Rzut kostką

Pozbycie się pijawki było priorytetem, który całe szczęście udało się osiągnąć. Riael doskonale wiedział, że podczas całego zabiegu nie należał do najdelikatniejszych, a płomyk zapalniczki mógł sięgnąć nie tylko robala. Jednak teraz było to mało istotne, jego ręce aż drżały kiedy musiał zbliżać je do tego stworzenia. Dlatego był zadowolony, że w ogóle się odważył, w końcu nie mógł zostawić przyjaciela z takim obrzydlistwem na nodze. Zwłaszcza, że łóżko było na tyle małe, że pijawa jeszcze by przeszła z rudzielca na blondyna. Belfaire był zapobiegawczy i wolał pozbyć się intruza. A kiedy sie to stało, odetchnął z ulgą siadając na brzegu łóżka i dopiero teraz interesując się stanem zdrowia kolegi.
Co jak co, ale były priorytety, ale mimo wszystko przyjaciel nie był mu obojętny.
- Zasłoń nogę, by kolejne cholerstwo się do niej nie przyczepiło... - stwierdził jedynie pusto patrząc na to jak rudzielec odwijał nogawkę długich spodni. W tym sie skubańcowi fuksnęło, że wziął sobie i założył długie spodnie. Kuźwa Riael wylądował w dżungli w krótkich jeansowych spodenkach i nie był z tego powodu zadowolony. Całe szczęście miał chociaż bluzę, kiedy znosili rzeczy do piwnicy nie chciał, by jakaś pajęczyna przyczepiła sie do niego albo spadła mu na łeb. Ta bluza miała być zabezpieczeniem i okazała się trafem w dziesiątkę.
- Ta już się cieszę na myśl o naszym śniadaniu... - westchnął ciężko, a w brzuchu, aż mu zaburczało, jednak nie był głodny. A raczej nie miał ochoty jeść, kiedy myślał, że będą musiały być to dary tego lasu.
- Żebym cię nie dźgnął kurwa czymś innym cepie! - warknął i uderzył zaciśnięta pięścią kolegę w ramie, po czym mało chętnie, ale położył się obok niego również na boku. Nie wyobrażał sobie musieć leżeć twarzą w twarz z rudzielcem, zważając na znikomą ilość miejsca. Dlatego odwrócił się do niego plecami, za którymi od razu czuł leżące ciało przyjaciela, jednak zignorował ten fakt. Nie miał jak na niego wpłynąć, a wizja snu na podłodze była wystarczająco przekonywująca. Dlatego spróbował zamknąć oczy i odpocząć. Choć nie było to w cale takie łatwe, wraz z nocą przyszedł charakterystyczny dla niej chłód. Przez który Riael nawet docenił przymus spania na łyżeczkę, bo przynajmniej grzała go nieco obecność drugiej osoby tuż obok.
Choć nie był w stanie przez bardzo długi czas zasnąć, dźwięki lasu za bardzo go rozpraszały, dopiero kiedy skupił się na oddechu przyjaciela wpadł w lekki letarg, który pozwolił mu na zdziebko odpoczynku. A dla rozluźnionego ciała priorytetami stał się komfort snu, czyli wygodne ułożenie jak najbliżej środka łóżka, czyli przylgnięcie do osoby za sobą. W końcu brak szczelin, oznaczał lepsze grzanie.
Mijający czas pomógł Riaelowi na dłuższy odpoczynek. Nawet pierwsze promienie słoneczne nie były w stanie go obudzić, zmęczenie było zbyt silne. W końcu takie wspinaczki i tyle chodzenia nie zafundował sobie od lat. Był to dla niego spory wysiłek, a dodaktowo stres związany z ich sytuacją jedynie dopełnił dzieła zniszczenia i wycieńczył blondyna.
Dopiero krzykliwe pieśni jakiś zwierząt zdołały przebić się do świadomości Riaela. Ziewnął ten leniwie i uchylił powieki, a raczej je rozkleił. Mlasnął ledwie przytomnie i na nowo zamknął oczy, kompletnie do niego nie docierało gdzie jest. Było mu wygodnie i nawet ciepło, więc czemu miałby wstawać? W tym momencie nie pamiętał gdzie się znajdował i ciało podświadomie chciało zachować jak najdłużej ten stan pozornego spokoju.

Sen Riaela może nie należał do najgłębszych jakie blondyn miał na swym koncie, jednak zmęczenie wygrało i drobne poruszenia się jego kompana nie robiły na nim większego wrażenia. Mężczyzna po przeżyciu tak silnych emocji podczas dnia był wymęczony i spał do samego rana po tym jak już udało mu się zasnąć. A w krainie Morfeusza powitany został rajem, wszelkimi wygodami, przepysznymi daniami i szybkimi wozami, nie żałowano mu również trunków najwyższej jakości. Dlatego kiedy nad ranem dobiegł do niego krzyk przyjaciela zerwał się energicznie na równe nogi, a życie wylało na niego wiadro lodowatej wody, by się otrząsnął. Nie był w bogatozdobionej willi z drinkiem w ręku, realia były brutalne. Prowizoryczny domek na drzewie ledwie przetrwał moment kiedy blondyn próbował chwiejnie dotoczyć się do wyjścia, by najszybciej jak potrafił pomóc przyjacielowi. Niestety jego równowaga tuż po wstaniu nie nalezała do idealnych. Wpadł na prowizoryczna futrynę drzwi od domku i opierając się o nia wyglądał szukając kompana jeszcze rozespanymi oczyma, które teraz otwarte były jak pięć złotych, jednak obraz dalej łapał ostrość.
- Flyn! Żyjesz! Co jest?! - krzyknął i dopiero wtedy dostrzegł tę rudą czuprynę, której nic nie było. Nie dostrzegał atakujących go zwierząt czy innych kanibali, dlatego mimika blondyna szybko uległa zmianie, a brwi ściagneły się w niezadowoleniu.
- Co kurwa tak drzesz koparę pajacu! Kurwa jak mnie wystraszyłeś... - zaczął swoje tradycyjne marudzenie, jednak nie powrócił do łóżka. Wiedział, że nie ma na to czasu, jego brzuch od razu dał mu do zrozumienia, że musza czegoś poszukać, bo dostanie solidny ochrzan od zaniedbanego żołądka.
Dlatego choć niezdarnie i powolnie zlazł po linie na dół i zaczął się rozglądać podchodząc do Flyna. A ten kierunek był błędem, ponieważ kiedy już stanął obok swego towarzysza i dostrzegł jego znalezisko.... Co prawda nie wydarł się, Riael reagował odwrotnie. Zapowietrzał się i nie potrafił wydać z siebie żadnego dźwięku... Odskoczył, pomachał rękami w obronnych gestach wudu, zrobił wielkie oczy i w pozycji upośledzonego żurawia zamarł na jednej nodze, patrząc czy aby na pewno szkielet go nie zaatakuje, a kiedy pierwszy szok minął i zdolność oddychania do niego powróciła postawił powoli i niepewnie drugą nogę na gęstej trawie i spojrzał na Flyna przerażonymi oczyma.
-[color=purple[ Kurwa spierdalajmy stąd... musimy spierdolić... [/color]- jego słownictwo nienależało do wyrafinowanych. Cóż czego sie spodziewać po prostym studencie.
Złapał się za głowę mierzwiąc własne włosy i oddalając się od szkieletu na bezpieczną odległość.
- Tu na pewno musi być jakaś cywilizacja, ktoś musi nam pomóc... damy radę... najpierw jedynie musimy przeszukać najbliższą okolicę, może znajdziemy więcej takich chatek, może znajdziemy mieszkańców takich chatek no i musimy znaleźć coś do jedzenia, bo żołądek mi się burzy... Nie wiem może jakieś owoce... jajka? Kurwa nie znam się, ale coś takiego powinno być w lesie, najgorszą opcja, ale zawsze jakąś może być woda... pewnie są w niej jakieś ryby... Kurwa zawsze rzygałem przy obrabianiu karpia na święta, ale jakoś to ogarniemy... Plus jest taki, że nie mam czym rzygać... ! - mówił jak katarynka, próbując podnieść własne morale, był zdołowany, jednak nie mógł siąść na dupie i czekać na koniec, jeszcze miał w sobie jakieś resztki woli przetrwania i dlatego chciał próbować. Obecność Flyna zdecydowanie podnosiła mu morale, dlatego uzał, że musi im się udać. Poprawił włosy i wyprostował sie kładąc dłonie na biodrach i robiąc głębokie oddechy i wydechy, by się uspokoić, a kiedy mu się to udało, odwrócił się w stronę przyjaciela i spojrzał na gąszcz.
- Próbujemy ze znalezieniem czegoś, czy od razu nad wodę? Ryby to jednak jakiś pewniak... - dodał spoglądając w stronę, z której dotarli do domku z nad wody, a przynajmniej tak mus ie wydawało, bo orientację w terenie to Riael miał do dupy i był tego świadomy.

 Oczywiście, że całe dobre samopoczucie Riaela musiało zostać zdeptane w kilku słowach przez rudzielca. Wysłuchał wszystkich  uwag z grymasem na twarzy i spoglądał we wskazywane przez niego kierunki. Najbardziej zaciekawiło go jedno.
 Flyn wspomniał o wodzie? Jak niby ogarnął wodę? Wzrok blondyna spoczął na dziwacznym naczyniu, którego nie był w stanie zidentyfikować. Skąd rudzielec coś takiego wziął? Być może znalazł to tutaj na miejscu w tej opuszczonej chacie. Choć czy opuszczoną można nazwać chatkę, której właściciel po prostu zmarł, a nie po prostu zostawił swego domostwa?  
 Naprawdę różne dziwaczne głupoty przychodziły do głowy blondyna, by zaprzątać jego myśli i odwracać uwagę od realnych problemów.
 - W czym ta woda jest? - zapytał mrużąc brwi i podczas próby zidentyfikowania naczynia.  A kiedy usłyszał co to takiego, po prostu zbladł.
  - Ty jaja sobie robisz? - dopytał jednak patrzył się na wodę niczym na ducha, a raczej jak na trupa niedaleko nich, bo kto wie może to była część jego ciała?
   Po tej twórczej dyskusji przeszli do kolejnej, a konkretnie drogi nad rzekę, całe szczęście Flyn poprowadził ich w odpowiednim kierunku.
 - Ryby no na jakiś patyk chyba co nie? Wiesz ostrzysz jeden koniec i próbujesz taką nabić... a może uda się jakąś sieć zapleść? Nie znam się na łowieniu, ale takie dłubanki manualne jakoś mi idą kiedyś babka uczyła mnie dziergania... może umiałbym posplatać  pnącza tak, by utworzyły sieć... - gadał w drodze, a raczej myślał na głos. Bo sam doskonale wiedział, jakie bzdury opowiadał. Żaden z nich nie miał ochoty zbliżać się do tej wody, po tym jak Flyn został w niej posiłkiem dla jakiegoś robactwa.
 - A na tego kutasa, to nie jedna rybka się złapała! Haha! No, ale trzeba wymyślić coś lepszego... bo nie zamierzam tam wchodzić... - rzucił żartobliwie, jakoś nastrój minimalnie mu się poprawił, chociaż ich sytuacja nadal była w opłakanym stanie.
 Dotarli nad wodę, a tam blondyn starał się rozglądać i dostrzec coś przydatnego, widział jak jego kompan wpatrywał się w drzewa licząc że znajdzie w nich coś jadalnego. To nie był taki zły pomysł, gdyby Riael potrafił się wsponać, pewnie już by siedział na jakimś konarze, z którego miałby zdecydowanie lepszy widok. W swojej jednak sytuacji szukał bardziej przyziemnych rozwiązań i pomysł z prowizoryczną włócznia wydał mu się całkiem logiczny. Jeśli nie ryba, to przynajmniej będą mieli czym się opędzić przed ewentualnym drapieżnikiem, choć czy naostrzony patyk pomoże im z takowym drapieżnikiem? Pragnął w to wierzyć.
 Wyjął z kieszeni  swój ukochany scyzoryk. Wiele z nim przeżył, nosił go głównie dzięki małemu, za to ostremu nożykowi oraz cudownemu otwieraczowi do piw. Małe narzędzie miało wiele przydatnych zastosowań. A w domu podczas przeprowadzki służyło mu jako wsparcie przy  otwieraniu kartonów.
 Szedł wzdłuż brzegu i rozglądał się za jakąś odpowiednia rośliną bądź gałęzią, a kiedy trafił na dość prosty i długi kawałek podniósł go odrywając od reszty rośliny i zaczął ostrzyć jego jeden z końców, oglądając się przy tym za rudzielcem i tym co udało się jemu ogarnąć.
 - Jak ci idzie? Widzisz tam coś? - podpytał podchodząc do kolegi.  
 - Masz... - podał mu naostrzony już kij i zaczął rozglądać sie za jakimś dla siebie. Cóż może nic, ale choćby mieli coś sięgnąć to łatwiej. Jakoś lepiej się czuł na umyśle mając cokolwiek takiego w dłoni, niż chadzając po puszczy z gołymi rękami.

Kto by pomyślał, że doświadczenie w struganiu symboli na ławkach i drzewach zaowocuje teraz sztuką przetrwania. Dzięki niszczeniu mienia, stworzył broń. Prowizoryczną broń, bo jednak niczym więcej te kije nie były, jednak śmiało było można uznać je za dobre włócznię. W końcu ich ostre końce były w stanie zranić, było to w końcu mocne drewno.
- No, obyś i ty się na coś przydał... - stwierdził jedynie blondyn po słowach przyjaciela, który odebrał od niego kij.
Riael po tym zabrał się za struganie włóczni dla siebie, a podczas tego obserwował poczynania rudzielca, który odważył się wejść do wody nawet po ataku zmutowanej pijawki, Riael nie był w stanie inaczej nazwać tego olbrzymiego robala. Przeszły go ciarki na samo wspomnienie. No, ale doskonale wiedział, że i on będzie musiał wejśc do wody, musieli zdobyć jakieś jedzenie, a woda i ryby w niej wydawały się najrealniejszym łupem, dla ich dwójki.
- Wiesz.. na rybę to chyba trzeba jednak poczekać... wiesz aż podpłynie i wtedy próbować ją nabić... bieganie za nimi to tylko pajacowanie... - stwierdził ledwie opanowując śmiech, po komicznym biegu przyjaciela. W końcu ten ruszał się z gracją hipopotama w tej wodzie.
Kiedy Flyn poszedł ponownie w zaroślna, Riael spokojnie kończył struganie swojego kija i kiedy chował już scyzoryk został zawołany i obrócił się w stronę rudzielca.
- Co tam znowu wymyśliłeś? - zapytał zrezygnowany i uniósł lekko jedną brew widząc dziwnego ptaka. Z początku skupił się głównie na ptaku, w końcu czym on był? I czy Flyn chciał go zjeść? W sumie Riael lubił kurczaka...
Dopiero kolejne krzyki rudzielca zwróciły uwagę blondyna na bardzo istotny fakt, na kostkę, która ptaszysko trzymało w swym dziobie.
- O kurwa! Goń go! Trzeba to mu zabrać! - krzyknął, do przyjaciela, który stał dużo bliżej zwierzęcia, po czym sam ostrożnie ruszył w stronę pierzastego stworzenia, tak by go nie spłoszyć.
- Cip, Cip Cip... ptaszku... choć do wujka... Riaela... - zaczął cichutko, tak by zaciekawić ptaszysko, a jednocześnie, by go nie spłoszyć i by Flyn miał szanse zaskoczyć ptaka i odebrać mu kostkę, która była jedyną rzeczą z jego domu, jaką pamiętał blondyn i sam fakt, że taki przedmiot sie tu znajdował był podejrzany, równie podejrzany co całe to miejsce i sytuacja w jakiej się znaleźli, dlatego blondyn uznał, że by poznać prawdę o tym co tu robili, kostka była im potrzebna do ułożenia tej układanki.

Nie mógł uwierzyć w to co widział. Jakieś ptaszysko trzymało w dziobie jedyny przedmiot jaki w tym miejscu był im znajomy. Choć tajemnicza kostka do gry, była bardzo nowym nabytkiem blondyna, to jednak była ostatnią rzeczą jaką Riael pamiętał z przed przebudzenia się w tej dziwnej puszczy, więc zdecydowanie musiało mieć to jakieś ważne znaczenie. A nawet jeśli to głupota, to musieli to sprawdzić. Nie mogli sobie pozwolić na olanie sprawy.
Dlatego wczuł się w odciąganie uwagi ptaszyska, po to by Flyn mógł je pochwycić. Niestety niezdarny rudzielec jedyne co złapał to garści pełne pierza.
- KURWA! Bierz go! No łapaj! - wydarł się widząc, jak rudzielec leży, a ptak chyżo pomyka ku gąszczowi. Sam ruszył sprintem, jednak czy tak było można nazwać to co blondyn robił? Ten typ nie nadawał sie do biegania, potykał się o wszystko i zadyszkę łapał po dwóch metrach. Nie był to absolutnie typ biegacza. To raczej typ wieloletniego palacza. Dlatego raz dwa zbugił ptaszysko z oczu i tylko biegł za rudzielcem, którego było słychać.
- MASZ GO?!! - krzynął, by zorientować się w sytuacji. Nie był w stanie dalej biec, oczywiście jeden podły wystający z ziemi korzeń pomógł mu się położyć na miękkiej ściółce leśnej. Lądując na jakimś krzaku jedynie stęknął kapryśnie i bezsilnie wygrzebując się z niego. Oczywiście, że był cały podrapany drobnymi gałązkami. Powyciągał liście z włosów i rozejrzał się dookoła, oczywiście, że nie miał pojęcia, gdzie jest, dokąd pobiegł Flyn i w która stronę by powrócić do wody.
- Ja pierdole... - warknął pod nosem naprawdę próbując ustalić kierunek, z którego przybył. Nie widział sensu w biegnięciu niewiadomo gdzie w puszczę. Rudzielec uciekł mu z zasięgu, podobnie jak i wredne ptaszysko. Jego zadaniem było powrócenie do wody i próba złowienia jakiejś ryby. Skoro jego przyaciel udał sie za ptakiem to da sobie radę. On powinien na coś się przydać i chociaż zdobyć jedzenie, w końcu słońce na nich nie zaczeka, by oświetlić im widok. Owszem była jeszcze młoda godzina, ale ktow ei jak ten dzień potoczy się dalej, a pusty brzuch powoli dawał o sobie znać.
Dlatego blondyn starał sie namierzyć korzeń, który był mu tak wrogi, by po jego ułożeniu spróbować ustalić skąd przybiegł.

Po prostu piękniej być nie mogło. Bezludna puszcza, zero kontaktu z cywilizacją, spora luka w pamięci i zgubienie swojego kumpla w tym gąszczu. Blondyn szedł mocno zdemotywowany przed siebie, choć nie miał pojęcia w jakim kierunku w ogóle podąża. Nie był typem, który radził sobie w tego rodzaju sytuacjach. Gdyby naprawdę skończył tu sam, pewnie już dawno zostałby czyimś obiadem albo zamarzłby podczas chłodnej nocy nie mając dachu nad głową. Na domiar wszystkiego zaczynało mu burczeć w brzuchu. Cóż długo już niczego nie jedli, więc nie było to nic nadzwyczajnego, że żołądek dopominał się uwagi.
Nawet w tej swojej tułaczce nie miał tempa i nie potrafił wrócić na plażę, mimo że starał sie nasłuchiwać szumu wody. Takie jednak nasłuchiwanie kończyło się paniką kiedy tylko usłyszał szelest liści gdzieś obok siebie. Naprawdę łaził sam może od dziesięciu minut, a już zaczynał popadać w paranoję. Zdecydowanie nie był to typ samotnika.
Kiedy tak szedł i rozpaczał nad swym losem coś pochwyciło jego ramię. TAK ZZA PLECÓW! Jak on mógł stracić czujność! Już było po nim! Jak nic zaraz go coś zeżre!
W panice odskoczył i chwycił za wystrugany kij, którym groźnie zamachał chcąc przepędzić istotę chętną na obiad. Jednak jego mina bardzo szybko spoważniała.
- CO SIĘ TAK PACANIE SKRADASZ!!! - wydarł się pełen emocji, bo przecież mało co serce mu z piersi nie wyskoczyło. A ten idiota się z niego śmiał śmiać! Co za ruda wredna menda.... Zmarszczył obrażony brwi i patrzył na rudzielca z pod byka. Jednak kiedy został zaciągnięty gdzieś dalej, nie protestował. Nawet ta ręka, która go ciągnęła mu nie przeszkadzała, mimo wszystko wolał ponownie się nie zgubić.
Kiedy byli ponownie na plaży odetchnął z ogromną ulgą, choć nie chciał tego po sobie pokazać.
- A żebyś wiedział, że kuźwa złapię! - dalej był naburmuszony, jednak nieco już ochłonął, w końcu cieszył się, że ponownie widzi te parszywą mordę.
Blondyn podszedł do wody i chwilę się w nią patrzył, nie było tu głęboko jak wcześniej widział, jednak ganianie za rybami było bez sensu, a czekanie na to jak jakaś do niego podpłynie mogło zająć mu całe wieki. Musiał wymyślić coś dzięki czemu zmotywuje ryby do podpływania pod jego nogi. Zaczął sam się im przyglądać. Co mógł uczynić by te łydeczki stały sie atrakcyjne nie tylko dla pijawek? Patrzył tak i patrzył, aż w końcu jego wzrok skupił się na poszarpanych od zarośli spodenkach. Nie miały już pięknie uszytych wykończeń, te były miejscami rozdarte bądź poszarpane i wystawały z nich liczne nitki. A to pobudziło produkcję pomysłów w tej blond łepetynie. Zaczął ciągnąć za jedną z nitek i ciągnął i ciągnął, a kiedy ta była już dość długa uśmiechnął sie napinając ją, nie była wcale tak słaba nawet dałby radę coś na niej uwiązać. Dlatego przywiązał ją sobie do jednej szlufki, po czym skierował w stronę drzew, gdzie przepchnął jakiś kamień pod którym jak się spodziewał mieszkały ohydne robale. Skrzywił się i swoim patykiem zgarnął jedną dość tłustą larwę, dżdżownicę sam nie miał pojęcia czym ten robal był. Jednak udało mu się takiego odciągnąć na bok, po czym przywiązał ohydztwo do drugiego końca wcześniej urwanej nitki. No i miał przynętę! O jaki był dumny z siebie. Z robalem na sznurku ściągnął buty, trochę podwinął spodenki i wszedł do wody. Oj jaka ona była nieprzyjemnie zimna. Krzywił się uważnie stąpając i wchodząc do wody do kolan. Cóż miał ogromne obawy przed tym co mogło żyć w tej wodzie, jednak ta była niebywale przejrzysta i widział z daleka co w niej pływało. Dlatego choć serce mu waliło zacisnął dłoń mocniej na prowizorycznej włóczni i zanurzył nitkę z robalem. Niestety prąd wody skierował robala prosto na jego nogę, a ten podskoczył panicznie łapiąc za swój wynalazek i otrzepując się z obrzydzenia ustawił się z prądem, a nie pod prąd rzeki.
Kiedy już wszystko było jak być powinno czekał, woda faktycznie napięła nitkę z wijącym się na niej robakiem i utrzymywała ją tuż przed nogami Riaela.
Czekał i czekał i widział, że niektóre ryby nawet się nim interesowały, ale podpływała i z jakiegoś powodu się wycofywały. Raiel marszczył brwi jednak cierpliwie stał i czekał. Cały czas obserwując wodę przed sobą. No i w końcu! Jakaś ryba odważyła się do niego podpłynąć i chwyciła za robaka, blondyn nie czekał, aż go zerwie i odpłynie, a od razu nabił rybę na swoją włócznie i aż pisnął uradowany.
- MAM! KURWA MAM JĄ! - dumny z siebie krzyknął podnosząc nieco zdobyć, by mu się nie ześlizgnęła i obrócił się w stronę brzegu, a wtedy całkiem zamarł. Cóż tak skupiony na głębszej wodzie, całkowicie zapomniał o tej przestrzeni za nim. A coś długiego i dość grubego tam właśnie czyhało, płynąc teraz prosto na niego, a raczej na jego zdobycz.
- AAAAAAAAA!!!- jedynie długi pisk był w stanie z siebie wydać, bo tak zamarł, dopiero kiedy stworzenie wynurzyło się z wody, by przechwycić jego JEGO rybę coś w nim pękło. Sam nie miał pojęcia co go do tego natchnęło, jednak wymierzył złodziejskiej rybie takiego kopniaka, że ta nie dość, że nie doskoczyła do jego rybki, to na dodatek wyleciała na płyciznę, lądując na grzbiecie. Był to jakiś szczupak? Nie może raczej węgorz? Riael nie miał pojęcia... nie znał się kompletnie na rybach, wiedział jedynie, że ta miała problem na takiej płyciźnie.
- FLYN! DAWAJ JĄ NA BRZEG! - krzyknął podbiegając nieco bliżej i ponownie przekopując niedoszłego złodziejaszka bliżej kamiennego brzegu. To była już spora sztuka, dlatego wiedział, że jeśli uda im się tą upolować na pewno się najedzą, a może mięsa starczy i na kolejne dni? O ile uda im się to dobrze przesmażyć i ususzyć.
Niezadowolona ryba zaczęła się bardzo mocno miotać i machać swoim ogonem.

Stojąc tak długi czas w wodzie zdarzyło się Riaelowi, że odrobinę się ochlapał, jednak nie stanowiło to większego problemu gdyż promienie słońca raz dwa osuszały ubranie. Jednak kiedy przyszło mu szarpać się z czymś co śmiało go zaatakować, ubrania nie miały szans. Całkiem przemokły od chlapiącej na każdą stronę wody.
Całe szczęście Flyn błyskawicznie zareagował i pomógł mu wypchnąć cielsko sporej ryby drapieżnej na brzeg. Choć czy mógł to stworzenie nazwać rybą? Nie miał pojęcia co to było, podobnie miał z tą mniejszą, na którą tak długo polował. Żadne ze stworzeń tu spotkanych nie wyglądało dla niego normalnie, owszem nie był specem i na pewno istniały bardziej egzotyczne gatunki niż te które znał, jednak jeszcze nie widział ryby z płetwo-łapami. Nie miał nawet pojęcia czym to coś było. A to go przerażało.
Zasapany oparł się o swoje kolana i patrzył co robi rudzielec, a kiedy ten zaczął okładać zdobycz kijem machnął jedynie ręką posłusznie idąc do ogniska.
- A proszę cię bardzo... nie mam zamiaru nawet tego oglądać... - stwierdził i siadł blisko rozpalonego ognia, był cały mokry i chciał się osuszyć. Dlatego zdjął z siebie spodenki i koszulkę rozwieszając je na wbitych przez siebie przy ogniu patykach, by szybciej mu wyschły i jedynie czerpały z ciepła bez możliwości spalenia się.
- Ta udało się... ale chyba przy tej akcji biodro wybiłem... kuźwa jutro połamany będę... - pobiadolił żartobliwie rozmasowując obolałą nogę, która faktycznie poddana została sporej próbie i chyba tylko dzięki nagłemu skokowi adrenaliny znalazł w sobie tyle siły na takie kopnięcie.
Oczywiście nie był w stanie nie spojrzeć na to co robił Flyn, a sam widok patroszonych z wnętrzności ryb wywołał u niego odruch wymiotny, który z trudem pohamował tylko dlatego, że miał pusty żołądek i nie miał czego zwrócić.
Oczywiście też nie przypomniał przyjacielowi o scyzoryku spoczywjącym w jego kieszeni, który z pewnością ułatwiłby mu walkę z ich przyszłym posiłkiem, jednak odpalił mu się żartowniś i pomachał rudzielcowi nożykiem dopiero wtedy kiedy ten był przy końcu całej zabawy.
Kiedy już obaj siedzieli czekając, aż mięso dziwnych ryb dojdzie Frlyn zaczął rozmowę na którą Riael wyraźnie się skwasił.
- Wiesz stary że brzmisz jak wariat? - zapytał dość kpiąco, jednak szybko zmienił swój ton.
- Co gorsza też o tym pomyślałem... więc albo nas obu nieźle pojebało od tego słońca... albo coś w tym jest... ale wypowiedziana na głos tak wariacka teoria brzmi koszmarnie... ciekawe czy nie siedzimy w jakimś wariatkowie na psychotropach... - zaśmiał się próbując rozładować swoje nerwy.
- Tak czy inaczej pleć ten koszyk, trzeba złapać to ptaszysko, albo dzięki tej kostce uda się stąd wydostać... albo po prostu zjemy tego ptaka... - dodał szukając jakiś pozytywów sytuacji.

 Tak ta teoria brzmiała po wariacku, jednak była jedyną jaką obaj wymyślili. Kto wie może tak szalone rzeczy działy się na świecie? Bo jak wytłumaczyć mieli te wszystkie dziwaczne stworzenia jakie spotkali, owszem Riael nie był znawcą dziczy może zwyczajnie nie znał tych zwierząt przez swoją ignorancję wobec przyrody, jednak wiedział, że Flyn lubił oglądać tego typu seriale o przetrwaniu w dziczy i czy on by nie był w stanie rozpoznać tych zwierzaków?  To miejsce zwyczajnie wydawało się blondynowi zbyt dziwaczne. Zwłaszcza ta roślinność i cała sceneria.
 - A nie lepiej nazbierać jutro na świeżo? I tak nie będziemy mieć nic lepszego do roboty... a tak jeszcze ściągniemy do siebie jakieś inne głodne gagatki... - stwierdził mało chętny na to, by ktoś ich w nocy odwiedził.
 -  Znalazłeś sobie pretekst by pomacać mi tyłek? - popatrzył na niego podejrzanie i sam lekko prychnął śmiechem.
 - No mniejsza... bo skorzystam... bez tego nie wiem czy jutro się ruszę... Brus Lee ze mnie nie jest... - zaśmiał się.
- Ale to już na tej chacie naszej... prosto po tym się uwalę do spania... - dodał swoje przemyślenie, po czym odebrał upieczony już kawałek ryby i zgodnie z zaleceniem zaczął powoli go obgryzać uważnie pozbywając się ości.
 - A wiesz... nawet masz rację... Szczerze to nawet nigdy nie byłem na biwaku, więc sobie odbiję... - zaśmiał się i pałaszował  z odrobinę poprawionym nastrojem.
 Kiedy spokojnie zjadł całą swoją porcję poklepał się po brzuchu i odłożył patyk przy ognisku, by im się nie zapodział.
 - Ahh tego było mi trzeba... - podniósł tyłek i podszedł do swoich schnących rzeczy, które częściowo zdążyły już się osuszyć, wziął koszulkę i narzucił na siebie, spodenki potrzebowały jeszcze krótkiej chwilki, dlatego powrócił na swoje miejsce.
 - Jeny... oby ta głupia kostka naprawdę pomogła, bo choć nieźle nam idzie... to nie ma co gadać, ale dupsko na kanapie bym wywalił... - zaśmiał się i oparł o własne kolana, robiło sie chłodno, dlatego nie chciał zakładać na tyłek mokrych spodenek, jednak te lada chwila powinny doschnąć.

Blondynowi ulżyło kiedy rudzielec odpuścił sobie wyprawę po robale i inne dary tego lasu. A przynajmniej, że data tego została przełożona na dzień kolejny. No właśnie czy dożyją jutra? I jak kolejny dzień w tej puszczy będzie wyglądać? Choć przez chwilę dobrze się bawili nie mogą zapominać, że są w dzikim lesie, jakiejś cholernej puszczy, a poprzedni mieszkaniec chaty jaką przejęli jednak był szkieletem. A więc w jakiś naturalny bądź mniej naturalny sposób zginął. To przerażało młodego Belfaire, na tyle, że nie potrafił w pełni wyluzować, choć nawet się starał zwłaszcza teraz siedząc przy ognisku w samej koszulce i gaciach i jedząc ogromną zmutowaną rybę. Ten opis najlepiej pasował mu do tego czegoś co udało im się upolować, a co chciało zapolować na blondyna.
Westchnął ciężko i prychnął pod nosem.
- Ahhh przyjacielu możesz się opierać, ale dobrze wiem, że wdziękom mego zada ciężko się oprzeć... - odparł niewiarygodnie poważnie jakby stwierdzał najprawdziwszy fakt. Po którym prychnął śmiechem, obaj potrzebowali rozluźnienia atmosfery.
Nagły atak kaszlu ze strony Flyna został przez niego zignorowany, dobrze wiedział, że Flyn wpakował się w niewygodna robotę, ale nie zamierzał rezygnować z takiej pomocy, może gdyby biodro faktycznie nie było tak naderwane inaczej by do tego podszedł i nie dał tknąć towarzyszowi, jednak te okoliczności zmuszały go do przyjęcia tej oferty, w końcu czekał ich ciężki dzień, podczas którego Riael wolał być sprawny. Wizja kuter nogi mu nie odpowiadała.
- Musi zadziałać... w końcu tylko nią pierdolnąłeś na stolik... i bum kurwa jesteśmy na jakimś Madagaskarze na sterydach! - stwierdził, po czym zebrał swój zad i zgarnął swoje spodenki zakładając je, trudno jakie były takie musiały być, a nawet nie było źle. Praktycznie wyschły, jedyna wilgoć została na grubszych szwach i miejscu na pasek, którego nie miał.
- Taaa chodźmy lepiej się wyspać... i tak już ciemno się w pizdu robi... - odparł i po zebraniu swoich rzeczy obaj ruszyli do chaty na drzewie. Rudzilec prowadził pochód, z tyłu którego kuśtykał blondyn. Noga faktycznie lekko mu doskwierała, jednak nie było tak źle jak mogło być. W końcu nie była wybita ani uszkodzona, najzwyczajniej w świecie naderwał zastane mięśnie, nigdy nie ukrywał faktu, ze do wyczynowców nie należał, był to typ kanapowy.
- Ja pierdole i jeszcze trzeba wleść na górę... - westchnął niezadowolony, ale zebrał się w sobie i przy akompaniamencie wielu przekleństw i marudzeń wlazł na górę i wgramolił sie do środka uwalając prosto na prowizorycznym posłaniu, nawet nie zdejmował butów, tu nie było sensu. W końcu testu białej rękawiczki ta chata by nie przeszła, a wolał, by stopy mu nie marzły. Ułożył się na nie obolałym boku i spojrzał szczenięcymi oczyma na kolegę.
- Dobra poratuj tymi swoimi grabiami i chodźmy spać... - stwierdził podpierając głowę na jednej ręce.

Zadowolony czekał na zaoferowaną mu pomoc. W końcu naprawdę zaczęło dokuczać mu to biodro, a nie mógł sobie pozwolić na podobne kontuzję, nie tu, nie w tym miejscu. Dlatego w pełni zignorował fakt, że da sie dotykać przyjacielowi po zadzie przyjął jego pomoc.
Kiedy dłonie Flyna dobrały sie do obolałego biodra, blondyn w moment pożałował swojej decyzji.
- To biodro jest do naprawienia, nie do usunięcia! - upomniał przyjaciela, który bawił się w najlepsze podczas, gdy on cierpiał. Co więcej to właśnie rudzielec sprawiał mu tyle bólu! Ciało Belfaire gięło się pod wpływem zadawanych mu bodźców i choć wiedział, że musi to wytrzymać, organizm sam uciekał od nieprzyjemnych bodźców, którymi Flyn stale go częstował.
- Kurwa myślę, że nawet twoja stojąca pała, byłaby miększa od tych paluchów, rodzice cię w betonie ciosali? - marudził, by ulżyć sobie w bólu. A kiedy te katusze dobiegły końca, był chyba bardziej zmęczony od swojego masażysty, zasapany i cały spocony. Oddychał ciężko i powolnie przesunął się przyjacielowi, robiąc dla niego miejsce. Padł bez sił układając się najwygodniej jak to w tym warunkach było możliwe. A kiedy rudzielec leżał juz obok, narzucił na niego swoje skrzywdzone kopytko, by mieć wygodniej.
- Mimo wszystko dzięki rzeźniku... - prychnął lekko rozbawiony i próbował zasnąć. W końcu kolejny dzień miał być dla nich dość pracowity i Riael bardzo liczył na to, że kilka istotnych spraw się wyjaśni, a kto wie, może uda im się wydostać z tego miejsca?

Był uparty i jego noga ani śniła ruszyć się z wygodnego ułożenia, mimo, że to było na Flynie. Trudno i tak musieli spać blisko siebie, by się zmieścić, a więc taki drobny fakt, jak wykorzystanie towarzysza jako wygodnej podpórki dla obolałej nogi wydał się adekwatny. Ziewnął tuż po tym jak rudzielec odpuścił i zajął się zasypianiem.
- dobranoc... - odpowiedział spokojnie już bez żadnych docinek i w dobrej atmosferze obaj mogli zasnąć. Choć warunki nie były zbyt przyjazne o dziwo zmęczenie było zdecydowanie silniejsze i blondynowi udało się usnąć. A objęcia Morfeusza okazały się kojącym wypoczynkiem.
Nie miał pojęcia ile spali, jednak głośny krzyk przyjaciela zaczął docierać do niego powoli, nie to co uderzenie w zad. Zerwał się energicznie do siadu z grymasem oburzenia.
- Zboczeniec! Ja mówiłem, że się nie oprzesz zajebistości mojego tyłka! Kurwa moje biedne poślady, a żeś kutasie wycelował chamsko... One nie są dla ciebie! - wydzierał się na przyjaciela, sam rozmasowując sobie obolały pośladek. Cóż obudził się natychmiast, przez co westchnął ciężko i wstał testując swoją nogę. Owszem była kurewsko obolała, jednak mógł stabilniej na niej stanąć przez co mu ulżyło.
- Postaw tam od razu jakiś znak ostrzegawczy...- odparł na obrzydliwe wyznanie rudzielca, po czym dalej ze zmarszczonymi brwiami obserwował jak ten wychodzi.
Westchnął i przeczesał dłonią rozrzucone po całym czole włosy. Zaczął rozglądać się po chacie, w końcu było tu kilka gratów pozostawionych po poprzednim gospodarzu chaty.
Jedyne co na ten moment wydało mu się przydatne to znalezione stare spodnie. Ich zniszczenie nie wypływało na mniejsza przydatność, Riael i tak podarł je na dwa kawałki korzystając ze swojego scyzoryka. uzyskane w ten sposób dwie nogawki zawiązał na końcach na solidne pęki i zszedł z nimi na dół. Trawa była jeszcze wilgotna od porannej rosy. Jedny która mogła być godzina? na pewno jakaś nieludzka, dlaczego oni musieli wstać tak wcześnie?
Niezadowolony wciągnął jedną zawiązaną nogawkę na całą rękę, aż po samą pachę, drugą trzymał niczym worek, do którego zamierzał wrzucać pozbierane robale i owoce o ile jakieś znajdzie.
W tym właśnie celu zaczął łazić przy drzewach szukając krzaków owocowych albo kamieni i pieńków, które mógłby łatwo odsunąć i zebrać żyjątka pod nimi mieszkające. Brzydził się niemiłosiernie jednak przez osłonę jaką były spodnie podnosił grube i soczyste glisty, które byłyby na pewno apetycznym kąskiem dla ptaka i które nie były w stanie spierdolić mu z worka. Nie zbierał tych szybkich i sprawnych robali, które mogłyby łatwo wyjść, celował raczej w ziemne glisty i pędraki, które się nie wspinały po materiale, a jedynie wiły na dnie długiej nogawki.
Choć ta robota była obrzydliwa, to wiedział, że musieli to zrobić by opuścić to miejsce. A chociaż musieli spróbować. Dlatego sie poświęcał, Flyn też sporo robił dlatego zrekompensował mu zbieranie robali jego wczorajszym patroszeniem ryb.

Nie miał pojęcia ile tego robactwa będzie potrzebne i czy w ogóle to ptaszysko je robale, dlatego wrzucał wszystko co znalazł jak leci. Nawet natrafił na jakiś krzak, który miał na sobie coś w rodzaju jagód. Cóż samego Riaela korciło, by to zjeść, jednak sobie odpuścił. Wiele razy słyszał o tym, że można nieźle zatruć się takimi owocami nieznanego pochodzenia. To znaczy wiadome, było, że te sobie tu po prostu urosły, jednak Riael nie był botanista, by rozpoznać czym one były. A co jeśli by sie tym zatruł? Wolał uniknąć takich przykrości i jeszcze trochę pożyć.
Kiedy w końcu Flyn do niego dołączył skinął mu na powitanie i oddał prowizoryczny worek z przynętą na ptaszysko.
- Oby wystarczyło, co prawda wszędzie są tu te robactwa... ale zbieranie ich to żadna przyjemność...- stwierdził zdejmując z ręki, nogawkę, która robiła mu za osłonę na dłoń, te robale były obrzydliwe, wolał nie mieć z nimi bezpośredniego kontaktu.
Niewiele mówił idąc za rudzielcem, domyślał się, że ich gadanie nie pomoże z zwabieniu ptaka. Dlatego w ciszy obserwował to jak Flyn rozstawia całą pułapkę, a potem razem z nim schował się w pobliskich zaroślach.
- Taaa. też mam taką nadzieję, bo jeszcze tutejsze pająki wezmą nas za dobry obiekt ro wicia sieci... - stwierdził odciągając od swojej twarzy jedną z nieokiełznanych gałązek krzewu, za którym siedzieli.
- W ogóle co nam po tym ptaku? Myślisz, że cały czas nosi on te kostkę w dziobie? Czy on ją po prostu zeżarł? - dopytał dość zaciekawiony, bo w sumie wcześniej się nad tym nie zastanawiał. Flyn za cel obrał schwytanie tego ptaka, a blondyn, jak to blondyn jakoś tak przystał na ten plan działania, w ogóle go nie analizując. W końcu ufał przyjacielowi i jego logice, jednak jak tak się nad tym zastanawiał, to w tym planie było sporo luk. Bo przecież jak schwytają ptaka, a ten nie będzie miał kostki, to jak mają wyegzekwować by im ją oddał albo wskazał miejsce gdzie ją ukrył bądź porzucił. Bo przecież to durne ptaszysko i nic więcej!