Alteros

Ciemnowłosy uśmiechnął się jedynie też zauważając ten zabawny dobór słów, jednak nie komentował tego. Ta sytuacja była wystarczająco nietypowa dla ich dwójki, by jeszcze dokładać do tego dwuznaczności.
- Ciekawa koncepcja... ale faktycznie może tak wyjść... - stwierdził spoglądając na niebo, słońce zaczynało schodzić niżej, a więc niedługo całkiem zajdzie, może zgodnie z przypuszczeniami maga uda im się to ujrzeć kiedy będą na młynie?
Podległy zastanawiał się nad tym kiedy stali w kolejce po ziemniaczki, a kiedy otrzymał swoja porcję bez zwłoki spróbował smakołyku. Uśmiechnął się zadowolony z wyboru i ruszył za czarodziejem do kolejnej kolejki, która miała tym razem doprowadzić ich na diabelski młyn, skoro ten był tak istotnym punktem w programie wycieczek. A patrząc po ilości stojących tu osób faktycznie musiało tak być. Cedrik spojrzał na blondyna gdy ten się odezwał, dostrzegł jego minę i sam podążył spojrzeniem po zebranych osobach. Kolejka była wypełniona samymi parami... A to było aż dziwne, nawet w odczuciu podległego.
- Kwestia doprania fajnej posypki i można narobić całe stosy w domu... - odpowiedział spokojnie, jednak nie zamierzał wierzyć w te nagłe odwrócenie jego uwagi, w końcu nie trudno było zauważyć, że nie ziemniaczki tak oburzyły maga.
- Abel... jeśli czujesz się tu nieswojo.. możemy stąd pójść... - powiedział wprost. Był w stanie zrozumieć, że nie było to komfortowe dla blondyna, młyn z decydowanie był uznawany za miejsce do randek i dla par, a oni choć uznali to wyjście za randkę... nie byli parą. Heteroseksualny Abel pragnący kobiety za swą towarzyszkę przez ciąg przypadków skończył z kontraktem wiążącym go z facetem. Musiało być to dla blondyna mocno frustrujące i jakby się nie starał nie mógł się z tego cieszyć. Cedrik i tak był wdzięczny, że ten nie wstydził się z nim tu w ogóle pokazać, jednak nie chciał stawiać go w tak niekomfortowej sytuacji. Stojąc tu na pewno byli brani za parę, a to ucinało blondynowi możliwość na zdobywanie nowych znajomości czy potencjalnych partnerek.
- Randka, randką, a kontrakt, kontraktem, nie ma co się przejmować, damy radę na tym turnieju, nie musisz się tak poświęcać... Chodźmy zanim uznają nas za parę.. bo będziesz mieć później pod górkę przy podrywaniu laleczek... - powiedział w miarę żartobliwie, by nie stresować dodatkowo blondyna.

Ten dzień Cedrik już śmiało mógł uznać za udany. Po raz pierwszy zwiedzał wesołe miasteczko, korzystał z takich atrakcji. Dlatego nie zamierzał upierać się przy tym młynie. Abel juz tyle mu pokazał, że nei chciał skazywać go na taki dyskomfort tylko po to by poznać kolejną z kolejek.
Tym większe było jego zaskoczenie, kiedy mag chwycił za jego koszulkę i go przytrzymał, co więcej po chwili pociągnął w głąb kolejki. Ciemnowłosy zamrugał zaskoczony i popatrzył na niego próbując dostrzec coś więcej niż zawstydzenie blondyna. Jednak słysząc jego słowa, aż lekko uchylił usta w zdumieniu, ten szok szybko przekształcił się w subtelny uśmiech. A kiedy został wciągnięty do wagonika siadł spokojnie na wyznaczonym miejscu i poczekał cierpliwie, aż wagonik ruszy, a oni będą mieć choć namiastkę prywatności.
- Więc chciałeś tu ze mną wjechać... - stwierdził i posłał mu uśmiech zabarwiony nutą zadziorności.
- A więc skoro już tu razem jesteśmy... nie będę trzymać się na odległość...- wyznał i śmiało przesiadł się tak, by zająć wolne miejsce na ławeczce obok blondyna. Spojrzał się na jego twarz i łagodnie uśmiechnął.
- Skoro mogę nie przejmować się gapiami... to nie zamierzam... - dodał i śmiało objął czarownika swoim ramieniem. Nie był przy tym nachalny, jednak chciał podkreślić w subtelny sposób swoją obecność. Chwilę patrzył na twarz towarzysza, jednak spojrzenie przeniósł na widok przed nimi. Jeszcze byli dość nisko, jednak już podróż w górę zapowiadała sie interesująco, tak jak Abel mówił, słońce zaczynało zachodzić, a pomarańcz barwił chmury, co przyciągało spojrzenie ciemnowłosego.
- Chyba zdążymy na szczyt idealnie na zachód... - przyznał oceniając prędkość młyna i tempo opadania słońca.

To było coś niewiarygodnie przyjemnego. W tej kolejce Cedrik mógł w pełni się wyluzować, nie musiał czuwać stale rozglądając się dookoła i wypatrując zagrożenia. Tu nic nie mogło im się stać, co prawda kolejka mogła runąć, jednak on nie mógł mieć na to wpływu, więc po co miał czuwać. Rozluźnił swoje ciało i przymrużył oczy patrząc na ten piękny widok przed nimi. Nic sobie nie zrobił z marudzenia Abla kiedy się przesiadał, przecież takie wagony musiały być przygotowane na taką ewentualność i jakby nie zauważyć, w ten sposób siedział praktycznie każdy przed nimi i za nimi. Taka spokojna jazda, z przyjemnymi widokami i prywatnością, Cedrik już rozumiał czemu był to obowiązkowy punkt randek, w końcu dopiero w tych okolicznościach mogło do czegoś dojść i jak widać wszyscy naookoło z tych okoliczności korzystali.
- Owszem... widok z góry będzie musiał być zachwycający skoro już tu robi to takie wrażenie... - przyznał spokojnie, z lekkim uśmiechem przyjął fakt, że mag skorzystał z jego ramienia.
- Przyjemne uczucie... dopóki tu nie usiedliśmy nawet nie czułem tego ile już zrobiliśmy.. - przyznał szczerze nie odrywając spojrzenia od horyzontu. Oglądał wszystko po kolei, budynki przykrywane płachtą wieczoru, pojawiające się gwiazdy i te barwy, które rozlewały się po niebie.
Dopiero kiedy poczuł na sobie spojrzenie blondyna skierował swój wzrok ku niemu, obracając lekko twarz.
- Patrzysz na moje usta tak jakbyś chciał mnie do czegoś zmotywować albo może upomnieć za moja bezczynność - stwierdził spokojnie przyglądając się jego twarzy, które była teraz na tyle blisko, by mógł uważniej przyjrzeć się jego oczom. Choć taka bliskość była w jakiś sposób krępująca, w obecnej chwili ani trochę nie przeszkadzała ciemnowłosemu, odbierał ją jako coś miłego o rzadkiego.

Lubił obserwować to jak poliki maga zachodziły czerwienią, ten rodzaj wypieków bardzo mu się podobał i obserwował to z satysfakcją. Tak typowe dla niego oburzenie przy tym, to marszczenie brwi. Wszystko składające sie na cały urok tej chwili, aż kącik ust powędrował lekko ku górze kiedy usłyszał pierwsze słowa. To było na swój sposób urocze. Jednak nie spodziewałby się kolejnych poczynań maga. To jak się przysunął z uchylonymi ustami w niemym zaproszeniu, które ciemnowłosy zapragnął wykorzystać. Wtedy jednak Abel się odezwał, a słowa jego odrobinę zaskoczyły Cedrika. Ostrożnie nudny? Patrzył na odwróconą od siebie twarz i aż poczuł lekkie ciepło na swoich policzkach, rumieniec nie był obfity jednak widoczny w łagodny sposób. Podległy się uśmiechnął pod nosem, w jakimś stopniu spodobała mu się ta postawa czarodzieja. Fakt, że tak otwarcie powiedział mu o swoich zamiarach, nie istotne było, czy zrobił to by się odgryźć czy naprawdę to planował. Chociaż... jeśli było to zaplanowane od samego początku... Poczuł nieco silniejsze pieczenie na policzkach. Czy było to możliwe? Nieznany ścisk w żołądku nieco go otrząsnął z zamyślenia. Poprawił się i siadł bliżej towarzysza zagarniając go swoim ramieniem do siebie, pochylił się nad jego obróconą głowę i schylił do karku.
- Powodów może być wiele, od podziwiania tutejszych widoków, po przejazd kolejną kolejką. Jednak jeśli jedną z twoich pobudek były moje usta... nie mogę pozostać na to obojętny... - mówił spokojnie, a jego ciepły oddech rozbijał się na skórze karku czarodzieja, którą następnie musnął wargami składając na niej delikatnego całusa, po którym lekko podniósł twarz nosem sunąc po jego skórze i zatapiając go w jasne kosmyki, drugi całus złożył za jego uchem.
- Mój magu, czy mógłbym cię pocałować? Skoro po to tu jesteśmy... - mruknął kusząco za jego uchem pocierając nosem o jego płatek. Dobrze pamiętał o ich umowie, miał uprzedzać przed takimi gestami, a w tej chwili wydało mu się adekwatne zapytanie o to Abla. Lubił rozmawiać o takich rzeczach, lubił kiedy czynności otrzymywały potwierdzenie, a przez wymawianie ich stawały się realniejsze i w pewien sposób budowało to napięcie. Na twarzy ciemnowłosego nie było poprzedniej figlarności i zadziorności był spokojny, odprężony i subtelnie uśmiechnięty. Cieszył się z tej chwili, bo nie mieli takich zbyt wiele.

Miał wrażenie, że słyszy jego serce, że je czuje, a to jego dopasowuje się do tego rytmu. Czy były to fanaberię? Być może, jednak biorąc pod uwagę więź kontraktu jaka między nimi była, było to możliwe. Cedrik miał wrażenie, że czuje tę energie przepływającą miedzy ich ciałami, to elektryzujące iskierki na swoich wargach po tym jak te zetknęły się ze skórą maga. To uczucie było tak przyjemne i tak elektryzujące, że odruchowo przymrużył przy tym oczy. Pragnął więcej... to było tak narkotyzujące. Czy był to wpływ kontraktu? Tak magowie zyskiwali oddanie swoich podległych? Być może, w końcu sam ciemnowłosy nie wyobrażałby sobie teraz odmówić blondynowi. Jego zapach i ciepło ciała. Odsunął się lekko tylko po to by zrobić miejsce czarodziejowi, kiedy ten się do niego na nowo odwracał. A kiedy ich spojrzenia się spotkały, łagodny uśmiech wkroczył na twarz Cedrika.
- Doprawdy? Ciebie? No kto by pomyślał... a ja uwielbiam prosić się o pocałunki z narażeniem na kosza... - przyznał z udawanym niedowierzaniem. Gdyż i jego kosztowało to wiele, jednak pragnienia były silniejsze od obaw targających umysłem.
- Dobrze, a więc nie będę więcej pytać... - poinformował z czarującym uśmiechem i zniwelował odległość między nimi. Choć na co dzień doskonale ukrywał swoje wszystkie emocje, tak te zostały przelane na ten pocałunek, tu nie ukrywał niczego, z początku czułość i delikatność, która szybko przeszła w pożądliwą namiętność. Z chwili na chwilę pogłębiającą ich pocałunek.

Więź miedzy nimi była w tej chwili tak silna, że wręcz namacalna. Ciemnowłosy miał wrażenie, że mógłby jej dotknąć, chwycić za te nic porozumienia, a ta wytrwałaby wszystko. Tak długo ją wzmacniali tak wiele czasu temu poświęcali, by móc pominąć ten aspekt fizyczności, tej przyjemnej i tak skutecznej w umacnianiu fizyczności. Choć dawali radę, takie chwile jak ta były im potrzebne. Przynajmniej tak czuł podległy, a może jedynie chciał tak myśleć? By mieć dobry pretekst do kolejnych sytuacji? Do kolejnych zbliżeń, kolejnych pocałunków? Nie chciał odcinać się od takiej rozkoszy, nie chciał przerywać tej teraz. Jednak oboje potrzebowali tlenu, a kiedy ich usta się oddaliły od siebie zaczął łapczywie korzystać z tlenu. Czuł wilgoć na swoich wargach i tak silnie walące w piersi serce.
- Przyjemne? Niesamowite? - zaczął wymieniać dokańczając zdanie za czarodzieja, ten jednak wtedy ponownie go do siebie przyciągnął, a on nie oponował ponownie udostępniając mu swoje usta. Ponownie oddając się temu uczuciu. Tym razem zamknął oczy, by móc jeszcze lepiej skupić się na ustach swojego maga, te wydawały mu się tak miękkie i przyjemnie ciepłe.
Dlatego kiedy pocałunek się zakończył, oparł policzek o głowę blondyna, który zaległ na jego ramieniu. Objął go czulej i cmoknął w czubek głowy, na nowo opierając o nią policzek. Skupił swoje spojrzenie na niesamowitym widoku.
- Naprawdę tu pięknie... - przyznał spokojnie dla rozluźnienia atmosfery i wodził ciemnymi zamglonymi od przyjemności oczyma po horyzoncie i niebie. Gwiazdy pięknie zaczynały się mienić na ciemnej płachcie rozciągniętej już po całości nieboskłonu. Ułożył dłoń na głowie czarodzieja i przeczesał jego blond kosmyki, które przelały się przez jego palce.
- Nie wiem czy też to odczułeś i czy jest to sprawka kontraktu i wzmocnionej już więzi... ale ten pocałunek był... zdecydowanie bogatszy w doznania... - podzielił się swoim spostrzeżeniem.

Skinął w lekkim zamyśleniu po odpowiedzi Abla, a więc nie tylko jemu wydawało się to tak niezwykłe. Odczucia towarzyszące temu pocałunkowi były tak intensywne jak nigdy. W końcu nie był to pierwszy całus w ich wykonaniu, jednak coś takiego czuł pierwszy raz. Ogromnie go ciekawiło czym to było spowodowane.
- Fakt... choć nie poszło nam źle i dajemy radę, to nie zaszkodzi byśmy... - zaczął jednak nie do kończył gubiąc wątek. Sam nie wiedział czy chciał dokończyć to zdanie. Owszem powinni wzmocnić więź, jednak ciemnowłosy nie chciał by zostało to potraktowane jak przymus pochodzący z chęci zwycięstwa. Wolałby jednak zostało to jak było, by wychodziło od nich w sposób naturalny niż zmieniło się w "obowiązek", który musieli wypełniać.
Uśmiechnął się słysząc informacje, że to i dal maga było przyjemne doznanie, jednak komplement jaki otrzymał tuż po tym wywołał poszerzenie uśmiechu i jakby drobne pieczenie na policzkach. Mężczyzna dobrze radził sobie z zawstydzeniem, po prostu zrobiło mu się miło, a ciało okazało to w ten sposób.
- Miło to słyszeć, więc może nie będziesz mieć aż takich wielkich pretensji i obiekcji, jeśli nieco częściej niż dotąd będę to robił... - uświadomił maga o swoich zamiarach, nawet nie zamierzał się kryć z tym, że po tym pocałunku sam zapragnął jego ust. Jak dotąd traktował to jak zwykłe droczenie się z magiem, teraz jednak doszły nowe powody, a jego myśli wręcz nie potrafiły skupić się na niczym innym jak rozpamiętywaniu tej minionej z przed momentu chwili.
Kiedy kolejka stanęła sam spojrzał odruchowo w dół, a widząc krzątającego się pracownika skinął lekko głową.
- Jeśli myślisz o tym, że trafiliśmy na komika, który właśnie skończył pracę to nie. Jak na mój gust jest to awaria kolejki, o zobacz nawet karteczkę wywiesił... tak awaria... dzwoni po wsparcie... - komentował sobie spokojnie na bieżąco poczynania pracownika, który biegał na dole próbując opanować ludzi, którzy chcieli dalej wsiadać, tych, którzy chcieli wyskakiwać z dolnych wagoników, a do tego wezwać jakąś pomoc. Podległy ani trochę nie zazdrościł facetowi roboty.
- Czyli nasz przejazd się nieco wydłużył... a więc zanim ponownie wpije się w twoje usta, może mi coś ciekawego opowiesz. Wiem, że to ja skradłem ci pierwszy pocałunek, jednak.... ciekawi mnie czy przeżyłeś już swoją pierwszą miłostkę? - zaczął wpatrując się w niego z zainteresowaniem, nieco wygodniej sobie siadł skoro mieli tu spędzić nie wiadomo ile jeszcze czasu.

Mlasnął lekko niezadowolony kiedy został porównany do Sento, nawet nie zamierzał tego komentować. Poczuł się mocno zgaszony, nigdy nie czuł potrzeby bycia przy kimś. Dlatego to, że odsłonił taką potrzebę przed blondynem i został skarcony wywołało w nim zawstydzenie i zażenowanie. Zawstydziły go jego własne odczucia, może faktycznie z nimi przesadził. W końcu czemu w ogóle to proponował? Czemu czegoś takiego chciał?
Poprawił się na siedzisku dając blondynowi swobodę przy wierceniu się i wyglądaniu za wagonik.
Jasne było to że tu utknęli. Nie wiadomo na ile, Cedrik nie miał pojęcia jak długo może trwać taka naprawa usterki i co konkretnie mogło się wydarzyć, że ta stanęła w miejscu. Pracownik to wyłączył widząc awarię? Czy awarią jest to, że nie chce ruszyć dalej?
Starał na tym się skupić swoje myśli, jednak kiedy mag na nowo sie do niego przysunął skupił spojrzenie na jego twarzy.
- Nawet kubeczka czy butelki tu nie mamy więc faktycznie kiepsko... - przyznał nie wiedząc czy śmiać się z tego czy współczuć kompanowi. Na pewno mu nie zazdrościł.
Odpowiedź jaka została mu udzielona odnośnie pytania o wcześniejsze miłostki mimo dokładnej nie była tym czego oczekiwał ciemnowłosy.
- Wiem przecież, że nikogo nie miałeś, ale nie pytam o związki, a to czy nie podobała ci się wcześniej jakaś panna? Ktoś z otoczenia ze szkoły, a może i jakaś aktorka czy piosenkarka, która ci sie podobała. Zwyczajnie mnie to ciekawi choć nie jest mi niezbędne, ale skoro tu utknęliśmy to każdy temat by lepiej się poznać jest dobry... - wyjaśnił wszystko co miał na myśli. Po co mieli bawić się w podchody.

 Wysłuchał Abla w zamyśleniu. Naprawdę chciał usłyszeć, że blondyn kogoś miał, że do kogoś wzdychał. Źle było mu z myślą, że tak bardzo pokrzyżował jego plany. To jak sukcesywnie szukał swojej partnerki, by te pierwsze razy zarezerwować dla niej. Czuł się jak najgorszego sortu złodziej odbierając mu to wszystko. Patrzył pusto przed siebie, oglądał horyzont chowający się za osłoną nocy. Przygryzł lekko dolną wargę, po czym uchylił usta. W końcu skoro tak szczerze rozmawiali i mieli trochę czasu. Mógł wejść na ten grząski grunt.
Słysząc swoje imię wstrzymał się i spojrzał na Abla oczekując pytania. To jednak było tak dziwne, że zmarszczył brwi nie do końca rozumiejąc. Wtedy też podążył za spojrzeniem czarodzieja na kogoś wspinającego się po zatrzymanym młynie.  Zacisnął dłonie w pięści i napiął szczękę.
- Tak otwarte zagrywki nie są w ich stylu. Chyba, że naprawdę są zdesperowani... - stwierdził, jednak czyjś przeistoczony Podległy kierował się zdecydowanie prosto na nich.
- Będę bronić wagonika... - powiedział podnosząc się z siedziska.  Podszedł do drzwiczek, te oczywiście były zamknięte, dlatego wywołał w zamku drobne spięcie elektryczne, a przepalony mechanizm podjął współprace i ciemnowłosy mógł uchylić drzwiczki. Spojrzał ostatni raz na Abla.
- Przepraszam cię za to wszystko... - powiedział jeszcze nim wyszedł, wspiął się na wagonik, a z niego na utrzymujący go szczebel, jego ciało było silne i radziło sobie nawet w tak nietypowych warunkach, może nie miał zdolności naśladowczych zwierzęta, jednak treningi też wiele dają. Obserwował uważnie na to jak zbliżał się potencjalny przeciwnik. Chciał go odciąć od Abla, a wiec brzegiem konstrukcji zszedł na szczebel od niższego wagonika. Ludzie zaczynali się niepokoić kilka kobiet pisnęło kiedy to wspinający się agresor bujał ich wagonikami.

Czy oni kiedykolwiek darzą im spokój? Czy wieczna czujność i ucieczka stanie się całym życiem Podległego? Tak wiele lat było to jego drugą naturą, a może i pierwszą? W końcu czy kiedykolwiek mógł stracić czujność? Teraz kiedy pozwalał sobie na chwile rozluźnienia, na bycie zwykłym chłopakiem... od razu pakował ich w kłopoty. Nie mógł być zwykły, normalny, nie kiedy oni na niego polowali. Swoją lekkomyślnością tylko narażał maga, który okazał mu tyle dobra.
Stojąc na dachu wagonika nie bał się o siebie, a właśnie o niego.
Wysłannik handlarzy dotarł, mierzyli się wzrokiem stojąc na sąsiednich wagonikach. Cedrik szybko się przekonał o tym, że przybysz nie miał dobrych zamiarów. Od razu przeszedł do ataku, a kilka ostrzy uderzyło w miejsce, w którym stał ciemnowłosy. Ten z trudem odskoczył, tylko jedno z nich go drasnęło. Te warunki nie były dobre do robienia zwinnych uników, przez jego odskok wagonikiem zachwiało, a Abel w środku ledwie się utrzymał. Podwładny zacisnął mocno szczękę. Nie byli w dobrym położeniu.
Cedrik wystrzelił dwa niecelne ogniste pociski po czym zeskoczył na konstrukcję, kierując się do jej środkowej części, by jak najbardziej odciągnąć agresora od wagoników z ludźmi.
Z początku nawet mu się to udało. Toczyli męczący i ryzykowny pojedynek na szczeblach konstrukcji, ciemnowłosy był sprawny, jednak okrągłe barierki nie były stabilnym podłożem do lądowania na nich, przeciwnik radził sobie zdecydowanie lepiej przez swoje ułatwienia w budowie organizmu. Był przekształcony na coś podobnego do goryla, przez co radził sobie tu świetnie. Cedrik grał głównie na czas, widział jak ludzie na dole się uwijali, chcieli wznowić pracę młyna, by móc wypuszczać ludzi z wagoników, może wezwali też jakieś służby?
W pewnym momencie kilka ostrzy poleciało w kierunku losowego wagonika, Cedrik błyskawicznie ruszył, by zmienić ich trajektorię lotu, w ostatniej chwili zdążył lekko ogłuszony krzykami z opóźnieniem dostrzegł, że agresor zaczął kierować się na nowo do Abla. Serce zabiło mu szybciej i ruszył za nim, wystrzelił kilka pocisków, których uniknął rywal.
Młyn ruszył na nowo, powoli dużo wolniej niż wcześniej, bano się pewnie o jego konstrukcję. Cóż nie na co dzień ktoś prowadzi zajadły pojedynek na szczeblach diabelskiego młyna. Pasażerowie wagoników dopingowali Cedrika, niektórzy z nich, nawet próbowali pomagać, w tym i sam Abel. Jednak agresor był zbyt dobrze przystosowany do warunków jakie wybrał na pole walki. Kiedy wylądował na wagoniku z Ablem w środku Cedrik musiał jakoś odwrócić jego uwagę. Przedostając się na kolejne szczeble w ich kierunku, wystrzelił kolejny pocisk by zwrócić uwagę goryla i wtedy upozorował poślizgnięcie się, spadł ze szczebla, desperacko chwytając się go ręką. Nie tak, miało to być, jednak cel swój osiągnął. Goryl zainteresował się chwilą słabości swojego przeciwnika, swojego celu. Kolejne ostrza poleciały w stronę Cedrika, a krzyk gapiów był jednoznaczny z tym, że stal dotarła do celu. Przebijając cienki materiał odzienia i wbijając się w ciało. Dłoń się ześlizgnęła, a ciemnowłosy spadł niżej, lądując w końcu brzuchem na konstrukcji. Rywala zainteresowało to na tyle, że z impetem ruszył w jego stronę, specjalnie wywołał silny wstrząs wagonika, a ten podczas swego bujania wyrzucił Abla poza swoje bezpieczne ścianki. Mag spadał, czemu towarzyszyły liczne krzyki gapiów.
Cedrik widział lecące z góry ciało blondyna oraz goryla zeskakującego prosto na siebie. Zmobilizował wszystkie siły, ruszył przed siebie, nie ważne, że na jego drodze był przeciwnik. Wpadł prosto na niego, a wtedy potężny impuls elektryczny uderzył w tors goryla. Na tyle oszołomiony spadł nieco niżej, a Cedrik ruszył dalej. Abel znajdował się już na ich wysokości i spadał niżej, nie zdążyłby go sięgnąć. Przeskakiwał dalej, w skupieniu przyzwał bicz, wczepił się mocno w jeden ze skrajnych szczebli i zamachnął na tyle mocno, by bicz owinął się wokół ramienia Abla. Szarpnięcie było na tyle silne, że pociągnęło ich dwójkę, Cedrik wylądował na jednym z wagoników i dopiero na nim udało mu się utrzymać. Choć nie było to niczym prostym zaciskał dłoń na biczu, wpatrywał w wiszącego maga i oczekiwał, aż młyn obniży się na tyle, by Abel mógł bezpiecznie wylądować. Wyciągnął wbite w swoje ramię ostrze i sam wbił je w wagonik, by pomogło mu się utrzymać.

Był bardzo przejęty, oddychał ciężko starając się uspokoić szalejące serce. Nie był tak przejęty swoim pojedynkiem, choć stale spoglądał do tyłu na swojego rywala, na tego agresora, który po oberwaniu ładunkiem elektrycznym był wyraźnie oszołomiony i na ich szczęście zaczął się wycofywać. Młyn znów działał, a ludzie coraz śmielej go atakowali. Dodatkowo na dole było już sporo osób, dlatego kiedy młyn obniżył się na tyle, że Abel stanął na własnych nogach, Cedrik poluźnił swoje dłonie. Mógł puścić ostrze, który zapierał się na wagoniku, a wytworzony bicz mógł się rozpłynąć. Już go nie potrzebował.
Ciężko zszedł z wagonika. Był dość mocno poobijany po wielu upadkach i podknięciach po walce na tak nietypowej powierzchni. Było to ciekawe doświadczenie, jednak nie chciał go powtarzać.
Jak tylko stał stabilnie pozbył się drugiego ostrza ze swojego ciała, patrzył jak ktoś podchodzi do Abla i sam to zrobił. Patrzył na niego w milczeniu i napięciu. Chciał go objąć i zapytać jak sie czuje, ale resztkami rozsądku się powstrzymał. Przyjął butelkę i zrobiła dwa łyki z niej oddając magowi. Był przejęty faktem, że w taki sposób skończyło się ich wyjście. Patrzył na Abla kiedy ten zbliżył do niego swoje dłonie. Oczywiscie, że chciał mu przeszkodzić, jednak mag go uprzedził zabraniając tego. Przygryzł dolną wargę i skruszony mu się przyglądał. Skinął niemrawo na informację o tym, że powinni się stąd oddalić. Rozejrzał się wokoło zbierało sie coraz więcej ludzi i mundurowych. W końcu takie zajście nie było codziennością. Rozglądając sie dostrzegł niedaleko siebie pluszaka, który wraz z Ablem wypadł z wagonika, podniósł go w milczeniu przekazując magowi i bardzo łagodnie się uśmiechnął szukając jakiejś dogodnej drogi, by mogli się stąd wymknąć.

Ich relacja nie była niczym prostym. Ilekroć zaczynali się dogadywać, układać wiążące ich sprawy, coś musiało się rozsypać. Nie dawano im spokoju. Stale byli obserwowani, nawet w chwili kiedy pozornie mieli chwilę wytchnienia. To jej nie mieli. Ta cała świadomość zaczynała uderzać w Cedrika. Pojmował, że jak bardzo by się nie starał, nie był w stanie zapewnić Ablowi bezpieczeństwa. Nie kiedy ten był z nim. Mieli ich jak na talerzu. Bawili się. Nie było to nawet polowanie. Po prostu się z nimi droczyli. Pokazując na wszelkie możliwe sposoby jak Podległy jest tu bezsilny.
W takim układzie nie mogli czuć się wolni. Nie mogli być swobodni. Cedrik pojął, że muszą zakończyć te farsę. Tę zabawę w budowanie kontraktu. W budowanie zdrowej relacji. Po co tak w ogóle się o to starali? Potrzebne im było jedynie zwycięstwo w turnieju. To obiecał Ablowi. Dlatego trenowali, dlatego brali udział w tych walkach. Po co było to wyjście? Ta randka... to nie obejmowało ich umowy. Po co zbliżali się tak do siebie? Skoro umówieni byli na rozstanie. Tylko turniej się zakończy, a on odejdzie. Tak się umówili. Tyle był winien magowi. Niepotrzebnie się narażali takimi wyjściami.
Przekazał pluszaka blondynowi, a kiedy ten wymówił jego imię, jedynie ciemne oczy zwróciły się ku czarodziejowi. Milczał, a ciszę przerwał, nie żaden z nich, a przybyły mundurowy. Ciemnowłosy zmierzył go jedynie spojrzeniem i milczał dalej. Pojmował budowę tego świata. On nie był tu istotny, a więc nie miał nawet prawa udzielać swego głosu, w towarzystwie władz. Dlatego kontynuował swoje milczenie. Kiedy Abel ruszył na wyznaczone miejsce on też się przemieścił. Wiedział, że nie pozwolą mu towarzyszyć Ablowi. Dlatego stanął naprzeciw uszykowanego miejsce, w odpowiedniej odległości, tak by być na widoku, tak by móc widzieć Abla, ale by mundurowi nie chcieli go przepędzić. Stał tam więc w zniecierpliwieniu i czekał na niego. Jak ten wierny pies, czego to społeczeństwo oczekiwało. By jako Podległy właśnie wykazał taką postawę. Nie mógł tu cwaniakować. Stawiać się czy pokazywać, że traktowany jest lepiej niż przeciętny Podległy. Nie chciał robić Librabi dodatkowych problemów. Dlatego po prostu stał i czekał, nie spuszczając z niego wzroku.

Cierpliwie czekał nie ruszając się z miejsca. Nie spuszczał spojrzenia ze swojego maga. Tyle mógł zrobić, pokazać mu, że jest obecny, że nie odwrócił się od tego. Nie uciekł, nie zostawił go samego. Dobrze czuł, że mieli problemy, jednak wiedział, że prędzej czy później to nastąpi. Ktoś taki jak on przyciągał problemy, zawsze tak było i to się nigdy nie zmieni. Miał jedynie nadzieję, że nie sprowadził na Abla zbyt dużych kłopotów. Wiedział, że blondyn kiedyś chciał wstąpić w szeregi właśnie takich magów, a będąc przez nich przesłuchiwanym mógł sobie narobić problemów przy późniejszej rekrutacji.
Choć na pierwszy rzut oka wyglądał na spokojnego, denerwował się w środku. Czas oczekiwania był niczym tortura, nie kończąca się. Każda mijająca minuta wydawała się godziną. A on tam stał i nic więcej uczynić nie mógł, bo tylko bardziej by zaszkodził Ablowi.
Kiedy blondyn się podniósł, Cedrik nerwowo drgnął. Czy był to koniec? Na to wychodziło. Cały w napięciu oczekiwał, aż ten do niego podejdzie. Choć chciał ogromnie sam to zrobić, wiedział, że tu nie może.
Razem odeszli z tego miejsca. Abel narzucał dość szybkie tempo, w którym Cedrik starał się odnaleźć. Starał się zachować czujność, rozglądać i wyczuwać aury mijanych osób.
Wraz z pytaniem czarodzieja Cedrik skinął niemrawo głową.
- Myślę, że tak... jeśli nie współpracują z handlarzami, powinniśmy mieć przynajmniej darmową ochronę na jakiś czas - stwierdził starając się znaleźć jakiś pozytyw tej fatalnej sytuacji.
Ruszyli dalej choć już nie biegli tak szybko.
- Trzymali cię najdłużej... obserwowałem przesłuchania innych... - oznajmił.