oops i did it

            Szczerze powiedziawszy, to z ulgą przyjąłem kołdrę od chłopaka, w którą to następnie się opatuliłem, tak samo jak owija się w różek małe dzieci czy też jak owija się burrito. Wtedy przestało być mi zimno i było mi idealnie, nawet lepiej niż kiedy miałem na sobie szlafrok. I tylko spod kołdry wystawała mi oczywiście głowa i dłoń, w której to trzymałem gofra obsypanego cukrem pudrem, orzechami i owocami takimi jak borówki oraz maliny. Zajadałem się tym ze smakiem, ale już po trzecim, a właściwie po tym drugim i pół, czułem się najedzony i zadowolony z posiłku, bo nieskromnie musiałem przyznać, że i tym razem gofry były smaczne, nawet bez jego opinii.
           - Daruj sobie – skomentowałem oschle jego tekst. Zdecydowanie teraz nie chciałem wchodzić w żadne potyczki czy też żarty słowne. W jednej chwili straciłem cały dobry humor, jak i chęci, by z nim dyskutować, jeszcze na taki głupi temat, bo jedyne, co mógł zobaczyć na tablicy związanego z goframi to wzór na glukozę, gdy już dojdziemy do cukrów. Na nic innego nie mógł z mojej strony liczyć i miałem nadzieję, że Patrick doskonale zdawał sobie z tego sprawę, że to była tylko chwilowa niemoc z mojej strony, właściwie spowodowane przez niego (chociaż ja tu byłem o wiele starszy i to ja ponosiłem za to winę), niejako zapłata za udzielone mu korepetycje i tyle. Nie miałem zamiaru stosować jakichkolwiek taryf ulgowych dla niego, tylko z tego powodu, że się razem przespaliśmy.
             Nie miałem ochoty, by z nim rozmawiać również dlatego, że wciąż moje myśli krążyły gdzieś wokoło Emmy, że Patrick poruszył tę delikatną strunę i teraz na niego się za to gniewałem. Emma nie była niczemu winna, tylko ze mną było coś definitywnie nie tak i inaczej nie umiałem tego wytłumaczyć. Była wręcz idealną przyjaciółką i dziewczyną, a ja pomimo takiej relacji, potrafiłem chwilą uniesienia, przyjemności, własnego ego, to zniszczyć. Niestety nawet jeśli upiekłoby mi się to na sucho, to czy byłbym w stanie żyć przez resztę życia u jej boku z takim sekretem? Zawsze zdrada wydawała mi się najgorszym, co można było zrobić drugiej osobie, byłem za tym, by wpierw zerwać z tą osobą, a dopiero brać się za drugą osobę. To wywoływało mniejsze emocje u tej drugiej osoby i na pewno aż tak jak jej nie raniłem. A tymczasem ja byłem hipokrytą, nie wiedziałem sam czego chce i dlaczego przespałem się z tą samą płcią.  Zdecydowanie nie byłem nawet w kilku procentach tak idealny, jak ona. Umiałem tylko ją krzywdzić.
           Wyrwałem się z destrukcyjnych myśli dopiero wtedy, gdy usłyszałem słowa chłopaka.
           - Na górze, w pierwszej szafce od lodówki – powiedziałem spokojnie. - Ale mi nie rób – dodałem stanowczo i wyrwałem się do łazienki.
           Moja decyzja była podyktowana, tym że chciałem już położyć się do łóżka, a także tym że nie chciałem mu ulec i spławiać jego kolejnych słów. Czasami zdarzało mi się być upartym, może więcej niż czasami, ale nie tak łatwo było się ze mną pogodzić, gdy już z kimś się pokłóciłem. Była to cecha, która miała swoje plusy i minusy, bowiem nie umiałem się poddać w czymkolwiek za co się brałem, a z drugiej strony umiałem obrażać się na daną osobę bardzo długo, trzymając się swojej racji, choć w pewnym momencie traciłem już ten konkretny powód – liczyło się tylko, żeby być na kogoś obrażonym.
             W łazience po umyciu swoich zębów, wyjąłem z szafki jeszcze zapakowaną, nową szczoteczkę i położyłem ją na zlew według jego życzenia, po czym bez słowa pokierowałem się do łóżka, gdzie to ułożyłem się na jednej z połowy i obróciłem się do niego plecami, twarzą do jednego z okien. Nakryłem się kołdrą aż do samej szyi, jak to miałem w zwyczaju, ale tym razem zadbałem, by zostawić połowę kołdry Patrickowi. Mimo że byłem na niego obrażony, to dalej zależało mi na swoim gościu i nie chciałem, żeby zmarzł podczas spania.

             Zaśnięcie nie przychodziło mi łatwo. Dalej ciągle myślałem o Emmie i o wszystkich wydarzeniach, które się dzisiaj wydarzyły, a szczególnie o moim nienormalnym zachowaniu i o pociągu do tego chłopaka, który w spokoju pił kakao gdzieś w kuchni i mimowolnie jednym uchem go podsłuchiwałem, chociaż zachowywał się bardzo cicho i ta panująca cisza między nami zaczynała mi przeszkadzać i doskonale dało się wyczuć nieprzyjemną atmosferę. Wtedy też zaczynałem mieć wyrzuty sumienia w związku z tym, co się przed chwilą zadziałało, a cała złość schodziła ze mnie, bo faktycznie moja odzywka nie była zbyt miła i to mogło go urazić, zwłaszcza, że starał się mnie rozśmieszyć, żeby mi przeszło. Fakt, faktem, że nie musiał pytać mnie o powód zdrady i przypominać mi, że gdzieś dalej prowadziłem inne życie, ale przecież nie wiedział, że była to dla mnie również najlepsza przyjaciółka, do której zawsze mogłem zadzwonić o każdej porze, poza tym wciąż nie umiałem spłacić się z długu, jakim było wyciągnięcie mnie z nałogu. I Patrick nie ciągnął dalej tematu, a próbował ratować sytuację, a ja jak ostatni idiota tak się zachowałem.
            Nie wiem, ile czasu spędziłem na katowaniu siebie kolejnymi wyrzutami sumienia, ale w końcu poczułem, jak chłopak kładzie się obok mnie, dotykając mnie plecami. Wyczuwałem, że jego ciało jest napięte i ani nie śmiał mnie w tym momencie objąć. Wygodnie mu było w takiej dziwnej, napiętej pozycji?
            Postanowiłem odwrócić się twarzą do szatyna i miałem nadzieję, że on nie zrobi tego samego i nie odwróci się ode mnie, tylko plecami. Cóż, miał do tego prawo, żeby być na mnie dalej obrażony, ale miałem płomyk nadziei, że akurat on nie jest taki uparty jak ja.
             Od razu go przykryłem kołdrą, opatulając go aż pod samą szyję i tym razem zadbałem, by był przykryty, bo kompletnie nie zauważyłem, kiedy zabrałem znaczną część kołdry. Nie chciałem, by było mu zimno, przecież właśnie dlatego został u mnie na noc.
             - Hej – powiedziałem, posyłając mu delikatny uśmiech, po czym opuszką palca przejechałem ostrożnie po jego policzku. - Patrick, przepraszam. Nie powinienem być taki chamski. - Westchnąłem ciężko, bo naprawdę było mi głupio, że praktycznie zniszczyłem nam taki dobry wieczór. I mogłem napić się z nim tego kakao, spędzić z nim trochę więcej czasu, nawet na jakieś głupie rzeczy, bo jutro w szkole na pewno nie będziemy mieć na to czasu, aczkolwiek sam nie wierzyłem, że nachodziły mnie takie myśli, ale chyba zdążyłem go trochę bardziej polubić niż zwyczajnego ucznia. Może i jego odzywki w szkole były aroganckie, ale tutaj, gdy byliśmy sami był całkiem… znośny. - Wybaczysz mi? W zamian będę dobrym nauczycielem i na następnej lekcji nie wezmę cię do odpowiedzi ustnej ani do tablicy. Proszę – dodałem. Chyba to było wystarczające, by go przekonać, prawda? Choć wiedziałem, że powinienem traktować każdego tak samo i nie dawać nikomu taryfy ulgowej, to jak raz tak nie zrobię, to nic się nie stanie, maska surowego nauczyciela mi nie spadnie.
           Po chwili położyłem dłoń na jego policzku, ale tym razem już nie głaszcząc, a przyciągnąłem go do siebie na krótkiego buziaka, idealnego na dobranoc i na pożegnanie ucałowałem go jeszcze w czubek nosa, po czym jak gdyby nic wtuliłem głowę w jego klatkę piersiową, a nogi również splątałem w prawie miłosnym uścisku. Tak, ta pozycja do spania była dla mnie idealna, było mi cudownie ciepło i miękko, a dodatkowo mogłem palcami dotykać jego mięśni, jak najlepszą przytulankę. Wtedy stwierdziłem, że mogłem spędzić w takiej pozycji przynajmniej pół swojego życia.
             - Ciepło ci? - zapytałem jeszcze, chcąc się upewnić, czy nie potrzebuje jeszcze koca, no i czy jest mu tutaj wygodnie.

           Poczułem naprawdę wielką ulgę, jakby zeszło ze mnie całe napięcie i momentalnie poczułem się szczęśliwszy, gdy mi wybaczył i nie drążył dalej mojego nieodpowiedniego zachowania, a zaraz otrzymałem pocałunek w czoło, na co szeroko się uśmiechnąłem. No choćbym bardzo zaprzeczał, to było widać po mnie, że podobały mi się te wszystkie, nawet najdrobniejsze czułości z jego strony, chociaż tak naprawdę to nie powinny, a ja powinienem go trzymać na dystans od siebie. Na to było już o wiele za późno i nie byłem zdolny, by opierać się czemuś, co sprawiało, że czułem się wyjątkowo, jakbym był jedyną osobą na świecie, a Patrick byłby wpatrzony tylko we mnie.
           - Skończę jak Narcyz przy tobie, jak tylko zobaczę swoje odbicie – powiedziałem, próbując być śmiertelnie poważnym, znowu przywołując przykład z mitologii, którą to całkiem dobrze znałem i umiałem wplatać ją w normalne rozmowy, zanudzając swojego rozmówce, aczkolwiek Patrick nawet przy seksie nie próbował mnie uciszyć i.. i to było całkiem miłe. Tylko teraz byłem zbyt zmęczony, by opowiadać mu kolejną historię. - Żartuje, lubię jak mnie komplementujesz – dodałem.
          Zamruczałem niczym zadowolona kotka, a właściwie kocur, czując, jak zaczyna mnie miziać po plecach, wtedy moje ciało już kompletnie przylgnęło do tego jego i ani mi się śniło, by się ruszać z tej pozycji. Po prostu zamknąłem oczy, zatracając się w jego dotyku, przy okazji zachwycałem się zapachem jego ciała, a pachniał czymś, co trudno było mi opisać, przełamany już resztką nut cytrusowych z żelu, którym go myłem. W każdym razie to wraz z wrażeniami dotykowymi dawało mi mieszankę uzależniającą i ja naprawdę nie żartowałem.
         - Mógłbym tak zasypiać codziennie – wymruczałem.
          Z Emmą, gdy ta już zostawała u mnie na noc, tak nie spaliśmy. Nie lubiła zasypiać będąc do czegokolwiek przytulona, dlatego odwracała się do mnie plecami. Czasami tylko, gdy mi robiło się zimno, a ona już zasnęła, to obejmowałem ją ramieniem. Z Patrickiem było kompletnie inaczej: nie narzekał, żeby go puścił, bo będzie mu niewygodnie. Pozwolił mi się przytulić, pomimo tego, że jeszcze niedawno byłem niemiły dla niego, a dodatkowo podarował mi kolejne czułości, na końcu obejmując mnie ramieniem. A ja lgnąłem do tego.
         - Kolorowych snów – powiedziałem jeszcze cicho i zasnąłem, nawet nie pamiętając kiedy.
          Obudziłem się samoczynnie, nie będąc budzony przez budzik w telefonie, a nawet przez zmieniające się światło, bo całą noc przespałem mając twarz przed, a nawet opartą o klatkę piersiową chłopaka i przynajmniej mi było w takiej pozycji wygodnie. Taka pobudka, gdy budziłem się samoistnie była najmniej drażniąca i chociaż w jeden dzień roboczy mogłem się porządnie wyspać.
          Dopiero teraz ostrożnie poluzowałem nasz uścisk, w którym to dalej tkwiliśmy, ale tylko po to, by się wyprostować i mieć zwróconą twarz w stronę jego. Tutaj musnąłem opuszkami palca policzek szatyna, jednak nic nie mówiąc, a tylko uśmiechając się szeroko. Pozwoliłem sobie tym razem bez skrępowania i nie kontrolując nawet ile czasu minie, oglądać jego twarz. Powoli napawałem się wyglądem jego oczu, w których tak naprawdę mógłbym utonąć, próbując odczytać z nich wszystkie emocje, w końcu jak mówiono, to one były zwierciadłem duszy, a te były szczególnie piękne, ale najbardziej zwróciłem uwagę na pełne usta, które to jeszcze wczoraj całowałem i korzystałem z chwili, zaś teraz moje zagryzłem, powstrzymując się, by nie dać mu chociaż tego jednego buziaka. Już miałem zdecydowanie mniej odwagi niż wczoraj, a rzeczywistość naszej relacji bardziej do mnie dochodziła. Poza tym, czy teraz by mnie nie odepchnął? Nie byliśmy w żadnym związku, pocałunki kończyły się na seksie.
         - A ty nie powinieneś być w szkole? - rzuciłem nagle, podnosząc lewą brew do góry. - A spróbuj mi tylko na chemię nie przyjść – dodałem groźnie, ale zaraz wybuchając krótkim śmiechem. Przecież ja też jeszcze kilka lat temu byłem w jego wieku i nie na wszystkie zajęcia chodziłem czy też nie na wszystkie mi się chciało, a już szczególnie wtedy, kiedy była jakaś kartkówka, na którą nie umiałem. Dlatego też nie zamierzałem prawić mu kazań, w końcu to było jego życie, w którym uczestniczyłem tylko jako nauczyciel, aczkolwiek jeśli by nie przyszedł akurat na moje zajęcia, to na pewno nie odpuściłbym mu tak łatwo!
          - To skoro już nie poszedłeś to szkoły, to może poszlibyśmy razem na łyżwy, co ty na to? Tylko ostrzegam, że pewnie wielokrotnie zdążę się na nich wywrócić – powiedziałem szczere, opierając czoło o jego odpowiednik.