Alteros

Choć po sklepie kręciło się kilka osób Cedrik kompletnie ich nie dostrzegał, byli nieistotnymi muchami. Pełnia jego skupienia spoczęła na nowopoznanej dwójce. Mężczyzna rzucał stale różnymi dziwnymi tekstami, które wyraźnie drażniły Abla, jednak na Podległym nie robiły większego wrażenia. Nie był wstydliwy, a czuł potęgę jaka biła od Podległej ciemnowłosego. Ekscytacja jej siłą całkiem pochłonęła świeżo upieczonego partnera maga.
Czarodziej prowadził wnikliwą rozmowę z obcym im mężczyzną, a Cedrik jedynie się jej przysłuchiwał przenosząc swoje spojrzenie z jednego na drugiego i tak w kółko. Powody jakie podał im obcy wydały mu się niebywale błahe jednak wystarczające, by złożyć taką propozycję. Cedrik wyczuwał potęgę od tej dwójki, a więc był również świadom tego, że jego ukrywanie aury mogło zostać przejrzane i sforsowane. Nie miał w końcu doświadczenia choć w teorii wiedział jak to zrobić. To najwidoczniej osoby znające się na rzeczy były w stanie go przejrzeć.
Panowie odbijali stale piłeczkę Abel nie odpuszczał, a obcy bez problemu forsował jego wszystkie pytania ukazując często ich bezsens. Jak w przypadku podejrzliwości, w końcu jak zostało zauważone, ich dwójka też miała swoje za uszami, a tak świeży kontrakt i chęć wzięcia udziału w turnieju wzbudzała zainteresowanie i pytania.
Całe szczęście panowie się dogadali i choć rodzaj zapłaty wydał się Cedrikowi dziwaczny nie wtrącał się do ich negocjacji. Wystarczająco zrobił inicjując te rozmowy po ukazaniu swojej chęci współpracy z obcymi. Miał nadzieje, że Abel nie będzie miał mu tego za złe i mimo tych obaw podjął ryzyko. Potrzebowali nauczyciela dobrze to czuł ich więź była krucha i słaba, przez co mag tracił mnóstwo energii i z chwili na chwilę wyglądał coraz gorzej.
Ciemnowłosy Podległy zwrócił się w kierunku kobiety, która go zawołała, a kiedy Abel osunął się i przywalił w blat ten tylko ciężko westchnął, pomagając mu się podnieść, jednak mag całkiem stracił przytomność.
- Dzięki za ostrzeżenie…- odparł bez entuzjazmu spoglądając na mężczyznę, który starał się wytłumaczyć mu zajście.
- Dobrze o tym wiem, ale nie mamy pojęcia jak wzmocnić tę więź, dlatego szukamy kogoś kto nam nieco więcej objaśni w tym temacie..- wyjawił oczekując konkretnej instrukcji, a w zamian otrzymał kartke z danymi i wskazówkę dla Abla. Z zrezygnowaniem patrzył jak ich nowo nabyty nauczyciel opuszcza sklep ze swoją towarzyszką. Cedrik nawet nie miał sił ich zatrzymywać, nie mógł przecież porzucić swojego pana. Siedział więc przy nim, a uświadamiając sobie, że utrata przytomności nie jest chwilowa, a że czarownik potrzebuje dłuższego wypoczynku zebrał się z siedziska i wziął swojego maga na barana. Po uprzejmym pożegnaniu właściciela sklepu opuścił pomieszczenie.
Choć niosąc Abla przykuwał liczne spojrzenia nie przejmował się nimi, słońce schodziło już nisko, a on szedł prosto do domu maga. Miał bardzo dobrą orientację w terenie i przez te kilka godzin spacerów zdążył już poznać okolicę i lokalizację kluczowych dla ich dwójki miejsc takich jak szkoła czy dom. Trafił tam więc bezbłędnie i na ich szczęście rodzice Abla jeszcze nie wrócili, więc Cedrik po wygrzebaniu kluczy z kieszeni Abla otworzył dom, a następnie go od wewnątrz zamknął. Nieprzytomnego czarodzieja zaniósł na górę, fakt, że niósł go taki kawał był intrygujący, podczas tego doświadczali kontaktu fizycznego więc może to dało Podległemu wystarczająco dużo energii na taki wysiłek? Zastanawiało go to. Znał kontrakty jedynie z opisów, niedoświadczając nigdy wcześniej niczego podobnego ciężko było stwierdzić jak powinni działać.
Wykorzystując fakt braku rodziców maga zszedł do kuchni i przygotował dla Abla mały posiłek w postaci kanapek. Wolał samodzielnie nie odpalać tamtejszych maszyn, nie miał w tym doświadczenia, a wizja uszkodzenia cennego sprzętu była wystarczającym ostrzeżeniem. Z talerzem pełnym najróżniejszych kanapek wrócił do pokoju swojego maga, ten jednak nadal spał. Postawił więc talerz na półce przy jego łóżku, a sam siadł na brzegu. Czuł się zmęczony, jednak nie rozumiał tego stanu może to, że stale trzymali się do siebie w dystansie ich osłabiał?
Wpatrując się w swoje dłonie próbował przeanalizować zdobyte dziś informacje, kolega Abla, Sento wspominał stale o kontakcie fizycznym, wiele osób stale to podkreślało, a ich nowy nauczyciel za pierwszy cel postawił wzmocnienie ich więzi. Jeśli chciał spłacić swój dług i wygrać dla Abla ten turniej priorytetem było wzmocnienie tej cholernej więzi. A więc nie miał zbyt wielkiego wyboru. Nieco zmieszany spojrzał na materac, który został dl aniego naszykowany w roli posłania i wziął z niego kołdrę oraz poduszkę po czym umieścił je obok maga. Poszedł wziąć szybki prysznic pamiętając czego od niego oczekiwał czarodziej, a po umyciu i założeniu na siebie nowo zakupionej piżamy wrócił do pokoju i siadł obok Abla powoli się obok niego kładąc. Miękkie łóżko było wystarczająco duże aby pomieścić ich dwójkę, a więc Cedrik w milczeniu ułożył się obok i spróbował odpocząć. Nie mógł usnąć, jednak czujne leżenie mu wystarczało, najważniejszym teraz dla niego było przełamanie się i zaakceptowanie tak bliskiej obecności maga.

W tak krótkim czasie życie Cedrika zmieniło się diametralnie. Z niewolnika więzionego na czarnym rynku został Podległym przykładnego maga. Abel może i nie był doświadczonym czarodziejem, dopiero się uczył fachu, jednak jego podejście było niespodziewaną odmianą. Był wdzięczny za podejście blondyna, który nie traktował go jak zwierzęcia czy sługi, a jak swojego kompana, partnera. To było coś, czego Cedrik nawet nie oczekiwał, a otrzymał. Czy los w końcu mu sprzyjał? Czy było to możliwe? Chciał w to wierzyć, bo przy Ablu czuł się choć odrobine bezpiecznie. Właśnie dlatego chciał mu pomóc. Skoro dla chłopaka tak ważne było wygranie turnieju, za wszelką cenę chciał spłacić swój dług i sprawić mu tę przyjemność wygrywając dla niego. Gotów był więc na wiele byle osiągnąć ten cel.
Tęczówki o barwie głębin morskich wpatrywały się w sufit jakby na nim miały odnaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania. Jak wzmocnić więź? To był ich priorytet, Cedrik był potężny, jednak bez trwałej, mocnej i stabilnej więzi niczego nie wskórają. Abel prędzej wyzionie ducha niż przekaże mu wystarczającą ilość energii do walki. A czeka ich wiele walk. Wiele etapów eliminacyjnych.
Podległy przypominał sobie słowa usłyszane od kolegi Abla i ich nowego nauczyciela. Więź do podstawa, ale by ją wzmocnić potrzebny był kontakt fizyczny. Sento twierdził, że to jedyne co łączyło go z jego podwładnymi. Więc czy nie mieli wyjścia?
Wzrok Cedrika przeniósł się na twarz śpiącego obok blondyna. Ten facet z biblioteki powiedział, że jest on silnym magiem, ale potrzebuje pracy. Stwierdził nawet, że dorównuje mu swoją potęgą. Czy było to możliwe? Cedrik nie był narcyzem, jednak świadom był swojej potęgi, choć jeszcze nie widział jej możliwości. Czy realnym było by taki Abel miał być równie potężny? Jeśli to prawda, to wygrana była czystą formalnością. A przynajmniej tak chciał myśleć, bo jeśli nie wzmocnią więzi, to oboje mogą być najpotężniejsi, a niczego nie osiągną.
Myśli zadręczały Cedrika, który początkowo nawet nie zauważył zbliżającego się Abla. Mag powoli zmniejszał dystans między nimi, aż wtulił się w jego bok. Ciało Cedrika zamarło w bezruchu, a powietrze utknęło w płucach. To było coś niespodziewanego na co nie był przygotowany. Spojrzał na blond czuprynę ulokowaną na swojej piersi i zmarszczył brwi. Wsłuchał się w oddech czarodzieja i stwierdził, że ten nadal spał, zrobił to więc nieświadomie, ciało potrzebujące regeneracji lgnęło do niego, do swojego Podwładnego. Westchnął ciężko powracając do normalnego rytmu oddechu. Te wszystkie teksty o kontakcie fizycznym nie były tylko czczym gadaniem. Musiało być w tym ziarno prawdy, dowód tego miał właśnie przed sobą. Nie odsunął więc Abla od siebie, jeśli ta mało inwazyjna bliskość ma pomóc mu wrócić do sił, niech więc korzysta.
Słońce już dawno zaszło jednak było jeszcze trochę przed północą. Dlatego Cedrik ani trochę nie spodziewał się przebudzenia Abla przed świtem. Po zauważeniu wzmożonych ruchów u chłopaka przyglądał mu się uważniej, a kiedy ten podskoczył spadając z łóżka patrzył na niego badawczo, jakby oceniając jego stan. Milczał dając mu szansę na zebranie myśli, widział drżącą wargę, która próbowała wypuścić z ust jakieś słowa, lecz słychać było jedynie pojedynce sylaby. Nigdzie się mu nie śpieszyło, obrócił się w stronę Abla i czekał z łagodnym uśmiechem na twarzy.
Minęło kilka chwil, a pierwsze słowa jakie wydusił z siebie mag rozbawiły Cedrika i jakby odrobinę rozczuliły. Zaczynał lubić to powitanie, tak proste słowa, a sprawiały mu przyjemność.
- Dobry wieczór Ablu…- odparł z łagodnym uśmiechem – nie przepraszaj, to w zasadzie mój obowiązek.. – dodał krótko i siadł na brzegu łóżka, by móc patrzeć prosto na swego maga. Na pytanie o kanapki jedynie skinął głową na potwierdzenie, dobrze wiedział, że Abel będzie głodny po przebudzeniu, w końcu za wiele dziś nie zjadł. Podległy z rozbawieniem przyglądał się czarodziejowi, który zajadał się kanapkami, cieszył się, że mu smakowały, bo to wskazywała mina blondyna. Siadł przy nim zgodnie z zaleceniem i przyjął jedną kromkę próbując własnego dzieła i faktycznie wyszły całkiem niezłe. To ile przypraw miał tu do dyspozycji było dla niego niesamowite, więc cieszył się, że nie przedobrzył z tej ekscytacji.
- Gość, który został naszym nauczycielem polecił byśmy jako priorytet obrali wzmocnienie naszej więzi, powiedział również byś popracował nad Kontrolą Energii Życiowej, podobno źle ją do mnie kierujesz, dużo się marnuje, a i zostawił nam te kartkę z kontaktem…- przekazywał wszystko po kolei by o niczym nie zapomnieć, chciał jak najlepiej odpowiedzieć na pytanie maga. Podniósł się z podłogi i podszedł do biurka, na którym położył wcześniej kartkę by przekazać ją Ablowi, a kiedy to zrobił ponownie zajął miejsce naprzeciwko niego na podłodze.
- Po wyjściu tamtych, przyniosłem cię tu i położyłem się obok byś szybciej się zregenerował. To nasze trzymanie się metr bądź dwa od siebie najwidoczniej nam nie służy… - stwierdził i westchnął ciężko.
- W sumie to jestem zaskoczony tym jak szybko wstałeś, sądziłem, że spać będziesz do rana… ten kontakt fizyczny musi mieć naprawdę ogromne znaczenie w podtrzymaniu więzi. Dlatego apelowałbym byśmy spali razem, wiem, że przygotowałeś mi wygodne posłanie, jednak jeśli coś tak błahego jak sen obok siebie jest w stanie choć trochę wzmocnić więź powinniśmy spróbować… przyna…- choć nie była to dla niego łatwa decyzja postanowił powiedzieć co myśli, nim skończył i otrzymał odpowiedź przerwało mu pukanie do drzwi, które po chwili się otworzyły i stanął w nich ojciec Abla. Mężczyzna dopiero wrócił z biura, cóż był zapracowany, jednak chciał porozmawiać z Ablem. Cedrik tylko skinął głową oznajmiając, że grzecznie poczeka, a po wyjściu Abla to właśnie zrobił, powoli przegryzając kanapkę siedział i oczekiwał chłopaka.
Mag wrócił po paru minutach z plikiem dokumentów w dłoni i dziwnym uśmiechem, widać było, że był podekscytowany, a kiedy oznajmił Cedrikowi szczęśliwą nowinę o zdobyciu dokumentów, które pozwolą mu uczęszczać do szkoły czarodzieja, Podległy zmarkotniał.
Oczywistym było, że mag szybko to zauważy i padnie kluczowe pytanie. Ciemnowłosy nie był skory do wyjaśnień, z początku jedynie zapewnił kompana, że nie chodziło o szkołę, bo chciał towarzyszyć Ablowi nawet tam. Sporo czasu zajęło mu dobranie odpowiednich słów i zebranie się w sobie siadł uciekając wzrokiem jak najdalej.
- Bo ja… nie czytam i nie piszę… nie potrafię tego…- wydusił z siebie z ogromnym trudem, było to coś czego się wstydził. Był w niewoli od dziecka, nikt więc nigdy nie nauczył go tak prostych i podstawowych czynności. Posługiwał się biegle w wielu językach, ale ograniczało się to jedynie do mowy, którą zdobywał od napotykanych ludzi. Za to umiejętność pisania i czytania była mu obca, nigdy nie wyznał nikomu tych braków w swej edukacji, której praktycznie nie miał. Był samoukiem w wielu kwestiach.
- Wiele dla mnie robisz, ale ja błyskawicznie wylece…- dodał, już nad tym myślał, jednak nie miał na tyle śmiałości by wyznać co myśli i jaka była prawda.

Wydusił to z siebie choć z wielkim trudem. Przyznanie się komuś było dla niego nie lada wyzwaniem, jednak skoro Abel został jego magiem to postanowił być z nim szczery, choć mocno się to gryzło z jego odczuciami. Ledwie znał tego chłopaka, a mimo to czuł, że jest mu bliski jakby znali się od dawna i mogli zdradzać sobie najskrytsze sekrety. Być może było to mylne odczytywanie kontraktu, może to ta więź dawała Podległemu złudne poczucie bezpieczeństwa. W końcu i ten mag chciał jedynie jego mocy dla osiągnięcia swojego celu, a mimo to Cedrik czuł, że jego intencje są inne, dlaczego? Skąd to przekonanie, że intencje były czyste, że to wszystko nie było tylko grą mającą uśpić jego czujność? Nie miał absolutnie pojęcia i pewności.
Siedząc na brzegu łóżka nawet nie spojrzał na podchodzącego blondyna, nie chciał oglądać teraz jego twarzy, nie chciał widzieć zawodu jaki mógł mu właśnie sprawić swym brakiem wykształcenia.
Nagłe pchnięcie było czymś czego się nie spodziewał. Czy mag zamierzał go ukarać za niekompetencje? Mięśnie w ciele się spięły nie wiedząc co nadejdzie, a nadszedł Abel, który przygwoździł go swoim ciałem i unieruchomił dłonie. Spięte ciało Podległego poddało się temu zabiegowi, choć czekało w gotowości do ewentualnej obrony wtedy jednak mag się odezwał, a Cedrik zmarszczył brwi nie rozumiejąc o czym mówi blondyn. Choć ich twarzy znalazły się tak blisko siebie Podwładny bardziej był zaabsorbowany słowami niż bliskością, a kiedy ruszona została jego dłoń skupił się w pełni na niej. Pozwolił ją podnieść, a w momencie gdy palce niezależnie i wręcz wbrew jego woli zaczęły się poruszać uchylił ze zdziwienia usta i otworzył szerzej oczy. To naprawdę mogło się im udać? Czy Abel mówił poważnie? Pomoże mu w tym problemem? Oniemiały patrzył na swoją dłoń i chciał się odezwać, podziękować za chęci blondyna i wyrazić zamiar współpracy przy tym przedsięwzięciu, nie dane mu to było. Uchylone w celu odpowiedzi usta zostały skutecznie zatkane wargami maga, który wpił się w nie dość natarczywie inicjując wymuszony pocałunek, Podległy nie miał pojęcia czemu na niego odpowiedział, po prostu jego usta podjęły się tego wspólnego tańca. Rytm mu wybijało stale przyspieszające serce, w akompaniamencie uderzających o szybę okna kropelek deszczu.
Po zakończeniu pocałunku Abel się odsunął, a ciało Cedrika przykrył zimny dotyk pustki, którą po sobie pozostawił mag. Podwładny wpatrywał się w odchodzącego czarodzieja wciąż zaskoczonymi oczyma. Policzki siłą rzeczy przyozdobił rumiany pąs, a Cedrik nawet już będąc samemu w pokoju nawet nie drgnął. Dopiero zmanipulowana wcześniej przez czarodzieja dłoń skierowała się ku ustom, a po ich muśnięciu i upewnieniu się o realności zajścia zmotywował się do podniesienia sylwetki do siadu. Brwi z każdą upływającą sekundą przybierały dziwniejszego wyrazu jakby gnąc się w szalonym grymasie. Usta nadal uchylone były po porzuceniu, a oczy pusto i bez zrozumienia wpatrywały się w zamknięte drzwi. Co to było!?
Mężczyzna zerwał się energicznie na nogi. Nie miał pojęcia, że Abel zdolny jest do podjęcia takiego kroku. Miał go za zatwardziałego heteryka, który rozczarowany jest płcią swojego Podległego, a tu proszę! I jeszcze ten tekst o smaczności! Całkiem go to zdezorientowało! Ale przecież nie mógł tego okazać, leżał jak ostatni kretyn nie reagując na taką zagrywkę! A ta była poniżej pasa! Zgrywać heteryka, by tak bez ostrzeżenia zaatakować! To on tu się głowił jak w delikatny i najmniej inwazyjny sposób wprowadzać w ich relację choć minimum fizyczności, dla wzmocnienia więzi, a ten mu z grubej rury bez ostrzeżenia! Gdzie ten delikatny kwiat za który go wziął!?
Cedrik chodził nerwowo po pokoju rozmyślając nad sytuacją. Nie mógł wyjść przecież na cnotkę! Nie przy Ablu, który wyglądał na takiego, który wstydzi się w świerszczyka spojrzeć. Jeśli mag postawił mu taką poprzeczkę Cedrik zamierzał odpowiedzieć! Podjąć to wyzwanie! Nie mógł wypaść gorzej w tym zestawieniu. Dlatego zamierzał odegrać się na magau i wprowadzić go w równe zakłopotanie przed jakim on go chwile temu postawił. Oczywiście podłożem tego wszystkiego miała być pielęgnacja ich więzi i choć minimalne jej wzmocnienie, więc jego pobudki były czyste, a zaplanowany czyn usprawiedliwiony.
Uchylił więc drzwi od pokoju i wychylił się na korytarz, światło było zgaszone, a nikogo nie było słychać, rodzice Abla już spali Cedrik to wyczuwał, a więc droga wolna. Ruszył prosto do łazienki i bez najmniejszego wahania otworzył drzwi zamykając je za sobą. Napotykając zaskoczony wzrok Abla przyłożył tylko palec do swoich ust, by nakłonić go do milczenia, w końcu nie dobrze by było obudzić jego rodziców.
Powoli podszedł do wanny, w której siedział mag ukrywając się kurczowo w zebranej pianie. Podległy siadł na brzegu wanny bardziej za nim i zanurzył w wodzie jedną dłoń.
- Pomyślałem, że w ramach wdzięczności za twoje chęci pomocy mi umyję ci plecy…- powiedział uroczo i niewinnie sięgając po gębkę i nakładając na nią trochę płynnego mydła.
- Wiesz, stale martwiłem się o naszą więź, w końcu trudno byłoby ją zbudować heterykowi z innym mężczyzną, jednak po tym pocałunku jestem spokojny, powinniśmy sobie bez problemu poradzić… a wiesz dlaczego? - spytał niewinnie i pochylił się nad blondynem zbliżając usta do jego ucha.
- Bo heteryk nie byłby w stanie TAK pocałować innego mężczyzny…- szepnął specjalnie podkreślając najistotniejsze słowo, po czym musnął nosem płatek jego ucha i się odsunął zamaczając gąbkę i zaczynając obmywać plecy maga.

Cała procedura obmywania pleców maga była w toku. Cedrik nie śpieszył się powoli przecierając skórę tak by nie uszkodzić naskórka, a jednak na tyle mocno by go oczyścić.
- Może w swojej głowie i tak. Wiesz możemy sobie żartować o moich damskich cechach, ale nie zmienia to faktu, że jestem facetem, a przed chwilą pokazałeś, że ci to nie przeszkadza. Też nie mam pojęcia co cię do tego nakłoniło, ale pojechałeś po bandzie i nikt cię do tego nie zmusił. Sam to zrobiłeś..- mówił spokojnie zmywając pianę z namydlonych pleców i ramion.
- I jeśli cię to w jakimś stopniu interesuję, to nie mam żalu ani pretensji sam mówiłem o wzmocnieniu więzi, a takie gesty raz na jakiś czas mi nie przeszkadzają. Jestem Podległym dla mnie płeć maga nie ma znaczenia, w fizyczności zależy mi na przyjemności i mam gdzieś kto mi ja daje. Choć pod jednym katem różnie się od innych Podległych, nie jestem zabawką, więc pamiętaj, że po takich zagrywkach nie pozostanę ci dłużny…- wyjaśnił mówiąc wszystko co miał do powiedzenia w tym temacie, a kiedy wylał ostatnią partię wody na plecy czarodzieja i te były już czyste odłożył gąbkę na bok i pochylił się nad Ablem łapiąc jego podbródek, tak by chłopak spojrzał prosto na niego.
- Skończyłem mój magu. Życzę miłej dalszej kąpieli. Będę na ciebie czekać w twoim łóżku…- podkreślił z tajemniczym uśmieszkiem i złożył wśród blond kosmyków subtelnego całusa po którym od razu się odsunął i skierował do wyjścia. W drzwiach przelotnym spojrzeniem obdarzył czarodzieja nim wyszedł zamykając za sobą. Po cichu przemknął przez korytarz powracając do pokoju Abla i zgodnie z wcześniejszym zapewnieniem chłopaka wślizgnął się na łóżko i pod puszystą kołdrę. Westchnął ciężko patrząc w sufit. Był zadowolony z siebie, dobrze wiedział, że mag będzie obawiać się powrotu, choć nic specjalnego na niego nie było szykowane, to same słowa w odpowiedniej tonacji były wystarczającym bodźcem do niepokoju.
Nie zamierzał się kryć z tym, że bywał złośliwy i na pewno mściwy, a numer jaki wywinął mu blondyn po prostu mocno dźgnął jego dumę. Bo jak on tak mógł go przygwoździć do łóżka i pocałować? Ten tak wypierający się zapędom do bliskości męsko-męskiej. Na ten moment była to dla Cedrika już tylko zabawa. Zaczynał lubić Abla i naprawdę był wdzięczny za pomoc jaką otrzymał, przez co pragnął wygrać dla niego ten turniej. A więc zrobi naprawdę wiele by osiągnąć ten cel. Zwłaszcza, że obcowanie z magiem i bliski kontakt z nim nie przeszkadzał Podległemu. Co prawda wolał gdy wszystko działo się na jego warunkach, takie niespodzianki były zbyt zaskakujące i ujawniane emocje za wiele zdradzały. A nie lubił odsłaniać się przed innymi osobami.

Kiedy Abel powrócił z kąpieli Cedrik obdarzył go tylko krótkim spojrzeniem i łagodnym uśmiechem. Był zmęczony całym dniem choć się do tego nie przyznawał. W końcu starał się pobierać od maga jak najmniej energii, a to było trudne przy jego wymaganiach energetycznych.
Czarodziej się położył, a Podległy nawet na to nie zareagował oczy same zaczęły mu się już przymykać przez co chwilę później zasnął. Zdążył niemrawo odpowiedzieć blondynowi krótkie „dobranoc” i pozwolił się otulić Morfeuszowi.
Kolejne dni były dla nich spokojniejsze choć pełne ćwiczeń i nowości. Wiele się o sobie dowiedzieli, mieli czas spokojnie porozmawiać i przećwiczyć wspomnianą Kontrolę Energii Życiowej. Cedrik z początku po prostu starał się nie przeszkadzać, ale po usłyszeniu że może pomóc zaczął próbować. Znał jedynie teorię paru spraw dotyczących magów i podległych dopiero podczas kontraktu poznawał i rozpoznawał z czym co się je i na czym co polega.
Wspólnie spędzony czas był dobrą okazją do wzmocnienia więzi choć w nieco inny sposób niż opisywali wszyscy. Cedrik miał wrażenie, że im lepiej poznawał blondyna tym łatwiej mu było dotrzeć do jego energii, lepiej ja wyczuwał jakby stawała się dla niego namacalna.
Wraz z nastaniem poniedziałku oboje musieli stawić się w szkole. Cedrik na śniadaniu krył przed matką Abla swoje znamię na szyi, całe szczęście zabiegana kobieta nie poświęcała mu zbyt wiele swojej uwagi co znacznie ułatwiało mu zadanie.
W drodze do szkoły Podległy niewiele mówił, gdzieś tam w środku powinien się stresować pierwszym swoim dniem w szkole on za to czuł się dziwnie spokojny. Nie szedł w końcu sam i nie szedł tam dla siebie, by odczuwać tego rodzaju błahe nerwy. Szedł tam dla Abla, a to go motywowało, w końcu musiał dać radę by odwdzięczyć się chłopakowi za wszystko co dla niego robił. A szkoła na pewno nie będzie gorsza od niewoli, a skoro ją przeżył to i zwykłe lekcje przeżyje.
Spotkanie Yuki było dla mężczyzny czymś oczywistym, dlatego powitał ją krótkim uśmiechem bez skrępowania odpowiadając na jej zaczepki. Bawiło go jej podejście i ani trochę nie przejmował się jej dąsami.
Kiedy ich grono poszerzył Sento, Cedrik miał chwilę spokoju, ponieważ to rudzielec ściągnął na siebie uwagę Yuki, rzucając różnymi głupimi i prowokującymi tekstami. Podległy mógł więc w spokoju iść za tą skromną grupką. Reagując dopiero na komplement otrzymany od Sento. Zastanawiało go, czy był szczery, czy to jedynie zagrywka na wbicie szpilki dziewczynie, która wyraźnie pokazywała swoją zazdrość o niego.
- Dzięki i jest znacznie wygodniejszy od spódniczek od Yuki… – odparł żartobliwie kiedy przekroczyli próg szkoły. Było to ogromnie odczuwalne dla Podległego, powietrze zrobiło się aż gęste od magii, która wypełniała to miejsce w najmniejszym calu.
Cała uwaga Cedrika skupiła się na budynku i aurze, który go otaczał całkowicie zignorował liczne spojrzenia, którymi obdarzali go mijani uczniowie. Nawet po przebraniu butów i udaniu się do Sali nie reagował na spojrzenia jakby w ogóle go nie dotyczyły. W spokoju i z łagodnym uśmiechem po prostu towarzyszył Ablowi, na którym się skupiał. W końcu nie interesowali go inni, on miał swojego maga, a więc do czasu wygrania turnieju to Abel był jedynym co go interesowało.
Po zajęciu miejsca na Sali przyjrzał się jej uważnie, chciał dobrze poznać swoje otoczenie choćby ze względów bezpieczeństwa. Na uczniów nie zwracał uwagi nie wyczuwał tu nikogo wartego nawet spojrzenia. Dopiero nauczyciel przykuł jego uwagę, ale nie swoją aurą, a wywołaniem jego imienia i nakazem wyjścia na środek. Nie dyskutował przelotnie spojrzał na Abla, ale ruszył w wyznaczone miejsce.
- Chce pan wiedzieć coś konkretnego? - wprost zapytał nauczyciela nie znając żadnych szkolnych czy nie szkolnych zwyczajów, a kiedy ten zaskoczony pytaniem nadmienił, by się po prostu przedstawił podając skąd przybył kim jest uznał to za konieczne minimum które wypadało podać.
- Nazywam się Cedrik i tak więcej nie zapamiętacie, przeniosłem się tu z Ertery, dla słabiej zorientowanych objaśnię, że jest to niewielki kraj po drugiej stronie globu. Odpowiadając na wasze pytania Tak jestem Podległym, Tak mam kontrakt, Nie, nie jestem zainteresowany innymi. Mam dobrego maga. Coś jeszcze? - zwrócił się w stronę nauczyciela, jednak zamiast tego odezwał się ktoś z uczniów.
- Jaką masz zdolność? – wzrok bruneta siedzącego z przodu był mocno bezczelny.
- Ignorowania zbędnych pytań… dziękuję, nie będę marnować więcej pana czasu…- odparł odruchowo jakby było to dla niego naturalne, kolejne słowa kierując do nauczyciela i po kulturalnym skinięciu w jego stronę powrócił na swoje miejsce. Przez lata spędzone w niewoli pyskowanie miał dopracowane do perfekcji tak jak ignorowanie wywyższających się spojrzeń, które wręcz świdrowały wwiercając się w jego ciało. Jego to jednak nie ruszało. Spokojnie siadł obok Abla i otworzył książkę udając, że interesuje go jej tekst.

Cedrik nie miał pojęcia jak wyszedł był po prostu szczery, choć nie w pełni, bo powód jego przybycia był zupełnie inny niż przeprowadzka. Choć kraj, który wybrał nie był kłamstwem nie miał pojęcia skąd pochodził, jednak przebywał w wielu krajach, handlarze, którzy go przetrzymywali nie siedzieli zbyt długo w jednym miejscu. Częste podróże były wpisane w jego życie.
Czuł jak liczne spojrzenia powiodły za nim, kiedy zajmował miejsce między Ablem a Sento. Nie lubił być w centrum uwagi, choć przez lata niewoli przywykł do licznych ludzkich spojrzeń, które miały najróżniejszy wyraz. Wrogość ludzka nie była mu obca, to coś co go wychowało. Dlatego potrafił być na nią obojętny, nie reagując mógł spokojnie myśleć, nie przejmując się zdaniem innych, które zraniłoby nie jednego. On nie brał niczego do siebie, w końcu był tu jedynie dla Abla i to na nim był skupiony.
Klepnięcie w ramię przyjął z łagodnym uśmiechem, dopiero uświadamiając sobie, że faktycznie mógł dogryźć temu uczniowi. Zrobił to odruchowo nawet nie zastanawiając się nad tym. Posłał i Yuki łagodny uśmiech wdzięczności, nie spodziewał się ze strony dziewczyny jakichkolwiek słów wsparcia, ale jak widać miewała ona swoje przebłyski.
Nauczyciel zaczął prowadzić zajęcia, a Cedrik starał się słuchać go uważnie i ze zrozumieniem, w końcu to jedyne co mógł robić na ten moment. Musiał rozumieć o czym mówił prowadzący i jak najwięcej z tego zapamiętać.
Skupienie to zostało rozproszone przez kilka słów, które rozbrzmiały w echem w jego głowie, zmarszczył lekko brwi próbując zrozumieć to zjawisko. Rozpoznał przemawiający do niego głos i lekko uśmiechnął się pod nosem kątem oka spoglądając na Abla.
- Oszczędzaj siły dziś będą ci potrzebne…- szepnął po czym zamilkł do końca zajęć.
Dźwięk dzwonka był dla wielu zbawienny, uczniowie pośpiesznie zaczęli opuszczać salę. Cedrik jak i dotąd robił wszystko spokojnie, pozwalał by to jego mag szedł przodem wraz ze swoimi przyjaciółmi nadając kierunek ich dalszej podróży. Następne zajęcia odbyć się miały w innej sali.
Po wejściu na szkolny korytarz Podległy zauważył urażonego chłopaka, który szarżował prosto na nich z kwaśną miną. Nie zdążył jednak dotrzeć, ubiegło go pięć uczennic, które nagle obiegły ciemnowłosego Podległego.
- Cedrik tak? Jestem Mira, a to Loli, Eris, Mindi i Tali chciałyśmy cię przywitać! – zaczęła jedna z nich, dziewczyna zdecydowanie wyglądała na liderkę tego dziewczęcego zbiorowiska.
- Zjadłbyś z nami? - dodała druga łapiąc go za ramię.
- Dawno przyjechałeś? – zaatakowane zostało jego drugie ramię.
- Wyglądasz na starszego ile masz lat? – obsypywać zaczęły go pytaniami. A kiedy kroki dziewcząt zaczęły zbaczać z toru, w którym zmierzał Abel z przyjaicółmi Cedrik przystanął.
- Bardzo mi miło, ale nie mogę zostawić swego maga…- odparł stanowczo, ale uprzejmie i łagodnie się uśmiechnął, by nie urazić dziewczyn.
- Ależ to zrozumiałe! - odpowiedziała mu blond włosa Mira.
- Sento porwiemy wam go! I grzecznie odprowadzimy na zajęcia! - dodała kierując słowa do czerwonowłosego, Podległy zmarszczył brwi chcąc sprostować pomyłkę blondynki, jednak rudzielec s uśmiechem im machnął.
- Bawcie się dobrze dziewczyny! Ale oddajcie go w kompletnym mundurku! – krzyknął do nich rudzielec, a Cedrik mocniej zmarszczył brwi i by coś zrozumieć spojrzał na Abla, roześmiany Sento objął blondyna ramieniem. A stado podekscytowanych uczennic na nowo zaczęło zasypywać Podległego swoimi pytaniami.
- Bez obaw Yuki zajmie się twoim magiem, można na nią liczyć!
- Wolałbym nie… – odparł Cedrik.
- Jaki on uroczo zazdrosny!
Podległy nie miał wiele do gadania, nie chcąc nikogo urazić pozwolił zaciągnąć się dziewczynom do jednego ze stolików wystawionych w ogrodzie do odpoczynku i spokojnego posiłku. Cedrik przystał na to tylko dlatego, że Abel pozostawał w zasięgu jego wzroku. Oczywiście panny źle odbierały jego kontrolne spojrzenia nadal sądząc, że spogląda on na rudzielca. Cedrik nawet po podjęciu próby sprostowania tego nie został wzięty na poważnie. Dziewczyny znacznie bardziej zainteresowane były wpatrywaniem się w niego i wzajemnym komentowaniem wyglądu niż sensem wypowiadanych przez niego słów.
Po przerwie i posiłku zgodnie z zapewnieniami uczennic skierowali się na kolejne zajęcia, gdzie panny poprosiły, by siadł z nimi. Rozbawiony sytuacją Sento ponownie wpakował go na minę. Cedrikowi było to obojętne, ważnym było by mieć Abla w zasięgu swojego wzroku.
Po zajęciach czuł się zmęczony, ale i szczęśliwy, że te dobiegły końca i że stado uczennic zmuszone było go opuścić.
- Szkoła jest dziwna… rozumiem, że przechodzę przez jakieś standardowe rytuały przyjęcia? Publiczne wystąpienie teraz te dziewczyny… jak długo to potrwa? Ile jest tych etapów? - spytał Abla naprawdę przekonany, że to co go spotyka to standardowa procedura przez, którą przechodził każdy.

Cedrik zdecydowanie lepiej czuł się w towarzystwie swojego maga niż stada oblegających go dziewcząt. Takie zainteresowanie ze strony innych było dla niego czymś nowym. Oczywiście miał nie jedną okazję do flirtów, zwłaszcza kiedy udało mu się uciec z niewoli i musiał przetrwać na ulicy, jego atrakcyjny wygląd był zdecydowanie atutem. Jednak w takiej sytuacji jak dziś nie znalazł się jeszcze nigdy.
Podwładny w zamyśleniu szedł za swym magiem na miejsce spotkania z trenerem. A kiedy dotarli uważnie przyjrzał się celowi ich podróży. Domek nie wyglądał zachęcająco, jednak nie jemu było to oceniać, wszystkie miejsca były przytulniejsze od klatek, w których przetrzymywani byli Podlegli na czarnym rynku.
Cedrik wyczuwał obecność silnych aur, znajomych silnych aur, jednak czemu w najbliższym otoczeniu naliczył trzy? Głos, który usłyszeli za sobą wiele wyjaśnił w tym rozliczeniu. Ciemnowłosy skinął głową w geście powitania starszego mężczyzny, jednak nie odezwał się nic, jak na Podległego przystało, nie odzywał się nie proszony, miał okazać szacunek i nic więcej. Podobny, a jednak subtelniejszy gest wykonał względem Nemezis, która otworzyła im drzwi i wezwała swego pana.
Z wymiany zdań pomiędzy Louisem, a starcem wywnioskować było można ciekawy fakt, że mężczyzna był synem legendarnego trenera. Co Abel przyjął z oburzeniem, a Cedrik po prostu zapamiętał, nie przywiązując do tego większego znaczenia. W końcu przypuszczał, że facet był silny i jego podejrzenia się sprawdziły. Trafili więc w dobre ręce.
Zaprowadzeni zostali w miejsce, które przepełniała magia, wszystko tu było nią nasycone, ogród wręcz tętnił życiem. A to było ogromne ułatwienie dla magów, którzy mogli wspierać się energią tego miejsca.
Cedrik pewnym krokiem wszedł na gęstą zieloną trawę za Ablem, który prowadził dyskusję z Louisem. A kiedy obaj znaleźli się mniej więcej w centrum ogrodu Louis przystanął i podniósł swoją dłoń. Ciemnowłosy przyjrzał się jej jakby oczekując kolejnych słów bądź gestów wyjaśniających. Zamiast tego kątem oka dostrzegł Nemezis, która opuściła wygodną huśtawę i z oszałamiającą prędkością ruszyła wprost na nich. A konkretniej na Abla. Nie było czasu na myślenie ani ostrzeganie zadziałał instynkt. Mężczyzna stanął przed swym magiem, a głębia morska wzburzyła się w ciemnych tęczówkach. Białowłosa była już przed nimi, zamachując się czymś ledwie widocznym, białym i przypominającym czyste światło, które poddawało się jej woli i skierowało prosto na blondyna. Dłoń ciemnowłosego zajęła się ogniem, a po zamachnięciu nią, płomienie poleciały w kierunku zagrażającego im blasku zderzając się z nim i powstrzymując atak.
- Brawo Cedrik! Poprawna reakcja! Twoim priorytetem była obrona Abla! Wyśmienicie! A co gdy napastników będzie dwóch? Wycofasz się? - pochwalił go podekscytowany Louis po czym wymówił pod nosem zaklęcie, a w stronę Abla skierował się pocisk energii.
Cedrik powtórzył swój manewr odpierając i ten atak. Spojrzał przez ramię na Abla by skontrolować jego stan, doskonale wiedział jak wiele kosztuję czarodzieja i nie chciał doprowadzić go do skraju wyczerpania. Jednak ten nadal stał na równych nogach i jakby miał się dobrze co dowodziło, że naprawdę ich więź została wzmocniona, a ćwiczenia kontroli energii przyniosły efekty.
Nemezis zgodnie z rozkazem nie odpuściła i ponownie przyciągnęła do siebie swą broń, która okazała się być biczem, na nowo wypełniła go białą energią i zaatakowała. Próbując zmusić Cedrika do wycofania się, ten jednak uparcie bronił swej pozycji i osłaniał Abla.
- Więc ogień!? Chłopcy umiem wyczuć aurę ognia pokażcie mi więcej! Co potraficie? Cedrik złotko pokaż mi czy jesteś w stanie wygrać mu ten turniej! – czarownik naciskał, a ataki stawały się bardziej natarczywe. Nemezis ustawiła się z nim w całkiem odległych od siebie punktach, by Podległy miał problem z dostrzeżeniem wszystkiego. Zaczynali zachodzić ich od tyłu, więc ciemnowłosy musiał zmieniać pozycję stale trzymając się przy Ablu, jednak okrążając go i odpierając ataki. Jednak kiedy zaatakowali ich jednocześnie sam ogień by nie wystarczył. Desperackie spojrzenie na Abla i podjął się użycia innych zdolności mając nadzieje, że nie skrzywdzi tym swojego czarodzieja.
Struga ognia przeszkodziła lecącemu biczowi, a tuż za nią ku Nemezis poleciał elektryczny ładunek, przed którym kobieta musiała uskoczyć. To dało Cedrikowi cenne sekundy na odparcie ataku Louisa. Przeskoczył on za plecy Abla, brakło mu czasu na wyprowadzenie ataku bądź kontrataku, przyjął więc strzał energii na siebie odbijając go swoim przedramieniem na bok. Skóra przedramienia została nadpalona, a mina Louisa widocznie była zadowolona.
- Nawet za cenę zdrowia go ochronisz… będzie z was dobra parka… - mruknął zadowolony, a wtedy Cedrik wyprowadził atak w jego kierunku, czarodziej uskoczył, jednak ładunek przypalił mu buta.
- Ej! Uważaj sob…! - zaczął wyrażać swoją irytację jednak wtedy dostrzegł, jak przedramię Cedrika się zasklepia, skóra na jego przedramieniu zregenerowała się w mgnieniu oka nie pozostawiając na sobie najmniejszego śladu po otrzymanym ataku.
- Jak twoje siły? Wiem, że wiele od ciebie pobieram… – spytał zatroskanym głosem Podległy kątem oka spoglądając na blondyna, nie mógł się odwrócić, musiał być przodem do trenera, który uważnie im się przyglądał.

Walka Cedrik nigdy wcześniej nie przypuszczał, że będzie tak dobrze się czuć podczas niej. Ekscytacja rosła w nim z chwili na chwilę, przez co coraz trudniej było się kontrolować. Nie mógł pójść na całość nie przy Ablu, a przy najmniej nie tak szybko. Najpierw musieli popracować nad swoją więzią i nauczyć się współpracy, by Podległy w pełni mógł rozwinąć skrzydła. Choć tak go to kusiło. Zwłaszcza gdy widział wzrok Nemezis, kobieta się rozkręcała pozwalając na coraz więcej, a to dodatkowo utrudniało kontrolę mężczyźnie.
Ciemne tęczówki wpatrzone były w Abla, który wypowiedział tak cudowne słowa, że Cedrik potrzebował kilku chwil by dotarło do niego, że naprawdę jego mag dobrze się trzymał i dodatkowo zachęcił go do działania. Z początku kącik jego ust lekko się uniósł, a już po chwili oba skierowane były ku górze, w zadowolonym szyderczym uśmiechu.
- Również ty zobaczysz na ile mnie stać…- odparł swemu czarodziejowi odwracając się w kierunku wrogiego maga. Czuł się wystarczająco zachęcony do działania. Chciał, by i Abel ujrzał z kim miał kontrakt, by nie żałował tej decyzji, by mógł uwierzyć w ich wygraną. Chciał pokazać co potrafi, kątem oka widział jak Nemezis szykowała się do natarcia, chciał podjąć się z nią pojedynku, jednak Louis skutecznie mu przeszkadzał, musiał zająć maga czymś na dłuższą chwilę. Niepokojący uśmiech wkradł się na jego twarz, mężczyzna pochylił przy tym głowę, a ciemne kosmyki opadły na oczy.
- Wedle życzenia się przyłożę…- odparł Louisowi po czym powietrze wokół niego zaiskrzyło od wyładowań elektrycznych. Złożył on dłonie jakby do modlitwy i uniósł je nad głowę energicznym ruchem zbliżając do ziemi, postało dzięki temu coś na kształt słupa pełnego skwierczących wyładowań, wtedy dłonie Podległego rozsunęły się na boki, a wraz za nimi podążyły brzegi utworzonego tworu rozciągając się niczym płachta. Powstała w ten sposób elektryczna siatka, która po pchnięciu skierowała się prosto na czarodzieja, jego ciało wręcz ją przyciągało przez co znacznie ciężej było uciec, nie wystarczył sam uskok, a ciskane w nią ładunki energii jedynie zostawały pochłonięte, jakby wzmacniały atak oddając mu swą energię.
Cedrik widząc minę Louisa, który zaczął bawić się z wysłaną na niego siatką, uśmiechnął się pod nosem i obrócił w stronę Nemezis. To o nią mu w teraz chodziło. Poczuł rozlewający się żar po swej piersi, jego kończyny całe mrowiły, czubek buta mocniej wbił się w ziemię, dłonie zacisnęły w pięści, a tęczówki zabłysły, wtedy właśnie ciało Podwładnego ruszyło z impetem w kierunku białowłosej w mgnieniu oka pojawił się przy niej przez co jej bicz stracił swą przewagę. Dłonie Cedrika zajęły się ogniem by mężczyzna mógł wyprowadzić serię ataków. Już myślał, że miał kobietę, jednak wtedy jej broń zmieniła swoją formę, smukła dłoń nie dzierżyła już biczem, a włócznią. Ostrą włócznią, która drasnęła polik ciemnowłosego. Strużka krwi spłynęła leniwie po skórze, a spojrzenie nabrało zażartości. Równie szybko co powstało nacięcie się zarosło, a wraz z zakończeniem tego procesu Cedrik na nowo ruszył do ataku. Walka z kobietą była czymś wspaniałym, oboje płynęli w powietrzu z sekundy na sekundę przyspieszając, wzajemnie przewidując swoje ruchy, wszystko wyglądało jak taniec dwójki żarliwych kochanków. Drapieżnie acz namiętnie. Byli równie szybcy i zwinni, ze strony kobiety czuć było doświadczenie, które chłonął znacznie młodszy mężczyzna.
Było to coś ekscytującego, podniecającego krew w żyłach buzowała wręcz wrząc. Cedrik wiedział, że elektryczna siatka wciąż zajmuje Louisa, miał więc Nemezis tylko dla siebie, nie musiał martwić się czarodziejem zagrażającym jego magowi. Mógł w pełni oddać się walce z kobietą. Ich ataki przecinały powietrze, a w nim pojawił się słodko-metaliczny zapach krwi. Cedrik wiedział, że nie został zraniony, więc dumnie zwiększył dystans między nimi dając kobiecie odsapnąć i się je przyjrzeć. Nie dostrzegł jednak nigdzie szkarłatu, ten gościł jedynie w jej oczach. Coś na kształt zimnej strzały przeszyło jego umysł, lodowaty podmuch nakazał spojrzeć w kierunku Abla, a widząc stróżkę krwi spływającą z jego nosa zamarł. Jakby ktoś wylał mu na głowę wiadro lodowatej wody, przesadził. Już to wiedział, natychmiast pojawił się przy blondynie, jego dłonie zgasły, siatka goniąca Louisa rozpłynęła się w powietrzu.
- Przepraszam…- szepnął przez ramię zerkając na maga, wtedy jednak Nemezis przyzwała swój bicz posyłając go prosto na nich. Cedrik nie wiele myśląc osłonił się przedramionami. Gotowy był przyjąć atak, bez odbijania go swymi zdolnościami, regeneracja znacznie mniej pobierała. Z kamienną twarzą czekał na uderzenie, które zatrzymało się tuż przed nim. Podległa powstrzymała się w ostatniej chwili, Cedrik powoli opuścił ramiona, a widząc jak jej bicz znika skontrolował jedynie czarodzieja, który również przestał wypowiadać zaklęcia. Mógł więc bezpiecznie zwrócić się do swojego maga, który ledwie stał na nogach. Ciemnowłosy chwycił go pod ramię podtrzymując i powoli sadzając na miękkim trawniku.

- Ogień… elektryczność… regeneracja… zwiększona mobilność… cztery.. a to pewnie nie wszystko. To nie mogą być twoje umiejętności, Podległy nigdy nie posiada więcej niż dwóch…- zaczął Louis podchodząc do nich i wyliczając na swych palcach na głos. Pełnym podejrzeń spojrzeniem obdarzył dwójkę swoich uczniów.
- Jest jeszcze ciekawiej niż myślałem..- stanął przed chłopakami nie przestając się im przyglądać.
- Ty w ogóle wiesz czego posiadaczem jesteś? - pytanie skierowane zostało do Abla nad głową, którego pojawiło się naczynie wylewając na niego strumień zimnej wody w celu otrzeźwienia.
- Nie odpływaj nam tu, praktyka za nami, jednak musimy obgadać teorię! Więc nie śpimy na lekcji! - pomachał mu groźnie palcem wskazującym przed nosem.

Walka była czymś co spodobało się Cedrikowi, co potrafiło go porwać, uwieść i sprawić, że zapominał o wszystkim innym. Zapach krwi pochodzącej od Abla był jednak bodźcem wystarczająco silnym by wyrwać Podległego z transu w jaki popadł. Ciemnowłosy w mgnieniu oka pojawił się przy swym czarodzieju. Pojedynek został zakończony, a skruszony Cedrik nie odstępował Abla na krok robiąc również za jego podpórkę do czasu aż mag odzyska część sił.
Obaj uważnie wysłuchali wszelkich uwag i zaleceń jakie miał do nich nauczyciel. Mężczyzna znał się na rzeczy, dlatego Cedrik słuchał go uważnie, nie był zły na wytykane mu błędy, a wdzięczny, bo dzięki temu mógł je łatwo naprawić i stać się jeszcze skuteczniejszy. Walka mu się spodobała i to ogromnie, dlatego wszystko co mogło sprawić, by był lepszym chłonął jak gąbka. Był skupiony i uważny. Cały czas zerkał na Abla, by kontrolować jego stan, przestał w końcu pobierać od niego energię, brał tylko tyle ile pochłaniał ich kontrakt, a i to zminimalizowali do absolutnego minimum, na siedzenie na trawie nie wiele było potrzebne.
Po lekcji wrócili prosto do domu, całą drogę Podległy analizował usłyszane słowa, wszystkie wskazówki, chciał wcielić je w życie, jednak będą musieli to wszystko przećwiczyć, by na kolejnym spotkaniu z Louisem i Nemezis był lepszy i by wszystko wdrożone już było w życie i praktykę. Podczas walk praktyka była najważniejsza, musiał wrócić do kondycji, do formy.
Siedząc w pokoju i oczekując na zamówione przez czarodzieja jedzenie obserwował go, uśmiechnął się pod nosem siadając obok niego na łóżku kiedy mag zaczął rozmowę.
- Nic dziwnego, pobrałem od ciebie dziś naprawdę duże ilości energii, niesamowite, że zrobiłeś takie postępy w tak krótkim czasie. Pamiętam jak ledwie mogłem skorzystać z jednej zdolności na samym początku, a dziś…- rozciągnął się obok niego zadowolony niczym kocur.
- Tak walczyłem, Podlegli w niewoli tak jak ja większość czasu są po prostu trenowani. Jednak bez kontraktów, używane są do tego specjalne symulatory, coś w rodzaju pomieszczenia, które imituje kontrakt z czarodziejem…- wyjaśnił po krótce jak wyglądały jego dotychczasowe walki.
- Jednak dziś… taka symulacja jest nieporównywalna do prawdziwej walki z magiem. Czułem jak twoja energia przeze mnie płynie jak mnie napędza… niesamowite to było… dla ciebie jednak pewnie było to stale męczące…- mężczyzna obrócił się na bok w stronę rozmówcy, a po oparciu głowy o dłoń ciemne kosmyki zakołysały zsuwając się na twarz.
- Ta dwójka była dobrym wyborem, przy Nemezis naprawdę mogę sobie na wiele pozwolić, wcześniej nie miałem tak wymagającej przeciwniczki, przez co moje walki były śmiesznie proste, niewiele się przy nich rozwijałem…- stwierdził w zamyśleniu.

W pomieszeniu panował półmrok, żaden z leżących chłopaków nie włączył choćby lampki, a słońce powoli zachodziło za horyzont, ostatnie promienie rzucały blady blask na wnętrze pokoju.
- Mnie również… bo teraz już wiem, że trochę ćwiczeń i możemy naprawdę wiele…- uśmiechnął się łagodnie dzieląc się przemyśleniem co do dzisiejszego dnia. Ten jeden trening pokazał im ich możliwości, to co już potrafili, a co mogli osiągnąć było niesamowicie motywujące dla Podległego.
- Ale w sposób bolesny i nieprzyjemny…?- dopytał zaniepokojony. Odczucia ciemnowłosego były czymś niezwykle przyjemnym, napędzającym, jednak nie miał pojęcia jak mogło to wyglądać od strony czarodzieja zwłaszcza tak niedoświadczonego, który dopiero zapoznawał się z kontraktem i jego skutkami.
- Ani waż się za to obwiniać. Walka i tak trwała bardzo długo, jestem zaskoczony tym jak się rozwinąłeś. Naprawdę jesteś silny, musisz jedynie poćwiczyć, my musimy popracować nad więzią i będzie ci znacznie łatwiej …- stwierdził będąc pewnym swych słów. W końcu jak niewiele wystarczyło, by ich współpraca się tak usprawniła.
- To prawda jest nietypowa i bardzo potężna, dziś gdyby chciała mogła mnie zmasakrować. Brak mi jeszcze doświadczenia, nigdy nie miałem okazji walczyć z kimś tak silnym. A ich relacja jest nietypowa, to prawda, ale są sobie bliscy, to w nich czuję…- odparł zamyślony patrząc na Abla. A kiedy padło pytanie o rodzaj kontraktu uniósł lekko jedna brew.
- Nie mam pojęcia, zwykle kontrakty pokierowane są pożądaniem, magowie łapią się najłatwiejszy ze sposobów przebierając w Podległych i wybierając takich, którzy najlepiej wpasowują się w ich gusta. Skrupulatnie wybierają, ty nie miałeś takiej możliwości. Los nas po prostu na siebie wepchnął, decyzja była pochopna i nieprzemyślana. Po prostu pozwoliłeś mi na to, obcemu przybłędzie, naraziłeś się, dla mnie, nie mając pojęcia kim jestem i co potrafię. Podjąłeś pewne ryzyko. Uratowałeś mnie. Nie wiem czy ten przypadek nam się przysłuży. Jednak nasza więź do typowych nie należy, ja opieram ją na wdzięczności, pomogłeś mi, uratowałeś mnie, dlatego ja chcę pomóc ci… - wyjawił swoje odczucia odsłaniając je przed magiem. Nastała chwila ciszy, w której obaj pozwolili sobie na wpatrzenie się w drugiego, oczy Abla ciekawiły Podległego, to w jaki sposób mu się przyglądał było intrygujące. A kiedy dłoń blondyna zbliżyła się do skóry ciemnowłosy nawet nie drgnął, nie wiedząc jaki ma to cel, nie chciał spłoszyć niepewnego maga. Nie obawiał się go, a więc i nie obawiał się dotyku z jego strony. Rozumiał, że była to istotna część kontaktu, więc kiedy czarodziej przejawiał taką inicjatywę, ciemnooki postanowił to przyjąć, sam dotyk był w końcu dla niego czymś przyjemnym. To kiedy opuszki jego palców go dotykały, w tak bezpośredni sposób dostarczając mu elektryzującej energii było czymś niezwykle przyjemnym.
Po tej rozmowie Cedrik spodziewał się wiele jednak pytanie jakie padło z ust maga po prostu było szokujące. Dlatego Podległy nie zareagował od razu, uważnie przyglądał się czarodziejowi jak ten się czerwieni, peszy, siada, macha rękami i ponownie się kładzie. Nastała chwila ciszy, po której Cedrik nie wytrzymał i po prostu się zaśmiał.
- Pytasz o seks ze mną? Czy o pozwolenie na seks z kimś innym? - spytał w miarę swobodnie, była to jedynie rozmowa, więc nie czuł się skrępowany nawet takimi tematami. A czerwona twarz Abla dodawała mu ochoty do brnięcia w ten temat dalej, skoro już został podjęty, w końcu prędzej czy później musieliby o tym porozmawiać by ustalić jakieś granice i plany co do ich więzi.
- Jeśli chodzi o seks z innymi, wolałbym by mnie przy tym nie było. Mimo wszystko jesteś moim magiem i wiem, że mocno osłabiłoby to naszą więź. Wybacz, ale jestem zaborczym Podległym, nie nadaje się do grupowych styli i haremów…- wyznał z rozbawieniem swobodnie leżąc na boku tak jak wcześniej i podpierając twarz na dłoni.
- A co do seksu ze mną. To chciałbym wiedzieć skąd to pytanie? Czyżby zatwardziały heteryk rozważał tę formę bliskości? - był podejrzliwy i uważnie przyglądał się magowi.

 
 Ciemne tęczówki o kolorze głębin morskich wpatrywały się w plecy, którymi uraczył go mag. Na tyle było go stać, zaczynać tak istotne tematy, a potem uciekać? Ciężko powiedzieć, że Podległy był tym zażenowany, raczej rozbawiony, dlatego postanowił odpowiedzieć mimo to. Czuł skupienie czarodzieja, widział, jak ten nadsłuchuje, choć udawał obojętnego. Było to na swój sposób zabawne i urocze zachowanie, dzięki któremu Cedrik zachowywał spokój, nie denerwował się, ani nie wzburzał.
 - Więc choć w tej jednej rzeczy się zgadzamy… dobry początek…- stwierdził z łagodnym uśmiechem i w ciszy i skupieniu wysłuchał jego kolejnych słów. Oczywiście odpowiedzi nie usłyszał, a jedynie wycofanie i zakończenie tematu, a on nie zamierzał odpuścić. Nie podobało mu się to podejście, dlatego podniósł się do siadu i dalej wpatrywał w obrócone do siebie plecy.
 - Nie wspomniałeś o ciekawości, po prostu zadałeś pytanie, bardzo bezpośrednie pytanie, a teraz już wiem, że naprawdę dotyczyło seksu ze mną…- zmarszczył brwi spoglądając chwilę na sąsiadującą z łóżkiem ścianę.
 - Tak, wielokrotnie wspominałeś o swoich upodobaniach co do kobiet, a potem tak po prostu mnie pocałowałeś, wtedy nie pytałeś. Ja nie jestem zabawką, której sobie użyjesz i odstawisz, bo wolisz jednak inną. Dlatego odpowiem ci na zadane mi pytanie…- mówił poważnie czuł się w pewien sposób urażony, choć do tej pory było to podyktowane rozbawieniem, postawa Abla trochę go obruszyła.
   - Nie miał bym nic przeciwko gdybyś chciał się seksić, mnie twoja płeć nie przeszkadza, a samoistnie albo może przez kontrakt czuję do ciebie jakiś rodzaj pociągu…- wyznał swobodnie mówiąc to patrząc na ścianę, jednak się zreflektował i powrócił do pleców blondyna.
 - Ale jak wspomniałem, nie jestem zabawką, nie możesz stawiać granicy, a potem mnie całować, a teraz pytać o takie rzeczy i się odwracać. Może to zaskakujące, ale też coś tam czuję i nie chce być tak traktowany. Dlatego nim zechcesz sprawdzać tą swoją ciekawość zastanów się dziesięć razy, by to może wzmocnić naszą więź, ale może i ją osłabić. To zrozumiałe, że mając inne preferencje poczujesz obrzydzenie do mojego ciała, a to odbije się na naszej dwójce, na więzi.  Możemy sobie żartować, jednak odrzucenie nie będzie niczym przyjemnym. Chcesz czy nie chcesz, ale przez kontrakt stałeś się mi bliski…- chciał postawić sprawy jasno. Nie lubił niedomówień, jakie zwykle powstawały przez takie właśnie urywanie tematu. Obaj byś się tą rozmową katowali, rozmyślali nad nią, dlatego chciał dociągnąć temat do końca. Choćby miał wymusić odpowiedzi na swoim magu.
 Bez przerwy patrzył na odwróconą od niego sylwetkę. Zmarszczył brwi i chwycił za krawędź swojej koszulki jednym płynnym ruchem się jej pozbywając i kładąc ja obok.
 - Nie wygłupiaj się, skoro zacząłeś to wyjaśnijmy te kwestię, potrzebuję wiedzieć, gdzie jest nasza granica komfortu, na czym stoję…- stwierdził, jego oburzenie powoli odpływało, nie był osobą, która z błahostek robiła ogromne problemy. Nadal widząc plecy Abla złapał pewnie za jego bark i pchnął go na plecy. Zmuszając by się obrócił, a nim ten zdążył zaprotestować wszedł na niego i przytrzymał jego ręce nad głową. Urządził go tak samo, jak blondyn przygwoździł kiedyś jego samego.
 - Widzisz moje ciało, widzisz, co ono oferuję, a czego nie… i pytanie, czy ci to wystarczy…? - spytał praktycznie szeptem. Z początku wisiał wysoko nad Ablem, by ten mógł się mu przyjrzeć, sylwetkę miał smukłą jednak dobrze wyrzeźbioną, a ta nosiła na sobie wiele śladów niewoli w postaci licznych blizn. Otarcia głównie znajdowały się na nadgarstkach i gdzieniegdzie na ramionach, tors nosił bardziej podłużne zgrubienia, po nożu bądź biczu, były to jednak ślady przeszłości, które aktualnie dla Cedrika nic nie znaczyły i nie przynosiły mu żadnego bólu fizycznego. Choć odsłonięcie ich było swego rodzaju przełamaniem się.
 Wpatrywał się intensywnie w jego oczy, ich zieleń go przyciągała. Dlatego niby w impulsie niby w zaplanowanym geście zbliżył się do Abla prawie na nim kładąc jednak ani się ważył go przycisnąć swoim ciężarem. Od ciała biło ciepło typowe dla Podległych posiadających zdolności ognia.  Czując na skórze oddech maga zbliżył swoje wargi do jego, wręcz czuł ich wilgoć, prawie je muskając.
 - Czy czujesz niedosyt? - szepnął ledwie słyszalnie w jego usta, jakby był głosem kusiciela siedzącym w głowie i namawiającym do grzechu, do skosztowania zakazanego owocu. Wziął dłoń Abla i powoli przesunął nią wzdłuż swojego boku zatrzymując na piersi, samoistnie przy tym stęknął, nie spodziewał się, że dotyk pełnej dłoni czarodzieja będzie tak przyjemny. Odruchowo przyległ swym kroczem szczelniej blondyna, sam poczuł ciepło w podbrzuszu, ale nie zrobił nic więcej po prostu patrzył w jego oczy, jednak spojrzenie to nie było tak puste i pytające jak z początku, teraz patrzył na niego z zaciekawieniem, pragnieniem. Ciało zamarło nie pozwalając sobie na wykonania nawet najdrobniejszego gestu, by zbliżyć się choćby o milimetr, by sięgnąć wilgotnych warg, które były teraz tak blisko.

To rosnące napięcie między nimi było dla Cedrika elektryzujące, podniecające. Wyostrzony słuch doskonale słyszał ciężki oddech blondyna i bicie jego serca. To jak przyspieszało przez ich bliskość. Pragnął chłonąć tych reakcji, podnosząca się temperatura, to spojrzenie i gorący oddech na skórze. Ich wilgotne wargi do siebie lgnęły czuł to. To odczucie nie było jednostronne, potrafił czytać emocje i pragnienia, a czując choćby drobne poruszenie na kroczu maga uzyskał jakby potwierdzenie. Coś w tym wszystkim było.
Słysząc pierwsze słowo jakie opuściło uchylone usta czarodzieja zamarł, serce zabiło mocniej i oczekiwał. To był kluczowy moment dla ich dwójki. Skóra aż mrowiła od zniecierpliwienia. Wpatrywał się intensywnie w zieleń, która pochłaniała granat.
No i wtedy coś poszło nie tak. Został pchnięty, mag podjął próbę wyszarpnięcia się, dość głośnego wyszarpniecia, bo towarzyszył temu okrzyk, który mocno zaskoczył Podległego. Ciemnowłosy jednak nie dał tak po prostu za wygraną, roześmiał się z zachowania Abla.
- No nie udawaj, że nie chcesz buziaczka, przecież widziałem i czułem, że masz na niego ochotę! Teraz się nie wykręcaj! - stwierdził rozbawiony do granic i próbował cmoknąć czarodzieja, który szarpał się niemiłosiernie. Cedrik nie używał wiele siły, były to już dla niego tylko i wyłącznie żarty, wygłupy, które dobrze wpływały na ich dwójkę, na rozładowanie całej tej sytuacji.
Jednak kiedy tyłek ciemnowłosego spotkał się z twardym dywanem zmarszczył on brwi i nie darował tego blondynowi pociągając go za sobą. Choć nie przemyślał tego czynu i kiedy mag runął siadając z impetem na jego kroczu, aż sobie stęknął, to nie było nic przyjemnego! Owszem był nieco pobudzony po ich bliskości z przed chwili, dlatego taki ucisk był mocno niekomfortowy. Podległy zamierzał zrzucić z siebie czarodzieja, patrząc jednak na ich pozycję zaniechał swego postępowania. Ta perspektywa była warta zapamiętania. Złowieszczy i chytry uśmiech pojawił się na jego twarzy, jednak powstrzymał się od komentarza, ponieważ to blondyn zaczął coś mówić. Wsłuchał się w jego głos przez co kompletnie zignorował fakt zbliżającej się do drzwi osoby. Był zbyt skupiony na Ablu, by dotarło do niego, co to oznacza.
A kiedy drzwi się otworzyły tylko odruchowo spojrzał w tamtym kierunku, no to klops. Gdyby to jeszcze był ojciec Abla, to może rzuciłby jakimś tekstem, na rozluźnienie sytuacji, jednak widząc matkę wolał przemilczeć to jej karcące spojrzenie. Nie miał pojęcia czy kobieta ma większy wyrzut do niego czy do syna. Jedyne co czuł to jej narastającą frustrację i złość za tym idącą, czyli nie było zbyt dobrze. Widział jej wzrok skupiony na znamieniu, czyli je dojrzała, nie było sensu robić scenki z zakrywaniem go, bądź wypieraniem się. Cóż Abel miał przesrane i to było na tyle.
- Proszę wybaczyć, to moja wina, lekko się posprzeczaliśmy i doszło do niegroźnego sparingu, ale zupełnie nie wzięliśmy poprawki na porę i okoliczności, za co najmocniej przepraszam…- jego ton był spokojny i opanowany. Pewnym gestem zmusił Abla do zejścia z siebie i podniósł się podchodząc do kobiety.
- Widzę, że w końcu dostrzegła pani moje znamię. Sami nie wspomnieliśmy o kontrakcie nie chcąc pani niepokoić. Wyczuwam w pani obawy, dlatego od razu wyjaśnię, że kontrakt ten jest podyktowany przysługą. Abel mi pomógł, wiec ja odwdzięczam się. Ma pani ambitnego syna, który chce wygrać turniej, ja mam mu w tym jedynie pomóc, po wygranej nie będzie musiała mnie pani oglądać, nie będę już więcej niepokoić. - jego ton był spokojny i opanowany, zawsze dobrze sobie radził w stresujących sytuacjach. A wyczuwając emocje innych mniej więcej wiedział, w która stronę poprowadzić dyskusję i rozmowę.
- Jeszcze raz najmocniej przepraszamy, zbliżają się eliminacje do turnieju i dyskusja trochę nas poniosła… - mówił ze szczerą skruchą w głosie pochylając głowę w geście przeprosin. Był w pełni szczery albo był tak świetnym aktorem, tego nie dało się odróżnić.
Wzrok kobiety jakby złagodniał, odchrząknęła ona uważnie przyglądając się swemu synowi, a następnie Podległemu, siłą rzeczy jej wzrok przemknął po bliznach, które nosiło odsłonięte ciało, zatrzymała się jednak na twarzy, która wyrażała skruchę. Mężczyzna nie był typem chowającym się za innymi, a jego wypowiedź w jakiś sposób dotarła do kobiety, która nie miała ochoty w tej chwili dalej drążyć tego tematu.
- Macie być już cicho, wyjaśnimy sobie to za dnia…- stwierdziła nadal surowym tonem, a przynajmniej starała się taki zgrywać. Opuściła pokój zamykając za sobą drzwi, a Cedrik stał bez ruchu do momentu kiedy miał pewność, że kobieta powróciła do swojej sypialni.
Odwrócił się powoli do Abla i pokiwał głową z politowaniem.
- Masz przesrane, ale pierwsze lody przełamane…- rzekł poważnie podchodząc do maga i podając mu dłoń, by ten w końcu zebrał się z podłogi.
- To żarcie, które zamówiłeś kiedyś wreszcie przyjedzie? Kiszki mi marsza grają po tym jak po nich poskakałeś zbereźniku… nie wiesz, że to na ptaszku się figluje? Moje biedne jelitka…- żartował rozmasowując swój brzuch. A widząc minę maga powstrzymał go gestem dłoni.
- Ci! Ciiii…. Bo obudzisz mamusie łobuzie…- dodał i zachichotał ledwie słyszalnie tłumiąc wszystko w sobie, jednak trzęsące się ramiona w pełni zdradzały jego rozbawienie.