Loves Of Desire

_____ Przy długim stole wykonanym z czarnego drewna siedziała zgraja starszych mężczyzn ubranych w garnitury. Na pierwszy rzut oka widać było, że garnitury nawet jeśli dopasowane, nie były wykonane z dobrego materiału. Od razu wiadome było, iż zamiast dobrze się prezentować na swoim stanowisku woleli wydać te pieniądze gdzie indziej. Każdy z nich spoglądał w papiery przed sobą, pot spływał po ich czole. Byli śmiertelni przerażeni, nie tylko zawartością tego co właśnie zostało im przedstawione, ale także dwójką innych osobników w tym pomieszczeniu. Na czele stołu, w wielkim fotelu siedziała szczupła kobieta ubrana w czerwoną sukienkę. Noga założona na nogę i czarne szpilki na stopach. Jej długie jasne włosy spływały swobodnie po lewym ramieniu. Siedziała i z uśmiechem dominowała nad każdym innym w tym pomieszczeniu. No… może każdym poza osobą stojącą za nią. Wysokim, w miarę szczupłym mężczyźnie przed trzydziestką ubranym w lepszy garnitur niż każdy z tych członków posiedzenia. Na jego ramieniu spoczywał damski płaszcz.  
– Wydaje mi się, że tyle już wystarczy. – odezwała się i wstała z gracją wystawiając dłoń, którą od razu złapał młodszy mężczyzna o jasnych włosach. – Macie czas do końca tego dnia, nie zawiedźcie mnie.
_____ Skierowała się do wyjścia, a mężczyzna spojrzał kątem oka na jeszcze bardziej przestraszonych członków zarządu, którzy właśnie stracili jakąkolwiek szansę do odwrotu i poprawienia swoich błędów. Musieli zmierzyć się z tym co leżało przed nimi. Jasnowłosy mężczyzna nie zamierzał poświęcam im więcej uwagi niż byli tego warci. A w jego oczach ich wartość była porównywalna do liści na ulicy. Zamknął za sobą drzwi i podał kobiecie płaszcz.
– Jak zwykle byłaś bezwzględna. – westchnął zakładając płaszcz na swoją towarzyszkę. – Wydaje mi się, że nie będziemy musieli długo czekać. Ich decyzja może być tylko jedna, jeśli nie są totalnymi idiotami.
– Oczywiście, że nie, kochanie. – kobieta odwróciła się do młodszego i położyła mu ręką na ramię. – Lepiej mi powiedz jak twój plan? Jeśli się uda wszyscy będą wniebowzięci. Zwłaszcza Anya.
– Wszyscy idzie, jak powinno. – uśmiech, który zawitał na twarzy obojga nie należał do tych miłych i promiennych. Przypominał uśmiech demona. Drapieżnika, który właśnie złapał swoją zdobycz. – W końcu wychowałaś mnie w ten sposób, mamo.
_____ Wyszli z budynki otoczeni przez kilku ochroniarzy, wsiedli do czekającej na nich czarnej limuzyny i wyjechali spod wielkiego kompleksu, który za kilka dni przejmą. Ponad połowa akcji stanie się ich własnością, a oni dostaną dostęp do leków oraz lekarzy, którzy tworzą teraz inhibitory, które mają powstrzymywać feromony. W świecie, gdzie alfy tracą kontrolę nad sobą z powodu czegoś tak prostackiego jak zapach omegi – inhibitory są czymś koniecznym. Inaczej na każdym kroku dochodziłoby do gwałtów, a nikt nie chce takiego końca dla ich ukochanego. W tym dwójka jasnowłosych siedząca na skórzanej kanapie rozmawiającą z uśmiechem na ustach o tym jak niszcząc komuś życie przyczynili się bliżej do zrealizowania własnego planu. Samochód chwilę później zatrzymał się przed strzeżonym, wieżowcem mieszkaniowym. Młody mężczyzna wysiadł i z uśmiechem pożegnał swoją towarzyszkę, która odjechała zmierzając do swojego domu. Mifune wszedł do budynku dopiero gdy zobaczył, że samochód zniknął z pola widzenia. Spojrzał na zegarek na swoim lewym nadgarstku i na jego kamiennej twarzy pojawił się mały uśmiech. Tego wieczoru wydarzy się coś co planował od jakiegoś czasu. Wiedział, że za kilka godzin powinien dostać telefon od człowieka, którego wynajął w specjalnym celu. Po tym telefonie jego życie może ulec mniejszej lub większej zmianie. Na myśl o tym mógł tylko się uśmiechać.
_____ Wszedł do mieszkania, zamknął za sobą i drzwi i rozejrzał się po sterylnie czystej przestrzeni. Nie lubił, gdy ktoś dotykał jego rzeczy więc sam sprzątał wszystko doprowadzając do błysku. Idea, że mógłby wrócić do brudnego mieszkania napawała go obrzydzeniem. W końcu ostatnim co chcesz widzieć, gdy wracasz zmęczony do domu to zlew pełen naczyń do umycia. Wziął prysznic, włączył TV, aby być na bieżąco z informacjami ze świata i kraju. Głównie interesowały go te biznesowe jak kurs walut, prognozy i polityka. Nie miał odpowiednich zainteresować, jeśli spojrzysz na jego wiek. Powinien siedzieć na imprezie ze znajomymi popijać piwo i oglądać sport, albo grać w gry marnując czas na cyfrowych surowcach. Włączył swojego laptopa siadając przy biurku postawionym tak, aby widział cały otwarty plan mieszkania. Przeglądał maile, kończył zadania, które otrzymał od swojej rodzicielki i czekał na informacji. Nie mógł zamontować kamer w hotelu i teraz żałował, że o tym nie pomyślał. Wtedy wiedziałby wszystko na bieżąco. Z drugiej strony rachunek zysków i strat jasno mówił, że to nie miałoby sensu. Gdy w końcu jego telefon zadzwonił i odebrał połączenie od swojego wynajętego kochanka na ten wieczór, uspokoił się. Wszystko przebiegło zgodnie z planem. Przelał resztę pieniędzy za to zlecenie i wysłał ludzi, którzy mieli pozwolić mu zniknąć bez śladu. Mifune wyczuł, że mężczyzna chciał go jeszcze o czymś poinformować, ale koniec końców się rozmyślił więc on też nie drążył. Zrobił co miał i tyle. Teraz niech znika bez śladu. W końcu nie miał zostać znaleziony.
_____ Spodziewał się, że nie dostanie od razu informacji od swojego najlepszego przyjaciela. Shunya na pewno przemyśli wszystko sam, dopiero potem go poinformuje. Gdy jednak ilość dni, kiedy milczał przeskoczyła trzy… zaczął się denerwować. Nie mógł sam się odezwać w tej sprawie. Doskonale wiedział, co się wydarzyło i dlaczego. W końcu sam do tego doprowadził. Jego kalkulacje były bezbłędne do tego momentu, widać na tyle dobrze znał tego omegę. Dlaczego więc cały czas czekał na kontakt od niego? Jeśli to tylko pocieszenie po stracie związku, powinien już do niego dzwonić i pytać się co zrobić z dzieckiem. Upewnił się, że na pewno zajdzie w ciąże. Gdzie więc informacja od niego? Oczywiście, aby podtrzymać swój akt bezbronnego i przyjacielskiego bety nie dał nic po sobie poznać. Chodził do pracy, jeszcze dostał cholerny awans na szefa makroregionu. Jak na złość, oznaczało to większość odpowiedzialność i więcej pilnowanie ludzie. Nie obchodziły go pieniądze, to nigdy nie było dla niego ważne. W końcu nigdy nie były celem, a środkiem do celu. Jak miałby cieszyć się większą wypłatą, kiedy to co chciał mieć, nie było do kupienia?
_____ W końcu, tydzień. AŻ TYDZIEŃ. Tyle musiał czekać na wiadomość do Shunyi. Nie wiedział, czy płakać czy się gniewać, bo faktycznie kazał mu długo wytrzymać i być cierpliwym. Informacja, którą otrzymał nie była jakoś bardzo wylewna, raczej krótka i do celu. Jako że otrzymał ją, gdy pracował, stwierdził, że skończy pracować jak przystało na normalnego obywatela społeczeństwa i uda się do mieszkania przyjaciela. Jak postanowił tak zrobił. Około godziny 20 wyszedł z pracy, o wiele szybciej niż się wszyscy inni pracownicy spodziewali. Cóż, wiedzieli, że pracował w domu po godzinach więc nawet jego szef jakoś zbytnio się nie dziwił. Około 21 stał już pod drzwiami mieszkania Shunyi. Nie raz chciałby kupić mu miejsce w lepszej dzielnicy, na pewno od strzeżonym bloku, jednak nie mógł tego powiedzieć. Który przyjaciel wyrzuci miliony na mieszkanie dla drugiego bez żadnych skrupułów czy chęci, aby mu to później oddać? Nie czekał, aż omega mu otworzył, znał kod więc sobie sam otworzył drzwi. Zapukał z grzeczności, żeby wiedział, że to on. No… nie spodziewał się tego co go zastanie w mieszkania.

_____ Bycie w ciąży z nieznajomym nie było niczym z czego można być zadowolonym. Z perspektywy tego jak zwykle się zachowywać… Mifune, zamknął za sobą drzwi zdjął buty, zostawił swoją torbę przy wejściu i wszedł do środka podchodząc do omegi nie przejmując się faktem, że cały czas jest w płaszczu. Wpatrywał się w twarz, która była jak zwykle piękna, tym razem z nutą męczarni mentalnych, niedożywienia i pewnie odwodnienia. Jak zwykle nie dbał o siebie. To zdanie pojawiło się w głowie Alfy, który słuchał uważnie słów swojego przyjaciela. Patrzał na opuchnięte od płaczu oczy i w pewien sposób był zadowolony z siebie, ale z drugiej strony wolałby, że to były łzy szczęścia, a nie strachu i przerażenia.
– …ugryzł cię… – powtórzył cicho żeby nie przerywać Shunyi, który nie zauważył tego i mówił dalej. Stał i wpatrywał się, pozwalał mu mówić. Dokładnie teraz tego potrzebował, wygadać się. Wyrzucić to wszystko co trzymał od tygodnia. Gdy skończył mówić, Mifune złapał za rękę na karku, wziął ją do przodu i odsłonił ugryzienie. – Przede wszystkim, nie rań się bardziej.
_____ Przytulił chłopaka i odsunął jego włosy, żeby przyjrzeć się ranie, którą zrobił paznokciami. Na szczęście nie była głęboka, widać powstrzymywał się. Chociaż tyle. Oczywiście, gdyby to nie było jego dziecko, a kogoś innego, prawdopodobnie pierwsze co by zrobił to usunął je, nawet jeśli Shunya chciałby je zachować. Dorzuciłby mu coś do jedzenia lub rozpuścił pigułkę w wodzie. Później znalazł tego skurwiela i wyrwał wszystkie zęby po czym rozerwał gardło. Na tym by nie skończył. Alfa, który zatopił zęby w tym karku nie miałby łatwego życia, heh… Mifune postarałby się, żeby śmierć była dla niego lepszą opcją od życia. Jego oczy miały w sobie niebezpieczny blask, jednak Shunya nie mógł tego dostrzec widząc tylko jego koszulę i garnitur. Mógł poczuć ciepło jego ciała, Mifune nie pozwolił sobie na przytulanie się za długo, nawet jeśli on sam by chciał. Odsunął omegę od siebie i spojrzał na niego z poważnym wyrazem twarzy.
– Mogę go znaleźć, ale to nie będzie łatwe. Akurat dostałem awans kilka dni temu, mam teraz więcej obowiązków, dzisiaj specjalnie wyrwałem się szybciej. Zrobię jednak co mogę w wolnym czasie. Zgoda? – uśmiechnął się lekko, jego uśmiech nie docierał do jego oczy, które wyglądały jakby został mocno zraniony przez swojego przyjaciela. – Dlaczego mnie nie poinformowałeś o tym od razu? Wszystko byłoby łatwiejsze. Głównie dostanie się do kamer monitoringu, jeśli bar je miał.
_____ To co działo się w jego głowie nie miało nic wspólnego z tym co działo się na jego twarzy. Próbował dojść jak doszło do tej sytuacji. Dziecko jest na pewno jego, to było pewne, bo alfa, który spał z Shunyą był podcięty. Sam nie mógł go zapłodnić, stąd pewność Mifune. Co jednak z tym ugryzieniem… Czemu go o tym nie poinformował… Przypomniał sobie jak mężczyzna zawał się i w końcu nie powiedział tego co chciał. Czyżby chodziło o to? Ugryzł go, tego nie było w planie, chciało mu powiedzieć, ale stwierdził, że to nieważne. Faktycznie, z zewnątrz to wyglądało jakby omega zaszedł za skórę komuś ważnemu i teraz ten robi mu na złość. Po co informować, że zrobiło się coś więcej, poniżyło bardziej, w gratisie… Mifune mógł mu tylko podziękować cicho w sercu. Dzięki temu Shunya jest bardziej podbity, będzie bardziej na nim polegał. Jak się nie cieszyć? Oczywiście był wkurwiony na fakt, że ktoś zatopił kły w ten szyi, ale nic z tym teraz nie zrobi, będąc z omegą. Zajmie się tym gdy tylko dostanie chwilę swobody. W końcu doskonale wiedział czyje to zęby. Teraz wystarczy pozbyć się go. Śmierć spowoduje, że znak zniknie. Może wypadek samochody?
– Po pierwsze usiądź. Powiedz mi co myślisz. Chcesz zatrzymać to dziecko? – poprowadził omegę żeby usiadł, a sam w tym czasie zdjął swój płaszcz i odwiesił go w korytarzu. – Jeśli chcesz urodzić będę cię wspierał. Możemy nawet zaaranżować to tak, że ja będę ojciec dopóki nie znajdziemy tego skurwiela. Nie będziesz samotnie wychowywał dziecka w ten sposób. Ludzie nie będą na ciebie źle patrzeć.
_____ Zerknął na zegarek, żeby potwierdzić która godzina i wziął torbę, żeby wyciągnąć z niej laptopa. Teraz miał czas i trzeba zacząć szybko. W końcu zwykle monitoring jest przechowywany przez miesiąc maksymalnie. W takich barach, jeśli jest zdarzenie i mają kamery to od razu wyciągane jest nagranie, nie po tygodniu. Do tej pory mogłoby już zostać zapisane czymś innym, kolejną nocą. Usiadł koło omegi i otworzył laptopa czekając na jego odpowiedzi i słuchając jeśli faktycznie odpowiadał na jego pytania.

_____ Wiedział, że będzie musiał starannie dobierać ślady, fakty czy nagrania, które pokaże najlepszemu przyjacielowi. Na razie jednak skupił się na uzyskaniu informacji kontaktowych do miejsc, gdzie był tamtego wieczoru. W końcu nawet jeśli hotel lub bar nie mieli kamer to pozostawał okoliczny monitoring, który mógłby być dobrym źródeł informacji. Oczywiście gratulacje Shunyi doszły do jego uszu, lecz zbagatelizował je. Nie mógł się uśmiechać i myśleć, że ma lepsze życie w tym momencie patrząc na sytuacje omegi. Mifune ukrywał swoje niezadowolenie tym awansem, bo przecież każdy lubił awanse, lepiej płatną posadę i inne takie. Jego praca przed tym była bardzo prosta, a przynajmniej mógł tak powiedzieć patrząc, że nie nauczył się w niej niczego czego już nie umiał. Oznaczało to zero błędów, zero problemów i wykonywanie perfekcyjnej pracy. Łatwe podtrzymanie jego gry aktorskiej w doskonałego, opanowanego betę. Nic dziwnego, że dostawał bardzo szybko awanse. Jego obecne stanowisko… był pewien, że czaił się na nie jakiś 50-letni staruszek, który całe życie harował w tym jego korpo.
_____ Mifune słuchał i doskonale rozumiał problem Shunyi. W ich świecie omega bez dobrego nazwiska nie był mile widziany, nie załatwiłby nic sam. Jeśli jednak miał swojego alfę przy sobie - sprawa wyglądała zupełnie inaczej. Nic więc dziwnego, że większość rodziców, jak tylko pojawiło się dziecko i w podstawówce okazało się, że jest omegą - planowali śluby na przyszłość. Zostawienie omegi w dobrej rodzinie było zawsze najlepszym wyjściem. Alfa koniec końców był samodzielnym organizmem w tym świecie. Omega, nie. W społeczeństwie istniał głęboko zakorzeniony przesąd, że słabsza płeć nie poradzi sobie sama, zwłaszcza gdy jest stworzona tylko do uwodzenia i rodzenia dzieci. Myśl o tym go bawiła. Gdyby on miał wskazać słabszą rasę, pokazałby bez zastanowienia na Alfa mężczyzn, który nie potrafili utrzymać swojego penisa i rozumu czując omegę w okolicy. Najgorzej w tym wszystkim miały omega mężczyźni, bo kobietami nawet używanymi ktoś się zainteresuje i przygarnie. Pewnie Shunya myślał, że jego życie było spokojne, bo miał partnera, ale bądź co bądź - Mifune odwalił kawał roboty upewniając się, że w ich otoczeniu nie ma innego alfy, który mógłby zaatakować omegę. Na dobrą sprawę, to on był największym zagrożeniem w otoczeniu przyjaciela. Od dobrych 20 lat, jak tylko się poznali. Widząc, że siedzi koło niego skulony, oderwał wzrok od ekranu i pogłaskał go po głowie.
- Widziałeś kogoś kto jest dobrym rodzicem od początku? Tacy ludzie nie istnieją. - wiedział, że jego propozycja zostanie odrzucona, w końcu jego słońce w tym momencie uważało, że wykorzystywało jego dobroć. I tak miało pozostać, jednak musiał wrzucić tutaj trochę luźnych informacji. - Powiedzmy, że posiadanie dziecka byłoby mi na rękę, dlatego to zaproponowałem. Odczepiliby się na kilka lat ode mnie no i pomogłoby by to tobie.
_____ Rzucił dość cicho, pod nosem. Jasne było, że nie zamierza zagłębiać się w szczegóły. One nie były istotne no i nie chciał mówić o swoich małych problemach, teraz. Shunya nie znał całej jego rodziny, nie wiedział czym się do końca zajmują. Poznał jego rodziców, widział się z nimi kilka razy, lecz nie w domu rodzinnym, a gdy przypadkiem wpadli na siebie w wakacje, gdy jechali do jego domków wakacyjnych całą paczką. Wspaniałe czasy bycia uczniem i studentem. Jako że Mifune był jedynym dzieckiem głowy rodziny - jego matki, musiał będzie pozostawić po sobie jakiegoś potomka, który przejmie rodzinę w przyszłości. Wiek 30 lat… to już czas, żeby zacząć poszukiwania. I jak cała rodzina zdawała sobie sprawę kogo alfa miał na oku, wiedzieli też, że potrzebują dziecka. Jeśli uda się faktycznie z tym planem - nie ma sprawy. Jak nie, jasnowłosy będzie musiał zapłodnić jakąś sprzedaną im omegę. Sponsorowali dość dużo rąk w ten sposób, a upodobania jego ciotki do zbierania pięknych kobiet i tworzenia sobie haremu… nie robiły dobrego wrażenia na postronnych.  
- Nie musze wiedzieć, jak wyglądał. Na nagraniach będziemy szukać ciebie. Znamy datę i to będzie tylko kilka godzin nagrania do sprawdzenia, jeśli jeszcze je mają. - odezwał się w sprawie z lekkim, spokojnym uśmiechem na ustach. Dokładnie. Spokój, opanowanie. Niech się udzieli też Shunyi, bo tego potrzebuje. - Nie chcę twoich pieniędzy, wolę żebyś mi wisiał przysługę na przyszłość. Poza tym te pieniądze przydadzą ci się do czegoś innego.
_____ Alfa miał pewność, że mężczyzna wiedział co robi. Zarówno dorzucenie czegoś do drinka, jak i zabranie do konkretnego hoteli, wszystko. Czy w nagraniu z monitoringu coś znajdą? To się okaże. Gdyby ciemnowłosy odezwał się do niego jak było wykalkulowane, po trzech lub czterech dniach, wszystko byłoby do zrobienia. Teraz, nie miał pewności czy coś znajdzie, ale hej, Mifune zamierzał tylko zgrabnie udawać, że szuka tożsamości mężczyzny. W końcu pokazanie nagrań z klubu jak coś dosypuje Shunyi do drinka może sprawić, że będzie chciał się pozbyć dziecka szybciej. Nie mógł sobie na to pozwolić. Miał do tego kilka powodów, nie tylko fakt, że mała fasolka była jego.
- Dziękuję. - odezwał się na propozycje herbaty i słysząc następne słowa tylko westchnął. - Shunya. Kawa nie jest problemem. Twoje nawyki są. Musisz jeść, za dwóch. Pić wodę, za dwóch. Zero alkoholu czy papierosów. Najlepiej żebyś się nie denerwował i nie wściekał. - wziął głęboki wdech i przeszedł do ważnej kwestii, którą musieli szybko postawić na światło dzienne. - Chcę żebyś na razie utrzymał tą ciąże przynajmniej, dopóki go nie znajdziemy. - podniósł dłoń do góry. Wiedział, że omega pewnie będzie chciał coś powiedzieć, ale on nie skończył. - Jeśli dostaniesz ruje, będziemy potrzebowali tego konkretnego alfy, bez niego będę musiał szukać tuzina innych alf, którzy będą cię zaspokajać przez tydzień co miesiąc. Jeśli nie częściej, zależy jak twoje ciało zareaguje na odrzucenie.
_____ To była ich szara i ciężka rzeczywistość w tym momencie. Omega potrzebuje alfy, który go zaspokoi. Jeśli omega ma parę potrzebuje tego konkretnego osobnika, nikogo innego. Co więc jeśli alfa ugryzie i sobie pójdzie, zniknie z życia? Omega będzie cierpiał podczas każdej rui, a co zdarza się zwykle raz na miesiąc. W parze można to łatwo załatwić, seks raz czy drugi i po sprawie. Bez pary… męczarnia. Emocjonalne i fizyczna dla omegi. Jak Mifune uwielbiał oglądać zapłakanego Shunyę, tak miał płakać z jego powodu, nie jakichś dzikusów bez rozumu i honoru, którzy za najważniejsze uważali zawartość swoich spodni. No i jak nie przeszkadzało mu, że Shunya miał swoje związki z betami po drodze, tak idea, że miałby puszczać się po kontach cały czas, żeby chociaż trochę sobie ulżyć - bardzo mu nie pasowała.
- To dziecko, w twoim brzuchu, jest naszym zabezpieczeniem na trzy miesiące. To jest okres, kiedy można usunąć ciąże i nie będziesz miał rui. - bardzo uważnie dobierał słowa. Chciał, żeby przekaz był jasny. Teraz musiał przejść do innego zagadnienia, które miał w głowie - Boje się też o ciebie. Co, jeśli facet znajdzie cię zanim my znajdziemy go i zrobi ci krzywdę, kiedy będziesz tutaj sam? Nie mamy pojęcia jak zareagujesz na jego feromony, czy nie będziesz zupełnie bezbronny. Wspaniale, jeśli cię szuka, ale co, jeśli ma złe zamiary? - Mifune wiedział, że prawo nie było łaskawe. Wiedział, że Shunya nie może też zostać u swoich mam, w razie czego narażałby jeszcze swoje matki z powodu swoich problemów. Nieważne co by się wydarzyło, tamtej nocy, czy gdy alfa wparuje do mieszkania teraz, cała wina za zdarzenie spadnie na omegę. Czy to będzie gwałt, porwanie, nieważne. Są parą, nawet jeśli wykreowaną bez namysłu to uprawiali seks za obopólną zgodą. Shunya w świetle prawa, prawie wręcz należał do swojego kochanka na jedną noc. Nic tego nie zmieni, dopóki ma ten znak na szyi. Wziął głęboki wdech, bo faktycznie nie chciał tego robić. Zabierał w ten sposób część wolności i samodzielności. - Co powiesz na zostanie u mnie? Przynajmniej, dopóki go nie znajdziemy. Jesteś w takim stanie, że sam się zagłodzisz na śmierć.

_____ Nie będzie bawił się w przesadne upewnianie Shunyi o tym, że wszystko jest okej i może zostać ojcem, bo to nie miało sensu. Tak samo jak bawienie się w dobrego i przyjemnego człowieka dla ludzi, którzy nie zasłużyli na dobroć. Mifune nie wybaczał zniewagi albo niesubordynacji, lecz na humory i dziwne zachowania omegi zawsze znajdował pokłady cierpliwości. Ba, nawet potrafił poprawiać mu zły nastrój, jeśli czuł, że jest potrzeba. Może z tego powodu, że zawsze starał się dopasować do problematycznego przyjaciela wiedział, kiedy odpuścić, aby osiągnąć więcej. To był ten moment. Porzuca temat bycia ojcem. Niech dzieje się wola Shunyi, chociaż pewnie to jego nazwisko koniec końców znajdzie się na papierach, jeśli dojdzie do porodu. W końcu faktycznie „ojciec” już dawno nie będzie na świecie, a szpital nie pozwoli na to, aby zmarłego wpisać w kartotekę.
_____ Przemilczał z uśmiechem idee oglądania tylko kilku godzin nagrań. Z doświadczenia wiedział jakie to męczące, a jeśli nic nie znajdą to będzie inne nagrania i kolejne zmarnowane godziny. Chociaż… Czy to nie byłoby idealny pomysł, aby zostawić to Shunyi? Jak coś znajdzie to jego, jak nie to poświęci na to nieowocne poszukiwania trochę cennego teraz czasu. Brzmiało wręcz zbyt dobrze. Mifune musiał więc dobrze zastanowić się nad tym co złego może wyniknąć z takiego rozwiązania. Znudzi się? Zauważy kogoś innego chodzącego tymi ulicami tamtego wieczoru?... To było możliwe. W końcu był śledzony. Miał ochotę kliknąć językiem w tym momencie. Spojrzał na omegę i chętnie otworzyłby mu głowę, żeby zajrzeć i zobaczyć co takiego kotlino się w jego głowie. Już wiedział, że ten miał głupi pomysł. Czy odzywać się czy nie? Zanim zdążył rozwiać mało mądre pomysły usłyszał słowa, które nie pozwoliły mu siedzieć cicho.
- Naprawdę myślisz, że możesz od tak ufać nieznajomemu tylko dlatego że przespałeś się z nim raz? - Nie było mu do śmiechu, ale nie mógł ukryć małe, sarkastycznego, który pojawił się na jego twarzy. - Ludzi chorych i psychopatów znajdziesz wszędzie, a Alfy są pierwszym zagrożeniem dla innych. Ich postępowanie jest zwykle uwarunkowane prymitywnymi emocjami. Takimi jak podbój albo dominacja nad kimś.
_____ Mówił to trochę myśląc o sobie i trochę myśląc o wszystkich innych alfach, które poznał w swoim życiu. Nikt nie był do końca normalny. Albo zależało im na czymś za bardzo albo nie potrafi przekonać się do niczego na serio. Cóż… Mifune należał jednoznacznie do tego pierwszego typu, a tym na czym zależało mu za mocno był Shunya. Wiedział jak niestabilny byłoby nie mogąc kontrolować otoczenia, w którym żyje omega. Gdyby nie posiadał swojej pozycji lub pieniędzy, już dawno zepsułby sobie życie i zniszczył Shunye. Matka i pieniądze uratowały go i pozwoliły wybrać inną opcję. Cieszył się, że urodził się w takim rodzinie chociaż inni na pewno nazwaliby to przekleństwem. Gdyby zacząć się nad tym problemem głębiej zastanawiać Mifune prawdopodobnie doszedłby do jeszcze innych wniosków. Z kręgu negatywne myślenia wyrwała go informacja, że omega zgodził się z nim zamieszkać. Zrobił duże oczy. Naprawdę nie sądził, że może się zgodzić. Popił swoją herbatę, żeby ukryć uśmiech, który mógł pojawić się na jego twarzy.
- Z niecierpliwością będę oczekiwał twojej odpowiedzi. Nigdy nie jesteś problemem, a raczej moim przyjaciele. - bardzo chętnie powiedziałby coś innego, ale to nie czas i miejsce. - Poza tym przyjaciele są od tego, żeby zrobić sobie problemy i aby zmuszać siebie nawzajem do naprawiania błędów. Mieszkanie ze mną jest o wiele lepszą opcją niż zostawienie cię samego.
_____ Słuchał uważnie słów i westchnął cicho. Wstał i znowu tego wieczoru przytulił omegę. Chyba tego potrzebował, o dziwo. Mówił takie miłe rzeczy, że ciężko się powstrzymać. Poza tym oczywistości, Mifune nigdy nie pozwoliłby mu wejść w związek z alfą innym niż on. Oczywiście, w związek oparty na miłości. Jeśli chodziło o coś tak trywialnego jak seks, mógł się zgodzić na innych. Zwłaszcza na bety, które nic nie wnoszą, bo nie mają potrzebnych feromonów. Samo ich istnienie w tym świecie miało status quo. Zastanawiając się nad tym, czy jeśli kiedyś wyjawi Shunyi, że jest jednak alfą, a nie betą, czy jego feromony i fakt, że omega pachnie nim nie byłby znakiem dla innych alf, żeby trzymać się daleko? To byłoby dobre ostrzeżenie dla innych, a oni po prostu nie zauważyli tego przez te lata. Nieważne jak brzmiałoby to dla nas, dla Mifune brzmiało jak śliczne, małe, białe kłamstwo. Nie zamierzał przyznawać co stało się realnie ze wszystkimi zainteresowanymi alfami.
- Nie mogę zostać. - odsunął się od Shunyi. - Doskonale wiesz, że mam napięty harmonogram, a trzy miesiące to mało czasu. Musisz sam pomyśleć i się przespać z decyzją nad wszystko. Ja w tym czasie wykonam kilka telefonów. Jutro pewnie będziesz miał ode mnie sms z jakimiś informacjami. Czekałeś tyle, że teraz nie mamy czasu na odpoczynek, jeśli chodzi o kamery.
_____ Pożegnał się jak zwykle - szybkim całusem w czoło. W końcu omega był trochę niższy od niego i uwielbiał wykorzystywać to na swoją korzyść. Zanim wyszedł z mieszkania, dopił herbatę, zrobił szybką rozpiskę co może jeść omega, zadzwonił po catering, który sam od razu opłacił bez pytania i nie czekając aż dojadą i Shunya się zorientuje - zmył się do swojego mieszkania z torbą w jednej ręce i telefonem wybierającym numery w drugiej. W ciągu tej krótkiej przejażdżki od Shunyi do niego zdążył się dużo dowiedzieć. W tym informacji o alfie, który zostawił mu niespodziankę. Domyślał się, że mężczyzna zamierza zrobić coś głupie z pieniędzmi po tym jak zadbali o jego zniknięcie na jakiś czas. Mifune nie mógł zrozumieć wyboru, którego dokonał jednonocny kochanek Shunyi. W żadnym miejscu i czasie Hawaje nie są dobrą opcją na zniknięcie, zwłaszcza gdy codziennie przepuszczasz miliony w błoto. Poza tym czy nie było to podejrzane, aby bawić się do rana na wyspach, gdy noc wcześniej byłeś z pijanym omegą w hotelu. Co, jeśli Shunya zacząłby go szukać? Ten mężczyzna albo wierzył w dominację alfy ponad innymi albo nie miał sumienia i brakowało mu chęci brania odpowiedzialności za swoje działania. W obu sytuacjach jasnowłosy mógł być mu tylko wdzięczny. Takie postepowanie ułatwiało mu życie. Przyjechał do domu, rozłożył laptopa, wziął prysznic i wybrał numer.
- Mam nadzieję, że masz dobre wieści! - w słuchawce rozbrzmiał lekko podekscytowany głos kobiety. - Z niecierpliwością czekaliśmy na jakieś informacje od ciebie. Twoja mama już powoli nie wytrzymuje.
- Ciociu, powiedzmy, że idiota, które wykorzystałem zrobił więcej niż się spodziewałem. - westchnął lekko siadając na swojej kanapie w czarnym szlafroku. Jego mokrym włosom brakowało zwykle występującej puszystości, więc leżały nadając mu chłodnego i niebezpiecznego wyglądu. Teraz, kiedy nie miał okularów na nosie tym bardziej. - Z powodu zmiany planu, moje kalkulacje się myliły.
- Ha! To się nie zdarza często. - Mifune w słuchawce usłyszał głos swojego dziadka, widocznie ciotka pozostawiła go na głośnomówiącym. - Nie popełniasz takich błędów, co takiego zrobił, że twoje kalkulacje tego nie pokryły?
- Ugryzł go. - jego głos nie wskazywał na to, że się tym przejmuje, jednak, gdyby ktoś spojrzał na jego twarz poczułby tylko ciarki na plecach. - Jest dobrze. To go zmusi do zachowania ciąży. Przynajmniej na trzy miesiące.
- Hahaha - z drugiej strony słuchawki wybuchł śmiech i w końcu Mifune usłyszał głos swojej matki, która była wyraźnie zadowolona ze swojego syna. - Jak zwykle jesteś dla niego złośliwy. Przecież żaden lekarz nie przyjmie omegi z ugryzieniem, bez alfy, na usuniecie nawet miesięcznej ciąży. - uspokoiła się po chwili jak wszyscy po drugiej stronie. Śmiech, śmiechem, lecz musieli skupić się na kolejnych działaniach. W końcu to dziecko było tym czego oni chcieli, nie Mifune. - Co masz teraz w planach?
- Oczywiście zabrania tego idioty i ukrycie go na te trzy miesiące. Potem ciąża będzie już nie do usunięcia to mogę go zabić i pozbyć się ugryzienia. - Mifune spojrzał za przeszkloną szybę na widok rozświetlonego miasta. Nawet o tej późnej porze cały czas tliło się życiem, w każdym jego skrawku przewijały się tysiące ludzi. - Najciemniej jest pod latarnią, a nasz kochanek ma ostatni trop wskazujący na lot do Hawaii. Czyż to nie idealna okazja na wakacje?
_____ Mówił oczywiście o wakacjach, z których się nie wraca. Zresztą Shunya sam będzie podejrzanie patrzał na całe zdarzenie, gdy dowie się, że jego alfa zaraz po zapłodnieniu go postanowił zwiać z kraju, a potem zniknął bez śladu. Mifune zaczął zastanawiać się czy nie zrobić z tego jakiejś zabawnej historii z intrygą w tle, a omega był tylko przypadkową zamieszaną osobą. Na razie jednak skończył rozmawiać z rodziną, zebrał materiał z kamer i sprawdził go szybko. W przeciwieństwie do swojego przeciwnika w tej małej grze, wiedział doskonale, gdzie i o której można zauważyć, jak para idzie w stronę hotelu. Usunął więc nagrania, gdzie była widoczna wyraźnie twarz. Nieważne którego z pary. Gdy skończył to robić spojrzał na wschodzące słońce i westchnął lekko. Chyba dzisiaj weźmie wolne na żądanie i zajmie się resztą nagrań. Po godzinie ósmej wysłał sms do Shunyi o treści: ”Mam jakieś nagrania, będę u ciebie za kilka godzin, teraz idę spać.” Oczywiście, nie zamierzał iść spać. Miał coś więcej do zrobienia, jednak niech jego przyjaciel myśli, że spędził nad tym całą noc i teraz nie pójdzie do pracy przez jego problemy.

_____ Telefon do firmy. Od tego musiał zacząć. Zgłosić swoją pracę zdalną, która w sumie… była już gotowa? W końcu nawet jeśli wymagali od niego dużo, to były to standardy, do których przyzwyczaili go w domu od najmłodszych lat. Nic nowego. Myśląc nad tym jak łatwo przechodzi mu robienie w korporacji co chce, zaczął zastanawiać się nad tym. Nie miał pojęcia co wpływało na ich przychylność. Przecież nie posiadali akcji tej firmy, dlatego się tam zatrudnił, bo nic na nich nie mieli. To jednocześnie dobrze i źle. Później śniadanie, składające się ze standardowego japońskiego śniadania, poranny trening i szybki prysznic. Gdy zaczął się ubierać i przygotować do wyjścia zadzwonił jego telefon. Poznał numer, więc sięgnął po niego i odebrał.
- Mam dobrą wiadomość. - odezwał się głos w słuchawce i nie czekał aż usłyszy coś z drugiej strony. - Postanowił, jak zwykle, upić się na imprezie i zarywać do kobiet po ekstazy. Hehe, debil.
- Samolot? - spytał sucho, włączył telefon na głośnomówiący i rzucił komórkę na łóżko.
- Załatwiony, kamery też. Nikt nie znajdzie po nim śladu. Ostatnio widziano go na imprezie na plaży.
- To czekam z niecierpliwością.
_____ Jego głos, który bardziej bez namiętności już być nie mógł, jasno zakończył w ten sposób rozmowę. Wiedział, że samolot nie należy do niego, a do jego ciotki, która w razie czego - wysłała na wakacje jedną ze swoich kochanek, a pojazd wracał teraz do swojej siedziby w Japonii, Tokyo. Nie będzie czekał na wyspach, nie wiadomo jak długo, aż kobieta zdecyduje się wrócić.  Mifune działał szybko, w końcu nie miał po co czekać. Poza tym był ciekawy, nie pamiętał jak wyglądała twarz mężczyzny. Wiedział, że większość cech mieli podobnych. Mówiąc o kolorze włosów czy oczu. W końcu, w jakiś sposób to miało być dziecko tego kochanego alfy, a nie Mifune. Musieli być do siebie podobni. Cóż, jeśli urodzi się czerwonowłose dziecko, to byłoby zaskoczenie, jednak nie zamierzał bawić się w badania genetyczne i dowiadywać się skąd. Wiedział dość dużo o swojej genetyce oraz o genach i przodkach Shunyi. Przez te lata nie mógł odpuścić sobie przeszukania tego. Bycie przyjacielem tak długo pozwala na mnóstwo możliwości, aby zdobyć materiał genetyczny. W końcu nie zadajesz pytań co się stało z bandażem jak zraniłeś się w nogę na WF albo gdy byliście w fast foodzie i ktoś zabrał twoje śmieci zaraz ze swoimi do wyrzucenia. Czy interesuje cię co stało się z tą słomką, na które była ślina? No właśnie. Zrobienie badań za Shunye jest czymś niesamowicie prostym dla Mifune.
_____ Ubrany w codzienne ciuchy, wsiadł do swojego samochodu i z laptopem pod pachą pojechał do omegi. Zaparkował najbliżej jak się dało i idąc do mieszkania minął starszą kobietę na schodach witając się przy okazji z uśmiechem. Wypadało być przyjaznym i dobrym dla starszych ludzi. Potrafią rozsiewać plotki i pogłoski we wspaniały sposób. Stanął przed drzwiami do domu Shunyi, zapukał i wszedł, jak zwykle. Nie czekał za długo na dobre słówka czy radosne przywitania, nie spodziewał się ich. Nie mieli na to fizycznie czasu. Rozebrał się z okrycia wierzchniego, usiadł i włączył laptopa tłumacząc chłopakowi co udało mu się znaleźć.
- Mamy około 24 godzin nagrania do sprawdzenia. W barze musiałeś być po 20, a w hotelu dostałem informację, że widziano jak ktoś wyglądający podobnie do ciebie wchodził około północy. Nie podali mi za dużo więcej, ale to nadal coś. Zawęziłem zakres i sprawdziłem kilka kamer, do których się dostałem. Mamy więc nagranie sprzed baru, dokładniej ze sklepu obok. Ich monitoring ma jedną głowicę na wejście do baru, bo ludzie sprawiali w przeszłości problemy. Potem mamy filmiki z okolicy hotelu. Kilka kamer. - Mifune mówił i mówił. Jakby wylewał z siebie słowa. - Mogę cię z tym zostawić czy oglądać z tobą? Mam drugiego laptopa ze sobą.
_____ Był przygotowany na to, że spędzi tutaj z Shunyą kawałek czasu. Głównie szukając informacji o gościu. Wyjazdów, dokumentów tożsamości, ludzi co mogą go znać. W końcu żaden hotel nie sprzeda mu od tak wiedzy o gościach. Zwłaszcza, że partner nie zabrał Shunyi do dobrego hotelu, a raczej miejsca, gdzie przewija się tyle osób, że szkoda mówić. Cóż… Biorąc pod lupę standardy dobrego hotelu dla Mifune to prawdopodobnie w kraju nie ma ich aż tak dużo.
_____ W czasie, gdy Mifune rozgaszczał się w mieszkaniu omegi, z Honolulu na Hawajach wyleciał samolot, lecący do Japonii 8 godzin, z pewnym bardzo ważnym pasażerem. Pasażer nie miał jednak przyjemnego startu. Związany, rzucony na fotel i przyczepiony tak, aby nie mógł się poruszyć przez całą podróż. Czy zamierzali dać mu coś do jedzenia? Coś do picia? Nie. Ani trochę. Poza tym ważnym pasażerem, na pokładzie znajdowała się jeszcze grupka mężczyzn. Wszyscy duzi, zbudowani i ubrani jakby właśnie wracali z wakacji. Ubranie się na czarno byłoby zbyt rzucające się w oczy, czyż nie? Ich zadaniem było znaleźć VIP’a i całego, w miarę zdrowego, przetransportować do magazynów, w których będzie mieszkał przez najbliższe miesiące.
- Wiesz, dlaczego to robimy? - odezwał się jeden z grupki. - Młody mistrz zwykle nie wydaje takich zabawnych poleceń.
- Zwykle pilnujemy uciążliwych ludzi i są to zlecenia Starego Mistrza.
- Podobno naznaczył kogoś.
- Na wyspach ugryzł wiele innych omeg, któraś z nich była ważna? - padło kolejne pytanie. To jednak sprawiło, że wszyscy odwrócili się do osoby, którą można było uznać za kapitana, lidera, tej grupki. Szefie?
- Ugryzł kogoś w domu, nie tutaj. - lider westchnął i pogłaskał swoją lekko siwiejącą brodę - Pamiętacie tego przyjaciela Młodego Mistrza?
- Masz na myśli tego małego omegę?
- Taa… - wszyscy odwrócili się w stronę jeszcze śpiącego ważnego pasażera. - Dokładnie, jego.
_____ Spojrzenia wtopione w twarz nieprzytomnego mężczyzny, który nie obudzi się jeszcze długo przez wymieszanie narkotyków z alkoholem, nie należały do tych przyjemnych. Można było wyczuć rządzę mordu i rozbawienie w tym samym czasie. Wiedzą, że gdy tylko dolecą na miejsce, jeszcze dzisiaj, będą mogli pobawić się z tym głupcem. W końcu kto normalny dotyka przyjaciół ludzi, których nie wolno obrazić? Zgotował sobie piekło… Przynajmniej tak sądzili, nie znając całej prawdy. Żaden z nich nie wiedział, że mężczyzna zrobił więcej niż tylko ugryzł omegę. Pewnie, gdyby usłyszeli całą historię ich wiara i szacunek do rodziny, która ich wychowała, karmi i jest domem stanąłby pod znakiem zapytania. Wiedzieli o haremie, nie wiedzieli jednak jak matka Mifune zdobyła jego ojca. Nic dziwnego więc, że zostali wyłączeni z planów samego Mifune. Im mniej wiedzieli, tym lepiej. Nawet jeśli wykonywali tego typu zlecenia, porwania, śledzenie, szantaż, to byli dobrymi ludźmi, którzy zawsze jasno dostawali informacje o przewinieniach ludzi, którym krzywdę robili. Szacunek jakim darzyli całą rodzinę Yukihara wynikał z pokoleń podążania za nimi szarą ścieżką między legalnym, a nielegalnym stylem życia. No i… nieznaniem całej prawdy. Nie musieli znać całej prawdy… Dla swojego dobra.

_____Zdobycie materiałów nie było problemem. Wystarczyło, żeby podzwonił do odpowiednich ludzi i ładnie wytłumaczył problem. Nie zdradzał informacji o Shunyi, a tylko że szukają mężczyzny, który sobie przeskrobał. Każdy wiedział, że lepiej jest pomóc niż stanąć na drodze i przekierować złość na siebie. Poza tym - nikogo nic to nie kosztowało. Niestety, Mifune nie mógł wykonać tych telefonów przy omedze wczorajszego wieczoru. Uśmiechnął się na przywitanie Shunyi, lecz nie odpowiedział.
- Cieszę się, na dwa ekrany pójdzie nam szybciej. - odparł i wyciągnął drugi sprzęt. Zamierzał szukać informacji trochę inaczej. Samo szukanie twarzy było ważne, ale można było zahaczyć się o inne rzeczy np. taksówkę, której użył albo kartę płatniczą, którą zapłacił. Oczywiście jeśli znali mniej więcej godzinę transakcji.
_____Oglądanie tych samych nagrań jeszcze raz było żmudne i nudne… Pomijając fakt, że od początku było to nudne i mało efektywne dla Mifune. Udało mu się jednak znaleźć numery samochodu, którym odjechał mężczyzna. A dokładniej spisywał wszystkie taksówki, które odjeżdżały spod hotelu. Miał pojęcia, w której jest nasz uciekinier, bo rozmawiał z nim w drodze, ale fizycznie - dla Shunyi nie miał prawa tego wiedzieć. Spisywał więc wszystko i robił zrzuty ekranu każdego pojawiającego się pojazdu wraz z człowiekiem. Potem przyjaciel będzie sprawdzał, który wygląda najbardziej podobnie.
_____Po jakimś czasie poszukiwań Mifune dostrzegł kątem oka, że jego towarzystwo postanowiło coś zrobić. Jednym okiem na ekranie wykonując dalej swoje zadania, drugim patrzył uważnie co takiego robi omega. Widząc, że przygotuje herbatę, wrócił do swoich nagrań. Skończył już z zakończeniem całego przedstawienia, czyli ucieczką sprawcy całego tego zajścia. Teraz czas na początek. W porównaniu do Shunyi nie przyglądał się uważnie temu co było na nagraniach, bo szukał czegoś innego. Nie szukał jednego konkretnego człowieka i Mifune założył, że na pewno opuścił hotel samotnie więc - spisywał wszystkich, a sam hotel nie miał miliona klientów, którzy po nocy opuszczą zapłacony już pokój. Koniec końców lista zatrzymała się o na około 20 przypadkach.
- Nie mają po co inwestować w lepsze kamery. Ich głównym zadaniem jest straszyć aniżeli faktycznie nagrywać coś. - zaśmiał się lekko, bo doskonale wiedział jakie ci ludzie mają podejście. Kamery, które stawia się przed budynkiem są straszakami. Te w środku są zwykle ważniejsze, jeśli ktoś je montuje. - Zwykle, kluby czy sklepy nie zamierzają nigdy ich użyć. Są zabezpieczeniem na sytuację, która ma się nigdy nie zdarzyć.
_____Powaga na jego twarzy wynikała ze zwykłego znudzenia. W sumie marnował teraz jeden z najważniejszych surowców jakie posiadają ludzie - czas. Miał tylko nadzieję, że opłaci mu się to. Jak do uszu doszedł dźwięk, który wydał z siebie omega, jego serca na chwilę zmarło i z faktycznym przejęciem spojrzał na ekran obok. Co takiego znalazł? Odbicie twarzy w szybie? Kogoś śledzącego ich? Przyjrzał się ekranowi i… westchnął z ulgą, chociaż dla innych to mogło wyglądać jak zawiedzenie się na czymś.
- Pół twarzy to za mało. Potrzebujemy przynajmniej jakieś 70 procent jego twarz. - nie przyglądał się jak wyglądał alfa, widząc, że nic z tego nie będzie - przeszedł do swojego laptopa. - Jeśli znajdziesz jakieś 50 procent w dobrej jakości, to jeśli porzucimy kilka dni szukania, jestem wstanie zorganizować model 3d i na tej podstawie szukać go w bazach danych.
Podrapał się lekko po głowie naruszając swoje ułożone włosy. Bądź co bądź, nie przejmował się teraz włosami. Irytował się, że nie może znaleźć czegoś konkretnego, a z drugiej strony mógł być zadowolony ze swojej pracy. Jeśli oczywiście, faktycznie, nic nie znajdą. Wiedział, że zostawił kilka poszlak, bo musieli coś znaleźć. Teraz tylko, które z nich je znajdzie.
- Mam spis taksówek. Będziesz jednak musiał przypasować tą połowę twarzy do odpowiedniej osoby. Wtedy po numerach będę szukał, gdzie został zawieziony. - Mifune zamierzał być przydatny, ale cały czas miał z tyłu głowy, że to Shunya powinien zrobić większość roboty. Słysząc kolejne stwierdzenie Shunyi, był lekko zaskoczony, ale przyjmował taką opcję wydarzeń. - Zamówię jedzenie, czy chcesz wyjść gdzieś zanim zaczniemy cię pakować? Skoro już się zgodziłeś to nie zamierzam cię tutaj zostawiać na następną noc samego.
_____Zaczynała dochodzić taka godzina, że czas na jedzenie. Alfa wiedział, że osoba koło niego nie zamierza sama się tym zainteresować, albo zignoruje całą ideę jedzenia. Zwłaszcza, że jeszcze zostało pakowanie się, a przynajmniej zabranie najpotrzebniejszych rzeczy. Omega będzie musiał się spakować, a on na szczęście miał przy sobie samochód. Nie zamierzał czekać kilka dni przed tym całym procederem i przeprowadzką. Im szybciej tym lepiej. Poza tym już wziął teoretyczne wolne na dzisiaj więc trzeba było to wykorzystać.

_____ Upartość Shunyi była mu bardzo dobrze znana. W końcu nie od dzisiaj słyszał jak to czemuś nie odpuści, nie odczepi się, nie przestanie. Może z tego samego powodu ma tyle kolczyków? Mifune jakoś to średnio nie przeszkadzało. Koniec końców, zwykle kolczyki to tylko dziura, którą, jeśli pozostawisz samą sobie - zarośnie się, nie będzie śladu. A przynajmniej tak uważał. Oczywiście, nie byłby to szybki proces, ale wykonalny. Gorzej było z tatuażami. Zwłaszcza, że mieszkali w Japonii, gdzie posiadanie takich znaków na ciele uniemożliwiało ci dużo rzeczy. Nie, żeby Omegi i tak nie były już ograniczane… Koniec końców ograniczanie czyjejś wolności w ten sposób nie należało jakoś to do jego ulubionych rzeczy. Już wystarczająco naciskało na nas społeczeństwo, po co robić sobie mentalnie pod górkę? Poza tym miał bardzo dobry wzorzec w tej kwestii. Swojego ojca, omegę, który jest delikatny jak kwiatek i zupełnie odbiega od wizerunku jaki może należeć do mężczyzny.
_____ Sprawdzanie poranka… Nie miało sensu, ale kiwnął tylko głową w milczeniu. Nie zamierzał odpowiadać. Podał tylko listę godzin i kamery, na których widać było chociaż tył głowy. Sięgnął po swoją herbatę i upił trochę zdejmując okulary z nosa. Nosił je z kilku powodów, jednym z nich były bóle głowy. Aby światło monitora za bardzo nie raniło jego oczu. Przecież jego praca polegała głównie na pracy z papierami i monitorami. Musiał uważać na swoje zdrowie, aby w wieku lat 50 nie mieć problemów. W końcu po 40 roku życia kończyła się gwarancja i ludzkie oczy powoli nie dawały sobie rady z akomodacją i potrzebowały więcej odpoczynku. No, a co do taxi. Nigdy nie zamierzał pytać się kierowców. Tylko firmę. Musieli nagrywać przejazd, nie kamerą, a GPS’em. Wiedzieli, ile dokładnie o której ktoś przejechał. Jeśli wiedzieli o której i skąd ktoś wsiadł oraz znali numer pojazdu - znalezienie tego nie było ciężkie. Wręcz dziecinnie proste. Czyżby Shunya zapomniał o takiej możliwości? Pewnie nie uważał takiej możliwość za rzeczywistą. Faktem było jednak, że Japonia miała problemy ze zboczeńcami więc kontrolowanie taksów było czymś zupełnie normalnym - dla policji.
_____ Słuchał jego decyzji, lecz widząc i słysząc jak się zachowuje zaczął się zastanawiać czy na pewno wszystko dobrze. Jakby cierpiał w środku, a Mifune nie chciał na to pozwolić. Z kilku powód, ale odstawiając samą ciążę na bok - krzywdzenie kogoś kogo kochasz niebyło mu na rękę. Westchnął, odstawił komputer na bok i odwrócił się do Shunyi.
- Jeśli coś jest nie tak, masz mi powiedzieć. - jego słowo brzmiały jakby nie przyjmowały odmowy, lecz jego ton jako wskazywał na troskę. Nawet taki blok lodu jak on potrafił pokazać jakieś uczucia w odpowiednim momencie. Nie czekał jednak na jakąś specjalną reakcję Shunyi. Wiedział, że nie dostanie nic od razu. Pewnie będzie musiał poczekać aż coś mu powie. Odwrócił się i rzucił swoim normalnym tonem - Z gumami do żucia można przesadzić. Lepsze już są lizaki albo przekąski. Może Pocky?
_____ Mężczyzna kiwnął tylko głową jak usłyszał informację od omegi. To prawda. Powinien już zacząć to za chwile będą mogli zająć się przejazdem. Co prawda Mifune spokojnie mógł jeździć po zmroku, a nawet robić całej wycieczki to wiedział, że to nie czas na coś takiego… chociaż… Czy przejazd na plaże w takim czasie nie byłby świetny? Zwłaszcza patrząc na pogodę. Słysząc o jedzeniu wrócił do siebie i zaczął uważnie rejestrować słowa. Zamierzał protestować, jeśli Shunya chciałby zjeść coś naprawdę nieodpowiedniego, ale mógł się zgodzić na smażony makaron. Spodziewał się czegoś gorszego. Góry burgerów z Maka? Może jakieś bardzo ciężko strawne mięso? Mifune miał trochę frajdy z wyborów jedzeniowych Shunyi, które nigdy nie były dobre, ale za to czasem bardzo komiczne. Chwycił za telefon, wybrał odpowiednią restaurację, podał adres i zapłacił za wszystko z góry. Nie będzie się bawił z wymianą drobnymi monetami ze studentem na pół etatu, który przywiezie to jedzenie.
_____ Chciał już odłożyć telefon, lecz dostał SMS, powiadomienie od jego ludzi. Spojrzał na zegar, faktycznie - mogli już dotrzeć do kraju. Ah. Nie chodziło o tych, którzy jeszcze lecieli w samolocie z naszym ojcem dziecka, a o ludzi, którzy na jego życzenie śledzili byłego partnera Shunyi. Skoro wrócili do kraju, do Japonii to chyba znaczy, że nic ciekawego nie dzieje się na razie w jego życiu. Obejrzał się, aby potwierdzić położenie omegi, a potem otworzył wiadomość, aby ją przeczytać. To co znalazł na papierze nie zdziwiło go, nie zaskoczyło. W końcu beta nie może być w związku z omegą. Fakt, że nikt nie zabronił im się spotykać wcześniej był straszną pomyłką. Teraz jednak, skoro zerwali, beta musiał znaleźć sobie żonę i to szybko. Nie było go jeszcze w kraju, lecz pojawi się w nie dalej przyszłości. Mifune uśmiechnął się do siebie w sercu. Jakby zaplanować ich spotkanie?
- Nie. Nic takiego nie musisz brać. - odłożył telefon i spokojnie spojrzał na omegę. Jakby całej sytuacji nie było. Jakby nic się nie wydarzyło. - Jedzenie będzie gotowe za godzinę. Zjemy i pojedziemy do mnie.

_____ Każdy mógł zauważyć, że ucieka im lat. Z każdym dniem są bliżej śmierci, co faktycznie - brzmi bardzo mrocznie, ale było prawdziwe. Teraz, kiedy przeskoczyli kolejne kilka lat, Mifune przestał czekać. Wiedział, że gdyby Shunya znał całą prawdę byłby na niego zły, więc minimum jakie mógł zrobić to wspierać go i być realnym w swoich działaniach. Zablokowany telefon leżał koło niego. Dostał raport, omega nie będzie miał teraz głowy do tego, aby spotkać się ze swoim byłym. Zwłaszcza w takim stanie. Zaszkodziłoby to ciąży, bo mimo wszystko emocje, a dokładniej ich nadmiar, mogą popsuć co nie co w płodzie. Głównie chodziło tutaj o stres, a alfa wiedział, że bez stresu się nie obejdzie. Spotkanie swojego byłego, gdy ty sam jesteś w ciąży z ledwo poznaną osobą… Westchnął w sercu. Może być złośliwą kanalią, która egoistycznie postanowiła wprowadzić Shunyę w ten stan, ciąży, ale nie miał serca krzywdzić go emocjonalnie. Przynajmniej nie teraz. Na tą chwilę potrzebował ciszy, spokoju i trochę szczęścia. Jako że to szczęście to prawdopodobnie byłoby znalezienie alfy, który go ugryzł albo usunięcie ciąży, a nie mógł pozwolić na ani jedno, ani drugie więc pozostało szukać innej opcji.
_____ Mifune był uczony przez swoją matkę oraz ciotkę, że najlepszym prezentem jest jedzenie, święty spokój, porządek w domu i fakt, że ktoś się tobą zajmuje. Mogły to być masaże lub spa, albo robienie śniadania do łóżka z rana. Wszystkie z tych rzeczy były wykonalne, lecz na tą chwilę cały czas wychodziłyby poza jego normalne zachowanie, bo mimo wszystko - nie był najbardziej kochany i uczynny ze wszystkich. Gdy jednak Shunya będzie pod jego dachem, to zapewnienie posiłki i czystości będzie na jego głowie jako gospodarza. Trochę większe starania można podpisać pod fakt, że omega jest w ciąży. Wszystko przyjdzie naturalnie, nie wymuszone. Spojrzał jak z sypialni wyjeżdża walizka, a potem zerknął na godzinę. Mieli jeszcze czas, ale może warto już znieść walizkę do samochodu? Przynajmniej o tyle mniej do dźwigania potem. Słowa przyjaciela dotarły do jego uszu i odwrócił się w jego stronę.
- Nawet tak nie żartuj. - westchnął zrezygnowany. - Trzy godziny bez wody rozpoczynają odwodnienie organizmu. I jak człowiek wytrzyma trzy dni, tak nikt nie robi tego na swoje życzenie. Poza tym twój czas i objawy są podzielone na dwa.
_____ Oczywiście nawiązywał do dziecka, które na razie było tylko zbiorem komórek, które potrzebowały mnóstwo energii, aby dzielić się i powielać. Mówienie czegoś tak naukowego osobie noszącej to pod sercem, mogło mieć odwrotny efekt od zamierzonego, więc Mifune przemilczał tą bardziej biologiczną część wszystkiego. Niech zostaną tylko te ludzkie, emocjonalne uwagi. Jak na niego przystało - zanotował sobie mentalnie, że od teraz zacznie kontrolować spożycie płynów omegi. Przez takie niedbalstwo i zaniedbania nie raz w przeszłości już to robił. Zwykle, gdy byli na wycieczkach ze szkołą. Zapominanie o zjedzeniu posiłku - przeboleje, ale problemy z przełknięciem wody? To był dobry pomysł, aby na razie nie pozwalać spotkać się mu z byłym. Mógł go ściągnąć do kraju, wystarczy przekonać rodziców, że ich syn musi szybko wyjść za mąż, bo żadnej wolnej, porządnej kobiety nie znajdzie. To było łatwe. Wstrzymał się z tym. Widać słusznie. Shunya mógłby tego nie znieść.
- Nie ma problemu z kurtkami, pogoda raczej będzie coraz lepsza, ale co z twoimi roślinami? - rzucił chociaż wiedział, że omega raczej o tym pomyślał. Co jak co, ale opiekował się już kawał czasu tymi krzakami. - Zawsze mogę podesłać kogoś ode mnie z domu, żeby przyjeżdżał do nich zaglądać. Nie będziesz się tym wtedy martwił.
_____ Pocky. Cóż… Lepsze to niż cały czas rzucie gum. Guma arabska albo jakaś kauczukowa nie była najlepszą substancją na świecie i jak zjedzenie kilku sztuk to nie problem, to jedzenie tego paczkami nie mogło być dobrym pomysłem. Już wolał, aby chłopak jadł coś bardziej teoretycznie niezdrowego i kalorycznego, ale wiedział, że nie zaszkodzi dziecku i zdrowiu omegi. W końcu zaraz to spali. Jak nie on, to rosnące dziecko. Mifune zaczął się zastanawiać co jeszcze poza Pocky mógł zaoferować jako dobry środek na zajęcie sobie ust, a nie przybranie na wadze. Suszone kałamarnice? Są dobre na skórę, ale mają dość dużo soli i nie pamiętał czy kiedykolwiek widział jak Shunye je coś takiego. Nawet nie zamierzał pytać. Ściągnął na pasek obrazy z kamer i otworzył swoją pocztę, aby sprawdzić wiadomości, które do niego przyszły, gdy usłyszał kolejne pytanie od omeg i zdał sobie sprawę, że nie odpowiedział na poprzednie.
- Pojedziemy po Pocky i zrobimy inne potrzebne zakupy, chyba że nie przeszkadza ci pachnięcie jak ja od używania tych samych produktów. Drugie, co do przeszkadzania. - jego dłonie, który cały czas pracowały na klawiaturze, zatrzymały się w powietrzu, a on spojrzał prosto w oczy Shunyi - Problemem będziesz jak zaczniesz się zaniedbywać i ze stresu upadniesz w domu, tutaj, sam. Wiem, że jesteś zdolny, aby o siebie zadbać, ale w takich chwila potrzebujesz, żeby ktoś się tobą zajął.
_____ Podjadanie albo wstawanie po nocy nie należało do problemów, które zamierzał rozwiązywać zanim się pojawią. W końcu nie miał pewności, że w ogóle się zdarzą. Wrócił wzrokiem do swojej poczty, a palce na klawiaturze zaczęły odpowiadać na kolejne maile.  Nic niezwykłego, to co zawsze, ludzie mieli problemy, a on musi je teraz za nich rozwiązać. Zwykle, były to sprawy typowo organizacyjne, gdzie cała logistyka przez to powoli siadała. Słyszał słowa Shunyi, lecz zanim zdążył odpowiedzieć usłyszał dzwonek do drzwi. Wiedział, że to na pewno nie jedzenie, a gości raczej też nie planował, skoro mieli szukać mężczyzny cały dzień.
_____ Zanim zdążył się odezwać, aby odpowiedzieć Shunyi, usłyszał dzwonek. Co prawda nie spodziewali się gości, a dostawcy i to za chwilę więc nie był do końca pocieszony faktem, że ktoś się pojawił. Czy to była sąsiadka, czy może ktoś inny? Mifune nie zamierzał dywagować nad tym, usłyszał głos kobiety i jasno mógł wskazać kim była. Rodzic omegi, matka, pani Sayuri. Lubił tą kobietę, a przynajmniej miło mu się kojarzyła. Może dlatego, że była rodzicielką i omegą. Wpatrywał się i przysłuchiwał rozmowie, a gdy spotkał się oczami z kobieta uśmiechnął się i kiwnął głową, aby przywitać się. Nie zamierzał wchodzić im w zdanie. Zwłaszcza, że była to rozmowa w rodzinie. Widział jak kobieta położyła ciasto kajmakowe na stole i miał tylko nadzieję, że zapach do niego za szybko nie dotrze. Mifune miał wrażenie, że jego przyjaciel zmusza swoją matkę do opuszczenia lokalu. Jak doskonale rozumiał, iż nie mają czasu tak myślał, że mniej dziwne byłoby posiedzenie trochę z nią nad ciastem. Pożegnał się z kobietą rzucając kilka słów, a gdy omega wrócił do salonu po wyprowadzeniu kobiety mężczyzna postanowił upomnieć swojego kolegę.
- Rozumiem, że mamy dużo na głowie, a zwłaszcza ty, ale zachowałeś się trochę niegrzecznie. - uśmiechnął się, lecz widać było po nim lekki niezadowolenie. - Pani Sayuri, twoja mama, jest naprawdę dobrą kobietą i spokojnie mogła zostać na dłużej. Później będzie ci ciężej się z nią spotkać.
_____ Mifune powiedział to z kilku powodów. Teraz ciąża nie była jakoś zaawansowana więc nikt jej nie zauważy i nie wyczuje. Shunya mógł spokojnie ujść za osobę, która nie jest w ciąży. I to będzie miało miejsce przez jakieś dwa miesiące pewnie. Potem zaczną pojawiać się objawy posiadania w sobie kogoś jeszcze. Już nie tylko będzie chodziło o to, że może się pojawić brzuszek czy coś takiego. Feromony się zmienią. W końcu ciężarna omega nie jest atrakcyjna dla alfy, lecz staje się atrakcyjna dla innego omegi. To wydawało się takie bardzo zwierzęce, ale mężczyzna lubił to. W ten sposób nie będzie musiał się martwić o jego bezpieczeństwo.
- Pamiętasz, że podczas ciąży twoje feromony się zmienią i inne omegi zaczną zwracać na ciebie uwagę, nie? - zadał pytanie, chociaż miał wrażenie, że omega nie miał o tym pojęcia. Chociaż mówili o tym w szkole na lekcjach to zapewne Shunya nie zwracał na to uwagi myśląc, że nie będzie musiał się nigdy martwić rodziną. Teraz, patrząc na to jak zachował się w stosunku do swojej matki mężczyzna mógł wywnioskować, że nie pamiętał o tym, a jeśli wszystko pójdzie po jego myśli… Pani Sayuri, była kobietą, szybko się zorientuje, że coś nie gra z jej własnym dzieckiem. - Musisz się z nią spotkać i porozmawiać, kobiety są bardzo spostrzegawcze.

_____ Rozmowa z rodziną na pewno nie będzie najłatwiejszym z etapów procesu. Zwłaszcza, gdy będzie musiał oznajmić, że facet przy okazji postanowił oznaczyć swój teren i zniknąć. Mifune czuł w kościach, że matki Shunyi będą bardzo złe. Może też poczują się zdradzone, że nie dowiedziały się wcześniej. W końcu nie można być bardziej nieodpowiedzialnym.  Prawdopodobnie, mężczyzna sam dałby wykład, gdyby nie fakt, że wszystko to przez niego. On wymyślił, on zrealizował. Powiedzmy, że nie samodzielnie, bo gdyby zrobił wszystko samodzielnie - Shunya nie siedziałby teraz u siebie w domu, a zostałby zmuszony do przebywania w innym miejscu, o którym Mifune nie zamierzał teraz dokładniej wspominać. Kiwnął głową i nie zamierzał dalej wtrącać się w sprawy rodziny Nakamoto. Przynajmniej nie na razie. Upomniał omegę, wystarczyło.
- Okej - powiedział. - Jeśli w końcu jej powiesz, to nie ma problemu.
_____ Mifune w swoich słowach nie miał zamiaru obrażać czy być nachalnym, a tylko upomnieć Shunye. Jeśli zamierzał ukrywać się przed matkami przez trzy miesiące, kiedy powoli nie będzie mógł tego ukryć, to lepiej byłoby teraz porozmawiać o tym. Oczywiście, plan był, żeby ciąże donosić, przynajmniej na ta chwilę, więc byłaby to długo rozłąką z rodziną, gdyby Shunya chciał się ukrywać do końca. Usłyszał w końcu odpowiedź na temat kwiatów i tylko przyjął to do wiadomość. Kolejna sprawa, która miała ułatwić życie, ale nie zamierzał przekonywać go do niczego. Jego wybór, no i dla Mifune kilka kwiatków nie miało większego znaczenia. Nawet jeśli zupełnie by o nich zapomnieli, naprawdę, jeden czort. Nie czekał długo, aż Shunya wrócił do tematu robienia mu problemów. Trochę, naprawdę trochę, mężczyzna miał powoli dosyć tego, bo ile razy można kogoś zapewniać, że wszystko jest okej?
- Spokojnie. - można było wyczuć po jego głosie, że jest lekko zmęczony. - Widzę, że nie uwierzysz mi na słowo więc zobaczysz na własne oczy za kilka dni. Poza tym dbanie o ciebie i układanie grafiku zostawmy sobie na potem.
_____ Jeśli ktoś ci nie wierzy, nieważne co zrobisz - pokaż mu. Alfa, nie zamierzał bawić się w dalsze przekonywanie, bo wiedział, że słowa w tym momencie są jak grochem o ścianę. Martwił go fakt, że mógł faktycznie zapominać o jedzeniu podczas pracy, lecz nie zamierzał zakazywać mu chodzić do pracy. Przecież to jego źródło utrzymania i czarnowłosy musiał czuć, że ma chociaż nad czymś kontrolę. Poczuje się wtedy lepiej, mentalnie przede wszystkim.
- Nie zamierzam zakazywać ci chodzić do pracy - powiedział stanowczo wpatrując się w swojego przyjaciela. - Nawet mieszkając ze mną musisz mieć własne pieniądze na swoje osobiste wydatki.
_____ Zrozumienie wartości własnego pieniądza było zawsze ważne. Koniec końców jednak, pieniądze to tylko pieniądze. Jeśli przez pracę, zdrowie lub samopoczucie Shunyi spadnie do pewnego niebezpiecznego poziomu, wtedy interweniuje. Poza tym… zapach tuszy zły dla dziecka? Może tak, ale tyle samo syfu wdycha przechodząc się po mieście. Ochrona przed całym złem świata nie była wykonalna w tym przypadku. No i koniec końców jak to mówi zawsze jego ciotka - ciąża to stan przejściowy, nie śmiertelna choroba. Chociaż patrząc na statystyki, alfa powątpiewał w te słowa.
_____ Zamierzał odpowiedzieć Shunyi, lecz przyszło jedzenie i obaj skupili się na spożyciu posiłku. Spoglądając w talerz przed nim, w jego głowie pojawił się uśmiech, którym omega posłał dostawcy, a jego oczy pociemniały na chwilę. Szybko jednak pozbył się trywialnych myśli. Już dawno pozbył się tego typu wątków myśleniowych. Ha… Może nie pozbył się, a dokładnie i szczelnie zamknął w pudełeczku na dnie swojego serca. Tak, dla zdrowia wszystkich.
_____ Zjedli, Mifune dokładnie zapakował wszystkie śmieci i przekazał worki, które w większość papierowe nie ważyły dużo, w ręce Shunyi. Sam zabrał się za walizkę oraz torby ze sprzętem. Na szczęście nie zaparkował daleko, więc przy całym procesie niesienia rzeczy nie zmęczył się w żadnym stopniu. Na odchodne, wsiadając do samochodu spytał się przyjaciela czy wszystko zabrał, czy na pewno zamknął dom i dostając odpowiedź pojechali do niego. Trasa nie należała do długich, raptem kilka minut. Zwłaszcza, że nie wjeżdżali na główne ulice, a spokojnie pojechali bocznymi omijając korki. Samochód Mifune nie należał do tych najmniejszych i przeznaczonych do jazdy po wąskich uliczkach tokijskiego miasta. Nie znaczyło to, że nie poradził sobie. Dlaczego tak się męczyli zamiast pojechać najprostszą drogą? Bo oczekiwały ich wtedy godzinny korek, a alfa stwierdził, że nie ma teraz na to cierpliwości.
_____ Podjeżdżając pod apartamentowiec, w którym mieszka Mifune można było zobaczyć większe poletka zieleni. Głównie drzewa, które niedługo zaczną kwitnąć. Zjechali do podziemnego parkingu i zaparkowali na przeznaczonym dla niego miejscu. Mifune wyciągnął walizkę oraz torby i pojechali winda na jego piętro. Mieszkanie, które obecnie zajmował od kilku lat znajdowało się na 7 piętrze i zajmowało kondygnację wyżej przy okazji posiadając taras. Sam budynek znajdował się na wzniesieniu więc widok z balkonów na obu piętrach ukazywał małą panoramę miasta. Na parterze lokalu znajdowała się kuchnia, jadalnia z wielkim stołem i salon na otwartym planie. Poza tym w pomieszczeniach położonych za klatką schodową znajdowała się łazienka, jego gabinet oraz pokój przeznaczony na siłownię. Mifune fizycznie nie miał, jak pojawić się w prawdziwej, no i brakowało mu chęci, żeby płacić za coś czego dotykali i cały czas użytkowali inni, których nie znał.
_____ Drugie piętro to głównie trzy sypialnie z garderobami i łazienkami przy nim oraz wielki taras, na którym Mifune miał Jacusi. Był to prezent od kogoś, gdy się przeprowadzał. Czy kiedykolwiek z niego skorzystał? Nie. Sypialnie było położone obok siebie, a ta najbliżej schodów, największa, należała do właściciela. Alfa pozwolił wybrać gościowi, którą sypialnie woli. Tą bliżej jego, czy dalej. Po czym już z jego rzeczami pozostawił go samego w pokoju. Sam w tym czasie poszedł do swojego gabinetu i odpalił swojego laptopa, sprawdzając co takiego czekało na niego jutro w pracy. Spodziewał się też, lada moment telefonu o tym, jak to jego ludzie bezpiecznie wylądowali w kraju i zabierają zbrodniarza nr. 1 aka kochanka na jedną noc, do magazynu, gdzie spędzi spory kawałek czasu. Dokładnie jakieś trzy miesiące swojego życia. Ostatnie trzy miesiące. Na tą chwilę jasnowłosy nie zamierzał zabijać go szybciej, ale ten plan może ulec zmianom.
_____ Dał Shunyi jakąś godzinę na rozpakowanie wszystkiego i oprowadził po domu, żeby pokazać, gdzie i co jak działa. Nie chodziło tutaj o to w którą stronę otwiera się lodówka, a raczej - gdzie znajdzie nowe prześcieradła, gdzie znajduje się pralka, gdzie jest alarm. Rzeczy, których gość znać nie musi.
- Chcesz dalej przeglądać kamery?
_____ Spytał i zależnie od odpowiedzi tak zaplanowali wieczór. Jeśli Shunya chciał przeglądać dalej nagrania to spędzili na tym czas spokojnie do północy. W tym czasie pewnie zjedli kolację i Mifune podał coś do picia. Jeśli natomiast omega nie zamierzał dalej siedzieć i tego oglądać to zaproponował mu kąpiel, a sam w tym czasie zajął się listą zakupów żywieniowych, przygotował kolację, włączył TV, żeby wysłuchać informacji. Normalny wieczór. Gdy obaj położyli się spać około północy, Mifune miał zamiar spać. Nie spał poprzedniej nocy i czuł, że gdyby postanowił zarwać także tą nockę - byłoby jutro bardzo ciężko. Obudził się koło piątek, zrobił swój trening, wziął prysznic i zaczął przygotowywać śniadanie. Nie tylko dla siebie, ale też dla gościa. Nie miał pojęcia o której się obudzi, a on o 7 wyjdzie do pracy.

_____ Bezpieczeństwo było rzeczą względną. W końcu można było czuć się wszędzie bezpiecznie, jeśli odpowiednia osoba stała u twojego boku. Z drugiej strony, czy jeśli ktoś naopowiada ci mnóstwo złych rzeczy o jakimś barze, pójdziesz tam niczego się nie boją i nie posiadając oczekiwań? Oczywiście, że nie. Wraz z informacją przychodziło oczekiwania, a później zaskoczenie lub zawiedzenie. Shunya mógł nie spodziewać się, że Alfa postanowi przyjść do domu i zrobić tam zamęt, ale jego najlepszy przyjaciel wiedział, iż nastąpi taka sytuacja. Sam ją zaplanuje, aby w przeciągu kilku dni ktoś pojawił się i zrobił mały bałagan w okolicy. Popytają po okolicy, zapukają do kilku drzwi. Wszyscy będą wiedzieli, że ktoś szuka omegi. Można byłoby spytać po co taka akcja… Głównie, żeby pokazać swoją rację, nawet jeśli była fałszywa. Shunya musiał czuć, że coś jest tak, że przeprowadzka to był dobry pomysł. Mifune zamierzał dołożyć starań, aby tak się stało. Nawet kosztem swojego czasu wolnego, które w sumie i tak już nie posiadał za dużo.
_____ Jako że nie kontynuowali oglądania filmów, Mifune mógł odetchnąć z ulgą. Co prawda tylko w duchu i nie mógł pokazać po sobie tej ulgi, którą czuł. Wyszedłby na bardzo nie serdecznego, jeśli pokazałby jak dość ma tych nagrań, które widział już po raz kolejny. One je już znał, całe to zajście dzisiejszy byłoby niezwykle nudne i alfa nigdy by się na to nie zgodził. Gdyby nie chodziło o Shunye. Eh. Ten człowiek nie raz sprawiał, że posuwał się do coraz to ciekawych i nowszych odkryć w zakresie swojego charakteru i cierpliwości. Tego wieczoru zażył przyjemnej kąpieli, głównie, żeby rozluźnić się oraz postanowił spać. W końcu. Co prawda między północą, a godziną piątą - nie było dużo czasu, jednak wystarczyło. Mifune nie mógł spać dłużej. Najwyżej później zrobi sobie drzemkę, jeśli będzie z nim bardzo źle.
_____ Portale społecznościowe nie były ulubionym miejscem Mifune, zwłaszcza w Internecie, jednak posiadał profile. Jak nie swoje to anonimowe. Chyba nie trzeba mówić do czego służyły - śledzenia poczynań konkretnych osobników. Najważniejszym z tych ludzi był Shunya - oczywiście. Widząc post, które umieścił wraz ze zdjęciem, Mifune uśmiechnął się do monitora przyprawiając okoliczne osoby na mały dreszcz na plecach. Znajdował się teraz w pracy, na spotkaniu dotyczącym przejęcia spółki akcyjnej rywalizującej z nimi o pewny przetarg. Podczas tej poważnej, lecz jakże nudnej dla białowłosego dyskusji, pozostawił pod zdjęciem Shunyi ślad swojej obecności. Jej uśmiech przypominjący coś szczęśliwego i niegroźnego nigdy nie zagościł wcześniej na jego twarzy w pracy. Stąd reakcja pracownik, którzy z przerażeniem wpatrywali się, co takiego mogło się wydarzyć. Niestety, nie mieli dużo czasu, bo bardzo szybko Mifune wrócił do swojej zimnej, obojętnej pozy wpatrując się w slajdy przygotowane przez zarząd.
- Ta propozycja jest nudna. - odezwał się, miał już dość tego przejęcia, które planują zrobić. - W całym tym planie brakuje jakiegokolwiek charakteru czy możliwości, że coś pójdzie nie tak.
_____ Po tych słowach rozpoczęła się dość zaciekła dyskusja, bowiem zarząd wraz z innymi obecnymi na spotkaniu dość długo spędzili nad tym szczegółowym planem, który nie przewidywał żadnych problemów. Mifune wiedział, że problemy i niespodziewane zwroty akcji są obecne w naszym życiu i jeśli plan ma być skuteczny, trzeba się przed nimi zabezpieczyć. Głównie przez tą rozmowę oraz kilka słów alfy, spędził na tym spotkaniu o wiele więcej czasu, przy okazji ukazując swoje zdolności. Nie potrzebował kolejnego awansu, ale czuł, że się szybko szykuje, jeśli fuzja dobrze im pójdzie. Wrócił do swojego biura i spojrzał na telefon. Widząc wiadomość od omegi, uśmiechnął się lekko. Głównie z rozbawienia. W końcu kobiety na pewno go nie zabiją, ale na pewno uspokoją i zapewnią wsparcie… po tym jak już na niego nakrzyczą. Same wyobrażenie tej sytuacji sprawiało, że Mifune miał ochotę się zaśmiać. Wydało mu się to nazbyt urocze.


_____ Nie zamierzał wpraszać się do kobiet na spotkaniu. Wiedział, że omedze nic tam nie grozi, chyba że coś miałoby się stać w drodze powrotnej do jego mieszkania. Mając swój telefon w ręku, zerknął od razu na informacje od jego ludzi, bowiem paczka już dotarła do magazynu. Alfa, który ugryzł Shunyę znajdował się pod jego kontrolą i obecnie był nową zabawkę jego ludzi. Wiedział, że co najwyżej zadadzą mu trochę bólu, pobiją, ale nic dramatycznego. Mifune wiedział, że jego chłopcy się pewnie powstrzymują w tym momencie czekając aż on pojawi się na miejscu, w magazynach. Wtedy dopiero będą mogli zacząć prawdziwą zabawę. Nie zamierzał więc kazać im długo czekać.
_____ Wraz z końcem pracy, w której czas płynął mu dzisiaj wyjątkowo wolno. Skończył pracę wychodząc jako jeden z pierwszych, pożegnał się z pracownikami mijając ich na korytarzu. Jako dobry pracownik powinien zostać aż wyjdzie szef, cóż… był ich najlepszym pracownikiem i wiedział, że nie zwolnią go nieważne co. Wsiadł do samochodu i udał się do domu rodzinnego, gdzie zmienił samochód i wraz z kierowcą udał się do magazynów. Żyli w dość nowoczesnym kraju, pełnym ludzi i aparatów. Nie mógł mieć dowodów na swoją obecność w magazynach. Przynajmniej nie zamierzał ich tak łatwo dostarczać.
_____ Wszedł do wielkiej hali i mijając kontenery w kolorach tęczy zaczęły do jego uszu dochodzić dźwięki. Jęki, płacz i uderzenia. Dźwięk ciętego powietrza kojarzył się Mifune z biczem, który przy odpowiedniej sile potrafił wydać z siebie takie brzmienie. Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Już wiedział, jak się bawią z jego gościem. Psem, którym będzie musiał się zająć przez kilka miesięcy. Wszedł do kontenera i dostrzegł zakrwawione mężczyznę leżącego na środku, otoczonego grupką powoli znudzonych mężczyzn.
- Wybaczcie Panowie. - przyciągnął wszystkie spojrzenia na siebie. - Mam nadzieję, że nie czekaliście na mnie za długo.

_____ Nie wiedział, ile czasu minęło, ale gdy wyszedł z kontenera zobaczył już czarne niebo. Zaraz za Mifune z kontenera wydostał się metaliczny zapach. Kto by się spodziewał, że ciało Alfy może być aż tak słabe. W jego oczach to było nie do pomyślenia. Chciał wyciągnąć telefon z kieszeni, lecz zobaczył swoje brudne od krwi rękawiczki. Szybkim ruchem zdjął je i rzucił na ziemię nie przejmując się konsekwencjami tego, że ktoś je znajdzie. W ciągu chwili podszedł do niego wysoki, umięśniony człowiek w ciemnym garniturze, który kucnął przy nim i podniósł dowody zbrodni. Był to jego kierowca, który miał też kilka innych ciekawych zadań poza prowadzeniem samochodu.
- Czy chce Pan wracać do posiadłości? - spytał wstając z brudnymi rękawiczkami. - Mogę zaraz przygotować samochód.
_____ Mifune nie odpowiedział od razu, sięgnął po telefon, który wibrował jakiś czas temu. Teraz dopiero mógł go sprawdzić. Widząc wiadomość od Shunyi uśmiechnął się pod nosem.
- Dom, co… - wymruczał pod nosem i zaśmiał się wyciągając dłoń do kierowcy, który chyba zrozumiał bardzo szybko przekaz i podał Alfie papierosy, a gdy ten włożył papierosa do ust, podszedł z zapalniczką i odpalił. - Przekaż chłopakom w środku, że musi zostać żywy przez następne kilka miesięcy, ale mogą się z nim bawić, dopóki go nie złamią.
_____ Najchętniej zrobiłby to sam, ale nie miał w zwyczaju gwałcić innych mężczyzn no i przemoc fizyczna jakoś go nie ekscytowała. Wolał więc zostawić rolę takiej zabawy ludziom, którzy potrafią zwalić sobie z ekscytacji, bo ktoś prosi ich, żeby przestali go bić. Mifune nie czuł współczucia do mężczyzny, który zamierza przeżyć teraz bardzo traumatyczne kilka miesięcy tuż przed swoją śmiercią. Był mu jednak trochę wdzięczny. Dzięki jego dodatkowemu serwisowi Shunya nie będzie wstanie pozbyć się dziecka.


_____ Wysłał, chociaż Mifune wiedział, że Shunya na pewno nie zjadł nic na rozmowie ze swoimi rodzicielkami. Było koło dwudziestej, na pewno coś zjadł w tym czasie, prawda? No i bądźmy szczerzy, zamierza go poinformować o tym co ”znalazł” tak czy tak. Zabawnie jednak byłoby zobaczyć spanikowanego Shunye, który na szybko robi sobie coś do jedzenia, żeby mieć zdjęcie. Poczuł mocniejszy zapach krwi, więc schował telefon i odwrócił głowę do osoby, która przyszła.
- Wracasz już do domu? - spytał mężczyzna cały oblepiony wieloma rzeczami. Nie tylko krwią, ale też moczem i spermą. - Na pewno nie chce Pan się z nim pobawić?
- Nie jest moim hobby bawić się z czymś takim. - podał mu zapalonego papierosa przy okazji wydychając chmurę białego dymu. - Wracam do domu, posprzątaj to.
_____ Wraz z kierowcą wrócił do swojego domu rodzinnego, gdzie przebrał się z ubrań, porozmawiał chwilę z matką na temat przejęcia, które będzie miało niedługo miejsce. Ich rozmowy zwykle były biznesowe, bo nic innego nie było dla nich tak ciekawe. Mifune był jedynym dzieckiem, alfą, które mogło przejąć majątek i usiąść na miejscu jego matki. Nie dlatego, że był mężczyzną, lecz dlatego, że nikt inny nie dorównywał mu umiejętnościami spośród jego kuzynostwa. Miał sporą grupę kuzynów, którzy zostali stworzeni przez liczne romanse ciotki. Oczywiście - większość z nich nie posiadała jego nazwiska, lecz otrzymywała pomoc finansową i mogła zgłosić się z problemami do ciotki, która przynajmniej próbowała zachować się jak rodzic. Nie były to jednak oficjalne dzieci rodziny, więc nie miały co liczyć na majątek i przejmowanie miejsca Mifune, jedynego należącego do czystej linii rodziny. Chyba, że posiądą odpowiednie zdolności, a do tego daleko.
_____ Będąc w domu poprosił o zrobienie kilku wydruków, które włożył do torby. Wykonał też kilka telefonów, żeby znaleźć osobę oraz dane. W końcu mężczyzna musi żyć przez kilka miesięcy. Do tej pory był bardzo aktywny na social mediach więc nie mógł nagle wyparować w powietrze. Posiadał jakieś zdjęcia na telefonie więc można było ich użyć, żeby potwierdzić jego pobyt na wyspach. Poza tym pewnie kilka wpisów na innych mediach i będzie okej. Będzie żył społecznie. Co do ludzi, z którymi przebywał w tym czasie. Cóż… Nie wszystko trzeba robić z kimś, prawda? Można samemu wyjść na plaże, albo samemu pójść coś zjeść.
_____ Wsiadł w swój samochód i pojechał do domu w ubraniach, na których nie można było wyczuć ani dymu, ani krwi. Zanim dojechał było już spokojnie około dwudziestej drugiej. Jako że nie miał nic przygotowane na kolacje dostał od matki jedzenie. Zarówno dla niego jak i dla Shunyi. Wszedł do mieszkania z torebkami pełnymi bento oraz torbą na ramieniu. Zdjął buty i położył na blacie kuchni bento. Zastanawiał się co takiego robił teraz omega.