Alteros

Burza grasująca za oknem zaczynała się uspokajać, a mimo to blondyn dalej skryty był w ramionach swego Podległego. Dla Cedrika była to próbka jego obowiązków, jako podwładnego. Jego przeszłość wymusiła na nim samotne życie, dlatego bycie tak blisko drugiej osoby było zdecydowaną odmianą. Czymś nowym, co dopiero poznawał i sprawdzał. Ciężko było mu opisać co sam czuł podczas obejmowania Abla. Tak prosty gest, a wymuszał na nim zachowanie czujności, odpowiedzialności za kogoś, ale i troskę, czułość i przyjemne ciepło tlące się w klatce piersiowej. Tak różne odczucia odbierał pozytywnie, choć nowe było to przyjemne. Mieć o kogo się zatroszczyć.
Deszcz ustał, jednak dźwięk spadających na szybę kropel zastąpiło coś innego. Ciemnowłosy czuł zbliżającego się intruza odkąd ten pojawił się w okolicy. Dlatego czujnie wyczekiwał tego co miało nadejść. Nie dając nikomu po sobie poznać, że świadom jest wdrapującego się do ich okna intruza. Nawet kiedy rudzielec chwytał za parapet, Cedrik dla niepoznaki zamknął oczy, po co miał zdradzać się przed innymi. Jeśli inni będą go mieć za nieuważnego, będzie mieć dzięki temu przewagę.
Dlatego granatowe tęczówki wychyliły się spod rzęs dopiero po słowach Abla. Wypuścił go niechętnie z objęć i jedynie się poprawił, nie odczuwał potrzeby podniesienia się z wygodnej poduszki.
Po tym jak okno zostało uchylone, a wraz z rudzielcem do środka wdarła się chłodna bryza burzowego powietrza Cedrik nasunął na ramię kołdrę. Dzięki swoim zdolnością nie odczuwał zimna tak jak inni, jego ciało miało znacznie wyższą temperaturę od przeciętnego, jednak po co miał zdradzać i to.
W milczeniu wysłuchał wymiany zdań pomiędzy czarodziejami. Nie wtrącał się, gdyż nie czuł takiej potrzeby, dopiero kiedy został zapytany bezpośrednio przez Abla i nawołany przez Sento skupił na nich swoje spojrzenie i siadł.
- Skoro Sento szedł tu w taki deszcz, to wyjście musi być tego warte, więc jestem na tyle ciekawy by pójść, a wiem, że i ty masz ochotę… więc decyzja jest prosta…- posłał blondynowi tajemniczy i czarujący uśmieszek, po którym zbliżył się do krawędzi łóżka zsuwając z siebie kołdrę. Nie przeszkadzało mu, że spał w samych bokserkach, spokojnie podszedł do szafki, którą Abel mu udostępnił i wyjął z niej adekwatne do pogody ubrania. Po narzuceniu na siebie jeansów i ciemnej dopasowanej bluzy był gotowy do wyjścia. Poprawił jeszcze tylko włosy związując część górnych kosmyków w luźną kitkę, tak by reszta mogła swobodnie opadać na tył ramion.
- Zdradzisz dokąd mamy się udać? Czy dowiemy się na miejscu?- dopytał spoglądając na Sento. Był środek nocy może chwile po trzeciej, sobota, a raczej już niedziela, czas szaleństw co ciekawiło Cedrika, miał jednak on z tyłu głowy, by zachować czujność. Nawyk wyrobiony przez całe życie.

Podległy odgarnął kilka dłuższych kosmyków ze swoich oczu i z lekkim rozbawieniem przysłuchiwał się dyskusji prowadzonej przez blondyna i rudzielca. Magowie musieli wzajemnie się poprztykać nim została podjęta decyzja o wspólnym wyjściu. Cóż upór jakim kierował się Sento był godzien podziwu, dlatego zdołał przekonać Cedrika do swojego pomysłu, który nadal pozostawał tajemnicą.
Po wzięciu odpowiednich rzeczy mogli opuścić dom rodzinny Abla, nie wyszli jednak jak cywilizowani ludzie drzwiami, ich drogą wyjścia było okno z sypialni blondyna. Uznając pomysł wyjścia za szalony Abel wolał nie niepokoić rodziców i opuścić dom po kryjomu. Wedle Cedrika był to głupi pomysł zważając na to, jak matka czarodzieja nienawidziła takich niespodzianek, bo mogli chociaż zostawić kartkę z informacją, że wyszli i że nikt ich nie porwał. Jednak decyzja nie należała do ciemnowłosego, jego zadaniem było słuchanie swojego maga, a jeśli ten wolał się wymknąć, to i on decydował się to zrobić.
Po wyskoczeniu przez okno skierowali się na centrum. Już znane Cedrikowi uliczki wyglądały znacznie inaczej niż za dnia. Jednak atmosfera panująca w mieście niezbyt podobała się Podległemu. Widok licznie stojących prostytutek zbyt kojarzył mu się z katastrofami w jego życiu, zbyt przypominał wspomnienie handlarzy. Dlatego też Podwładny niezbyt udzielał się w rozmowach, które ewidentnie zdominował Sento swoimi historyjkami. Ciemnowłosy słuchał, jednak niezbyt się udzielał, obserwując otoczenie.
Zbliżenie się do slamsów wymusiło w Cedriku niebywałą czujność i spięcie, nie czuł się komfortowo w takim miejscu, mimo, że przechodzili tylko obok, to czuł się zagrożony i obserwowany. Czy było to możliwe, że ktoś za nimi szedł? Wyczułby czyjąś obecność, dobrze to wiedział, jednak obawy i niepokój zdominowały jego umysł.
Posiadał już swoje zdolności, jednak ile dałby radę znieść Abel? Czy dałby radę ich ochronić? Głowa aż pękała od rozmyślań, dlatego starał się przekierować myśli na coś mniej niepokojącego, przykładowo takiego Sento, który opowiadał głupotę za głupotą. To było idealne odmóżdżenie dla mocno zestresowanego Cedrika, który jak zwykle wszystko zdusił w sobie.
Odetchnął z ogromną ulga kiedy oddalili się od slamsów, miasta i wyszli na skraj łąk. Spora przestrzeń wystawiała ich na widok, jednak mogli też szybciej dostrzec zagrożenie, nikt nie mógł się czaić na takiej przestrzeni. A panujący mrok dodawał otuchy, w jakim stopniu byli anonimowi, bo nikt bez podejścia nie rozpoznałby ich z daleka.
Zaciągnął się rześkim powietrzem, takie po burzy było najlepsze, przyjemnie chłodne, a jednocześnie wilgotne i orzeźwiające.
Szybko usłyszeli w jakim celu Sento ich tu zaciągnął, a informacja o wyskakiwaniu z ubrań mocno rozbawiła Podległego. Ciemne tęczówki przyglądały się rzucanym na wilgotny trawnik ubraniom, których błyskawicznie pozbył się rudzielec i odziwo Abel poszedł w jego ślad. Cedrik uważnie się im przyglądał, przyjaźń tej dwójki była bez granic. Mógł śmiało wysnuć taki wniosek widząc jak jeden zdziera majtki z drugiego.
- Niech wam będzie, ale mnie nie pomagajcie…- prychnął rozbawiony po komentarzu Abla, który kryjąc swoje przyrodzenie uciekł w stronę wody, by skryć się w niej.
Bez najmniejszego pośpiechu i krępacji ciemnowłosy zrzucił z siebie górną cześć garderoby i zabrał się za dół, buty i spodnie nie były problemem. Dopiero przy bokserkach odczuł drobne zawahanie, zwalczył je jednak w sobie. Byli bezpieczni, przynajmniej niczego niepokojącego nie wyczuwał w okolicy, a chwila beztroskiej kąpieli w towarzystwie tej dwójki dobrze mu zrobi. Wiedział, że jest ciemno, a magowie widzieli w mroku znacznie gorzej od niego samego, dlatego bez zakrywania się podszedł do wody, bo w końcu czego miał się wstydzić? Dobrze wiedział, że ma imponujące ciało ozdobione licznymi bliznami. Za nimi nie przepadał, więc prędzej zakryłby któryś ze śladów przeszłości, a nie krocze. To wydawało mu się zabawne i uroczę, a mając pewność, że magowie i tak zbyt dokładnie go nie widzą o tej godzinie wszedł powoli do wody.
- Nie mam pojęcia jaka ta woda była przed burzą, ale teraz faktycznie jest ciepła i rewelacyjna… - stwierdził śmiało wchodząc po pas i się nie zatrzymując.
- Pilnujcie swoich „wędek” byście nie złowili żadnej rybki…- zaśmiał się ostrzegając kompanów. Cóż śmiechy, śmiechami jednak taka sytuacja była realna. Zwłaszcza, że nie miał pojęcia jakie stworzenia zamieszkiwały ten zbiornik wodny.

Kiedy Podległy zrzucał z siebie ubrania czuł czyjś wzrok nie skupiał się jednak na tym. Dopiero po zdjęciu góry garderoby jak i butów zerknął w stronę jeziora miał wrażenie, że Abel patrzył w jego stronę, jednak z tej odległości i przy tych warunkach nie mógł być pewny, a wolał sobie nie dopowiadać. W końcu mag mógł chcieć mieć go na oku, zwyczajna sprawa w przypadku kontraktów.
Kiedy czarodzieje zaczęli bawić się w wodzie w podtapianie, ciemnowłosy szybko pozbył się bielizny i wszedł do jeziora. Woda naprawdę była niewiarygodnie przyjemna co automatycznie rozluźniło spięte stale ciało mężczyzny.
Powoli bez pośpiechu podpłynął on do dwójki magów, a słysząc odpowiedź Sento prychnął pod nosem.
-[ Pytasz jakbyś chciał by to była aluzja...- odparł z zadziornym tajemniczym uśmieszkiem jakby pewny siebie flirtował z rudzielcem. Jednak jego twarz nie wyrażała zainteresowania, była tajemnicza i nieodgadniona, ciemnowłosy nigdy nie zdradzał swoich prawdziwych emocji nawet podczas tak luźnych rozmów.
Cedrik zanurzył swoje ciało po ramiona, a później po krawędź żuchwy, jego ciemne kosmyki zamoczyły się płynnie dryfując wokół jego twarzy.
- Kto dłużej wytrzyma? Przecież to oczywiste, że nie macie ze mną szans, więc by was nie kompromitować mogę nadzorować wasz pojedynek....- zaśmiał się ponownie stając w wodzie i kierując ciemne tęczówki na dwójkę czarodziei.
Podległy starał się wyluzować, choć stale z tyłu głowy miał ostrożność, musiał być czujny w takim miejscu. Obcym im miejscu, obcy teren, kto wie czy nic im tu nie groziło. Przeszłość stale za nim czyhała, dlatego wolał w sprytny sposób wymigać się od zwykłej rywalizacji, w jego głowie niebezpiecznym wydawało sie zanurzenie całej trójki jednocześnie. Ktoś mógł bez problemu to wykorzystać, zajść ich. Choć wiele dni Podległy spędził u Abla to nadal pamiętał o starym życiu. Jego oprawcy nie przestali istnieć, a nie wierzył, by tak po prostu odpuścili po tylu latach. Kto wie do jakich metod mogą się uciec, po jakie sięgną, a tak długa cisza z ich strony nie zwiastowała nic dobrego. Choć mogli zwyczajnie mieć pojęcia o miejscu pobytu Cedrika. Mogli sądzić, że uciekł już dawno opuszczając miasto.
Blask księżyca odbijał się w tafli wody, był niczym zwierciadło, kryształowa kula, z której Cedrik próbował coś wyczytać. A to jedynie sprawiło, że zamyślił się na moment, kiedy to jednak minęło przetarł dłońmi twarz obmywając ją.
- To co odliczać wam czas...?- dodał, by zatrzeć ślad po swoim zamyśleniu. Ruszył ciałem i zaczął pływać w miejscu, a następnie rozruszał ramiona i chcąc w pełni wykorzystać miejsce w jakim byli zaczął pływać wokół dwójki magów.
- Często tu przychodzicie? Całkiem fajne miejsce...- stwierdził dla podtrzymania rozmowy, krążąc wokół nich niczym leniwy rekin.

Temperatura wody odpowiadała Podległemu, mimo, że nie odczuwał on zimna jak inni, to itak zdecydowanie wolał ciepło. Pływając wokół dwójki magów nie uzyskał zgody na nadzorowanie ich ruwalizacji w nurkowaniu. Abel jasno wyraził się, że i ciemnowłosy ma z nimi zanurkować. Zatrzymał sie więc i przyjrzał ich dwójce, nie podobał mu się ten pomysł, jednak nie chciał przeciwstawiać się swojemu czarodziejowi.
Wewnętrznie odczuł niepokój, jednak nie pokazał tego po sobie. Myśl, że cała trójka miała zanurzyć się w jeziorze wydała sie ryzykowna. Teren był Cedrikowi obcy, a otwarta przestrzeń sprzejała czychającycm na nich niebezpieczeństwom. Stres jednak został przytłumiony, nie chciał zawieść blondyna.
Poczekał więc na komendę do startu i wraz z czarownikami zniknął pod taflą wody. Ta nie należała do wybitnie przejrzystych, a panujący mrok tym bardziej utrudniał dostrzeganie sąsiadów. Podległy musiał więc skupić się na swych pozostałych zmysłach, kluczowym okazał sie tutaj słuch, woda choć tłumiła to jednak przenosiła dźwięki z najblizszego otoczenia i właśnie one dawały ciemnowłosemu informacje dotyczące jego aktualnych rywali.
Czuł jak rudzielec intensywnie machał kończynami, a blondyn przeciwnie znieruchomiał, nawet bicie jego serca było mniej wyczuwalne. Taktyka Cedrika była podobna co ta Abla, rozluźnił się w pełni i pozwolił nieść wodzie swoje ciało. Mechanizm ten miał dobrze opanowany, dzięki czemu był pewien swojej wygranej.
Podwładny dobrze znosił skutki wstrzymywania oddechu, nie zbliżał się nawet do granicy swojej wytrzymałości, ledwie dotarł do połowy i poczuł nagłe poruszenie. Czuł jak serce Abla nagle przyspieszyło, a mag poderwał sie nerwowo wyskakując ponad poziom wody. Cedrik nie myślał wiele, tak nagła reakcja nie była spowodowana brakiem tlenu, mag dobrze sobie radził, a ewentualny kres możliwości spowodowałby łagodne wynurzenie się czarodzieja, a nie tak nagły wyskok.
Zaniepokojony sam odbił się od dna, na którym zdążył już osiąść i wypłynął tuż obok blondyna. Najpierw rozejrzał sie szybko i nerwowo, w celu wypatrzenia ewentualnego zagrożenia, a po zorientowaniu się, że wokół nich kompletnie niczego i nikogo nie ma spojrzał pytajaco na chłopaka.
- Co się stało? Wszystko w porządku?- był naprawdę zdziwiony, przecież poczuł jego niepokój, coś go wystraszyło i zmusiło do przedwczesnego wynurzenia się.
Nim Cedrik zdołał uzyskać odpowiedź zes trony blondyna, za ich plecami wynurzył się rudzielec, który z zamiarem wykrzyczenia swojego triumfu źle obrał kolejność działań i zakrztusił się wodą.
- Nie ekscytuj się tak, widząc twoją taktykę zrobiło mi się ciebie żal, więc dałem ci wygrać...- stwierdził widząc euforie kaszlącego Sento, jednak jego wzrok szybko powrócił do blondyna, by upewnić się, że wszystko z nim w porządku.

Dni błyskawicznie zleciały nim Cedrik zdążył się obejrzeć stali pod trybunami wielkiej areny, na której toczyły się kwalifikację do turnieju. Samo miejsce wyglądało imponująco, dlatego z nietypowym dla siebie zainteresowaniem Podległy przyglądał sie wchodzacym na arenę zawodnikom, chciał dokładnie wiedzieć jak wyglądać będa pierwsze walki. Co prawda widział już je na pierwszej turze tydzień temu, jednak lepiej nie przegapić istotnych zagrywek przyszłych rywali. Ciemne tęczówki na krótki moment przeniosły sie na blondyna.
- Nie, walczyłem wielokrotnie choć będzie to moja pierwsza walka z magiem, a nie w symulatorze. Patrząc jednak na to, że nie możesz dzis mi pomagać, nie będzie się to niczym różnić od symulatora. Jedyne na co muszę uważać to ilość pobranej od ciebie magii, ale bez obaw, postaram się zakończyć walkę jak najszybciej. Oczywiście zdobywając punkty, o których tyle mi mówiliście...- odpowiedział bardzo luźno, by uspokoić swojego maga. Na zewnątrz wyglądał na niezwykle pewnego siebie i był taki w środku, rozpierała go energia. Mimo, że zmuszano go do walki, to teraz kiedy mógł pokazać na co go stać nie przez przymus czy rozkaz, a własne checi. Chciał pokazać swoją wartość Ablowi, by udowodnic mu, że kontrakt z nim nie był błędem, że zaprowadzi go do finału i do zwycięstwa.
- Cieszę się, naprawdę chcę wiedzieć kiedy poczujesz sie gorzej...- odparł z łagodnym uśmiechem, po którym odprowadził maga wzrokiem na trybuny. On musiał poczekać tu na dole, na swoją kolei.
Walki były rozmaite, jednak była w nich jedna spójna część, Podlegli byli narażeni na liczne urazy i obrażenia. Nie mogli liczyc na zaklęcia ochronne od swoich magów, czy jakieś prostą magie leczniczą, jeśli nie dali uniknąć ciosu dotkliwie obrywali. A patrząc na presję jaką nakładali na Poledłych ich magowie, niektóre walki były dośc zażarte jak na początkowy etap. Jednak wiadomym było, że bez wsparcia czarodziejów, pojedynki nie będą trwać długo. Jeden z walczących otrzymywał zbyt dotkliwą ranę bądź mijał czas. Ten był dość krótki, a wyniki ogłaszane były na podstawie zebranych przez zawodników punktów. Sam Abel i jego przyjaciele wiele razy tłumaczyli to Cedrikowi. Uniki, bloki, ataki wszystko było istotne, ważnym było pokazać każdą z tych umiejętności. Swobodę poruszania się i opanowanie, a nie jedynie silny atak rzucony w eter.
Silny żar rozlał sie po klatce piersiowej ciemnowłosego kiedy z głośników usłyszał swoje imię. Teraz on miał stanąć na jasnym piasku areny. Na pozór spokojnym krokiem wyszedł z jednego z wejść i stanął w odpowiednim miejscu. Czuł ekscytację i swego rodzaju podniecenie, sam nie miał pojęcia, że tak silnie zareaguję, jak widać walkę miał wpisaną w krew, ciało się jej domagało, a widząc swojego rywala miał coraz większy problem z utrzymaniem neutralnego obojętnego wyrazu twarzy. Nie lubił zdradzać swoich emocji, choć wewnątrz aż od nich kipił.
Skinął głową krótko spoglądając w stronę Abla po tym jak otrzymał od niego wiadomość w swych myślach, a łobuzerski uśmiech był potwierdzeniem dobrego samopoczucia. Ten oczywiście został uchwycony przez kamery emitujące widok z areny na duży ekran nad nią. Nie był w stanie ukryć bijącej od siebie pewności siebie, którą jeszcze bardziej podkreślał stoicki spokój, którego nie dało sie dostrzec na twarzy rywala. Cedrik kojarzył tego chłopaka, był on Podległym jednego nieprzyjemnego ucznia z ich klasym a to jedynie go uradowało. Bo nie musiał mieć żadnych skrupółów w zmasakrowaniu tego wystrojonego na bogato pyszałka.
- Takie szmatki założyłeś na walkę ze mną? Widzę, że wczuwasz się w rolę, tego co po tobie zostanie! - zaczął poprawiając kołnierzyk starannie zpiętej białej marynarki ze złotymi ozdobnikami. Faktem było, że Cedrik podszedł do sprawy luźno i na wygodnie. Granatowy bezrękawnik z kapturem i do tego białe spodenki, zwykłe trampki i czarne rękawiczki bez palcy z granatowymi wstawkami, włosy upiął w tradycyjny dla siebie sposób, nie musiał już ukrywać symbolu kontraktu, który w postaci obszernej pajęczyny widniał na jego boku szyi i karku.
- Dziękuję, teraz nie muszę mieć absolutnie żadnych skrupułów....- odparł, a w jego oku pojawił sie ledwie zauważalny błysk. Przygotowywał się, choć stał luźno i spokojnie, jego ciało tylko oczekiwało sygnału do rozpoczęcia.
3...2...1...START
Wszyscy usłyszeli w głośnikach, co rozpoczęło walkę. Od razu w stronę Cedrika poleciały dwie uformowane niezgrabnie przez przeciwnika wodne kule. Oba pociski leciały prosto w Cedrika, ten jednak ze spokojną opanowaną miną uskoczył bez najmniejszego problemu przed jednym z nich, następnie rozbił drugi uderzeniem pięści z półobrotu, z drobnym dodatkiem zdolności wzniecania ognia. Te dwie czynności na tyle zbliżyły go do przeciwnika, który ledwie po wyprowadzeniu ataku był bezbronny i zaskoczony tak szybką reakcją. Zwyczajnie nie miał szans z predkością jaką zaprezentował Podległy Abla. Cedrikowi nie pozostało nic innego jak wyrpwoadzenie prostego ciosu w korpus przeciwnika. Uderzenie było szybkie, gładkie i precyzyjne. Ciemnowłosy drugą ręką chwycił za bark rywala, by ten nie został odepchnięty od siły impetu. Cios wyglądał tak niewinnie, a naprawdę był poteżnym uderzeniem, które na pewno złamało nie jedno żebro przeciwnika. Pyszałek plunął krwią i zawisł na ramieniu Cedrika. Ten go nie odepchnął ze spokojem przytrzymał chłopaka, który zdążył stracić przytomność i ostrożnie położył go na podłożu areny. Walka nie trwała nawet dwóch sekund, na co trybuny po prostu zamarły w grobowej ciszy, po to by po chwili chucznie wybuchnąć z wiwatem.
Cedrik zrobił krok w tył, by nie uznano, że dobija leżącego już przeciwnika i spokojnie poczekał, aż komentarorzy oraz zespół oceniający walkę odzyska poprawne myślenie. Było to bowiem spore zaskoczenie dla wszystkich.
Sam Cedrik był w miarę zadowolony, wykonał wszystko zgodnie z planem, unik, blok i atak, tak jak mu mówiono. Miał nadzieję, że spełnił oczekiwania swojego maga. Jego wzrok pozwolił sobie skierować się w jego kierunku, a widok stroi w jakich siedzieli jego znajomi nawet odrobinę go rozbawił, co spowodowało uniesienie jednego kącika ust, co oczywiście ponownie zostało wyłapane na kamerze. Jakby przyciągała ją jakakolwiek zmiana na tej obojętnej twarzy.

 Tyle przygotowań, a sama walka trwała niecałe dwie sekundy. Czy było warto? Obserwując miny widzów, oceny jakie uzyskał od komisji oraz wiwaty Nemezis i wzrok Abla mógł stwierdzić, że było to warte tego całego zachodu.  Delikatny uśmiech pojawił się na twarzy Cedrik, mężczyzna nigdy wcześniej nie czuł czegoś podobnego, nawet sam nie potrafił określić tych odczuć, tak obcych sobie emocji. Ktoś był z niego zadowolony, a przynajmniej na to wskazywała mimika Abla i co dziwne cieszyło to Cedrika. Był przydatny i to w nie przedmiotowy sposób. Przez tę krótką chwilę poczuł się komuś potrzebny, istotny.
 Prowadzący polecił mu pozostanie na arenie, by wywołać jego nowego przeciwnika na kolejną rundę.  
 Jego nowy rywal okazał się nieznanym mu chłopakiem, o tak charakterystycznych atrybutach, że nie trudno było się domyślić jakim z żywiołów dysponował. Byłto to według Cedrika niesprawiedliwe i niekomfortowe. Zapewne dobór zawodników prowadzony był długo przed walkami, jednak fakt, że w poprzedniej walce  ukazał szczątkową magie ognia jasno dawał do zrozumienia, że władał prłomieniami, a wystawiono przeciw niemu żywioł natury. Nie trudno było sie domyślić jak skończyłby sie ten pojedynek. A to ogromnie nie spodobało sie Cedrikowi. Spojrzał on z niesmakiem na tablicę wyników, a potem odrobinę współczująco na swojego rywala, ten nie miał lekko. Podległy zdecydownie nie wiedział na co się szarpał, choć w jego oczach było widać niepewność. Cedrik postanowił to wykorzystać, nie chciał masakrować przeciwnika o tak małych szansach tylko dla punktacji, dlatego jedynie ruszył dłonią tak by wzrok druida  spoczął na niej, a kiedy tylko to nastąpiło dłoń Cedrika zapłoneła. Było to bardzo jasne ostrzeżenie dla Podległego z czym zaraz przyjdzie się mu zmierzyć.
 Całe szczęście chłopak miał sporo rozumu i po widzianej przed chwilą walce po prostu podniósł swoje ręce ku górze i oznajmił swoją rezygnację. Nie chciał podjąć się walki przeciw takiemu przeciwnikowi. Tak jak powiedział oszczędzi sobie obrażeń i upokorzenia związanego z przegraną na koncie.  Było to rozsądne, choć zwiodło wszystkich widzów.
 Cedrik natomiast lekko skłonił swą  głowę w geście zrozumienia i podziękowania za to krótkie spotkanie, a raczej niedoszłą konfrontacje.
 Ciemnowłosy długo nie musiał czekać. Jego rywal opuścił arenę, a komisja ogłosiła swój werdykt, w którym ogłoszono jego awans do turnieju. A za sprawą tego na arenę został wezwany mag Cedrika. W końcu ktoś musiał odebrać otrzymane profity.
 Podległy cierpliwie oczekiwał swojego czarodzieja, a kiedy ten do niego dołączył jedynie łagodnie się uśmiechnął, by go powitać i zajął miejsce u jego boku tak jak należało.  Czyli obok jednak odrobinę z tyłu, w końcu to czarodziej grał główne skrzypce w takim duecie. Zwłaszcza kiedy chodziło o zaszczyty i Cedrik doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Sędzia umieśił na ich szyjach medale, które były jednocześnie symbolem członkostwa w turnieju.
 Po całej ceremonii mogli opuścić arenę, Cedrika bawiły te liczne spojrzenia w ich stronę i te szepty. To jak ludzie, którzy ich znalei nie dowierzali. Ciężko było im pojąć, że Podległy taki jak Cedrik był Podwładnym Abla. Samego zainteresowanego to jedynie śmieszyło, to jak ludzie byli ślepi na oczywiste sytuacje w szkole i całkowicie ignorowali ich relacje patrząc jedynie przez pryzmat statusu, bogactwa i popularności. Przez to Cedrik jeszcze dumniej stał obok swego maga, by nikt nie mógł mieć choćby cienia wątpliwości, że jest niezadowolony ze swojego czarodzieja.
 Oboje zniknęli pod trubunami, na arenie pojawili się nowi zawodnicy.
Ciemnowłosy tylko przelotnie spojrzał za siebie, po czym skupił swoją uwagę na blondynie.
 - Coś nie tak? Stało się coś? - spytał z odrobiną troski w głosie, jednak typowym dla siebie spokojem. Wiedział te przeszklone oczy maga i nie do końca rozumiał czemu akurat łzy wypełniały mu oczy. Czy zrobił coś nie tak? Może czymś go uraził?  Ułożył dłoń na ramieniu czarodzieja by go zatrzymać i zwrócić w swoim kierunku. Drugą dłonią ostrożnie otarł dno zaszklonego oka.
 - Jeśli nie podołałem twym oczekiwaniom, z czasem będę lepszy, nie przejmuj się...- stwierdził łagodnie, chcąc pocieszyć blondyna.

Z zaciekawieniem ciemne oczy Cedrika obserwowały wszystkich zebranych, przyjaciele przyszli im pogratulować, co było dośc miłe. Najbardziej ciekawiła go mimika Louisa i Nemezis, czy byli zadowoloeni z jego walk? Czy raczej znaleźli w nich wiele błędów, które wytkną mu przy najbliższym treningu. Cóż, co by nie było, będzie to dla jego dobra, by mógł być jeszcze lepszy.
Zaproszenie na zabawę wydało mu się intrygujące, dawno nie był na żadnej imprezie. W swoim życiu nie miewał wielu okazji do zabawy. Oczywiście podczas swej wolności kilka razy trafił na jakąś zabawę, jednak były to slamsy, więc imprezy te były dość niskich lotów i ociekały grzechem. Alkohol, narkotyki, rozpusta, idealne miejsce na zarobek na ludzkim nieszczęściu. Sam Cedrik próbował tych zajęć, jednak nie był w stanie, długo w tym wytrzymać.
Cała grupka stawiła się na miejscu imprezy, Podległy uważnie wodził spojrzeniem poc ałej posesji oraz zgromadzonych ludziach. Czy poznawał ich twarzy, ilu nowych tu było. Zdecydowanie była tu większość z ich roczniku oraz część przyjezdnych z innych szkół, którzy pojawili się jedynie na trudnieju. To miejsce emanowało magią, a magowie plus alkohol mogli dać najróżniejsze mieszanki emocji. Oby skończyło się jedynie na tych pozytywnych.
- Nie zamulaj, a na pewno będzie dobra zabawa - odparł zaczepnie rudzielcowi, który poklepał go po ramieniu. Posłał mu tajemniczy uśmiech o zadziornym wyrazie. Cedrik może nalezał do z pozoru spokojnych osób, ale potrafił się bawić. Owszem sam nie wyrywał się w wir szaleństwa, jednak tak zwanym wyzwaniom nie odpuszczał.
- Skoro polecasz, to grzech nie spróbować - uśmiechnął się czarująco do swojego maga. Miał dobry nastrój, wydawało mu się, że eliminacje poszły im całkiem nieźle, więc mieli powód do świętowania. Choć do tego Podległy nie przywykł, była to zdecydowana nowość, która go fascynowała. To miejsce faktycznie było czymż zdumiewającym, nigdy wcześniej nie miał okazji ujrzeć niczego podobnego. Choć impreza masowa i kilka osób oczywiście chowało sie po krzakach opróżniając swoje żołądki, to i tak była to zabawa na wyższym poziomie niż slamsy, nawet same stroje sugerowały wyższe sfery. Ludzi bardziej cywilizowanych.
Po wejściu do budynku musieli przeciskać się miedzy ludzmi, by dostać do głównej sali z napojami i ponczem, do którego od razu Cedrik się skierował. Nalał kubeczek sobie i blondynowi, po czym wręczył i pozostałym. Przystanął obok swego maga i rozejrzał się po zgromadzonych, którzy tańczyli na środku pomieszczenia przy głosnej muzyce i migających kolorowych światełkach.
- No to za nasze przyszłe sukcesy!- musiał mówić nieco głośniej, by mag mógł go usłyszeć. Stuknął swoim kubeczkiem o brzeg jego kubka, po czym wypił zawartość jednym duszkiem i oblizał usta.
- Faktycznie przepyszny - uznał odstawiając pusty już kubeczek, na stos tych zurzytych. Nie zamierzał od razu się upijać, taka dawka będzie miłym pobudzaczem. Ciemnowłosy nauczony doświadczeniem dobrze wiedział, że na imprezach nie zostawia sie niedopitych napoi, albo pije się je od razu albo już je porzuca. Może i tu uczniowie czuli się bezpiecznie, jednak w Cedriku czujność i nadmierna ostrożność po prostu były zakodowane.
- Idziecie potańczyć? - zagaił zaintrygowany całym tym miejscem. Nie chciał pominąć niczego.

Głosna muzyka nie przeszkadzała imprezowiczom, nawet sam Cedrik potrafił się przy tym wszystkim odnaleźć. Przygaszone światła, tańczące ciała i alkohol to potrafiło sie odprężyć i zapomnieć o całym świecie. O własnych poroblemach, w tej jednej chwili liczyła się tylko zabawa. Roześmiał się widząc jak Sento żywo reaguje na jego propozycję tańca i porywa na parkiet Yuki. Ciemne tęczówki przeniosły sie na blondyna, jednak ten oznajmił, że dołączy dopiero za chwilę. Nie miał więc po co stać i się w niego wpatrywać, powoli sam ruszył w stronę tańczących ciał. Z każdym krokiem coraz bardziej wczuwał się w grającą muzykę, a pośród ludźmi po prostu dał się jej ponieść. o to tu w końcu chodziło. O chwilę zabawy i zapomnienia. O to by się wyszaleć. Jego ciało było w świetnej formie, a łatwość w poruszaniu się przekładała się i na poczucie rytmu. Jego ciało wręcz płynęło w tym wszystkim podatne na bity i zmyślne fantazje właściciela.
Podległy dłuższą chwilę bawił się jedynie przy tańczących, w końcu wiernie oczekiwał Abla i pozostałych. Minęła jednak chwila, a on kontrolnie rozejrzał się po zebranych i dojrzał, że jego mag był już na parkiecie, jednak bawił się w z Yuki kawałek dalej. Przystanął na moment, jednak nie miał pretensji, w końcu czemu miałby je mieć? To logiczne, że Abel chciał dobrze sie bawić na takiej zabawie, a najlepszą dla maga towarzyszką była urodziwa i chojnie obdarzona dziewczyna.
Cedrik krzywo uśmiechnął się pod nosem i po ciężkim westchnięciu obrócił się w stronę grupki dziewczyn, które już kojarzył ze szkoły i które tak gieły swe ciała, byle je zauważył, że Podległy bał się o ich kręgusłupy i biodra, przecież niewiele brakowało, a by je sobie powybijały tak kręcąc tyłkami. Cóż... by nie zawieść ich oczekiwań podszedł tanecznym krokiem i kulturalnie do nich dołączył.
- Można tu do dam?- zapytał w miarę głośno, choć pewnie i tak ledwie go usłyszały. Odpowiedziały jednak chichotem i natychmiast zrobiły mu miejsce.
- Widziałyśmy twoją walkę. Byłeś świetny! - zaczęła ta stojąca tuż obok niego, dziewczyna uwiesiła się na jego ramieniu.
- A.. dziękuję...- odparł z grzeczności nie odpychając od siebie koleżanki z klasy.
- Tak! Już nie możemy się doczekać twoich kolejnych walk! Choć byłyśmy mocno zaskoczone twoim magiem, to mimo to życzymy Ci powodzenia! - dodała druga przyklejając się do drugiego ramienia.
- A tak w ogóle Cedrik... to wy tak na poważnie? Czy nie chciałbyś kiedyś rozważyć no wiesz... zmiany maga? - wtrąciła trzecia figlarnie tańcząc tuż przed nim.
- Dziewczyny dziękuję za wsparcie, ale ledwo was słyszę, możemy potańczyć? A pogadamy później - wymigał się wprawnie. Choć doskonale wszystko słyszał. Cała grupka tylko zachichotała do siebie z cichymi hasłami "jaki uroczy", między sobą, choć i to Cedrik słyszał wolał tego nie komentować. Ten wieczór chciał spędzić na dobrej zabawie, choćby w gronie tych pięciu fanek. Dlatego nie krępował się porwać pierwszej do tańca. Cóż na osobności nie były one dla niego tak napastliwe i niebezpieczne. Te stworzenia zachowywały sie jak hieny... a im było ich więcej tym czuły się pewniej.
Po porwaniu pięknej rudowłosej czarodziejki wczuł się na nowo w muzykę, a taniec szedł mu wyśmienicie. Pewnie dlatego kobieta była niezwykle rozczarowana, kiedy odprowadził ją do koleżanek, po to by porwać kolejną, bo jak to wyjaśnił, nie może być stronniczy, bo liczy na doping całej ich piątki.
Na szalonym tańcu mijał mu wieczór, aż tu nagle ktoś wpadł na jego złotowłosą partnerkę. A tym kimś okazał się nikt inny jak jego mag. Słysząc pytanie uśmiechnął się pod nosem.
- Dziękuję za taniec Mandi...- rzekł prosto do ucha dziewczyny w ramach podziękowania i delikatnej rekompensaty za opuszczenie. Uśmiech na jej twarzy sugerował, że mu się udało, w końcu zapamiętał jej imię i nawet się przy nim nie pomylił. A to mógł być dobry powód jej kolejnych westchnięć.
Kiedy tylko dziewczyna odeszła, Cedrik z tajemniczym i zadowolonym uśmiechem zrobił krok w kierunku Abla i śmiało chwycił jego dłoń. W końcu mag jasno stwierdził, że to odbijany, a więc nie zamierzał sie z nim bujać z nogi na nogę, a śmiało ruszyc to ciałko w tyrm energicznej muzyki jaką częstował ich samozwańczy DJ.
- Jak mija ci zabawa?- spytał zaciekawiony pewnie kierując ich tańcem, który zdecydowanie przypomniał dyskotekowy klimat, jednak w wykonaniu Cedrika był nieco wykwintniejszy niż zwyczajne przechodzenie z nogi na nogę.
Cedrik wymuszał na swym magu ruch. Nie odpuszczał mu ze względu na jego płeć. Nie obchodziło go czy tańczył z kobietą czy mężczyzną, taniec był tańcem, a że Abel był jego magiem, to czemu miałby się tym przejmować? Ich chiała tym bardziej powinny łapać ten sam rytm, a im bliżej się przy tym było, tym dla więzi lepiej.
Podległy pewnym ruchem obrócił ciałem czarodzieja, a potem przylgnął swym ciałem do jego pleców, w jednej dłoni dalej trzymając rękę blondyna, a drugą ułożył na jego biodrze, zmuszając ich ciała do wspólnego rytmu. Docisnął swoje biodra do tych Abla i bujał ich ciałami. Schylił twarz do ucha chłopaka.
- Co nakłoniło cię do tańca ze mną? Yuki mnie za to nie utopi w ponczu? - zaśmiał się czarująco, po czym ponownie energicznie poruszył ich ciała, by powróciły do poprzedniego układu, kiedy byli twarzą w twarz.

Taniec był ciekawą formą odreagowania stresów z ostatnich dni. Ciało męczyło się w przyjemny sposób, który dawał wiele radości, co prawda nie była to walka, jednak spodobało się Cedrikowi, który wkładał w tą formę wysiłku jak najwięcej uwagi i swojej energii. A podczas tańca z Ablem czuł się jeszcze lepiej, jego ciało po prostu pływało w rytm wygrywanych dźwieków.
- Czyli zabrałeś mnie tu, ze świadomością, że będzie beznadziejnie? Ty to jesteś kolega! - zaśmiał się udając obruszenie postawą maga. Jednak nie było trzeba być detektywem emocjonalnym, by wiedzieć, że zwyczajnie sobie żartował. Nie tym razem, bo faktycznie jego emocje w większości przypadków były głęboko skryte, jednak ten wieczór je pięknie odsłonił, może była to sprawka wypitego alkoholu? A może zwyczajnie rozluźniła go zabawa i fakt, że eliminacje do turnieju mieli za sobą i co więcej, dostali się z pokaźną sumą punktów.
- A, że nie jesteś kobietą, to co powiesz? - lubił łapać za słówa, więc nie omieszkał przepuścić takiej okazji. Samo stwierdzenie o jego kocich ruchach go rozbawiło i w jakiś sposób mu schlebiało. To znaczyło, że mag musiał spoglądać w jego kierunku i choć chwilę mu się przyglądać, by to stwierdzić. A ten fakt go cieszył. Sam nie wiedział z jakiego powodu, jednak świadomość, że czarodziej w jakimś stopniu zwracał na niego swoją uwagę był pokrzepiający i porządany przez Podległego.
- Czyli mogę się z tobą bezpiecznie bawić, tylko wtedy, gdy Sento ją zajmuje? Ablu... jesteś pantoflarzem nawet nie będąc w związku! - zaśmiał się donośnie i szczerze, nie mogąc uwierzyć w słowa blondyna. Pokręcił głową z politowaniem nad jego losem i kontynuował ich taniec.
- To głupio zabrzmi, ale handlarze prowadzili mi zajęcia tańca i inne takie, by podnieść moją wartość rynkową. Cóż wielofunkcyjny Podległy jest w cenie, a no i mieszkając na ulicy chwytałem się różnych zajęć byle by przeżyć jakoś... Cóż było, co było, ale moje kocie ruchy pozostały! - powiedział dość swobodnie, jakby bardzo sie tym nie przejmował albo dawno przetrawił w sobie ten wstyd. Alkohol zdecydowanie go rozluźniał, a fakt, że nie chciał sobie psuć humory dobrze wpłynął na całokształt.
Szelmowski uśmieszek pojawił się na twarzy ciemnowłosego, kiedy jego mag wykonał zjazd w dół i znalazł się w dość strategicznej okolicy. Patrzył na niego z góry odrobinę zmysłowiej się poruszając, to było ciekawe doświadczenie. Widok Abla z tej perspektywy wywołał ciepłe ukłucie w podbrzuszu.
- Zadziorny jesteś, Powinieneś uważać, bo ta perspektywa mi się jeszcze spodoba...- rzucił zadziornie i tajemniczo, po czym skierował się w stronę napoi tak jak zaproponował blondyn. Mijał tłum ludzie przeciskając się pomiędzy szalejącymi na parkiecie sylwetkami, nie puścił dłoni czarownika, po to by go nie zgubić. A kiedy stanęli przy wyspie kuchennej Podległy zwrócił się do chłopaka i kulturalnie ukłonił dziękując za taniec i składając delikatny całus na wierzchu jego dłoni, po czym ją puścił. Cały gest był mocno przerysowany i teatralny, po prostu Podległy się wygłupiał, mając przy tym świetną zabawę. Po puszczeniu zadziornego oczka do maga obrócił się w stronę misy z ponczem i sięgnął po czyste kubki. W tym bałaganie nie było szans, by znaleźli swoje poprzednie. Nalał dwa kubki i jeden podał swojemu towarzyszowi stukając od razu w krawędź tego już przechwyconego swoim.
- No to za zwycięstwo mój magu...- rzekł w odruchu, lecz nawet nie spodziewał sie jak uwodzicielskim i czarującym tonem to powie. Oparł się nonszalancko o wyspę i zrobił pewny łyk. Nie chciał się tej nocy ograniczać, jego organizm był wytrzymały i mógł znieść więcej od ciała maga, jednak i on miał swoje limity, które najwidoczniej chciał sprawdzić.

Kto by pomyślał, że tak prosta czynność jak wspólny taniec da Podległemu tyle przyjemnosci. Nie miał pojęcia dlaczego jednak cieszył się, kiedy mag poświęcał mu swoją uwagę. Oczywiście nie wymagał tego od czarodzieja, umiał sobie radzić i nie miał problemu gdy ten szedł na parkiet w towarzystwie przyjaciółki jaką była Yuki. Cedrik zajmował sobie swój czas, nie zamierzał podpierać ściany i wpatrywać się w Abla wymuszając na nim wspólne spędzanie czasu. Bez problemu bawił się z poznanymi w szkole bądź tu na zabawie pannami, jednak kiedy blondyn postanowił pobawić się z nim sprawiło to ciemnowłosemu sporą radość. Dlatego kiedy pili razem poncz po wyczerpującym tańcu uważnie mu się przyglądał. Nie chciał być jednak z tym natarczywy więc po oparciu się o krawędź blatu wzrok jego powędrował na tańczące sylwetki. Rozbawił go widok zamontowanych ruru do tańca, kto by pomyślał, że magowie w dodatku uczniowie będą tak się bawić. Z zaciekawieniem obserwował jak dwie panny próbowały swych sił w czymś na wzór pojedynku tanecznego. Najpierw prężyła się jedna, potem druga, a tłum chłopaków jak i innych dziewczyn przyglądał się im ostro dopingując.
Cedrik nie zwrócił większej uwagi na to jak mag się o niego oparł, wydało mu się to dla nich naturalne, w końcu kontakt fizyczny przy ich kontrakcie był jak najbardziej wskazany. Dlatego nie negował tego rodzaju gestów bowiem, w jakimś niewielkim stopniu ich pożądał, choć do tego nawet przed samym sobą by się nie przyznał.
- A co to za uwłaczająca mi prowokacja?- obrócił twarz w stronę Abla z lekkim grymasem. Nie był zły, jednak widać było lekką irytację w jego mimice, w końcu jak mógł mieć go za tchórza?
- Co masz taką minę? Tańczące panienki ci nie odpowiadają?- przed nimi pojawił się roześmiany Sento prowadząc wyczerpaną tańcem Yuki.
- Nie o dziewczyny chodzi, choć za wybitnie im nie idzie. Ta cholera podpuszcza mnie tanim chwytem, że niby niedałbym rady do tych dziewczyn dołączyć...- krótko wyjaśnił swoje chwilowe oburzenie i błyskawicznie poprawił mimikę dopijając przy tym resztę ponczu ze swojego kubka.
- No bo pewnie nie dałbyś rady. Zobacz stary jak one się ruszają, tylko wstydu byś sobie narobił! - zaśmiał się i szturchnął Podległego w ramię.
- Nosz ja pierdole kolejny! Ja wam skurczybyki pokażę! I trzymajcie fujarki by wam z gaci nie wyskoczyły! A jak to zrobię to wy robicie coś dla mnie! - rzucił do grona odchodząc od nich i kierując się prosto na podwyższenie, na którym była skupiona zdecydowana większość imprezowiczów.
Sam nie wiedział czy to z powodu wypitego alkoholu czy ducha dobrej zabawy jaki się w nim obudził, jednak nie czuł obawy przed podejściem do podwyższenia, ani kiedy tańczące dziewczyny na niego spojrzały myśląc, że przyszedł je z bliska popodziwiać. Bez najmniejszej obawy wszedł na podest, a wtedy usłyszał wzmożone piski ze stron oglądających widowisko dziewczyn. To faktycznie dodawało otuchy i zachęcało do brnięcia w ten głupi zakład. Choć nawet to zakładem nie było, po prostu dał się podpuścić dwójce pijanych kolegów. Podszedł do dwóch dziewczyn, które w samych stanikach od strojów kąpielowych i bardzo krótkich spodenkach zaczęły sie prężyć jeszcze intensywniej niż przed chwilą.
- Przepraszam za wtargnięcie, ale tamta dwójka cwaniaczków twierdzi, że nie dam rady dotrzymać wam kroku, No i muszę im te głupie uśmieszki z gęby zetrzeć. Mogę liczyć na wasze wsparcie?- był brutalnie szczery jak to miał w zwyczaju. Nie lubił bawić się w podchody i dziwne zagrywki, wolał przedstawić sprawę jasno, co obie dziewczyny doceniły, bo zachichotały. W mniemaniu Cedrika co zdążył już zauważyć taki chichot oznaczał zgodę i aprobatę, więc śmielej stanął między dziewczynami chwytając za jedną z przymocowanych rur.
- Jasne słodziaku! Tak ją musisz trzymać i teraz rób to co my! - poinstruowała go jedna z dziewczyn kładąc jego dłoń na rurze w odpowiedni sposób. Cedrik przez krótką chwilę udawał gołowąsa słuchając ich z zaciekawieniem. Pozwalał im się poprawiać i odpowiednio ustawiać, widać było, że chętnie z tej możliwości korzystały. A kiedy cała trójka przystąpiła do tańca ciemnowłosy w mistrzowski sposób wbił się w rytm wygrywanej muzyki. Już po pierwszych bitach było widać różnicę w płynności ruchów pomiędzy nim, a dwiema dziewczynami. Nie był to pierwszy taniec Cedrika przy rurze, miał on w tym swego rodzaju doświadczenie, co było widać nawet dla osoby nie znającej sie na temacie. Płynne i kocie ruchy nóg, bioder i ramion współgrające ze stojącą rurą, która stale była wykorzystywana do różnego rodzaju obrotów, podparć czy otarć. Wszystko by dać jak najseksowniejsze widowisko oglądającej go widowni. Choć te wszystkie piski dziewczyn nie znaczyły dla niego zbyt wiele, Podległy wypatrywał w tym tłumie jednej konkretnej pary zielonych oczu. A kiedy na nie trafił wpatrywał się w nie seksownie i wyzywająco, prężąc przy tym ciało i sugestywnie zadzierając koszulkę, która przy podwinięciu ukazywała część wyżeźbionego brzucha, a to potęgowało piski pijanej widowni. Nawet jedna z towarzyszących mu dziewczyn jakby zwolniła, nie mogąc skupić się na własnym tańcu, przez stałe wpatrywanie się w ciemnowłosego.

Oczy podległego wpatrzone były w maga. Podczas gdy jego ciało ponętnie ruszało się w rytm granej muzyki wzrok skupiony był na jednym. Chciał widzieć reakcję blondyna, chciał wiedzieć jak on zachowywał się w tej sytuacji. Cóż oni to zapoczatkowali, więc niech się nie dziwią teraz, że podjął to wyzwanie.
Krzyczacy tłum jedynie pomagał mu się ośmielić na coraz więcej. Jego ruchy zdecydowanie nabierały seksapilu, tak dawno nie tańczył, ciało na nowo musiało sobie wszystko przypomnieć.
Kiedy na podwyższenie zaczął wdrapywać się Abel na twarzy Cedrika wykwitł zadziorny tajemniczy uśmieszek. Był zadowolony z tego, że ten raczył do niego podejść, znaczyło to, że wywarł na nim znacznie większe wrażenie niż myślał. W końcu mógł zobaczyć występ, fuknąć pod nosem i iść gdzieś indziej sie bawić, a ten stał teraz obok niego i próbował swych sił. Odważnym krokiem było zrzucenie koszuli, no proszę, tego się po nim nie spodziewał, a skoro poprzeczka została tak podniesiona to nie mógł zostać w tyle. Tyle osób ich obserwowało i teraz domagało sie podjęcia wyzwania przez Podległego. Oczekiwano od niego ukazania choć kawałka ciała do tej pory ukrytego pod ubraniami.
- Cwany to ja dopiero mogę być - odparł zawadiacko z szelmowskim uśmieszkiem rozglądając się za jakąś ciekawą opcją. Nie musiał długo kombinować gdyż na ratunek przybyły mu dwie dziewczyny, które zapoczątkowały te całą zabawę. Jak widać przygotowany miały plan na dalszą część występu, któą ochoczo odtąpiły Cedrikowi zachęcając go gorącymi okrzykami.
Podległy zawadiackim krokiem podszedł w ich kierunku i odebrał ukazane krzesełko. Kiedy obserwujący tłum to zobaczył piski były wręcz ogłuszające. Kto by pomyślał, że całe to zajście będzie się cieszyło również zainteresowaniem męskiej części imprezowiczy. Logicznym było, że przyszli tu by zobaczyć prężące się dziewczyny, nie odeszli jednak gdy ich występ został zastąpiony nowym.
Cedrik postawił krzesełko kawałek w głąb podwyższenia za swoją rurą, po czym bezceremonialnie ułożył dłoń na ramieniu Abla stanowczo go do siebie przyciągając. A kiedy ich nosy prawie się ze sobą zetknęły pocylił się do jego ucha.
- Pamiętaj jedynie, że to ty rzuciłeś mi wyzwanie...- powiedział prosto do jego ucha, które zostało omiecione ciepłym oddechem podległego. Cóż Cedrik wolał mieć te kwestię dogadaną, Abel nie mógł mieć do niego pretensji o to, co za chwilę miało nastąpić, w końcu sam go sprowokował. Czubkiem nosa musnął jego szyję, a następnie go pchnął prosto na naszykowane krzesło.
Ich widownia zapiszczała, dając jedynie Cedrikowi sygnał do rozpoczęcia zabawy. Jego ruchy na nowo nabrały ponętności i seksapilu kiedy zbliżał się do siedzącego już Abla. Siadł okrakiem na jego kolanach i intensywnie spojrzał mu w oczy. Trwało to jedynie sekundę choć spojrzenie miało moc przeszywającą duszę. Ciemnowłosy odchylił się odrobinę do tyłu i sięgnął po gumkę, która utrzymywała jego długie włosy w jakimś porządku i finezyjnym ruchem ją zdjął rozrzucając dłonią kosmyki ciemnych włosów, by te rozpoczęły swój szaleńczy taniec na ramionach podległego.
Jeszcze jedno wyzywające spojrzenie i Cedrik wstał z kolan maga po to by na nowo podejść do swej rury i ponowić swe wysiłki przy współpracy z nią. Teraz jednak tańczył dla widowni i dla Abla, większość kroków, wypięć i ruchów skierowana była właśnie do blondyna.
W pewnym momencie plecy podwładnego oparły się o chłodny metal, a dłonie chwyciły za krawędź koszulki, po to by w powolnym finezyjnym i niezwykle seksownym geście zdjąć ją z ciała odkrywając wyżeźbiony tors i plecy mężczyzny. Kosmyki włosów swobodnie opadły, a Cedrik ruszył śmiało w stronę Abla ponownie siadając okrakiem na jego udach, przerzucił trzymaną koszulkę mu przez kark i za jej pomocą przyciągnął go bliżej siebie.
- Ja mogę tak do białego rana mój drogi...- oznajmił z figlarnym uśmieszkiem. Alkohol i na niego oddziaływał, przyjemnie rozluźniając ciało i pozbywając się wszelkich zahamowań.
Puścił koszulkę po to by przenieść swoje dłonie na ręce Abla i pokierować nimi w taki sposób, by te sunęły po jego odsłoniętym torsie. Odchylił się przy tym do tyłu, by lepiej zaprezentować brzuch i napiąć mięśnie. Zawsze dbał o ciało, więc wiedział, że prezentowało sie ono dobrze, nawet pomimo tak licznych blizn, z tego co wiedział, te dla wielu osób były wręcz seksowne, a więc wolał w ten sposób o nich myśleć. Nie wstydził się ich, były one częścią jego ciała, a więc prezentował je dumnie, wiedząc, że wszystko zależy od tego, jak on je przedstawia. A w tym momencie nie miał sobie nic do zarzucenia, bo każdy jego ruch był dobrze przemyślany i wiedział, ze wyglądał seksownie podczas czynności jakich się podejmował.

Elektryzujący taniec nie miał końca, Cedrik doskonale czuł się w swoje roli. Miał pełną kontrolę nad ruchami swojego ciałai nad całą styuacją, nad Ablem... a ta myśl była wręcz nakręcająca i podniecająca. Czuł na sobie jego wzrok, nie zmuszał go do tego, on po prostu tańczył, tańczył przed nim, a może tańczył dla niego? Sam tego nie wiedział, jednak jasnym było, że czuł się wyśmienicie w obecnej sytuacji. Ta była dla niego wyborną ucztą.
Słysząc odpowiedź Abla nie potrafił powstrzymać zadowolonego uśmiechu, z satysfakcją pomógł mu obadać dłońmi swoje ciało, a po kolejnych słowach zatrzymał ręce i na nowo się podniósł patrząc w jego oczy. Nie wstał z jego kolan, jednak zrównał z nim twarz przestając się tak odchylać w celu zaprezentowania torsu i brzucha.
Wtedy Abel jeszcze pochylił się wtulając w jego pierś, Cedrik zaśmiał sie pod nosem.
- Chyba mogę to uznać za swoje zwycięstwo...- stwierdził i spojrzał w stronę tłumu, który nieustannie ich obserwował i wiwatował wszystkiemu co robili.
- Mag mi się przegrzał...- rzucił niewinnie w stronę zbiorowiska, a fala rozbawienia przeszła po wszystkich.
-"Już jest twój!", "Nie przestawaj!", "Nie daj mu odsapnąć!", " Bierz go!", "No to go ostudź!"- z tak licznych krzyków przebił się tylko jeden cokolwiek ciekawego wnoszący. Wzrok Cedrika spoczął wtedy na właścicielu ów wskazówki i natrafił na rudzielca, który stał tuż przy podwyższeniu i wyciągał w jego kierunku rękę z kubeczkiem. Nie trudno było się domyślić co mógł zawierać czerwony plastikowy kubeczek na takiej zabawie. Cedrik prychnął rozbawiony.
Z szelmowskim usmiechem odchylił się przyjmując kubeczek.
- Napój go, a od razu odżyję! - dodał rudzielec, a ciemnowłosy jedynie prychnął pod nosem, jednak tłum zawiwatował temu pomysłowi. Cedrik jedynie pokręcił głową z rozbawienia i spojrzał na nadal leżącego na swej piersi Abla.
- Słyszałeś Abel? Twój przyjaciel twierdzi, że brakuje ci płynów, zamierzam więc ci ich dostarczyć...- uprzedził go zgodnie z ich umową. Cóż mimo wypitych trunków dobrze pamiętał o ich rozmowach i ustaleniach. Abel zgodził się na pocałunki, w końcu kontrakt to odrobinę na nich wymuszał, jednak jedynie jeśli Cedrik go poinformuje o swoich zamiarach, a więc zrobił to i miał czyste sumienie.
Jedną dłonią odsunął od siebie Abla trzymając dłoń na jego barku, a następnie odchylił się i duszkiem zaczął wypijać zawartość z kubeczka. Nie przejmował się ani trochę, że poncz cieknie wąską ścieżką z jego kącika po brodzie i skapuje zalewając mu tors. Był wystarczająco by ignorować lepką ciecz na swoim ciele. A kiedy zbliżał się do dna kubka finezyjnie przechylił się w stronę Abla i z wycuciem wpił się w jego usta, nie był nahalny wykorzystał zwyczajne zaskoczenie i szok maga, by wlać mu w usta procentowy napój. Nie przedłużał kiedy tylko płyn znalazł się w ustach blondyna, Cedrik odsunął się od jego warg i przytrzymał dłonią jego podbródek, upewnił się w ten sposób, że Abel się nie udławi i bezpiecznie połknie podany napój. A kiedy to nastąpiło, obserwował krótką chwilę czerwone lico maga, które wręcz zyskało na kolorze. Odwrócił się w stronę Sento.
- Ty i te twoje rady.. ehh... miał odżyć, pokrzyczeć, popluć, a ten zaraz się udusi! No nic, trzeba zadziałać po swojemu! - głośno zwrócił się do rudzielca i widowni. Cóż pewnie wielu liczyło właśnie na taką reakcję ze strony Abla, w końcu wielu heteryków właśnie wyraziłoby swoje oburzenie po takiej akcji. Cedrik nie chciał jednak na nią czekać. Nim ktokolwiek zdążyłby zareagować postawił pusty kubeczek obok krzesła i wstał z kolan Abla robiąc coś co poewnie zaskoczyłoby wielu. Bez zawahania wziął czarodzieja na ręce. Na tak zwaną księżniczkę. Wypiął dumnie pierś pokazując, że ciężar maga nie robił na nim wrażenia i żwawo ruszył w stronę tarasu. Bez problemu wykonał drobny sok z podestu. Ludzie krzyczeli najróżniejsze rzeczy za nimi, nikt nie chciał by ten spektakl dobiegał końca i chcieli go zatrzymać, bądź stać się jego kolejnymi "ofiarami". Cedrik jednak szedł prosto do obranego celu, a była nim krawędź pięknego, przejżystego i nieużywanego jak do tej pory basenu. Cóż wielu się chyba domyślało co zaraz nastąpi, bo krzyki na nowo się wzmogły jak i liczne gwizdy.
- No to czas cię ostudzić...- stwierdził i z uśmieszkiem pełnym satysfakcji i triumfalnego zła o iście seksownym wydaniu po prostu wskoczył z magiem na rękach. Plusk był donośny , a wszelki hałas wokół nich nagle ustał, muzyka przestała być słyszalna, podobnie jak cały tłum gapiów. Byli tylko oni i ta otulająca ich przyjemna woda. Oboje powoli opadali na dno, Cedrik nie puszczał Abla ze swoich objęć intensywnie wpatrując się w jego twarz. Ta chwila ciszy mocno na niego wpłynęła. Choć powinna wyciszyć emocje zadziałała odwrotnie i wznięciła ich nagłe ujście. Zwykłe wspomnienie zielonych tęczówek wystarczyło, by wpił się na nowo w miękkie wargi blondyna. Ten pocałunek był jednak inny, niebywale delikatny, jakby ledwie odczuwalny, ich usta po prostu sie wzajemnie musnęły. A kiedy siła wody zaczęła wypychać ich ku górze, ciemnowłosy odsunął się nim tylko wyłonili się z pod tafli. Bez względu na to co myślał o orientacji Abla, ten uważał się za heteryka i nie chciał psuć mu tej opini, niech sobie nim będzie, a więc i niech inni nie widzą ich bliskości, wystarczająco sporo dziś zostało pokazane. Jednak tańce pełne wygłupów nie mogły podważyć orientacji Abla w oczach innych uczniów. W końcu, każdy kto wylądowałby naprzeciw Cedrika skończyłby podobnie, w końcu Podległy ani trochę nie krępował się swoją orientacją i wręcz z rozbawieniem bawił sie nią, zwłaszcza podczas tej zabawy. Cóż, wolał by lgnące do niego panny były tego świadome, jednak nie miał pojęcia jaki efekt to na nich wywarło, bo piszczały z wyjątkowym zaangażowaniem kiedy tańczył nawet przed facetem.
- Chyba będzie żył, ale lepiej Yuki sprawdź to! - krzyknął w kierunku tłumu, dobrze wiedząc, że dziewczyna stoi w pierwszym rzędzie zaciskając zęby ze złości, jej mina kiedy została wywołana była cenna tej chwili, wyjątkowo rozbawiła ciemnowłosego, który puścił już blondyna i odpłynął kawałek dalej robiąc miejsce dla dziewczyny, która być może nawet nie zamierzała zareagować, jednak Sento uznał pomysł za doskonały i ruszył w ślady Cedrika biorąc piszczącą dziewczynę na ręce. A kiedy i ta dwójka wylądowała w wodzie można powiedzieć, ze zapoczątkowało to falę, kolejnych osób, które ruszyły w stronę wody wskakując do niej jedna po drugiej.

Zabawa miała się w najlepsze. Po tym jak masa imprezowiczów wskoczyła do wody Cedrik odpłynął na niewielki kawałek będąc otoczonym przez masę uczniów, którzy chcieli pogratulować mu występu, który przyniósł wielu osobom mnóstwo śmiechu i nie tylko. Miło było słuchać tych wszystkich komplementów, jednak nawet przy tak dużym zainteresowaniu jakie otrzymywał od innych osób jego wzrok uciekał w kierunku Abla, który aktualnie zanurzony po czubek głowy dyskutował o czymś z Yuki. Cóż nie miał pojęcia czy mag był na niego zły czy nie, sam uważał, że nie miał na co. Jego sumienie było czyste, w końcu to oni podpuścili go kierując na podwyższenie z rurami, a następnie Abel sam wskoczył na prowizoryczną scenę i rzucił mu wyzwanie. Tak czy siak zabawa podczas tego była wyśmienita, przynajmniej Podległy bawił sie świetnie.
Kiedy tylko zainteresowanie innych odrobinę zmalało i Cedrik był w stanie opuścić dryfujące kółeczko wzajemnej adoracji skierował się bliżej swojego maga.
Uważnie obserwował to jak czarodziej odburkiwał przyjaciółce i zdecydowanie był tym rozbawiony, dlatego bez wahania postanowił zbliżyć się do nich.
Podpłynął do nich od boku lecz twarz zwrócił w stronę dziewczyny.
- I jak diagnoza będzie żyć?- zapytał zartobliwie jednak widział karcącą minę Yuki więc jedynie się uśmiechnął. Wiedział, że występ jaki dał na pewno jej się nie podobał, a wręcz kipiła nowo nabytą wrogością i irytacją, jednak Cedrik się tym nie przejmował, nie obawiał sie dziewczyny w taki sposób jak Abel czy Sento, jej gniew był jej zupełnie obojętny, a wręcz w jakiś sposób go bawił. To jak usilnie walczyła o maga, a ciemnowłosy po prostu był i to już ja denerwowało. A czy Cedrik był realnym zagrożeniem? Nie uważał się za nie, w końcu Abel jasno się wyraził, nie był nim zainteresowany, a Cedrik to rozumiał i szanował, jednak nie przeszkadzało mu to w tak drobnych żartach jak ten dzisiejszego wieczoru, mieli kontrakt więc dobrze było w ich relacje wprowadzać tego typu smaczki, a tego typu zabawa była idealną na to okazją jak widać. Sporo śmiechu, zabawy i korzyści dla ich umowy.
- Co masz taką minę? Sam mnie do tego podpuściłeś, a ostrzegałem, że ryzykujecie wzwodami! Więc teraz sie tak nie burmusz, ja wiem jak seksowny jestem... na samą myśl i mnie staje...- nonszalancko unosił się na wodzie i obserwował ich dwójkę. Tak był pijany, ten wyzerowany przed pocałunkiem kubek ponczu zdecydowanie zbliżył go do tego stanu, a więc i jego humor zdecydowanie się rozluźnił. W końcu kogo miał się wstydzić? Swojego maga? A może Yuki? Którą z rozkoszą pozawstydza. Ta dwójka zdecydowanie nie będzie mieć z nim lekko tego wieczoru.
- W sumie to zgubiłem przy tym wszystkim gumkę, jakbyście widzieli to dajcie mi znać, a w sumie koszulkę też zapodziałem, ty ją miałeś ostatnio, ale podczas przejścia chyba gdzieś spadła...- stwierdził ni z gruszki niz pietruszki mówiąc do Abla. Prawda była taka, że ich dwójka aktualnie została w samych spodenkach w dodatku na wskroś mokrych spodenkach, a droga do domu nie była krótka.