Don't play with me!!

_____ Ile razy można w jednym zdaniu powiedzieć “prawda”? Lucy szła dzisiaj po rekord! A przynajmniej o tym myślał Blake wchodząc do salonu zupełnie pomijając fakt, że faktycznie to wszystko nie do końca podobało się dziewczynie. On też ją znosił dla ogólnego dobra, ona zniesie trochę zabiegów na jej wyglądzie. Zresztą, kobiety to lubiły, co nie? Widząc jak stylistka zabiera ją z sobą, wyciągnął tylko telefon przeglądając maile, wiadomości ze świata, sprawdzając wiadomości, bo niestety - był w kilku grupkach na chatach, a ludzie tam pisali. Potem na ekranie miał mnóstwo czerwonych kółek, czemu więc nie wykorzystać ten chwili, aby zniknęły? Może powinien się martwić stanem okularnicy z brakiem przyjaciół? … Nah! Po co? Była w rękach specjalistki, która po całkiem dłuższej chwili oddała ją dość zmienioną. Schował telefon do kieszeni, podnosząc wzrok do góry, aby ujrzeć przestraszonego jelonka po zmianie. No, nie wyglądała jak niewinny jelonek teraz...
- Nie sądziłem, że będzie aż taka zmiana. - zilustrował ja swoim spojrzeniem od stóp do głów przyglądając się zmianom, które zostały przeprowadzane i widząc długość spódniczki, na której się zatrzymał mógł tylko zaśmiać się lekko. - Mam nadzieję, że masz ładną bieliznę na sobie.
_____ Skąd takie myśli? Ogólnie jak coś takiego przeszło mu przez myśl widząc lekki materiał, który na pewno zachowa się niczym płachta na byka, kiedy usiądą na motor... Jego pytanie był uzasadnione. Poza tym nawet jeśli nie – podsunie się do góry. Nie do końca wiedział czy Lucy wiedziała, jak się zachować w takich ciuchach, ale na pewno nie będzie źle, przecież była kobietom. One chodziły na szpilkach prawie od urodzenia, żeby ich tyłek dobrze wyglądał. Da sobie radę, nawet jak sama nie praktykuje krzywdzenia sobie kręgosłupa kilkogodzinnym chodzeniem w obcasach po szkole. Widząc minę dziewczyny, podszedł bliżej kładąc delikatnie dłoń na jej ramieniu, prowadząc ją do wyjścia i dając trochę stabilizacji, raczej mentalnej niż fizycznej przy okazji rzucając jeszcze.  
- Nie martw się, wyglądasz tak dobrze, że pewnie ludzie nie rozpoznają, że ty to ty, Lucy.  
- Czy moja prośba dziwnie zabrzmi, jeśli zostawię te rzeczy po imprezie u ciebie? - spytała chwytając go za rękę, leżącą na ramieniu co trochę go zaskoczyło. - Nie chcę mieć problemów z matką, a na pierwszy rzut oka widać, że te ubrania nie są tanie.  
- Jasne? - nie wiedział jak odpowiedzieć na taką prośbę, bo nie brzmiało jak coś z czymś wcześniej się spotkał. W jego szafie chowali zwykle rzeczy, których matka miała nie znaleźć - spoko, ale był to nielegalne przedmioty. Nadal jednak, postanowił rzucić dowcipem czując, że musi rozluźnić chociaż trochę Lucy w tym wszystkim. - Mam od razu ci zrobić miejsce w mojej szafie?  
_____ W odpowiedzi dostał mały uśmiech, który uznał za swojego rodzaju wygraną i poprawę humoru, zanim wsiedli na jego motocykl, z kierunkiem na imprezę. Już podjeżdżając bliżej widać było, że zebrała się gromadka ludzi, a muzykę słychać było wjeżdżając na ulice. Goście imprezy byli widoczni z daleka, a on znajdując jakieś miejsce na trawniku, wjechał i zaparkował bez przejmowania się trawą już i tak w okropnym stanie. Widział kątem oka, że jego pojawienie się zostało odebrane dobrze, zwyczajnie widząc zadowolone, uśmiechnięte i witające go miny. Czy tak samo było w kierunku Lucy? Temu się nie przyglądał, wchodząc z nią do środka i szukając wzrokiem gospodarza, kiedy dotarły do niego słowa dziewczyny, wprawiając go w bardzo wyraźny śmiech.  
- No weź nie przesadzaj - odpowiedział zakrywając swoje usta dłonią, żeby chociaż trochę ukryć swoje rozbawienie. - To jeszcze nie jest ten mome- - przerwał w pół zdanie widząc jak kątek oka podchodzi w jego kierunku laska w spódniczce tak krótkiej, że pewnie spokojnie mógłby zdjąć jej majtki nie dotykając materiału. Westchnął ciężko w kierunku Lucy, gubiąc szybko swój uśmiech. - To już tak chwila.
- Blake! - piskliwy głos dosięgnął jego uszu, a ona z każdą sylabą była bliżej, uderzając go intensywnym zapachem słodkich perfum, aż mu się niedobrze robiło. - Dawno cię nie widziałam na imprezie! Co tutaj robisz? Co się przekonało?
_____ Jej entuzjazm się nie kończył, więc aż chciał wejść jej w słowo, zabierając gdzieś Lucy na bok. Byli tutaj, żeby znalazła sobie przyjaciół, nie żeby on się użerał z puszczalskimi dziurami... Może innym razem. Jak nie będzie na niego patrzyła laska, chcąca śmierci, bo pokazała się w towarzystwie. Niestety, blondynka zarzuciła swoje włosy do tyłu i przekładając ciężar ciała na jeden bok, zgubiła swój optymizm, wpatrując się w Lucy, stojącą prawie schowaną za Blakiem. Jej oczy wręcz kipiały czymś na wzór nienawiści, ale z zupełnie nieznanego dla chłopaka powodu. Nie spał z tą dupą, nie znał imię czy numeru. Chyba widział ją po raz pierwszy w życiu.  
- Kto to?  
- Co cię to obchodzi? - odrzucił w jej stronę bez zastanowienia. Czując jak zgubiło ją to z tropu, postanowił objąć Lucy ramieniem. - Moja przyjaciółka, którą w końcu wyrwałem z domu.
- Przyjaciółka? - rzuciła z wyraźnym obrzydzeniem, żeby po chwili wpaść na pomysł, to też było widać na jej twarzy. Tak samo jak późniejszy uśmieszek wyższości, jakby coś zrozumiała. - Masz na myśli laską, którą będziesz bzykał u góry i mam ci nie wchodzić w drogę?  
_____ Blake był na ten moment bez słów. Wiedział, że coś zjebanego stało się w głowie tego pustaka, ale tutaj to się chyba zwoje zwyczajnie przegrzały. Zamrugał kilka razy szybko, dochodząc do siebie, po czym prychnął pod nosem z rozbawieniem. Nie będzie jej przekonywał, że jest inaczej, traci tylko czas na zerową ilość komórek nerwowych pod tą blond kopułą. Normalnie potwierdzanie faktu, że blondynki to przegrały już z mózgiem walkę o władzę i wszystko co wychodzi z ust nie jest przemyślane.
- Jasne, jak chcesz. - następnie spojrzał na Lucy, która do tej pory się temu przyglądała. - Idziemy? Musimy przywitać się z gospodarzem, a potem przedstawię cię kilku osobom.
- Tak, chodźmy zostawmy ją z jej urojeniami. - odpowiedziała zgodnie z oczekiwaniami, po chwili rozglądając się po pomieszczeniu. - Widzisz go gdzieś? Mam nadzieję, że nie realizuje teraz tego czego aluzji już miała okazję usłyszeć?
- On? - prychnął pod nosem wyobrażając sobie coś takiego przez sekundę, po czym potrząsnął głową. - Debil z tego co pamiętam nie potrafił założyć porządnie gumki, co dopiero wiedzieć, gdzie włożyć.
_____ Zaśmiał się i podniósł wolną rękę na góry widząc w roku salonu mężczyznę o brązowych lekko kręconych włosach. Prezentował się miło, jak ułożony syn sąsiadki, o którym tyle się słyszy. Widać było, że nawiązali kontakt wzrokowy, bo chłopak od razu ruszył w ich stronę przedzierając się przez innych. W między czasie Blake puścił luźno Lucy, przygotowując się na uścisk od ucznia, który wręcz wskoczył w jego ramiona. Był od niego lekko niższy, lecz to nie robiło im problemów.  
- A ciebie nie miało być z tego co pamiętam! - powiedział zadowolony, kiedy w końcu odsunął się krok do tyłu. - Świetnie, że jesteś! - widać było, że cieszył się całym sobą, kątem oka w pewnym momencie dostrzegając stojącą Lucy. - Miło mi cię poznać, jestem Max!

- Gdzie ją znalazłeś? Nie wygląda, jak ktoś z kim bym cię widział
_____ Powiedział patrząc na Lucy, co było w sumie dobrym wnioskiem. Poprawnym całkiem, nie zamierzał się jednak z tego śmiać czy rzucać nieprzyzwoitych komentarzy w temacie. Wiedział, że należy zachować należny szacunek względem drugiej osoby, zwłaszcza kiedy jest twoją partnerką na ten wieczór. Musiał coś jednak odpowiedzieć Max’owi, a z całej sprawy spowiadać się nie zamierzał. Wyszło więc z jego ust krótkie.  
- Powiedzmy, że karma mnie dopadła.
- Dopadła i nie chciała puścić?
_____ Zanim zdążył odpowiedzieć na jego rozbawienie, Lucy spytała o dwóch facetów, których imion nigdy wcześniej nie słyszał...albo nie pamiętał. Mniej więcej oznaczało to, że do tej pory nie byli kimś wartym znania, ale skoro mieli penisa między nogami i znała ich Lucy... Widać czas zapamiętać te ich mordy. Nie pokazał po sobie tego co faktycznie myślał. Odpowiedź Max’a sprowadziła go na ziemię. Brak pewności, wymowne patrzenie w górę, jasno sugerował, że zabawiali się świetnie z kimś, a Blake nie byłby sobą, gdyby nie zadał pytania, które miał na języku.
- Czyli nic nowego. - prychnął pod nosem zastanawiając się jak ci faceci tak szybko zdejmowali swoje spodnie, przecież ta “zabawa” trwała tylko dwie godziny. Spojrzał ostrzegawczo na Max’a dając mu do zrozumienia, że następne słowa to groźba. - Mam nadzieję, że mają gumki, bo inaczej zmuszę ich do wpisania ciebie jako opiekuna na papierach.
- Taaaaak. Przynajmniej jeden pytał o to drugiego. - nie był przekonujący i pewnie nie wiedział nawet kto znajdował się w lokalu. - W razie czego przyjdą do ciebie, żebyś się tym zajął, jak zwykle.  
_____ W tym momencie miał ochotę go porządnie jebnąć w twarz, bo nie powinien się do tego przyznawać publicznie. Może był tutaj z Lucy, którą tytułował znajomą, a nie laską, z którą sypia, ale to nie znaczyło, że ma rzucać takimi tekstami. Poza tym ta okularnica miała w głowie takie toki myślowe, że na pewno wyciągnie z tego dziwne wnioski. Nie zdążył jednak za mocno poruszyć tego tematu, kiedy Max przeskoczył po kilku kolejnych, w końcu kończąc rozmowę na życzeniu dobrej zabawy. Blake nie przejmował się dziewczyną czy idei, że słuchała ich dyskusji o niczym. Nawet cieszył się, że Max postanowił sobie w końcu pójść, bo mieli tutaj szukać znajomych dla Lucy, z tego co pamiętał. Albo niech się chociaż skutecznie socjalizuje.  
- Widzisz kogoś jeszcze, komu możesz mnie przedstawić?  
_____ Nie zdążył odwrócić się do ciemnowłosej, żeby odpowiedzieć na pytanie, a już w jej okolicy pojawił się insekt, łapiący ją za ramię i będący wystarczająco blisko, aby zapisać się na liście Blake’a dla ludzi, których trzeba nauczyć szacunku. Tani tekst o tańczeniu pewnie wyszedł z faktu, że obserwował ich od chwili i widząc jak nie uczestniczy w rozmowie, myślał, że Lucy się zgodzi. Nadal. Włoch nie spodziewał się, że zostanie tak dosadnie uderzony w twarz z bezczelności tego typa, który nie znał swojego miejsca w szeregu.  
- Nie widzisz mnie tutaj, czy mam ci złamać nos, żebyś zaczął uważać? - spytał retorycznie. - Zostaw ją grzecznie, albo będziemy mieć problem.  
- Chyba podziękuję. Mam już z kim spędzić ten czas. - Lucy wkroczyła do dyskusji. - Chodźmy Blake, nie chcę skupiać aż takiej uwagi
- Ej zawsze możemy się podzielić co nie? Taka ładna dziewczyna nie powinna się nudzić  
_____ Właśnie te słowa sprawiły, że Blake nie zamierzał więcej czekać grzecznie na coś co nie przyjdzie. Chciał spełnić prośbę Lucy i odejść, ale śmieć, pewnie nowy w tej budzie, postanowił powiedzieć więcej niż powinien. Westchnął wiedząc co by facet dokonał właśnie złego wyboru. Nie chciał chyba żyć za długo, albo był tutaj nowy i nie rozumiał komu nie powinno się stawiać. Dłoń bardzo szybko wylądowała na szyi łapiąc palcami za kark, naduszając na boku w miejsce, gdzie znajdują się tętnice szyjne, po czym pociągnął do tyłu, a żeby mieć pewność, że facet straci równowagę i upadnie - kopnął go w zgięcie kolana, posyłając go na podłogę. Aby przypadkiem nie wstał za szybko, bo jednak Włoch nie chciał się bić, 10 minut po tym jak przyszedł, położył nogę na jego gardło, naciskając, dostarczając bardzo dużo dyskomfortu.  
- Chciałem być miły. - zaczął mówić spoglądając ciemnym spojrzeniem w dół. - A ty postanowiłeś, że wolisz zobaczyć konsekwencję.  
_____ Nie przejmował się Lucy, którą facet faktycznie puścił podczas upadku, zwyczajnie będąc zaskoczonym takim rozwojem wydarzeń, ale co innego mogłoby się stać, gdyby podbijał do zajętej laski? Nieważne kim była. Na około ich zebrała się galeria obserwująca z ucieszeniem i alkoholem w ręku na to wydarzenie. Co niektórzy w tłumie nie wiedzieli o co chodzi i dlaczego, ale reszta ich szybko wdrążyła szepcząc między sobą kim był Blake, kim był drugi facet. Nie interesował się czy jego “zła sława” stanie się większa, nie zamierzał i nie mógł kumplować się z bezużytecznymi dzieciakami.  
- Blake, przestań, udusisz go!  
_____ Do jego uszu doszedł krzyk Lucy, na co odwrócił się w jej stronę, nie zmieniając nacisku, który wiedział doskonale jak kontrolować. Patrzał bez większych emocji jak dziewczyna nie wie co zrobić, wyraźnie szukając pomocy, której nie otrzyma. Na szczęście na horyzoncie szybko pojawił się z powrotem Max, któremu Blake kiwnięciem głowy kazał przyjść i zająć się Lucy. Gospodarz nie czekał za długo, szybko pojawiając się za Lucy z pytaniem.  
- Co się stało? - zgarniając ją na bok, ruchem ramienia oddzielając od innych. - Możesz mi opowiedzieć?  
- Jeden z chłopaków zaczął się do mnie przystawiać. Zignorował ostrzeżenie Blake’a i widzisz tego rezultat. - mówiła wyraźnie poddenerwowana z perspektywy Max’a. - Zrób coś, bo go udusi
- Aa... - wyszło nieporadnie z jego ust, kiedy po raz kolejny odsunął ją trochę dalej, po czym posłał jej krzywy uśmiech, wyraźnie nie wiedząc jak to wytłumaczyć. - Blake nikogo nie zabije przed swoimi dwudziestymi urodzinami, więc raczej zwyczajnie go nastraszy i tyle. - następnie przysunął się bliżej, żeby ciszej dodać. - Poza tym Blake teraz broni twojej godności, wiesz?
- To co? Mam stać i tylko na to patrzeć? - Max otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale Lucy mówiła dalej. - To jego zachowanie… Nigdy go wcześniej takiego nie widziałam. Wolałabym by już mu odpuścił. Tamten chłopak zwyczajnie za dużo wypił…
- Heh, niestety to tak nie wygląda. - westchnął drapiąc się lekko po głowie. - I powinnaś zrezygnować z myśli, że masz na coś wpływ. - spojrzał na nią z dość poważnymi oczami, szybko uśmiechając się lekko, z nutą czegoś trudnego do wytłumaczenia w głosie. - Skończy się tylko na groźbie, bo Blake jest najrozsądniejszym z jego rodziny, ale gdyby coś takiego stało się w obecności jego brata to pewnie cała rodzina tego chłopaka miałaby przejebane przez kilka lat...  
_____ W czasie tej rozmowy, Blake widząc, że Max zajął się Lucy, zdjął nogę z gardła kolesia, klękając zaraz po tym przy nim. Widział w oczach chłopaka strach i coś w nim lubiło ten widok. Widać krew mafii faktycznie płynęła w jego żyłach. Złapał garść jego włosów prawą ręką i pociągnął do siebie, aby wyszeptać mu coś prosto do ucha, a twarz wystarczająco przerażonego chłopaka zmieniła kolor na taką w odcieniach popiołu. Nikt z otoczenia nie wiedział co dokładnie usłyszał, ale na pewno podziałało, bo gdy go puścił, ten tylko kiwał głową na tak, jakby od tego zależało jego życie, a w kącikach półtrzeźwej twarzy pojawiły się łzy. Chyba powoli dochodziło do tego knypka jak bardzo zjebał, ale szczęście, że nie będzie zbierał potem części własnej matki ze ścian. Nie trafił na jego rodzinę i nie było tutaj nikogo od niego, żeby musiał stosować się do zasad. Blake podniósł się na równe nogi, po czym nie pokazując swojego zadowolenia odwrócił się, a tłum jak zwykle rozstąpił się, dając mu miejsce, aby poszedł poszukać Max’a i Lucy.

_____ Znalezienie tamtej dwójki nie było aż tak okropnym zadaniem jak mogło się wydawać. Co prawda okularnica nie zwracała na siebie uwagi w tłumie, nawet jeśli ubrali ją lepiej niż ona siebie by ubrała, ale miała przy swoim boku w tym momencie Max’a, a tego debila to Blake rozpozna prawie z kilometra. I to nie do końca z powodu umiłowania do facjaty. Debil był posłuszny i przyjemnie wykonywał swoje zadania w zamian za kilka kontaktów, znał swoją granicę. Chłopak chyba nie miał pojęcia co takiego wyrażała jego twarzy, kiedy tylko Lucy przestała patrzeć w jego stronę. Blake jednak, dostrzegł tą minę. Tak samo jak to, że dziewczyny pewnie też coś tam mogła zobaczyć. Czy zrozumiała prawdziwe przesłanki kryjące się za tą dość... pogardliwą miną. Włoch nie zamierzał się przekonywać o tym na własnej skórze, podchodząc do nich, aby złagodzić tą atmosferę jaka może nastać, jeśli Lucy zamiast instynktu samozachowawczego ma papkę w głowie i postanowi skonfrontować Max’a z tego powodu. Potem pewnie będzie musiał się jeszcze rozliczyć z nim, twarzą w twarz.  
- Mam nadzieje, że odetchnęliście świeżym powietrzem. - odezwał się w miarę lekkim tonem podchodząc nonszalancko w ich stronę. - Chłopak raczej będzie się bał spojrzeć na laskę po alkoholu przez jakiś, ale....
- To zdecydowanie dla jego dobra. - Max podjął temat śmiejąc się lekko, a ta dziwna mina, jakby nigdy nie istniała. - Mam chwilę jeszcze uważać na niego i co będzie robił po kontach jak się ocuci z pierwszej adrenaliny?
- Sądzę, że Blake dał mu jasno do zrozumienia, by dał sobie spokój z podrywaniem na tej imprezie, Max.
_____ W końcu wyszło z ust dziewczyny, a dwójka mogła tylko zamrugać oczkami, lekko zaskoczona, że ogólnie coś takiego powiedziała, kierując te słowa do połowicznego gospodarza zabawy. Blake przez sekundę zmarszczył brwi, chowając to dziwne uczucie w klatce piersiowej, które przeszło go na słowa Lucy, nastawionej, w nazwijmy to, groźny sposób, do jego przyjaciela. Ten jednak nie podjął tego jako kłótni, śmiejąc się lekko i wzruszając ramionami. Takie zachowanie powodowało u niego lekki niepokój, dziwne uczucie na karku.  
- Przyszliśmy tutaj, żebyś zdobyła trochę więcej znajomości niż trzech innych kujonów - rzucił, a kątem oka obejrzał się po pomieszczeniu widząc, jak wiele było zainteresowanych nimi, lecz nie mógł tego nazwać dobrym zainteresowaniem. - Ale chyba nic z tego dzisiaj nie będzie.  
- Przyznaję jak tak wyglądają imprezy dla nastolatków. To po namyśle nie żałuję, że na żadnej wcześniej nie byłam - po czym stanęła bliżej niego, kontynuując - Czyli chcesz powiedzieć, że nie spotkałeś tu nikogo, kto mógłby być warty uwagi?  Czy mówisz tak, bo prawie wszyscy są pijani lub myślą tylko o jednym? Albo jest trzecia opcja to ty wzbudzasz największe zainteresowanie. A nie o to Tobie chodziło czyż nie?  
_____ To było bardzo dużo pytań na raz? Nic dziwnego, że ciemnowłosy uniósł brewkę w akcie zaskoczenia, wzrokiem szukając na twarzy Max’a jakieś porady. Ten jednak był jeszcze bardziej zszokowany, że postanowiła to wszystko powiedzieć na głos. Blake był facetem, proponując ten wypad nie zagłębiał się aż tak szeroko i mocno w to czy “będzie tutaj ktoś ciekawszy od niego”, bo aż takim narcyzem raczej nie był. Przynajmniej nie czuł się. Co do myślenia o jednym... To nie tak, że co drugi taki był? Nie tylko po małej ilości alko, wystarczyło spojrzeć w oczy jednej czy drugiej na szkolnym korytarzu. Zastanawiały się co faceci noszą w gaciach tak samo jak “chłopcy” zastanawiając się co takiego zobaczą pod spódniczką. Co do reszty pytań... Nawet nie zapamiętał co się działo w tej wypowiedzi Lucy.  
- Jeszcze raz, na spokojnie. - westchnął łapiąc się za głowę. - Nie wydaje mi się, żebym był najciekawszą osobą tutaj, bo to subiektywne, ale... - kątek oka widział jak lekko nietrzeźwi obłapiają się. - Ciężko powiedzieć, że większość nie myśli o jednym.
- Ale jako jeden z nielicznych jesteś tu trzeźwy i głupie pomysły nie przyjdą tobie do głowy. - skwitowała całkiem szybko, dodając. - Co więc zatem proponujesz?
- Raczej nie rzucę się na pożarcie półpijanych lasek, które chcą wrzucić cię do czyichś ramion - wyprostował się, po razy ostatni, wzrokiem, przeszukując pomieszczenie. - Ciężko, żebym cię zostawił z facetami, co zrobią to samo sami. - jego spojrzenie wróciło na Maxa, a potem na Lucy. - Ta próba zrobienia ci przyjaciół jest raczej zakończona niepowodzeniem, więc chodź, zabiorę cię do domu.  
- Przynajmniej próbowałeś, bym kogoś nowego poznała. Chodźmy stąd, nim znów dopadnie cię któraś z tych wymalowanych kretynek. - powstrzymał się ledwo od śmiechu, urywając lekki uśmiech za dłonią. - Pa Max, powodzenia z ogarnianiem wszystkiego.
- Bye~  
_____ Pożegnał się z Max’em machnięciem dłoni, już nie otwierając zbędnie ust i wyszedł z imprezy zostawiając głośną, raczej “spokojną” już, zabawę za plecami. Raczej agresywne bójki się nie wydarzą, to nie ten typ towarzystwa, ale nigdy nie wiesz, kiedy nowe pierwsza ze szkoły będą chciały zaszaleć, nie wiedząc przed kim stoją. Chyba właśnie to się stało dzisiaj, ale... Nie martwił się co takiego dowie się potem po kątach. Nikt nie doniesie na policję o tym co się stało, ze zwykłego strachu, żeby nie wypaść z tego towarzystwa. Max z lekką ręką będzie zamiatał wszystko to pod dywan, a nawet gdyby mu się nie udało - Blake ma swoje sposoby, włącznie z szybkim telefonem do policjantów, którzy są w ich kieszeni.  
_____ Jego sprzęt zastał tam, gdzie go zostawił, włącznie z kaskami, nie ruszonymi przez nikogo. Aż dziwne, że żadna laska po pijaku nie postanowiła jednego przymierzyć, albo że pijany nastolatek nie siedział na motorze, udając, że jeździ z zastraszającą prędkością. Co prawda nie była jego Hayabusa, bo ona jednak była do “szybkiej prędkości” i nie mógł mieć tam towarzystwa... Wsiadł, zakładając swój kask, drugi podając Lucy bez zbędnych słów, a kiedy usiadła za nim, odpalił i ruszył z jasnym kierunek jazdy – domem dziewczyny. W końcu porwał ją kiedy mieli uczyć się u niego, wypadałoby, aby odwiózł ją pod drzwi bezpiecznie... Tylko czy okularnica czuła się bezpiecznie jeżdżąc z nim teraz, po nocy, przez prawie puste ulice miasta? Blake na pewno się nie ograniczał.