Drowning in hell

_____Seattle miało chujową pogodę. Nie od dzisiaj, nie od wczoraj. Kai wiedział o tym, ale jego zmarszczony nos wpatrywał się w mokre ulice przed nim z wyraźnym niezadowoleniem. Kałuże, smród i ciemność oświetlona tylko przez mrugające lampy. Pokazywał jak bardzo mu to nie odpowiadało, ale nie miał wyboru. Musiał pokazać swoją twarz, aby zapamiętali go. Wiedzieli komu nie wchodzić w drogę, na kogo uważać. Mniej roboty później dla niego. Głównie z pozbywaniem się trupów. Wysiadł z czarnego samochodu, kiedy zatrzymali się przed jednym z wielu burdeli. Tydzień temu należał jeszcze do Włochów, teraz? Każda kurwa musiała przejść na ich stronę, dostając piękny znaczek albo utonąć w morzu. Pewnie w częściach. Jako Głowa Czarnego Smoka nie wypadało, aby pojawiać się w takich miejscach sam, nawet jakby chciał znaleźć sobie jakąś szmatę do zanurzenia kutasa. Na około niego przemieszczało się więc ponad dziesięciu Azjatów. Uzbrojeni, gotowi zabijać i torturować, z szaleń w oczach, jak wygłodniałe psy. Ich miny poprawiły Kai’owi humor, zanim przekroczył próg „agencji towarzyskiej” zderzając się z bojowym nastawieniem burdelmamy. Widząc jej nieprzychylne spojrzenie, po prostu zdzielił ją w twarz pięścią łapiąc nos i przewracając na ziemię, a chłopcy zaraz rzucili się na nią, łapiąc pod pachy i przyciskając na kolanach do podłogi przed jego stopami.
– Długo tutaj rządzisz?
_____Spytał wystawiając dłoń w bok, a stojący najbliżej go Numer włożył papierosa miedzy dwa palce podpalając szybko zaraz potem. Kai jednak nie patrzył na niego, a na wzrok kobiety, która ciągnęli za włosy, aby patrzyła na niego jak do niej mówi. Kliknął językiem, gdy zobaczył w jej oczach, że chce się buntować dalej i bez czekania na jakąkolwiek odpowiedź kopnął ją w głowę jakby była piłką od razu nokautując. Chłopacy od razu puścili nieprzytomne ciało i rozejrzeli się po pomieszczeniu za kolejną dziwkę ciągnąć za kłaki, gdy się wierzgała i ustawili w podobniej pozycji – na kolanach, z głową bardzo nisko. Ta nie patrzyła na niego jakby chciała walczyć o coś, a zwyczajnie powstrzymywała łzy. Zaciągnął się fajką i wypuścił obłok dymu strzepując popiół na głowę brunetki przed jego stopami.
– Długo tutaj pracujesz? – spytał spokojnym tonem i zaciągnął się ponownie widząc, że po jasnej cerze zaczęły lecieć łzy. – Beczenie ci w niczym nie pomoże.
– P…Pięć lat – wydukała powstrzymując się przed szlochaniem, kątem oka widząc nieprzytomną i krwawiącą przełożoną. – N-Niezabijajcie mnie.
_____Te słowa wprowadziły chwilę ciszy, lecz każdy obecny członek Triady, wiedział, że to nie były poprawne słowa. Na ich twarzy pojawiły się szerokie uśmiechy. Zwłaszcza gdy Kai rozpiął swój czarny płaszcz i marynarkę, aby kucnąć niżej z papierosem i spojrzeć w oczy kurwie, która pewnie posikałaby się ze strachu w każdym momencie. Odciągnął tytoń od swoich warg i wypuścił dym prosto w twarz kobiety, akurat, kiedy łzy przepłynęły po policzku i spadły na podłogę.
– Zapomniałaś o pewnym słowie. – powiedział z uśmiechem, który zszokował kobietę, która od razu zaczęła myśleć co jeszcze miała powiedzieć, w końcu trafiając na swoją odpowiedź i przedstawiając ją cicho. – Proszę?
– Widzisz, jak chcesz to umiesz. – włożył papierosa między wargi i wytarł łzę z policzka cały czas przerażonej kobiety, po czym wstał i skierował się do tłumu. – Kto chce pracować dalej?
_____Na Sali nie pojawiło się początkowo wiele rąk w górze. Co niektóre kobiety i mężczyźni jakby podświadomie wiedząc co takiego musieli zrobić, aby przeżyć podnosili dłonie jakby nie było jutra. Inni wstrzymywali się, ale czując na sobie spojrzenia uzbrojonych członków grupy przestępczej. Wiedzieli jak zachowywali się Włosi. Kochankowie, którzy uwodzili serca, ale szanowali swoich pracowników. Widać mieli jednak za miękkie serce, bo zostali zupełnie zrównani z ziemią, a ich miejsce zastąpiła Triad’a. Okrutni Chińczycy, o których słyszało całe miasto. Najgorszym faktem było to, że specjalizowali się w ludziach. Częściach, całości i ich usługach. Gdy ostatecznie więcej niż połowa podniosłą dłonie, Kai westchnął i rzucił papierosa na ziemię gasząc go czarnym butem przyciskając do ziemi.
– Likwidujemy tą budę. Kto chce pracować będzie pracował. Reszta na części. – ogłosił swój werdykt. – Jak nie przejdą naszego treningu to też na części.
_____Nie brakowało mu kurew, które mogły zastąpić te, a nawet jeśli – mógł zrobić nowe. Uzależnione od gówna, gotowe na wszystko za nową działkę i brudne jak jebane ulice tego miasta. Potrzebowali lojalności od swoich dziwek, wyciągania informacji i zabicia przeciwnika rodziny, kiedy dostaną telefon od któregoś z Numerów. Czy mógł nauczyć tego te kobiety, które świetnie się bawiły pod rękami Włochów do tej pory? To była inwestycja biznesowa, a on ich nie robił na miejscu, bez zastanowienia i cyferek. Mafia żyła sobie spokojnie, dopóki nie postanowiła napluć mu w twarz miesiąc temu, kiedy przy nim, obrazili matkę bliskiego współpracownika. Zdecydowanie nie znali swojego miejsca, nie bali się Boga. Dlatego teraz odbywali z nim spotkanie.
_____Słysząc werdykt faceta, wiele osób w pomieszczeniu pobladło. Nie wieli o co chodzi z tym całym przechodzeniem treningu, ale już mieli gęsią skórkę. W nie mniejszym szoku znajdowały się te dziwki, które zapomniały podnieść rękę, teraz słysząc, że zostaną częściami. Triada bawiła się w handel organami więc… zostaną rozebrane na kawałki. Z miejsca wywołało to panikę. Ucieczki jednak zostały szybko zatrzymane celnym strzałem w głowę. Musieli posprzątać to miejsce, na pewno trochę ich umrze. Wraz z wystrzeleniem kobiety oraz mężczyźni pracujący w tym miejscu rozpoczęli chowanie się, uciekanie, krzyczenie. Zupełny zamęt, na który Kai odpowiedział tylko śmiechem. Prosto z serca, który okazał się znakiem dla każdego z ubranych w czarne garnitury, aby otworzyć ogień i zająć się tym miejscem. Z szaleńczymi uśmiechami na twarzach zabijali niezależnie od tego czy ktoś chciał pracować czy nie. Czy kucał, chował się, czy uciekał drzwiami i oknami. Bez znaczenia. Im więcej zwłok i ciał tym lepiej. Chcieli zobaczyć krew. Poczuć strach ofiary na swojej skórze.
_____Zapłakana brunetka przy stopach Kai’a siedziała i wpatrywała się przerażona w całą sytuację, lecz poza łzami spływającymi na twarzy nie było widać po niej żadnej reakcji. Ciemne oczy Szefa Triady spadły na kobietę, która odcięła się od tego, więc wyciągnął w jej kierunku dłoń i trzymając jej podróbek zmusił do patrzenia na siebie, posyłając jej dziwny uśmiech.
– Nie martw się, ty przeżyjesz. – prychnął i przeniósł dłoń na gardło, łapiąc po bokach i podnosząc ją, aby stała na stopach, a nie siedziała na kolanach. Założył jej ramię, przyciągając do siebie i szepcząc do ucha. – Ale tylko to. Pożegnaj się.

_____Włosi nie byli najbardziej zorganizowanymi ludźmi na świecie. Mieli swoje zasady, ale były one tak luźne, że Kai nie mógł zrozumieć, jak utrzymali się tak długo odpychając inne rodziny, gangi i mniejszą przestępczość zorganizowaną. Może chodziło o brak zainteresowania regionem, a może dopiero w ostatnich latach aż tak się popsuło. Siedział w fotelu, z papierami zawalającymi każdy blat w jego okolicy. Stolik kawowy, jakieś przejezdne wózki, nawet podłoga nie była oszczędzona. Szczęśliwie nie musiał się tym zajmować sam. W pomieszczeniu, kawał dalej siedziała grupka mężczyzn ubrana w dobre i dopasowane garnitury. Mówili mu o liczbach, o tym jak zamierzają podzielić swoje regiony, czym będą się zajmować. Były to nowe numery, które miały stać się czymś na wzór pierwszych managerów konkretnych regionów. On jako głowa organizacji, Głowa Smoka, nie będzie sam nad tym wszystkim panował i rozporządzał. To za dużo roboty, a on nie miał tylko jednego miasta do utrzymania. Było to całe wybrzeże. Kto więc będzie między tymi ludźmi, a nim? Ta decyzja zapadnie za kilka dni lub tygodni. Zależnie jak dobrze poradzą sobie w zadaniach, które przyjęli na siebie.
– Co z tą kobietą? – odezwał się zupełnie nie skupiony na tabelkach przed nim. Podniósł spojrzenie omiatając po otoczeniu. Widział na twarzach zebranych, że nie rozumieją pytania. – Ta dupa z burdelu co przeżyła trzy dni temu. Co z nią?
– Ah! – odezwał się facet z różową teczką w dłoni. – Została wysłana do innego burdelu. Pewnie teraz opowiada historię z tamtego wieczoru innym kurwą. Zrobiliśmy to, aby trochę ułatwić sobie pracę ze zmianą zarządzania.
_____Pokiwał głową z lekką aprobatą. Obiecał jej, że przeżyje, ale nie mówił jak długo, co i gdzie. Nie mógł rzucać słów na wiatr. Zaufanie było jedną z niewielu rzeczy, które trzeba posiadać, aby odnosić sukcesy. I to w każdym biznesie, a Triad była biznesem, lecz dość nielegalnym. Nie mogło być inaczej, gdy większość członków kochała przemoc, zostawianie ran i pisanie nożem swoje imię na własnej kochance. Jak zostanie blizna świetnie, jak się zagoi – sprawę trzeba powtórzyć, a koledzy będą śmiać się z ciebie na kilometry.
– Co z resztą?
– Ci co przeżyli, zostali podtrzymaniu przy życiu, aż wyciągnęliśmy wszystkie organy, a potem pozbyliśmy się resztek. – odezwała się góra mięśni, która miała bliznę przebiegającą przez środek twarzy. Na pewno nie dostarczało mu to za dużo uroku u kobiet, ale jego ludzie się za to idealnie słuchali. – Mamy jeszcze kilka burdeli, które zostały tak samo potraktowane. Czy chce Lider zobaczyć liczby?
_____Kiwnął głową i mężczyzna podniósł się z kanapy podchodząc do niego i składając mu kilka kartek papieru w dłoni robiąc to z wielką gracją i delikatnością, okazując we wszystkim szacunek. Prawda była taka, że zebrani tutaj ludzi nie powinno mieć szansy spotkać głównej lidera, głowę smoka. Powinni odbić się od którego zastępcy i na tym skończyć. Spotkanie numeru 489 było niczym marzenie, które właśnie się ziściło, bo Włosi postanowili napluć złym zachowaniem w twarz podczas pewnego zwyczajnego posiłku w środku LA. Może powinni złożyć im kwiatki na grobie w podziękowaniu?
_____Kai złapał za kartkę i przyglądając się tabelkom mógł dojść do wniosku, że w sumie dobrze zrobili pozbywając się tych burdeli, których zamierzali. Wyczyścili teren, na który teraz mogli nałożyć swoje dłonie w szarych rękawiczkach, nie ujebaną brudną krwią. Chociaż czy faktycznie to było aż tak ważne? Zbiory były dobre, to się liczyło. Cyfry mu się podobały, pewnie będzie mógł to pokazać Ojcu oraz Babci, która pewnie będzie dzwonić niedługo z pytaniami. Była aż nazbyt zainteresowana tym przejęciem, chociaż zwyczajnie by je olała. Może ma jakieś miłe wspomnienia z tym miastem? Kliknął językiem pogrążony w swoim myślach i planach, nie zwracając uwagi na przerażenie wkradające się na twarze jego podwładnych. Mogli stracić dzisiaj dłoń lub życie, jeśli tylko coś mu się nie spodobało. W pewnym momencie do pomieszczenia weszły dwie kobiety z tacami. Na jednej znajdowała się herbata, na drugiej – narkotyki. Trzeba było sprawdzić nową partię zanim zostanie wysłana po mieście. Spotykając się jednak z ciszą i ciężką atmosferą, nie wiedziały, czy mogą podejść czy nie. Gdy Kai skończył swoją podróż w głowie i wrócił widząc atmosferę, kiwnął gestem dłoni do kobiet, aby podeszły co uspokoiło wszystkich. Widać nie chodziło o nich.
– Mamy niezapowiedzianego gościa. – odezwała się jedna z nich, skąpo ubrana Azjatka, która położyła herbatę koło zebranych. – Wpuścić go po zebraniu? – spojrzała w twarz Lidera, a Kai widząc jej spojrzenie kiwnął głową lekko niezainteresowany. Zabójca by się nie anonsował. – Zrozumiałam.
_____Odpowiedziała i wyszła z drugą, która także zrobiła już co miała. Zebranie trwało jeszcze z dobrą godzinę po czym Kai został sam. Z tylko kilkoma teczkami na stole. Były to informacje o politykach, partiach politycznych i zgromadzeniu, które mówiło o kontroli miasta, ale potrzebowało na to mnóstwo pieniędzy. To właśnie do nich będzie musiał odezwać się Kai, aby zapewnić sobie i swoim ludziom spokój w biznesie. Cisza jaka mu została nie trwała długo, gdy ktoś zapukał do drzwi, ale nie wszedł czekając na pozwolenie. Uniósł brew do góry wpatrując się w podwójne drzwi, które nigdy nie są tak traktowane. Ludzie wchodzą, a potem witają go prawie na kolanach. Widać, że niezapowiedziany gość nie należał do jego szeregów.
– Wejść. – powiedział głośniej i rozłożył się wygodnie w fotelu, trzymając w dłoni starą i wartościową porcelanę z zieloną herbatą. Patrzył na gościa nie rozumiejąc co biały Amerykanin mógł chcieć od niego. – Dam ci dziesięć minut. Zaciekaw mnie.
_____Samą posturą czy ubiorem nie ocenia się człowieka, kiedy samemu siedział w garniturze, lecz z podwiniętymi rękawami białej koszuli, bez marynarki czy kamizelki na miejscu. Wpatrywał się w swojego gościa gestem ręki pokazując mu, aby usiadł gdzieś, bo nawet jeśli mówimy tylko o dziesięciu minutach to warto na spokojnie, na siedzącą powiedzieć o co chodzi. Wtedy Kai dowie się więcej niż z ledwo poruszającej się wargi, bo język nie umie ułożyć słowa ze strachu.

_____Jego chłopcy byli mądrzy. Wiedzieli, że jeśli ktoś powie, że ma sprawę prosto do niego – nie mogą tego zbyć jako gadanie biedaka lub smutnej duszyczki. Jeśli ktoś faktycznie miał sprawę do niego byłoby to bardzo złe,  dla nich, kiedy zignorują człowieka. Jeśli jednak okaże się, że sprawa nie zainteresuje Kai’a, klient dostanie szybki bilet na drugą stronę. Ten człowiek nie był osobą, która marnuje swój czas na nic nie znaczące i nie wnoszące projekty. Jednak zanim nastąpi przesądzenie o czyimś losie wypadałoby wysłuchać gościa. Skoro już zaryzykował życiem i pojawił się przed nim, ze swoja historią, pomysłem, opinią. Z twarzy chłopak nie był brzydki, wydawał się dość młody, ale z białymi zawsze był ten problem, że nie wiesz, ile mogą mieć lat, a powiedzenie, że ma 30 mogłoby oznaczać co by liczył tylko 16 wiosen. Zawsze są młodsi niż wyglądają. Czy tak samo było w tym przypadku?
_____Układy.. Miał ich mnóstwo, więc chciał przestać słuchać tak szybko jak zaczął, ale słysząc, że rozmawia z kurwą – postanowił posłuchać dalej. One zwykle miały dobre pomysły, były mądre. A przynajmniej tylko takie on spotykał. Ogarnięte i rozumiejące swoją sytuację. Im słuchał jednak dalej tym więcej wątpliwości co do chłopaka posiadał. Mówił prawdę, bo faceci rozwiązuje sobie usta przy kurwie, to nie filmy czy książki, aby siedzieli i tylko pieprzyli o tym, że pieprzą. Słysząc ostatnie zdanie – zaśmiał się pod nosem. Może na to nie wyglądało, ale faktycznie skupiał się na tym co wychodziło z ust dziwki. Odstawił porcelanę i powędrował czarnym spojrzeniem na twarz i błękitne oczy chłopaka. Triad’a nie lubiła ludzi, którzy stawiali siebie nad całą grupą, ale ratowanie siebie było ważniejsze od przywiązania do grupy. Poza tym, cała ta sprawa i układ, który został zaproponowany, brzmiał komicznie. Kai był skłonny uwierzyć, że to żart ze strony jakiegoś ukrytego wroga. Nie wierzył dziwce z burdelu, ale też nie zamierzał od razu jej zabić za marnowanie jego czasu. W końcu oferował coś czego potrzebował, a fakt, że ratował swoja dupę rzucając resztę na pożarcie otchłani czarnego rynku wskazywała na zmysł przetrwania. W niebieskich tęczówkach dostrzegał też desperację i faktyczny strach. Mógł położyć jakieś żetony hazardowe na to.
– Oferujesz mi informację za co dokładnie? – rzucił pozbywając się uśmiechu z twarzy. Mówimy w końcu o biznesie. – Przeżycie to nie jest dokładna cena. Nie zagwarantuje ci nieśmiertelności. Czego chcesz?
– Żyć, tylko tyle chcę, a przynajmniej do czasu, aż nie znajdę swojego brata. Zapewnij mi ochron-
– Za długo. – wszedł mu w słowo nie pozwalając dokończyć całej myśli. Na jego czole pojawiły się zmarszczki niezadowolenia. – Odpowiedź na pytanie. Czego chcesz?
– Twojej ochrony.
_____Teraz czuł, że dokądś zmierzają. Układ więc prezentował się w taki sposób, że w zamian za pewny stopień nietykalności dostanie informację. Chłopak nie chciał przestać się kurwić, nie szukał wyjścia z długu, bo pewnie dlatego siedział w burdelu – szukał przeżycia w tym brudnym świecie. Uśmiechnął się lekko. Był wstanie to zrobić, a przynajmniej przetestować co takiego potrafi i czy faktycznie dostarczy mu potrzebne informacje.
– Jak masz na imię? – rzucił. – Jeszcze się nie przedstawiłeś.
– Aiden, nazywam się Aiden Bridges
_____Uśmiechnął się lekko, co nie uciekło spojrzeniu Kai’a. Myślał, że jest na dobrej drodze do sukcesu? Nie zamierzał go wyciągać z tego przeświadczenia, ale jednocześnie nie wierzy się na słowo każdemu kto wpada ci do biura. Nie, kiedy jesteś człowiekiem, którego można się bać lub nienawidzić.
– Aiden, mam dla ciebie w takim razie zadanie. – powiedział spokojnie wkładając dłoń lekko pod podłokietniki i wciskając mały przycisk, który wyczuł pod palcem, aby sekundę później wrócić dłonią na swoje miejsce. – Dostałem od Włochów kobietę, którą mam poślubić. Nie tych skąd. – uśmiechnął się lekko, bo jednak ktoś mógł tak pomyśleć. – Jest czymś na wzór darów ofiarnych, owcy na ołtarzu, abym nie zainteresował się Chicago i tamtejszą mafią.
_____W tym momencie otworzyły się drzwi bez pukania i dwie kobiety spotykając się z jego wzrokiem ukłoniły się lekko wchodząc głębiej. Jedna podchodząc z tacą, na której był dzbanek herbaty z dwoma filiżankami. Druga, ta sama, którą pewnie biały Amerykanin widział w recepcji, miała na ramieniu kilka dokumentów. Skąd wiedziała co przynieść? Na tym polegało jej zadanie, słuchała dokładnie tego co się działo w pomieszczeniu przez podsłuch. Jeśli Kai nie zamierzał dopuścić do zewnętrznej kontroli rozmowy, kobieta z recepcji była wcześniej upomniana. Głowa Czarnego Smoka był trzecią osobą do władania główną gałęzią w Chinach, niczym rodzina królewska przestępczego światka. Jak można się spodziewać miał więcej wrogów niż przyjaciół od serca. Podsłuchiwanie rozmowy dla bezpieczeństwa to najmniejszy ze sposób ochrony jego osoby. Kai złapał za podaną mu teczkę, która zawierała informację o kobiecie, jego narzeczonej i podał ją w stronę człowieka, który dopiero chwilę temu się przedstawił, ale pewnie inna osoba już szybko wszystkiego o nim co tylko można się dowiedzieć.
_____W białej teczce znajdowało się kilka zdjęć włoszki, o bardzo jasnej skórze. Blond długie włosy, odpowiednio duży biust, aby nie wyglądał na zrobiony, bo pewnie nie było. Nie sprzedaliby mu plastiku, zwłaszcza, że reklamowali ten towar jako „nigdy nie dotknięty przez mężczyznę”. Miała być tak czysta jak tylko się da, wyglądać jak anioł i cały czas ubrana na biało. Pod zdjęciem widniało jej imię: Tatiana Rosa Marinello. Kobietą, którą miał wziąć za żonę, ale problem był taki, że nie chciał. Nie mógł jej także odesłać z kwitkiem, bo dopiero co przejął Sydney – potrzebował swoich ludzi tutaj, a nie toczących wojnę gdzieś tam.
– Nie mogę jej odesłać, bo wybuchnie wojna, więc kobieta nie może być dziewicą. Wtedy ślub zostanie odwołany. – zaczął, kiedy zobaczył, że Aiden rozpoczął zapoznanie z zawartością teczki. – Jak widzisz, dostanie ode mnie kartkę na wydatki. Jeśli wyciągniesz od niej ten numer pin i zdobędziesz nagranie jak ją posuwasz dostaniesz to czego chcesz. Układ. – przysunął się bliżej łapiąc za filiżankę z ciepłym trunkiem i upijając trochę, opierając się wygodnie w fotelu. – Dam ci na to tydzień. Przeczytaj, ile musisz i idź.
_____Tatiana znajdowała się w mieście od dwóch dni, Kai miał na nią oko wiedział, gdzie lubi chodzić, gdzie wydaje pieniądze, kiedy wracała do mieszkania, które przygotował dla niej mężczyzna. Nic z tego nie było miłe i fajne. Nie mógł sam jej puknąć i mieć tego za sobą, bo miała zostać dziewicą do ślubu, ale to nie znaczyło, że sama potykając się i nieszczęśliwie wpadając na kutasa kogoś innego nie anulowałaby ślubu. W końcu nie byłaby czysta i pożądana. Stałaby się towarem używanym, a on mógłby ja oddać rodzinie i niech tylko powiedzą jedno złe słowo w jego stronę, że nie upilnował. Nie musiał, nigdy nie powiedział, że to zrobi. Kai dotrzymuje swojego słowa, ale najpierw musi je dać.

_____Włosi mieli swoje zasady, tradycje i obyczaje. Jednym z nich było, że kiedy kobieta dostaje pierścionek na palec – staje się własnością tego mężczyzny. Nie istnieje pod jurysdykcją ojca czy matki, a tylko pod swoim mężem. Z jednej strony brzmiało to romantycznie i jak idealna ucieczka od zwykle patologicznych rodzin, z drugiej, twój mąż mógł być ostatnim chujem i prostakiem. Kai zdawał sobie sprawę, że z jego pozycji kobieta, która nigdy nie dotknęła mężczyzny jest lepszym towarem niż kurwa dająca mu dziecko, ale on na razie nie myślał o dzieciach skupiając się tylko na ambicjach powiększenia tego co posiada. Prawdopodobnie w odpowiednim czasie pobierze swoją spermę i odda w dobre ręce, aby ktoś się tym zajął, a on dostanie po 9 miesiącach dziecko na dłonie. Noworodka męskiej płci. Reszta dzieci, według zasad, pewnie zostanie zabita – tak samo każdy kto mieszałby w tym procesie palce. Kai bowiem nie chciałby, aby potem jego syn i spadkobierca słyszał od innych, że został zrobiony w probówce, bo ojciec nie był zainteresowany pieprzeniem jego matki. Sprawą przedłużania rodu zajmie się jednak, kiedy indziej, teraz - miał kobietę podając się za jego narzeczoną bez tego jebanego pierścionka na palcu, a to podnosiło mu ciśnienie jak tylko pomyślał o tym.  
_____Spojrzał na siedzącego przed nim “Aidena Bridgesa”, a przynajmniej za taka osobę się podawał. Jako Lider wiedział, że robią czystki, bo sam to zarządził, nawet w jednej uczestniczył pozostawiając kurwę z miłą twarzą przy życiu. Był wstanie uwierzyć, że osoba przed nim także dawała dupy za pieniądze, pewnie rodzinne długi, ale nie miał tych informacji pod ręką. Ile musiałby mieć czasu, żeby poznać i zapamiętać twarz oraz dane każdej prostytutki w tym mieście? Żaden szanujący się biznesman tego nie robi, ich czas jest cenniejszy. Widział, jak chłonie informację i stara się sformułować plan. Cóż. Jeśli pozbędzie się tej blondynki z jego mieszkania był wstanie nawet zamknąć oczy i uwierzyć w kłamstwo o imię czy tożsamość. Ważne, że kolejnego dnia, będzie mógł ją bezpowrotnie wsadzić w samolot i odesłać. Zresztą, na co ona liczyła? Kai nie widział jej ani razu na oczy, ale już czuł, że jej nie trawił po sklepach, gdzie przykładała swoją kartkę do czytnika. Mogła być najpiękniejsza na świecie, ale jak nosiła pudrowe pantofelki to Kai nawet kijem jej nie dotknie. Był wychowany w kulturze innej niż typowi Amerykanie. Nie potrzebował najpiękniejszej na żonę, nie potrzebował dziewicy czy najbogatszej w mieście. Za żonę weźmie kobietę, która będzie jego partnerką w zbrodni i zamiast krzyku widząc krew, wkurzy się, że ktoś brudzi drogi dywan. Czy byłby wstanie ją pokochać? Pewnie nie, ale miałby w niej lojalnego pobratymca i partnera, a tego potrzebował.  
_____Słysząc pytanie wydobywające się z ust chłopaka, miał ochotę się zaśmiać w sercu, bo jednak nie było pewniejszej drogi na tamten świat jak narkotyzowanie córki mafiosa, “zgwałcenie” jej i to jeszcze, kiedy miała narzeczonego. Nawet gdy ten mężczyzna nie wziął do tej pory za nią odpowiedzialności. Jak więc odpowiedzieć na takie pytanie, kiedy masz ochotę wyśmiać się komuś w twarz? Kai znał rozwiązanie, zadać mu kolejne pytanie.  
- A chcesz mieć poderżnięte gardło? - rzucił zupełnie niewzruszony w głowie kalkulując na ile podobnych pomysłów można jeszcze wpaść. - To się właśnie stanie, jak dowiedzą się kto i jak pozbył się tego dziewictwa.
_____Widząc jak szybko w odpowiedzi chłopak postanowił się zwinąć, pewnie czując, że musi wymyślić sobie plan na spokojnie, Kai nie zamierzał go zmusić do zostania i przedstawienia wszystkiego z miejsca. Niech myśli i kombinuje jak długo chce. W końcu on nie miał nic do stracenia, a dużo do zyskania. Nie mógł jednak pozwolić, żeby chłopak wyszedł stąd sam, nie ufał mu na tyle, aby doszedł do drzwi wejściowym bez kogoś patrzącego na jego ręce.  
- Odprowadzą cię do wyjścia. - odezwał się ruchem głową skupiając uwagę na kobietach, które szybko przyjęły jego rozkazy i wyszły z “Aidenem” z pomieszczenia, a na ich miejsce, jeszcze przez niezamknięte drzwi wślizgnął się kolejny gość do pomieszczenia. Widząc go jednak, Kai wyraźnie podniósł brwi do góry w geście zaskoczenia, lecz reszta jego twarzy pozostała niezmienna bez wyrazu. - Ciebie się tutaj nie spodziewałem.
- Kto to był? - spytał gość w czarnym długim płaszczu, z dłońmi wsadzonymi w kieszenie lekko świecącego materiału. W głosie można było usłyszeć, że się uśmiecha. - Nowy informator?  
- Zobaczymy kim będzie, ale trzeba go sprawdzić. - westchnął przy okazji gestem ręki zapraszając, aby usiadł na wolnym fotelu. Ten jednak nie usiadł we wskazanym miejscu, a podszedł bliżej siadając na oparciu fotela, który zajmował Kai. - Chętnie tobie oddałbym to zadanie... - gość wyciągał w tym momencie dłoń z kieszeni i położył ją na policzku mężczyzny, kierując jego twarz w swoją stronę. - Co ty robisz Yi Nuo?
- Sprawdzam jak mocno jesteś zmęczony. - na kobiecej twarzy pod kapturem pojawił się lisi uśmiech, a czarne oczy zwęziły się lekko. - Nie wiem czy mam padać na kolana czy tylko przyjąć polecenia i wyjść. Na co masz ochotę?
_____Ciemnowłosy lider prychnął odtrącając dłoń kobiety i wzdychając ciężko spojrzał na nią ostro. Ta tylko zaśmiała się do niego i z wstała unosząc ręce w geście kapitulacji. Nie zamierzała go irytować bardziej niż już był. To był szybki bilet na tamten świat. Kai także widząc jej zachowanie uspokoił się trochę i sięgnął po filiżankę, która natychmiastowo została uzupełniona przez czarnowłosą chińską piękność.  
- Yu Nuo
- Tak, Mistrzu. - kucnęła na jedno kolano trzy kroki od lidera. - Czekam na rozkazy.  
- Sprawdź go. Dowiedz się wszystkiego i zacznij szukanie tego “brata”, jeśli istnieje. - upił łyk herbaty i spojrzał na ciepławy napar o zielonym kolorze, który podobno koił nerwy. - Jeśli znajdziemy tego brata przed nim, pochwyć i przytrzymaj. Jeśli mam wchodzić w jakieś układy to wykorzystamy go jak się da, a potem pozbędziemy się spełniając obietnicę.
- Oczywiście. - odpowiedziała krótko i wstała z kolana prostując się i gubiąc poważną twarz. - Będzie tak jak chcesz. Zacznę od sprawdzenia podstawowych informacji i wskazania człowieka, który będzie go śledził. - uśmiechnęła się, uroczo przekręcając głowę na bok, dłoń przykładając na serce. -Jutro otrzymasz wszystkie informację jakich tylko mógłbyś pożądać.

_____Gdy tylko Yi Nuo kocim krokiem opuściła pomieszczenie z nowym zadaniem, szczelnie zamykając za sobą drzwi jeszcze posyłając mu ostatnie uśmieszki, mógł odetchnąć. Nie tylko od tych wszystkich ludzi, ale także od faktu, że miał wiele zadań do wykonania, a do wszystkiego potrzebował informacji. Nie zamierzał, niczym typowy gangster, grozić każdemu pokoi wyciągając ich brudy na wierzch i sprzedając dzieci do najgorszych zboczeńców. To się powoli robiło nudne oraz ujmujące honor. Czy w końcu nie stać go było na lepsze rozwiązanie? Z pieniędzmi oraz odpowiednimi materiałami spokojnie będzie wstanie zebrać sobie resztę śmietanki miasta, bo brakowało mu tylko kilkunastu osób do całego zestawu i faktycznego przejęcia miasta. Nie musiał mieć w kieszeni każdego polityka, urzędnika, policjanta. Wystarczyło mieć tych kluczowych. Jedni z własnej woli będą ignorować go oraz poczynania w ciemnym alejkach, drudzy potrzebują pomocy. Wstał ze swojego fotela i prostując się na równe nogi podszedł do wielkiej przeszklonej szyby zajmującej większy kawałek ściany. Patrzał przez nią, na jeden z niewielu pogodnych wieczorów w Seattle. Zwykle padało, wiało, było pochmurno, zimno i chujowo. Dzisiaj wyjątkowo - widać byłoby gwiazdy, gdyby nie poświata miasta oświetlająca prawie całe niebo. Niestety, nie było to wieczne obudzone miasto Las Vegas, ale ludzie nadal bytowali do późnego wieczoru. Patrząc na ruchliwą ulicę, mijające samochody i przechodniów nieświadomych co faktycznie wydarzyło się za kulisami - uśmiechnął się lekko. Wyciągnął telefon z kieszeni i wybrał numer przykładając go do ucha.  
- Biuro Pana Graysona, Ava Fonseca. W czym mogę pomóc? - odezwał się wręcz automatycznie kobiecy głos w słuchawce. Po chwili jednak chyba zobaczyła do kogo należał ten telefon, ponieważ szybko przeszła z automatu, na bardziej spersonalizowaną wiadomość. - D-Dzień... Dobry Wieczór Panie Lou. Pan Grayson czekał na wiadomość od Pana, zaraz przekażę połączenie dalej.
- Nie trzeba. - powstrzymał kobietę szybko, bo jednak Kai miał w miarę dobry humor, nie zamierzał niszczyć go sobie rozmową z Graysonem. - Powiedz mu, że dostanie poparcie, ale musi być gotowy na cenę. Niech zadzwoni jak się zdecyduje.
_____Nic w tym świecie nie było za darmo, a w tym jego pomoc finansowa, aby wygrać wybory. Nie czekał na dalszą wiadomość od kobiety zwyczajnie rozłączając się i z lekkim uśmiechem skierował się do wyjścia ze swojego gabinetu. Na dzisiaj już skończył swoje zadania tutaj, czas iść w teren. Stawiając pierwszą stopę na korytarzu od razu pojawiła się przed nim jedna z sekretarek, czy tam asystentek. Nazywaj je jak chcesz, maja robić wszystko co im każą. Włącznie z rozkładaniem nóg, jeśli Kai zobaczy, że jego gość bardziej od interesów zaciekawionym jest co chowają pod spódniczką. Były ich trzy, a najstarsza właśnie patrzyła na niego wyczekująco czego od nich potrzebuje. Wiedziały o jego grafiku i on także wiedział, że ma jeszcze spotkanie z kimś za chwilę. Jakimś mniejszym okolicznym gangsterem, który postanowił spojrzeć mu w twarz. Że też musiał się tłumaczyć...
- Nie przyjmuje dalej w gabinecie, idę w teren, jak chcą mnie spotkać niech się pojawią na miejscu. - westchnął. - Zawołaj Fu i Han’a.
- Tak, Liderze. - ukłoniła się przyjmując zlecenie i gestem ręki przywołała inną. - Prosimy o możliwość, aby ona towarzyszyła Tobie. - Kai spojrzał lekko unosząc brew na inną dziewczynę, która się pojawiła. Nie kojarzył jej zupełnie, czyżby była nowa? Wrócił swoim ciemnym spojrzeniem na kobietę licząc na więcej informacji, które dostał od razu. - Nazywa się Lang Xia, jest nowy talentem, który ma mnie zastąpić.
- Wiesz już gdzie chcesz kontynuować pracę? - spytał luźno wyciągając dłoń i łapiąc młodziutką dziewczynę za podbródek oglądając ją z każdej strony jakby była towarem na sprzedaż. Po czym wrócił wzrokiem do sekretarki, która mogła mieć maksymalnie 35 lat, cały czas prezentowała się nienagannie. Kobieta nie chciała od razu odpowiadać na to pytanie widocznie pesząc się, jakby obawiała się czegoś. - Mów
- To bardzo nagannej z mojej strony, ale myślałam o kierownictwie nad placówką. - powiedziała bardzo szybko patrząc uważnie na twarz Smoka, który prawie pożerał ją spojrzeniem. - Wiem, że to aroganckie z mojej strony, lecz dopiero przejęliśmy to miasto i nie posiadamy ludzie w każdym miejscu.
- Nad czym dokładnie myślałaś? - spytał puszczając niejaką Lang Xia, która od razu odsunęła się kilka kroków za starszą koleżankę. - Na pewno miałaś konkretny pomysł na siebie.
- Tak. - odpowiedziała kłaniając się. - Opium.
- Jeśli spełniasz wymagania, masz moje pozwolenie.  
_____Rzucił i skierował się do wyjścia nie czekając na słowa podziękowania czy robiące małe kroczki na obcasach kaczątko. Tego wieczoru kolejne miejsca, poznały jak wyglądał Kai, nowa największa moc sprawcza tego miasta. Zarówno kolejne burdele, restauracje, kluby nocne i miejsca, gdzie można zaopatrzyć się w narkotyki. Prawdą było, że połowa z tych punktów na mapie już dawno oczekiwała ich wizyty, dawała mu haracze, przeszła na jego stronę. Miło było jednak zobaczyć ich z bliska i spojrzeć w przestraszone oczy właścicieli, obawiających się bardziej o to, że urażą Kai’a niż o to, że wpadnie policja i posadzą ich w więzieniu.
_____Siedząc na przygotowanym krześle patrzył jak grupka jego chłopaków obija wiszącego starszego mężczyznę, który przed chwilą postanowił rzucać głupie komentarze w stronę zakłopotanej Lang Xia. Młoda Azjatka na dobrą sprawę nie była nawet legalna w tym kraju, nie przekroczyła 21 roku życia. Rzucanie w jej stronę sprośnych komentarzy to jedno i pewnie nikt by nie zareagował, ale robili to tuż obok Kai’a, który nie zamierzał tego słuchać. Jego sekretarki bowiem były najlepszym towarem, którego dotykać mógł tylko on sam i osoba, która mogła przynieść im wystarczająco wysokie benefity. Zresztą patrząc na fakt, że miała jakieś 17 lat, oparł się mocniej na siedzisku i odwrócił głowę w bok, tam, gdzie stała i chowała się małolata.  
- Jak masz na imię? - spytał nie ściągając spojrzenia z wiszącego mężczyzny, który jeszcze nie przyznał się do błędu. - I ile masz lat.
- Lang Xia, jeszcze 16, Liderze. - odpowiedziała cichym głosem. - Zostałam przysłana tutaj od razu po skończeniu teoretycznego treningu.
- Z głównego landu?
- Tak.
_____W tym momencie mężczyzna odwrócił się całym ciałem, lekko zaskoczony. Oparł jedno ramię o oparcie krzesła i omiótł wzrokiem kobietę od góry na dół. W jego głowie narodziła się pewna obawa. Nie interesował się tym, że dziewczyna była jeszcze młodsza niż przypuszczał. Poprzednia także była poniżej 21 roku życia. Wiedząc, że z samego oglądania jej nie dojdzie do żadnych wniosków postanowił spytać.  
- Nie widziałaś nigdy na oczy penisa, prawda? - jego ton był bardziej lekko poirytowany aniżeli zaskoczony na tym etapie, a gdy Lang Xia lekko pokiwała głową, westchnął. Potrzebował paczkę fajek, z której mógł poczęstować każdego, a nie taką, którą będzie musiał przy nich otwierać. - Wybierz sobie kogoś, dzisiaj zaliczysz swój pierwszy raz.
- Czy... mogłabym wybrać ciebie, Liderze? - spytała przybierając przy okazji kolor buraczków dodając po chwili cicho pod nosem. - Yimu mówiła, że to największy honor...

_____Idea, że twoja nieletnia sekretarka wskakuje ci do łóżka nie powinna się nigdy wydarzyć w rzeczywistości. W ich świecie jednak? Było to całkiem normalne. Chociaż lepszym porównaniem byłoby zrobienie tego jako “nieletnia dziewica ma swój pierwszy raz z gangsterem”. Zwykle chodziło o ochronę rodziny, o pieniądze, bezpieczeństwo. W końcu nie porwą cię i nie sprzedadzą kiedy należysz już do kogoś. Trzeba uważać na dumę drugiej mężczyzny… Zupełnie pomijając przy tym stojącą między nimi kobietę. Kai siedział w czarnym szlafroku z filiżanką kawy i patrzył na ulicę miasta, które w swoim ponurym klimacie było stałe. Chyba tylko on jeden mógł wiedzieć co takiego działo się w jego głowie, że nagle zmarszczył brwi jakby przypomniał sobie coś niemiłego i wzdychając ciężko złapał za kubek z kawą dopijając ją do końca, jeszcze przed tym spoglądając w drogą, porcelanową część zestawu. Odstawiając ją na brzeg stoliku podniósł spojrzenie do góry i zderzył się z zafascynowanym spojrzeniem niezapowiedzianego gościa. Było tylko kilka osób, które mogły wejść do jego mieszkań jak do siebie i akurat ta osoba miała klucze. Zwykle nad ranem musiała wyjść z łóżka, ponieważ wrogowie nie śpią, a informację trzeba zebrać. Poprawiła swoje czarne włosy do tyłu i z uśmiechem podeszła bliżej wystawiając w jego stronę teczkę. Skórzaną, o ciemnej barwie, z miejsce na pióro, które faktycznie było pod ręką. Wyglądało jakby miał podpisać coś ważnego, ale gdy otworzył, żeby spojrzeć na zawartość  –  przywitały go zdjęcia kurwy z wczoraj z kilkoma różnymi osobami. Kai uniósł lekko brew do góry i pytająco spojrzał na Yu Nuo.
 –  Jak obiecałam przychodzę z informacjami o chłopaku.  –  odpowiedziała po krótce dając swojemu szefowi moment, aby odsunął zdjęcia i dostał się do papierów pod nim.  –  Data urodzenia, kopia dokumentów, ilość długów do spłacenia i czyje są.  –  ostatnie słowo wypowiedziała nasycając je wręcz dźwiękiem, wprawiając swoje usta do ponadprogramowej pracy. Zgubiła jednak ten zabawny ton widząc spojrzenie Kaia. Nie zamierzała go wkurzać z rana.  –  Jego brat mieszka u nas, w San Francisco. Dość pokaźnie się dorobił. Prawdopodobnie mógłby pomóc ze spłatą długu gdyby nie odcięli się od ciebie.
 –  Czyli zemsta.  –  skwitował prawdopodobny powód poszukiwania brata.  –  W takim razie jeśli się zobaczą będę miał morderstwo do posprzątania.
 –  Tego nie byłabym pewna, ale…  –  odezwała się faktycznie wyrażając swoją niepewność do takich wniosków.  –  Wydaje mi się, że Aiden Bridges nie wie czy jego brat ogólnie żyje czy nie.
_____Chińczyk nie zamierzał komentować tych przypuszczeń, a zwyczajnie poczekać na dowody. Na ten moment wiedział, że gdyby jakimś cudem Włoszka trzymana w klatce okazała się bardzo łatwym okazem do upolowania, ten człowiek załatwi jeden z jego problemów, a on będzie mógł się skupić na pracy. Nie myśleć, że po mieście, które dopiero co przejął kręci się kolejny Włoch z gorącą krwią i pewnie głupimi pomysłami w głowie. Sam w sercu bardzo chętnie by zobaczył to nagranie. Co prawda blondynka wyglądająca jak Anioł nie była jego typem, to miło byłoby popatrzeć jak ta kamienna i przerażona miną, którą pewnie by dostawał do końca życia, stała się czymś innym. Pewnie przyjemnością na nagraniu, kurwa powinna wiedzieć co robi, a potem faktycznym przerażeniem do czego dopuściła.
 –  Co wiemy na temat tego brata?
_____Rzucił luźno, a Yu Nuo nachyliła się pokazując mu dekolt prosto w twarz przerzuciła dwie kartki. Kobieta uważnie patrzyła czy przypadkiem nie jest zainteresowany jej ciałem. Gdy jednak jego wzrok skupił się tylko na dokumentach, nie brnęła w to dalej. Znała Głowę Smoka na tyle, aby zrozumieć jego emocje. W tym momencie te informacje były dla niego ważniejsze od laski robiącej mu dobrze. W normalnych okolicznościach pewnie także by kiwnął głową zwyczajnie, ale jego kolega pracował dość długo tego poranka i Kai nie miał ani humoru ani apetytu na więcej. Jego spojrzenie pożerało nie ciało Yu Nuo, a informację na kartce. Brak nazywający się teraz Tyler Lewis, miał żonę oraz dwójkę dzieci. Jego teściowie też nie byli jacyś przeciętni, ale im wyżej stali tym większy będzie ich upadek jeśli okaże się, że młodszy brat jest kimś pożytecznym w jego rękach. Nie potrzebowali informacji o jego wzroście czy wadze, wystarczyło zdjęcie, gdzie pracuje, jakim samochodem jeździ.. Gdzie mieszka, aby w razie czego zrobić mu wizytę. Triad’a była znana na tamtych rejonach jako główna moc sprawcza podziemia. Prawnik pokroju Logana Murphiego na pewno o nich słyszał, a pewnie też musiał bronić jedną ze stron w konflikcie. Już nie o brudy tutaj chodziło, a o zwykłą zawiść ludzką, która podpali mu dom, w który spali z żoną.
 –  Wysłać grupę, żeby zaczaiła się na niego?
 –  Mamy dużo roboty i bez tego.  –  oddał pakiet dokumentów do ręki kobiety i wstał z fotela przejeżdżając wzrokiem po zakłopotanej dziewczynie, która wychyliła się z sypialni. Nie zatrzymał jednak wzroku na niej i skierował go na Yu Nuo.  –  Obserwuj go, ale nie wchodźcie w żadną interakcję. Jestem ciekaw jak sobie poradzi jego brat.
 –  Oczywiście.  –  odpowiedziała z uśmiechem robiąc mały ukłon i jeszcze ze schyloną głową spytała w miłym tonie.  –  A ta kobieta? Co z nią zrobić?
 –  To nowa sekretarka.  –  powiedział beznamiętnie.  –  Oddaj ją do Yimu.
 –  Zrozumiałam.
_____Odpowiedziała, lecz Kai nie czekał na tą informację, zwyczajnie mijając kobietę i udając się do innej sypialni gdzie się ubierze. Nie zamierzał zakładać ciuchów, które miał wczoraj na sobie, zwłaszcza ściągniętych z irytacją, bo nastolatka sobie nie poradziła z tym zadaniem nad ranem. Jej dłonie wręcz trzęsły się z nerwów. Cały czas przypominając sobie jej nieprzygotowanie do czegokolwiek zastanawiał się jakie niby szkolenie przeszła w Chinach, że do nich trafiła tak bez żadnych manier. Może zwyczajnie zapomniała o nich stają z jego penisem przed oczami? Sama tego chciała więc Kai nie zamierzał jej dawać taryfy ulgowej. Wskoczył pod prysznic żeby zmyć z siebie dotyk innego człowieka i ubrał się w czarny garnitur, z jeszcze mokrymi włosami wychodząc do pustego już mieszkania. Dopiero teraz odetchnął z wielką ulgą. W końcu, chociaż przez moment, nikt nic od niego nie chciał. Niestety  –  następnie dni przyniosły tylko więcej pracy i zadań do rozdysponowania. Chińczyk miał w zamiarze jak najszybciej wrócić do swojej siedziby głównej, do miejsca o wiele bardziej ciepłego i radosnego niż Seattle, ale żeby to zrobić potrzebował informacji, aby mieć władzę po swojej stronie. Czas w takich chaotycznych czasach tworzenia nowego ładu zawsze mija zbyt szybko.

_____ Praca nie była czymś co opuszcza cię. Zwłaszcza kiedy masz “własny biznes”, bo właśnie tak podpisać można było profesję Kai’a, nawet jeśli robił wiele nielegalnych rzeczy to świat, na papierze, widniał faktyczny stołek, assety pod jego imieniem, nazwiska na papierze. Te ostatnie były ludzi, którym płacił niczym pracownikom, chociaż ta wypłata zwykle nie wpływała w całości na konto bankowe. Można więc powiedzieć, że jako osoba samozatrudniona – miał mnóstwo obowiązków i jednym z nich było sprawdzanie stanu rzeczy. Nie tylko w Seattle, ale także w każdym innym miejscu, gdzie miał część “rynku zbytu”, bo jednak Triad’a nie była znana ze sprzedaży ubezpieczeń na lokale, a zwyczajnie miała swoje placówki wygrywając lub kupując innych. Siedział w swoim biurze, przy swoim stole, patrząc na ostateczne raporty na temat innych regionów, które nie widziały jego osoby od dłuższego czasu. W końcu ciężko prowadzić wojnę na odległość, nawet mając Internet. Widząc liczby, spojrzał na kartkę obok, porównując dwie wartości i unosząc lekko brwi do góry jakby zadawał pytanie, nie zmieniając zimnego wyrazu twarzy spojrzał na Chińczyka stojącego przed nim. W miarę wysoki jak na Azjatę, typowego wyglądu, ale uczesany jakby chciał być prezenterem w telewizji lub politykiem i jakoś dziwne mu to pasowało.  Nazywał się Fu i w swoim granatowym garniturze, uśmiechał się cały czas, chociaż po jego skroni spływała pojedyncza kropla poty. Zżerało go bowiem ze stresu. Liczby nie były identyczne jakby Kai oczekiwał od ich pracy.  
- Przepraszam cię, Liderze. - schylił się w pas nie wytrzymując tego lodowego spojrzenia. - Zrobiliśmy co byliśmy wstanie, lecz taka pora roku, że notujemy spadki w sprzedaży towaru.
_____ Nie uniósł głowy, aby spojrzeć na niego, cały czas patrząc w czarną drewnianą podłogę przed sobą, zaczął się dalej tłumaczyć. Z jego ust wysypywały się zdania mające sens, ułożone już wcześniej, aby Kai przypadkiem nie został zmuszony do słuchania głupoty. Co jednak działo się w głowie tego czarnego smoka? Zastanawiał się czy niejaki “Aiden” żyje czy nie, bo już od dwóch dni nagabywali go Włosi mówiąc o problemach zdrowotnych tej całej narzeczonej oraz o fakcie, że podobno trzeba szybko przystąpić do ślubu. Mężczyzna nie wiedział czy miał to uznać za wygraną czy nie, bo jednak wiedział kto to zrobił, miał ludzi oddelegowanych specjalnie jako monitoring tego przedsięwzięcia. Czekał więc tylko na samą dziwkę, aby przyszła po wypłatę, oddając fanty na stół. O dziwo jednak, dostał sygnał powiadomienia z recepcji, że idzie.  
- Możesz iść. - westchnął lekko poirytowany faktem, że Fu cały czas tłumaczył mu, dlaczego to się wydarzyło. - Wiesz, dlaczego to się dzieje, więc teraz popraw.
_____ Mężczyzna wyprostował się i wręcz wybiegł z pomieszczenia bocznymi drzwiami znikając na klatce schodowej. Wyjście dla ludzi takich jak on, którzy nie powinno się pokazywać na kamerach na około budynku. Niestety, Kai miał za dużo takich ludzi, nawet tutaj, chociaż jego kontrola jeszcze nie została zaciśnięta. Nie przejmował się tym, że idzie chłopak, wracając do swoich papierów, które jednak były ważniejsze od zwykłego pendrive. Jeszcze czy to nagranie do czegoś się nada? W końcu drzwi się otworzyły, a Aiden podszedł prosto pod biurko od razu mówiąc wszystko co chciał usłyszeć. Podniósł swoje spojrzenie znad papierów patrząc lekko do góry na twarz przed nim. Niewiarygodnie szybko jak na jego wzrost i masę, podniósł się łapiąc Aidena za szczękę i poliki, obracając w bok i marszcząc brwi z niezadowolenia. Kto miał czelność bić po twarzy jego przedmiot? Pomijając, że pracował na siebie tym, że buźkę musiał mieć nieskazitelną. Puścił go i wyprostował się, przestając się podpierać jedną ręką o twardy blat biurka.  
- Kto ci to zrobił? - rzucił szybko pytanie, po czym zdając sobie sprawę, że to nie ma znaczenia, złapał za pendrive i spojrzał na kartkę z numerem. - Nieważne kto cię jebnął, podaj jego imię Yumi. - odezwał się nie odrywając wzroku od karki. Dopiero po kilku sekundach, z lekkim uśmiechem pod nosem, obszedł biurko i usiadł na kanapie zakładając ręce na oparcie i patrząc na Aidena. - Na co czekasz? Siadaj, mamy seans do obejrzenia.  
_____ Nie czekał aż usiądzie i gdzie, podając pendrive do stojącej krok od niego sekretarki. Kobieta jak tylko usiadł podeszła bliżej z lekko uniesionymi kącikami ust. Otrzymując przedmiot podeszła do ściany przeciwnej kanapie i odsłoniła zabudowany w ścianie sprzęt, na którym sprawdziła zawartość dysku i spojrzała za siebie na Kaia, który już przysunął do siebie Aidena. Chłopak myślał, że jak usiądzie na drugim skrawku kanapy to ucieknie od bliskości z nim, ale Kai nie był taki dobry. Zwłaszcza gdy miał dobry humor. Złapał go więc zwyczajnie za ramię niczym niesforne dziecko i zwykłym gestem dłoni przestawił bliżej. Obejmując go teraz ramieniem, zadowolony kiwnął go kobiety, która włączyła filmik.
- Zobaczmy jaki jesteś dobry w radzeniu sobie z kobietami. - zaśmiał się, chociaż jego oczy miały niebezpieczny blask. Jakby przy jednym złym kroku, chłopak mógł skończyć pożartym. - Potem sprawdzimy jak radzisz sobie z mężczyznami.  
_____ Nagranie zaczęło grać, a wygodnie usadowiony Kai oglądał je z nudnawym wyrazem twarzy. To nie tak, że kręciła go golizna innych ludzi, albo oglądanie tego typu wydarzeń. Bardziej chodziło o to, że trzeba sprawdzić nagranie zanim zostanie wysłane do Włochów wraz z paragonem zakupy, którego nie uczynił, a chcieli mu wcisnąć - aka jego narzeczoną. Chociaż teraz jak jej pierwszy raz należał do Aidena, pewnie będą chcieli jego głowę. Nagranie samo w sobie było sprawne, do celu, pokazywało, że to nie on wykonał czynności oraz że sama włoszka nie była przeciwna temu w żadnym momencie. Czy pobudzało jego lędźwie do działania? Widok sapiącej blondynki, nie był interesujący. To nie pierwsza i nie ostatnia kobieta w takiej sytuacji na ekranie. Bardziej jednak patrzył na dziwkę, która faktycznie zachowywał się jakby to była praca, ale przy okazji umiał grać. W końcu, całość dobiegła końca, ale nie ruszył się z miejsca, zwyczajnie swój wzrok przenosząc na kurwę koło niego.  
- Jak oceniasz swój występ? - spytał lekkim tonem. Był zadowolony z tego co osiągnął w tym wypadku, więc teraz wypadało pochwalić Aidena, bo jednak wykonał kawał dobrej roboty zabierając mu ciężar z karku. - Zapracowałeś, żeby móc stać się kimś pod moją ochroną. Jaką chcesz nagrodę za dobrze wykonane zadanie?  
_____ Pytanie nie było przypadkowe. Kai obiecał mu nietykalność swego rodzaju kiedy przebywa na jego terenie, ale to dostaje każdy jego pracownik prawdę powiedziawszy, a młody chłopak sprawił, że dostał dzisiaj trochę radości w życiu. Wypadało go nagrodzić. Nowy samochód, mieszkanie, wycieczka za granicę? Tego ostatniego mu nie da, zwyczajnie z faktu, że musi od razu wziąć się do pracy nad kolejnymi osobami.

_____ Ocena była czymś subiektywnym, nie powinno się dodawać chociaż jednego słowa krytyki względem czyjejś recenzji... W normalnych sytuacjach – tak. Gdy chodziło o książkę, serial, występ w teatrze. Tutaj? Nie. Kai chciał usłyszeć coś krótkiego, do celu. Poza tym, w ich świecie, twoja opinia może być niewłaściwa, godna kulki w łeb. To co właśnie powiedział do niego Aiden zaliczało się do tej kategorii. No i pewnie gdyby te słowa wyszły za to pomieszczenie, pewnie byłby pierwszy do odstrzału na liście. Mafie, rodziny przestępcze, Yakuza, Kartel, oni – Triad – byli jak w pewien sposób zaprzyjaźnione biznesy, albo rodziny. Dopóki ty mi drapiesz plecy, ja to samo zrobię tobie. Dlatego córka ważnego mafiosy mogła chodzić bez większych problemów po jego mieście, bo nie było wojny, była aktem pokojowym. Takie się nie obraża. To razi dumę, a ta, zwłaszcza u Włochów, jest kurwą, która dobierze ci się do dupy nawet jak się uchronisz z każdej strony. Kai nie był na tyle głupi, aby pozwolić, aby te słowa wyszły z tego pomieszczenia. Zresztą, sam myślał podobnie, nawet jeśli chodziło o jego własną narzeczoną. Szkoda tylko, że te słowa celowały też w jego dumę, a ta nie lubiła być nawet łaskotana. W końcu była ”jego narzeczoną”, nawet jeśli od niechcenia, nigdy tego nie zaakceptował i zamierzał się jej pozbyć.  
_____ Uniósł lekko brwi, widząc, że dzieciak go dotyka, ale nie odezwał się, chcąc wiedzieć co jeszcze takiego zrobi. Kątem oka widział, jak stojąca w rogu kobieta, jedna z sekretarek, ukrywa fakt, że czuje zbliżającą się tragedię. Miała w pewien sposób rację, w końcu kim takim był Aiden, żeby go dotykać bez zgody? Słysząc jego kolejne słowa, w głowie pojawił mu się obraz już nie uciekającego szczura z tonącego statku, a hieny szukającej kąska dla siebie. Nie chodziło o ton wypowiedzi, a o użyte słowa. Jasno insynuował mu, że ma go zabrać z burdelu, a Kai nienawidził, gdy ktoś tak robił. Postanowił jednak odegrać dobrą minę do złej gry, bo czasem musisz dać się ugryźć w rękę, żeby złapał swoją ofiarę za kark i go skręcić. Jego zadowolenie zniknęło z twarzy i odwrócił się do sekretarki z grobową miną, pełen chłodnego terroru.  
- Przyprowadź dwóch panów. - powiedział i wstał odsuwając się od Aidena jakby mógł mu przekazać HIV przez skórę. - I lekarza.
_____ Dodał, a kobieta tylko skinęła głową wybiegając wręcz z gabinetu na obcasach, zamykając za sobą z gracją drzwi. Zdjął marynarkę i przerzucił ją przez skórzane krzesło biurka, siadając na swoim miejscu. Nie zwracając uwagi na Aidena, który tylko popsuł mu humor swoim brakiem taktu, otworzył jedną z szuflad, zabezpieczoną na jego odcisk palca. W środku znajdował się katalog, który wyłożył na blat i otworzył przekładając prawie wszystkie koperty, aż trafił na tą z nazwą “Seattle”. Nawet jeśli kurwa zachowała się nieodpowiednio, to postanowiła zażyczyć sobie zapłaty w wysokości jakichś 200 tysięcy dolarów, bo tyle potrzebne było na trzypokojowe mieszkanie, żeby sobie zrobił to studio malunku. Miał pod swoim imieniem trochę assetów, głównie jakby miał uciekać, a wojna się źle potoczyła. Chodziło o możliwe miejsca, że mogli go szukać - im więcej tym lepiej. Z koperty wyciągnął kilka plików, które każdy wyglądał tak samo – kilka zdjęć, dane, cena zakupy, obecna cena, powierzchnia i inne pierdoły. Wybrał dwie opcje i kładąc je na bok, włożył resztę do białej koperty.  
- Podejdź. - dał szybki rozkaz nie patrząc na dziwkę, a łapiąc za kartkę z numerem pin i zgniatając ją, po czym wylądowała w koszu na śmieci. - Wybierz jedno z dwóch i słuchaj. - rozpoczął kiedy chłopak stanął przed nim. Nie interesował się czy przygląda się teraz ofercie przed nim czy patrzy mu w oczy. Kai, aby oszacować zachowanie swojego nowego nabytku, patrzył mu w twarz. - Wszyscy z twojego burdelu umrą. Każdy twój klient, który ma rozwiązłe usta na temat twojego poprzedniego zawodu także umrze. - nie potrzebowali możliwości, że ktoś się wygada, że Aiden był wcześniej kurwą odstraszając polityków, którzy boją się dziwkę patykiem dotknąć, bo jak zdjęcia się znajdą to wizerunek pójdzie do rynsztoku. - Nigdy nie wrócisz do bycie pospolitą kurwą. Będziesz rozkładał nogi tylko wtedy, kiedy ci powiem i nigdy wcześniej. Nawet jak myślisz, że masz rację, to jej nie masz.  
_____ Był dość dosadny w swoich wymaganiach. Może tym razem Aiden dostał dużo swobody działania, ale już nigdy tak nie będzie. Bądź co bądź, Kai do tej pory nie interesował się czy będzie stratny na człowieku, którego nie miał. Teraz należał do niego, a to co będzie robił jest warte więcej niż może mu się wydawać. Za wydanie informacji, że jest kurwą, odstraszenie ludzi, na których celują... Chociażby kilka następnych pokoleń by się starało, nie odrobią strat jakie poniesie Kai, a ten młodziak nie miał nawet bachorów. Tylko tego jebanego brata prawnika.  
- Zrozumiałeś? - spytał nie licząc na usta wypowiedź, bo jednak ten Amerykanin przed nim mówił kurwa za dużo i nie na temat. Pukanie do drzwi przerwało mu kolejne pytanie, więc prychnął pod nosem. - Wejść.  
_____ I w pomieszczeniu pojawiło się ich czterech. Lekarz z okularami na nosie. Azjata, chińczyk. Ich człowiek. Dwójka dryblasów, którzy pewnie zostali zawołali, bo byli najbliżej oraz spanikowana sekretarka. Ona wiedziała co się święci, nawet zanim jej lider zdążył otworzyć usta. To zresztą nie pierwszy raz. Każdy z nowo przybyłych, ukłonił się zaraz po przekroczeniu progu i dopiero słysząc pomruk zgody od niego, wyprostowało się na nowo.  
- W czym mogę pomóc, smoku? - podszedł lekarz prawie do samego biurka zachowując jednak znaczną odległość od samego blatu czy Kaia. Tak duży, że Aiden wyglądał jakby wręcz siedział na brzegu biurka. Spojrzenie lekko uśmiechniętego lekarza, który stanowczo wymuszał dobry nastrój, skierowało się na Aidena. - Chodzi o niego?
- Tak. Sprawdź go. - zamknął oczy opierając się wygodnie w swoim fotelu i odwracając się plecami do całego zbiegowiska. - Potem niech pokaże do oceny jak zajmuje się mężczyznami.  
_____ Nie trzeba było pytać kto go będzie oceniał - wszyscy pozostali. Czy to mężczyzna, któremu nie będzie obciągał czy sekretarka stojąca z boku, ćwiczona, żeby z góry wiedzieć jak zająć się przysłaną jej osobą. Ustami czy czymkolwiek innym. Lekarz nie czekał długo, dostając dosadne polecenie, kiwnął głową, podszedł do stolika i położył na nim walizkę, z której wyciągnął przyrządy, aby przeprowadzić testy na miejscu, bo wiele z nich nie potrzebowało kilku dni badania bakterii, a te znowu - można było zauważyć. Kai nigdy nie wierzył w testy wykonane w burdelach, nawet jeśli Aiden mógł wyciągnąć jakiś na poczekaniu z kieszeni.

_____ Nie był do końca zainteresowany faktycznym wynikiem tych testów, bo Aiden nie wyglądał jak chłopak, który dając dupy jako główne źródło zarobku będzie sobie pozwalał na zachorowania i nie badanie samego siebie. I może takie podejście do tematu wynikało z faktu, że mimo swojej niewyparzonej gadaniny - ciemnowłosa dziwka wiedziała, kiedy się odezwać, a kiedy się zamknąć. Prawdopodobnie chciał się przypodobać Kai’owi, dlatego postanowił dać taką opinię wcześniej? Na ten moment obojętnie, ale i tak będzie kazał którejś z sekretarek porozmawiać z nim, przedstawić, jak wygląda praca tutaj, z nimi. Mu jednak humor się rozpromienił trochę mocniej przez milczenie Aidena, który nie pytany nie odzywał się, nie komentował, nie robił nic nad górkę. Nie przyglądając się temu procesowi ani temu co nastąpi później - odwrócił się, aby spojrzeć na widok miasta przez szybę. Nie musiał oglądać jak wsadzając komuś patyczki do gardła, nosa i gdzieś jeszcze. Nie znał się, nie pytał. Testowali go na trucizny, choroby, te weneryczne? Bardzo rzadko, przy okazji czegoś innego. W końcu każdy jego partner lub partnerka byli testowani i czyści od dłuższego czasu.  
_____ Informacja o tym, że Aiden jest czysty nie była jakimś wielkim zaskoczeniem dla zebranych, odebrali to bardziej jako to czego się spodziewali. Późniejsza akcja przebiegła też bez zbędnych słów, ale takie zdawkowe komentarze typu “usiąść bliżej” czy dźwięk rozpinanych spodni, był wystarczający, aby Kai wiedział na jakim etapie są. Gestem ręki przywołał do siebie pozostałą dwójkę - lekarza i kobietę. Jej kazał zająć się chłopakiem jak skończy sprawdzać się, lekarz miał za to pobrać materiał, a następnie zrobić bardziej dokładne testy. W tle słyszał dźwięki, które normalnego mężczyzny zaciekawiłyby, sprawiając, że głowa wędrowałabym, aby sprawdzić, napatrzyć się, zapamiętać i potem zrobić sobie dobrze jak nikt nie patrzy. Kai widział po lekarzu, że on należy do tego typu osób - niewyżytych, którzy nie są świadkami takich sytuacji. On, niestety, miał znieczulicę pod tym kątem. Nie raz widział nawet gorsze rzeczy, czemu więc miałby się zainteresować dźwiękami mlaskania, cmokania i męskiego sapania? Nic podniecającego. Chwilę później, wraz z odgłosem wyraźnie znaczącym zakończenie aktu, odwrócił się na fotelu, aby spojrzeć na Aidena, który skończył swoje zadanie. Z lekkim uśmiechem na ustach gestem dłoni, kazał sekretarce się ruszyć. Miała wykonać swoje zadanie. Profesjonalny, ciepły wyraz twarzy, szybszym krokiem na czarnych szpilkach - pojawiła się przed Aidenem, schylając się lekko, lecz wyraźnie odsunięta od dwójki, która zaczęła się zbierać, chowając swoje przyrodzenie. Ona? Starała się zupełnie zignorować ich obecności. Penisów oczywiście.  
- Chodź ze mną. - podeszła do Aidena podając mu chusteczkę. - Zabiorę cię do łazienki. - z uśmiechem zaprowadziła go do drzwi i kiwając głową wyszła z pomieszczenia kierując się do innego pomieszczenia niż ta łazienka przeznaczona dla przechodnich gości. - Ah! - odwróciła się przez ramię do Aidena z uśmiechem. - Zabieram cię do naszej łazienki, bo będziesz wstanie ogarnąć się jak bardzo potrzebujesz.
_____ Nie było czuć po niej jakiś ukrytych złych emocji, bo jednak Azjatka ich nie miała. Zabierała go do ich pomieszczenia, bo sekretarki nie raz były traktowane jak kurwy, które za jednym słowem lidera ściągają majtki i dają się posuwać obcemu mężczyźnie. No... nie było to takie często, bo zwykle wystarczyło wziąć kutasa do gardła i poruszyć kilka razy, aby skończyć, ale nadal - były gotowe na poświęcenie całego ciała, jeśli Smok uzna, że to właśnie jest potrzebne. Potrzebowały więc miejsca, w którym mogły się umyć i ogarnąć po akcie. Stanęła przed czarnymi drzwiami i otworzyła je wchodząc pierwsza, a za nią Aiden, po którym zamknęła drzwi.  
- Pewnie czujesz się brudny. Poczekam tutaj. - kiwnęła głową na jedną z dwóch kabin. - W środku masz prysznic, toaletę, umywalkę i środki czystości. - poczekała chwilę, aż nowy kolega wejdzie do kabiny, aby odezwać się na nowo. - Jestem ciekawa czy dostaniesz możliwość zaspokoić Smoka. - co prawda jej intonacja nie dała na końcu zdania znaku zapytania, lecz można było wyczuć, że tam jest. - Smok to nasz Lider. To jest porównanie. Organizacja jest smokiem, a jej lider jest Głową. W naszym języku ma to więcej sensu. - zaśmiała się nerwowo. - Ale nigdy nie nazywaj go po imieniu. Imię lidera nie jest czymś co można wypowiedzieć na głos, przynajmniej, dopóki nie powie ci, że możesz i nigdy przy ludziach.  
_____ W tym czasie, Kai odwrócił się do dwójki swoich pracowników, którzy stali lekko zadowoleni, bo właśnie ktoś im laskę obrobił, lecz zestresowani ciemnym spojrzeniem swojego Lidera nie mogli pokazać tego po sobie. Nie wiedzieli w końcu jakiego efektu chce szef. Stali kilka kroków od biurka, z rękoma niczym żołnierze, złączonymi z tyłu pleców, aby te były wyprostowane. Wpatrywali się przed siebie, aby przypadkiem nie było, że patrzą na Kai’a z góry. Czuli jednak jak drąży ich spojrzeniem szukając jakichś znaków zadowolenia. Widział jak kąciki ich ust unoszą się samoczynnie do góry, nawet kiedy ze strachu prawie sikali w majtki. Westchnął ciężko i wstał ze swojego miejsca od razu stając się wyższy od dwójki osiłków.  
- Więc? - rzucił pytanie, chociaż znał odpowiedź. - Jak oceniacie jego zdolności?  
- Był dobry.
_____ Odpowiedział jeden z nich, a Kai chwycił za drewniane opakowanie wyciągając cygaro ze środka, a każdy z obecnych w pomieszczeniu wyciągnął zapalniczkę z kieszeni rzucając się, aby odpalić cygaro, które Kai jeszcze nie uciął na końcu. Prychnął lekko rozbawiony ich zachowaniem, rozładowując napięcie w powietrzu. Odciął cygaro i wyciągnął w stronę metalowych zapalniczek, które rozpaliły się od razu, bardzo dobrze podpalając tytoń. Zaciągnął się lekko i obszedł biurko spoglądając na dwójkę dryblasów.  
- W porównaniu do naszych, jak?
- Gorzej techniczne. - powiedział na wydechu, zaciągając się powietrzem z dymem, który właśnie opuścił wargi Kai’a. Widząc, że jego szef czeka na więcej informacji, przełknął ślinę i rozpoczął mówić dalej. - Ale wydaje mi się, że ma więcej doświadczenia od naszych dziewczyn. Zaczął od razu szukać gdzie nam dobrze, a nie lecieć z typowymi metodami.
- U mnie podobnie. - kiwnął głową, czując spojrzenia dwójki na sobie. - Wydaje mi się, że pewnie mógłby się nauczyć naszych technik, ale raczej będzie musiał udawać, że nie umie aż tyle jak ma dawać dupy politykom.
- Hahaha
_____ Słysząc takie komentarze, zaśmiał się pełną piersią, oddając odpalone cygaro mężczyznom, co mogli uznać za oddanie im drogiego towaru, który popalał. Był to w sumie trafny komentarz, bo politycy dzielili się w oczach Kai’a na dwie grupy – ci, którzy nie chodzili na kurwy zwykle i zrobienie im laski w nieoczywistym miejscu będzie spełnieniem marzeń, oraz ci, którzy potrzebowali mocnych doznań. Tych drugich raczej nie trzeba sprawdzać, bo zwykle było na nich tyle błota i brudu, że dalej szukać nie trzeba.

_____ Słowa jego ludzi miały w sobie wiarygodność to też nie zamierzał sprawdzać zdolności chłopaka na sobie, a zwyczajnie przejdzie do dalszego etapu. Wiedział, że umie zająć się kobietami oraz mężczyznami i dobrze podchodził niczego nieświadomych ludzi. Jeśli tak to można było nazwać. Wykorzystał przy tym swoje znajomości co nie było właściwe do następnych prac, które będzie realizował, ale o tym upomni go Yumi. Teraz jednak będzie musiał mieć kilka lekcji kultury i obycia z wyższych sfer. Politycy, biznesmani i ludzie władzy, zwykle mieli to do siebie, że łatwo można było nimi sterować, trzymając za rozporek od spodni. Nawet w jego szeregach nie raz faceci musieli zabić swoje kochanki czy żony, kiedy okazywało się, że wpływały na ich decyzję oraz możliwą śmierć. W końcu jak masz do czego wracać to nie spieszno ci umierać. Jak masz kogoś czekającego w domu, możesz nie chcieć się przeprowadzać. Dobrze więc, że każdy nowy członek organizacji musiał podpisywać pewne papierki, które jasno określały w jaki sposób zakładane są rodziny, zdobywane kobiety i tak dalej. Z perspektywy kogoś z zewnątrz wydawało się to skomplikowane, niezrozumiałe i pozbawione romantyzmu. Przekładając jednak na język ”śmiertelników” - mąż i żona mają pracować w tej samej firmie, na innych szczeblach kariery. Spojrzał na swoich żonach pracowników, dwójkę dorosłych mężczyzn, która dawała sobie wsadzić patyczek do nosa i ust, bo przed chwilą dali obciągnąć prawie czystej dziwce. Lekarz zgrabnymi ruchami pobierał od nich wymazy, aby uśmiechnąć się lekko do swojego szefa, w wyrazie, że skończył swoje zadanie.  
- Badania będą miały wyniki za kilka dni. - odezwał się prostując z pochylonej pozycji. - Czy przesłać je bezpośrednio do Lidera, czy do kogoś innego?
- Yumi się tym zajmie. - odpowiedział prawie natychmiastowo. - Możecie ją zawołać przy okazji.  
_____ Kiwnęli głową i opuścili pomieszczenie kierując się do kilku miejsc. W końcu mieli znaleźć kobietę i przytargać ją do szefa. Normalnie byłoby to zadanie obecnej na miejscu sekretarki, która mogła to zrobić w ciągu jednego kliknięcie na panelu, oni natomiast nie byli bywalcami centralnego biura, a raczej znaleźli się w związku z innymi sprawami. Byli tymi pierwszymi lepszymi, których zgarnęli do pomocy, a przechodząc przez drzwi gabinetu, nie wiedzieli do czego. Szczęśliwie ciemnowłosa kobieta była na swoim miejscu więc bardzo szybko pojawiła się pod drzwiami, przez które przeszła i ukłoniła się przepraszająco, jak było w zwyczaju. Najpierw wchodzisz, potem przepraszasz. Kai nie miał niczego, aby się wstydzić i ukrywać. Gdyby chociażby właśnie posuwał kogoś na swoim biurku, mogli wejść do środka, poinformować go, odebrać polecenia i wyjść. Godność kobiety lub mężczyzny leżącego właśnie na biurku? To nie miało znaczenia ani wartości dla nich.  
- Przepraszam za najście. - wyprostowała się spotykając ze wzrokiem Smoka. Natura tego spojrzenia nie była czymś co widziała codziennie. - Podobno wzywał mnie Lider.
- Tak. - złapał za kartkę papieru, którą wyciągnął z szuflady biura i położył na drewnianym blacie przysuwając w stronę drugiego końca, aby kobieta mogła podejść oraz zabrać go. Yumi nie czekała długo na polecenia, od razu zjawiła się bliżej biurka. Patrząc uważnie na dokument, który pochwyciła w swoje dłonie. - Masz od dzisiaj nowego pionka.
- Nie jest chińczykiem.
- Nie.
- Nie jest także Azjatą. - Mężczyzna kiwnął głową na nie, chociaż ciemnowłosa wpatrywała się cały czas w informacje zawarte na białym tle. - Ani nie przeszedł żadnego naszego treningu. Jest za to... Kurwą?! - w tym momencie podniosła głowę wyraźnie zdezorientowana. - Liderze, od kiedy bierzemy używany towar z zewnątrz?
- Od kiedy azjatycka uroda się nie sprawdzi. - odpowiedział krótko, po czym oparł się ciężko w krześle i położył wygodnie ramiona na oparciu. Widział, że wzrok Yumi łagodnieje, lecz cały czas miała mały gniew w oczach. Postanowił więc dodać coś od siebie. - Zajmie się pchłami, tylko i wyłącznie.
_____ Widać było, że te słowa wyraźnie wpłynęły na kobietę, która rozluźniła się natychmiastowo. Oboje wiedzieli, co by tutejsi politycy nie zamierzali wziąć do łóżka ani zdradzić czegoś ciekawego azjatyckiej kobiecie znalezionej w barze. Potrzebowali najlepiej mężczyzny i to amerykana z pochodzenia i wyglądu. Po pierwsze otwór to otwór dla nich. Po drugie mając żonę, dzieci oraz karierę nikt nie będzie posądzał ich o bycie zwolennikami sodomy. No i łatwiej wyjść na piwo z młodszym kolegą, który dzieli nowe pasje niż z koleżanką. Yumi złożyła delikatnie kartkę w pół, a następnie w kolejne pół, po czym włożyła do koszulki do stanika, aby nie stać z tym w ręku. Jej wzrok, bez większych uczuć, a pełen profesjonalizmu, spoczął na twarzy Kai’a. Oczekiwała właśnie dalszych poleceń, bo co prawda wiedziała co nie co o tej sprawie, ale nie była przy wszystkim co dotyczyło nie jakiego “Aidena”. Takie zachowanie wprawiło go tylko w lekkie rozbawienie, przez co prychnął pod nosem i zaczął mówić dalej.  
- Weźmiesz od niego listę jego klientów. Pozbądź się tych rozgadanych, resztę ucisz. - oparł głowę i zamknął oczy, lecz nie przestał dyktować co dalej. - Wsadź ich do tego jego burdelu i puść wszystko z dymem. Niech to będzie jedno wielkie wydarzenie. Mogą potem ich zidentyfikować, ale muszą wśród ciał znaleźć jedno, którego nie można rozpoznać.
- To będzie Aiden? - spytała odruchowo, na co dostała kiwnięcie głową. Z uśmiechem i lekkim tonem dodała więc tylko. - Zrozumiałam.  
_____ W tym momencie drzwi do gabinetu otworzyły się po raz kolejny, a do pomieszczenia weszły dwie osoby. Młoda sekretarka, która od razu pochyliła się w pas, przepraszając za najście, a za nią stał cały czas niezorientowany Aiden. Yumi widząc to westchnęła ciężko.  
- 你不是应该教他如何进入领导办公室吗？ - spytała podnosząc lekko głos do drugiej azjatki. - 看着他！ 他跟不上！
- Yumi. - odezwał się ciężkim tonem Kai. - Mów po angielsku, on jest już jednym z nas.  
- Zrozumiałam. - kobieta kiwnęła głową i spojrzała niezadowolona na drugą. Nie mogła teraz nic na to poradzić, więc postanowiła zignorować to co się dzieje i stało. - Czy mogę zacząć przeprowadzać inspekcję?
- Tak Yumi, był już w łazience, wie, że będzie pracował pod tobą.
_____ Azjatka kiwnęła lekko głową przyjmując te informacje i podeszła do Aidena. Nie była jakoś niższa od niego, a może nawet przez obcasy lekko wyższa. Złapała go za szczękę i zaczęła obracać raz w pracy, raz w lewo, w głowie robiąc sobie notatki. Na pewno chłopak mógł się poczuć jak towar na wystawie. Nic jednak nie można było na to poradzić. Obeszła go na około wzrokiem lecąc od góry do dołu i z powrotem. Kilka razy zmarszczyła nos jakby coś jej się nie spodobało po czym stanęła przed nim.  
- Rozbierz się do zera. - to było bardzo suche polecenie. - Już wiem, że są miejsca do poprawy. Muszę ocenić jak źle jest.

_____ Siedział wpatrując się w całą scenkę niezbyt zainteresowany zarówno nagim ciałem jak i rozmową, chociaż wtrącił się w nią gdyby była potrzeba. Yumi bowiem podchodziła do tego jak do jeżą. Zwykle zabijało się i usuwa osobniki przychodzące w celu znalezienia się w szeregach Triad’y. Ponad 90% z nich to szpiedzy, podlizusy, osoby, które chcą dostać się do organizacji, aby czynić jedny wielki rozpierdol bez większych skutków ubocznych. Kai nie miał tolerancji na sprzeciw, nie słuchanie się, nie wykonywanie poleceń, które się otrzymało. Nic dziwnego – szybko umierali. W tym wypadku, chodziło o byłą dziwkę. Tą, obciągającą wcześniej w szeregach Włochów, którzy teraz gryzą piach. Jak Yumi mogła nie spodziewać się, że to swego rodzaju odsiecz, wendetta albo coś podobnego? Lider ją rozumiał, bo taka sytuacja nie byłam precedensem. Jednak nie w tym wypadku. Oparł się w fotelu, wzrokiem podróżując po twarzy swojej głównej sekretarki i nowego nabytku widząc emocje wręcz wymalowane na twarzy. Kiedy spojrzał i chciał mówić do niego, od razu postanowiła go sprowadzić do porządku, co nie było złe. Kai i tak by się nie odezwał na te słowa. Trzymając usta w wąskiej linii.
- Kto ma golić włosy... - westchnęła. - Czy ty jesteś umysłowo ograniczony? - spytała łapiąc się za skroń jakby właśnie mocno rozbolała ją głowa. - Każdy z twoich celów się zna, mniej lub bardziej, a aby doprowadzić do wymaganego przez Lidera celu prawdopodobnie chociaż raz spojrzysz swojej następnej ofierze w oczy. Nie możesz wyglądać identycznie do obecnego siebie. - wytłumaczyła na tyle spokojnie na ile potrafiła, wzdychając po tych wszystkich. - Czy to jest zrozumiałe? To dobrze.  
_____ Nawet nie czekała, aż faktycznie jej odpowie. Miał to przyjąć, jak było i tyle. Nikt nie oczekiwał golenia włosów na zero. Raczej nikt się nie fascynował nagą czachą z osób na liście. Lubili swoje małe zmiany, na przykład bardziej uwodzicielski charakter lub bardziej stonowaną osobę, która umiała się zachować w odpowiednim towarzystwie. To będzie jego element gry, a w tym wszystkim, jeśli raz pójdzie z jednym politykiem do baru, a innym razem z komendantem policji zachowując się zupełnie inaczej, lecz z tą samą twarzą, ubiorem, cechami charakterystycznymi... Jak to miało wypalić? Yumi będzie to tłumaczyła jednak, kiedy indziej, jak stąd wyjdą i będą na osobności. Odwróciła się do znudzonego już lekko Smoka z profesjonalnym uśmiechem na twarzy.  
- Nauczę go czego trzeba i przekażę informację na temat pierwszego celu. - ukłoniła się lekko, to samo od razu zrobiła druga kobieta w pomieszczeniu. - Jeśli to wszystko to zabierzemy go ze sobą.
- Nie. - odezwał się Kai, pochylając się do przodu, aby oprzeć o swoje biurko. - Nie uczcie go za mocno w stronę naszych zwyczajów. - Yumi podniosła głowę lekko skołowana tym poleceniem. - Jeśli wpoicie mu te wszystkie zasady, a potem przez przypadek pokaże je przed celami wszystko pójdzie do kosza. Nie po to nam biały amerykanin.
- Zrozumiałam.  
- I jeszcze jedno. - złapał za telefon otwierając go i włączając galerię, aby pokazać sekretarce zdjęcie. Widząc co robi jej szef, podeszła bliżej odbierając sprzęt i przyglądając się zdjęciu z dużym oczami rozpoznając osobę na zrobionej z ukrycia fotce. - Zajmij się tym. - kątek oka dostrzegł spojrzenie Aidena więc uśmiechając się lekko pod nosem dodał. - Niech ci towarzyszy.
_____ Po tym poleceniu cała trójka wyszła z pomieszczenia zostawiając go samego, ze swoimi papierkami, do przeczytania, telefonami do wykonania... zadaniami typowego szefa, które chętnie by oddał, żeby zwyczajnie się teraz zdrzemnąć. Za drzwiami na korytarzu, Yumi skierowała się z dwójką do pokoju socjalnego, gdzie mogli spokojnie usiąść, przy okazji prosząc kobietę o imieniu Nahri, o zdrobnienie nim zielonej herbat. Zaprosiła gestem dłoni Aidena na jeden fotel, sama usiadła naprzeciwko, a gdzieś obok usadowiła się młoda kobieta, która towarzyszyła całej sprawie. Westchnęła ciężko i spojrzała na swoją towarzyszkę.
- Leilei, Smok pokazał mi jak Ruogang jak klei się do jednego z naszych.
- Eh? - młoda azjatka odpowiedziała niepewnie. - A... Ale jak to? Ruo najbardziej chciała stać się matką młodego smoka. Robiła wszystko co mogła, aby Lider się nią zainteresował i wziął do łóżka.
- Widocznie sobie odpuściła. - po raz kolejny westchnęła ciężko masując swoje skronie, tym razem obie. - Nieważne jak bardzo ją lubimy i jest jedną z nas, wiesz co musimy zrobić. - przestała rozmasowywać miejsce i spojrzała na siedzącego naprzeciw Aidena. - Pozwól, że wytłumaczę ci twoje zadanie, jak się zajmujemy takimi sprawami oraz jakie są podstawowe zasady, skoro pracujesz pode mną.
_____ Następnie azjatka przystąpiła do tłumaczenia wszystkiego co będzie miało miejsce. Rozpoczynając od zmian wyglądowych czy charakteru, które będzie musiał przechodzić Aiden, aby grać odpowiednią osobę w odpowiednim miejscu. Z ich strony postarają się zadbać o szczegóły, utworzenie sceny, makijaż czy cokolwiek takiego, bo kobiece dłonie w make up były magiczne, zwłaszcza ich. Później przeszła do tłumaczenia zasad mówiących jasno, że użytkowanie twojego ciała musiało być wcześniej potwierdzone przez Lidera, głowa smoka musiała być świadoma czyi penis znajdował się w twoim ustach, kto zapinał cię od tyłu i tak dalej... Oczywiście obowiązywało to tylko je, “sekretarki”, bo były tak zwanym towarem luksusowym i od dzisiaj Aiden także nim był, prawdopodobnie przez wzgląd na jego zadanie więc nie będzie się musiał martwić dawaniem dupy przy obiedzie wśród mafiozów.  
- A co wtedy z samym Smokiem? - spytała Lei popijając herbatę, która pojawiła się w między czasie. - Jeśli jest u nas to pewnie powinien mieć taką możliwość.  
- Hmmm - Yumi zamyśliła się przez chwilę, po czym spojrzała na Aidena kątem oka. - A chcesz mieć taką możliwość? Na pewno będzie potrzebował jakieś przeszkolenia, ale z tego co wiemy, nie raz były w szeregach męskie sekretarki więc to nie tak, że Lider dyskryminuje przez płeć.  
_____ To chyba najważniejsze pytanie dla kobiety, bo jeśli Aiden był zainteresowany to mogli podnieść temat tego, zwłaszcza, że zbliżał się termin, kiedy nowa osoba powinna wylądować na jego kolanach... Były tutaj jak zwykle za i przeciw, więc chciała to wytłumaczyć spokojnie nowej osobie, jak na prawidłowego przełożonego wychodziło, w końcu twardą musiała grać przed Smokiem. Nie na osobności ze swoimi paniami, teraz też panami. Nie dane jej to było, bo Lei wyskoczyła, aby dodać coś od siebie, z dużą siłą odstawiając kubek na stolik między nimi.  
- Smok jest ciężkim przeciwnikiem! - jej uśmiech sięgał prawie od ucha do ucha, zwłaszcza gdy dodała radośnie po chwili. - I nie mówię tylko o kondycji i mięśniach!  
- Lei! - Yumi mogła tylko krzyknąć za nią. - Nawet nie wiemy czy Aiden chce się pozbawić innych przyjemności z życia. Trzeba od początku! - położyła dłoń na ramieniu dziewczyny, usadzając ją na tyłek. - Lider jest dość... masywnym mężczyzną, więc na pewno musiałbyś się wcześniej sam przygotować, bo on nie ma zwyczaju tego robić. Przyjemność cielesna istnieje po to, aby mógł kontrolować siebie. - skończyła, lecz postanowiła dodać po chwili hasłami, które Aiden będzie musiał sam powiązać. - Testosteron, agresja, logiczne myślenie.