Close your eyes and dream about Ireland

Kamienica i losy jej lokatorów. Stary budynek w niewielkiej,
urokliwej mieścinie gdzieś pośrodku Irlandii. Z    sąsiadami
lepiej żyć w dobrych    relacjach.    Ale    należy    zachować
ostrożność.       Nigdy    nie wiesz,   kto    mieszka za ścianą.

Mieszkanie 1
- steinowie (npc)

Mieszkanie 2
- Bruce Anderson, Eeve

Mieszkanie 3
- Graham Lydon, Eeve
- Aster Reyes, Calinda

Mieszkanie 4
- Emma Kwiatkowska, LadyFlower
- Alexander Blakley, Heartstorm

Mieszkanie 5
- Selina Lyons, Calinda
- Bonnie Watson, LadyFlowers

Mieszkanie 6
- Carole Macaulay, Heartstorm

Lokum na poddaszu 1
- Harry Spring, Eeve - zarządca mieszkania

Lokum na poddaszu 2
-Shane O'Brienn, Cool_Free_Nickname

                                                                                                                 ❞ Szkoła nie nauczyła mnie niczego pożytecznego,
                                                                                                         oprócz czytania i pisania.❞

「 Shane O'Brienn      28 lat      14. 03      Irlandczyk    Artysta    Kawaler
Cian O'Briann - ojciec     Siobhan O'Briann - matka     Mairead O'Briann - siostra
177 cm      Czarne, kręcone włosy    Niebieskie oczy      Zarost 」

「 "Utrzymuje się" z malarstwa. Idzie mu tak dobrze, że zalega z czynszem.
Harry jest tak dobry i kryje go przed właścicielem,
ale pewnie niedługo straci do niego cierpliwość
Uzależniony od fajek. Co i raz dostaje wpierdol na mieście.
Urodził się w Dublinie i wyjechał stamtąd zaraz po studiach
Nie pożycza mu się pieniędzy, bo się ich nie odzyska」

         Aster cały poprzedni wieczór i pół nocy spędziła na robieniu jakiegoś bezsensownego projektu na studia, który jednak miał być na zaliczenie przedmiotu, więc dała z siebie więcej niż zwykle. Graficznie prezentacja była jak ta lala, efekty 3D, przejścia i inne badziewa. Miała nadzieję, że to odwróci uwagę od tego, że w źródłach podała tylko jakieś przypadkowe strony internetowe, bo zapomniała zajrzeć wcześniej do biblioteki. Lubiła swój kierunek, ale ten przedmiot był jakiś nawet nie związany z muzyką, więc wyrzuciła go kompletnie z pamięci. Dużo czasu spędziła także na video rozmowie z Calebem i Nehą, oprócz ogólnych plotek i żartów, chłopak opowiadał o swoim nowym ojczymie, a Neha chwaliła się, że jej nowy fanfik o Potterze zyskuje coraz więcej czytelników.
        Spało jej się dobrze. Miała jakieś dzikie sny, takie nawet dość realistyczne. Coś z Drużyną Pierścienia? Graham w lateksowym kostiumie coś tam krzyczał, co ją zbiło z tropu, ale był też Bruce, słodki jak zawsze, ratował niewiasty. Harry też coś krzyczał, jego głos był najbardziej wyraźny. Aż za bardzo.
       Za drugim głośniejszym wydarciem jej imienia, przebudziła się gwałtownie, otworzyła szeroko oczy i chwyciła paznokciami za materac. Pepper, która spała przy jej głowie odskoczyła i zirytowana przeniosła się na drugą stronę łóżka.
    - Harry! - przeniosła wzrok na swojego nieformalnego współlokatora, zaraz podnosząc się leniwie do siadu i przecierając jeszcze zaspane oczy. No, nadal się nie przyzwyczaiła do takich pobudek. Ale to, że Harry pakował się do nich bez pukania przestało robić na niej wrażenie już dawno. Ta pobudka to pewnie karma za to, że sama tak często budzi Grahama. Chociaż z nim to rzadko się zdarza, zazwyczaj i tak budzi się szybciej niż ona.
    - …Grill? …Kto je kiełbachy z grilla na śniadanie… - zapytała, jeszcze próbując łączyć informacje. …Może jednak chodziło mu o wieczór. Zastanowiła się. Nie miała nic przeciwko, ale jeszcze godzinka snu by nie zaszkodziła. Z drugiej strony, chyba serio mu zależy, jak od rana już chce robić przygotowania. I ma zapasy. Łał.  - Dobra. W sensie, jasne, że ci pomogę. Graham też. Napiszę do chłopaków zaraz - wygramoliła się z łóżka. Miała na sobie piżamę składającą się ze spodenek i koszulki Arktycznych Małp, więc chociaż niczym nie świeciła. Wyciągnęła telefon. Ah, zapomniała naładować. Ale kilka procent jeszcze jest. Najpierw wyświetliła kontakt Grahama, bo widocznie gdzieś się już zmył.
Do: grahamka
grim
grah
graham
kiedy wracasz:(kupiles cos dobrego??
ah harry robi grilla!
pomagamy mu
jak kogoś zobaczysz z sąsiadów to zaproś oki
...albo dobra ja moge
ale przygotuj sie na tachanie jedzenia
Do: szczeniak
Bruce!!
wieczorem harry urządza grilla u nas w kaminicy
bedziesz prawda??((:
jak spotkasz jakiegos sasiada to zapros tez oki!!

No to wysłane. Jak zawsze pisała szybko i nie trafiała czasami w klawiaturę. Ale to nic. Kto by się przejmował.
- Ubiorę się i pójdę najpierw do Steinów, oni pewnie nie śpią. Reszty osób chyba nigdzie jeszcze nie wywiało, co? - oczywiście, że wywiało. Gdzie te gołębie pocztowe? - To poczekaj w salonie jak chcesz, czy idziesz już kogoś szukać?

           
            Willow lekko brwi patrząc na chłopca z lekkim powątpiewaniem. Fakt, że Skulli znał chłopaka przed nimi nie było, aż tak zaskakującej, aby się nad tym rozwodzić. W tak małym mieście jak Sligo ogrom ludzi pewnie kojarzy się choćby z widzenia, szczególnie jak mieszkają w tej samej okolicy. Zmieszanie na jej twarzy wywołała wzmianka o wujaszku moczymordzie. Może i Sunny nazywała tak sąsiada mieszkającego na poddaszu, ale tak się fortunie złożyło, że ani razu nie użyła tego określenia prze Willow, gdy przekonywała dziewczynę do zamieszkania w cichej, spokojnej kamienicy. Wujaszek moczymorda mógł nieco zakłócić obraz, który został jej przedstawiony, chociaż jeśli dobrze rozczytała rozbawienie sąsiada moczymorda, by bardziej comic reliefem sennego budynku w mały miasteczku Irlandii niż czym o co musiałaby się niepokoić. Za dużo analizowania, za dużo. Powinna się w końcu nauczyć przepuszczenia przez swój mózg wypowiedzi innych bez rozkładania ich na części pierwsze.
            Skull rozśmieszał ją swoją gadatliwościa i powoli jej myśli odbiegały od tematu sąsiada moczymordy, nazywanego też Shanem. Była pewna, że jeśli dać chłopcu trochę czasu i uwagi streścił na środku tej piekarni wszystko co dotychczas wiedział zarówno o Willow, jak i o Grahamie. Nie miał ku temu okazji, bo gdy tylko nadeszła ich kolej na przy ladzie skupił się w zupełności na słodkich wypiekach, wprawiając Willow po raz kolejny w konsternację, gdy pomarańczowy donut, który  zamówił był w istocie różowy.
            Z jednej z wielu kieszeń pojemnej kurtki wyciągnęła poskładaną w kosteczkę płócienną torbę i spakowałam do niej zakupy swoje i chłopca. Zarzuciła torbę na ramię i pożegnała się ze sprzedawczynią,
            - Dzięki za radę, raczej jestem dobra w unikaniu sąsiadów. Chyba dam sobie radę. - Próbowała zażartować. NIe potrzebowała wiele do szczęścia, tylko cichy wieczorów.
            W drodzę powrotnej, po tym jak już rozdzielili się z Grahamem, Willow zaszła na chwilę do Porosteinnsonów. Rozmawiały z Sunny przy kawie, gdy przeszkodził im dzwonek do drzwi. Jakaś dziewczyną przyszła poinformować o sąsiedzkim grillu, który miał odbyć się po południu. Sunny zgodziła się ochoczo wciągając w to również Willow. Dziewczyna mogła jedynie usłyszeć słowa dobiegające z korytarza “ Oh, tak jasne, że przyjdziemy, pewnie. Nasza znajoma spod szóstki też z chęcią się pojawi. Sama jej powiem.”
            Tristan siedząc na kanapie nieopodal oglądając telewizje odwrócił głowę i spojrzał na Willow.
            - Mi robi tak samo jak są jakieś imprezy szkolne. Tristan z chęcią weźmie udział. - Karykaturalnie udawał glos mamy. - Wcale nie z chęcią.
            Reszta dnia Willow spędziła nie wyściubiajac nosa z mieszkania. Była sama, z głośników laptopa leciała muzyka, a w głównej mierze spokojny głos Leonarda Cohena. Dziewczyna straciła poczucie czasu lawirując  pomiędzy artykułami medycznymi, wydrukami wyników badań oraz kopiami metodyk, które przytargała do domu z uczelni. Od pierwszego dnia studiów należała do Studenckiego Koła Naukowego, była jednym z najbardziej płodnych członków, a przeprowadzenie badań i pisanie kolejnych artykułów naukowych stało się dla niej chlebem powszechnym. Miała na swoim koncie z pewnością więcej publikacji niż niektórzy wykładowcy, ale za każdym razem czuła radość, gdy podczas wyszukiwania na pubmedzie pod jej nazwiskiem pojawiały się nowe wyniki. Gdy była młodsza sądziła, że chce zostać lekarzem, pracować z ludźmi, na szczęście w porę zrozumiała, że ma dusze teoretyka, nie klinicysty.
            Pochłonięta pracą ledwie dostrzegła, że dobiega piętnasta. Dokończyła akapit i z westchnieniem zamknęła laptop. Była niemal pewna, że jeśli nie pojawi się na grillu to zaraz przyjdzie po nią  któryś z chłopców albo nawet sama Sunny. Nie zaprzątała sobie głowy chociażby ogarnięciem mieszkania przed wyjściem, po podłodzę w salonie walały się kartki papieru czy czasopisma, kwadratowy stolik w kuchni obładowany był notatnikami z odręcznymi zapiskami dziewczyny. Mieszkanie bardziej przypominało dziuple zbzikowanego wynalazcy niż dwudziestoparoletniej dziewczyny. Sprzątnie to wszystko, poskłada w odpowiednie, opisane teczki, ale teraz, teraz lepiej odnajduję się w chaosie niż w porządku.
            W ogrodzie należącym do kamienic powoli zgromadziła się część sąsiadów. Magnusson z Sunny, chłopcy ganiający się z jakimś nastolatkiem, zarządca Harry i  poznany rano Graham wraz z jakąś dziewczyną przy boku, może wspomnianą przez Skulliego siostrą.
            Zanim udało jej się podejść do Harrego i Steina stojących przy grillu podbiegła do niej Astrid. Psina wskoczyła na na dziewczynę przednimi łapami merdając wesoło ogonem. Willow z uśmiechem głaskała zwierzaka nie przejmując się, że ta może łapami pobrudzić jej kurtkę czy spodnie.
            - Dobra, dobra. Już koniec czułości, biegnij do pani. - Odparła odsuwając się od psa.- Może umyję ręce i wam w czymś pomogę? - Spytała, gdy udało jej się w końcu dotrzeć do mężczyzny stojących przy grillu pomimo Astrid wciąż kręcącej się pod nogami. Nie lubiała stać bezczynnie, zawsze czuła potrzeba bycia uczynną i pomocną, było to dość mocno zakorzenione w jej naturzę.
            - Nie ma takiej potrzeby. - Odparł natychmiast Stein przewracając mięso na grillu.
            - Ale…- Zanim zdążyła bardziej zaprotestować Islandczyk wręczył jej papierowy talerzyk wraz z plastikowym  widelczykiem i porcja grillowanego mięsa.
            - Wszystko jest gotowe, możesz co najwyżej pobawić się w kelnerkę… Chłopcy!
            NIe mając innego wyjśćia zaakceptowała nieugiętość Steina, Spojrzała w stronę leżącego w cieniu Grahama i pomachała w jego stronę z lekkim, niepewnym uśmiechem na ustach. Przy Willow pojawili się przywołani przez tatę, zdyszani Skulli i Tristan wraz z dużo starszym od siebie kolegą. Chłopak wydawał wiekowo się bliżej Willow niż dzieciakom Steinów.
            - Cześć, Willow.
            - Właściwie to ona ma na imię Carole. - Wtrącił się z Tristian z wypchaną jedzeniem buzią. - Ale to Willow.
            - Dzięki Tristan, można na ciebie liczyć. Najpierw przełknij potem mów… Skull, a wujaszek gdzie jest? - Spytała zaciekawiona, chcąc wiedzieć, którego z sąsiadów może obwiniać za potencjalne hałasy dobiegające z mieszkania nad nią.
            - Jaki wujaszek..? A! Moczymorda, nie ma go jeszcze. Ciekawe gdzie jest?
            -  Skull nie mów tak o Shanie - Stein upomniał młodszego z synów.
     - Pewnie teraz jeszcze moczy mordę. - Dodał Tristan, który jeszcze nie do końca rozumiał co znaczy to określenie. Willow udawała odkaszlnięcie, kryjac rozbawienie na widok konstrnacji wymalowanej na twarzach braci.
            - Chłopcy! -  Zganił ich obu ojciec, ale nic w jego postawie nie zdradzało, że jest jakkolwiek zły na chłopców.