Alteros

Moc, do tego dążą wszyscy, bo za nią idzie w parze władza, kusząca i zdradliwa. Wielu się nią zachłysnęło, a i tak to ich nie zrażało. A gotów byli dla niej zrobić wszystko. W końcu cóż to za cena poświęcać innych, dla własnego zysku? Takimi ludźmi gardził Cedrik, zwłaszcza dlatego, że był tym poświęcanym w drodze do bogactwa innych. Ich chore ambicje zniszczyły jego życie, a i tak było im mało. Odebrano mu rodzinę, dom, a teraz chciano godności i człowieczeństwa.  Chciano zepchnąć go na samo dno, ludzkiej egzystencji i tylko dla tego, że był „rzadki” jak to określano „unikatowy”. Urodził się jako Podległy, nie był to jego wybór, a jednak niósł stale jego brzemię, w dodatku zdolności Podległych są losowe, każdy ma jakiś unikatowy talent, inne są zwykłe, dość powszechne i często występujące jak kontrola wody czy ognia, jednak bywają i takie rzadko spotykane, niestety taką właśnie unikatową zdolnością los obdarzył Cedrika.
 Absorpcja – zdolność dzięki, której mógł przejąć umiejętności innych, niezwykle cenna i niebezpieczna. Stale rosnąca na sile, jednak przejęcie zdolności innych osób musiało przebiec na jasno określonych zasadach. Jedynie po zasmakowaniu czyjejś krwi, mógł skopiować jego umiejętności, a po śmierci pierwowzoru, przywłaszczał je na stałe, w innych okolicznościach pozyskiwał je tymczasowo.
 Handlarze, którzy byli jego oprawcami wiele inwestowali, nie jednokrotnie poświęcając innych Podległych, by wzmocnić tego jednego, na którym zamierzali sowicie się wzbogacić. W końcu ktoś tak unikatowy miał ogromną wartość w tym świcie, gdzie sami Podlegli byli rzadkością, a ich umiejętności bacznie były obserwowane.
 Osłabione licznymi zaniedbaniami ciało miało nie mieć wystarczających sił do walki, do chęci ucieczki. Jednak determinacji Cedrika była ogromna. Schwytali go ponownie trzy miesiące temu i wiedział, że szykowali grunt pod swoją upragnioną aukcję. W dodatku chciano zlicytować go dwukrotnie jak wielu tutaj. Cóż był młody, a wielu popaprańców płaciło, za pierwszą noc Podległego. Wiedząc o tym podwójnie był zdeterminowany do ucieczki, musiał jednak być cierpliwy i realizować swój powolny plan, zdobywał w tym czasie wiele przedmiotów, które krył w odpowiednich miejscach, które w przyszłości miały być jego zbawicielami.
 Aż w końcu nastał ten dzień, odpowiedni strażnicy oddalili się z Podległą na aukcję i na chwile został sam, to był moment na rozkucie kajdan, jednak dalej cierpliwie czekał, wiedział, że mężczyźni wrócą nim ucieknie, wszystko miał obliczone.
 Niestety Podległy bez właściciela nie mógł korzystać ze swoich zdolności i choć te należące do Cedrika były potężne, nie miał z nich w tym momencie absolutnie żadnego pożytku. Musiał więc czekać, aż jego oprawcy ponownie pójdą kogoś zaprowadzać bądź odbierać. I krok po kroku oswobadzał się, szykując grunt pod ucieczkę. Niedobrze mu się robiło słysząc dźwięki licytacji, to z jakim angażowaniem oferowano pieniądze za czyjś los.
 Nareszcie szczęście mu dopisało i wszystko co zaplanował zgrało się w harmonijną całość torując mu drogę do wolności. Opuścił swe okowy niewoli, wybiegł poza teren tych więzień, jednak wtedy wszczęto alarm, ktoś go dostrzegł, jednak był już tak blisko, nie mógł teraz ustąpić, stanąć i się poddać. Biegł więc ile sił miał w nogach. Wymijał ludzi, skręcał stale to w nowsze alejki, już dawno pogubił się w nich, wszystko byle by zmylić pościg, nie znał tego miasta, a raczej slamsów, bo jak inaczej można by nazwać takie miejsce? Przywieziono go tu z daleka, sam nie wiedział jak daleka, nie miał pojęcia gdzie jest. Handlarze wspominali coś o ogromnej stolicy, o chlubie magów, jednak czym ona była, młody Podległy nie miał pojęcia, nikt nigdy nie przykuwał uwagi do jego edukacji, liczyła się tylko jego siła. A więc intensywnie trenowano go przez większość życia, które spędził w niewoli.
 Czuł już smak wolności, w końcu kiedyś jej zaznał, życie wtedy nie było łatwe, jednak sam o sobie decydował. Tak miało być ponownie. Dlatego biegł, a słysząc, że gubi swych oprawców nadmiernie się uradował, bo to go zgubiło. Poczuł się zbyt pewnie, zbyt szybko stracił czujność i na kogoś wpadł. W pierwszej chwili go to sparaliżowało, gdy para zielonych oczu znalazła się tak blisko, czuł że zmienił swoje położenie, już nie był w pionie. Szybko się rozejrzał, ponownie słyszał goniących go handlarzy, serce zabiło szybciej w geście paniki. Adrenalina buzowała w jego żyłach, a oddech łapczywymi haustami trafiał do płuc. Dogonili go, czy to był koniec jego marzeń o wolności? Wtedy jednak spojrzał na towarzysza swojej ofiary, a potem na samego chłopaka, którego staranował, szybkie rozeznanie, był to mag, łatwo to rozpoznawał. Sekundy uciekały, a on pod presją szukał ucieczki. Nie miał jej, handlarze ich otaczali. Znów go zniewolą, apotem sprzedadzą, a po tej akcji ilośc pilnujących go ludzi zdecydowanie się zwiększy, nie miał więc wyboru.
 Przełknął nerwowo ślinę po czym zacisnął zęby na swojej wardze, strużka krwi natychmiastowo spłynęła po jego brodzie.
 - Nie wiem kim jesteś, ale nie mam wyboru…- szepnął patrząc w zielone tęczówki, po czym przytrzymał ramiona chłopaka przygważdżając je do brudnej ziemi, nie mógł mu się wyrwać.
 - Pozwól mi na połączenie, pomóż mi, a nie pożałujesz…! - dodał nieco rozpaczliwie, spoglądając za siebie, jego oprawcy byli tuż za nimi, wykrzykując za nim.
 - Ani się waż! Brać go! Odciągnijcie go od chłopaka! Kurwa! Bierzcie go! - krzyczeli jeden przez drugiego, biegnąc ile sił w nogach, by go dorwać.
 - Pozwól…- dodał, po czym wpił się w jego usta nie czekając na odpowiedź, wystarczyło, że nie zostanie odrzucony, że pocałunek zostanie odwzajemniony, choć został wymuszony, podczas tego starał się delikatnie nagryźć wargę chłopaka tak by połączona krew przypieczętowała zawarcie tej transakcji.
 Nie wiedział co się stanie, co będzie dalej, jednak zaryzykował. Wolał służyć przypadkowemu dzieciakowi z własnego wyboru, niż zostać pozbawionym jakiegokolwiek wyboru na czarnym rynku, nie pozbawią go człowieczeństwa, nie zostanie zwierzęciem, tego, który najwięcej zapłaci, w tej obrzydliwej licytacji.
 Poczuł jak jego ciało zalewa żar. Czyżby ten chłopak uległ? Pozwolił mu na to… Przyjął go…
 Jeszcze nigdy nie czuł czegoś takiego, nareszcie uzyskał dostęp do swych zdolności. Poczuł jak one zalały jego ciało, jak wtopiły się w nie. Odsunął swoje usta od nieznajomego.
 - Dzięki…- szepnął jedynie podnosząc się z niego, jego oczy nabrały intensywniejszej barwy, a na szyi pojawił się symbol przydziału, reprezentujący jego nowego właściciela.
 - Kurwa zrobił to! Nosz ja pierdole! Odwołajcie to, natychmiast! Wracasz z nami psie! - otoczono ich, a handlarze wyglądali na zdeterminowanych, choć doskonale wiedzieli, że aby pakt został zerwany obie strony muszą na to przystać.
 - Kpicie sobie? Nigdzie z wami nie pójdę? Nie wrócę tam…- warknął ostro, zaciskając dłonie w pięści i marszcząc brwi.
 - Kurwa trudno! Zajebcie dzieciaka, straci właściciela i znów będzie bezpańskim kundlem! - warknął przewodzący grupie handlarz. A reszta nie kryła swoich zamiarów i zaczęła wyciągać broń.
 - Drogd… tak długo mnie znasz i nie wiesz, że wierny ze mnie pies? Nie dam wam ruszyć swego właściciela, jeszcze nie zdążyłem się nim nacieszyć…- powiedział z przekąsem i złośliwością stając bliżej nadal leżącego chłopaka, bez wahania szarpnął za ramię jego towarzysza by i jego sprowadzić na ziemie blisko chłopaka. W ten sposób będzie mu ich łatwiej osłaniać. Rozluźnił swoje dłonie a elektryczne wyładowania zaczęły uderzać o ziemię wokół nich.
 - Pozwolicie, że ten pierwszy raz wypróbuje na was swoje zdolności? - dopytał nieco pewniej, oceniając ich szansę. Szybko liczył ilość przeciwników, swoją gadką jedynie dając czas na przygotowanie energii, jeszcze nie do końca wiedział jak korzystać z własnych umiejętności. W końcu nigdy nie miał do nich dostępu, taki już kaprys losu, że dostęp do nich otrzymywany był dopiero po połączeniu, magowie byli niczym klucze otwierające skrytki z nimi.  
 Przetarł swoją wargę z krwi, a wtedy jeden z ludzi rzucił nożem, impuls. A może instynkt, nakazał Cedrikowi zwrócić się w tamtym kierunku, a nóż odtrącony został ognistym pociskiem. Podległy poczuł jednocześnie dumę z siebie i przerażenie, na wspomnienie Podległego, którego poświęcono, by wzbogacić jego zdolności.
 - Szkurwa mać! Brać go! - przewodzącemu tej grupie puszczały już nerwy. A Cedrik wedle życzenia postanowił przejść z obrony do ataku. Wir ognia otoczył ich trójkę, odcinając jakikolwiek dostęp.  Nie wiedział gdzie jest, nie wiedział jakie konsekwencje na niego sprowadziłoby zabicie tych ludzi, no i jak zareagowałby na to jego nowy właściciel. Choć wszystko wydarzyło się przez zrządzenie losu, musiał przynajmniej przez jakiś czas trzymać się tego dzieciaka.
 - Kurwa!! Jeśli myślisz, że to koniec to się mylisz psie! I tak do ciebie dotrzemy! Prędzej czy później, ciesz się chwilowym właścicielem! Bo za długo go nie będziesz mieć! - odkrzyknął dryblas, po czym napastnicy zaczęli się wycofywać, a kiedy naprawdę się oddalili, wir ognia zgasł. Ta czwórka nie miała szans z Podległym i dobrze o tym wiedziała, nic dziwnego, że tak szybko zrezygnowali z podjęcia z nim walki.  
 Kiedy mężczyźni oddalili się na tyle, że Cedrik uznał, że są bezpieczni opuścił gardę, płomienie w pełni zgasły, a on sam obrócił się w stronę siedzącej na ziemi dwójki.
 - Jesteście cali? - spytał wstępnie przyglądając się im.

Ogromną ulgę odczuł Cedrik widząc, jak jego oprawcy odpuszczają i się wycofują. A kiedy zniknęli mu z pola widzenia mógł odetchnąć i się uspokoić. Wiedział, że spokój ten jest chwilowy, jednak naprawdę choć na tę chwilę się ich pozbył. To było niczym spełnienie marzeń. Choć czy powinien się cieszyć? Nie miał pojęcia co teraz się z nim stanie, na kogo trafił. W końcu stał się czyjąś własnością i to na własne życzenie, a namacalnym dowodem tego, był symbol, który pojawił się na jego szyi i dłoni nieznajomego chłopaka.
- A oczekiwaliście spokojnego pikniku wchodząc na teren czarnego rynku? - prychnął lekko rozbawiony słowami rudowłosego, po czym uważniej przyjrzał się blondynowi.
- Użycie przeze mnie zdolności tak go wyczerpało, twój kolega do mocarzy nie należy jak widać…- skomentował po czym ruszył za chłopakami, by wyprowadzili go z tej okolicy. Sam pewnie nie byłby w stanie wydostać się z części chronionej zaklęciami, ale dzięki temu, że towarzyszyli mu aktualnie magowie.
No i wyszli, Cedrik zaciągnął się głęboko świeżym powietrzem, nie wiedział dokąd idą, jednak był zadowolony, nie ważne co teraz go spotka, gorzej niż u handlarzy nie będzie. Blondyn, na którego trafił nie wyglądał zbyt groźnie, a więc i ciemnowłosy się go nie obawiał. Nawet powoli rozważał pozostanie przy chłopaku, w końcu dzięki temu miał spokój od łowców, którzy poszukiwali na ulicach takich jak on, bezpańskich psów. Jednak co zrobi jeśli chłoptaś zarządza zerwania paktu? Oboje musieliby wyrazić na to zgodę, to może zwyczajnie się nie zgodzi? Przekoczuje trochę u jego boku, pozna okolicę i tutejsze miasto i dopiero wtedy odejdzie? Musiał dobrze rozegrać tę partię, a do tego potrzebna mu była wiedza o chłopaku. Kim był i czego od niego będzie oczekiwał.
Oddał się więc obserwacji, milczał i obserwował, uważnie przyglądając się wszystkiemu co mijali. Szokujące było, że obaj obcy nie zadawali mu żadnych pytań.
Dotarli do miejsca, które jak się szybko domyślił, było domem jednego z nich, jak się również okazało należało do blondyna. Czyli już czegoś się o nim dowiedział. Zwłaszcza gdy znaleźli się w jego pokoju. Wzrok podległego wertował wszystko co znajdowało się w jego zasięgu, pułki i to co na nich poukładane, styl, porządek, wszystko było przez ciemnowłosego notowane.
Po zamknięciu drzwi padły pierwsze słowa, a te w końcu skierowane zostały do niego. Niebieskie oczy przyjrzały się uważnie blondynowi.
- Naprawdę tak ciężko to sobie wydedukować? - odparł jakby odruchowo. Wiedział, że będą pytań, jednak to jakoś go rozbawiło. Wzrokiem namierzył sobie wygodne miejsce oczywiście na podłodze, na dywanie, siadł tam po turecku i z nowej perspektywy przyjrzał się obu chłopakom i pokojowi.
- Kręciłeś się po czarnym rynku, wpadłeś na Podległego uciekającego przed handlarzami i pytasz mnie kim jestem i jakie miałem pobudki? No Mistrz dedukcji z ciebie… jednak twe słowo jest dla mnie teraz rozkazem, więc przybliżę ci nieco tą sytuację…- mówił spokojnie, ta sytuacja była dla niego czymś nowym i nawet go bawiła, ciekawiła, w jakimś stopniu ekscytowała. Był ciekaw tego co dalej będzie.
- Nazywam się Cedrik. Jestem Podległym bez nazwiska czy pochodzenia, uprowadzono mnie zbyt młodo bym cokolwiek pamiętał. Wychowano mnie w niewoli, po czym uciekłem i żyłem na ulicy, niestety znów trafiłem na handlarzy i rynek. A robiąc to o co ci chodzi jak się można domyślić niewiele myślałem i zbyt wielkiego wyboru nie miałem, chciałem im uciec, a dzięki temu, że odblokowałeś moje zdolności w końcu mogłem się obronić. Bez tego złapali by mnie i sprzedali, więc no cóż zaryzykowałem z tobą. Tyle ci wystarczy? Taka odpowiedź cię satysfakcjonuję? Bo jeśli to koniec omawiania mojego życia to chciałbym zapytać, czemu mi na to pozwoliłeś? W końcu jakby nie patrzeć mogłeś odrzucić połączenie i dać im mnie zabrać...- mówił dość swobodnie, nie czuł się przy nich zagrożony, a więc i jego postawa była luźna. Swoje łokcie oparł o kolana, a policzek o dłoń, przyglądał się przy tym blondynowi, naprawdę zastanawiając czemu ten spanikowany chłopaczek przyjął połączenie. Wyglądał na mocno zestresowanego całym tym zajściem.

Cedrik siedział spokojnie oczekując odpowiedzi ze strony blondyna, był jej ciekaw. Choć nie spodziewał się niczego konkretnego widząc stan chłopaka, ten wyraźnie był przejęty sprawą i miał poważny mętlik w głowie, a całość go przytłaczała, na tyle, że ledwie siedział.
Uzyskał odpowiedź, ku swojemu zaskoczeniu, choć ta kompletnie nic nie wnosiła, by jakoś przybliżyć obrazu sytuacji Podległemu. Przyjął to jednak spokojnie i nie oczekiwał więcej, nie wymagał, a jedynie siedział dalej, spojrzeniem uciekając na nowo na pokój, w którym siedzieli. Dopiero kiedy rudowłosy chłoptaś zabrał głos Cedrik zmusił się do skupienia. Wysłuchał go w milczeniu, uważnie obserwując ich dwójkę. Analizował usłyszane słowa. Turniej. Wiedział co to jest, aż za dobrze, w końcu do tego go przygotowywano od lat. Podlegli byli dla rozrywki magów, a ich główna rozrywką były organizowane walki. Cedrik powinien pałać do nich nienawiścią i w bardzo małym stopniu tak było, jednak nie jeżył się na samo to hasło, rozumiał bowiem, że niektórzy Podlegli pragnęli wziąć udział w turnieju, by zostać tymi najlepszymi, by pokazać swoje umiejętności i zaprezentować potęgę jaka posiadali. To nawet Cedrika w jakiś sposób ciekawiło, jednak sam z siebie nie zapragnąłby tak błahej rozrywki. Słysząc jednak, że blondyn chciał wziąć w tym udział przyjrzał się uważniej minie rudowłosego, który jasno sugerował, że w ramach spłaty długu Cedrik powinien się odwdzięczyć i podjąć tej współpracy.
No i miał on rację, w końcu blondyn uratował go przed ponowną niewolą. Był jego dłużnikiem, a jeśli nie chciał od razu wrócić na ulicę tym bardziej powinien zgodzić się na ten turniej. Choć było to spore ryzyko, w końcu zawody bywały krwawe i nie zawsze Podlegli wychodzili z walki cało. Jednak tego Cedrik się nie obawiał, czuł się pewnie ze swoimi mocami i wiedział, że niewielu Podległych będzie mieć z nim jakiekolwiek szansę.
Przyglądając się chłopakom w milczeniu rozważał wszelkie za i przeciw, jego mimika nie wyrażała absolutnie niczego. Drgnął dopiero kiedy usłyszał pukanie, głowa automatycznie zwróciła się w tamtym kierunku. Fakt wyjścia rudzielca przyjął i swoją uwagę przeniósł na blondyna, który w końcu się odezwał.
Czy włada ogniem? Raczej oczywiste skoro go użył w obronie, jednak rozumiał pytanie. Podlegli korzystali z wielu zdolności, a niektórzy posiadali ich ze dwie bywały przypadki nawet potrójnych, jednak to wyjątkowa rzadkość i kolejne z nich bywały raczej dodatkami. W końcu sam Cedrik przejął trzy zdolności, a raczej trzy komplety, wraz ze zdolnością ognia zyskał większą odporność na temperatury, a z regeneracją otrzymał możliwość wyczuwania, rozpoznawania i oceniania innych Podległych, a nawet w pewnym stopniu magów. Elektryczność posiadł od Podległego z jedną zdolnością jednak dzięki temu co miał i tak znajdował się pewnie w topce. A możliwość rozwoju zdecydowanie czyniła go za Podległego najwyższej klasy. Był tego świadom, stąd też był tak pewny swych umiejętności.
Blondyn odpowiedzi się nie doczekał, Cedrik wahał się nad zdradzeniem takich faktów o sobie, zwłaszcza, że słyszał hałasy jakie dobiegały z domu. Zaskoczyła go jednak propozycja, chłopak nie napierał na nic, mimo, że odpowiadała mu cisza, pozwolił mu zostać u siebie, odpocząć i nawet zaproponował posiłek. Dla Cedrika takie gesty były nowością, w końcu nigdy nie miał okazji zaznać ludzkiej gościnności czy życzliwości. To więc dość mocno go ujęło. Przyglądał się chłopakowi, jakby miał to być podstęp, czuł jednak jego emocje i wiedział, że ten jest z nim szczery.
Długo nie musieli czekać, a do pokoju wpadła rozgoryczona dziewczyna. Cedrik przyglądał się jej spokojnie, podczas gdy ta zasypała ich gradem żali i mało przyjemnych spojrzeń. Było to nawet zabawne, zwłaszcza, gdy rozemocjonowana wybiegła nie słuchając absolutnie żadnych wyjaśnień. A tuż po jej wyjściu blondyn pożegnał i swojego kolegę. Cedrik tylko odprowadził go wzrokiem, a kiedy miał pewność, że rudzielec opuścił posiadłość granatowe oczy zwróciły się ku młodemu magowi.
- Czy mógłbym poznać twe imię? - odezwał się w końcu zwracając na siebie uwagę chłopaka.
- Dobrze zrobiłeś nie przyjmując jej jako swej Podległej… jest słaba, razem nie przeszlibyście nawet kwalifikacji do turnieju… twój kolega ma Podległą dobrej klasy, oni dadzą sobie radę… a ty ze mną masz szansę wygrać, o ile się wzmocnisz przez ten rok… - podniósł się z dywanu i poprawił luźną potargana koszulkę.
- Będę szczery, na ulicę mi się nie spieszy, będą teraz na mnie polować, więc jest mi na rękę przeczekanie tego czasu przy twoim boku. A jak to twój kolega podkreślił, uratowałeś mnie, więc w ramach wdzięczności pomogę ci w osiągnięciu celu, jaki wyznaczysz, obojętne czy będzie to zwycięstwo w turnieju, czy cokolwiek innego. Powiedziałem, że nie pożałujesz kontraktu ze mną, więc muszę dopilnować by te słowa nie były puste - bez wahania mówił podchodząc do blondyna i pewnie patrząc w jego zielone oczy.
- I tak, władam ogniem, ale nie tylko nim. Jestem Podległym najwyższej klasy. Mówię ci to jedynie ze względu na nasz kontrakt i to, że mi pomogłeś. Jednak radzę, byś zachował tę informację jedynie dla siebie…- stanął tuż przed nim wpatrując się w jego oczy, jakby chciał coś z nich wyczytać, a być może z nich czytał.
- A posiłek i odpoczynek znacznie bardziej przyda się tobie mój magu…- wyraźnie zaakcentował ostatnie słowa, które wywołały u niego dreszcz. Sam nie wiedział co on oznaczał, obrzydzenie? Czy może ekscytację? W końcu uzyskał maga i to nie przez drogę aukcji, a sam go sobie wybrał. Choć ten wybór był mocno przypadkowy i wymuszony, to jednak był jego. Sam zaproponował kontrakt i w dodatku został zaakceptowany przez chłopaka, a to go fascynowało. Po tylu latach niewoli, udało mu się.
Zrobił jeden krok w tył by zrobić między nimi miejsce i uniósł dłoń, na której rozbłysnął mały płomień, podniósł drugą dłoń, a na niej pojawiło się elektryczne wyładowanie. Obie dłonie zamknął i palcem wskazującym odchylił swoją dolną wagę, uchylił usta, by lepiej zaprezentować miejsce, które przed ich pocałunkiem nagryzł, nie było na nim nawet śladu po zębach bądź zaczerwienienia, a na wardze maga dalej widniały ranki po ugryzieniu.
- Jestem ci wdzięczny, dlatego jeśli zechcesz zostanę z tobą i ci pomogę, zastanów się więc dobrze, nim mi odpowiesz…- uśmiechnął się tajemniczo i szarmancko, pewnie patrząc w jego zielone oczy. Był podekscytowany tą sytuacją, dobrze się bawił, mając jakikolwiek wpływ na swój los i mogąc podejmować takie decyzje.
- Mogę wygrać dla ciebie ten turniej…- szepnął kusząco, on już zdołał przeanalizować sytuację. Nie chciał wracać na ulicę, a chłopak wydawał mu się nie groźny, dlatego zostanie przy nim było bezpieczną i wygodna perspektywą.

 Cedrik był w szoku. Czy ten chłopak go słuchał? Wyjawił mu tyle rzeczy o sobie, a ten pozostawiał to bez absolutnie żadnych adekwatnych komentarzy i reakcji.  On pokazał mu właśnie swoje zdolności, swoje wybitne zdolności, a ten nic. Kazał mu się wykąpać. Czy on posiadł zdolność niewidzialności i wysilał się na marne przed nim?
 Nie, blondyn zdecydowanie go widział, a jedynie pozostawił to bez komentarza. JAK TO MOŻLIWE?! On nie dostrzegał geniuszu za jakim miał do czynienia? Czy może był tak zaabsorbowany swoimi przyziemnymi obowiązkami, że nie docierało do niego to co się stało?
  Cedrik wytłumaczył to sobie zamroczeniem Abla. Bo w końcu tak blondyn miał na imię. Najwidoczniej był to chłopak mocno ograniczony i potrzebował dłuższej chwili na przetrawienie całej sytuacji, dlatego właśnie ciemnowłosy postanowił poczekać. Miał w sobie ogrom cierpliwości, więc złapał rzucone mu ubrania i bez słowa ruszył za chłopakiem.
 Kiedy stanął w futrynie łazienki, całkiem go zatkało. Brwi ściągnęły się w niedowierzaniu i oszołomieniu, a szeroko otwarte oczy wodziły po pomieszczeniu bez zrozumienia. On naprawdę miał tu wejść i skorzystać z tych luksusów? To było śmieszne, jednak tak prosta rzecz jak kąpiel go w tym momencie przytłoczyła.
 Został sam, drzwi się zamknęły, a on dalej nie wyszedł z szoku. Jeszcze nigdy nie miał okazji być w podobnym miejscu. Co tu dużo ukrywać, w slamsach, niewoli czy na ulicy nie doznawało się takich luksusów. Cedrik kompletnie nie wiedział jak się zachować w takim miejscu. Chodził mocno skrępowany, aż w końcu podszedł do prysznica. Wanny bał się odpalać, by czegoś tam nie popsuć. Miał świadomość, że jeśli zniszczy własność Abla, ten będzie na niego ogromnie zły, a być może na tyle się zdenerwuje, by odrzucić ich kontakt. Nie chciał mu sprawiać takich problemów. Niepewnie zdjął z siebie ubrania i składając je w kostkę położył w kącie na podłodze, następnie wszedł pod prysznic i dłuższą chwilę główkował jak go użyć, by go nie uszkodzić. Z początku oblała go zimna woda, nie była dla niego to nowość, a raczej coś normalnego, zaskoczył się dopiero czując ocieplający się strumień wody. Ta z każdą chwilą nabierała wyższej temperatury, aż leciała w pełni ciepła. Stał tam w szoku, no tak, to był luksus. Zagryzł wargę odrobinę roztrzęsiony tym co magowie mają na wyciągnięcie ręki, a co nieosiągalne jest dla takich jak on. Urodzonych jako zwykli Podlegli albo gorzej, zwyczajni ludzie, którzy byli najgorszym sortem nadającym się jedynie na służących i niewolników.
 Dłuższa chwilę polewał się jedynie wodą, a kiedy ta spływając miała już przezroczystą barwę sięgnął po  coś ładnie pachnącego domyślił się, że było to mydło. Umysł się dokładnie, skoro miał taką okazję to czemu z niej nie skorzystać. Na koniec nałożył mydliny na włosy, wypłukał z nich wszystko co było zaplątane. By nie denerwować swoim stanem więcej Abla dla pewności umysł się drugi raz. Kompletnie nie miał pojęcia ile spędził czasu pod prysznicem, ale po skończeniu, stał dłuższą chwilę pod prysznicem czekając aż woda z niego spłynie. Nie miał pojęcia czy może użyć ręcznika, w końcu otrzymał polecenia umycia się. Wycisnął włosy z kapiącej wody i cierpliwie czekał, aż jego ciało będzie na tyle suche, by mógł założyć ubrania. Wyjście na ogrzewaną podłogę znacznie przyspieszyło ten proces. Wzrok jego zawiesił się na dużym lustrze, w którym się odbijał, przyglądał się sam sobie czując się zakłopotanym. Może i powinien wstydzić się swojego stanu, jednak nie on go wybrał,  znosił wszelkie trudne warunki byle by przetrwać.
 Nareszcie jego ciało wyschło, podjął się więc założenia otrzymanych czystych ubrań. Po ich założeniu ponownie się sobie przyjrzał, nikły uśmiech wkradł się na jego usta. Włosy dalej były wilgotne, jednak woda już z nich nie ociekała,  wystarczyło kilka chwil jak w pełni się osuszą. W dodatku dzięki środkom pielęgnującym nabrały one nieznanej Cedrikowi miękkości.
 Mężczyzna wziął swoje brudne ubrania i opuścił w końcu łazienkę. Niepewnie poruszał się po domu, ale wyczuwał swojego maga i podążył tym śladem prosto do kuchni.
 - Już…. To wyrzucić gdzieś tu? Czy może lepiej gdzieś poza twoim domem?...- mówił niepewnie, choć jego aparycja znacznie się poprawiła. Pod warstwą brudu jakby czuł się bezpieczniej, teraz w pełni odsłonięty musiał oswoić się z nową sytuacją. A na to potrzebował dłuższej chwili.  
 Choć zewnętrznie wyglądał o niebo lepiej, jego postawa była niepewna, stał ściskając w dłoniach swoje dawne brudne i zniszczone ubrania. W jakiś sposób było mu wstyd, że było to jedyne co miał, a i tak chciał się tego pozbyć.

Czuł się nieswojo poruszając się po obcym domu, a stojąc w kuchni przed Ablem, nie do końca wiedział jak się ma zachowywać. Bez protestu oddał chłopakowi swoje stare ubranie po czym patrzył jak ten je pali. Było to dziwne uczucie, wstyd, powiązany z brakiem jakiejkolwiek przynależności, ból i tęsknota, bo w końcu szata ta była jedyną rzeczą, którą mógł uznać za swoją własną i ulga, bo w pewien sposób kończył tak ciężki i bolesny rozdział życia, po to by zacząć nowy. Choć nie mógł mieć pewności, że naprawdę coś się zmieni. Może Abel odrzuci go? W końcu zawarty przez nich kontrakt był tak nagły i niezaplanowany przez blondyna, a zj tego co zdążył zrozumieć, ten miał jakieś głębsze plany co do swoich Podwładnych zwłaszcza do pierwszego, którego chciał starannie wybrać, a trafił mu się Cedrik.
Ciemnowłosy bez słowa zajął wskazane miejsce i w milczeniu poczekał, aż mag zasiądzie przy stole po czym rozpocznie posiłek, dopiero wtedy pozwolił sobie na skosztowanie przygotowanego dania. A to było przepyszne, dla Cedrika wszystko będzie tu przepyszne, bo tak odmienne od pożywienia, do którego musiał przywyknąć po to by przeżyć. Jedzenie nigdy nie było dla niego przyjemnością a jedynie sposobem na przetrwanie. Konsumując więc tak wyraziste i zachwycające smaki nie potrafił wyjść z zachwytu, przez co stale milczał, był w pełni skupiony na posiłku, nawet kiedy Abel zaczął rozmowę, a raczej burzę mózgów dotyczących obmyślenia planu na ich dalsze funkcjonowanie razem. Cedrik zrozumiał, że rodzice Abla nie mogli wiedzieć kim on był, a przynajmniej matka.
Podległy godził się na wszystko rozumiejąc podejście maga, ten zwyczajnie się go wstydził i potrzebował dobrej przykrywki, dla ukrycia ich kontraktu. Dla Cedrika nie była to żadna nowość, dlatego nie za bardzo było mu przykro, gdyby miał przejmować się wszystkim co przynosił mu los już dawno powiesiłby się na kawałku sznurka. Potrafił znosić wszelkie upokorzenia, dlatego i to przyjął z podniesioną głową.
Po posiłku chciał posprzątać, oczywiście zjadł wszyściutko co zostało mu nałożone, jednak Abel polecił mu, by ukrył się w jego pokoju. Rodzice blondyna wrócili do domu, dlatego ciemnowłosy nie dyskutował z tym, w końcu był tylko Podległym, w milczeniu wrócił do pokoju, dobrze wiedziąc, że jego obecność została zauważona przez przybyłych.
Zamknął się w pokoju maga i niezbyt wiedział co ma ze sobą zrobić. Abel prosił go o ukrycie znamienia, które pojawiło się wraz z kontraktem, musiał więc coś w tej kwestii wymyślić. Widział skąd blondyn wyjął dla niego ubrania, postanowił więc poszukać tam czegoś odpowiedniego. Wybranym przez niego znaleziskiem okazał się czarny golf. Idealnie zakrywał całą szyję, a rozpuszczone ciemne włosy dodatkowo zakrywały szyję i kark, dzięki czemu Cedrik czuł, że dobrze wykonał zadanie.
Minęło trochę czasu, po którym Abel postanowił przedstawić Cedrika rodzicom, ciemnowłosy musiał więc udawać ucznia z wymiany, a to przyszło mu z łatwością, niewiele Cedrik potrafił, jednak podczas tylu lat niewoli i uciekania nauczył się jednego, języków, licznych języków. Przynajmniej na poziomie podstawowym potrafił się dogadać praktycznie z każdym. Wybrał więc mowę, pochodzącą z daleka, z krajów wiecznie zalanych słońcem i przybrał tożsamość tamtejszego mieszkańca, która z powodu upałów do których przywykł, w tutejszym klimacie strasznie marznie – stąd potrzebny mu był golf od Abla. Z początku wplatał w swoją wypowiedź wiele obcych słów, tak jakby starał się mówić w tutejszym języku, ale ojczysta mowa cały czas wkradała się do jego wypowiedzi. Okazał się być dobrym aktorem i rodzice maga uwierzyli w ich wersję co więcej zgodzili się na pobyt Cedika w swoim domu.
Ciemnowłosy odetchnął z ulgą i wrócił do pokoju blondyna, który udał się na rozmowę z ojcem. Podległy był ciekaw jej przebiegu, a mimo to czekał. Choć niepewność go aż nosiła, to uparcie siedział, nie chcąc sprowadzić na siebie niezadowolenia Abla.
Ciemnowłosy nerwowo poderwał się do pionu wraz z otwieranymi do pokoju drzwiami. A po ujrzeniu swojego „właściciela” nie uspokoił się, jak na szpilkach oczekując wieści, dopiero gdy je usłyszał ogromny głaz spadł mu z serca i ramion. Poczuł ulgę i jakby siły wraz z tym go opuściły. Dzień tak pełen nerwów był wyczerpujący, praktycznie w pełni pozbawiając energii.
- Dobrze…- nie dyskutował z decyzjami podjętymi przez blondyna, przynajmniej jeszcze nie, najpierw musiał go lepiej poznać.
- Mam cię więc strzec… dobrze…- przyjął informacje rozumiejąc ją po swojemu. Ucieszyła go ona, Abel chciał mieć go tutaj, przy sobie, może i chciał mieć go jedynie na oku, jednak bez względu na jego intencje Cedrik się ucieszył. Czy znaczyło to, że uzyskał własnego właściciela? Takiego, którego sam sobie wybrał? Może nawet jeśli tak nie było, to tak się czuł. Dumny i zadowolony.
Ułożył się wygodnie na materacu, który dostał, był to kolejny miły gest ze strony maga, który mężczyzna dostrzegał i doceniał. Kiedy oboje się położyli, granatowe spojrzenie podległego wbite było w plecy maga, a dopiero mając pewność, że ten już zasnął, ciemnowłosy przymknął i swoje oczy, by pozwolić sobie na czujny odpoczynek.
Obudził się bardzo wcześnie, słońce ledwie wdrapało się na nieboskłon, zalewając horyzont nieśmiałymi promieniami. Cedrik podniósł powieki, z zaskoczeniem stwierdzając, że jest już wyspany. Przeciągnął się i usiadł. Najwidoczniej jako czyjś Podległy regenerował się znacznie szybciej, to odkrycie niezwykle go intrygowało i zadowalało.
Mimo, że sam już wstał, nie chciał budzić jeszcze Abla dlatego siadł po turecku na swoim materacu i przyglądał się blondynowi, który nadal trwał w kojących objęciach Morfeusza. Jego zadaniem było strzec swego maga, a więc to robić zamierzał. Pilnować go, nawet jeśli w obrębie kilku kilometrów nic im nie zagrażało, to wytrwale i w pełnym skupieniu go pilnował, bacznie obserwując mimikę śpiącego.

 Cedrik uważnie przyglądał się śpiącemu magowi, był to teraz jego właściciel, a więc dbanie o jego bezpieczeństwo musiało stać się jego drugą naturą, a nawet pierwszą. Zwłaszcza jeśli chciał z nim zostać. Cały wieczór nad tym rozmyślał i był pewien, że nie chce wracać na ulicę. Abel wydawał się być w porządku, choć to mogły być jedynie pozory. Nie znał go. Jednak na korzyść czarodzieja wpływał fakt w jaki zachowywał się wobec Podległego. Nie traktował go jak śmiecia czy przedmiotu, dał czyste ubrania, udostępnił łazienkę, nakarmił i przyszykował posłanie. Prosto mówiąc zaopiekował się nim, a gestu takiego Cedrik jeszcze od nikogo nie otrzymał. Zawsze musiał samodzielnie o siebie zadbać, o wszystko walczyć. W końcu na tym świecie nic nie było za darmo. Tego nauczył się przez całe życie, czy to na ulicy czy w niewoli.
 Abel poruszył się i siadł na łóżku, na co Cedrik zareagował natychmiast wzmożoną czujnością. Większość życia miał kładzione do głowy jak powinien usługiwać swemu przyszłemu właścicielowi jednak teraz mając ów właściciela kompletnie nie wiedział jak powinien się wobec niego zachowywać.  Nie potrafił czytać w myślach, a przynajmniej jeszcze nie. Skąd więc miał wiedzieć czego oczekuje od niego mag? Miał czekać na polecenia, czy może sam inicjować jakieś czynności?
 Siedział po turecku na swoim materacu, a kiedy Abel wstał ten się bardziej wyprostował. Kompletnie zapomniał, że chłopak spał prawie w negliżu, a przez to zaciekawione spojrzenie podążyło za blondynem.
 - Witaj… wyjątkowo dobrze, choć wychodzi na to, że teraz nie potrzebuję już praktycznie snu…- podzielił się z chłopakiem swoim spostrzeżeniem i wstał po to by złożyć łóżko Abla.
 - Postaram się…- odparł na słowa blondyna i odprowadził go spojrzeniem do wyjścia. Kiedy już został sam w pokoju dokończył składanie pościeli chłopaka następnie swojego posłania. Nie chciał, by przez niego panował tu bałagan. A po względnym ogarnięciu usiadł na dywanie po turecku i czekał. Podczas tego poprawił swoje ubranie i przeczesał włosy, dawno nie były one tak czyste i przez to miękkie, dlatego z zaciekawieniem przeczesywał je co jakiś czas, bawiąc się poszczególnymi kosmykami, te były niesforne, dlatego próbował je jakoś ułożyć.
 Gdy tylko Abel wrócił Cedrik wstał z dywanu i na nowo przyjrzał się chłopakowi. Skinął głową na jego pytanie.
 - Tak. Na ile to możliwe, wolałbym być w twoim pobliżu. Jestem w stanie na odległość wyczuć zagrożenie, które znam, więc nie powinni nas nigdzie zaskoczyć… - wyjawił idąc za chłopakiem na dół. Od razu poprawił golf, na wypadek spotkania, któregoś z rodziców Abla. W kuchni siadł na miejscu, które zajmował poprzedniego dnia, kompletnie nie wiedząc co może robić w tym miejscu.
 Śniadanie zjedli bardziej w milczeniu, w domu byli rodzice Abla, przez co woleli nie poruszać ważnych tematów, które mogłyby zdemaskować blondyna przed jego matką. Dopiero po opuszczeniu domu na nowo pojęli rozmowę.
 - Więc musisz iść do szkoły, czy w tym czasie mam robić coś konkretnego? Bo rozumiem, że nie będę mógł ci towarzyszyć w zajęciach bądź przerwach? Czy podczas przerw będziemy mogli rozmawiać? - pytał naprawdę oczekując odpowiedzi, nie miał pojęcia jak wygląda taka szkoła, nigdy do żadnej nie uczęszczał, wszystko co wiedział oparte było o historyjki i plotki, które słyszał od różnych osób.
 - A ty jak się czujesz? Czy moja obecność dalej pozbawia cię sił? Czy po śnie już je odzyskałeś? - spytał zaciekawiony, dobrze wiedział, że mag dla Podległego jest niczym bateria, taki akumulator z którego może on czerpać swoje siły.

 Szedł spokojnym krokiem obok blondyna, który widocznie borykał się ze swoimi myślami zbierając je w jakąś logiczną całość. A kiedy w końcu przemówił Cedrik wysłuchał go uważnie.
 - Rozumiem…- odparł na pierwszą informację, pojmując, że wszelkie formalności nie są niczym prostym do uzyskania.
 - Jestem w stanie wyczuć jednostki w obrębie kilometra i nie ma w nim handlarzy, których znam, jednak nie mogę dać ci gwarancji, że nie obserwuje nas nikt inny, mijamy wiele osób…- wyjaśnił będąc w pełni szczerym ze swoim magiem. Skoro należał do niego i podjął taką decyzję blondyn powinien wiedzieć jakie zdolności posiada i na jaką pomoc może z jego strony liczyć. Sam dopiero uczył się posługiwania własnymi umiejętnościami, jednak nie zamierzał ukrywać tego co już wiedział.
 - To dobrze. Myślałem, że nie będziesz w stanie dziś w stać z łóżka, a ty bez większych trudów znosisz moją obecność. Masz więc predyspozycję na potężnego maga..- oznajmił, nie krył się ze swoimi przemyśleniami. W końcu widział kilka kontraktów i stan magów tuż po połączeniach z podległymi dużo słabszymi niż on sam.
 - Domyśliłem się, nie jest to pociecha, jednak też jesteś moim pierwszym…- wyznał spokojnie choć nieco ciszej, te słowa były bowiem przeznaczone jedynie dla Abla.
 Dotarli do szkoły, Cedrik poczuł na sobie liczne spojrzenia innych uczniów, nie przejmował się jednak nimi. Mimo wszystkiego co go spotkało był dumną osobą, wyprostował się więc i cierpliwie poczekał, aż jego mag nie zniknie za pierwszymi drzwiami budynku, do tego czasu bez problemu znosił wszelkie spojrzenia, a następnie zaczął na nie odpowiadać własnym spojrzeniem. Niewiele osób było w stanie patrzeć się wtedy na niego dalej. Odszedł powoli, by rozejrzeć się po okolicy, chciał ją lepiej poznać. W końcu musiał znać teren tak istotnego miejsca dla Abla.
 Nie marnował czasu, spacerował przez całe trzy godziny zgodnie z instrukcją maga. A po upływie tego czasu niepostrzeżenie włamał się na teren szkoły, by dotrzeć do wskazanego za miejsce spotkania ogrodu. Faktycznie miejsce to miało swój urok, bujna, żywa roślinność przyciągała spojrzenie Cedrika, który skupić się starał na dojrzeniu blondyna, co w końcu mu się udało.
 Dopiero wtedy wyszedł z ukrycia i spokojnym krokiem podszedł do swojego czarownika.
 - Jestem zgodnie z wytycznymi - oznajmił formalnie, stając tuż obok blondyna, jednak praktycznie od razu się cofnął.
 - Twoi znajomi idą w tym kierunku, jeśli nie chcesz by mnie widzieli oddalę się natychmiast…- uprzedził blondyna, znał już aury dwójki jego przyjaciół, potrafił więc wyłapać je na terenie szkoły. Czuł ich obecność i wiedział, że się zbliżali świadomie bądź nie, ale szli w tym kierunku. Ciemnowłosy uznał, że musi o tym poinformować chłopaka, nie znał w końcu jego woli, a nie chciał sprawiać mu kłopotów.

 W kierunku Cedrika skierowane zostało gniewne spojrzenie, a tuż po tym mag wskazał mu miejsce tuż obok siebie na łwce. Podległy stał chwilę zaskoczony tymi gestami. Spodziewał się, że irytacja jest wywołana jego brakiem domyślności i zwlekania z odejściem, a tu wręcz przeciwnie, zirytował Abla chęcią ucieczki przed jego kolegami. Ciemnowłosy nie mówiąc nic przyjrzał się uważniej blondynowi po czym posłusznie zajął miejsce obok niego. Był odrobinę skołowany tą sytuacją. To w jaki sposób traktował go Abel wykraczało poza jego rozumowanie, poza to co wpajano mu od lat. Blondyn w żaden sposób nie okazywał mu swojej władczości, nie robił z niego uniżonego sługi, który ma chodzić jak w zegarku byle nie spotkała go kara.
 - Partnerami…?- powtórzył niedowierzając, czy naprawdę mógł mieć, aż tyle szczęścia? Nieśmiały uśmiech pojawił się na jego twarzy.
 - Dobrze partnerze, obyś nie pożałował tych słów…- dodał, a jeden z kącików ust nieco śmielej się uniósł. On naprawdę to powiedział. Nie był sługą, był jego partnerem? Przecież się nie przesłyszał. Czyli znaczyło to, że mógł być sobą? Takim rodzajem kolegi? To naprawdę podekscytowało mężczyznę, dlatego machinalnie przyjął pudełko z posiłkiem i zaczął jeść praktycznie nie zwracając uwagi na dwójkę, która do nich dołączyła.
 Dopiero po dłuższej chwili zaczął ich słuchać szybko rozumiejąc o czym jest mowa, a Abel i Yuki wyraźnie zmieniający kolory na policzkach byli jedynie potwierdzeniem kierunku tej dyskusji. Cedrik nie zamierzał być jedynie biernym słuchaczem w rozmowach dotyczących i jego samego. Skoro miał być partnerem Abla nie musiał zachowywać się jak powietrze czekając na pozwolenie by się odezwać.
 Kiedy blondyn spojrzał prosto na niego przyznając się do swoich preferencji wobec kobiet ciemnowłosy jedynie ciężko westchnął udając zawiedzenie.
 - Czyli Ci się nie podobam? No trudno, wolisz więc bym się przebierał? Jakaś miniówka? Gorset? Może makijaż? Wolisz włosy rozpuszczone czy raczej fikuśnie upięte? Wiesz muszę poznać twoje preferencje dla wzmocnienia naszego połączenia…- swobodnie dołączył do rozmowy nie okazując skrępowania tematem. W dodatku bojowe spojrzenia od Yuki wybitnie go do tego zachęciły. Nie trudno było zauważyć, że dziewczyna czuję miętkę do blondyna i ma ogromny problem z kontraktem jaki zawarli. Cedrika to odrobinę bawiło, jednak nie zamierzał tego komentować. Póki nie wpływa negatywnie na ich kontrakt nie przeszkadzała mu.
 Dopiero kiedy dziewczyna siadła na kolanach Abla i skierowała swoje słowa do Cedrika, ten obdarzył ją swoim spojrzeniem.
 - Masz na to szansę kiedy już odejdę, musisz być cierpliwa i mocno przyłożyć się do treningów, nie masz wrodzonego talentu więc musisz nadrobić go ciężką pracą…- powiedział prosto z mostu to co myślał.
 - By wywiązać się z umowy mam wygrać dla Abla turniej, jeśli tak bardzo zależy ci bym szybko zniknął, to dopilnuj by szybko znalazł dobrego trenera, żaden przeciętny nie da rady, muszę mieć dobrych sparingpartnerów - dodał słowa oczywiście kierując do Yuki, był rozluźniony nie miał w zwyczaju się nadmiernie emocjonować. Uczennica nie była dla niego żadnym zagrożeniem w przypadku starcia stąd był tak spokojny, jakikolwiek atak byłby w stanie z łatwością zatrzymać.  A Sento? Wydawało się, że bawi go ta sytuacja. A jako przeciwnik był jeszcze niewiadomą, wszystko zależało od ilości jego Podległych i ich zdolności. Dla Cedrika nie byłyby pewnie wyzwaniem jednak wszystko zależało od tego czy Abel da radę. A nagłe bóle głowy jakie go atakowały były jasnym sygnałem do tego, że muszą popracować nad swoim kontraktem. Byli dla siebie obcymi osobami, nie związanymi emocjonalnie ani intymnie. Ich połączenie było kruche i słabe, a ilość energii jaką potrzebował Cedrik do rozkręcenia swoich pełnych zdolności bankowo przytłoczyłaby młodego maga, dlatego potrzebowali pomocy profesjonalisty, który odpowiednio ich pokieruje i nauczy współpracować.  
 - Mogę zapytać ile masz Podwładnych? O ile to nie jest tajemnica? Wiem, że stale pilnuje cie jedna Podległa, jednak czuję, że posiadasz ich więcej, nie jestem jednak w stanie określić ile, a skoro utrzymujesz przynajmniej dwójkę Podległych musisz mieć dobry sposób na pielęgnacje połączenia, bo jest ono silne. Opierasz się jedynie na pożądaniu? Czy jest w tym również coś głębszego? - jak już wcześniej dało się zauważyć, Cedrik nie należał do osób wstydliwych ani krępujących się pewnymi tematami. Potrzebował informacji i nie zamierzał bawić się w męczące podchody, które nie osiągnęłyby skutku, wolał bezpośredniość, a po postawie chłopaka widać było, że był otwartą osobą, której byle pytanie nie skrępuje. Gorzej było z Ablem i Yuką, ale ich miny jedynie dodadzą komizmu sytuacji.

Nie pamiętał kiedy ostatnio mógł tak swobodnie z kimś porozmawiać, o ile w ogóle taki czas był. W jego życiu nie było okresów beztroskich, zawsze musiał być w stałej czujności, wiecznie ktoś na niego polował. Taki spokój i choćby pozorne poczucie bezpieczeństwa było mu zupełnie obce. Dlatego dał się ponieść tej chwili, czuł jakby ta trójka go akceptowała, w końcu z nim rozmawiali i nie traktowali go jak przedmiotu, a jak jednego z nich. To było coś nowego i coś cudownego. Choć w żadnym stopniu tego nie okazywał podekscytował się sytuacją. Dobrze się bawił podczas tej rozmowy, niby zwykłe żarty, a sprawiły mu ogromną przyjemność. Właśnie dlatego brnął w to dalej kontynuując podjęty przez chłopaków temat.
- A więc uważasz, że jestem przystojny? Miły komplement z twojej strony…- odparł z lekko zadziornym, łagodnym uśmieszkiem. Nie był przyzwyczajony do okazywania emocji na zewnątrz, jednak powoli się przełamywał.
- Bez obaw deskowatość nadrabiam innymi walorami, a Yuki może da mi jakieś rady w sprawie makijażu bym nie wyglądał jak stara pudernica i będzie dobrze - kontynuował żart, który został pociągnięty przez Sento. Ciemnowłosy miał ogromny dystans do siebie i tego typu żarty ani odrobinę mu nie przeszkadzały, było zupełnie czymś innym sobie żartować, a komuś czegoś nakazywać.
Podległy spojrzał z zaciekawieniem na blondyna, kiedy ten postanowił odpowiedzieć na wcześniejsze zaczepne pytanie. Uniósł lekko jedną brew, jednak po chwili się tajemniczo uśmiechnął.
- No właśnie słyszę, dobrze, że ułatwia mi zadanie… - odparł do rudzielca i lekko uśmiechnął się pod nosem. Oczywiście sobie żartowali, jednak tak istotne informacje zapamiętywał, w końcu w każdym steku bzdur potrafiło być coś istotnego. Sztuką jedynie było wyłapanie tego.
Oczywiście towarzystwo nie kończyło tej przekomarzanki, a kiedy Yuki wyjęła dość spory argument prezentując go poprzez skrzyżowanie rąk i wypięcie piersi Cedrik ciężko westchnął i pokręcił lekko głową z politowaniem. Uniósł rękę do swoich związanych gumką włosów i ją z nich zsunął i odrobinę podrzucił, tak by swobodnie mogły opaść na czoło i twarz oraz otulić szyję i przód ramion. Oparł swoją dłoń o ławkę i obrócił się w stronę siedzącego obok Abla i Yki na jego kolanach. Spojrzał lekko przez ramię prosto w oczy Abla obdarzając go seksownym, spokojnym i uwodzicielskim lekko przymrużonym wzrokiem.
- Wy ciągle o tych krągłościach, a zapominacie o oczach… to w końcu one są zwierciadłem duszy czyż nie? Ważne jest by lubił w nie patrzeć. Więc Abel chyba damy radę? - mówił spokojnie hipnotyzując go płynnym niebem zamkniętym w swoich źrenicach.
Sytuację przerwało nagłe poderwanie się blondyna. Cedrik tylko powiódł za nim wzrokiem, jednak bardziej skupił się na dziewczynie, która ledwie ustała, w razie potrzeby by ja po prostu złapał, miał świetny refleks i był znacznie szybszy od zwykłego człowieka, a raczej maga, bo w tych czasach nie szło już spotkać zwykłych ludzi. Nie w takich miastach jak to.
Lekko pochylony przyjął na nowo prostą pozycję, a ciemne tęczówki spoczęły na uczennicy, która postanowiła mu zagrozić. Oczywiści w żartach, Cedrik poczuł postęp, w jej słowach jakby wyczuwalna była drobna nuta sympatii, mimo, że nie miała na pewno niczego dobrego na myśli było to w penym rodzaju sympatyczne.
Dopiero podejście Sento zmusiło go obrócić głowę od pozostałej dwójki, po to by skupić się na rudzielcu. Podległy pozwolił, by mag chwycił za jego brodę, nie czuł się zagrożony, w końcu sam go przywołał swoim pytaniem. Nie krępowało go to nagłe zbliżenie po prostu czekał na odpowiedź, bez wahania wpatrując się w oczy chłopaka, który tak intensywnie mu się przyglądał.
Słuchał uważnie słów chłopaka, choć ten sporo się przechwalał, widać było, że jest dumny ze swojej sytuacji i nie krępował się tym chwalić. Najgorszym w tym wszystkim był fakt, że miał sporo racji. Żyjąc jedynie obok siebie nie dadzą rady uzyskać pełnej zgodności ich połączenie będzie liche, słabe i kruche. A to będzie potęgować wysiłek, który Abel będzie musiał włożyć w udostępnianie mu swej magii.
- Kontakt fizyczny odgrywa więc kluczową rolę, tak właśnie myślałem. No nic… dziękuję za informację i za posiłek. Opuszczę teren szkoły na czas waszych zajęć. Za ile się zjawić? - kierował swoje słowa odpowiednio do jednego i drugiego maga. Po czym podniósł się z ławki oddał Ablowi pudełko po posiłku, który zjadł i wszyscy się rozeszli.
Tak jak Cedrik oznajmił od razu opuścił teren szkoły i spacerował po jego okolicach poznając coraz większą część miasta. Musiał w końcu je poznać. Miał dobrą orientację, a chciał poznać ewentualne drogi ucieczki, zawsze lubił być przygotowany na wszelkie ewentualności. Cały czas rozmyślał o tym co powiedział mu Sento. Nawet najsilniejszy klejnot marnuje się w nieodpowiednich rękach. Cóż o to Cedrik się nie martwił, czuł potencjał w Ablu, musieli go jednak wydobyć, miał nadzieję, że dadzą radę, choć dobrze wiedział, że już sprawia chłopakowi problemy, a nie robił przecież niczego poza ukrywaniem swojej aury. Nie chciał by ktokolwiek mógł poznać jego potencjał. Dlatego tłumił swoją aurę udając słabą jednostkę. O to, że będzie marnować się przy czyimś boku się nie bał. Obawą było czy Abel da radę wytrzymać obciążenie jakim był kontrakt z nim. Dobrze wiedział, że było to męczące zwłaszcza kiedy ich połączenie było tak słabe, bał się, że mag ucierpi na zdrowiu, a co jeśli podczas walki wyczerpie go do zera? Czy opanują to? Wiedział, że istniało takie ryzyko, swoimi zdolnościami mógł przeciążyć niedoświadczonego maga i go zwyczajnie zabić. To gryzło jego sumienie, czy powinni się tego obawiać? Może turniej będzie na tyle prosty, że przejdą przez niego bez komplikacji.
Czas na rozmyślaniach minął mu błyskawicznie i zanim się obejrzał już miał odbierać trójkę uczniów z pod szkoły. Oczywiście na miejscu nie obyło się bez licznych spojrzeń tamtejszych magów. Wszyscy zaciekawieni byli nowym osobnikiem na swoim terenie. Ciemnowłosy nie przejmował się tym jednak, cierpliwie poczekał, a kiedy Abel z przyjaciółmi do niego dołączył mogli udać się prosto na galerię, gdzie mieli przejść po paru sklepach. Całą drogę dyskutowali o potrzebnych rzeczach, by sporządzić jakąś wstępną listę. Cedrikowi było głupio, że Abel chciał mu wszystko kupować, przecież mógł w jakiś sposób zdobyć na to pieniądze. Mag jednak się uparł, a Podległy nie drążył tematu dalej, zaciągając coraz większy dług u blondyna.
Pierwszy sklep obeszli dość szybko niewiele rzeczy odpowiadało kryteriom całej trójki, trafili do drugiego i sytuacja się powtórzyła, dlatego poszli na trzeci. Cedrik posłusznie za nimi spacerował przyjmując ubrania i kierując się z nimi do przymierzalni, aby następnie pokazać „jurorom” efekt ich wyboru. Nie przeszkadzało mu to, naprawdę obojętnym było co założy, miał niskie wymogi, ważne by ta rzecz była czysta, niepodarta i ciepła.
W pewnej chwili dość machinalnie wziął wybrane ubrania przez Yuki i udał się z nimi do kabiny, a tam dziewczyna zajrzała na chwilę z informacją, że coś pomyliła nawet nie obracał się kiedy ta podmieniła rzeczy na wieszaku. Odruchowo sięgnął po pierwszą z nich i… już jej kolor był zastanawiający, dlatego uważniej przyjrzał się bluzce i nie trudno było zauważyć, że była ona mocno obcisła i z dekoltem? W dodatku malinowa. Ciemnowłosy uniósł brew chcąc zawołać po dziewczynę mówiąc, że podała mu rzecz dla siebie wybraną. Jednak wtedy jego spojrzenie padło na pozostałe rzeczy. Były tam jeszcze czarne obcisłe leginsy i jakiś fikuśny pasek. Sprawa była dla niego jasna. To było spełnienie tej jej groźby. Ciemnowłosy westchnął ciężko i spojrzał w lusterko przykładając do swojego torsu malinową koszulkę. Oczywiście Yuki nie pominęła nawet stanika dla kąśliwego żarciku przynosząc miseczkę A. Cedrik przewrócił oczami nawet go to rozbawiło. Właśnie dlatego podjął się tego wyzwania, w końcu nie mógł polec już w przedbiegach i dlatego bez najmniejszego wahania założył przyniesione ubrania. Poprawił włosy tak by odpowiadały hasłu „naturalnie i delikatnie”, w końcu takie wytyczne zapamiętał, wiec zwykłe rozpuszczenie kosmyków wystarczało.
No i wyszedł do czekającej przed kabiną trójki uczniów.
- Może i kompletnie nie znam się na modzie, ale przynosicie mi coraz bardziej ekstrawaganckie rzeczy… przyznać jednak muszę, że te getry wybitnie podkreślają mój tyłek, cieszcie się, że jestem płaski, bo byście mi się nie oparli.. - bez absolutnie żadnej krępacji zaprezentował im się, nie pomijając również wspomnianego tyłka, który musiał dostać w tym pokazie swoje pięć minut, w tym celu obrócił się do swojej widowni i kładąc dłoń na biodrze spojrzał na nich przez ramię.
- No i Ablu, nie chcę nadużywać twojej dobroci jednak przynosicie mi same odzienie zewnętrzne, a potrzebowałbym i jakiejś bielizny, moglibyśmy przejść i na ten dział? Aż nie mogę się doczekać co Yuki znajdzie tam dla mnie…- powiedział z łagodnym uśmiechem na koniec znacząco spoglądając na dziewczynę.

Sytuacja dla wielu zawstydzająca dla Cedrika była po prostu zabawna, miał ogromny dystans do siebie i fakt, że uczennica chciała wyciąć mu psikusa nie robił na nim wrażenia. Bez wahania pokazał się całej trójce w damskich ubraniach i odpowiednio zaprezentował, w końcu musiał jak najkorzystniej się przedstawić. Dobrze zdawał sobie sprawę ze swoich walorów jakie one by nie były, każda sylwetka miała swoje plusy i minusy, a fakt, że ciemnowłosy przy niewielkim nakładzie starań potrafił wyglądać naprawdę kobieco był aktualnie dość korzystny. Normalnie irytowało to chłopaka, w końcu jaki mężczyzna lubi być mylony z kobietą, jednak miał dystans do swojego ciała. Wiele nad nim pracował i było silne oraz wysportowane, jednak do kulturystów nie miał co się porównywać, był po prostu za szczupły na to, mimo, ze mięśnie były wyrzeźbione i mocne do szerokich nie należały. Dlatego zwłaszcza stojąc tyłem w tak mylących ubraniach mógł wyglądać jak kobieta.
- Wiesz Sento, schlebia mi to, jednak to że byś chciał, nie znaczy, że by ci się to udało…- odparł z zadziornym uśmieszkiem chłopakowi na tekst o podrywie.
Dwójka żartownisiów udała się na dalsze polowania w poszukiwaniu wspomnianej bielizny blondyn za to postanowił podejść do Cedrika.
- Ja dobrze, to pytanie raczej powinienem kierować do ciebie, ale sądząc po kolorkach jakie przyjmujesz krążenie masz wciąż dobre…- uśmiechnął się łagodnie przyjmując golf i na niego spoglądając.
- Nie przejmuj się, mnie to nie rusza, to są tylko ubrania, można się przy tym trochę pośmiać - stwierdził po czym skinął na informację o sklepiku magicznym, był domyślnym chłopakiem. Dlatego od razu załapał, że chodziło o trenera, o którym wcześniej rozmawiali.
Po powrocie dwójki przyjaciół Abla Podległy przyjął nową porcję ubrań z którymi zniknął za kotarą kabiny. Zdjął z siebie damskie ubrania i wciągnął buraczkowy golf otrzymany od maga, faktycznie mu pasował no i całkiem zakrywał tatuaż z ich kontaktu, dzięki czemu ukryje go łatwo przed rodzicielką swojego maga. Poprawił ciemne kosmyki wyciągając je na wierzch obcisłego ubrania po czym sięgnął po bieliznę. Było wśród niej kilka normalnych męskich bokserek, które szybko przeszły ogólną akceptację jednak w pewnym momencie Cedrik trafił na dość niecodzienny materiał. Był to lateks? Uniósł lekko jedną brew przyglądając się dziwnemu krojowi. Czy oni powariowali? Naprawdę chcieli zobaczyć go w czymś takim? Jeśli był to rodzaj wyzwania to na pewno z działu dla odważnych. A że Cedrik do tchórzy nie należał to wsunął na tyłek egzotyczny ciuch. Wciąż mając na sobie golf przejrzał się w lustrze i parsknął ze śmiechu patrząc sam na siebie. Te majtki wychodziły poza najśmielsze wyobrażenia nocnych męskich pocieraczy. Odsłonił kotarę i spojrzał na trójkę uczniów zza ramienia jak poprzednio, nie miał zamiaru pokazywać im przodu tej fikuśnej bielizny.
- Wasze gusta coraz bardziej mnie zadziwiają, jednak jeśli to właśnie wam się podoba jestem gotów na to poświęcenie - stwierdził kręcąc głową z politowaniem.
- Zawsze żyłem w przekonaniu, że majtki to ubranie na tyłek, a to.. to raczej jest siatka na tyłek? Przecież to niczego nie zakrywa…- swobodnie dyskutował o ubranej bieliźnie próbując pojąć sens noszenia czegoś takiego. Oczywiście wiedział, że miało to cele typowo łóżkowe, jednak mina jaka pojawiła się na twarzy Abla była zbyt bezcenna by mógł to sobie odpuścić, a żywo dyskutujący z nim Sento tylko dolewał oliwy do ognia.
- Teraz Yuki ciesz się, że nie jestem kobietą, przecież w tych majtkach podbiłbym wszystkie męskie serca i krocza - dodał spoglądając na dziewczynę, może i piersi nie posiadał, jednak jego pośladki należały do tych zdecydowanie jędrnych i krągłych.
Abel w końcu nie wytrzymał i podszedł do niego bliżej. Cedrik wysłuchał tego co miał mu do powiedzenia i uśmiechnął się uroczo.
- Naprawdę? A ja myślałem, że miażdżone jajka i wisząca fujarka z przodu to taki koncept projektanta… - odparł z powagą, po czym kotara od kabiny została zasłonięta przez Abla, a ciemnowłosy jedynie uśmiechnął się pod nosem. Chwilę jeszcze przymierzał ubrania przyniesione przez uczniów, aż zebrali odpowiednia pulę, by zapewnić Podległemu jakiś komfort na co dzień.
Cedrikowi było odrobinę głupio, jednak nie dyskutował z tym, skoro Abel miał takie życzenie, czemu miał się z nim spierać. Jeszcze zdąży mu się odwdzięczyć za okazaną dobroć i pomoc.
Na co okazja już się natrafiła kiedy cała grupa się pożegnała i rozeszła, a ciemnowłosy został sam z blondynem. Zgodnie z wcześniejszą instrukcją czarodzieja ich kroki skierowały się prosto do sklepu z magicznymi przedmiotami. Cedrik szedł tuż przy Ablu, nadal ukrywał swoją aurę, wolał w miejscach publicznych nie rzucać się tak w oczy, a raczej by nie być tak wyczuwanym przez innych magów i Podległych.
Już po przekroczeniu progu sklepu było czuć wszędzie magię, Cedrik nie potrafił określić jej źródeł i możliwości, jednak wiedział, że tu była i nie pochodziła jedynie od przedmiotów.

Sklep, który odwiedzili był dość specyficzny, Cedrik z żywym zainteresowaniem przyglądał się poszczególnym mijanym przedmiotom. Dopiero kiedy obaj podeszli do lady skupił swój wzrok na mężczyźnie siedzącym za nią. Starzec wyraźnie był podirytowany faktem, że go zaczepiono. Najwidoczniej nie należał do tych życzliwych i uczynnych ekspedientów.
Stres Abla był wyczuwalny dla jego Podległego, który jedynie kątem oka na niego spojrzał. Jego samego ta sytuacja nie stresowała, choć zależało mu na sukcesie blondyna, miał do tego znacznie luźniejsze podejście. A widząc podejście starca wiedział, że nie ma ochoty z nim współpracować. Zwłaszcza po tym, jak mężczyzna zmierzył go oceniającym wzrokiem. A po jego słowach dało się łatwo wywnioskować, że dojrzał więcej niż Cedrik w swej aurze pokazywał. A mimo to jego odmowa była stanowcza, ciemnowłosy był po prostu pewny, że staruszek nie ma już formy. W końcu nie trudno się domyślić, że upływający czas musiał dać mu w kość.
Kiedy dyskusja się zakończyła, a Abel odpuścił odeszli na bok, w celu znalezienia jakiś przydatnych przedmiotów bądź informacji. Sam Cedrik zaangażował się w ich szukanie, niestety przeglądanie ksiąg było poza jego możliwościami. Przynajmniej sprawiał dobre pozory rozglądając się po tytułach, dużo więcej uwagi poświęcał przedmiotom. A kiedy mag siadł przy stole, ten zajął miejsce tuż obok niego. Rzucając kilka słów w ramach pocieszenia blondyna. Nie był w tym zbyt dobry, jednak postarał się powiedzieć cokolwiek. Dobrze wiedział, że to co powiedział było śmiałe, jednak jak zawsze był pewny swych słów i tego, że tak już musiało być. W końcu nic nie działo się bez powodu, a ta odmowa pokierowała ich dalej, na właściwe tory. Jak się po chwili okazało te tory były tuż przed nimi.
Od samego wejścia ciemnowłosy wyczuwał silną aurę, jednak nie zawracał nią głowy Abla. Kiedy zostali zaczepieni w milczeniu przyglądał się rozwojowi wydarzeń. Mężczyzna był dość śmiały w swych zaczepkach, co nawet odrobinę bawiło Cedrika, jednak miał się na baczności, w końcu nie mógł pozwolić na to by ktoś zapędził się za bardzo, a z żartów by przerodziły się obelgi.
Ponownie został zmierzony oceniającym spojrzeniem, jednak tym razem poczuł, że go przejrzano. Mężczyzna może nie ocenił jego potencjału, ale wiedział, że Podległy go maskował. Skrzyżował ramiona na piersi i oparł się wygodnie o oparcie siedziska przenosząc wzrok z obcego na kobietę, która pojawiła się za nim. Sam zaczął ich sprawdzać, tej umiejętności nie miał jeszcze dopracowanej, ale patrząc w oczy dziewczyny mógł śmiało określić do, której klasy należała. A figurowała wysoko przez co jeden z kącików ust ciemnowłosego odruchowo się uniósł, a w środku poczuł swego rodzaju ekscytację, dawno nie widział nikogo na takim poziomie, a to go wręcz podnieciło.
- Więc do rzeczy. Zgadzamy się i kiedy zaczynamy? - odparł od razu. Nie potrzebował chwili na zastanowienie, widząc potencjał jego Podległej dobrze wiedział, że przy takiej sparingpartnerce uda mu się rozwinąć, była dla niego zdecydowanym wyzwaniem, zwłaszcza teraz kiedy ich kontrakt był tak słaby. A skoro byli partnerami uznał, że skoro Abel wybrał ich pierwszy strzał na nauczyciela, to on może wybrać drugi. W końcu nie podpisywali żadnej umowy czy kontraktu, jeśli mężczyzna okaże się porażką po prostu zrezygnują i będą szukać dalej.
- Nie dziw się tak, nie mamy niczego do stracenia, a i może czegoś się nauczymy…- rzucił w stronę blondyna widząc jego minę, po czym na nowo zwrócił się do ciemnowłosego w celu dogadania dogodnego terminu.