - Zrób jak chcesz, z tego co pamiętam sklep miał być tylko dla nas. - coś w jego oczach się zmieniło i spojrzał ciemnym, bardzo zimnym spojrzeniem na pomocniczki sklepowe, które stały z boku. - Nie umiecie zamknąć drzwi, że ktoś wchodzi i nam przerywa?  
_____ Kobiety czując na sobie przeszywający i bardzo morderczy wzrok, zrobiły krok w tył nie wiedząc jak się zachować. Przed chwilą ten mężczyzna siedział z boku i niczym się nie przejmował, a teraz nagle zrobił się jakoś dziwne agresywny. Nie chodziło o użyte słowa czy o czyny, a jakby powietrzne na około ich zamarło i cały aura stała się rządna krwi.  Szybko jednak przypomniały sobie ostrzeżenie kobiety w pomarańczowym stroju - rozmawiały z bardzo bogatym człowiekiem. Oni zawsze byli jacyś dziwni. Skłoniły się szybko przepraszając za swoje zachowanie i udając się do dziewczyn, które szybko wzięte pod rękę opuściły lokal. Mifune obserwował je do końca, uważnie patrząc czy przekręciły zamek w drzwiach, aby więcej szczurów tutaj nie weszło. Dopiero teraz, prychnął lekko pod nosem i obrócił się z pytaniem.
- Jak idą te przymiarki i czy znalazłaś już coś do pary dla mnie. - niby sama wypowiedź miała spytać kogoś o coś, lecz ton Mifune w stosunku do kobiety był raczej jakby zadawał pytania AI. Bez tonu, czekając na suche wyniki. Słysząc jak kobieta zaczęła kreślić historię przymierzania i co takie pasowało do budowy Shunyi, a co nie – alfa miał ochotę ją udusić. - Skończ. Do rzeczy.
_____ Surowy ton natychmiast przerwał gdybania i głośne rozważania Mayuki wracając ją na ziemię. Kątem oka spojrzał na alfą, a potem przeniosła spojrzę na omegę, który siedział w garderobie prawdopodobnie kończąc już ostatnie przymierzalni, jeśli nie był po wszystkim. Nie mieli pewności, nikt nie miał czelność zajrzeć do środka, kiedy się przebierał.  
- Proszę spytać Pana Nakamury. On będzie wiedział najlepiej w czym się dobrze czuje i co mu się podoba.
_____ Powiedziała ze swoim profesjonalnym lisim uśmiechem, którego tak nie lubił. Mogli mieć trochę cieplejsze relacje niż jeszcze miesiąc temu, ale oglądanie tego wyrazu twarzy nadal powodowało niesmak w jego ustach. Nie zamierzał jednak komentować, bo nie było po co. Odwrócił się zwyczajnie w stronę przebieralni i zapukał w drewniane belki, które osłaniały metalową konstrukcję.
- Znalazłeś coś co ci się podoba? - spytał o wiele łagodniejszym tonem, chociaż nadal dla omegi mogło to brzmieć jak zwykły on. Dla pracowniczek sklepu czy Mayuki - był w tym momencie nadzwyczaj miękki w porównaniu z tym co było przed chwilą. - Mógłbyś pokazać się w tym?

_____ Ciuchy są ważne. Ludzie oceniają cię po tym co masz na sobie, jak się prezentujesz, czy metka się zgadza. Mifune jednak nie miał na to czasu. Przebieranie wieszaków, szukanie odpowiedniego koloru do cery, przymierzanie, wyszukiwanie dodatków czy butów. Wiedział, że jako mężczyzna miał mniej roboty z całym procesem “wyglądanie dobrze”, lecz nadal pozostawił to w dłoniach Mayu na bardzo długo. Zwyczajnie wysłanie jej do sklep z kartą płatniczą zawsze dawało najlepsze rezultaty, bo jednak on nie marnował na to czasu, a kobieta wiedziałą w czym mu najlepiej. Teraz pewnie nie będzie inaczej, lecz mimo wszystko – alfa miał swoje preferencje, nawet jeśli był wstanie je przełknąć na rzecz tak prostego i wieloznacznego słowa jak “moda”. Spoglądał na omegę, który wychylił się spomiędzy drzwi patrząc na niego z lekkim rumieńcem. Usłyszał dokładnie jak mówi o tylko kilku opcjach co miło go zaskoczyło. Pięć to nie była duża liczba. Z kobietami zwykle jest to raczej dwucyfrowy wynik. Kiwnął głowa, że rozumie i odsunął się czekajac aż pojawi się z pierwszą propozycją, która wywołała u niego lekkie uniesienie brwi do góry.  
_____ Biały był dobry. Kolor. Sam garnitur też nie prezentował się źle, ale kolor był idealny, żeby popsuć ślub. Z tego co pamiętał tylko i wyłącznie panna młoda powinna być na biało, a każda inna osoba ubrana w ten kolor oznaczała nieszczęście w życiu poślubnym, a Japończycy byli bardzo stereotypowi, zwłaszcza kiedy ślub był zachodni bez jakichkolwiek tradycyjnych uroczystości, chociaż według zasad rodziny panny młodej - powinny być. Nie odzywał się jednak w tym momencie, z uśmiechem słuchając go i oglądając inne propozycje. Prawda była taka, że zamierzał kupić wszystko tak czy tak, jeśli tylko nie będzie jakoś bardzo... dziwne. Nawet Mifune wiedział, że kupowanie ciuchów, których nigdy nie założysz było marnowaniem przestrzeni w szafie, która przyda się na coś innego. Kiedy Shunya pojawił się w ostatni, widział po jego twarzy, że ten podobał mu się najbardziej. Wydawał się bardziej rozluźniony, ale jednocześnie spięty, jakby jego reakcja była bardzo ważna. Słuchał go uważnie potakując na jego słowa.  
- Widać.
_____ Odpowiedział patrząc jak obraca się, z małym uśmiechem na twarzy. Takiej reakcji jednak nie spodziewały się kobiety, które patrzyły na tą dwójkę jakby widziały duchy. Dla nich Alfa był szczytem Himalajów pełnym chłodu, zimna i jak źle staniesz to spadniesz w przepaść, a tam już nie ma odwrotu. Sama Mayuki była lekko zaskoczona spokojnym i łagodnym zachowaniem swojego szefa. Nie straciła jednak markowane uśmiechu z twarzy, w końcu od dawna wiedziała, że mentalność tego człowieka jest inna od przeciętnej. Klątwa Yukiharów, którą tak podziwiała. Obsesyjne zainteresowanie tylko jedną osobą i na zawsze jedną osobą.  
- Wydaje mi się, że biały kolor będzie najlepszy. - powiedział, gdy tylko Shunya wspomniał o kolorowych opcjach. - Nawet nie myśl o czymś kolorowym. Idziemy na ślub twojego eks zrobił mu na złość. Biały to najlepsza możliwość. - odwrócił wzrok w stronę Mayu, kiwając dłonią na przebieralnię. - Dopasujcie wszystkie na wymiar i poszukaj mi czegoś do tego białego, żeby pasował. Reszta będzie na inne okazje w przyszłości.
_____ Nikt nie zadawał dodatkowych pytań szybko zabierając się do pracy i w ciągu kilku chwil przed oczami Mifune pojawiły się trzy garnitury, które swoim krojem pasowały do białego przygotowanego jako para wręcz do tego co przymierzał Shunya. Alfa jednak nie zamierzał bawić się w przymiarki, a zwyczajnie odwrócił się do dwójki osób, których zdanie miało znaczenie. Mayu i Shunyi.  Wskazał palcem na wiszące ciuchy, które dla niego nie miały zbytnio różnicy między sobą. Wybrane bez jakichkolwiek informacji nie należało do jego zdolności. Nigdy też nie strzelał na ślepo, a robił plany na każdą ewentualność zakładając czasem tak wymyśle możliwość, że ciężko było je spełnić.  
- Który? - rzucił krótko. - Akurat wasze zdanie jest istotne.  
- W takim razie może ja zacznę. - Mayu szybko przyjęła znaną już sobie pozycję. - Pierwszy z nich, jeśli obaj pójdziecie zupełnie na biało będzie miał bardzo brzydki wydźwięk. Nie pasuje do siebie, widząc różnice między nimi. Gdyby połącz z ciemniejszymi kolorami było lepiej. Drugi nie jest do końca tak biały jak ten Shunyi. Jeśli zostanie wam zrobione zdjęcie, Mifune-sama będzie wyglądał jakby był brudny więc odrzuciłabym go z góry. Trzeci natomiast jest świetną opcją, żebyście wyglądali jak para, ale jednocześnie nie wyglądali identycznie, a cały czas pokazali brak poparcie dla zachowania eks. - w tym momencie odwróciła się do Shunyi. - Oczywiście, jeśli dobrze zrozumiałam kontekst to ten człowiek zrobił coś głupiego i ogólnie go nie lubimy. - wróciła do ciuchów podchodząc do trzeciego “Zestawu”. - Wydaje mi się, że to byłoby najbardziej odpowiednim wyborem, jeśli Shunya-sama się zgadza to prosiłabym o przymierzenie go.  
_____ Na twarzy kobiety pojawił się mały uśmiech, bo czuła, że prawdopodobnie omega wybierze to samo, stawiając jednak na łatwiejsze i dobre rozwiązanie problemu aniżeli szaleństwo zakupowe, żeby jakoś dopasować pierwszą opcję. Jeśli chodziło o drugą... Po jej trupie. Na pewno pojawią się fotografowie, zwłaszcza jak ta dwójka wejdzie w białych garniturach na przyjęcie i stanie się centrum uwagi wyraźnie i dosadnie, lecz także cicho i bez słów, stawiać małżeństwo pod znakiem zapytania, życząc im nieszczęścia na nowej drodze życia. Ludzie kochali dramy, plotki i problemy. Oni właśnie tego mieli dostarczyć. Mayuki więc wolała położyć się na rozgrzanych grillach iż dać możliwość, że Mifune będzie wyglądał brudno na zdjęciach, zaistnieć.

_____ Chodzenie po sklepach po raz kolejny kiedy w końcu zostaną parą i Shunya będzie musiał posiadać garnitury, aby pokazać się jako jego plus jeden na przyjęciu... Ta myśl istniała w głowie Mifune, który postanowił od razu zabezpieczyć się przed tym. Chociaż na moment. Poza tym, kto bogatemu zabroni pieniądze wydawać? Zarabia wystarczająco, aby lekką ręką zapłacić nawet za trzy razy tyle ciuchów, pewnie zapełniając mocno szafę. Jako osoba, która musi korzystać z każdej wolnej chwili – ten pomysł nawet bardzo się spodobał, ale został w jego głowie, bo reakcja omegi jasno dawała do zrozumienia, że mógł zacząć lekko przesadzać.  
_____ Ciemnowłosy dodający, że jego uczucia względem byłego były mocniejsze od zwykłego “nie lubię”, dziwnym trafem, dostały się do serca Mifune, który był wyraźnie dumny z takiego obrotu sprawy, lecz ukrywał to głęboko w sercu. Pokazanie tego na twarzy nie było w dobrej wierze ani takcie. Obserwował, jak dwójka rozmawia nad opcjami i w końcu mając ich wybór - trójkę. Ucieszył się, że nie musi przymierzać wszystkiego jak leci, żeby jednak “zobaczyli na nim”. Mayu miała pewność, co by nie przekona go do tego, ale Shunya mógł naciskać. Szczęśliwie jednak skończyło się na jednym. Kliknął jednak językiem słysząc jak omega prosi kobietę, aby go pilnowała jak dzieciaka. Nie zdążył odpowiedzieć, bo przyjaciel postanowił go zaskoczyć wypowiedzią, która podniosła jego brwi w geście zaskoczenia. Nie złapał jednak omegi pozwalając mu iść robić swoje i nie dotykając go w żaden sposób. Był agresywny w swoim zachowaniu, lecz miał świetnią kontrolę nad sobą, potem odgryzie mu się w domu.  
_____ Jak tylko ulotnił się z pomocnikami i miarami, posłał blondynce spojrzenie, które pewnie mogłoby zabić. Ta jednak tylko złapał za wieszak i uśmiechnęła się do niego sucho gestem ręki pokazując drogę do przebieralni. Wszedł zamykając drzwi, a Mayuki stała z drugiej strony jakby pilnując pomieszczenia, chociaż żaden z niej ochroniarz. Alfa nie miał zielonego pojęcia, dlaczego to zawsze robiła, kiedy już został zmuszony do przymierzenia czegoś w “publicznym miejscu”. Marynarka, koszula, buty, spodnie. Stojąc na samych bokserkach, zapukał lekko w drzwi przebieralni, a kobieta podała mu ciuchy przed lekką szparę.  
- Dlaczego tak się zachowujesz? - spytał wzdychają lekko i zaczął ubierania garnituru. Nie słysząc odpowiedzi od blondynki wiedział, że pewnie posyła mu pytające spojrzenie. - Pilnujesz przebieralni.
- Ah! - podniosła lekko głos jakby zrozumiała o co chodzi, po czym zaśmiała się lekko. - Zwykle, gdy chodzi się z kimś na zakupy, tak się to robi. Głównie chodzi o to, aby nikt nie zajrzał do środka, kiedy druga strona nie jest do końca ubrana, poza tym jestem wstanie przejąć puste wieszaki lub ciuchy, które nie pasują.
- To nadal nie tłumaczy, dlaczego robisz to teraz.
- Mifune-sama, moja głowa straci podparcie, jeśli ktoś zrobi tobie zdjęcie, kiedy przebierasz się w przebieralni.
_____ Mężczyzna dalej nie pytał, prychnął pod nosem i otworzył drzwi gotowy, aby pokazać się w białym garniturze. Nie musiał pytać dalej, żeby wiedzieć, że Mayuki nie wierzyła zwyczajnie w pracowniczki sklepu. Pewnie było tak wcześniej, nawet przed akcją z niezamkniętymi drzwiami. W tym momencie, wyciągnęła dłoń, na której znajdowało się kilka krawatów i muszek. Spojrzała na niego od góry do dołu i podała wybrany jeden, po czym Mifune bez większych pytań zamknął drzwi, aby założyć kawałek materiału na około swojej szyi. Jak komplet to komplet... Słysząc ich rozmowę po drugiej stronie zmarszczył brwi i wyszedł gotowy. Zapewne Mayuki, jako domyśla osoba wiedziała, że coś jest nie tak, na pewno wiedziała też, że Mifune nie będzie zadowolony. Gdy otworzył jednak drzwi i usłyszał prawie od razu, że Shunya go komplementuje - zbił się trochę z tropu. Przytaknął tylko na pytanie, a omega zniknął, aby przebrać się, co zajęło kilka sekund. Zwłaszcza, że przy okazji pomocniczki zaczęły zbierać materiał spinkami na nim. Tak samo na alfie. Gdy spojrzeli więc w duże lustro, mieli pełen obrazek.  Alfie się on całkiem podobał. Na pewno będą wyglądali lepiej od pana młodego. Co do jego wybranki... Nie miał pewności, mogła wydać mnóstwo pieniędzy na suknię ślubną, w końcu tak robią kobiety.  
- Zniszczycie ten ślub jak tak pójdziecie...  
_____ Wyszło cicho z ust Mayuki, a on nie mógł się nie zgodzić, ale taki był plan. Od początku wręcz. Przebrali się z powrotem w swoje ciuchy, zapłacili i żegnając się z kobietą, odeszli kawałek w głąb galerii. Skoro już tutaj byli, alfa zamierzał wykorzystać to i kupić T-shirt, który obiecał Shunyi. Może i kilka innych trzeba będzie kupić... Na wszelki wypadek. Żeby nie było strat w garderobie.  
- Gdzie zwykle chodzisz kupować swoje ciuchy? - spytał luźno i dostając nazwę sklepu spojrzał na mapę wielkiego obiektu odnajdując go na liście i gdzie faktycznie będzie w galerii. - No to chodźmy.  
_____ Powiedział i wyciągnął dłoń z kieszeni spodni podając ją omedze, aby złapał za nią. Nie był fanem publicznego pokazywania uczuć i ogólnie bawienia się w “jesteśmy parą”, lecz nie zamierzał też stać obok z rękami w kieszeni, bo nie czuł się z tym dobrze na tym skrawku serca jakie posiadał. Nie ruszył się nawet o krok, dopóki ten nie złapał go za dłoń, dopiero wtedy kiwając z aprobatą i idąc w stronę wskazanego sklepu. Tym razem nie będą mieli kobiety do pomocy, ale Mifune zakładał też, że przyjaciel doskonale wie w coś chce się ubierać, a w co nie i to będzie zupełnie jego wybór - nie potrzebują doradcy.

_____ Droga do sklepu nie była jakoś bardzo długa, ale to co zobaczył w środku... No, został zaskoczony faktem, że można chcieć mieć tyle przedmiotów do sprzedaży tylko ze zwierzęcymi motywami. Nie komentował jednak tego, nawet początkowo chciał postać przed tym sklepem, ale nie było to odpowiednie zachowanie, no i Shunya nie jest kobietą, to nie tak, że wpadnie w szał i spędzą tutaj jakieś godziny w przymierzalni, prawda? Jak się okazało, pójście z nim do sklepu i trochę chodzenie jak cień, było dobrym pomysłem, bo po chwili na jego ramieniu pojawiło się kilkanaście wieszaków z ciuchami. Oglądając wybory przyjaciela... czy powinien się odezwać, że dla niej wybór był dość dziecięcy? Mieli ponad 30 lat, to nie był styl, w jakim powinni się obracać jako poważne osoby i ludzie co za chwilę będą mieli rodzinę. Mógł sobie wyobrazić, jak omega idzie odebrać dziecko z przedszkola w koszulce z czaszką i kobiety tam pracujące biorą go za członka jakiegoś gangu, albo omegę co zaciążył przez przypadek... Co nie było do końca nieprawdą. Nie komentował jednak tego, bo jego styl był tym co Mayu włożyła do szafy, na wieszakach, przygotowane zwyczajnie do założenia. Opierając się o przygotowane komplety - wiedział, że nie znalazłaby tutaj raczej nic dla niego do noszenia w dniu codziennym.
_____ Kiwnął głową, wzdychając lekko w głowie, kiedy dostał informację, że to koniec jego męki. Czuł spojrzenia na sobie i był wstanie je zignorować, bo to nie pierwszy raz, ale nadal... Ludzie, którzy w normalnych okolicznościach się na niego patrzyli wiedzieli co ich czeka, jeśli powiedzą jedno złe słowo w jego obecności - mogą skończyć na bruku. Ci tutaj? Nastolatki, które uciekły ze szkoły, młode kobiety i mężczyźni przyglądające się im? Nie wiedzieli, że był wstanie skręcić im kark na miejscu jak się zbyt poirytuje więc patrzyli, ile się dało. Oddał wszystko co zebrał Shunyi, który ukrył się za materiałem przebieralni, a on zrozumiał o co chodziło Mayuki wcześniej, bo faktycznie zobaczył jak ktoś otworzył zasłonę, gdy ktoś był w środku, nawet wcześniej nie pytając czy ktoś tam jest, gdzie znaki wyraźnie wskazywały, że tak. Może zboczeniec wyraźnie postanowił zajrzeć do środka? Mentalnie po plecach przeszły mu ciarki, że coś takiego mogłoby spotkać Shunyę gdyby pojawił się tutaj sam.
_____ W końcu jednak udało im się skończyć proces kupowania, gdzie oczywiście - on płacił. Nie pozwoliłby na nic innego, zwłaszcza, że to on miał odkupić koszulkę, a że życie kasjerki powinno się ułatwiać to wszystko na jeden paragon. O dziwo przyjaciel nawet niezbyt protestował, co było miłą odmianą. Wyszli ze sklepu z torbami i Mifune poświęcony własnym rozmyślaniom nad tym jak zabezpieczyć się w przyszłości przed taką możliwością, jaką dzisiaj zobaczył na własne oczy. Z tego zamyślenia wyrwały go słowa Shunyi, któremu tylko kiwnął lekko głową, opierając się o barierki, z papierowymi torbami po zakupach stojącymi zaraz obok, na miejscu siedzącym. Uważnie przyglądał się, gdzie mu z wzroku znika omega, po czym wyciągnął telefon z zamiarem zwyczajnie zajrzenia na kamery, bo miał do tego prawo. Mayuki bowiem nie kłamała, gdy mówiła o jego udziałach w wielkiej galerii. Nie dane było mu przyglądanie się idącemu to toalety Shunyi, bo przed nim pojawiła się znajoma twarz – Haru. Z pieprzykiem pod ustami na opalonej skórze, na ramieniu miał założone dwie torby z zakupami. Wpatrywał się lekko zaciekawiony w Mifune, a ten posłał mu pytające spojrzenie. Zanim jednak zdążył podejść, aby zapytać co tutaj robi bez Mayuki - jakieś dwie kobiety podeszły do jasnowłosego alfy.
- Przepraszam~ - odezwała się unosząc ton głosu do góry, próbując być bardziej uroczą. - Czy mógłbyś mi pomóc?
_____ Odwrócił się do kobiety, nie zmieniając opartej o barierkę pozycji. Jego niezainteresowane spojrzenie nie sprawdzało nawet w co była ubrana kobieta, bo widząc minę Haru, który patrzył na plecy kobiety z szokiem, on nie chciał wiedzieć. Jej twarz natomiast przypominała mu trochę Anye, a z bardzo słodkiego zapachu w powietrzu wiedział, że stoi przed nim blondynka o wielkich błękitnych oczach... i omega z różową pomadką na ustach. Mifune nie odezwał się do niej, wracając spojrzeniem do swojego telefonu, gdzie chciał sprawdzić kamery, ale blondynka nie dawała za wygraną, łapiąc go za dłoń.  
- Czuje, że jesteśmy sobie przeznaczeni. - z jej ust wyszedł zupełny nonsens, tak odklejony od rzeczywistości, że Mifune spojrzał na nią w zupełnym szoku. Widząc taką reakcję, z twarzy nieznajomej pojawił się mały uśmieszek. - Patrzę na ciebie i moje serce zaczyna szybciej bić. Jakby chciało mi wypaść z piersi.
_____ Mówiąc to z wyraźnym teatralnym zabarwieniem położyła swoje dłonie na dekolcie w serek jakby chciała prowadzić wzrok alfy na jej biust. Niestety, zanim zdążyła coś więcej z siebie wykrzesać, Haru podszedł bliżej nie mogąc już oglądać tego dalej. Zwłaszcza, że miał dziwne wrażenie, jak omega do omegi, że ta blondynka chciała Mifune tylko przez fakt, co by stało kilkanaście toreb koło niego, a on sam był zbyt przystojny, aby pozostawić samemu sobie. On jednak, jako już oznaczony partner jego kuzynki, uważał, że powinien zareagować, bo na takie kobiety – technika ignorowania nie da za dużo.
- W takich momentach mówisz, że jesteś z kimś. - odezwał się podnosząc lekko głos, aby oboje go usłyszeli. - Nie uważasz? - uniósł lekko brwi do góry jakby oczekiwał, że Mifune go poprze i poudaje, że są razem. Zanim jednak dostał reakcję od niego, blondyna w długich falowanych włosach postanowiła posłać mu spojrzenie jakby był robakiem stojącym na jej drodze. - Co? Chcesz coś powiedzieć?
- Do ciebie? - prychnęła pod nosem, ale szybko poprawiła swoje zachowanie. - Jesteś jego przyjacielem?  
- Można tak powiedzieć.
_____ W końcu odzywając się, Yukihara przeniósł na sobie spojrzenia dwójki. Jego niski ton, chociaż nie był głośny to wyraźnie wypełniał przestrzeń między nimi mówiąc, że to on ma tutaj najwięcej do powiedzenia. Fakt jednak, że nie odezwał się więcej, jasno pokazał, że niechcianą tutaj osobą była jasnowłosa omega, który wzruszyła ramiona i poprawiając włosy do tyłu, odwróciła się na pięcie i odeszła pozostawiając ich samych. Haru w tym momencie, z uśmiechem na ustach, podszedł bliżej.  
- Miło Pana zobaczyć. - zaśmiał się lekko. - Nie spodziewałem się, że będzie to podczas samotnego wypadu do sklepu.

_____ Spotkanie Haru w takim miejscu raczej nie było czymś niezwykłym. W porównaniu do swojej partnerki żył raczej spokojnym i normalnym życiem. To ona harowała od ranka do nocy, aby spełnić wszystkie cele i zadanie, które zostały jej powierzone. Była jego kuzynką, jedną z niewielu, którzy zrzekli się jakichkolwiek możliwości do walki o bycie głową rodziny w zamian za święty spokój, ale niestety – nawet jeśli odpuścisz uczestnictwo, wojna zawitała do jej drzwi. Jej racjonalny wybór, aby stanąć po stronie Mifune opłacił się, bo teraz ma więcej pieniędzy niż kiedykolwiek będzie wstanie wydać. Może dlatego jej omega robi ta za nią? W każdym wypadku, wpadnięcie akurat na niego było lepsze niż spotkanie się z jakąś byłą kochanką, partnerem biznesowym czy pracownikiem. W końcu Haru był swego rodzaju rodziną, patrząc na lojalność jego alfy.  
- Przestań się zgrywać, kiedy niby poszedłbym samotnie do sklepu? - prychnął w odpowiedzi na słowa brązowowłosego. - Czekam na kogoś aż wróci.  
- Yukihara-san, nie powinien Pan tak mówić. Przecież oboje wiemy, że Mayuki czy ktokolwiek inny wie, żeby nie zostawiać cię samego. - pielęgniarz był zupełnie przekonany o swojej racji, więc kontynuował. - Wystarczą trzy sekundy, żeby w takim miejscu ktoś się znalazł, kto zacznie błagać na kolanach o twój numer telefonu, a Pan pewnie dałby numer Miyuki, aby się odczepili.
_____ Białowłosy kliknął tylko językiem wiedząc, że Haru miał rację, ten jednak nie kontynuował dalej tego wątku, a przeniósł się na kolejny pytając o to czy tak nie zadowolona mina wynikała z faktu, że jeśli faktycznie - ktoś z nim przyszedł, to czy przypadkiem nie było to pod przymusem. Miał chyba świetną zabawę z mimiki Mifune, który poza pracą pozwalał sobie na więcej emocji niż jedna, pokerowa twarz i jeden profesjonalny uśmiech. W końcu jednak pojawił się Shunya, który wręcz z impetem wszedł do ich rozmowy. Nie tylko rzucając agresywnym tonem pytanie do zaskoczonego Haru, a również mając sprawę do samego alfy. Bez możliwości wejścia w słowo, odwrócił się na pięcie i chciał iść do samochodu, co normalnie nie byłoby takie złe, ale aby wytłumaczyć od razu to nieporozumienie, postanowił zostać tam, gdzie stał. Wyciągnął za to dłoń w stronę oznaczonego już dawno omegi.  
- Shunya, poznaj Haru. Jest omegą i partnerem mojej kuzynki. - przedstawił mu swojego rozmówcę do tej pory, po czym wskazał na ciemnowłosego. - Haru, to Nakamoto Shunya, mój przyjaciel, z którym robię dzisiaj zakupy, więc nie. - posłał lekki uśmiech mężczyźnie wiedząc, że w ten sposób dowiódł swojego. - Nie przyszedłem tutaj sam, ale też nikt mnie nie zmusił.  
_____ I dostał taką reakcję jakiej się spodziewał, zawstydzenie całym zajściem. Chociaż Mifune nie mógł zaprzeczyć, że fakt takiej reakcji przyjaciela trochę go bawił i sprawiał, że serduszko mu się radowało. W końcu te dwa miesiące temu raczej nie byłoby takiej przesadnej reakcji. Tylko z drugiej strony... alfa nie miał porównania, bo nigdy nie chadzał z nim na zakupy. Raczej spotykali się po pracy, w restauracjach z grupką znajomych, a może u jednego z nich, gdy była ważna emocjonalnie sprawa. Szczęśliwie, tym razem przeciwnikiem niemiłych słów omegi był Haru, który na co dzień znosił jeszcze gorsze słowa od ludzi co uważali, że rozkładał nogi przed swoją własną szefową dla zysków i statusu. Z uśmiechem odpowiedział więc, zupełnie nie przejmując się bojowym nastawieniem Shunyi. Pewnie sam zachowałby się podobnie, gdyby musiał towarzyszyć gdzieś Mifune, który był dosłownym lepem na muchy.  
_____ Haru spojrzał kątem oka na alfę słysząc słowa ledwo poznanego chłopaka. Znał go z opowieści i zdjęć. Miał na niego uważać jak na jajko. Mając w głowie jednak sytuację sprzed chwili - zastanawiał się czy faktycznie było tak jak mówili, bo zazdrość o zwykłe rozmawiania z kimś nie brzmiała jak stosunkowo niewinna przyjaźń. Może coś się zmieniło przez weekend? Mifune natomiast, zupełnie nie skupiając się na Haru, postanowił odpowiedzieć na potrzeby Shunyi.  
- Nie. - skwitował szybko. - Nie ma o czym, możemy wracać do domu. - wziął wszystkie torby do jednej dłoni, zabierając je od omegi. - Z Haru mogę porozmawiać na spotkaniu rodzinnym.
_____ Rzucił, a brązowowłosy mógł tylko kiwnął głową i się z nimi pożegnać samemu odchodząc w inną stronę i zostawiając ich samych. Doskonale zrozumiał przekaz pod powierzchnią, bo jako partner życiowy jego kuzynki teoretycznie był zapraszany na spotkania rodzinne, lecz nie w tym wypadku. Mógł im więc tylko życzyć dobrego dnia i skończyć ten dialog. No i, wiedział też, że Shunya jest w ciąży to nie zamierzał zabierać im więcej czasu niż trzeba. Mifune w ciszy docenił szybkość zrozumienia omegi, kładąc dłoń na ramieniu przyjaciela, z uśmiechem pytając.
- To co, do samochodu?  
_____ Szczęśliwie kiwnął mu głową na tak, więc w duchu odsapnął wiedząc, że nie będą się dalej szlajali bez celu po sklepach czy samej galerii, a mogą wrócić w cztery ściany, gdzie są sami, a on może dobrać się do tego nieznośnego tyłka, który postanowił grozić mu rozbieraniem z garnituru. Dwie pary schodów ruchomych i znaleźli się przed wyjściem na parking, gdzie zaraz obok znajdował się czarny mercedes. Otworzył go wrzucając papierowe torby na tylnie siedzenie i wsiadł za kierownicę, lecz zanim odpalił silnik - musiał zrobić coś jeszcze. Pochylił się w stronę miejsca pasażera, gdzie siedział już zainteresowany pasami Shunya. Złapał go delikatnie za szczękę odwracając w swoją stronę i składając mu na czerwonych ustach szybki pocałunek, lecz nic tak powierzchownego jak szybki “cmok”. Widząc minę przyjaciela, prychnął pod nosem zadowolony z siebie i wyprostował się w siedzeniu - włączając silnik. Jaki był sens tego czynu? Bardzo prosty, Mifune po prostu chciał to zrobić, a dlaczego?... Może chodziło o to jakie ciepło poczuł w klatce piersiowej, kiedy czarnowłosy postanowił zjawić się znikąd, warcząc wręcz sarkastycznie na Haru. Widać takie zachowanie bardzo przypadło mu do gustu, a Shunya raczej nie będzie chciał finansowej nagrody za jego zadowolenie. No i seks na ruchliwym parkingu w środku dnia raczej także odpadał.

_____ Podróż samochodem do domu była bardzo szybko, a przynajmniej Mifune postarał się, aby była wystarczająco krótka, lecz cały czas w ramach przepisów drogowych. Ostatnie czego potrzebował to być zatrzymanym za szybką jazdę po mieście. Nawet nie wiedziałby co powiedzieć oficerowi policji, bo jego wytłumaczenie było typowo męskie i pewnie w głębi mógłby go zrozumieć, ale zgodnie z pracą - na pewno nie puściłby wolno z upomnieniem. Zresztą, zagubiony we własnych myślach Shunya powiedziałby mu wtedy coś innego niż “możesz całować mnie częściej” co była parafrazą tego co usłyszał wcześniej. Ukradkiem wpatrywał się w omegę, który zajęty był czymś w telefonie, a on sam układał sobie plan w głowie - co takiego zrobią jak już wrócą, bo alfa czuł, że powinien poinformować swojego przyjaciela o tym, że ugryzienie znika powoli, a czy zrobić to na zasadzie “mocniejszego zapachu”? Czy może zwyczajnie upublicznij w mediach wizerunek zmarłych w wypadku? Obie opcje na raz? Odpuścił sobie, bo tylko podnosił sobie ciśnienie przypominając sobie twarz mężczyzny, który postanowił, że może nie trzymać się przedstawionego mu planu i ugryzł Shunyę od tak. Jako, jebany, gratis.  
_____ Zatrzymał się na swoim miejscu parkingowym z gwarantowaną sobie precyzją, idealnie w liniach, jakby bycie cm w bok miało go zabić, chociaż nawet kierowcy formuły 1 nie parkują aż tak perfekcyjnie. Wyłączył silnik i chciał wysiąść, gdy jego uwagę zwróciło zachowanie ciemnowłosego. Widząc tą dłoń na własnej nodze miał ochotę podnieść ją trochę wyżej, bo na tym parkingu mógł zrobić już co chciał, lecz słysząc swoje imię, rozpędził te myśli. Zwłaszcza jak słyszysz, że ktoś ma przemyślenia. Wtedy to już zupełnie nie myślisz o sekcie, a o tym co mogło się zrodzić pod tą kopułą, co trzeba naprawić, na jaki to znowu pomysł wpadł. To jednak co faktycznie usłyszał... wprowadziło go w widoczne zaskoczenie. Wiedział, że proponował rozwiązanie, które było najlepsze, cały czas popierał tą decyzję, zwłaszcza, że dziecko było jego i do tego nie miał wątpliwości. Nie bez powodu, nieboszczyk był podobny do niego... Chociaż w cechach zewnętrznych. Co prawda na początku podejrzewał, że gdy zniknie ugryzienie to Shunya będzie zamierzał się pozbyć dziecko, ale czy cały czas tak było? Co, jeśli wrócą, powie mu o znaku i jednak stwierdzi, że trzeba pozbyć się fasolki? Mentalnie Mifune już przygotował się na zakładanie rodziny, był wstanie to stracić, ale miał wrażenie, że przy okazji straciłby to co ma teraz z omegą. Złapał za zabraną dłoń z siebie, która wracała do omegi i ucałował ją lekko.  
- Spokojnie. - na jego twarzy pojawił się mały uśmiech pod nosem. - Jeszcze się nie rozmyśliłem. - puścił go i zaśmiał cicho. - Nie zmieniam aż tak łatwo zdania. Idziemy?  
_____ Spytał, chociaż wiedział, że nie było po co pytać. Odpowiedź była jasna więc otrzymując ją, wyszedł z samochodu, wziął torby i mając omegę u swojego boku, zamknął samochód. Przejechał na górę windą zdecydowanie nie skupiając się zbyt mocno na “humorze” przyjaciela, raczej z uśmiechem i miłym nastawieniem pokonując tą drogę, aby tylko otworzyć drzwi, wepchnąć wręcz Shunyę do środka i zamknąć drzwi od mieszkania za sobą. Rzucił torby gdzieś w kąt korytarza nie przejmując się nimi. W końcu i tak zanim je założy trzeba to wyprać. Podszedł z uśmiechem nie dochodzącym do jego, ciemnych w tym momencie, oczu do zdezorientowanego mężczyzny, łapiąc go w pasie i podnosząc do góry. Czy powinien się wytłumaczyć ze swojego zachowania? Może za chwilę. Na ten moment przytulił go do siebie tak wiszącego w powietrzu, przenosząc dłonie niżej, podtrzymując go pod udami oraz pośladkami.  
- Złap się mnie.
_____ Powiedział odbijając swój głos o odsłoniętą skórę karku, czując słodkawy zapach jaki wydawał z siebie. Nawet jeśli to tylko kilka kroków to nie chciał, aby przypadkiem zsunął mu się. To popsułoby nastój, który Mifune zamierzał wykorzystać. Wszedł do mieszkania łokciem otwierając drzwi od salonu i zamiast na kanapę, kierując się na blat kuchenny, na którym posadził omegę, teraz mając twarz na wysokości jego twarzy, całował go zanim ten zdążył zadawać pytania. Nie chciał ich słyszeć, sprawnymi ruchami nachylając się nad Shunyą, swoim ciężarem i różnicą w rozmiarze zmuszając, aby położył się na zimną powierzchnię przy okazji swoimi dłońmi zjeżdżając niżej do dolnej części garderoby, zwinnymi ruchami pozbywając się jej, stojącej mu na drodze, włącznie z podniesieniem nóg omegi w górę, aby zdjąć spodnie i bieliznę kryjącą się pod nimi.  
- Nie patrz tak na mnie. - rzucił widząc twarz ciemnowłosego, który pewnie nie rozumiał, dlaczego to się dzieje. Zrzucając materiał na ziemię, jedną dłonią oparł się o blat zawisając nad nim, drugą, opuszkami palców, utorował sobie drogę, aby poczuć jak mokry od tyłu był powoli Shunya, zbierając przezroczysty płyn, który spokojnie zostawia ślad po sobie na blacie. - Mogłeś mi nie grozić w sklepie, że będziesz mnie rozbierał. - zaśmiał się widząc reakcję leżącego pod nim, zwłaszcza, gdy chwilę później zanurzył w nim palce czując jak ciało pożądało czegoś innego niż tylko marne palce. Nadal, pochylił się niżej nie przestając ruchów swoją dłonią. Te jednak nie dawały z siebie wszystkiego, bardziej skupiając się na droczeniu się z Shunyą niż dawaniu mu przyjemności. Gdy ten postanowił po kilku ruchach zacząć samemu poruszając biodrami w poszukiwaniu czegoś, jego nieudolne ruchy spowodowane brakiem podparcia w stopach mogły go tylko bardziej rozdrażnić. Mifune podobał się ten widok, ale na początek nie zamierzał więcej droczyć się z rozpalonym ciałem.  
- Nie przejmuj się blatem. - wyszeptał mrucząc wręcz czując jak pod jego dłonią coraz więcej płynów znajduje się pod nimi. Pewnie nawet spływa zaraz po krawędzi. - Później posprzątam, na razie chcę zjeść ciebie.
_____ Na jego twarzy pojawił się nonszalancki uśmiech, zanim zatopił się ponownie w czerwonym, oddychających ciężko wargach. Jego dłonie już dawno na pasku swoich spodni, odbijając go, aby wyciągnąć swojego gotowego do działania penisa. W normalnych okolicznościach pewnie przejmowałby się przygotowaniem partera, lecz już wcześniej pod palcami czuł jak przygotowany na to jest Shunya. Czy to feromony? Jego zapach? A może słowa lub czyny alfy? Na tą chwilę to obojętne. Ważne, że mógł poczynić odpowiednie kroki, aby omega nigdy więcej nie rzucał mu propozycjami wśród ludzi.

_____ Po minie leżące, ruszającego się, zniecierpliwionego omegi, widać było, że taka strategia będzie mogła w przyszłości zrobić Mifune trochę zabawy. Koniecznie jednak będzie musiał potem zająć się faktycznie zniecierpliwionym ciałem, które wydostanie się spod zabawek i jego droczenia się. W końcu widział w spojrzeniu Shunyi, że oczekiwał zaspokojenia, a gdy nie dostał czego potrzebował - sam postanowił zacząć tego aktywnie szukać. Chociaż te starania były marne, to Alfa nie zamierzał powstrzymywać teraz samego siebie przed kontynuowaniem. Zaśmiał się trochę na wzmiankę o tym, że nie interesuje się bałaganem jaki po sobie zostawia, bo jednak było to bardzo w stylu omegi, który z ich dwójki faktycznie pomijał takie rzeczy. To on tutaj musiał dbać o wszystkie szczegóły. Pocałunek był kontynuowany, dopóki nie przerwał go przyjaciel, aby poinformować go czymś zupełnie nieznaczącym. Co prawda nie uważał, aby jasny garnitur miał jakieś znaczenie, bo to nie jest jego ślub, a raczej znak zły zamiarów, lecz skoro Shunya aż tak bardzo chcę mieć swoją rękę w procesie rozbierania go po powrocie do domu – nie zamierzał odmawiać. Byłby jednak idiotą, gdyby zignorował okazję na zabawę, skoro sam omega sobie na to pozwala.  
- Zobaczymy czy tylko ty będziesz miał takie zamiary. - odpowiedział lekkim uśmiechem czując przesuwającą się po jego ciele dłoń, która tworzyła w ten sposób swego rodzaju gorący ślad na skórze. Ciekawe czy Shunya czuł wychodzące z jego ciała feromony w tym momencie, czy samym dotykiem i widokiem przed jego oczami, potrzebował więcej stymulacji. Mifune jednak nie zamierzał mu tego odmawiać. - Z tym co będę robił po ślubie jeszcze zobaczymy.
_____ Wyszeptał jeszcze lekko czując jak złączone na jego plecach nogi przysuwają go jeszcze bliżej, do niecierpliwego, gorącego ciała, wijącego się po stole, w poszukiwaniu przyjemności. Przez rozłączone od pocałunku usta usłyszał od omegi słowa, które tylko wydobyły z niego nieprzemyślane prychnięcie. Wyprostował się, aby mieć lepsze oparcie. Poprawił dłonią pozycję jedne z nóg, drugą łapiąc za swojego penisa i przejeżdżając nim po wyraźnie mokrej i śliskiej skórze, dotykając i bawiąc się z oczekującym ciałem.  
- Kochanie, kto powiedział, że się powstrzymuje? - spytał przecierając główką o drżące miejsce między pośladkami. - Mam świetną zabawę z tego jak wijesz się pode mną, oczekując przyjemności, którą mogę ci dać.  
_____ Z ręką na udzie omegi, a drugą z wyraźnie ustawionym kolegą, nie powstrzymywał się dalej, wchodząc lekko w rozgrzane miejsce, które na niego czekało. Teraz, kiedy dostało co chciało, czuł, jak zaciska się i drży, kiedy on bez większego przejmowania się jękami rozkoszy Shunyi, wchodził głębiej i dalej, w końcu zanurzając się w nim cały. To nie pierwszy raz, kiedy faktycznie znalazł się w nim cały... Był to drugi raz, dlatego zamiast od razu zacząć się poruszać tak jak chciał i potrzebował, aby zaspokoić samego siebie, postanowił dać chwilę omedze na przyzwyczajenie się do jego wielkości. Nikt wcześniej nie eksplorował go, wypełniając aż tak dokładnie. Gdy ilość zaciskających i rozluźniających się ruchów w środku tego rozpuszczającego go wręcz od gorąca punktu, zaczął powoli wychodzić, czując jak na nowo ciało pod nim spina się, jakby nie zamierzał go puścić.  
- Aż tak głodny jesteś, że nie chcesz mnie puścić? - spytał lekko, wykonując szybsze cofnięcie się, nie wychodząc jednak z Shunyi, a zostawiając główkę penisa, aby jednym ruchem bioder znów zanurzyć całą jego długość. Słysząc jaki głośny jęk wydostał się z gardła zaskoczonego partnera, położył swoją wolną dłoń na miejscu, gdzie według niego sięgał jego penis, następnie poruszając lekko biodrami na boku, uciskając następnie lekko wybrzuszenie, które pojawiło się na ciele z wyraźnym zadowoleniem wypisanym na twarzy. - Nic dziwnego, skoro aż tak dobrze cię wypełniam.  
_____ Nie znęcał się już bardziej nad ciemnowłosy, opierając jego rozłożone nogi o siebie, aby miał stabilizację, zaczął pracę swoimi ciałem, wykonując dość szybkie ruchy. Jedną ręką łapiąc za talię mniejszego mężczyzny, aby mieć miejsce, w którym mógł pomóc i wyrównać pracę biodrami wykonywaną od dłuższej chwili przez omegę. W ten sposób nie wymijali się, a szybko osiągnęli wspólny rytm, który szybko zbliżał ich na szczyt. Cóż, przynajmniej jednego z nich. Mifune czuł, jak zaciska się na nim coraz częściej, przez co mógł tylko odpowiedzieć z uśmiechem, łapiąc go za oczekującego na uwagę penisa. Trochę zabawy z przodu i skupienie się, aby ocierać o prostatę z tyłu dało bardzo szybkie spełnienie ze strony omegi, którego sperma skończyła na nim oraz na blacie. Alfa bez większego zastanowienia, wyszedł z niego, po czym obrócił na prawy bok i łapiąc obie jego nogi w uścisk, wszedł ponownie nie przejmując się tym, że ten może być jeszcze wrażliwy na przyjemność, kontynuując swoje ruchy w agresywniejszy sposób, w akompaniamencie pięknej symfonii wydobywającej się z gardła Shunyi.  
_____ Jak można było się spodziewać nie potrzeba było długo czekać, aby ponownie po pomieszczeniu rozległ się wyraźny dźwięk zadowolonego omegi, który szczytował, tym razem także z obecnym w nim partnerem. Mifune nie pomyślał nawet przez sekundę czy nie skończyć na zewnątrz, wiedząc, że leżący pod nim, wyraźnie łapiący swój oddech partner nie będzie wstanie być bardziej w ciąży, po co więc się powstrzymywać? Zresztą, w tym momencie, pochłonięty chwilą nie miałby przeciwko, żeby zrobić od razu i kilka kolejnych. Wyszedł z ciepłego środka, przyglądając się podążającej za nim spermie, powoli spływającej na blat, a potem z końcem powierzchni, niżej. Od razu czuł jak na nowo nabiera ochoty na kontynuowanie tej przygody. Złapał leżącego na stole omegę, zsuwając go i zmuszając, aby stanął na własnych nogach, cały czas jednak górna część jego ciała leżała na blacie, teraz już zupełnie na brzuchu. Widział jak nogi lekko drżą, prawdopodobnie wykończony dotychczasowymi ćwiczeniami. Mifune jednak nic sobie z tego nie zrobił zgarniając własną wypływającą spermę, aby dwoma palcami zawrócić ją do środka, przy okazji bawiąc się z mruczącym mimo ochrypłego gardła, omegą.  Chociaż nie było takie potrzeby, jego palce rozciągały go w środku, zaczepiając co chwilę o wyraźnie już podrażnioną i przestymulowaną prostatę.
- Oh. - wyszło z jego ust, kiedy złapał za talię Shunyę, które kolana się poddały. Prawdopodobnie doszedł właśnie po raz kolejny, lecz nie mógł tego potwierdzić, czując tylko skurcze w środku. - Ktoś tutaj mówił, że nie mam się powstrzymywać. - wymruczał więc do ucha, widząc jak na ten dźwięk przechodzi go lekki dreszcz. - To znaczy, że mogę kontynuować?  
_____ Spytał trochę dla zabawy, co można było wyczuć w jego głosie. Wiedząc, że prawdopodobnie omega był już wykończony takim kardio, lecz on spokojnie mógł kontynuować i skoro cały czas był przytomny, to dlaczego miałby się powstrzymywać? Podniósł go opierając tułowiem o blat, przyciskając go lekko do mokrego blatu pełnego ich płynów, po czym pochylił się lekko nad nim, całując ramię, które po chwili zaczął skubać. Nie chciał zbliżać się do karku, na którym powoli znikał ślad po ugryzieniu. Co, jeśli zatopi swoje zęby bez pomyślunku? Postanowił więc ”zatopić” coś innego, wsuwając w czerwoną, wyraźnie zmęczoną przestrzeń, która przyjęła go bardzo radośnie, jakby jej właściciel, jak on, nie miał jeszcze dość.

_____ Ciężko było nie zauważyć, że posiadał reakcję na zdrobniałe nazewnictwo pełne uczucia. Przynajmniej wypatrzył to wzrok Mifune, który zamierzał to teraz wykorzystywać. Nie od razu, w odpowiednim momencie. Skoro reagował specjalnie, dlaczego odstawić to na bok? Pozytywne odczucia, zaciskanie się na nim, inny rumieniem czy blask w oku. Każda z tych rzeczy była istotna, potrzebna, wypełniające związek, który nie mógłby istnieć tylko na zaspokajaniu się w łóżku. Ten powód widniał na liście, dlaczego Mifune nie przyjął wyznań Shunyi kiedy wypełniał go całkiem głęboko, wyraźnie wyczuwając i wejście do miejsca, gdzie rozwijało się ich dziecko. Mając wcześniejsze doświadczenie, miał nadzieję, że omega i tym razem, szczytując, ostatkiem sił nie zrzuci na niego tej bomby. Nie przejmował się jednak tym zbyt aktywnie, poświęcony przyjemności, która zbliżała się do niego z każdym ruchem bioder.  
_____ Nie spodziewał się, że będzie miał szansę się podnieść, aby zadać mu takie pytanie, kiedy cała reszta jego ciała wyraźnie miała powoli dosyć tego wysiłku, włącznie z podtrzymującego go ramionami, drżącymi plecami czy biodrami, które mimo poruszania się, nie były aż tak żywe jak wcześniej. Czy przeszkadzało mu to? Ani trochę, w końcu to chciał osiągnąć. Wyczerpany, wymęczony i drgający pod dotykiem, bo dostał za dużo doznań. Może kiedy powinien go zostawić samego z jakąś zabawką, żeby podziwiać piękne widoku, kiedy rozwiązałby go po kilku godzinach odciętego od bodźców innych niż wibrująca dildo nie dająca mu pełnego spełniania, a tylko ocierającego się, bawiąc i zmuszając do frustracji. Nigdy wcześniej nie miał takich odczuć czy pomysłów, widać podczas seksu z Mayu oraz jego wcześniejszymi partnerkami, nie były aż tak urocze, kiedy ich twarzy była skąpana w przyjemności, aby miał takie fantazje. Przez chwilę zastanowił się nad pytaniem, które odruchowo chciał spełnić bez większego zastanowienia, skoro właśnie tego potrzebowało jego ”kochanie”, postanowił jednak zatrzymać się. Zainteresowany wizją, którą miał przed chwilą w głowie, nabrał dziwnej ochoty na droczenie się z wystarczająco wymęczonym już Shunyą.  
- Tylko jak skończysz ze mną, a nie wcześniej. - zaśmiał się na propozycję Shunyi. Spokojnie mógł spełnić tą prośbę z miejsca, lecz nie zamierzał, świetnie bawiąc się widząc go takiego, z chwiejnymi nogami, podpierającego się o blat na trzęsących się mięśniach przedramion. - Kochanie, dasz radę, prawda?
_____ Z uśmiechem złapał za szczękę ciemnowłosego, aby obrócić ją lekko w swoją stronę. Chciał spojrzeć w te zamglone oczy, które, jeśli miały zabrać mu jeszcze pary z systemu, musiały popracować. Następnie puścił go, swoją dłoń kierując na kark, delikatnym ruchem, a późniejszym silnym chwytem. Szybkim ruchem zmusił omegę do opuszczenia się z powrotem na blat. Mifune nie zabrał ręki od razu, kontynuując zatrzymane przed chwilą ruchy bioder. Znajdował się w nim teraz cały, z wyprostowanymi plecami, sięgając o dziwo głębiej niż przed chwilą. Dopiero teraz, jego palce przestały ściskać się na skórze karku, a powędrowały niżej w stronę łopatek, gdzie przyciskając omegę do blatu mógł wykonywać tak agresywne i zachłanne poczynania jakich potrzebował. Intensywnie, nie przejmując się potrzebami przyciśniętego Shunyi, który czuł po raz kolejny dreszczyk, chcące wygiąć jego plecy w łuk, doszedł zostawiając swoje białe ślady na brzuchu i blacie. Ten stracił już dawno swoje twarde i zimne właściwości, będąc teraz rozgrzanym przez nich i wyraźnie mokrym. Omega miał jednak to szczęście, że czując zaciskające się na nim wnętrze, jasnowłosy także doszedł, tak głęboko jak był, wypuszczając swoje nasienie w środku.  
_____ Wysunął się z niego, z penisem pokrytym we własnej spermie, wypełniającej omegę, w którym właśnie doszedł po raz drugi. Stan członka wskazywał jednak, że to nie koniec, bo Mifune spokojnie miał pokłady sił, aby kontynuować. Mając przed oczami drżącego i łapczywie chwytającego powietrze omegę, z czerwonymi śladami na jasnej skórze, zdobiącej go niczym biżuteria... Alfa nie potrzebował większej zachęty, aby kontynuować. W końcu nie będzie się przejmował własnymi fluidami, których było tutaj pełno. Pot od takiego wysiłku także dawał o sobie znać. Nie mógł dać Shunyi wolnego w tej chwili. Przesunął go nad róg blatu, tak, że pośladki podtrzymane od dołu przez niego, wisiały w powietrzu, po czym złapał za nogę Shunyi i uważnym ruchem ramienia sprawił, że znowu leżał na plecach. Patrząc swoim półobecnym wzrokiem co się dzieje.  
- Zgodnie z obietnicą. - powiedział pochylając się nad omegą i wchodząc w niego jednym ruchem jednocześnie zatapiając się w jego ustach, składając szybki, zachłanny pocałunek. - Świetnie się spisałeś, kochanie.  
_____ Nie mógł mu obiecać, że zaraz skończą, bo Mifune zamierzał dojść, pozbyć się tego wzwodu, ale ile razy w tym czasie Shunya znajdzie się na krawędzi świadomości, czy może przypadkiem z niej spadnie, padając ze zmęczenia? Nie miał pojęcia. Chociaż w sercu bawiła go myśl, że mieliby statystyczne sto procent, że Alfa go zawsze wymęczy do zupełnego opadnięcia z sił. Pochylony nad nim, kontynuował pocałunek, którego tak potrzebował omega, łapiąc wszystkie pozostałe pomruki między swoje wargi. Jego dłonie delikatnie zsunęły się z trzymanej kostki niżej, aż dostał się po klejącej się już skórze do penisa, wyraźnie wyczerpanego całą tą działalnością, lecz nadal trzymającego się, pokazującego mu, że Shunya do końca był podniecony tym wszystkim. Drugą ręką, podpierał się o blat, bo same mięśnie brzucha nie pozwolą mu unosić się w powietrzu.  
- Złap mnie za szyję.
_____ Rzucił wyjmując swój język z ust omegi, oddzielając ich wargi od siebie. Po wykonaniu tego wrócił do pocałunku, a gdy dłonie znalazły się na właściwym miejscu, zjechał swoimi pod tyłek, podnosząc całego mężczyznę do góry. Mifune nie zamierzał kończyć tej zabawy na wystarczająco brudnej już wyspie. Obrócił się z Shunyą w swoich ramionach i oparł go plecami o wysoką do sufitu szafkę kuchenną. Szczęście, że nie miał wystającym klamek. Nie musiał się martwić o zrobieniu mu krzywdy. Tym razem używając siły grawitacji, opuścił zupełnie zależne od niego ciało na swojego penisa, wyczekujące w gotowości na ten moment. Mając swoje dłonie cały czas na pośladkach, trzymając je dość mocno, mógł kontrolować w jaki sposób zakończy to zbliżenie. Tym razem nie robił nic szybkiego i mocnego, a metodycznie opuszczał go sprawnie w dół potem wyciągając powoli prawie cała długość, żeby znowu opuścić go. Z każdym ruchem, dawał wiele uwagi ustom Shunyi, o którą wcześniej prosił. W pewnym momencie jednak, przestał, przybliżając się i składając głowę niższego na swoim ramieniu. Zrobił to, wiedząc, że jeśli ma dojść, będzie musiał lekko przyśpieszyć. Gdyby więc czuł potrzebę - mógł go ugryźć w ramię.  
_____ Oboje nie potrzebowali dużo, aby dojść, po raz kolejny tego dnia. Szczęśliwie, kończąc to przedstawienie. Alfa poczuł, jak głowa omegi na jego ramieniu opada, układając się wygodnie. On, cały czas w środku, czuł jak z wyczerpanego ciała, mimo jego obecności, wydostoją się ich płyny, spływając i kapiąc na podłogę. Mifune mógł tylko westchnął cicho, przy okazji zwalniając jedną ze swoich dłoni, aby poprawić włosy, które zasłaniały mu powoli widok. Przeczesał je do tyłu i w dobrym humorze, wyszedł z spazmującego omegi. Było to na swój sposób urocze jak cały czas chciał go w środku. Niestety, właściciel tego ciała znowu odpłynął, a on nie zamierzał kontynuować. To nie tak, że był w rui, aby robić tego więcej. Zabrał go szybko do łazienki na dole, gdzie rozebrał nieprzytomnego do końca, jak i siebie i wszedł z nim na rękach pod prysznic. Musiał pozbyć się tej spermy ze środka, chociaż jakiejś części, aby spokojnie położyć go do snu na górze. Sprawne palce, wchodzące do czerwonej, delikatnej, wykończonej, części ciała, miały pomoc grawitacji, sprawiając, że pozbył się jakieś ilości własnych śladów. Następnie obmył go z tego całego potu i reszty fluidów. O dziwo, wykończony Shunya pomrukiwał do niego co jakiś czas, jednak wyraźnie spał. Urocze.

_____ Bycie potworem... Nazwanie go czymś takim w chwili namiętności nie popsuło mu humoru, zwyczajnie pomijając jakiekolwiek znaczenie tego słowa. Gdy jednak, leżał w swoim łóżku, patrząc na śpiącego, wymęczonego przez niego omegę nie mógł odsunąć od siebie wrażenia, że w przyszłości pozna do czego faktycznie jest zdolny, po czym nazwie go potworem w prawdziwości tego stwierdzenia, a nie dla żartów. Spojrzał na spokojnie śpiącego Shunyę, pod kołdrą, zaraz obok niego. Przez lekko uchylone usta, słyszał, jak oddycha. Jasnowłosy mając to przed oczami, postanowił odsunąć te pesymistyczne, prorocze, myśli na bok, skupić się na tym co czekało na nich za dwa dni. Zgodnie z zamówieniem i wysoką płatnością - garnitury pojawiły się w mieszkaniu kolejnego dnia. Zrobione idealnie pod pobrane wymiary, co w jakiś sposób pokazało Mifune, że może nie warto likwidować sklepu przez jedną pomyłkę z niezamkniętymi drzwiami. Mayu sama zawiadomiła go później, że czekała na ten telefon, kiedy rozmawiał z nią, głównie będąc odbiorcą raportu o pracy, ze swojego gabinetu w domu. Nie śmiał się, a raczej zaskoczony spojrzał na nią, mówiąc o tym, że tym razem - odpuścił sobie. Kobieta przyniosła to z profesjonalnym wyrazem twarzy, mając ten swój lisowaty uśmiech na ustach.  
_____ O dziwo. Mimo bez niesamowitych planów w kalendarzu, czas mijał im całkiem szybko. Ledwo spojrzał przez swoje ramię w kalendarz, a już była środa i musieli szykować się na popołudniową uroczystość ślubną. Wiedział, że idą tam jako goście panny młodej, zwyczajnie dodani jako ważni partnerzy biznesowi ojca dziewczyny. Alfa do tej pory nie tłumaczył zbytnio na czym polegała ich reakcja, ale o tym mogą się dowiedzieć na miejscu bez zbędnych problemów. Umył się, zadbał o włosy układając je jak zostało przykazane już nie raz przez Mayuki i ubrał się w garnitur, akurat stojąc przed lustrem z krawatek w dłoni, kiedy do pomieszczenia wszedł Shunya ze swoim pytaniem. Spojrzał na niego nie zatrzymując sprawnych nadgarstków zawiązujących materiał na około jego szyi z dużą precyzją. Rozumiał od razu jego dylemat, lecz odpowiedź wydawała się tylko jedna.  
- A będziesz płakać? - rzucił żartem. - Jeśli tak to lepiej mieć okulary niż soczewki.  
_____ Wiedział co prawda, że ten dowcip nie był najwyższych lotów, lecz takie wybory preferencyjne nie leżały w jego gestii. Z krawatem na miejscu, sięgnął po spinkę, aby przytwierdzić go do koszuli. Nikt poważny nie będzie chodził z krawatem, który słucha się bardziej wiatru niż ciebie samego. Zwykle tacy ludzie dostają nim prosto w twarz. Chwycił za marynarkę przewieszając ją sobie na ramieniu i podszedł do ubranego już omegi, aby pochwycić jego twarz w dłoni i ucałować lekko czoło.  
- Wybierz co uważasz i zbieraj się, ja idę na dół zadzwonił po naszego szofera.  
_____ Powiedział i puścił go kierując się ze swojej sypialni na dół. Nie przejmował się, że Shunya został tam sam, bo przecież to nie tak, że pierwszy raz, albo że przejmowałby się, gdyby coś wziął. Pewnie uważałby to za urocze, gdyby zamiast dokończył ubieranie się, postanowił zrobić coś innego w pomieszczeniu pełnym jego zapachu. Cóż - najwyżej by się spóźnili. Nie ma nic zabawniejszego niż “modne spóźnienie się”. Zwłaszcza gdy przychodzisz ze złymi zamiarami. Będąc na dole, rzucił marynarkę na oparcie fotela i chwycił za telefon, siadając wygodnie z widokiem na schody. Po dwóch sygnałach, ktoś odebrał.  
- Tak, Panie Yukihara?
- Bądź za piętnaście minut pod mieszkaniem. - rzucił lekko w stronę kierowcy, dodając też - Pamiętaj, aby zabrać prezent dla młodych.
_____ Co prawda w Japonii najczęstszym było, aby dawać pieniądze w wyznaczonej ilości wcześniej, zwykle w kopercie, lecz alfa zamierzał trochę zaszaleć pokazując swoje dobre i złe zamiary jednocześnie. W końcu tym pojawieniem się na ślubie zakończy dość długi proces. Ojcu, który sprzedał swoją córkę według jego planu należała się nagroda. Właśnie ją dostanie, zaraz przed tym jak jego pociecha dostanie kopertę z niejednoznacznymi zdjęciami bety. Mifune nie zamierzał informować o tym Shunyę. Co prawda, w dobrym geście byłoby, aby wiedział wszystko. Nienawidził mężczyzny jeszcze mocniej, ale ciemnowłosy był na tyle mądry, że jeszcze zacząłby węszyć, a mu nie chciało się tutaj sprzątać śladów aż tak dokładnie. Wiedział, że rodzina nieszczęśliwej Panny Młodej nie będzie szukała jak to się stało, aby obronić humor Pana Młodego, zwyczajnie zrzucając zwyczajnie na jego winę za wszystko. W końcu, kiedy dostanie prezent od Mifune – nie będą mieli po co, chronić dupy tego nieprzydatnego bety, który zasiedział się w miejscu nie należącym do niego.  
_____ Faktycznie, piętnaście minut później, szofer zadzwonił o swojej obecności, a oni zeszli do drogiego, czarnego samochodu, aby odbyć spokojną podróż na miejsce ślubu oraz uroczystości. Piękne, tradycyjne miejsce z dala od miejsca. Widać, że wiele pieniędzy poszło na przygotowaniu całości. Samochód się zatrzymał przed drzwiami wejściowymi, a mężczyzna w czarnym garniturze otworzył drzwi wypuszczając Mifunę, po czym ten podał dłoń Shunyi, kiedy wysiadał. Jego ciepły wzrok opuścił twarz omegi, gubiąc swój wyraz na rzecz krainy mrozu, widząc kto taki czekał na niego w drzwiach budynku. W ciemnym kimonie stał starszy, siwiejący mężczyzna. Kiedy ich wzrok się spotkał, ten od razu ukłonił się w pół, a on mógł tylko westchnął ciężko.  
- Podaj mi koperty. - rzucił do szofera, który nie czekał długo, aby wyciągnął je spod swojej marynarki oraz podać. Jedna czarna, druga biała. Czarną podał Shunyi. - Prezent dla młodych. - po czym podniósł białą wyżej. - Ta jest żebym ja załatwił coś innego.  
_____ Nie powiedział nic więcej, bo starszy człowiek, podszedł bliżej z uśmiechem na ustach. Niczym profesjonalny sprzedawca, ukłonił się jeszcze raz. Nawet nie zająknął się widząc ich białe garnitury, a jego spojrzenie utknęło w twarzy Shunyi.  
- Posiada Pan piękną zabawkę, Panie Yukihara.
- Nie nazywałbym go zabawką na twoim miejscu - westchnął i podał kopertę w stronę człowieka. - Twoje.
- Oh? - wyszło spomiędzy suchych warg, kiedy pochylił jeszcze niżej głowę, chwytając kopertę, z uśmiechem, w obie dłonie. - Bardzo dziękuję. - następnie wyprostował się patrząc na biały pakunek, badając go opuszkami palców. - Czy mogę sprawdzić przy Panu, czy mam to zrobić na osobności?  
- To tylko nagroda za dobrze wykonane zadanie, sprawdź to potem sam. - zaśmiał się w zimny sposób, który przyprawiał wręcz o dreszcze biegnące po plecach. - Teraz marnujesz nasz czas, chcemy zobaczyć się z młodymi.  
- Hahaha, oczywiście!  
_____ Nie trzymał ich dłużej, przesuwając się w bok i gestem dłoni wskazując, aby skierowali się do drzwi wejściowych. Mifune nie czekał dłużej, zwłaszcza, że pewnie Shunya zaraz będzie miał mnóstwo pytań, a on nie zamierzał odpowiadać przy tym sępie. Stary lis wychwyci każdą informację, aby użyć przeciwko niemu. Wszystko dla lepszego finansowania.

_____ Całe to przyjście tutaj, z Shunyą pod swoim ramieniem wydawało się dobrym pomysłem. Nie idealnym, nie perfekcyjnym, lecz dobrym. Miał go w swoich dłoniach. Musiał teraz tylko spotkać swojego byłego, pokłócić się z nim, nie wytłumaczyć sobie niczego, po czym wyjść dostarczając pannie młodej kopertę z ciekawą zawartością. Taki był plan i spędzanie dodatkowego czasu na rozmowie z tym człowiekiem biznesu nie miało sensu.  Zwłaszcza kiedy odzywał się w niestosowny sposób do jego +1. Prawdą, prawdą - nie wiedział kim był, a sam alfa nie zamierzał ciągnąć go do odpowiedzialności, zwyczajnie kończąc tą rozmowę. Uśmiechnął się pod nosem słysząc jak omega pluje jadem koło niego. Mówi, że wydrapałby te oczy, jednak Mifune wiedział, że pewnie na groźbach by się skończyła. Z ich dwójki, to on był tym, który działał.  
- Nie “ja”, ale rodzina
_____ Odpowiedział krótko kończąc temat. Nie zamierzał wdrążać go w sprawy, o których nie musiał wiedzieć. Jasnowłosy mężczyzna pamiętał, że Shunya lubi mówić, czasem dużo, zwłaszcza kiedy jest wściekły, wylewając z siebie wszystko. Był to jeden z powodów, dla którego go lubił, lecz gdyby miał zdradzać sekrety Mifune, musieliby sobie inaczej poradzić. W przypadku rodziny panny młodej, raczej chodziło zwyczajnie o pieniądze. Yukihara, a dokładnie Mifune z imienia, robił interesy, aby pozbyć się bety z otoczenia Shunya. Jak więc mógł mu opowiedzieć coś więcej? Jeszcze zacząłby łączyć kropki po wypiciu jednej za dużo lampki wina.
_____ Wiedział, że to wydarzenie, gdzie główne skrzypce grać ma dwójka byłych, którzy rozstali się podobno w pokojowy sposób, lecz zaraz nic na to nie będzie wskazywać. Może dlatego, on sam nie zamierzał wychylać się zanim to nie będzie konieczne, spokojnie idąc za omegą, swoim spokojnym spojrzeniem patrząc na każdą mijaną osobę z góry. Oboje prezentowali się idealnie, więc nie mogli szeptać ze względu na ich wygląd, aparycję czy zachowanie. Przestrzegali w końcu każdej normy. Bardziej chodziło o zamiary. Może niektórzy podjęliby to jako kochanków panny młodej albo byłych towarzyszy, którzy są przeciwni? W końcu minęli głowę rodziny w drzwiach i ich nie powstrzymała. Może więc sama nie chce, aby doszło do ślubu? Ze słów, które zdołał usłyszeć, nikt nie podejrzewał, że byli tutaj przez pana młodego. Był przecież betą, jak miałby się umawiać z alfą lub omegą, prawda? Mifune miał to samo w głowie, kiedy zaczęli swój związek lata temu - że to tylko przelotnia zabawa, a jednak ciągnęła się za długo, zmuszając go do podniesienia ręki i uduszenia jej w bardzo szybki sposób.
_____ Nie podszedł bliżej dając miejsce Shunyi, aby mógł krok przed nim porozbawiać z byłym, przy okazji wystawiając go na widoku reszty gości, którzy z zaciekawieniem, z chwili na chwilę, w liczniejszym gronie zaczęli obracać się w stronę zamieszania. W tym Panna Młodą, którą Mifune dostrzegł w tłumie. Nawiązali kontakt wzrokowy, na który uśmiechnął się lekko i kiwnął głową, aby podeszła. Pewnie w jej głowie pojawiło się kilka pytań, lecz rumień na jej policzku szybko zniknął, kiedy rozległy się głośne słowa jej przyszłego męża. Sam alfa także zareagował widząc, że ich rozmowa nie będzie miała miłego zakończenia, a on nie mógł nie zareagować, kiedy stał zaraz obok Shunyi, widząc tą scenę.  
- Wydaje mi się, że przesadzasz. - powiedział łapiąc za przedramię Takaomiego i ściskając na tyle mocno, że spokojnie był blisko złamania mu kości. Nie reagował na dźwięk bólu, który wydobył się z jego ust, a puścił dopiero kiedy ten przestał trzymać Shunyę. - Zastanów się co robisz. - jego ton był wyjątkowo zimny, tak samo jak spojrzenie, którym patrzył na betę jak na obrzydliwego robaka, który postanowił wyjść po deszczu z ziemii. - Scenę tutaj robisz ty.
_____ Widząc, że wściekłego mężczyznę przejęła kobieta w białej sukni, on sam obrócił się do omegi, łapiąc za dłoń i unosząc do góry, aby dostrzec czerwony ślad, po którym mógł zostać widoczny siniak. Jak to się stało, że był wstanie tak łatwo podnieść rękę na osobę, którą miał kochać przez długi czas? Co prawda Mifune widział, że czasem gniew sprawia, że nie widzisz nic przed oczami zatapiając się w szale, lecz była to cecha raczej osób z problemami z agresją lub alfy, nie przykładnego członka społeczeństwa. Westchnął poirytowany i puścił dłoń przyjaciela wyraźnie pokazując, że nie jest zadowolony. Myślał, że może mu zostawić to wydarzenie pod kontrolą, ale widać emocje oraz zrobienie szumu było ważniejsze niż późniejsze konsekwencje.  
- Przekaż kopertę Pannie Młodej. - wydał sucho polecenie, patrząc z góry wyprostowany na Shunyę. - Tyle wystarczy. Ona się wszystkim zajmie.
_____ Zrobił krok w bok, obracając się w stronę ciemnowłosego kobiety, która wyraźnie ochrzaniała go prosto do ucha. Jej zimne oczy bez żadnego uczucia jasno pokazywały, że będzie pierwszą, aby dać Takaomiemu łopatę do kopania własnego groby, żeby potem z uśmiechem mu ją zabrać i wrzucić go do wielkiego dołu. Przynajmniej taką ją kojarzył z przeszłości. Z wywiadu, który przeprowadził szukając tej partnerki – nie była prostą kobietą, a raczej miała spaczone fetysze i upodobania. Ponad wszystko jednak, tak jak i on, nienawidziła kłamców oraz zdrajców. W kopercie poza pieniędzmi były zdjęcia, zrobione podczas wieczoru kawalerskiego, ukazujące jak oddaje się przyjemnością cielesnym.
- W domu ci pokaże, co znajduje się w kopercie. - rzucił wiedząc, że na pewno omega jest tego ciekawy. - Na razie uwierz mi na słowo. To małżeństwo będzie bolesne.
_____ Nie przejmował się, że słowa te mogły być usłyszane przez kogoś innego. Mifune nie przejmował się słowami, które mogą być skierowane w jego stronę. Wystarczyło uciąć im język, a on był do tego zdolny. O wiele bardziej przejmował się wizją tego jak Shunya zaczyna się rzucać na Takaomiego, zapominając o swojej ciąży, albo fakcie, że to on zostanie potem wyraźnie potraktowany jak szmata robiąca problemy, a nie mężczyzna przed ołtarzem. Jak mógł pozwolić na coś takiego? Wszystko w życiu Nakamoto miało być pod jego kontrolą, plotki z ust innych? Nie do pomyślenia. Do tej pory, każe wydarzenie z życia przyjaciela, niczym przesunięcie pionków na szachownicy, miało swoje miejsce, cel i czas. Chwila gniewu na byłego, nie popsuje tak delikatnie kreowanego planu, gdzie byli blisko samego końca. Zresztą, nienawiść była silnym uczuciem, a Mifune wolałby, aby wszystkie silne uczucia w życiu Shunyi kierowały się w jego stronę.

_____ Zapewnienia omegi nie miały teraz żadnej wartości, kiedy przed chwilą całą sytuacja dopiero miała miejsce. Kiedy zejdzie z niego adrenalina, kiedy faktycznie zacznie czuć ból spowodowany tym siniakiem – wtedy niech mówi co faktycznie sądzi, czy to było “nic takiego”. Nie podnosił jednak tego tematu, pozostawiając go samemu, swobodnie ulatującemu z poruszającym się czasem. Tak samo jak ulotnie przemieścił się Shunya, wręczając kopertę zgodnie z wydanym mu poleceniem. Jakoś to poprawiało humor Mifune. Widząc jak się grzecznie słucha bez stawiania niepotrzebnych pytań. Później pewnie odezwie się, kiedy przemyśli sytuacje i jakaś żarówka zapali się w głowie.  
_____ Wymiana grzeczności i przekazanie koperty odbyło się bez zarzutów, a Shunya powrócił do niego, kierując się wraz z nim do wyjścia, kiedy zostali zaczepieni przez jeszcze jednego “gościa”. Dość niespotykane, żeby ojciec byłego postanowił zamówić jeszcze ostatnie słówka w stronę omegi.  Przynajmniej w oczach Mifune, takie zachowanie było poniżej godności jaką powinien prezentować się człowiek na tego typu wydarzeniu. Czego jednak mógł się spodziewać po człowieku, co w ten sposób wychował własnego syna? Westchnął słysząc tą kompromitująca wymianę zdań. Czego oczekiwał? Co chciał osiągnąć? Alfa spiorunował spojrzeniem starszego mężczyznę, w lekko odstającym garniturze. Widać, że materiał został naciągnięty, aby zapiąć guziki marynarki. Nie zainteresowały go słowa Shunyi skierowane do ojca pana młodego, dopóki omega nie złapał go za dłoń, co od razu skierowało jego spojrzenie na ten nagły dotyk, unosząc lekko brwi. Było to dość niespodziewane, lecz nie zamierzał dawać po sobie poznać, że... nie jest to codzienność. Zwyczajnie wtrącił się jasno stawiając sprawę.  
- Idziemy, nie zamierzam marnować więcej czasu tutaj. - podniósł swoje spojrzenie ze złączonych dłoni na cały czas zapowietrzonego, siwiejącego bete. - Mam nadzieję, że nie otrzymam skarg ze strony Shunyi na twoją osobę, ponieważ nie chciałbym niszczyć biznesów z powodów osobistych.  
_____ Powiedział bardzo znudzonym tonem, lecz jego mina jasno przekazywała o co chodzi. Czy ten człowiek go kojarzył? Nie musiał, ale idealnie ubrany alfa z “dobrą” twarzą, który zgarnął zaproszenie na ślub... To miało tylko kilka wytłumaczeń i tym najbardziej prawdopodobnym była rodzina Panny Młodej. Patrząc na słowa, które wypowiedział, groźbę, którą rzucił jakby nic nie znaczyła dla niego – to także dawało obraz, że był na stanowisku wyższym niż bycie “współpracownikiem” czyimś.  Wystarczyło chwilę pomyśleć, albo może też spytać się własnego syna o niego – raczej kojarzył twarz Mifune, skoro nie raz zarzucał zdrady własnemu partnerowi z powodu ich bliskości. Nie czekając więc na dalsze losy tej dyskusji, skierował się do drzwi mijając ojca i matkę panny młodej, kłaniających się lekko w ich stronę. Czy to pożegnanie czy podziękowanie - Alfa nie był zainteresowany. Przeszedł koło nich bez uznania ich obecności, wzrokiem powoli szukając samochodu, który czekał na nich stojący z boku.  
- Eh. - westchnął głośno, puszczając dłoń omegi. - Chodźmy, mam nadzieję, że nie dostanę później telefonów z pogróżkami, bo ktoś nie zna swojego miejsca w szeregu.  
_____ Był to lekki żart, wypowiedziany, kiedy dłonią wskazał przyjacielowi kierunek, w którym zamierzają iść. Można powiedzieć, że zapłacili całkiem sporo za garnitury, których nie użyją za szybko. Mifune najchętniej by je chyba spalił, tak, żeby wraz ze złą karmą - odeszły. Wsiedli do samochodu, gdzie już czekał na nich kierowca, od razu odpalając silnik i zabierając się do jazdy. Nie pytał się o kierunek, jasno wiedząc, co takiego może chcieć teraz Alfa - pozbyć się tego białego wdzianka i ubrać coś w “poważniejszych” kolorach. Mógł wyglądać dobrze, patrząc oczami Shunyi, lecz nadal – chodzenie całemu na biało... Jakoś nie było mu w smak. Jakby jego ciuchy zdradzały co robił. Nie raz zdarzało się, że pobrudził się z powodu “czynników zewnętrznych”, biały materiał nie pozwoliłby mu zachować tego w tajemnicy. Gdy tylko zapieli pasy, zamykając za sobą drzwi, alfa wyciągnął z kieszeni telefon, który wibrował z wyłączonym dźwiękiem. Na ekranie wyświetlało się kto taki postanowił dzwonić, a Mifune z lekko skwaszoną miną, odebrał, przykładając do ucha rozmówcę. Przez piętnaście minut, włącznie z wejściem do windy i do mieszkania – Mifune siedział na telefonie, a słowa, która opuszczały jego usta opierały się o dość zdawkowe słowa. Tak, nie, sprawdź to z tym i tamtym. Pomiędzy tym wszystkich padały sformułowania typowo biznesowe jasno informując, że jasnowłosy był teraz w pracy. Gdy jednak zatrzasnął za sobą drzwi do domu, zdejmując buty w lekkim pośpiechu i łapiąc za krawat, aby go poluzować, z jego ust wydostało się głośniejsze zdanie.
- Czego jeszcze nie rozumiesz? - było to pytanie, chociaż brzmiało jak zarzut. - I niby z tego powodu mam rzucić wszystko i się z wami połączyć? Tak. Nie. Nie dlatego oddałem pozycję CEO Mayuki.
_____ Z każdym słowem stawiając krok coraz bliżej swojego gabinetu, gdzie bez zamknięcia drzwi, rzucił wręcz telefonem o biurko, włączając głośnomówiący, a po cichym mieszkaniu rozległ się głos wyraźne, zaciekłej dyskusji po drugiej stronie. Coś o milionach, o marży, o podatku granicznym i niewypełnionych dokumentach. Wiele słów, które ciężko było połączyć w historię bez znajomości historii za tym. Mifune jednak nie słuchał ich zbyt dokładnie, pozbywając się w końcu krawatu, rzucając go na biurko, za laptopem, które otworzył, a gdy ten się włączał - pozbył się też białej marynarki, wieszając na podłokietniku fotela. Przeczesał swoje ułożone włosy, sprawiając, że nie były już idealnie “ulizane”, a bliższe temu co codziennie nosił na głowie. Rozsiadł się w czarnym fotelu, klikając językiem na to co słyszał po drugiej stronie słuchawki telefonu. Wyciągnął słuchawki z szafki i wkładając jedną do ucha - podłączyć się do rozmowy online, jaką prowadzili. Na ekranie pojawiło się kilka okienek z kamerkami, włącznie z tą jego. Wyłączył jednak swój mikrofon, nawet nie witając się ze wszystkimi, a tylko gestem dłoni uznając przywitania obecnych. Teoretycznie miał inne plany na to popołudnie i ta dominująca część jego osoby, ta nierozsądna i emocjonalna chciała szybko skończyć z pracą, aby zobaczyć jak Shunya postanowi spełnić swoje wcześniejsze obietnice. Racjonalnie jednak – nie oczekiwał niczego, zwłaszcza po tej niemiłej sytuacji jaka jednak miała miejsce. No i też - ciśnienie mu powoli rosło, wkurzony zachowaniem ludzi, których widocznie nie mógł zostawić nawet na moment.