Alteros

Dla Podległego taka chwila dziecinady była czymś zupełnie nowym i mu potrzebnym. Dzięki temu pozwolił sobie na chwilę luzu. Bez stresu i czujności. Na odpowiedź maga chciał pokazać mu język, jednak odpuścił to sobie, stale latająca w powietrzu woda nie była czymś, co chciał mieć w ustach.
Ganiali się dosyć długo, co było dodatkowym wysiłkiem dla ich dwójki, zwłaszcza po tak wyczerpującym dniu.
Skinął głową, by przytaknąć na propozycję powrotu, obaj byli zmęczeni, a jeszcze czekała ich droga powrotna.
- W teorii potrafię, kwestia jak wyjdzie mi praktyka...- stwierdził sam zastanawiając się, w jaki sposób musiałby użyć zdolności ognia, by osuszyć ubranie bez spowodowania jego samozapłonu. Po komentarzu Abla dotyczącym jego przywiązania do ubrań roześmiał się podchodząc do blondyna.
- Czyli w miejscach nie publicznych, już nie masz tego przywiązania do nich? - spytał, a raczej stwierdził fakt, który było można bardzo łatwo wysnuć po wypowiedzi czarodzieja. Na nowo pojawił się szeroki lekko zadziorny uśmiech na twarzy ciemnowłosego, po którym rozejrzał się wokoło. Faktycznie spora część mijających ich ludzi patrzyła prosto na nich. Byli ewidentną atrakcją na tym ryneczku.
- Na zdrowie! Ale ja cię muszę wygrzać w domu! Nie możesz się przecież pochorować w trakcie turnieju! - zaśmiał sie dodatkowo i podszedł do Abla bez najmniejszego wahania podnosząc go i przerzucając sobie przez ramię skierował się do krawędzi fontanny. Po czym wyszedł poza nią z niebywałą ostrożnością, by nie zrzucić wiercącego się maga.
- Nie wierć się tak bo spadniesz! - upomniał go klepnięciem w tyłek i obrócił o trzysta sześćdziesiąt stopni wokół własnej osi próbując namierzyć kierunek, w którym powinni podążyć.
- Którędy? - zapytał, po czym ruszył w odpowiednia stronę.

Było to dosyć zabawne kiedy Abel się tak wiercił i protestował. Choć momentami Cedrik miał problem z jego utrzymaniem w ostateczności mag nie odzyskał swobody chodzenia. Podległy nic sobie nie robił z jego niezadowolenia i spokojnym krokiem ruszył w wyznaczonym przez blondyna kierunku. Obaj byli zmęczeni, jednak taka chwila rozrywki, śmiechu i beztroski była im potrzebna, dlatego ciemnowłosy przeciągał ją jak mógł.
- Zastanawia mnie skąd w twojej głowie biorą się tak sprośne pomysły i sam fakt, że mi je podsuwasz jest niepokojący mój drogi kolego... - odparł w typowy dla siebie stoicki sposób. To było dość ciekawe i przez Abla w głowie podległego zaczęły pojawiać się obrazy związane z podsuniętą myślą. Dlatego niezbyt zareagował na kolejną zaczepkę, prychnął po prostu pod nosem niezbyt wiedząc jak miałby się do tego odnieść. Abel usłyszał jedynie krótki śmiech, po którym na jakiś czas zapadła cisza. Co jak co, ale obaj byli dość zmęczeni, dlatego Cedrik chciał jak najszybciej dotrzeć do domu, w końcu ten dzień był dla nich bardzo intensywny. Turniej aż trzy zwycięstwa na ich koncie to było wiele.
Ciszę przerwał jednak Abel. Cedrik przystanął i zwrócił się w spomnianą stronę, faktycznie była tak Yuki znikająca w licznym tłumie. Ciemnowłosy choć nie znał dziewczyny zbyt długo nie przeoczył oznak zaniepokojenia na jej mimice. Czując również przejęcie blondyna nie dyskutował. Rozumiał kiedy był czas na żarty, a kiedy na nieco poważniejsze sprawy. Dlatego też odstawił ostrożnie maga na ziemię i ruszył za nim z lekkim opóźnieniem, by dać mu nieco przestrzeni i odrobinę prywatności. Nie chciał się mieszać w sprawy pomiędzy czarodziejem a jego przyjaciółka. Chciał jedynie mieć oko na ich dwójkę, dlatego trzymał się tuż obok.

Chciał dać dwójce przyjaciół chwilkę prywatności, w końcu nie miał pojęcia, czy i przy nim Yuki się otworzy i powie Ablowi co się działo. Czekał więc w odpowiedniej odległości od nich trzymając się z tyłu i dłuższa chwilę nie podchodząc. Kiedy już widział że blondyn rozmawiał z przyjaciółką przystanął nie chcąc im przeszkadzać, wtedy też otrzymał informację od Abla w myślach. Zmarszczył lekko brwi.
- Kto?- szepnął pod nosem sam do siebie nie do końca rozumiejąc słowa swojego maga, jednak całe szczęście był wybitnie bystry i gdy tylko rozejrzał się po tłumie zebranych ludzi jego spojrzenie zatrzymało się na jednej twarzy. Nie znał tego człowieka, ale jego zachowanie jego mimika była tak dla niego oczywista. Był to handlarz na łowach. Ta pewność siebie bijąca od tego parszywca nie dała Cedrikowi cienia wątpliwości, dlatego ciemnowłosy od razu ruszył w kierunku mężczyzny. A ten jakby się zorientował co było grane, bo natychmiast zaczął się oddalać, a jego mimika nie była już taka harda. Chyba nie spodziewał się tu aktywnego Podległego. Był widocznie zaskoczony tym, że ciemnowłosy na niego ruszył, jednak nie widział w tym żadnej wskazówki na to, by handlarz go rozpoznał, by chciał go gdzieś zaciągnąć. Odciągnąć od tłumu i wpakować w pułapkę, nie... on po prostu uciekał. A kiedy skręcił w jedną z uliczek zniknął Cedrikowi z oczu, co prawda podległy zapamiętał już jego aurę i nigdy więcej nie da się mu podejść tak blisko, jednak uznał, ze nie ma sensu gonienie faceta i tym samym oddalanie się od Abla i Yuki, bo kto wie może facet nie był sam?
Dlatego też Cedrik wrócił szybko lokalizując swoich kolegów w dość nietypowym miejscu jakim był sklep z blizną.
- A co nie możesz znaleźć kompletu dla siebie? - stwierdził jakby na rozładowanie atmosfery. Po czym już nieco poważniej spojrzał na ich twarze.
- Nie znałem go, a on mnie, albo jest nowy i niepoinformowany za dobrze... albo to ktoś z innej grupy... a sam nie wiem co gorsze... - wyznał dość szczerze.
- Zapamiętałem jego aurę, więc nie uda się mu już zbyt blisko podejść... - dodał jakby na pocieszenie, jednak sytuacja nie zapowiadała się zbyt dobrze. Zwłaszcza, że Cedrik nie miał jak pilnować dziewczyny. Oczywiście mógł mieć jej bezpieczeństwo na względzie kiedy byli we trójkę, jednak co z chwilami kiedy Yuki będzie musiała wrócić do siebie? Może powinni ja odprowadzać i odbierać przed szkołą? A może lepiej by przenocowała u Abla? Cedrik bardzo szybko analizował możliwe opcje, musieli zrobić coś, by koleżanka przestała być interesującym kąskiem dla handlarzy.
- Dobra tak czy siak... powinniśmy się stąd zwinąć... chyba że coś kupujesz? - ciągnął swój poprzedni żart jednak z typową dla siebie powagą na twarzy. Jakby to co powidział było najzwyczajniejsza normą, że jego mag lubi sobie poprzymierzać i dopasować damskie majtki czy inny gadżet garderoby.

Pytanie dziewczyny dotyczące intencji handlarzy miało dla Cedrika bardzo oczywistą odpowiedź, jednak jej nie udzielił. Skoro facet nawet go nie rozpoznał i nie wiedział kim był ciemnowłosy nie mogło chodzić o niego, to nie był podstęp albo jakieś pokrętne podchody, ten facet polował na Yuki to było oczywiste. A czego mogą chcieć handlarze od młodej, uroczej, hojnie obdarzonej przez naturę Podległej bez maga? Ten świat niestety właśnie tak funkcjonował... Podlegli byli tylko narzędziami, zabawkami, zwierzątkami do zabawy. A ci którzy mieli kasę lubili się w ten sposób pobawić. Same walki były ogromnie popularne. Co widać nawet po turnieju, w jakim brali udział. Już uczniowie uczeni byli walczyć i próbować swych sił na arenie. A co jeśli ci nie idzie? Jeśli przegrywasz? Szukasz lepszego Podległego wśród uczniów? Nie... idziesz na rynek i sobie kupujesz takiego jakiego chcesz... Regeneracja? Proszę bardzo! A może władanie wodą? Powietrzem? Kobieta? Mężczyzna? Idziesz i wybierasz jak w cholernym sklepie... Choć to jest jeszcze do zniesienia, najbardziej uwłaczające są etykietki w stylu "przeszkolony seksualnie", bo przecież wiadomo z czym magom kojarzą się kontakty. Nie skupiają się oni na więzi emocjonalnej ze swoimi Podległymi, ta cielesna jest wystarczającym im nośnikiem więzi.
Kiedy wracali Cedrik szedł tuż za nimi i milczał. Jego zdaniem to Abel był przyjacielem Yuki i to w jego gestii było pocieszenie dziewczyny. Co ciemnowłosy mógł jej powiedzieć? Że musi uważać, bo skończy jak towar na rynku? Na Czarnym Rynku?
Perspektywa nie była zbyt korzystna, Podległy całą drogę zachowywał czujność analizując wszystkie aury, jakie pojawiały się w jego zasięgu, jednak nie dostrzegł nikogo nimi zainteresowanego. Może tamten facet dopiero sprawdzał jej zwyczaje? Dopiero podejmował pierwsze obserwacje potencjalnego celu? A go za bardzo poniosło i dał się zauważyć? Często tak bywa przy młodzikach, dostają zadanie, a temperament ich gubi i paprają zlecenie. Jeśli tak, wyślą kogoś nowego, kogoś im nieznanego by dokończył obserwacje, uzupełnił dane których nie mieli, a potem opracował plan pojmania.
Cedrik spędził tak wiele czasu wśród nich, że doskonale znał ich schematy działania. A jeśli było tak jak podejrzewał, to najgorsze dopiero przed nimi... a raczej przed Yuki.
W domu Abla oczyścił nieco swoją głowę. Tu zawsze czuł się bardziej odprężony. Siadł na brzegu łóżka patrząc jak Yuki obserwuje uważnie pokój, cóż miał tu swoją szafkę, jaką udostępnił mu Abel, więc może tego szukała? Znaków Podległego w pokoju jej ukochanego maga? Ciemnowłosy jednak nie przejmował się tym, widać dziewczyna musiała zająć czymś swoje myśli.
- Oj jaki niedostępny... nie musisz przy Yuki udawać... na arenie wszystkim pokazałeś jak ci się podobam... - odbił piłeczkę podnosząc się z siedziska i podchodząc do swojej szafki, z jakiej wyjął ręcznik i ubrania na zmianę. Marzył o kąpieli po tych wszystkich walkach i tarzaniu się w fontannie? Nie dyskutował dalej po prostu ruszył do łazienki dając pozostałej dwójce trochę prywatności na rozmowę.
Nalał sobie pełną wannę wody i zanurzył w niej po szyję. Owszem mógł wziąć szybki prysznic, ale chciał dać czas na rozmowę Ablowi i Yuki, a jemu samemu przyda się taki odpoczynek. Dopiero w wodzie poczuł jak jego ciało było zmęczone, w końcu odbył trzy walki i a sam kontrakt obciążał nie tylko Abla, owszem to on był tą bateryjką, z której ciemnowłosy czerpał, jednak ciało pracujące w tak nietypowy sposób też się szybciej męczyło, zwłaszcza kiedy mieli trudności, a spor czasu musiał wytrzymać kiedy Abla otumaniono i mu nie pomagał, a i utrudniał pobór energii. Złączył nogi opierając je o jeden z brzegów wanny, objął swoje ramiona i oparł twarz o brzeg wanny przymykając oczy, był zmęczony i dał sobie to odczuć i ciepła woda pomagała się rozluźnić, dlatego leżał tak czerpiąc z niej ile mógł. Spokojnie w bezruchu odpoczywając. Mijający czas nie miał znaczenia skoro i tam tamci rozmawiali.

Ciepła woda działała kojąco na zmęczone wysiłkiem ciało. Przymknięte oczy pozwalały w pełni zapomnieć o rzeczywistości powoli odprowadzając Cedrika w objęcia Morfeusza. Delikatne pukanie do drzwi wyrwało jednak z nich Podległego. Zamrugał kilka razy i podniósł twarz odklejając polik od brzegu wanny. Niemrawo spojrzał na wchodzącą postać, a słysząc słowa blondyna lekko się uśmiechnął. Milczał obserwując co jego mag robi. Powoli odzyskiwał pełną świadomość, poprawił się w wannie i obserwował jedynie poczynania czarownika. Nie przeszkadzała mu własna nagość, w wannie była piana więc nie czuł się obnażony.
- Ich aktywność zawsze taka była... po prostu nie miałeś z nią do czynienia... -- stwierdził istotny fakt i sam przemył swoją twarz, by lekko się rozbudzić, choć niewiele ten zabieg dał. Abel był magiem, czarownikiem nie musiał obawiać się handlarzy nie on był ich celem. On był ewentualnym nabywcą, klientem ich nieczystych transakcji. Za to tacy jak Cedrik byli towarami i niczym więcej w tym nierównym świecie.
Patrzył jak ubrania znikają z ciała maga, jednak z początku jakoś to do niego nie docierało, dopiero kiedy bielizna wylądowała na boku, a sam czarownik rozsiadł się w wannie, zmysły ciemnowłosego odrobinę się wyostrzyły, przytłaczające zmęczenie zostało zepchnięte na drugi plan.
- Zaczynasz pragnąć tego co ja... - odparł z mocno zamyślonym spojrzeniem, zastanawiało go, czy kontrakt to robił? Czy przekazywał im ich odczucia? Czy może mag naprawdę sam w sobie wyhodował takie pragnienie przez to co widział dookoła siebie. Sytuacja z Yuki naprawdę musiała go ruszyć.
Ostrożnie wyprostował swoje nogi układając je obok Abla tak by mu nie przeszkadzały.
- Na handlarzy ruszyć nie jesteśmy gotowi... choć przypuszczam, że to jakaś mała zgraja, ten facet zbyt szybko przede mną uciekał... nie są to hojraki skoro polują i strasząc samotną dziewczynę... jeśli cię to uspokoi możemy ją odprowadzać do szkoły i z niej do domu... musimy tylko trochę odpocząć... Mamy trzy sukcesy za sobą... sam czuje jak nasz kontrakt się wzmacnia... jednak do pełni naszych możliwości jeszcze daleko... - mówił wprost co myślał i czuł, starał się wspierać Abla i jeśli ten postanowiłby ruszyć do walki, ruszyłby z nim, jednak doskonale wiedział, że potrzebują się wzmocnić, a w tej konkretnej chwili odpocząć, bo byli wykończeni. Naprawdę Podległy wątpił, że przetrwaliby kolejne starcie, a gdyby śledzący Yuki facet okazał się magiem z Podległym? Gdyby ruszył do walki? Byliby w ogromnych tarapatach... mieli szczęście, że ten wolał uciec.

Słuchał uważnie swojego maga widział oraz czuł ten natłok emocji w nim siedzący, nie dało się przeoczyć niechęci przeradzającej się w nienawiść jaka młody czarodziej odczuwał względem handlarzy. Na wzmiankę o ich wspólnym celu jaki ich połączył lekko uśmiechnął się pod nosem unosząc jeden z kącików ust. To była ciekawa hipoteza, ciemnowłosy wiedział, że nie do końca była prawdziwa, jednak nie sprostowywał blondyna. Doskonale pamiętał co czuł biegnąc wtedy uliczką, kiedy go dostrzegł. Było tam mnóstwo osób, wręcz musiał się przez nich wszystkich przepychać, a takim tłoku dostrzegł tylko Abla. Nie miał pojęcia skąd, ale wiedział, że pomocy udzielić mu może tylko on jeden. Bezinteresownej pomocy... to było jedyne prawdziwe spojrzenie pośród tylu fałszywych. Byłby głupcem gdyby przebiegł obok niego, gdyby nie skorzystał z takiej szansy jaką podrzucił mu los.
-**Wiem co masz na myśli i nie obwiniaj się... te ograniczenia są oczywiste... sam fakt, że jesteś w stanie normalnie funkcjonować i stawać ze mną w pojedynkach świadczy o twojej sile... Jesteś bardzo silny... a po turnieju będziesz mógł pomóc i z dziesięciu takim Yuki... bez urazy dla niej, ale ze mną równać się nie ma co... **- z początku mówił poważnie, jednak obaj byli zmęczeni tą powagą dlatego pozwolił sobie na narcystyczny żart i lekkie rozluźnienie atmosfery.
-** Jeśli to pomoże zróbmy tak.. **- skinął głową obserwując swojego maga, widział jak ten mizernie wygląda, obaj byli wycieńczeni po pojedynkach.
-** Wesołe miasteczko.... hmmm brzmi ciekawie.... w sumie to chętnie... **- odparł lekko zaciekawiony, nigdy nie mógł sobie pozwolić na takie atrakcje, nawet do końca nie wiedział na czym polega cały ten fenomen, jednak chciał tego spróbować. W końcu dzięki Ablowi zyskiwał doświadczenia, jakie kiedyś były mu obce i dalekie.
Wyprostował nogi cudowna była wielkość tej wanny, która na to pozwalała. Pochylił się lekko do przodu i chwycił za ugięte kolana Abla bez problemu przysuwając go bliżej siebie.
-** Obróć się...**- polecił dość nakazująco sam obracając ten skulony kłębek nieszczęścia. Mając przed sobą plecy maga sięgnął po mydło wyciskając kilka pompeczek na swoją dłoń, roztarł je po plecach blondyna, a kiedy mydliny zaczęły się pienić przeszedł do obmycia skóry czarownika połączonego z odprężającym masażem, czuł, że jest to potrzebne spiętym od wysiłku i stresu mięśniom chłopaka.

Uśmiechnął się lekko rozbawiony.
- Szalonym będzie już fakt, że tam pójdziemy... - odparł lekko zadziornie w końcu nietypowe miejsce do spędzania czasu przez dwójkę chłopaków. A przynajmniej w ten sposób kojarzyły się Cedrikowi takie miasteczka, z randkami, a przynajmniej zawsze słyszał tylko takie historię. Nie miał okazji sam tego doświadczyć, dlatego w pewnym stopniu był podekscytowany tą myślą doświadczenia czegoś nowego. A raczej nadrobienia zmarnowanego czasu.
Nic sobie nie robił z krzyków maga kiedy go do siebie przyciągał. W ramach wdzięczności chciał mu sprawić trochę przyjemności. Miał też w głowie, że powinni systematycznie porywać się na takie gesty w ramach podtrzymania ich więzi. Musieli jakoś zastępować ten aspekt fizyczny, który w tradycyjnych kontraktach był praktycznie nieunikniony, im i tak dobrze szło zważywszy na spory dystans jaki miedzy nimi był z oczywistych powodów. Dzisiejsze walki nie przyszły im tak lekko jak mogły, choć dali radę Podległy dobrze wiedział, że każda kolejna runda będzie trudniejsza. Będą trafiać na coraz mocniejszych przeciwników, a co jeśli ich więź okaże się na nich za słaba? Nie wątpił w swoje umiejętności, jednak to na ile mógł sobie pozwolić zależało od jakości ich połączenia, jeśli to byłoby liche... zacząłby krzywdzić swego maga wyrywając z niego energię siłą. Obmywał delikatne ciało w milczeniu rozmyślając o tym, że nie mógł go skrzywdzić, nie wybaczyłby tego sobie. Czy to znaczyło, że zaczęło mu zależeć bardziej niż tego chciał? Nie dobrze...
Z zamyślenia wyrwały go kolejne słowa Abla, uśmiechnął się pod nosem. Cieszyła go jego postawa, jednak czy będzie miał wystarczająco siły i wytrwałości by dążyć do tych celów? Pozbycie się czarnego rynku w tej chwili wydawało się Cedrikowi nierealne, jednak gdyby to było możliwe... sam przyłożyłby wszelkich starań, by pozbyć się tych szajek.
Obserwował wychodzącego chłopaka, nie patrzył na niego nachalnie czy oceniająco, było to zwykłe utrzymanie kontaktu wzrokowego, w końcu spojrzenie kręciło się w okolicy twarzy maga, tylko momentami lustrując jego plecy czy ramiona.
Skinął jedynie głową na małą uwagę, a raczej ostrzeżenie przed zmarszczkami. A kiedy został sam rozłożył się na całej długości wanny, potrzebował tego ciepła pochodzącego od wody, do uspokojenia mięśni, te po walkach były zmęczone, w tak nietypowy sposób. Kiedy przez ciało przechodziła energia pochodząca od maga, mięśnie nie pracowały w tradycyjny sposób, nasycone magią zmuszone były do intensywniejszej pracy.
Nie miał pojęcia ile tak leżał, na chwile chyba nawet przysnął, ale kiedy się obudził woda robiła się już chłodna. Wyszedł, otarł ciało, narzucił spodnie od piżamy i wrócił do pokoju. Abel juz spał, siadł chwilę na krawędzi łóżka i się mu przyglądał. Martwił się? O to, w jakie zło ten chłopak momentami się pakował choćby nieświadomie, w jakie zło pakowała go jego obecność tutaj. Czy chciał go tak narażać? Wiedział przecież, że oni na nich polowali... Czy był egoistą siedząc tu? Ścisk w żołądku nie pomagał.
Powoli ułożył się obok, tak by nie przeszkadzać blondynowi, jedynie przysunął swą dłoń do niego, tak by jej wierzch dotykał ciepłej skóry maga. Dopiero wtedy przymknął oczy i pozwolił sobie na odpoczynek.
Przespał całą noc, jednak rankiem nie mógł się podnieść, dobrze wiedział, że Abel już zszedł, a on leżał. Jego ciało było obolałe, dopiero dzisiejszy dzień dał mu odczuć, jak pojedynki były męczące. Coś na kształt zakwasów opanowało większość mięśni na ciele. Jednak zebrał się w sobie i siadł. Przebrał się i rozczesał poplątane włosy. Po to by zejść na dół i zastać swojego maga w salonie. Podszedł i siadł zatapiając się w miękkiej kanapie.
- Jak się czujesz? To twoja wczorajsza propozycja dalej aktualna? - dopytał, by poznać stan swojego kompana. Widząc talerz kanapeczek po prostu sięgnął po jedną ze szynką i papryką, po to by ze smakiem jej skosztować.

Siadł obok blondyna jedząc kanapkę i go wysłuchał.
- To efekty po wzmożonym przekazie energii mi... Nie mamy jeszcze idealnej więzi... a ja pobieram bardzo dużo... I tak jestem zaskoczony, że tak dobrze to znosisz... - wyznał patrząc na niego spokojnie.
Kiedy obaj zjedli mogli udać się na górę w celu przygotowania, a potem ruszyli na miasto, a raczej na wesołe miasteczko. Cedrik całą drogę czuł coś na kształt ekscytacji, choć nie dawał tego po sobie poznać. To kiedy już znaleźli się na miejscu jego wzrok starał się docenić wszystko co mijali, każde kolorowe światełko, które ozdabiało stragany i atrakcje.
- Gdybym go miał, byłoby nie za ciekawie... jednak nie. Nie posiadam lęku wysokości i innych tam... choć muszę przyznać, że słabo pływam... nie przez lęk, a po prostu nie miałem okazji się tego nauczyć za dobrze... Walki nie są prowadzone w zbiornikach wodnych, a więc odpuszczono mi szkolenie w tym zakresie... Jednak na wspinaczkę naciskali... a z takim lękiem z tych treningów cało bym nie wyszedł...- wyznał bez ogródek, czuł sie przy Ablu bardzo swobodnie. Nie obawiał się mówić o swojej przeszłości. Czy takich właśnie słabościach.
- Te atrakcję brzmią bardzo ciekawie... na pewno chciałbym byśmy odwiedzili większość z nich... jeśli masz ochotę... a na czym polegają te strzały i rzuty? Bo niezbyt rozumiem co w tym miałoby być fajnego? To jakiś konkurs? Czy po prostu sprawdza się tam swoje zdolności? - dopytał zaciekawiony idąc przy boku swojego maga. A kiedy padły ostatnie słowa z jego ust łagodnie się uśmiechnął pod nosem.
- Też przeszło mi to przez myśl... a ty jak to traktujesz? - dopytał z ciekawością, był w końcu zainteresowany tą odpowiedzią. Jednak bez względu na to jaka by ona nie była. Powinni wykorzystać te okoliczności.
- Otoczenie pewnie też tak to odbierze... może więc powinniśmy to wykorzystać? - dodał i chwycił delikatnie dłoń chłopaka idąc obok niego, splótł ich palce ze sobą i łagodnie się do niego uśmiechnął. Nie chciał być w tym nachalny, jednak turniej w trakcie a ich więź nie była jeszcze tak mocna jak powinna, a więc nie mogli sobie pozwolić na marnowanie czasu i szukać wszelakich sposobów, które ich kontrakt wzmocnią. A coś tak drobnego powinno pomagać, a nie kosztowało ich żadnych wielkich gestów.

Słysząc odpowiedź nie potrafił powstrzymać uśmiechu. Nie wiedział czemu, ale te parę słów, zwłaszcza to jedno go ucieszyło. Kątem oka dostrzegł zarumienione poliki jednak nie zareagował i ich nie skomentował, gdyż sam czuł podobne pieczenie na swoich. Jednak nie potraktował tego jako słabości, a jako coś miłego. Był zadowolony i nieco pewniej chwycił trzymaną dłoń maga.
- Mnie też nie... a więc to randka... - wyznał i jedynie skiną głową na wieść o kuponach. Niezbyt dobrze czuł się z faktem, że blondyn musi wszystko kupować sam.
- Wybacz za te wydatki... jak już wygramy turniej, nagroda powinna ci zrekompensować to wszystko... - stwierdził mając pewność, że podium musi być jakoś nagradzane, miejsce w akademii to jedno, jednak zwycięscy zawsze otrzymują coś więcej. A im powszechniejsze tym wyższe nagrody oferowano.
Nie odstępował Abla na krok, a kiedy już stali przy strzelnicy wysłuchał czarodzieja uważnie. Jak oszukiwano? A więc chodziło tu o zdobycie zabawki. No fakt gdyby każdy po prostu ją kupił nie zarobiliby tyle co na takiego rodzaju oszustwach. Kilka zabawek, jedna broń i stały zarobek, niż sprzedaż tych kilku zabawek i pusty stragan. Nieźle to sobie wykombinowali... Tak twierdził Cedrik i to go zaintrygowało, jak to mogło działać, skoro wszyscy wiedzieli, że broń była oszukana, a i tak próbowali swoich sił.
Podległy stanął bliżej i przyglądał się tego jak inni magowie strzelają, mógł jednak zobaczyć na czym polega mechanizm, było to jednak zupełnie coś innego niż własne próby.
- Spróbowałbym... - powiedział naprawdę tym zainteresowany. A kiedy przyszła ich kolei i otrzymał strzelbę wyważył ją w rękach, faktycznie była bardzo ciężka jak na zabawkę co zdecydowanie utrudniało ochotniczym strzelcom ich próby.
Ciemnowłosy był przeszkolony i wtym zakresie, jednak nie dał tego po sobie poznać, byle jak złapał broń, byle jak się ustawił wszystko po to by oddać powolne trzy niecelne strzały, które w oczach postronnych były mocno przeciętne.
- Mógłbym jeszcze raz? - dopytał maga. Jednak nie dodał nic więcej, lepiej nie było się ogłaszać z tym, że pojął o co tu chodzi. Posłał wdzięczny uśmiech do czarodzieja kiedy ten się zgodził i podał kolejne kupony tutejszemu handlarzowi. A kiedy transakcja została zawarta, Cedrik w mgnieniu oka przyjął perfekcyjną pozycję do strzału i oddał trzy błyskawiczne i celne trafienia. Trzy miśki spadły nim osoba odpowiadająca za zabawę zdążyłaby się zorientować i coś zmienić w broni i by utrudnić mu próby.
- Dziękuję... - odpowiedział Ablowi, a sprzedawcę po prostu murowało podobnie jak postronnych obserwatorów, jednak tych miny były odwrotnością do handlarza, który był negatywnie zaskoczony, za to widzowie wybuchnęli śmiechem i gratulacjami dla kogoś, kto przechytrzył oszusta. Choć czy oszustem było można nazwać taką zabawę? Sklepikarz nic nie powiedział po prostu podniósł trzy kolorowe miśki jakie spadły i podał je zwycięscy wycedzając z trudem przez zęby gratulacje.
Ciemnowłosy skinął głową w ramach wdzięczności po czym podszedł do Abla i wręczył mu dwa z pluszaków.
- Faktycznie całkiem fajna zabawa... - na jego twarzy pojawił się łagodny i niespotykany u niego uśmiech. Naprawdę zaczynał się dobrze bawić.

Wesołe miasteczko było Cedrikowi nieznanym miejscem, jednak z pomocą swojego maga chciał poznać ten teren, spróbować normalnego dla innych życia. Beztroskiego życia. Dlatego nie odmawiał, chciał przetestować rozmaite atrakcje, które normalnie bawią ludzi. Strzelnica była interesującym miejscem dość specyficznym, ale ostatecznie pozytywnym. Choć fakt, w jaki strącanie miśków było utrudnione był dla ciemnowłosego mocno oszukany. Bowiem nie liczyły się same umiejętności strzelca, a dodatkowa umiejętność wzięcia poprawki na wszystkie skonstruowane utrudnienia. Dlatego podszedł do sprawy taktycznie, pierwsza seria strzałów była tylko rozeznawcza, dopiero druga sięgła upatrzonych celów.
A kiedy wręczał dwa pluszaki blondynowi uśmiechnął się do niego widząc tą czerwień.
- A co aż taki zachłanny jesteś? - posłał mu zadziorny lekko uśmiech i podszedł bliżej, spoglądając na czarnego kota, jakiego wygrał i sobie zostawił.
- Sam nie wiem, może zostawię sobie na pamiątkę tego dnia... jakby nie patrzeć to pierwsza rzecz, która tak naprawdę do mnie należy... - stwierdził zgodnie ze swoimi myślami i przyglądał się w pewien czuły sposób w pluszową zabawkę. Po czym to spokojne i zamyślone spojrzenie skierował na Abla.
- Jest tu jakieś miejsce, gdzie można by je zostawić? Czy tak już musimy z nimi spacerować? - zapytał zaciekawiony czy jest tu coś w rodzaju szafek do wynajęcia albo jakiejś szatni.
- I jakie plany na dalsze atrakcje? Chciałbym się czymś przejechać, jednak też chcę być pokazał mi swoje ulubione atrakcje tutaj... - powiedział łagodnie i stanął obok maga chwytając jego dłoń i splatając ich palce jak robili to wcześniej. W tych tłumach znacznie wygodniej się tak spacerowało, a dodatkowo sam dotyk dobrze wpływał na podległego, uspokajał go. pozwalają się nieco odprężyć i zapomnieć o obowiązkach i reszcie świata, w tej chwili liczyła się ich dwójka i chwila odpoczynku. Choć nie tracił swojej czujności, chciał jedynie swymi myślami być przy czarodzieju, a nie przechodniu pięć metrów dalej za rogiem straganu.

Przyglądał się pluszakowi i wtedy poczuł od maga dziwny natłok targających nim emocji, spojrzał odrobinę zaniepokojony.
- Coś siię stało? - dopytał, nie miał ochoty teraz bawić się w zgadywanki i dociekanie tego samemu. Nie chciał marnować takiego czasu, gdzie oboje mogli się wyluzować trochę.
Zaintrygowany ruszył razem z blondynem na wskazaną przez niego atrakcję. Obserwował uważnie trasę kolejki i to jak szybko jechała i zastanawiał się w jaki sposób on się zachowa? Ludzie w wagonikach strasznie krzyczeli, czy aż tak się bali? Dziwiło go to, bowiem po co wchodzić na to ze strachem? A może na tym to polegało? Ludzie lubili dreszczyk emocji.
Kiedy zajęli już odpowiednie miejsca, Cedrik poszedł za przykładem maga i wcisnął pluszaka między swoje uda, by go przytrzymać i mieć pewność, że nigdzie mu nie wypadnie, następnie nieco niepewnie ułożył dłonie na uchwycie przed nimi. No dobra, a więc zobaczymy czym to jest.
Zastanawiał się kiedy wjeżdżali do góry, uśmiechnął się na komentarze Abla.
- Szanuj śniadanko nie marnuj tak dobrych kanapeczek... - zaśmiał się, a kiedy zaczęli spadać w dół z zawrotną prędkością mocno zacisnął dłonie na obręczy i z wielkimi oczyma patrzył przed siebie, a wraz ze spadkiem jego usta coraz bardziej się uchylały, by po pierwszej pętli mógł wydać z siebie radosny okrzyk. Słyszał jak wszyscy w koło krzyczeli i chciał tego spróbować, dać upust swoim wiecznie opanowanym emocjom. Trochę się wyszaleć. Dlatego krzyczał ile sił w płucach, ale śmiejąc się przy tym. Spoglądał na Abla i kiedy ten puścił obręcz sam podległy zrobił to samo pozwalają rękom się unieść, w oczach zatańczyły iskierki, a dłonią odruchowo chwycił tą należącą do Abla kiedy wagonik wszedł w kolejny ostry zakręt.
A kiedy już zeszli był podekscytowany, jednak czuł dziwna błogość i osłabienie w dolnych kończynach. Dlatego stanął i oparł się o swoje kolana rozbawiony patrząc na maga.
- Niesamowite... jakie uczucie.. jestem jak z waty... - zaśmiał sie nie mając pojecia, że tak kolejka może oddziaływać na ciało.
Słysząc o kolejnej atrakcji skinął głową i oboje ruszyli na filiżanki. A siedząc już w wagoniku Cedrik oparł się wygodniej kiedy ta ruszyła w tak łagodny sposób. Uśmiechnął się mimo wszystko i rozweselonymi oczyma spojrzał na twarz blondyna.
- To miasteczko, to naprawdę ciekawe miejsce... często tu przychodzisz? - zapytał ciekawy.

Słowa maga były dla podległego sporym zaskoczeniem dlatego ciemne tęczówki dłuższą chwile przyglądały się blondynowi, po czym łagodny, delikatny uśmiech wkroczył na twarz ciemnowłosego.
-[color=purple[ A więc dla naszej dwójki jest to jakaś nowość, swego rodzaju nasz pierwszy raz... [/color]- stwierdził dość trafnie to ujmując. Było to zdecydowanie zabawne uczucie, będąc tu z nim po raz pierwszy doświadczając tych wszystkich atrakcji. Dzielili się tymi odczuciami, a to było naprawdę miłe.
- Młyn mówisz? No to jasne, że pójdziemy... skoro to taki istotny punkt programu - przystał na ten pomysł odruchowo próbując namierzyć wzrokiem wspomnianą atrakcje, której nie dało się przeoczyć przez jej rozmiary.
- Chętnie zjem pieczonego ziemniaka, ale to już po tych szybszych atrakcjach... - zaśmiał się wyrażając swoją opinię w tym temacie. A kiedy usłyszał tak nagłe wyznanie odrobinę spoważniał zaskoczony przyglądając się magowi.
- Miło mi to słyszeć... - wydusił z siebie i jakby w odruchu ujął jego dłoń, subtelnie się do niego uśmiechając.
- No może nie to, że uznawałeś ten dzień za koszmar, ale miło, ze finalnie wychodzi na plus i też ci dziękuję Ablu, że mogę być tu dziś z tobą... - dodał dla rozluźnienia atmosfery, jednak by również okazać swą wdzięczność i pochylił się w stronę blondyna składając krótkiego całusa na jego policzku. Tuż po tym maszyna przyspieszyła, a oni wspólnymi siłami próbowali rozbujać ja jeszcze bardziej. Śmiali się przy tym i krzyczeli. Ten rodzaj krzyku był w pewien sposób rozluźniający, kojący, obaj mogli w sposób nie dziwaczny dać upust siedzącym w nich emocjom, a to było uzdrawiające i oczyszczające doznanie, które ciemnowłosemu ogromnie się spodobało.
Kiedy już zeszli z filiżanek, Cedrik miał wrażenie, że dalej kręci mu się w głowie przez co chwile szedł slalomem i musiał podeprzeć się o jedną z barierek i Abla.
- To było świetne... ale świat jeszcze mi wiruje... - zaśmiał się próbując opanować kołyszący się przed oczami obraz.