Wrong bride at the altar

       Hannah mruczała w poduszkę oddając się przyjemnemu mizianiu po plecach. Męska dłoń błądziła z dołu do góry, zataczając koła wokół jej smukłych łopatek tym samym zgarniając na boki długie, blond włosy. Z lisim uśmieszkiem nachylił się nad odsłoniętym karkiem, laskocząc go krótkim zarostem po czym musnął lekko zaczerwienioną skórę. Choć chętnie zostałby dłużej z kobietą, to wiedział, że czas ich naglił. Nie mógł się jednak pogodzić z informacją jaką przekazała mu Hannah. Cała umowa z rodziną McDavidson brzmiała niedorzecznie, ale nie był zaręczony z kobietą, więc nie mógł całkowicie odwieść Alfy od tego głupiego pomysłu. Wiedział, że gdy ta się uprze, nie odpuści.
        - A myślałaś nad sztucznym zapłodnieniu? - myśl, że jakiś Nathan ma pousuwać ją zamiast jego doprowadzał omegę do wrzenia.
       Długowłosa mruknęła coś niezrozumiałego pod nosem i usiadła, opierając o dobrze zbudowane plecy kochanka. Nasłuchiwała przez chwilę bicia jego serca z przymknietymi powiekami, a po chwili uniosła je, ujawniając chłodne, kamienne spojrzenie, które tak uwielbiał mężczyzna.
        - Rozważałam wszystko. To tylko kilka lat, może nawet szybciej jeśli jego plemniki nie okażą się ślepakami - zażartowała, znając doskonale procentową szanse zajścia w ciążę z drugą alfą, ale gra była warta świeczki.
        - A co z nami?
        - Przecież już to przerabialiśmy - jej głos zdawał się zniechęcony tym tematem, ale wbrew jej zewnętrznej obojetnosci nie chciała ignorować niepokoju Devida. - Jeśli naprawdę mnie kochasz, zaczekasz - ich spojrzenia spotkały się w ciszy przesyłając sobie ciche odpowiedzi po czym znów złączyli swe usta w głęboki pożądania pocałunku na pożegnanie.
       Elliot przebrany w czarny strój z siwym wstawkami na spodniach usiadl wygodnie na drewnianej ławeczce, wciskając stopy w białe łyżwy. Od czasu do czasu zerkał na zniecierpliwionego Blaise, który robił niedaleko wejścia okrążenia.
        - I jak poczynania do ślubu siostry? - zagaił, zatrzymując przy barierce, gdy Elliot kończył wiązać buty.
        - Cała rodzina tym żyje. Na szczęście Hannah wybrała już rodzaj biżuterii. Teraz tylko czekać aż ją zrobią - odpowiedział, podpierając się dłońmi z tyłu ławki, aby nieco odetchnąć przed wejściem na lód.
        - Dużo jej pomagasz co? Nic dziwnego skoro jesteś omegą. Zawsze lepiej znałeś się na kobiecych sprawach od siostry - młody Williams nie wiedział czy ma to potraktować jako komplement, ale faktycznie siostra mieszała go w wiele spraw związanych ze ślubem. Jednak nie mógł narzekać, bo dzięki temu mógł zobaczyć Nathana. - Jestes jutro zajęty?
        - Um, trochę. Mam wizytę u ginekologa - niewiele myśląc odpowiedział jak z automatu, stając na lodowisku, a alfa momentalnie stracił równowagę na wieść o lekarzu i zamachał nogami ratując się w ostatniej chwili przed upadkiem. Niby normalna sprawa, ale wiedział, że Elliot nie chodził po leki. Więc coś musiało się zmienić, a to powodowało milion możliwości w głowie jasnowłosego.
        - Ginekologa!? - słyszał jak za bardzo uniósł głos, klopotajac tym samym omegę i odchrząknął, aby opanować swoje emocje oraz wybujałą wyobraźnię. - W sumie to dobrze. Jesteś już w tym wieku. Warto zadbać o swoje zdrowie. Sprawdzić co i jak... - zaczął, nerwowo drapiąc się po karku. Jego wyobraźnia cały czas plątała mu figle, robiąc tym samym nadzieję Blaisowi.
        - Dlatego wolę pójść i dmuchać na zimne. To jak, robimy małą rozgrzewkę? - spytał, chcac zmienić temat. Nie po to uciekł na łyżwy, aby wracać do tego tematu. Co prawda sam go zaczął, więc nie powinien winić przyjaciel. Może to przez zbliżającą się ruje był tak przewrażliwiona. Wizyta u lekarza to jedno, ale u musiał zaopatrzyć się przed zabunkrowaniem w niezbędne towary. A priorytetem były słodkości. Zwłaszcza te z biała czekoladą oraz wiórkami kokosowymi. Tylko jedna rzecz mogła je przezwyciężyć. Karmel. Karmel w każdej postaci. Był lasy, więc zaplanował już którą drogą wróci do domu, aby zając po drodze do sklepu.
      - W następnym tygodniu nie przyjdę na lodowisko - oznajmił, gdy skończyli rozciąganie i od razu ruszył przed siebie, aby po chwili skoczyć i obrócić wokół własnej osi, kończąc czystym lądowaniem.
       Po spotkaniu Elliot od razu skierował się do domu. Pożegnał Blaisa na jednym ze skrzyzowań, obkupując się w słodkości i nie tylko. W domu napotkał już wszystkich, a ci widząc go z lodem w ustach i pakunkami, przez które widać było towary, wiedzieli co się świeciło. Przywitał się z nimi skinienie głowy i od razu zniknął w swoim pokoju. W końcu jutro czekała go wizyta w paszczy lwa.

       Ginekolog. To słowo budziło grozę w nie jednej osobie, która nie miała z tym lekarzem nic do czynienia. W końcu, jak to obcy człowiek ma zaglądać tu i tam. Obmacać, a potem walnąć jakiś sensowny werdykt? Na samą myśl o tym wszystkim blondyn zacisnął mocniej pięści na udach, a stopy przesunął do wewnątrz, tworząc tym samym ala trójkąt. W dwóch trzecich był już z siebie dumny. Wpatrując się złotymi tęczówkami w swoje białe tenisówki rozliczał swoją odwagę na dwa sposoby. Jednym z nich był fakt, iż wykręcił numer i umówił się na wizytę. To była dla niego połowa sukcesu. Drugą zaś było dotarcie i faktycznie, zrobił to. Grzecznie siedział w kolejce po wielu - dla innych gapiów - śmiesznych sytuacjach jak drżące dłonie, z których wszystko wypadało, albo drżący głos, bo zapomniał swojego nazwiska przy rejestracji, gdy kobieta prosiła o dane personalne, aby sprawdzić, czy faktycznie był umówiony. Nie wspominając już ile razy zawracał do domu, bo czegoś zapomniał. Cóż, kto nie ma w głowie, ten ma w nogach.William myślał, że teraz, czekając na krzesełku w korytarzu wszystko z niego spłynie, że to tylko formalność, wejść, poprosić o leki, ściągnąć gacie i koniec. Jednak im dłużej czekał, im więcej osób wchodziło i wychodziło, tym bardziej zalewała go fala przerażenia. Przed nim zostały tylko dwie osoby. Może, gdyby nie opóźnienie, to faktycznie byłby już w drodze do domu, a tak musiał wewnętrznie konać, czując wzrok innych, ciekawskich kobiet. Jakby widok omegi w takim miejscu było czymś niezwykłym.
          - Niech ten koszmar już się skończy - mruknął z ciężkim westchnięciem, czując jak blednie w oczach. Był dosłownie krok przed padnięciem na ziemię. Ciekaw był, czy którakolwiek tu kobieta miała tyle siły, aby go ogarnąć, gdyby stracił przytomność.
          - Pan Williams
         - Tak! - nagle zerwał się na równe nogi, słysząc swoje nazwisko, a inni rozchichotali się pod nosami. Blondyn spłonął ze wstydu, spuszczając głowę, aby ukryć czerwoną twarz i szybkim krokiem wszedł do gabinetu, a szepty nadal nie cichły pomimo zamkniętych drzwi.
        - Proszę siadać - kobieta z upiętym kokiem wskazała krzesło na przeciwko biurka. Elliot przytaknął, przełkając głośniej ślinę i usiadł we wskazanym miejscu, przyglądając kobiecie, gdy ta wystukiwała coś na swoim komputerze. Choć cisza między nimi była krótka, to wystaczyła, aby jasnowłosy zaczął rozglądać się po pomieszczeniu. Nie chciał wyjść na niegrzecznego cały czas wlepiając wzrok w Panią doktor. Regał z książkami, witryna z lekami stał zaraz obok okna zasłoniętego żaluzją oraz białymi firankami. Było również USG oraz inny pomocny sprzęt do badania na miejscu. Wieszak na ubrania, na którym wisiał jeszcze jeden fartuch oraz płaszcz. Zapewne lekarki. Czemu jednak Elliot miał kobietę? Zwykle to mężczyźni siedzieli na takowych stanowiskach.
         - Kiedy była ostatnia ruja? - miękki głos przerwał ciszę, na którą blondyn wyprostował się niczym struna. - Proszę się rozluźnić. Zrobimy rutynową kontrolę - zapewniła, uśmiechając się ciepło, a Elliot już wiedział, iż z pewnością kobieta nie jest alfa.
         - Normalnie. Teraz na dniach powinienem dostać. Nigdy nie miałem jakichś problemów i... - uciekł wzrokiem, nie mogąc wytrzymać spojrzenia lekarki. - W sumie to mój pierwszy raz u ginekologa
         - Da się zauważyć - zaśmiała się - Bez obaw. Proszę się położyć, sprawdzimy co tam się dzieje w środku - wstała, przygotowując maszynę, pytając jeszcze, czy omega jest w ciąży. Później poprosiła o ściągnięcie dolnej części garderoby. Elliot mocno spanikował, ale grzecznie wypełniał prośby, starając nie spinać niepotrzebnie. Czerwone kolory nie schodziły z jego twarzy przez cały wywiad lekarski. Koniec końców dostał receptę w swoje dłonie oraz dokładną wskazówkę jak ich używać. Zadowolony wyszedł z gabinetu, a ściana ciekawskich oczu od razu zalała jego ciało. Zastygł na moment, ale kroki zza pleców prędko go ocuciły. Podszedł do recepcji, oddał kartkę i dziękując wyszedł z receptą w dłoniach. Nie wzlekał. Od razu poszedł do apteki czując już większą swobodę oraz spokój ducha. Może była to zasługa kasjerki, która nie wyglądała na zaskoczoną, aby omega wybierał coś takiego. W końcu... była to naturalna kolej rzeczy, a on niepotrzebnie dolewał oliwy do ognia. Panikował, choć nie było takiej potrzeby. Skoro miał problemy przy czymś takim, to co dopiero sam seks? Czy przy nim również będzie tak panikował?
         Nie rozwodząc się nad tym dłużej, wrócił do domu, a wyczerpany emocjonalnie po tej wizycie od razu wskoczył do łóżka. Przespał parę godzin, obudził się i sięgnął po tabletki, zapijając jedną wodą z butelki.
        - Ugh... muszę coś zjeść - sapnął, schodząc do kuchni i wyszperał pudding z lodówki. Czuł, że właśnie tego mu trzeba było. Uradowany od ucha do ucha z tanecznym krokiem poszedł do salonu i włączając swój ulubiony serial zaczął zajadać się deserem. Czuł jak coś zaczyna go rozpierać od środka. Nieokiełznana potrzeba znalezienia się w czyiś ramionach. Potrzeba czucia jednego zapachu. Jedna myśl, a raczej jedna osoba coraz bardziej zaprzątała głowę omegi. Nathan.
        - Cholera - stęknął, czując jak nie może usiedzieć na miejscu i coś cały czas każe mu wstać. Zrobić coś, cokolwiek, tylko nie bezczynnie siedzieć. Nienawidził tego uczucia, a dźwięk dzwonka od drzwi jedynie uratował blondyna z opresji. Wstał, podchodząc do judasza, a widok sylwetki p odrugiej stronie zmroził krew w żyłach Williama. O wilku mowa.
        - Nathan? Co ty tutaj robisz? - spytał, lekko uchylając drzwi, nadal trzymając je na łańcuszku. - Czemu... nie dałeś wcześniej znać? - bał się, że wynikną z tego problemy. Z jednej strony neisamowicie cieszył się na widok mężczyzny. Jego twarz, głębia oczu, postura, znany ubiór i... zapach. Cholera, jak Elliot pragnął tego wszystkiego. Na tyle mocno, iż przygryzł dolną wargę. Powoli, zmysłowo, rozważając za i przeciw tego, co się stanie, gdy wpuści alfe do środka.

       Wpatrywał się swoimi szeroko otwartymi oczyma w sylwetkę za drzwiami i niemalże wyzionął ducha, gdy Nathan oparł się o futrynę. Naturalny odruch wciąż trzeźwego umysłu wysyłał sygnały, aby blondyn nie bacząc na nic chronił swój tyłek zatrzaskując drzwi i zamykając je na cztery spusty, ale ciało nie reagowało na wysyłane bodźce. Jedynie drżało, gdy tęczówki chłonęły wizerunek alfy zamroczonego dawką feromonów. Oboje niebezpiecznie hipnotyzowali się wzajemnie, pozwalając McDavidsonowi przeć do przodu, gdy sam Will schwytany w sidła nonszalanckiego uśmiechu wyłaniającego się z rzucanego na mężczyznę cienia stał, chcąc zarejestrować to, co właśnie miało zaraz nadejść.
       - Z-znać o-oojcu?! - zrobił krok w tył, słysząc jak mówił zbyt panicznie, zbyt głośno, gdy przez kręgosłup przeplatały się paraliżujące dreszcze. Jak na to nie spojrzeć, w głowie Elliota tworzyły się niedorzeczne sceny, gdzie Nathan rozmawiał z głową Williamsów, jasno informując o swoich zamiarach. Co z pewnością nie miało miejsca, a mimo to nadal słowa alfy brzmiały nazbyt dwuznacznie zaś sam blondyn nie mógł wyprzeć tego ze swej wybujałej wyobraźni.
       Kolejny krok w tył. I jeszcze jeden, a omega dostrzegł jak zadowolony Nathan wsuwa swą smukłą dłoń do środka, poszukując końca łańcuszka, aby wysunąć go z mocowania i utorować sobie wejście do środka. Czuł całym sobą, że nie powinien pozwolić alfie na ten decydujący krok, ponieważ przeważy on nad wszystkim. Powinien zebrać w sobie siłę i z impetem rzucić na drzwi, zaprzeć nogi o podłogę i zamknąć je, prosząc o powrót narzeczonego siostry, ale nie. Gdy Elliot toczył walkę sam ze sobą, Nathan zdążył zatrzasnąć za sobą wejście, krocząc prosto na swą ofiarę. Blondyn czuł jak z każdym krokiem alfy serce zaczyna bić coraz szybciej, coraz głośniej, niemalże wyrywając zza krat żeber. Przełknął głośno ślinę, zaciskając swoje powoli pocące dłonie, a temperatura wrzenia zabarwiła twarz jasnowłosego do czerwoności. Jęknął prosto w usta Nathana, a nogi samoistnie złamały się w pół, łącząc ze sobą, aby omega nie padł jak długi na ziemię od powalającego uczucia przyjemności. Dopiero teraz zrozumiał, że to właśnie tego najbardziej potrzebował w tej chwili. Pragnął Nathana. Tego jednego, alfy, którego zapach roznosił wokół siebie od samego rana za pomocą "skradzionej" chusteczki.
       Zachłysnął się powietrzem, gdy tylko poczuł nachodzące na wilgotne usta zimno, gdy Nathan przerwał żarliwy pocałunek. Elliot nieświadomy niczego, lekko przysunął się bliżej, jakby z utęsknieniem wracał za ustami alfy. Łapiąc się na tym, ułożył swoje dłonie na rękach okularnika, wpatrując intensywnie z szklankami w oczach. Gorący oddech alfy szybko omiótł rozpaloną skórę omegi, który zebrał w sobie siłę jedynie na ledwo zauważalne przytaknięcie. Nie potrafił reagować tak szybko jak ciemnowłosy. Był zbyt mocno przytłoczony tym wszystkim, choć bardziej w pozytywny sposób.
       - Ach - westchnął, gdy dłonie zaczęły sunąć w dół. - A-Aa - z przerażeniem oplótł nogi wokół talii alfy, a dłonie zawiesił szczelnie na ramionach, bojąc o własne życie, że zaraz zostanie przewrócony na ziemię. Nikt jeszcze w tak nagły sposó nie brał go na ręce, więc to naturalne, iż obawiał się o twardy upadek na schody rozciągające się tuż za nim.
        - Przestań, zawstydzasz mnie - jęknął, czując jak powoli zaczynało kręcić mu się w głowie od nadmiaru emocji i buzującego w nim ciśnienia. Wzrok Nathana był tak cudowny, że wręcz onieśmielający. Nie mogąc go wytrzymać, blondyn schował swą twarz nurkując nią w dobrze zbudowaną szyję, zaciągając się cudownym zapachem. Tak doskonale pasującym do Nathana. Syna McDavidsonów. Obezwładniony pokusą musnął wciąż wilgotnymi i nabrzmiałymi od zachłannego pocałunku ustami skórę alfy, gdy ten wspinał się po niezliczonych stopniach, poszukując potem odpowiednich drzwi prowadzących do pokoju omegi. Elliot w tej krótkiej chwili zajęty był myślami w jakim porządku pozostawił swój pokój dzisiejszego dnia. Czy miał schowane ubrania, czy nigdzie nie było widać żenujących rzeczy jak chociażby zegarek od ciemnowłosego, który nie powinien znajdować się nigdzie indziej jak na półce, czy biurku. Czy łóżko było zaścielone? To nie tak, że miało to jakikolwiek teraz sens, skoro mieli zamiar z niego skorzystać, ale jednak omege zaczęły dręczyć takie błahostki.
        Stęknął, czując jak ostrożnie ląduje przez alfę na swoim posłaniu. Zmrużył swe powieki, oślepiony wpadającym światłem przez okno, a gdy tylko zostało ono przysłonięte, skupił swą uwagę na ukochanym, którego otumaniający zapach zaczął pomału rozgaszczać się w tych czterech ścianach, przyprawiając niedoświadczonego omegę niemalże o zawał serca. Cały drżał i płonął od zawstydzenia, czując jak usta alfy wypalają niewidoczny ślad na wierzchniej stornie dłoni. Spoglądał z góry na kucającego narzeczonego, niestety nie jego, walczącego z pokusą rzucenia się na swą ofiarę.
       - Jeszcze chwilę temu wszystko na to wskazywało - burknął, nie mogąc powstrzymać kącików ust do pnięcia się w górę, a kolejny całus wypalił się na skórze blondyna, kreśląc cienką linię zaskoczenia w błyszczących tęczówkach.
       - Ufam tobie... - nie potrafił opanować drżenia w głosie, tak samo reszty ciała. Z lekko rozchylonymi w zaskoczeniu ustami opadł plecami na łóżko, wpatrując na wygłodniałego wilka jak zgrabnie z niesamowitą precyzją pozbywa się swojej garderoby. Elliot wiedział już, że ten osobnik miał niesamowite doświadczenie. Nic dziwnego skoro tak dobrze całował, a to spowodowało, że omega zwyczjanie zastygł, zachowując niczym kłoda, za co karcił się w myślach. Jednak nic nie mógł na to poradzić. Wszystko działo się zbyt szybko, a w Nathanie ruchach było zbyt wiele gracji, aby tak łatwo oderwać od niego wzrok. Dlatego pozwolił sobie popłynąć z prądem, podnosząc lekko biodra do góry, gdy ten pozbywał się dolnej części ubrań z jego ciało.
        - Zaczekaj - wysapał, ciężko dysząc jakby właśnie przebiegł połowę maratonu, opierając gołą stopę o klatkę piersiową Nathana, aby powstrzymać go od zrobienia kolejnego kroku. - To mój pierwszy raz... - dodał, uciekając głową w bok, aby po chwili oprzeć się łokciami z tyłu i nieco podnieść do góry. - Ja... nie wiem co robić - myślał, że zapadnie się pod ziemię i całkowicie usiadł, lądując między nogami, zdając się zaskoczonego alfy. Powoli sięgnął dłońmi do jego okularów i ostrożnie je ściągnął, celowo muskając opuszkami palców jego skórę twarzy i odłożył je w bezpieczne miejsce. - Mogą przeszkadzać - była to tylko wymówka. Jasnowłosy wstydził się swojego ciała, choć uważał, że miał śliczną sylwetkę, to w tej chwili nie był tego taki pewien. Presja tak na niego naparła, że mijające sekundy zdawały się trwać wieczność, co pozwalało mu przemyśleć to, co właśnie robił. To, że w tej chwili, przez swoje głupie zachowanie mógł odtrącić jedynie osobę, która niesamowicie przyciągała omege do siebie.
         Niczym zahipnotyzowany, z pochłaniającą tęczówki mgłą sięgnął lica Nathana, drugą rękę zaciskając na koszuli, aby przyciągnąć go bliżej siebie, aby ten znów wylądował nad nim, tak jak tego pragnął od samego początku. Gładząc kciukiem okolice kącika ust, wpatrywał się w twarz alfy, badając jedną ręką każdy centymetr torsu ciemnowłosego. Wsprawiało to niesamowitą przyjemność Willowi, a do tego czuł pewną satysfakcję, że dzięki temu nie pozwala zawładnąć nad sobą alfie. Nie trwało to jednak długo, bo zaraz zawiesił się na jego szyji, napierając ustami na jego własne, zaś kroczem na bokserki ukochanego, jęcząc mu do ust w żarliwym pocałunku. Chciał dać ponieść się temu cudownemu uczuciu. Pójść na całość i nie żałować tego, co właśnie mieli zamiar zrobić.
         - Weź mnie, całego zanim ktoś wróci - wydyszał mu do ust, uśmiechając zalotnie, jakby właśnie słał alfie wyzwanie, zsuwając nieznośną koszulę z jego ramion.

       Dotyk Alfy był okrutnie elektryzujący, a niewidoczny ślad, który nakreślał swoimi dłońmi wciąż tkwił w podświadomości Elliota, tworząc ścieżki przypominające blizny. Takie, które zostaną z nim na zawsze, a przynajmniej na tyle długo aż znów nie znajdzie się pod ciemnowłosym. Czuł jak wystarczyła jedna chwila, aby stał się cały jego. Każdy centymetr drżał od najmniejszego muśnięcia, a same biodra z porządania zostały wypchnięte do góry, gdy tylko znalazły się na nich ręce Nathana, a stłumiony jęk dał radę przecisnąć się przez zaciśnięte na moment usta. Młody omega coraz bardziej zdawał sobie sprawę jak bardzo pragnął osobnika nad nim, a wygłodniały wzrok McDavidsona coraz mniej zawstydzał Elliota, wzbudzając ten pierwotny instynk, który promieniował coraz mocniej na widok seksownie wyglądającego alfy. Jasnowłosy nigdy nie zdawał sobie sprawy, że pierwszy raz będzie tak wyglądał, iż intensywność uczuć oraz zapachów uderzy w niego z takim impetem, że ledwie będzie zdolny łapać powietrze do ust, a samo dudnienie w uszach będzie niczym w porównaniu z obezwładniającym głosem kochanka.
         Lekko zakłopotany spoglądał na przyglądającemu mu się Alfie. Nie wiedząc co zrobić z własnymi dłońmi, jedną z nich przysunął do ust, przygryzając dolną warkę, w której kąciku znalazł się opuszek palca. Ciemne, niebezpieczne spojrzenie Nathana nie wystraszyło Elliota. Wręcz przeciwnie. Serce zabiło mu jeszcze mocniej, a czas jakby stanął w miejscu. Chciał cieszyć się tym widokiem, wyobrażając sobie co właśnie siedzi w głowie alfy, ale dotyk jakim go obdarowywał ciągle wytrącał omegę z równowagi i trzeźwości umysłu. Nie był wstanie skupić się na ani jednej myśli. Same słowa wypowiadane przez kochanka były odbierane tylko w połowie przez blondyna.
         - A-aa - jęknął, gdy tylko dłoń Nathana znalazła się na nabrzmiałym członku. Starał się unosić lekko głowę, aby zerknąć na ten widok, ale przyjemne fale dreszczy kładny go z powrotem. Dyszał coraz mocniej, jakby przebiegł maraton, a biodra zaczynały same nadawać tempa, uznając, że tamto od Nathana było zbyt wolne. W omedze budziła się irytacja. Choć ciemnowłosy szeptał słodkie słówka, to Elliot czuł drażniące uczucie niesytości. Chciał więcej, a nie było mu to dawane, przez co zaczynał sam domagać się tego, co podpowiadało mu ciało.
         Wstrzymał nagle oddech w swoich płucach, napinajac klatkę piersiową, gdy dłoń Nathana powędrowała niżej prosto do dziurki, która od dłuższego czasu wyczekiwałą na ten moment. Mimo wszystko Elliot spiął się, gdy pierwszy palec wsunął się do środka. Omega skrzywił się, wypuszczają z siebie dziwny, nieopisany dźwięk. Lekko zdezorientowany nie wiedział, czy właśnie odczuł przyjemność, czy może ból. Chciał zrozumieć to uczucie, skupić się na nim, gdy ciało samo zaczynały spinać się w środku, ale Nathan nie pozwolił mu na to, wpijając gorliwie w wilgotne i lekko spuchnięte wargi blondyna.
        - T-tak... sły-ach...słysze - wyjęczał, patrząc prosto w oczy Nathana, które go niezwykle onieśmielały i powodowały, że kolor skóry sięgnął szczytu swych możliwości nabierając koloru dojrzałych buraków. Nigdy nie mógł sobie wyobrazić, że podczas stounku dwie osoby ze sobą rozmawiają. To było tak dziwne i krępujące, iż Elliot miał ochotę zapaść się pod ziemię, ale z jakiegoś powodu, gdy tylko skupił się bardziej na dźwiękach, te zaczęły znów go pobudzać,  a w połączeniu z wygłodniałym wzrokiem alfy, bez namysłu zaczął swoimi jękami obwieszczać światu jak mu dobrze w jego ramionach. Przestał się kryć z doznaniami, na moment zawieszając ręce na jego szyji, gdy ten cmoknął go w czubek nosa.
         Tym razem bez krępacji patrzył co robił kochanek, a wcześniejsze słowa nadal odbijając się echem powodowały, że cały członek pulsował. Sekunda za sekudną, zdawały się trwać wiecznie. Niemiłosiernie rozciągać w swych niewielkich granicach, aż w końcu poczuł jak czubek penisa Nathana zaczyna napierać, wchodząc powoli coraz głębiej. Elliot odruchowo otworzył szerzej usta, ale żaden dźwięk się z nich niewydobył. Wygiął się w łuk, a słowa alfy uderzyły w niego z impetem. Z mroczkami przed oczami oddał się rozkoszy. To jak go cudownie wypełniał, jak się rozpychał z każdym pchnięciem. A to jedno słowo "Kurwa" jedynie zrzuciło ostatnią linię oporu omegi. Minęła chwila, a ten czując to, czego wyczekiwał od samego pierwszego spotkania, zaczął jęczeć, obejmując Nathana, aby ten jak najwięcej przylegał do niego. Jęcząć mu prosto do ucha, chłonął wszystko co mu ofiarowywał.
         Nie wiedział ile czasu minęło, ale krople potu zdążyły się rozgościć na ich ciałach. Łapiąc ledwo powietrze w swoje drobne płuca, nakierował Nathana, aby się położył na plecach. Stająć okrakiem nad nim spojrzał z lekkim pytaniem w oczach, a potem z niewinnym uśmiechem powoli opadł na dół, na kucaka, aby znów nadziać się na męskość. Unosił się i opadał, czując jak ból wycieńczonych mięśni coraz bardziej daje o sobie znać, a mimo to walczył z tym, łapczywie chłonąc doznania. Wchodził w niego jeszcze głębiej, wręcz do granic możliwości, a piorunująca przyjemność w podbrzuszu nie pozwalała mu przestać. Jęczał, wykrzykując imię alfy, błągając go o więcej, chwaląc jak mu cholernie dobrze, a potem nagle poczuł swą granicę wytrzymałości.
         - Ja... ach... nie wytrzymam. Nathan! Zaraz dojdę - wyjęczał, spoglądając z góry na McDavidsona. Całe ciało płonęło, a razem z nim wszelkie myśli o tym jak bardzo jest to niepoprawne pieprzyć się z narzeczonym siostry. Jednak jebał to, tak samo bardzo jak teraz alfe.
         - Nathan... - dodał z przyćmionymi oczyma za mgłą, pragnąc aby doszli razem, ale nadal miał gdzieś z tyłu głowy, że dla Nathana może być to za mało.

       Rozkosz buzowała w głowie Elliota, głośnymi stuknięciami, które niemalże równały się z rytmem bicia serca. Powoli tracił zmysły, obezwładniony rozkoszą i nadchodzącym spełnieniem. Był szczęśliwy, bo ostatecznie poczuł w sobie Nathana tak jak tego zapragnął od ich pierwszego spotkania. Zapewne, gdyby teraz spojrzał na siebie w lustrze, to nie mógłby poznać blondyna przed sobą. Czerwonego, spoconego, zdyszanego z błyszczącymi oczyma i uśmiechem cisnącym się od czasu do czasu na usta.
        Każdy dotyk ust, czy dłoni Nathana doprowadzały omege do kolejnych dawek przyjemnych dreszczy. Reagował na najdrobniejszy ruch, a każda czynność cienowłosego tylko podnosiła pożądanie u Elliota. Ostatecznie, nie mogąc już wytrzymać, zawiesił ręce na jego szyji, prawie paznokciami wbijając się w jego skórę i doszedł, drżąc z rozkoszy, jednocześnie starając się nie myśleć o tym dziwnym uczucie wewnątrz, gdy sam Nathan zaczął szczytować.
       Lekko się wzdrygnął na pytanie alfy o miejsce ugryzienia. Nadal nie mógł dać wiary, że mężczyzna chce to zrobić. Jednak dlaczego nie? Skoro i tak przeleciał narzeczonego swojej siostry, to czemu nie miałby dać się ugryźć? Jednak, czy poradzi sobie ze wszystkim? omegi cierpią bez swojej alfy, a jeśli nadejdą czasy, gdy podczas rui nie będzie mógł dorwać Nathana? Co wtedy? Pomału zaczynał myśleć trzeźwo, ale to wciąż było za mało, aby zmienić u niego zdanie.
       - Przez pomaganie siostrze nie miałem wiele czasu do namysłu - przyznał, choć głównie wolny czas do namysłu skradły mu myśli o wizycie u ginekologa i samo rozganizowanie jej. Jakby nie było, dla omegi pierwsze razy były najgorsze i najbardziej krępujące. Do tej pory mógł wyobrazić sobie te wszystkie miny kobiet, gdy wypowiadano jego nazwisko, a ten musiał wstać z twardego krzesełka. Miał tylko nadzieję, że wzięte leki zdążyły już odpowiednio działać, bo wieść za jakiś czas o ciąży nie byłyby zbyt zachwycające.
       Zmrużył odruchowo powieki, gdy Nathan odgarniał nieznośne kosmyki z czoła. Elliot całkowicie nie spodziewał się tej delikatności ze strony alfy. Zwykle zdawał się być chłodny i znudzony otoczeniem, a teraz wyglądał na całkiem kogoś innego. Owszem, zdawał się wygłodniałym wilkiem stojącym w drzwiach, ale teraz... omega nie chciał uciekać z jego objęć.
      - Udo? - powtórzył, myśląc nad tą opcją. Bardzo spodobała mu się wizja Nathana gryzącego w to miejsce, ale wiedział, że będzie cholernie bolało. - Um... niech będzie. Tylko ty będziesz mógł je zobaczyć - ta myśl była elektryzująca. Ukryte przed wszystkimi miejsce. Ich drobna tajemnica, która będzie powodem przesiaknięcia zapachem alfy. Elliot nie mógł się tego doczekać. Bycia tylko jego, na wyłączność. Oszalał, zwariował. Doskonale o tym wiedział. To nie mogło skończyć się dobrze, ale miał to w tyłku. Miał gdzieś po tej sytuacji w jubilerskim sklepie, gdzie sami wśród zegarków mogli pobyć bliżej siebie. Tak jak teraz, choć w lekko innej pozycji, bez paru zbędnych ubrań.
       - Mnie również się podobało - mruknął, czując powoli jak członek Nathana się uspokaja.

       Był lekko przerażony, gdy Nathan zaczął wstawać. Nie dlatego, że postanowił zmienić ich pozycję, ale sam fakt, iż był nadal trzymany. Omega nie uważał się za kogoś lekkiego.
        Odruchowo spiął się, owijając obie ręce wokół szyji kochanka i skinął niepewnie głową, chowając twarz w jego ramieniu. Stresował go każdy krok, jakby ten stąpał po wyboistej drodze, a wręcz zniszcoznym moście, gdzie jeden zły ruch oznaczał ich wspólny koniec. Przekroczyli pierwszy pró drzwi, a blondyn spojrzał na stan swojego pokoju, któy wiedział, że będzie musiałszybko ogarnąć przed powrotem kogoś z rodziny. Cóż, to nic złego mieć kogoś u siebie, ale wiedział, iż najważniejszej układanki nie powinno być w tych czterech ścianach. Nie, gdy czuć było mieszaninę zapachów po ich wspólnym seksie.
         Schylił jeszcze mocniej głowę, jakby bał się, że uderzy nią o kolejną mijaną ramę. Do jego nosa dotarł zapach łazienki. Ta specyficzna, ledwo wyczuwalna wilgość i zapach odświeżacza, który psikał co pół godziny. Panika rosła, kiedy Nathan wchodził do brodzika, wychodząc z niego i stawiając omegę powoli na równe nogi, któe z kolei momentalnie się zahcwiały, gdy tylko zaczęły utrzymywać ciężar omegi. Dopiero teraz zorientował się jak mieśnie palą żywym ogniem z wyczerpania, drżą i uginają, walcząc z wypełnieniem rozkazu głowy z ich własnymi granicami możliwości. Oparł się o zimne kafelki, sycząc z nieprzyjemnego uczucia, przyglądając Mcdavidsonowi. Wyglądał teraz całkiem inaczej, delikatniej i zdecydowanie czulej niż normalnie, gdy nosił ten strój dźentelmena, poważnego gościa od poważnych spraw.
          Zrobił wielkie oczy, kiedy Nathan objął go w talii, bojąc się, że ten nadal chce kontynuować i odetchnął w duchu, ale tylko częściowo, gdy jego przypuszczenia się nie ziściły. Zacisnął kurczowo dłonie, chcąc przygotować mentalnie na to, co miało nadejść.
          - To takie krępujące - wyszeptał, a jego głos przyguszała deszczownica. Przymknął powieki, od czasu do czasu je otwierając, czując dokładniej co robi alfa, wydając z siebie stłumione stęknięcia oraz jęki. Uczucie to było obce, inne, i cholernie krępujące. Osobiście wolałby zrobić to sam, nawet, gdyby musiał leżeć na podłodze i sięgać w dziwnej pozycji do swojego tyłka. Z drugiej strony, to nie było takie złe. Znał intencje Nathana, ale jednak... nadal... uważał, że było to gorsze od przyjścia do ginekologa.
         Obrócił się ostrożnie, opierając swe plecy o kafelki, które nie były już tak koszmarnie zimne. Spojrzął z dołu na klęczącego Nathana, a jego twarz pokryła się soczystym rumieńcem.
         - Prawa - wydukał z siebie, słysząc jak głos mu drży. Oparł jedną rękę o ramię Nathana, zaś drugą ułożył na jego mokrych włosach, aby nie stracić równowagi. Poliki paliły żywym ogniem, serce dudniło mu wręcz w uszach, a czas, jakby zwolił, powoli zanikając wokół nich, pozostawiając w centrum skupienia omegi jedynie jego - gryzącego alfę, aby pozostawić znak. Naznaczyć jego, mieć go na wyłączność.
          Szybko obie dłonie Elliota znalazły się na jego ustach, aby zdusić w sobie krzyk bólu. Ten szybko zastąpiły nieprzyjemne pulsacje. Gorąc z miejsca ugryzienia rozpromienił się na całe ciało, czuł jakby coś obcego zaczęło zagnieżdżać się w nim, a chwilę później spojrzał w dół, dostrzegając powoli pojawiające się rysy znaku, który ucałował Nathan. Ich spojrzeni zetknęły się, a słowa alfy spowodowały, że blondyn zawstydzony intensywnością wzroku, uciekł w bok. Miał wrażenie, jakby miał zaraz zemdleć.
           Nie protestował, kiedy Nathan złączył ponownie ich usta w krókim pocałunku. Samo umycie się było już mniej krępujące dla omgei, więc miał możliwość uspokojenia się i zebrania w sobie sił, aby po wszystkim wyjść o własnych siłach spod prysznica. Owinął się jednym ręcznikiem, mniejszym wycierając włosy. Lustrował w odbiciu częściowo zaparowanego lustra odbicie kochanka, odruchowo uśmiechając się i ujawniając brudne myśli. Na szczęśnie nie dał się na tym złapać, chowjaąc twarz pod ręcznikiem, gdy ten tylko się owdrócił.
           - Za jakieś pół godziny powinni wrócić rodzice. Zdążę wstawić pranie. Zostaniesz na kawę, czy chcesz wyjść przed ich przyjazdem? - spytał, nadal nie będąc pewien, co z siostrą. Mogła wrócić w każdej chwili, dlatego nie tracąc więcej czasu, wrócił do pokoju, gdzie zarzucił na siebie spodenki oraz pomarańczową koszulkę z nadrukowanym statkiem i zaczął przebierać pościel. Otworzył również na oścież okno, aby jak najlepiej wywietrzyć pomieszczenie.

       Z ust omegi wydobył się cichy okrzyk zaskoczenia, kiedy alfa zatorował mu drogę na korytarz. Zatrzepotał swoimi długimi, gęstymi rzęsami, kierując całą uwagę na mężczyznę, a coś dziwnego, niepokojącego zatrzepotało mu w brzuchu. Obezwładniony uśmiechem Nathana, ledwo zarejestrował ten krótki, ulotny pocałunek, a skóra w miejscu, które jeszcze przed chwilą dotykał, pulsowała, jakby nadal jego opuszki palców tam były.
        Przytaknął na słowa ciemnowłosego, chowając twarz po czubek nosa w zebranej w niedbały kłębek pościeli. W ten sposób chciał ukryć pnący się w górę rumieniec, który zdecydowanie był zbyt czerwony, aby go niezauważyć. Czuł całym sobą jak płonie, a wspomnienia z ich stosunku przewijały się przed jego błyszczącymi i drżącymi oczyma. Wpatrzony jak w obrazek, zadrżał, kiedy usłyszał słowa Będę czekał, jakby tym samym wymusił na nim prośbę. Oczekiwanie, które wypaliło w umyśle Elliota chęć sprostania zadania. Nie ruszył się z miejsca, obserwując z oczarowaniem na Nathana. To w jaki sposób zapina koszulę, chowając nagą skórę, o którą jeszcze chwilę temu się ocierał, dotykał, smakował. Jego wzrok powędrował wyżej, a ciało znów zareagowało przyjemnym dreszczem uginającym jego kolana, gdy alfa przeczesał swoje mokre, niesforne włosy. Omega zabrał głębszy, przeciągły wdech, chcąc opanować swoje emocje, zbyt świeże, zbyt nowe, by jak alfa, zamknąć je szczelnie pod maską opanowania.
         Williams wcisnął wszystko do pralki, razem ze swoimi ubraniami przesiąknietymi zapachem alfy. Wlał odpowiednie proporcje proszku oraz płynu do prania, po czym włączył urządzenie na parę godzin. Zrobił kilka kroków w tył, czując kafeki, których zimno przebiło się momentalnie przez cienki materiał T-shirtu i opadł na ziemię, spoglądając w zamyśleniu w sufit. Odetchnął. Pierwszy raz poczuł jak jego mięśnie rozluźniają się, a cały stres opuszcza ciało. Zrobił to. Stracił dziewictwo z narzeczonym swojej sisotry. Najgorszy scenariusz z jego życia właśnie się dopełnił. Historie wzięte z bajek czy filmów, właśnie ożywione zostały w jego własnym życiu.
         Uśmiechnął się pod nosem, bo szczerze nie żałował tego. To były najcudowniejsze chwile w jego życiu. Zamyślony zsunął dłoń w miejsce ugryzienia, gdzie pojawił się znak. Niewielkie pieczenie promieniowało od niego, a ten drgnął, gdy usłyszał trzaśnięcie drzwiami. Strach zalągł się w jego gardle i przełknął go z powrotem do żołądka. Całe szczęście Nathana już nie było, a on zdążył wstawić pranie przed powrotem rodziców. Nawet nie chciał myśleć co by było, gdyby przyjechali wcześniej, a oni nadal złączeni byliby w swych ramionach. Pokręcił głową, nie chcąc myśleć dłużej o tym jak dobrze było mu w ramionach McDavidsona i wstał na równe nogi, pędząc cichaczem do swojego pokoju. Zaciągnął się powietrzem. Dobrze - było czyste i pozbawione podejrzanych zapachów. Zamknął okno, schodząc na dół i witając z rodzicami poszedł do lodówki, aby nalać sobie soku truskawkowego.
        - I jak było? - spytał, mocząc usta w napoju. Matka zrzucała z siebie zegarek, który nosiła, aby pokazać się lepiej przed innymi, a ojciec tracąc resztki sił opadł na kanapę, dostrzegając papiery.
        - Nathan tu był? - na imię alfy, omega zadrżał, a włoski zjeżyły się niczym u przestraszonego kota.
        - Tak, um... był. Zostawił dokumenty - przytaknął nazbyt szybko, nerwowo, ale nie wzbudził podejrzeń, bo zwyczajnie nikt na niego nie patrzył. Kobieta podeszła do sterty papierów, uśmiechając pod nosem. Widok podpisu młodzieńca wiedziała, że teraz już mogło być tylko lepiej.
        - Hannah będzie szczęśliwa. Wszystko przypieczętowane - zaświergotała szczęśliwa, że jej córka wyjdzie za mąż.
        - Miejmy nadzieję, że zajdzie w ciąże i urodzi - głos ojca nie brzmiał zbyt optymistycznie. Pamiętał dokładnie na czym polegał układ w przeciwieństwie do swej luby. Omega jedynie słuchał, aż do środka nie weszła również siostra z lekkim chaosem na głowie. Uniósł brew, patrząc na nią, a ta odchrząknęła, poprawiając fryzurę. Obojętny wyraz twarzy zagościł na niej, po czym weszła do salonu.
        - I jak? - spytała, a omega dostrzegł lekkie napięcie i zaciśniętą szczękę dziewczyny. Uśmiech matki wystarczył za odpowiedź.
        Było już kilka godzin po północy. Wszyscy spali w najlepsze, a Elliot wpatrywał się w wystukaną od dwudziestu minut wiadomość do alfy. Kciuk drżał. Cały w obezwładniających mrówkach, które szczypały i nie pozwalały drgnąć ani o milimetr, aby wysłać wiadomość. Omega zaklnął pod nosem, zagłębiając się bardziej w miękką, świeżą poduszkę. Okręcił się na bok, bijąc z myślami i swoim brakiem odwagi, aby wysłać głupie "dobranoc" narzeczonemu siostry. To było tak cholernie głupie, nieodpowiedzialne, a i tak powodowało trzepot motyli w brzuchu blondyna, które pragnął karmić dalej, aż zatrują go swoim pięknem do końca.
        Poczuł jak powieki stają się cięższe, a dłoń powoli rozluźniała się, stykając z świecącym wyświetlaczem. Momentalnie omega ożywił się, czując ten dotyk i spanikowany spojrzał na wysłaną wiadomość.
        - Cholera, cholera, pewnie już śpi. Niech to, co ja zrobiłem - schował ze wstydu twarz w dłoniach, czując jak robi mu się gorąco. Widoczny od niebieskiego światła rumieniec wspinał się leniwie coraz wyżej, sięgając do polików Williamsa. Chciał wysłać do alfy tą wiadomość, ale nie był pewien czy powinien. Tak szybko, tego samego dnia. Tak bezpośrednio, jakby był niecierpliwy, pragnący go teraz blisko siebie. Ale tak było. Nic z tego nie było kłamstwem, a wiadomość, być może i odpowiedź mogła spowodować, iż poczułby go za sobą. Z tym ciepłem i zapachem, aby otulił go do snu.
        Z drżącymi źrenicami zerknął na wyświetlacz, a objęcia Morfeusza pociągnęły go w głąb otchłani, powoli zamieniającej się w coś szczęśliwego dla umysłu omegi.
        Minęło kilka dni, nastał długo wyczekiwany weekend, w który obie rodziny miały się spotkać. Tym razem w rodzinnych progach McDavidsonów. Jak zwykle chaos ogarnął domostwo Williamsów, gdy wszyscy szykowali się do wyjścia. Spakowani, z drobnymi upominkami jak alkohol oraz własnej roboty ciasto, wsiedli do samochodu, któy wyjątkowo postanowiła prowadzić Hannah, bo ojciec z tych nerwów musiał upić jednego kieliszka swojego ulubionego whisky. Omega był równie poruszony, ale trzymał to w sobie, wysyłając wiadomość do alfy, że właśnie wyjechali. Wcisnął komórkę z powrotem do kieszeni, mimo wszystko wzbudzając zainteresowanie matki.
        - A z kim tak ostatnio piszesz, hm? - spytała z zaciekawieniem.
        - Z kolegą - odpowiedział, wpatrując się w widoki za szybą. Gdy dotarli, rodzice jako pierwsi wyskoczyli z samochodu. Hannah, jak zwykle z gracją i idealnym usposobieniem alf, wyszła, uwydatniając swoje piękne ciało, które opinała ołówkowa spódnica oraz koszulka z kokardą pod szyją. Zarzuconą miała na siebie również marynarkę. Omega wyszedł na spotkanie z posesją McDavidsonów, poprawiając uwierającą go koszulę. Nienawidził eleganckiego ubioru, ale byłzmuszony wcisnąć się w niego, bo jak to matka powiedziała, jedziemy w gości.

       - Nie obyło się od drobnych korków, ale sama droga była przyjemna - ojciec odpowiedział kobiecie z lekko nerwowym uśmiechem, na co matka szturchnęła go w bok łokciem, aby przywrócić męża do porządku. Ona jako jedyna nie chciała wyjść źle w oczach rodziny McDawidson. Z wielu powodów, a jednym z nich był fakt aranżowanego małżeństwa i ułożenia życia choć jednemu dziecku z ich rodziny. Chocić kochała swojego syna, to wiedziała, iż omegi nie mają łatwo i prawdopodobnie chłopak skończy w średniej robocie z średnimi zarobkami, szczęśliwy z rodziny, która okazuje mi miłość i wsparcie.
        - Oczywiście z miłą chęcią napijemy się ciepłej herbaty - niemalże zaćwierkała sztucznie, rozsypana przez nerwy. Choć karciła za to własnego męża, sama nie była lepsza. Hanna jedynie przewróciła oczami na widok tego teatrzyka i jak nieudolnie grają idealnych rodzice, a Louis... on tylko patrzył za mężczyznę w garniturze, za którym stały nadal lekko otwarte drzwi, bo nóż widelec zauważy Nathana, co niestety nie miało miejsca. Cała trójka weszła do środka. Oddali swoje ciepłe ubiory nowo pojawionym się ludziom i ruszyli za Panią domu w stronę salonu. Matka Elliota od razu zaczęła zachwycać się wnętrzem, pytając o różne rzeczy, aby luźna atmosfera utrzymała się między nimi. Blondyn również przyglądał się meblom oraz ścianom. Dom wyglądał na stary, a przynajmniej taki, który stał już od kilku lat, a mimo to nadal wyglądał bardzo dobrze i czuć było pieniądz wyłożony we wszystkie meblem, których normalnie nie można było znaleźć w typowych sklepach meblowych. Omega zastanawiał się, czy Nathan miał tu swój pokój, czy tu kiedyś mieszkał, a co ważniejsze, jeśli faktycznie tu nocował, to jak te cztery ściany wyglądały. Czy mieli jakiś album wspomnień? Mały Nathan... ta myśl rozbudziła nieco omegę z zamyślenia. Był ciekaw jaką wtedy chłopak miał minę. W jaki sposób cieszył się na widok świątecznych prezentów. Czy upadł podczas nauki jazdy na rowerze, czy w ogóle potrafił na nim jeździć i czy... mają w ogóle zwierzęta? Czy ta na pierwszy rzut oka idealna, surowa rodzina miała serce do posiadania istot żywych? Tyle pytań rodziło się w głowie jasnowłosego i wiedział doskonale, że nie mógł otrzymać na nie odpowiedzi. Przynajmniej teraz. Sofe zajęła matka razem z Hanną, zaś drugą ojciec z synem, od razu sięgający po szklanki z herbatą, gdy ta tylko znalazła się na stoliku. Elliot niespiesznie dmuchał w taflę burgundowej tafli, czując przyjemny aromat. Matka nie przestawała rozmawiać z Panią domu, kiedy do salonu zawitał Nathan. Wszystkie spojrzenia skierowały się na mężczyznę, dopóki nie usiadł obok matki. Rodzice Hanny byli lekko zaskoczeni, ale nie odezwali się. Omega zerknął na swoją siostrę widząc jak lekko zaciska szczękę. Nie spodobało jej się to, ale milczała, myśląc nad czymś intensywnie.
         - Nam również miło - odpowiedział ojciec Elliota
         - Nathan, cieszę się na twój widok - długowłosej kąciki ust ani drgnęły. Powaga i opanowanie biło od niej, co z resztą było w naturze wielu alf. Jednak nikt nie spodziewał się, że Hanna właśnie teraz otworzy swoje usta. Nawet Louis zdawał się zaciekawiony, przenosząc wzrok ze swojej alfy na siostrę.
         - Matka właśnie opowiadała o ślubie i jakie postępy zrobiłyśmy. Pewnie jesteś mocno zajęty, ale może znalazłyś czas na wspólne spotkanie? Mówię tutaj o randce - sięgnęła po filiżankę, przykładając ją do ust, a jej spojrzenie znad naczynka skierowała w stronę alfy. Wszystko było cukierkowe. Mogła zaprojektować swój najcudowniejszy ślub życia, ale i tak nie miało to sensu dopóki nie zaczną spędzać ze sobą czasu i doprowadzać do sytuacji, gdzie główną rolę będzie brało ich bliżenie i zapoczątkowanie ciąży. W końcu o to tu głównie chodziło. Podczas tego teatrzyku, w umowie miała zajść w ciążę. Musieli w końcu zacząć sypiać, a nie chciała być zbyt dosłowna przy wszystkich. Jednak wszyscy doskonale wiedzieli, iż jeszcze ani razu nie mieli chwili dla siebie i to nie z powodu kobiety, a samego Nathana.
         Zaległa drobna cisza, wszyscy wyczekiwali odpowiedzi alfy, a gdy ona wyszła z jego ust zrobiło się jeszcze bardziej krępująco. Hanna nie miała zamiaru owijać w bawełnę, natomaist Eliot  wolał nie słuchać o ich planowaniu przyszłego "życia". Nie czuł się z tym dobrze, świadom co zrobił z narzeczonym siostry.
        - Przepraszam - przerwał, niepewnie wzracając na siebie uwagę. - Gdzie znajdę łazienkę? - spytał, chcąc jakoś ewakuować się z tonącego statku i odetchnąć od tej atmosfery. Spiętej oraz ostrożnej. Widział jak Nathan chętnie by mu ją wskazał, na co uśmiechnął się w odpowiedzi, ale jego matka najwyraźniej miała znacznie inne zdanie.
        - Mógłbyś wskazać młodemu dźentelmenowi łazienkę? - kobieta spytała kamerdynera, który przywitał ich przed domem. Ten skinął, patrząc na blondyna wyczekująco, aElliots z niepewnym uśmiechem wdzięczności wstał, obchodząc sofę gdzie siedział Nathan z rodzicielką. Omega zerknął ukradkiem w jego stronę zanim zniknął z salonu. Kroczył za mężczyzną, wbijając wzrok w jego plecy, a cisza między nimi przerwana zostałą dopiero, gdy znaleźli się na miejscu.
        - Czy trafi pan z powrotem bez mojej pomocy?
        - Tak, chyba tak - przytaknął, wchodząc do łazienki, gdy tylko mężczyzna odszedł. Nic dziwnego. Kto by chciał słuchać jak ktoś sika w kiblu. Z westchnięciem ulgi zamknął się w kabinie, korzystając z niej, a gdy wyszedł, przyjrzał się swojemu odbiciu. Nie wyglądał źle. W sumie nawet całkiem dobrze. Rzeźko, promiennie, choć mentalnie przekroczenie progu tego nie skromnego budynku mocno zmęczyłgo psychicznie. A może działało tak na niego nazwisko McDawidsonow?
        - Ech, chciałbym spędzić trochę czasu z Nathanem - westchnął, przecierając twarz wodą i powycierał ją w ręcznik, któy przyjemnie pachniał. Wyszedł z łazienki, orientując się, że nie za bardzo pilnował drogi. Skręcił jednak w prawo, pamiętając tę ostatnią część drogi, ale potem był już w kropce. Mieszkanie zdawało się być wielkim labiryntem, bo po paru metrach znalazł się całkiem w innym miejscu. Nie pamiętając tego korytarza, cmoknął ustami, okręcając się na pięcie i wtedy uderzył w coś twardego. Jęknął, rozmasowując swój nos i spojrzał w górę, dostrzegając znajomy kolor tęczówek jak u alfy, a jednak... nie był to okularnik, lecz ktoś dość podobny.
        - Patrz jak leziesz - mlasnął niezadowolony, drapiąc się po miejscu, w którym się zderzyli.
        - Przepraszam - mruknął, czując specyficzny zapach bijący od nieznajomego. Chłopak przyglądał się badawczo omedze, jakby w głowie zastanawiał się kim jest i co tu robi, co zdecydowanie nie spodobało się Elliotowi. - Czy mógłbyś...
        - Co mógłbym?
        - Przesunąć się? - miał wrażenie, że mówi jak do ściany, bo koleś w ogóle go nie posłuchał.
        - Ach! To wy, dzisiejsi goście. Dlatego nie chcą nam pozwolić chodzić po posiadłości. Kim ty właściwie jesteś? - klasnął w dłonie, a po chwili pochylił się, rzucając na omegę cień.
        - Louis. I tak, moja siostra jest narzeczoną Nathana. Przyjechaliśmy z wizytą - mruknął, marszcząc groźnie brwi z niezadowolenia, choć wyglądało to bardziej komicznie niżeli złowieszczo.
        - Nathanaaa, ach. No tak. Nathana - nie wyglądał jakby za nim przepadał. - Przykro mi, ale nie znajdziesz go tutaj. Pomarudził na nasze dupy i wyparował.
        - Ale ja właściwie... nie szukam go. Poszedłęm do łazienki i zgubiłęm drogę
        - Yhym, yhym. Rozumiem. Pomogę. I tak chciałem pokazać środkowy palec temu padalcowi - zaśmiał się, zawieszając rękę na ramionach Elliota i pociągnął go w stronę salonu. Gdy już tam się znaleźli, omega anpotkał zaskoczone spojrzenia rodziny, a zaraz po nich niezadowolenie ze strony McDawidsonów.
         - Przyrpowadziłem wam zgubę - wyprostował się, ściągając dopiero teraz rękę z omegi.
        - Ten dom jest większy niż na to wskazywał - blondyn uśmiechnął się, drapiąc po czuprynie i wrócił na swoje miejsce, czując że atmosfera zrobiła się jeszcze cięższa niż poprzednio.

       Zaskoczenie udzieliło się Elliotowi, gdy Nathan wstał na równe nogi i wyprowadził z pomieszczenia chłopaka. Jasnowłosy wpatrywał się długo w zamknięte drzwi, głowiąc czemu alfa zaszczycił tamtego swoją osobą. Choć na krótko, omega widział lekkie poddenerwowanie okularnika, ale nie komentował tego. Nie chciał pokazać po sobie, że interesuje się przyszłym mężem siostry bardziej niżeli powinien. Mieli sekret. Cholernie poważny, ale blondyn coraz częściej zastanawiał się, czy wyjawienie tego miałoby naprawdę poważne konsekwencje. rodzina McDavidson była bardzo bogata, więc być może rodzice przymknęliby oko na ten incydent, ale co Hannah, albo rodzice Nathana?
        Powędrował spojrzeniem w bok, czując na sobie wzrok starszej siostry i mimowolnie drgnął, jakby został na czymś przyłapany. Nie miała zbyt dobrego humoru. Z resztą, Elliotowi ciężko było cokolwiek z niej wyczytać, ale dziś... zdawało się, że go coś ominęło.
        - Coś się stało? - szepnął, zdając sobie dopeiro po chwili jak bardzo był nietaktowny. długowłosa zagryzłą lekko dolną wargę, a zmarszczka na środku czoła ujawniła się lekko. Uchyliła usta chcąc coś odpowiedzieć, ale w tym momencie drzwi do salonu otworzyły się, a Nathan z powrotem wrócił na swoje miejsce, chcąc wyjaśnić całą sytuację.
        - Nic konkretnego - odszepnęła jakby z niechęcią, wracając do głównego tematu, w oczekiwaniu na kolację, a Elliot... niczym najprawdziwszy introwertyk, siedział słuchając dyskusji, nie mogąc powstrzymać od czasu do czasu ochoty zerknięcia na Nathana. Cóż, najchętniej znalazłby się z nim gdzieś na osobności i poczułciepło jego ciała, bliskości. Chciał go dotknąć, powąchać, ale nie wiedział jak do tego incydentu dopuścić.
        W końcu zjawił się kamerdyner, wskazując na to, że obiad jest już gotowy. Wszyscy wstali ze swoich wygodnych siedzisk, zmierzając do jadalni, gdzie wszystko było gotowe. Rodzice rodzeństwa usiedli obok siebie, a młodzież zrobiła to samo, mając na przeciw Nathana. Hannah zdawała się unikać jego wzroku w przeciwieństwie do Elliota, któy zerkałna ich dwójkę, wyczuwajac burzowe chmury nad ich głowami. Jego ciekawość coraz bardziej rozła. Czując jak ta energia go roznosi, wyprostował nogi, by się rozprostować, czując jak lekko zaczepia końcami stóp o nogę alfy. Lekko zarumienił się, nie spodziewając tego, uciekając wzrokiem na pusty jeszcze talerz, paląc coraz mocniejszego buraka. Wziął głębszy oddech, chcąc się opanować, po czym niepewnie, powoli uniósł wzrok dostrzegając ten przeszywający wzrok Nathana. Aż nieznana dotąd siła uderzyła w omegę. Znacznie silniej, niżeli podczas ich pierwszego spotkania. Nienawidził tego uczucia, nienawidził nad nim nie panować.
        - Cudownie pachnie, co właściwie będziemy jeść? - spytał, ledwo panując nad drżącym głosem, gdy do środka weszło nagle dwóch młodzieńców, z czego jednego rozpoznawał. teraz jednak wyglądał znacznie lepiej. Świeżo, w innych ubraniach.
        - Jak mogliście nas nie zawołać na obiad? Mamy gości, chętnie ich poznamy - znajoma Elliotowi twarz postanowiłą zasiąść u jego boku, gdy drugi zrobił podobnie, ale obok Nathana, lekko szturchając go barkiem o jego ramię.
        Omega lekko przekręciłgłową w bok z zainteresowaniem patrząc na ich dwójkę, która przedstawiała się wszystkim, ignorując poirytowanego Nathana. Widać było po nich, że nie mieli zamiaru wyjść, a wręcz spełnić wysnuty w ich głowach plan.
        - Cześć Elliot - zagaił.
        - Hej... - z bladym uśmiechem podał mu rękę, choć wiedział, że było to zbyteczne.
        - Ale masz miękką skórę! - powiedział zaskoczony, robiąc wielkie oczy. - Jakiego kremu używasz? - spytał, pieszcząc kciukiem skórę dłoni, a Elliot lekko zmarszczył brwi. Widział to po zachowaniu kuzyna Nathana, że robił to celowo, ale po co? A może po prostu taki już był? Drażniący? Małostkowy? Nie wiedział.
        - Balsamu... - skłamał. Nigdy nie bawił się w smarowanie ciała. Był zbyt leniwy, aby o tym pamiętać. Swoją miękkość po prostu zwalał na geny i bycie omegą. Zabrał więc rękę, widząc jak jedzenie zaczynało być wnoszone.
        - A ciebie co kuzynie? Skąd ta skwaszona mina? To twoja narzeczona? Bardzo śliczna. - zachichotał radośnie, spoglądając na Hannah, która ze spokojem przyglądała się chłopakom.

       Elliot drgnął, ściskając mocniej widelec oraz nóż, gdy głos Nathana rozbrzmiał przy stole. Choć zdawał się spokojny na twarzy, to jakaś częśc omegi gorączkowo temu wszystkiemu zaprzeczała. Widział wyraźnie jak cedził kolejne słowa do dwójki kuzynów, jawnie im grożąc przy wszystkich. Blondyn ukradkiem zerknął na niewzruszoną Hannę, któa dalej wcinała swoją porcję, kiedy to rodzice siedzieli wryci, obserwując rozgrywającą się przed ich oczami sytuację. Omega był w cholernej kropce, chciał się już odezwać, ale na szczęście ktoś go powstrzymał przed tym błędem. Jasne tęczówki Elliota powędrowały na sylwetkę starszego mężczyzny, któy sprawnie uciszyłwszystkich swoją osobą. Widział jak oboje na siebie spojrzeli i w jakiś sposób poczuł lekką zazdrość. Zazdrościł, że oboje byli sobie bliscy. Tak bliscy jakby on tego sam chciał.
         - Oczywiście, dokonam wszelkich starań - nawet dziewczyna poczuła pewnego rodzaju skruchę, patrząc prosto w oczy staruszkowi, przerywając w tym czasie jedzenie.  Kuzyni przeprosili za swoje zachowanie, a Elliot lekko poddenerwowany podrapał się z cierpkim uśmiechem po karku, przyjmując je. Jak pozostała reszta. Ale cos mu nie pasowało. Omegę przeszył dreszcz, gdy spostrzegł przelotne spojrzenie staruszka. Jakby w ułamku sekundy przejrzał chłopaka i zrozumiał coś, co głęboko w sobie ukrywał. I nie tylko on. To było tak nieprzyjemne, dziwne i zimne uczucie, że odruchowo spuścił głowę, wbijając wzrok w swoje zaciśnięte na udach dłonie.
         Napiętą ciszę przerwał Nathan, cały czas zachowując zimną krew, jak przystało na przyszłą głowę rodziny McDavidsonów, Rodzice dwójki dzieci roześmiali się cicho, niepewnie, spoglądając na swoje talerze, a Hanna westchnęła przeciągle. Natomiast Elliot... całą rodzina na niego spojrzała, kiedy oparł łokieć o stół, a do dłoni przyłożył głowę, śmiejąc się szczerze.
         - W waszej rodzinie nie da się nudzić, prawda? - powiedział, całkowicie nie panując nad swoim zachowaniem. Kompletnie nie przemyślał słów, które wyciekły niespodziewanie spomiędzy jego warg.
         - Bardzo smaczne - odezwała się tym razem Hanna, wycierajac zgrabnie usta rogiem serwetki. - Nathanie - zwróciła się do swojego przyszłęgo męża, zwężając spojrzenie - Za tydzień mój braciszek ma zawody w łyżwiarstwie. Co ty na to, aby wspólnie mu pokibicować? - wysiliła się na sympatyczny uśmiech, choć wiele go on kosztował. Chciała mieć wymówkę, aby wyciągnąć gdzieś mężczyznę. Nie wiedziała, czy to pomoże, ale liczyła to za dobry wstęp do randki, która ostatecznie zaprowadzi ich tam, gdzie by tego Ona chciała. Rodzinne więzi. Powinni w końcu wszyscy lepiej się poznać, a to był dobry na to sposób.
         - He? Co? Wy? Nie trzeba, to tylko kfalifikacje do krajowych... - Elliot zaczął panicznie machać rękoma w sprzeciwie.
         - Braciszku, jestem twoją siostrą. Muszę tam być i myślę, że zmiana otoczenia dobrze wpłynie na Nathana - uśmiechnęła się lisio, chowając swoje zadowolenie za kieliszkiem.
         - Ech, skoro tak to przedstawiasz... - westchnął, lekko się garbiąc. Wiedział, że nie będzie wstanie się skupić, gdy tylko na trybunach zobaczy Nathana. Z resztą, z pewnością miałby lepsze zajęcie. Tak uważał, to chciałsobie wmówić, unosząc powoli spojrzenie na alfę w oczekiwaniu na jego odpowiedź.