Projekt Alfa - N3KS894

             - Nie chcę, żebyś sam rozwiązywał swoje wszystkie problemy. Jestem tu też dla ciebie-  powiedziałem już bardziej spokojnie, siadając na fotelu obok niego.  - I masz szczęście – dodałem, a raczej wyburczałem już ledwo słyszalnie, czując jak w tym momencie wyparowuje ze mnie złość. Fakt, że nie postanowił wymazać wspomnień, które były związane bezpośrednio ze mną, był pocieszający i z dwojga zera wolałem tę opcję. Ale wciąż nie byłem zadowolony z tego, że nie chciał mnie poinformować o czymś, co było ważne i być może ukryć ten fakt przede mną, nawet jeśli to wynikało z troski o mnie
          - Huh? - mruknąłem, na chwilę odrywając zimne tęczówki od chłopaka, by poszukać wzroku dziewczyny, w których spodziewałem się znaleźć nutkę żartu, który wcale nie był śmieszny, ale zamiast tego, nadal patrzyła się w ekran. - Już na tę radę za późno – stwierdziłem, dumnie się na nią patrząc i ledwo powstrzymałem się przed skomentowaniem tego, że ktoś jeszcze w tym pomieszczeniu powinien wgrać sobie uczucia.
          Prawda była taka, że brunet był teraz tak naprawdę jedyną osobą u mojego boku, która starała się o mnie troszczyć, nawet jeśli do tej pory nie posiadał uczuć, to nie mogłem temu zaprzeczyć. Mój dziadek od kilku dni nie żył, rodzice byli ciągle zajęci pracą i mieszkali na drugim końcu kraju, i oczywiście byli też moi znajomi, ale właśnie, to byli tylko znajomi. A z Ethanem dzieliłem wspólnie dnie i noce pod jednym dachem, próbowaliśmy nawzajem się zrozumieć i zadbać o siebie, więc chcąc czy nie chcąc, chłopak zajął część w moim życiu i niewątpliwie był dla mnie ważny.
          Zaraz spojrzałem na niego, w niemałym szoku rozchylając bezgłośnie wargi, ale po chwili te wygięły się w nieśmiały uśmiech, komponując się z policzkami, w które to nagle uderzyło uczucie gorąca. Byłem jego pierwszą myślą po odzyskaniu uczuć?
           Ta myśl napełniła mnie ciepłem i nagle przestałem się stresować, jeszcze bardziej wtapiając się w kawowe obicia fotelu. Następne godziny minęły nam niezwykle spokojnie; na zmianę spoglądałem na robota obok oraz na media społecznościowe, scrollując główne strony w telefonie, odnotowując w pamięci, żeby później podpytać chłopaka, co wywołało u niego łzy, które to od razu, gdy je zauważyłem, starłem kciukiem. Może dopiero teraz docierało do niego, że mój dziadek nie żyje i właśnie to wywołało taką reakcję?
           Poprawiłem się na siedzeniu, prostując się, słysząc kolejne słowa kobiety. Tego obydwoje obawialiśmy się najbardziej i to sprawiło, że znowu poczułem jak organizm zaczyna przygotowywać się na stresującą sytuację, zaciskając żołądek wokół metalowego drutu.
            - Chęć mordu? Na pewno akurat ta emocja jest mu potrzebna? - dopytałem niepewnie. Czy w ogóle złość była mu potrzebna, komukolwiek? Nie prowadzi do niczego, a tylko budzi konflikty, zżera nas od środka, powoduje, że na niczym innym nie możemy się skupi. Nie zwiększa naszej uwagi czy nie daję polecenia: uciekaj, jak robi to uczucie strachu.  Złość nas osacza, kłuje od środka i ciągnie niektórych do agresji wobec drugiej osoby.
              - Ethan? - zwróciłem się do niego trochę niepewnie, zmieszany, że w taki sposób mówi o moim ukochanym dziadku, jednocześnie starając się zrozumieć wyższego od siebie. Po raz drugi stykał się z takimi silnymi uczuciami, być może nie do końca je rozumiał, nie umiał je rozgraniczać, ale przy tym… był chociaż szczery i nie ukrywał niczego przed nami.
               Ale po chwili i moje serce zaczęło szybciej bić, a kobieta nie była jedyną osobą w tym pomieszczeniu, która się stresowała.
               Jego turkusowe tęczówki pokryły się szkarłatem, który był widoczny nawet i w tym ciemnym  pomieszczeniu. Chłopak nagle swoją umięśnioną posturą zaczął wzbudzać u nas niepokój, zwłaszcza, że byliśmy świadomi, że w tym momencie był chodzącą bronią, a ja jeszcze kilka dni temu byłem świadkiem, do czego był zdolny w takim trybie.
               Wziąłem głęboki oddech, wiedząc, że byłem jedyny w tym domu zdolnym do opanowania sytuacji, mimo tego, że to Lisa była odpowiedzialna za stworzenie robota. Dlatego powoli wstałem i podszedłem do chłopaka. Mimo całego strachu, zbliżyłem się do niego, posyłając mu delikatny uśmiech – to, co chciał żebym robił wcześniej.
              Ufałem mu, wierząc, że nawet w tym stanie, nie będzie wobec mnie agresywny. Może i było to naiwne myślenie w obliczu tego, co był w stanie zrobić, ale tak właśnie było. Poza tym nie mogłem się bać kogoś, z kim mieszkałem pod jednym dachem, z kim wspólnie jadłem lody z jednego pudełka. I właśnie takie myśli dodały mi odwagi. Cały czas, nawet kiedy nie był tego świadomy, zdawał się troszczyć o mnie, więc i teraz nie miałem czego się obawiać.
             - Nikt ci ich nie odbierze drugi raz, dobrze? Nie wiem, dlaczego mój dziadek ci je zabrał, ale być może miał dobry powód – powiedziałem, ostrożnie wkładając swoje długie palce między jego, by nie wyrwać przez przypadek kabli, które i tak już ledwo się trzymały jego rąk. - Hej, nic nam teraz nie grozi. Wyłącz ten tryb… proszę. Nie chcę, żebyś się przegrzał – dodałem, jeszcze bardziej zbliżając się do jego rozgrzanego ciała (i to nie w tym pozytywnym sensie) i w końcu objąłem go w pasie, zatrzymując go w mocnym uścisku, wtulając się w niego. Przymknąłem powieki, ale nadal starając się nie tracić czujności. Palcami zacząłem kreślić delikatne wzory na jego plecach, mając nadzieję, że i to go uspokoi, tak samo jak mnie, gdy byłem jeszcze dzieckiem.
            - Razem jakoś poradzimy sobie z twoimi emocjami i z tymi ludźmi, ale teraz musisz się uspokoić, bo będę zmuszony cię puścić z tego przyjemnego uścisku, jak zaczniesz mnie parzyć – dodałem, krótko się śmiejąc.

                    Uwaga kobiety przeszła mimochodem obok nas, w ogóle mnie nie obchodząc, a chwilę później atmosfera wokół wydawała się rozluźniać i nie była już taka nerwowa, co było doskonale widać zwłaszcza po niej, gdy oparła się o krzesło, zaś ja wygiąłem kąciki ust do góry, niewymuszenie, szczęśliwy, że udało mi się zażegnać ewentualną niebezpieczną sytuację, że pomogłem chłopakowi się uspokoić, bowiem jego ciało przestało być takie spięte, oddech stał się spokojniejszy. I co najważniejsze –
gdy na chwilę odsunąłem się, by móc spojrzeć na niego – czerwone spojrzenie wróciło do normalności, pokrywając się przepięknym turkusowym kolorem.
                    Uśmiechnąłem się ponownie, jeszcze bardziej wtulając się w niego, gdy ten zrobił to samo. Wtedy też moja dłoń powędrowała do jego ciemnych kosmyków, przeczesując je delikatnie i jednocześnie gładząc skórę głowy. Musiałem przyznać, że spędzanie choć chwili w jego ramionach było czymś przyjemnym, tak samo jak przesiadywanie na jego kolanach, mimo że to drugie nie było raczej normalne w relacji pomiędzy znajomymi, ale i to nie musiało nas ograniczyć, skoro obojgu nam to nie przeszkadzało, co więcej lubiłem to.
                     - Nic się nie stało – odpowiedziałem. Tak naprawdę nie miał za co przepraszać. Może i przestraszył i mnie na początku, i kobietę, ale finalnie do niczego nie doszło, oprócz kilku przerażających słów. Przede wszystkim nikomu nie stała się krzywda i to było najważniejsze.
                     Ochoczo przyjąłem posadzenie mnie przez niego na kolanach, od razu znajdując wygodne miejsce dla mnie i zarazem pozwalając, by ten wtulił się w mój tył. Może od razu powinienem znaleźć się bliżej niego, być może nawet na kolanach, jeśli ten przy mnie mógł być spokojniejszy.
                      - Mogę spróbować? - zapytałem od razu, gdy tylko Lisa znalazła się przy nas.
                      Kobieta po dłuższej chwili namysłu, zgodziła się, podając mi kolorowe kable, które teraz leżały na podłodze, zerwane przez Ethana. Po instruowaniu mnie gdzie co do czego podłączyć, jedną ręką łapiąc chłopaka za nadgarstek i kładąc jego dłoń na kolanach, lewą wcisnąłem kable w odpowiednie miejsca, szczególną uwagę zwracając na to, by trzymać je za gumową część, wiedząc, że dotknięcie metalu może mnie zaboleć.
                     Lisa docisnęła pozostałe kable, sprawdzając te jeszcze moje i powróciła do komputera, wklepując coś w klawisze.
                    Byłem świadomy, że prawdopodobnie prędzej czy później będę musiał nauczyć się chociaż podstaw tej całej technologii z jakiej był zbudowany Ethan, więc chociaż wczepienie mu kabli wydało mi się dobrym startem. W końcu był pod moją opieką, a kto wie, czy zawsze Lisa będzie gotowa nas przyjąć. Tak jak obsługę swojego telefonu, telewizji czy systemu bezpieczeństwa znałem, tak powinienem poznać od tej strony robota, choć to będzie o wiele bardziej skomplikowane, jak nie niemożliwe.
                    W pewnym momencie oparłem się o tors ciemnowłosego i łapiąc jego policzek, przyciągnąłem go do swojej szyi, by mógł oprzeć się o moje ramię, po czym ucałowałem go w czubek głowy, zastanawiając się, o czym teraz myśli, co wspomina i jakie to kolejne uczucia zostają mu wgrywane. Czy fakt, że teraz jeszcze bardziej upodobni się do człowieka zmieni coś między nami? Czy będzie w stanie mnie polubić, czy też znienawidzi? Te myśli zaczęły krążyć mi po głowie i nie chciały odejść. W tym drugim przypadku nasza relacja kompletnie się zmieni, będzie wyczuwalne napięcie między nami, będziemy się częściej kłócić, nie będziemy mogli ze sobą normalnie porozmawiać, a mi będzie brakować tego, że mogłem się do niego przytulić. Będzie mi brakować tego, jak mnie odbierał ze szkoły czy czekał na mnie w domu, tego jak mogłem opowiedzieć mu o błahych zdarzeniach w szkole, tego jak wspólnie jedliśmy obiady czy kolacje. Zdążyłem się do tego przyzwyczaić i polubić.
                     Rozmyślenia sprawiły, że tym razem to ja stałem się spięty, ale za to nim się obejrzałem, byliśmy gotowi na opuszczenie mieszkania Lisy. Podziękowałem jej za przysługę i zamiast do domu, skierowaliśmy swoje kroki w stronę miasta, a konkretnie plaży. Tym razem chciałem pokazać mu ocean, piasek i żeby posłuchał szum fal, poczuł chłód wody i zobaczył to, jak księżyc odbija się w wodzie. Poza tym tym samym odwlekałem od siebie myśl, że jutro musiałem iść do szkoły.
                     Nakazałem chłopakowi zdjąć buty, sam robiąc to samo i poprowadziłem go bliżej oceanu, wdychając w płuca nocne powietrze. Piasek o tej porze był chłodny, nie parzył w stopy tak jak zawsze, za to widok od prawej strony od wody był przepiękny zwłaszcza nocą, bowiem na pierwszym planie widzieliśmy ogromny diabelski młyn, który teraz rozświetlał się niebieskim i czerwonym światłem, a za nim oczywiście roztaczała się masa wysokich wieżowców, biurowców, które również rożświetlane były przez rozmaite kolory światła. Zaś przed nami malował się spokojny ocean, gdzie jego fale rytmicznie zalewały nasze stopy, kiedy szliśmy brzegiem.
                      - To teraz nie muszę uważać, żeby nie powiedzieć, że coś ci się podoba, co nie? - zapytałem, lekko się uśmiechając.  - O czym myślałeś, jak wgrywała ci smutek czy złość? - dopytałem, będąc ciekawy, co wywołało u niego łzy czy tą wściekłość, która wywołała aktywację tego trybu.
                      Wtedy właśnie wpadłem na kolejny pomysł, jak mogliśmy urozmaicić sobie ten wieczór.
                      - Ścigamy się się do mola? Tylko nie oszukuj z tymi swoimi super mocami! - zaproponowałem, grożąc mu palcem i równocześnie się śmiejąc.

            - Mhmm, jasne! - powiedziałem, zakładając ręce na biodra i teatralnie spuszczając brwi, oczywiście nie do końca mu wierząc.  - Hej! To nie fair! - krzyknąłem, zaraz obserwując jak mój towarzysz zrywa się do biegu i po kilku sekundach ruszyłem za nim, od razu przyspieszając, próbując go dogonić.
           Odrywałem stopy jak najszybciej, chociaż miękki piasek pod nogami znacząco mi to utrudniał i do tego rozbryskująca się na mnie woda. A powietrze w pewnym momencie zaczęło parzyć mnie w gardło i w płucach, odmawiając mi posłuszeństwa. I zanim się obejrzałem, chłopak był już na linii mety.
            - Od dzisiaj...nie...omijam ani jednej...lekcji wf - wydyszałem, lekko pochylając się do przodu i łapczywie łapiąc już i tak palące mnie powietrze. Czułem, jak nogi przypominają watę cukrową, a nie mięśnie i kości, a wszystko to było zwieńczone tym, że na domiar złego musiałem zrobić nam kolację - ale cóż, nagroda to nagroda.
              Przytaknąłem, nie mając siły jak na razie się odzywać, próbując uspokoić oddech, dosłownie dysząc obok niego, jakbym conajmniej przebiegł maraton. Uśmiechałem się lekko, łapiąc jego ciepłą dłoń, pozwalając tym samym by ogrzał moje wieczne chłodne ręce i skierowaliśmy swoje kroki w stronę domu, idąc wolniej niż zwykle, bo cała moja energia została przeznaczona na wyścig. I wcale nie chciałem zastanawiać się, czy wypada nam trzymać się za ręce, pomimo tego że nie byliśmy w związku, choć mijające nas osoby mogły tak o nas pomyśleć, ale nie zamierzałem odmówić Ethanowi, zwłaszcza, że dla niego taki dotyk był nieznaczący, a mi tym bardziej taki kontakt fizyczny z nim nie przeszkadzał. Zwłaszcza, że było to... miłe.
                 - Możesz robić co chcesz, zwiedzać co chcesz, poznawać kogo chcesz. Nie musisz trzymać się tylko mnie, wiesz o tym? - odpowiedziałem mu wreszcie, na chwilę spoglądając w gwiaździste niebo. - Na wakacje na pewno cię gdzieś zabiorę do innego kraju.
                Minęliśmy kilka jarzących się neonów, zapraszających do klubów, kilka jasnych bilbordów, nierzadko będąc reklamą jakiś nowinek ze świata technologicznego, a także kilku pijanych, roześmianych ludzi, ledwo chodzących po chodniku, raczej zataczając się po nich. W domu od razu poszedłem do kuchni, nie chcąc marnować więcej czasu, bo dochodziła już pierwsza w nocy, a z tyłu głowy wciąż miałem, że jutro, czyli już dzisiaj będę musiał wstać do szkoły, jakkolwiek.
                 Kuchnia oczywiście należała do dużych, przestronnych pomieszczeń, gdzie w jednej jej części znajdowała się cała marmurowa wyspa w ciemnych kolorach, na której to zaraz zacząłem kroić pieczarki i wędzone tofu, a na płytę indukcyjną już wstawiłem wodę na makaron, jak to sobie mój współlokator zażyczył.
                  - Mam za tydzień, w sobotę urodziny - rzuciłem nagle.  - Mój znajomy z tego powodu urządza u siebie imprezę. Może chciałbyś tam ze mną pójść? Poznałbyś tam moich znajomych, większość z nich nie jest taka aż taka zła - Zaśmiałem się.  - Ale możemy po prostu zostać w domu, jeśli nie chcesz - dodałem, podsmażając pokrojone składniki, na koniec dodając świeży szpinak, śmietankę i przyprawy.
                   Nie mogłem być samolubny i zajmować bez powodu miejsca, jako jedyną osobą, którą znał, która była dla niego najważniejsza. Nie myślał o mnie, kiedy odczuł złość czy smutek, bo naprawdę mu na mnie tak bardzo zależało, tylko dlatego że byłem dosłownie jedyną osobą, którą znał i taka była prawda. Zasługiwał, żeby poznać nowych ludzi, zaprzyjaźnić się z kimś, być może kogoś pokochać, po prostu korzystał z życia. I chciałem mu to uświadomić, pokazać, żeby miał z kim spotkać się na mieście czy porozmawiać w razie, jeśli my byśmy się pokłócili albo co najgorsze - gdyby mnie nie polubił, bo takiego obowiązku również nie miał.
                 Do tego chciałem pokazać mu jak wyglądają amerykańskie imprezy nastolatków z alkoholem, którego nie powinno tam być. Mogliśmy oboje trochę się zabawić, a nie ukrywałem, że chciałem ten jedyny dzień w roku spędzić właśnie z robotem, nawet jeśli będziemy jeść tylko lody i oglądać filmy.
                   Nałożyłem na dwa talerze porcję makaronu i usiadłem z chłopakiem przy stole.
                  - Mam nadzieję, że cię nie otruje - powiedziałem.  - A możesz w ogóle pić alkohol? - dodałem zaraz.
                 Zdecydowanie nie chciałem jeszcze raz doczekać jego popsucia, jeśli byśmy się zagalopowali. Jeśli Ethan był takim cudem techniki, to może i ta funkcja była jakoś przemyślana.
  - I Ethan, jeszcze coś... mogę spać dzisiaj z tobą? Śnią mi się ciągle koszmary albo nie mogę zasnąć. Może dzisiaj będzie lepiej.
                 Spodziewałem się, że chłopak mógł wiedzieć o tym, że potrafiłem się przebudzić w nocy z niepokojącego snu, zwłaszcza że wtedy czasami po przebudzeniu siedział gdzieś niedaleko, jakby czuwając nade mną. I wtedy reszta nocy była już spokojna. Dlatego stąd wychodziła moja propozycja, o którą być może nie powinienem pytać, bo spanie w jednym łóżku, nawet na jedną noc, było już dość intymne.
                I może stąd ciemnowłosy dzisiaj stwierdził, że nadal nie pogodziłem się ze śmiercią dziadka. Przed spaniem potrafiłem za dużo o tym myśleć, a w nocy widziałem krawe obrazy, jakie pozostaliśmy w jego domu na wsi.

       Dziwiła mnie chęć znalezienia pracy przez chłopaka. To nie było coś, co ludzie robili z przyjemności, a z prostego faktu, że chcieli zarabiać pieniądze, by się utrzymać. Teraz tak naprawdę był on na moim utrzymaniu, a dokładniej na utrzymaniu moich rodziców, ale nie miałem z tym problemu. Pieniędzy moja rodzina miał w brud, więc tym bardziej nie wymagałem od robota usamodzielnienia się. Może to był jego pomysł, żeby bardziej upodobnić się do człowieka, poznania dokładniej ich życia, do czego sam świadomie pchałem chłopaka.
      Dlatego też moja twarz rozświetliła się w uśmiechu, gdy zdecydował, że pójdzie ze mną na urodziny. To będzie dobra okazja, bym pokazał mu jak bawią się amerykańscy nastolatkowi. Poza tym, naprawdę chciałem spędzić ten dzień właśnie z Ethanem. Od pewnego czasu stanowił ważną dla mnie osobę, więc spędzenie tego ważnego dnia, było normalne. I niezależnie, czy chciał pójść ze mną czy nie, to spędziłbym to święto właśnie z nim, nawet jeśli mielibyśmy siedzieć przed telewizorem jedząc chrupki,
      Przez ciszę, która zaraz między nami powstała, zacząłem się zastanawiać, czy na pewno powinienem prosić go o spanie w jednym łóżku. Myślałem, że od razu uzyskam od niego zgodę, bo przecież do niedawna wzięcie mnie na kolana czy na barana nie stanowiło dla niego większego problemu, a jeszcze kilkadziesiąt minut temu trzymaliśmy się za rękę wracając do domu. Naprawdę nie chciałem zawracać mu głowy czy robić problemów, więc z ulgą przyjąłem kolejną zgodę, niż ze szczęściem. Może i z mojej strony było to nie na miejscu, że powtarzałem mu, że wcale nie jest mój, że nie jesteśmy w związku, a z drugiej strony nie wzbraniałem się, byśmy trzymali się za ręce, tudzież sam prosiłem, by spał dzisiaj ze mną. A Ethan wydawał się być miękką masą, jak plastelinę, którą dało się ulepić, zupełnie jak dziecko czy mały szczeniak, bo to tak jak właśnie dziecko i szczeniaczek, nie znał świata.
       Podziękowałem mu w odpowiedzi, i za zgodę, i za to, że zgłosił się na ochotnika na sprzątniecie bałaganu, który zrobiłem w kuchni i poszedłem pod krótki, ciepły prysznic. Po nim ubrałem się w czarne bokserki i w dłuższy, szary t-shirt z logiem mojego ulubionego zespołu posthardcorowego, nie chcąc za bardzo świecić gołym torsem i kolczykami w sutkach w obecności Ethana; to mogło być dla nas jeszcze bardziej niekomfortowe.
        Położyłem się na jednej części łóżka w jego pokoju, na boku, przeglądając media społecznościowe na ekranie telefonu, w międzyczasie nadrabiając wiadomości na grupie ze znajomymi.
       Podniosłem wzrok nad komórki, gdy w progu pokoju zobaczyłem robota i od razu mój wzrok spoczął na jego gołej klatce piersiowej, skanując, podziwiając rysujące się mięśnie na torsie, to co lubiłem w chłopcach najbardziej i momentalnie poczułem, jak zaczynają mnie piec policzki, bo mój wzrok zatrzymał się na jego torsie zbyt długo, walcząc, by nie zsunął się w dół. Bez wątpienia jego ciało było idealnie zbudowane i cholernie mi się podobało, ale nie zamierzałem paplać mu tego na głos.
       - Śpisz na plecach? - zagaiłem, odchrząkając, próbując pozbyć się niezręczności i przysunąłem się bliżej, decydując się na oparcie głowy o jego ramię i przełożenie ręki przez tors, a finalnie delikatnie wsuwając nogę między jego, żeby było mi wygodnie. - Może być tak? Mogę się odwrócić – dodałem szeptem, jakby bojąc się, że naruszę wytworzoną między nami intymną atmosferę.

                 Wygiąłem usta w szerokim uśmiechu, od razu czując jak moje ciało się rozluźnia i pewniej zdecydowałem objąć leżącego obok mnie chłopaka. Jego słowa jak za sprawą czarodziejskiej różdżki, odjęły mi ciężar z serca, pozwalając na dobre zanurzyć się w ciepłym ciele robota, korzystając z tego, jak on sam postanowił objąć mnie ramieniem. I może dla niego to nic nie znaczyło, było tylko gestem, żeby i mu było wygodniej, ale ja poczułem się znowu zaopiekowany przez niego i po prostu szczęśliwy, co coraz częściej zdarzało mi się przy Ethanie. Zwłaszcza, że już dawno nie miałem okazji, by wtulić się w kogoś podczas snu.
             - Dobranoc – odpowiedziałem mu szeptem, w ciemności spoglądając na jego twarz. Tak w ciszy poprawiłem nam kołdrę, dokładnie opatulając robota. I tym razem to ja zacząłem nad nim czuwać, tak jak robił to czasami on siedząc na moim łóżku. Nasłuchiwałem jego oddechu, który w pełnym momencie zrobił się spokojniejszy, wolniejszy i to nie wiedząc czemu, uspokajało mnie, sprawiając, że sam przymknąłem powieki, nie wiedząc nawet kiedy pogrążyłem się w śnie, który tak dawno nie nadszedł tak szybko.
***
            - Mhmmm – mruknąłem, zanurzając czubek nosa w szyi chłopaka, ale już po zaledwie kilku sekundach zmusiłem się do podniesienie się do siadu, niechętnie opuszczając objęcia chłopaka. Tam dłońmi przetarłem powieki, które nadal kleiły się do siebie, by zaraz rzucić okiem na godzinę na telefonie, od razu wyłączając alarm, który miał zadzwonić za minutę.
             - Jesteś lepszy niż mój budzik – powiedziałem, wstając z łóżka i dopiero wtedy poczułem chłód wiejący mi po nogach. Odwróciłem się jeszcze raz do Ethana, walcząc z chęcią ponownego wskoczenia pod ciepły materiał kołdry i wtedy moją uwagę przykuł sterczący przyjaciel chłopaka. Nie było w tym nic dziwnego ani niepokojącego, pewnie szybko bym odwrócił wzrok i wrócił do pokoju, jaki to miałem zamiar, ale wybrzuszenie było większe niż zazwyczaj widywałem, no i po raz pierwszy widziałem taką oznakę u niego. Dodatkowo ewidentnie było widać zaskoczenie na jego twarzy.
             - To całkowicie normalne u facetów rano – wytłumaczyłem, by go uspokoić. - Nie wiem, czy u robotów, no ale... - Zaśmiałem się, puszczając mu oczko. - Dziadek nie próżnował z tym, że chciał upodobnić cię do człowieka. - Po tych słowach poszedłem do swojej garderoby, zakładając czarne spodenki sięgające do połowy ud i błękitną oversize bluzkę z krótkim rękawkiem z nadrukiem, gdyż dzisiaj na dworze zapowiadało się być jeszcze cieplej niż wczoraj.
             Zdążyłem nawet wypić cytrynową herbatę i przygotować sobie drugie śniadanie do szkoły, a raczej pierwsze, nie bardzo mając ochotę na zjedzenie czegokolwiek w tej chwili.  A za kilkanaście minut umyłem zęby, po czym przy zakładaniu butów, wpadłem na Ethana, który chciał mnie odprowadzić, na co ochoczo przytaknąłem, biorąc go pod ramię.
            Drogę do szkoły przeszliśmy na piechotę wolnym tempem, gdyż z łóżka wstałam punktualnie i dzięki temu mieliśmy więcej czasu na pogaduszki czy też na pożartowanie, a także na pokazanie mu nowych roślin i przepięknie kwitnących drzew. Nawet na jednym z nich spotkaliśmy przebiegającą rudą wiewiórkę o cudownie puchatym ogonie, o czym podekscytowany mówiłem jeszcze przez kilka minut po tym miłym spotkaniu.
          Pożegnaliśmy się przed szkołą, machając sobie na pożegnanie i zaraz zniknąłem za szkolnymi drzwiami, od razu zostając zrzucony na ścianę wraz z moim piskiem.
        - Jezus, wystraszyłaś mnie! - Położyłem teatralnie prawą rękę na przyśpieszoną akcję serca i spojrzałem na moją znajomą.
       - Czemu mi nie powiedziałeś, że masz nowego chłopaka?! Słodko ze sobą wyglądacie – odpowiedziała czarnowłosa, świdrując mnie swoimi brązowymi tęczówkami.
       - To znajomy, dobry znajomy – wyburczałem, odbijając się do ściany. - Przyjaciel – dodałem już ciszej, nabierając pewności, że tak powinienem na niego mówić.
       -Mhmmm, i ten twój „przyjaciel” - tutaj palcami zrobiła charakterystyczne króliczki. - Jest akurat w twoim guście? Wysoki, umięśniony i ma ciemne włosy. I założę się, że jeszcze jest inteligenty i dobry w łóżku.
       Co do tego drugiego, to akurat wątpiłem. Wątpiłem również, by dziadek rozmawiał o seksualności w jakikolwiek sposób, a tym bardziej wgrywał mu jakieś programy związane z seksem, ale tę uwagę zignorowałem, z ulgą wpadając na kolejnych znajomych i temat o moim „chłopaku” naturalnie ucichł.
**
       - Wró... - Przerwałem nagle, wchodząc do domu i zastygając w bezruchu, niczym posąg, stojąc tak dobrą minutę i nasłuchując odgłosów, które dobiegały z salonu. Do moich uszu docierały jęki i to zdecydowanie nie były głosy zmęczonych tenisistów, odbijających piłkę, a odgłosy miłosnego uniesienia. Uświadomienie tego faktu sprawiło, że moje policzki zaczynały intensywnie mnie piec, a serce przyśpieszyło.
        W końcu po zdjęciu butów, odważyłem się wyjrzeć zza progu, już na sto procent upewniając się, że chłopak nie ogląda tennisa a porno – trojkąt, gdzie mężczyzna aktualnie był posuwany przez drugiego mężczyznę i ten pierwszy jednocześnie dogadzał kobiecie.
       - E-ethan? - wydukałem, będąc już za pewne czerwony jak burak. Oczywiście seksualność była czymś normalnym, ale zarazem nadal była tematem tabu; nie często się o tym rozmawiało i był to dosyć drażliwy temat dla większości ludzi, a także wstydliwy i intymny, oprócz żartów trzymany tylko w łóżku. Dlatego nigdy mi nie przyszło do głowy, że kiedykolwiek uda mi się kogokolwiek przyłapać na oglądaniu filmów erytocznych i że będzie to właśnie robot. Nawet po dzisiejszym poranku nie myślałem, że konsekwencją wrócenia mu uczuć, będzie także wrócenia podniecenia.
        I czułem, że nie powinno mnie tutaj być, że powinienem jak najszybciej pójść do swojego pokoju, udając, że nic nie widziałem, pozwolić mu na zajęcie się sobą, ale zamiast tego, nawet nie wiedząc o czym tak naprawdę myślę, podszedłem do ciemnowłosego, klękając mu między nogami. Wtedy moje serce wydawało się, że zaraz wyskoczy z piersi albo przynajmniej to bicie jest słyszalne na drugim końcu pokoju. Być może byłem zbyt ciekawy wyglądu jego penisa, być może chciałem ulżyć mu w podnieceniu, a być może byłem tym odważnym idiotą, który niewiele myślał w tej chwili.
      Bo niewiele myśląc, opuszkami palców zacząłem głaskać wewnętrzną stronę ud chłopaka, a moje popalone policzki wraz z tęczówkami wgapiały się w stojący namiot między nogami Ethana. Zagryzłem dolną wargę i wziąłem się na jeszcze krok odwagi, opuszczając spodnie aż do nogawek, po czym tym razem na jego nagich udach składałem drobne pocałunki, po chwili zaznaczając koniuszkiem języka mokrą ścieżkę aż do bokserek robota i wtedy odważyłem się spojrzeć w oczy towarzysza, muskając wilgotnymi wargami prężące się przyrodzenie pod materiałem. Uśmiechnąłem się zadziornie, dopiero wtedy czując jak powoli się uspokajam i wchodzę dosłownie w swój żywioł.
       Zębami powoli, z udawaną ostrożnością zdjąłem bokserki chłopakowi i wtedy w całej okazałości przed twarzą wyskoczył penis, który naprawdę był pokaźnych rozmiarów i nie mogłem zaprzeczyć, że nie był największym okazem, jakim to miałem przyjemność się zajmować i byłem ciekawy, czy i tym razem będę umiał wziać go całego w gardło.
      Ale najpierw wciąż wpatrując się w buzie Ethana, przejechałem językiem tym razem po całej długości jego sprzętu, zatrzymując się na jego główce. Tam utknąłem na dłuższą chwilę, obejmując ją wargami i ssąc jak najlepszego lizaka, jednocześnie kreśląc różne wzorki językiem.
      To i docierające jęki z telewizora dosyć szybko sprawiły, że i ja również poczułem to drażniące, znajome uczucie między nogami. To sprawiło, że jeszcze bardziej stałem się chętny na robienie loda chłopakowi, zaraz decydując się na wzięcie jego sprzętu do buzi. Zajęło to mi dwa podejścia niż tylko jedne i wymagało ode mnie maksymalnego rozluźnienia, ale zaraz poruszanie głową w górę i w dół i branie jego męskości aż do samych jąder, sprawiało mi samemu przyjemność. Lubiłem to robić, a sam zapach i smak tylko mnie nakręcał. I w końcu wziąłem jedną z jego dłoni i wplątałem w jego palce moje włosy, pokazując mu, jak mnie ma za nie trzymać. I omal nie jęknąłem, gdy nachylając się do niego, nie zostałem za nie pociągnięty.

        Z dumą spoglądałem na Ethana, który obnażał drugą ludzką naturę, naturę, gdzie człowiek nie myślał o czymkolwiek innym niż doznanie przyjemności. Tak jak człowiek, robot zdawał się dosłownie rozpływać pod moimi ruchami, co oczywiście miło łechtało moje ego. Jego szybki oddech i dreszcze, które czułem za każdym razem, jak przechodziły przez jego ciało, pokazywał, że jest mu dobrze w moich ustach. Dodatkowo z sekundy na sekundy stawał się jeszcze bardziej twardszy i większy, a ja szczerze kochałem tę chwilę, gdy doprowadzałem chłopaków na skraj podniecenia, lubiłem patrzeć, jak nagle stają się kimś innym i budzą się w nich pierwotne instynkty.
       Niestety i moje ciało nie pozostawało obojętne na tę chwilę uniesienia, bo z trudem powstrzymywałem się, żeby samemu wolną ręką nie sięgnąć do rozporka i nie zrobić sobie dobrze. Samo to, że słyszałem ulubione nuty wydobywające się z gardła chłopaka i czułem ten charakterystyczny zapach, którego byłem fanem, już budziły i drażniły każdą komórkę ciała, powodując, że za chwilę czułem, jak mój penis boleśnie wbijał się w bokserki. No i to, jak zaraz popchnął głębiej swoje biodra, zmuszając mnie do szybszych ruchów, co ochoczo zrobiłem. Jeszcze bardziej zacisnąłem rozgrzane wargi na sprzęcie mojego przyjaciela, językiem coraz szybciej kreśląc różne wzorki na całej długości, choć najbardziej skupiałem się właśnie na główce, drażniąc cewkę moczową.
      I po paru chwilach takiego maratonu, ciało Ethana doznało spazmów rozkoszy, a tuż do mojego gardła i jamy ustnej wystrzeliła klejąca ciecz, którą od razu ochoczo połknąłem, uśmiechając się zadziornie, gdy wypuściłem jego sprzęt z ust. Smak spermy nigdy mi nie przeszkadzał, dosyć szybko przyzwyczaiłem się do połykania czy zlizywania całego nasienia, zwłaszcza, że wiedziałem, że to jeszcze bardziej jarało wszystkich moich byłych kochanków. Zaś sperma robota smakowała... inaczej. Oczywiście nie dało się pomylić tego smaku z niczym innym, ale oprócz charakterystycznej słoności, była też słodkawa. Aż zacząłem się zastanawiać, czy było to zamierzone podczas budowy robota.
      Także, jak się spodziewałem, robot nie wytrzymał dłuższych pieszczot, ale nie mogłem go przecież za to winić, zwłaszcza, że ja byłem w tym doświadczony, a jego to był pierwszy raz.
      Odwzajemniłem uśmiech, dając pociągnąć się na kolana, myśląc, że chciał się po prostu przytulić i tym samym uspokoić oddech, ale jak bardzo wtedy się pomyliłem. Zaraz zostałem pozbawiony dolnej części garderoby, prezentując przed sobą i przed nim sterczącego penisa o na pewno mniejszych rozmiarach niż to, co przed chwilą miałem w ustach, a mój sprzęt tylko prosił się o chwilę pieszczoty, choć z drugiej strony moja podświadomość, która jeszcze nie została przesłonięta podnieceniem, mówiła, że to zły wybór, że powinienem natychmiast zakończyć to dziwactwo i pójść szykować się na imprezę. Martwiłem się, czy ta chwila uniesienia nie zniszczy nam relacji, czy nie będziemy patrzeć i rozmawiać ze sobą inaczej.
      Ale po zaledwie sekundzie, gdzie ścisnął moją wrażliwą część ciała, gdzie dosłownie mój organizm się zatrząsł, przestałem dłużej o tym myśleć, chłonąc każdy dotyk jego palców. Mój oddech od razu przestał być miarodajny, no i jęki z telewizora, potęgowane seksownym głosem Ethana wprost do mojego ucha, spowodował, że kompletnie odleciałem. Chociaż musiałem przyznać, że film lecący na telewizorze byłby o wiele lepsze, gdyby nie grała w nim kobieta, która niszczyła całą magię. Mimo tego patrzyłem się na duży ekran, jak zaklęty, mrużąc powieki i opierając głowę o głowę ciemnowłosego.
     Jęknąłem, nie mogąc się już powstrzymywać, gdy jego ruchy przyśpieszyły i zrobiłem to drugi raz, gdy zostałem mocno pociągnięty za kolczyk, co wywołało przebłysk bólu.
      Wtedy też złapałem jego dłoń, tym razem wkładając ją pod swój niebieski t-shirt i nakierowując jego rękę znowu na swoje sutki.
       - N-nie przestawaj – mruknąłem, znowu jęcząc.
      Na pewno nie chciałem, żeby mnie zostawiał takiego rozgorączkowanego, z już twardym penisem jak skała, bo było mi przy nim tak dobrze.
       - Włożysz mi palce do środka? - zapytałem cicho, po czym na chwilę wychyliłem się z kolan, nachylając się do szuflad pod stolikiem, w którym to trzymałem jeden z lubrykantów i położyłem butelkę różowego żelu obok nas. - Musisz tylko tym je sobie nasmarować – wytłumaczyłem na wypadek, gdyby tego nie pokazywali na początku tego pornosa, zdając sobie sprawę, że nie zawsze filmy erotyczne pokazywały całą prawdę.  - Proszę...

       Zgodnie z moim życzeniem po krótkiej chwili dostałem dokładnie, to co chciałem. Długi, o idealnie wyważonej grubości palec mojego przyjaciela wkradł się do mojego wnętrza, powodując kolejne dreszcze, rozchodzące powoli się po moim ciele. A ja jeszcze bardziej rozchyliłem uda, jakby zapraszając go bardziej do siebie i tym samym dając mu jeszcze bardziej lepszy dostęp do mojej dziurki, która przyjęła go do środka ochoczo, gdy tylko pokonał opór zwieraczy. Zacisnąłem się na nim odruchowo, zagryzając dolną wargę, próbując jakkolwiek się jeszcze powstrzymywać i kontynuować z nim normalną rozmowę, ale najwidoczniej dla mojego mózgu taki multi tasking w tym pamięci był bardzo niepożądany.
    Jęknąłem znowu, tym razem nie kontrolując swoich odgłosów i po krótkiej chwili co rusz z moich ust wydobywały się odgłosy przyjemności, mieszające się z odgłosami wydobywającymi się z telewizora, ale to moje właśnie były bardziej naturalne i na pewno prawdziwe.
    Palce robota drażniące moje wrażliwe sutki, które dodatkowo były przebite metalem, sprawiły, że w niekrótkim czasie kompletnie odpłynąłem, myśląc tylko o tym jak bardzo było mi dobrze, jak dobrze Ethan trafiał w moją prostatę, mimo że był to jego pierwszy raz, gdy pieścił moje wnętrze. A za każdym razem, gdy drażnił ten najczulszy punkt w ciele, od razu jęki stawały się głośniejsze i dosłownie wiłem się na jego kolanach, prosząc o więcej.
     - Mhmmmm – wymruczałem tylko, będąc tylko tak zdolny na odpowiedzenie mu na kolejne słowa. Następnie chłopak dołożył do tańca kolejnego palca.  - S-szybciej – poprosiłem ponownie i zsunąłem dłoń ciemnowłosego z sutków do prężącego się penisa, który od całej zabawy, przylegał do mojego brzucha, ciągle brudząc go mazistą cieczą.
     Swoje dłonie oparłem o kolana chłopaka, odsuwając plecy od klatki piersiowej robota i sam zacząłem nabijać się na jego palce, będąc w jakimś transie, nie chcąc tracić tego cudownego uczucia. Poza tym czułem, że mój koniec jest bliski, że długo nie wytrzymam dalszych pieszczot, zwłaszcza, że zajmował się mną przystojny mężczyzna.
     W końcu poczułem znajome napięcie w podbrzuszu, to jak każda komórka mojego ciała się kurczy, szykując się na zbliżający punkt kulminacyjnym. I po kilku sekundach wygiąłem się w łuk, odchylając mocno głowę do tyłu, wbijając paznokcie w skórę mojego kochanka i rozrywając całe mieszkanie głośnym krzykiem, nawet nie przejmując się, że ktokolwiek inny mógłby to usłyszeć. Zacząłem rytmicznie zaciskać się na palcach chłopaka i zatrząsłem się jeszcze kilka razy, dostając spazmów wywołanym ogromną rozkoszą, która wylała się ze mnie – i w przenośni i dosłownie, bowiem gdy spojrzałem w dół, dłoń Ethana, a szczególnie jego palce były umazane moją spermą, a resztki z niej pokapały prosto na kanapę.
     Po tym bez siły opadłem w ramiona swojego towarzysza, wtulając głowę w zagłębienie szyi, tak jak zrobiłem to niedawno, przeżywając ostatnią tragedię. Tylko tym razem powoli uspokajałem swój oddech, który zdecydowanie nie był spokojny, a krótki i szybki. Do tego w pokoju było czuć intensywny zapach naszego zbliżenia.
     Niestety w miarę upływających sekund, kolejnych minut, zaczęła napływać do mnie powaga tej sytuacji, coś do czego sam dopuściłem, mając czelność nie odpuścić sobie, że być może w te kilkanaście czy kilkadziesiąt minut rozkoszy, zdołałem zepsuć coś, co budowaliśmy te kilka tygodni. Ethan był dla mnie bardzo ważny, nawet jeśli jeszcze nie umiałem tego do końca mu okazać, to naprawdę go lubiłem i nie chciałem tracić bliską mi osobę przez nasze zbliżenie. Te kilkanaście minut mogły okazać się moim największym błędem w tym roku i być całkowicie nieważne, dlatego natychmiast musiałem z nim porozmawiać, tak jak robiłem to zawsze, trując mu dupę swoimi problemami.
     Odwróciłem się przodem do niego, zawieszając ręce wokół szyi chłopaka, dopiero po dłuższej chwili decydując się na niego spojrzeć.
     - Ethan... - zacząłem cicho. Tak cicho, że wątpiłem, żeby mógł dokładnie usłyszeć swoje imię.  - Między nami będzie wszystko okej, prawda? Nie chcę, żeby między nami coś się zmieniło na gorsze. Lubię cię – dodałem już głośniej, odkrywając się ze swoimi prawdziwymi uczuciami i momentalnie czując, jak moje oczy robią się szkliste, gotowe w każdym momencie wybuchnąć, a płakanie w swoje urodziny... nie były przeze mnie pożądane.
      Wtedy jak oparzony wstałem z kolan kochanka, jakby uciekając przed słowami Ethana, które miały zaraz nadejść i pozostając w samej koszulce poszedłem do kuchni, przypominając sobie o czymś, co miał dla mnie przygotowane chłopak.
      I jakie było moje zdziwienie, gdy na górnej półce znalazłem mały czekoladowy torcik. Na jego górze znajdował się równie brązowy krem, a tuż na nim kolorowa posypka.
       Ciasto było nieidealne, miejscami trochę nierówne, ale ja sam od razu stwierdziłem, że jest najpiękniejszym, co kiedykolwiek dostałem od kogokolwiek.  
        - Nikt nigdy nie dał mi czegoś takiego pięknego – powiedziałem, nie mogąc powstrzymać kącików ust idących ku górze.  - Dziękuje – dodałem i moje oczy znowu stały się szkliste, ale tym razem były to łzy szczęścia, których nie chciałem hamować, aczkolwiek starłem je wierzchem dłoni, uśmiechając się jak głupi do wciąż otwartej lodówki.
       Zawsze na urodziny, na jakiekolwiek święto dostawałem od rodziców zajebiście drogi prezent, gdzie czasami wątpiłem, czy wybrali go sami, czy postanowili wysłać jakiegoś swojego podwładnego w tym celu. Z dziadkiem było praktycznie to samo – również wydawał na mnie niebotyczne sumy pieniędzy. Znajomi razem zrzucali się na jakiś drobiazg, a Ethan? Tak po prostu zrobił dla mnie coś, co było wyjątkowe, coś, co nie dało kupić się w sklepie. Poświęcił swój czas i zrobił to od serca, a ja nie mogłem być bardziej szczęśliwy.
      Zawołałem swojego cukiernika do stołu, krojąc dla nas dwa kawałki i podając je na talerzykach.
      - Co do tej imprezy to uważaj na siebie. Na pewno nie będę znał tam wszystkich osób, więc jakbyśmy się rozdzielili, to dzwoń do mnie. Nie bierz nic od nikogo do jedzenia, żadnych pigułek, kapsułek, papierków, kolorowych tabletek. Nie wciągaj i nie wdychaj nic dziwnego, bo później wątpię, że cię doniosę do domu. - Prychnąłem pod nosem, uśmiechając się.  - No i pilnuj przede wszystkim swojego drinka, nie zostawiaj go samego, dobrze? - zapytałem, czując, jakbym udzielał mu porządnego wykładu, jak jakiś ojciec uczący swojego syna, jak ma się dobrze bawić na pierwszej imprezie, by wrócić żywy.  - Ano i lepiej nie mieszaj ze sobą alkoholu.

          W jednej chwili poczułem, jak cały stres, cała troska spowodowana tą sytuacją, wyparowuję ze mnie i stałem się o wiele spokojniejszy, mogąc cieszyć się w pełni swoim prezentem. Ethan skutecznie mnie uspokoił, twierdząc, że nic się między nami nie zmieniło, a ja nie miałem powodów, by mu nie wierzyć i jednocześnie stwierdziłem, że drugiego razu między nami nie będzie, że następnym razem uznam, że nic nie widziałem i schowam się w pokoju. Takie relacje oparte na przyjaźni i jednocześnie na seksie nie kończyły się dobrze, bo zazwyczaj jedna osoba zaczynała czuć coś do tej drugiej i było to nieodwzajemnione.
         Nieważne, czy jest idealne czy nie. Dla mnie jest najpiękniejsze, bo zrobiłeś je specjalnie dla mnie - skomentowałem, biorąc widelczyk do rąk i próbując swojego kawałku ciasta. Tak jak się spodziewałem nie tylko było urocze i piękne, ale też słodkie i smaczne. Był mocno czekoladowy, ale przy tym nie mdlący, bo przekładany był również dżemem czy marmoladą truskawkową. Mógł mi codziennie piec takie ciasta albo co kilka dni, bym nie przytył.
        Uśmiechnąłem się lekko, wbijając błękitne tęczówki w talerz, gdy mnie pogłaskał po policzku i zaraz ponownie spojrzałem na chłopaka, zastanawiając się, co powiedział. Niewiele ludzi mogło szczerze powiedzieć, że było szczęśliwych, nawet w dzisiejszych czasach, gdzie medycyna i technologia znacząco się rozwinęła. Każdy dążył do jakiegoś celu, goniąc za pieniędzmi, odkładając spełnienie swoich marzeń czy czekając na jakiś ważny dzień, zamiast cieszyć się dzisiejszym dniem. I trudno było być szczęśliwym, mając różnorakie problemy, będąc otoczonym przez złych ludzi czy będąc w złym miejscu. Być może jakoś przyczyniłem się do szczęścia Ethana, z czego oczywiście się cieszyłem, mając nadzieję, że wkrótce jeszcze bardziej pozna życie, piękne miejsca i ważnych ludzi.
       A czy ja byłem szczęśliwy? Czasami brakowało mi wsparcia i poświęcenia mi czasu przez rodziców, których wiecznie nie było, teraz odczuwałem pustkę po dziadku, ale na pewno byłem szczęśliwy, gdy Ethan się śmiał.
       - Tylko się martwię o ciebie – odpowiedziałem, uśmiechając się szeroko.  - Robiłem ci loda, to seks oralny, a ty mi handjoba. To co czułeś chwilę przed wytryskiem, to orgazm. Nie mogę uwierzyć, że dziadek nic o tym ci nie wspominał. Ale zawsze miał problem, by o tym rozmawiać, ale powinieneś przecież wiedzieć, skąd biorą się ludzie – wytłumaczyłem.  - Prawie każdy z nas potrzebuję takiego zaspokojenia. - Włożyłem brudny talerzyk do zmywarki i następnie ucałowałem robota w czubek głowy.  - Idę się szykować – dodałem, ruszając na piętro.
      Mówienie o sprawach związanych z seksualnością nie było dla mnie tematem tabu, wręcz uważałem, że rozmowa o tym była ważna i ludzie powinni po prostu nauczyć się o tym rozmawiać, nie tylko rzucając tym tematem w obrzydliwych żartach, powinni się edukować i właśnie rozmawiać w łóżku, tworząc swoje życie seksualne jeszcze lepszym.
Ethan od początku powinien mieć i to zaprogramowane, powinien mieć jakiekolwiek podstawy o tym, wiedzieć o zabezpieczeniu się. Może i nie był w stanie wyprodukować małych Ethanów czy wątpiłem też, że mógł zarazić się jakąś chorobą weneryczną, to musiał wiedzieć, czym były prezerwatywy, bo nie każdy jego partner czy partnerka seksualna będzie wiedzieć, że jest robotem. Dobrze, że przynajmniej ja mogłem pokazać mu mały wycinek tego świata przed chwilą. Przy okazji dowiedziałem się, że podniecają go też faceci. O tym też za pewne powinniśmy porozmawiać.
        W swojej łazience wziąłem szybki, ciepły prysznic, dokładnie zmywając się zaschniętej spermy z mojego ciała, przy tym uśmiechając się zadziornie. Umyłem jeszcze zęby, pozbywając się już definitywnie tego charakterystycznego smaku i wymywając resztki ciasta. Następnie spędziłem dobre kilkadziesiąt minut na wygrzebywanie ubrań z dużej garderoby. Szukałem idealnego stroju, którym mogłem powalić wszystkich na kolanach, bo w końcu to było moje święto i chciałem wyglądać jak najlepiej, dlatego też znalezienie ubrań w szafach i pasujących dodatków zajęło mi zdecydowanie sporo czasu.
      W końcu zdecydowałem się czarną koszulę z długimi rękawami, a raczej top, bo góra kreacji sięgała mi przed pępek, razem z odpiętymi guzikami na dekolcie, odsłaniając nagie części ciała. Pod czarnym materiałem miałem założone srebrne łańcuchy, które idealnie podkreślały moje wystające obojczyki, zaś na tyłek wcisnąłem obcisłe, skórzane spodnie, opinające moje pośladki i jeszcze jedną ważną część ciała.
     Stylizację zakończyłem założeniem kilku pierścionków i popsikaniu się moimi ulubionymi perfumami, no i po długich szykowaniach byłem wreszcie gotowy na imprezę.
       - I jak wyglądam? - zapytałem, gdy zszedłem na dół, a chłopak do mnie dołączył. Chwilę później zadzwonili do mnie rodzice, składając mi życzenia, mówiąc, że kurier z prezentem przyjdzie do mnie jutro.
**
       - To Eve, to Marcus, Jake, a ten przygłup to Harry – przedstawiłem swoich znajomych, przechodząc przez mieszkanie Marcusa. Ci w odpowiedzi powitali się z Ethanem uściśnięciem ręki, tylko Eve szybko pochwyciła robota w uścisk, będąc najbardziej otwarta w całym towarzystwie albo to chciała jeszcze bardziej poznać mojego domniemanego ukochanego.
      - Wszystkiego najlepszego, June. Harry starał się pomóc mi w wyborze, ale tylko przeszkadzał – Zaśmiała się, wręczając mi błyszczącą, różową torbę prezentową, która finalnie wylądowała w pokoju gospodarza, gotowa, bym zabrał ją przy wyjściu z imprezy. - A to dla was na rozgrzewkę – dodała, podsuwając nam pod nos tacę z kolorowymi shotami. Dla siebie wybrałem niebieski kieliszek i kiedy to Ethan wybrał swój, skrzyżowałem nasze ręce i nachylając się do niego, oboje opróżniliśmy kieliszki w jednym tempie. Posłałem mu szeroki uśmiech, zastanawiając się, jak smakowała mu pierwsza dawka alkoholu w życiu, no i oczywiście pociągnąłem go na parkiet.
       Mieszkanie oczywiście było o wiele mniejsze od mojego, ale było tutaj wystarczająco miejsca, by się poruszać. Na blatach w kuchni stały miski z różnorakimi przekąskami, głównie z chipsami i precelkami, ale znalazły się też pokrojone tortille i kawałki pizzy, która w zastraszającym tempie znikała. Obok oczywiście znajdywały się butelki alkoholu oraz soki o różnych smakach i czerwony poncz, znajdujący się w szklanej misie, gotowy do rozlewania.
Z dużych głośników cały czas puszczana była szybka muzyka, głównie techno, pomieszane z rockiem, do której to na środku pokoju tańczyli ludzie. Jak się spodziewałem, większości z nich nie znałem.
     Trafiliśmy akurat w jedną z moich ulubionych piosenek, kiedy wraz z Ethanem trafiliśmy w sam środek pokoju. Złapałem go za rękę, obracając wokół własnej osi, następnie obejmując jego szyję, coraz bardziej wbijając nas w rytm muzyki. W rytm muzyki kręciłem biodrami, co chwilę przylegając do ciała swojego towarzysza, wciągając się całkowicie w szybkie nuty. Bawiłem się przy tym świetnie, wyginając się na wszystkie strony i zaczepiając Ethana, tak naprawdę czując się jakbym był tutaj królem parkietu.
     -Odbijanie – usłyszałem za swoimi plecami i zaraz znalazłem się obok właśnie Eve, która przywitała się ze mną z szerokim uśmiechem, będąc już lekko podpita. Pod nos dostałem drinka w czerwonym kubeczku, zostając wciągnięty w rozmowę i w kolejny wir tańca. W międzyczasie sam poszedłem po kolejnego drinka, a raczej poncz wlewając go w dwa plastikowe kubeczki i wróciłem do swojego robota, dostarczając mu kolejną dawkę alkoholu, sam czując, że procenty zaczynają na mnie działać. Zaczynało przyjemnie szumieć mi w głowie, a nogi same rwały się do tańca, no i oczy byłem coraz bardziej rozluźniony. Zawiesiłem wtedy ręce wokół szyi chłopaka, ponownie się do niego przyklejając. Tym razem muzyka była trochę wolniejsza, definitywnie nastologiczna, dlatego zaraz wszyscy włącznie we mnie zaczęli ją śpiewać, a raczej drzeć się, miejscami ją zagłuszając.
     Mój wzrok spoczął w pewnej sekundzie na oczach Ethana, które były przyjemnie niebieskie, wręcz przez chwilę nie mogłem odwrócić od nich swoich i byłem pewien, że gdybym wypił jeszcze więcej, to powiedziałbym, że mi się podobają.
      - Pójdę do toalety – powiedziałem po skończonym utworze, kierując kroki w stronę toalety, mijając już nieźle pijanych ludzi.
      Całe szczęście przed drzwiami nie było kolejki.
      - Przepraszam – powiedziałem, wpadając nagle na nieznajomego mi chłopaka, gdy właśnie wychodziłem z toalety i uderzyłem go drzwiami od łazienki.  - Nic ci nie jest?
        - Nie, ale przez ciebie mógłbym zostać uszkodzony – odezwał się, wysyłając mi szeroki uśmiech.
       Stojący naprzeciwko mnie chłopak wydawał się być starszy ode mnie i posturą przypominał mi Ethana. Tylko że jego oczy w przeciwieństwie do robota były w kolorze czekolady i teraz intensywnie się na mnie wpatrywały.
        - Chyba jestem jeszcze zbyt trzeźwy na takie podrywy, ale po kolejnym drinku może będzie lepiej – odpowiedziałem, odwzajemniając uśmiech.
        Oboje skierowaliśmy się do kuchni, gdzie nalaliśmy sobie kolejną porcję wódki, zmieszanej z pomarańczowym sokiem. Oparłem się o ścianę, a rozmowa zaczęła sama się kleić, wspomagana procentami, które płynęły w naszych żyłach. Mężczyzna wtedy gadką nadrobił swój niedawny nie zbyt udany podryw. Rozmawialiśmy o przyziemnych sprawach, dyskutując o szkole, o to co robimy  w życiu i zręcznie wymijałem pytania o moim dziadku czy o tajemniczym „kolesiu”, który był ze mną. Większość twarzy tak naprawdę była tutaj znajoma, bo byli to ludzie ze szkoły, tylko właśnie Ethan pochodził z trochę... innego świata.
      I sam nie wiem, kiedy zacząłem całować się z brunetem, czy było to spowodowane dużą dawką alkoholu, jego gadką czy może tym, że miałem ochotę na coś więcej między nami. W każdym razie nasze języki szybko się zgrały, a ręce nieznajomego lawirowały po mojej odkrytej tali. W swoich ruchach na pewno był odważny, nawet mógłbym rzec łapczywy i po kilku minutach z dłońmi na moich biodrach, zostałem pociągnięty na drugie piętro. Uśmiechnąłem się zadziornie, przygryzając jego dolną wargę, również nie próżnując i dłońmi przechodząc coraz to śmielej na dolne partie ciała.
     A kiedy znaleźliśmy się wreszcie w pokoju, zostałem rzucony na łóżko, a on zawisł nade mną.

          Po skończonym stosunku z nowo poznanym chłopakiem, opadliśmy obok siebie zmęczeni, ale już za kilka chwil mój nowy kochanek podał mi paczkę chusteczek, pomagając się wyczyścić, bym mógł na spokojnie wyjść do ludzi, zaś ten po zapytaniu, czy wszystko ze mną w porządku, uśmiechnął się do mnie jeszcze raz i tyle, co go widziałem, pewnie ostatni raz w życiu.
         Tak najczęściej wyglądały szybkie numerki na imprezach – szybka akcja i tyle. Ale tym razem czułem się jakoś inaczej, zwłaszcza, że parę godzin temu mogłem po wszystkim uspokoić oddech w ramionach swojego robota. Chyba teraz tego właśnie mi brakowało, jak leżałem na miękkiej poduszce, nasłuchując bitów nowej piosenki.
         - Ej, przepraszam, że cię zostawiłem :c. Zatańczysz ze mną po tej piosence? - szybko wystukałem SMS-a do Ethana, po czym zacząłem sprzątać po mnie i po chłopaku, którego nawet imienia nie znałem. Podniosłem zużytą prezerwatywę, zawijając ją w chusteczkę, której następnie szybko pozbyłem się w koszu w łazience. Wtedy też ubrany w swoje ciuchy zacząłem szukać Ethana, ciągle przepychając się przez ludzi, pokrytych w kolorowych światłach. Co rusz w pomieszczeniu znikały i wracały inne osoby, wynurzając się z tarasu, gdzie też postanowiłem zajrzeć, niestety bezskutecznie.  Tutaj niektórzy jeszcze bardziej szaleli, paląc substancję o słodko-mdlącym zapachu, a jeszcze inni lecieli w ślinę, gdy następni pływali na dmuchanych zwierzętach na basenie.
        W pewnej chwili zacząłem odczuwać wyrzuty sumienia, że zostawiłem chłopaka samego sobie wśród nieznajomych, ale liczyłem, że z kimś tutaj się zaprzyjaźni, no i dodatkowo dochodził tutaj ten brunat, który chwilowo zawrócił mi w głowie. Teraz nie mogłem znaleźć swojego współlokatora, a po byłym kochanku też nie było śladu
        Następnym celem była kuchnia i wtedy poczułem jak niczym opada mi kamień z serca, widząc przed sobą czuprynę Eve. Od razu podszedłem do niej, nie przejmując się kompletnie, że przerywam jej rozmowę z dziewczyną o niebieskich, krótkich włosach.
        - Widziałaś gdzieś Ethana? Nie mogę go znaleźć – wypaliłem, nie czekając aż niebieskowłosa odsunie się od nas, by dać nam chwilę prywatności.
        - Juneee, powinieneś trochę wyluzować. - Uśmiechnęła się szeroko, zawieszając rękę na moim ramieniu, przy okazji ciągnąc mnie w dół. Albo była już pijana albo miała okazję zapalić coś nie do końca legalnego.
        - No mów. Nie mogę go nigdzie znaleźć – mruknąłem, wzdychając ciężko.
         - Mówił mi, że wraca do domu.
         - A-aha. - To było wystarczające, żeby wyjść spod jej uścisku, posyłając jej smutny uśmiech na odchodne.
         Mój humor gwałtownie się zmienił o sto osiemdziesiąt stopni – ze szczęścia przerodził się w smutek i sam już nie za bardzo miałem ochotę na jakikolwiek taniec. Dlaczego zostawił mnie tutaj samego w moje urodziny, w najważniejszy dla mnie dzień w roku? Myślałem, że wystarczająco dałem mu do zrozumienia, że chce spędzić je zwłaszcza z nim. Tylko on był tutaj jako mój przyjaciel, reszta zajmowała się innymi ludźmi, tylko co jakiś czas, sprawdzając, czy żyje, jak już zerknąłem na nich.  I nawet jeśli nie miał ochoty siedzieć tu dłużej, to mógł przecież poczekać na mnie i pójść w inne miejsce. Oglądanie głupich komedii w domu też dałoby radę i uszczęśliwiałoby mnie, bo przecież siedziałby obok mnie.
         Dlatego moim oczywistym celem było krzesło obok stołu, gdzie znajdowały się różnorakie, kolorowe alkohole i kartonowe opakowania z soków. Nie chciałem być smutny we własne urodziny, a procenty potrafiły po kilku kieliszkach czy drinkach uszczęśliwić człowieka, chociaż na chwilę, gdy ten związek chemiczny płynął w organizmie.
         Starałem się trzymać własnej rady danej Ethanowi, by nie mieszać ze sobą alkoholu, ale już po kilku kolejnych kieliszkach straciłem rachubę i do szkła lądowały kolejne to trunki, przy których krzywiłem się za każdym razem. No i wreszcie po kilku z nich, musiałem oprzeć głowę o rękę, czując i przede wszystkim widząc jak przede mną wszystko wiruje, faluje i nawet zacząłem się zastanawiać, czy to wszystko działo się naprawdę czy tylko w mojej głowie? Dochodził do tego błogi uśmiech na twarzy, gdy do stołu przyłączyła się kolejna osoba i wystarczyło jej jedno słowo, bym nagle bez przyczyny się roześmiać.
        Tak samo odczułem skutki działania alkoholu, gdy postanowiłem wstać, by pójść do toalety, znajdującej się na drugim piętrze. Od razu ten plan mnie przerósł, czując jak nogi momentalnie się pode mną uginają, nie chcąc ich dokładnie w tym kierunku, w którym chciałem.
        - Przepraszam... - mruknąłem dłużej niż zawsze wyszukując tego słowa, kiedy wpadłem na plecy całe szczęście swojego kolegi.
        - June? Oj, tobie to już chyba wystarczy alkoholu – powiedział, łapiąc mnie pod ramię i prowadząc w bliżej nieokreślonym kierunku, którym okazała się miękka kanapa. - Ethan wyszedł? Weź do niego zadzwoń, żeby cię chociaż stąd zabrał – dokończył, siadając obok i wyszukując w mojej kieszeni telefon.
        - Nieeeeee. E-e-edam mnie już nie lubi – odpowiedziałem, patrząc się na niego pół tępym wzrokiem.
        - Lubi, lubi. Dzwoń – ponaglił, zaraz bez ceregieli odblokowując urządzenie moim palcem i tym samym zmuszając mnie do wybrania telefonu chłopaka.

     Całe szczęście już po kilku sygnałach, usłyszałem szum, co oznaczało, że może mój znajomy, który siedział obok miał rację. Najwidoczniej robot dalej mnie lubił, a przynajmniej był na tyle miły, by mnie nie ignorować.
      - E-Edaaam, szukałem cię chyba wszędzie. Gdzie jesteś? - zapytałem, ale nie dałem mu ani chwilę na odpowiedź.  - Przeprosiłem cię prze-prze-cież, a ty gdzieś zniknąłeś. I wypiłem chyba za dużo alkoholu. Chciałem spędzić tę urodziny przede wszystkim z tobą– wyburczałem do telefonu, próbując mówić, jak najwyraźniej, wytężając swój umysł. Czułem, jakbym co najmniej nagle znalazł się w helikopterze, a przy zamknięciu oczów było tylko gorzej. Od razu żołądek odmawiał mi posłuszeństwa, jakby coś się w nim przewracało. Wszystko było winą alkoholu, a organizm po prostu próbował oczyścić się z toksyn, które sam w siebie wlałem.
       Liczyłem, że alkohol polepszy moje samopoczucie, ale było wręcz przeciwnie.
       I odpowiedzią na moje żale był głos Ethana, który nagle znikąd pojawił się tuż za mną, co sprawiło, że podskoczyłem na kanapie wystraszony i następnie spojrzałem w jego turkusowe tęczówki, delikatnie się uśmiechając. Tak jak zawsze były takie piękne, teraz połyskujące w słabym świetle i wpatrujące się tyko we mnie, a przynajmniej miałem takie wrażenie. Nawet nie zauważyłem, kiedy wrócił na imprezę, a po chwili po ciele przebiegł delikatny dreszcz, gdy ciepłe powietrze zetkneło się z chrząstką mojego ucha.
       - Okej... - odparłem, próbując wstać, ale pierwsza próba od razu była nieudana, jakby mój organizm przez dziwne siły grawitacji był przyciągany do kanapy. Za drugim razem złapałem się oparcia i dzięki temu udało mi się wstać. - Chyba już nie dam rady. Chce do domu – dodałem, od razu kierując się do wyjścia, odrzucając wszelkie próby pomocy pochodzące od mojego znajomego, twierdząc, że dam sobie radę. Tylko zdążyłem zarejestrować, jak chłopak podaje torebkę z moim prezentem robotowi, zanim nie zacząłem się kierować w stronę zaparkowanego przed domem autem. Tam poczekałem na bruneta z zawieszonymi na piersi rękoma, a kiedy usiadł obok, poczekałem aż kliknie na adres domu, sam widząc, jak wszystkie znaki i litery rozmazują mi się przed oczami. Wkrótce też za pomocą dotykowego przycisku otworzyłem sobie okno, opierając się o nie i wdychając świeże powietrze. To choć trochę pomogło żołądkowi, ale jak bardzo się z tym pomyliłem, kiedy to przeszliśmy próg domu. Złapałem się od razu ściany, opierając się o nią i spuszczając głowę, jakby to miało pomóc opanować skurcze żołądka. Nogi jeszcze bardziej trzęsły się niż przed kilkunastoma minutami, co było ostatecznym znakiem, żeby schować się do toalety, gdzie usiadłem, nachylając głowę tuż nad muszlą klozetową.
Poczułem, jak w jednej chwili moje ciało zalewa się zimnym potem, jeszcze broniąc się przed znienawidzoną czynnością, ale już w drugiej zacząłem wymiotować, przytrzymując się zimnych kafelek i pozostawiając pieczenie w gardle.

           Po oddaniu do muszli klozetowej całej zawartości żołądka, włącznie z wypitym alkoholem, poczułem się trochę lepiej, ale jednocześnie natychmiast udzieliły się skutki uboczne – w gardle, jak i w jamie ustnej czułem nieprzyjemny posmak, jak i intensywne pieczenie w gardle. A do tego do spoconego czoła zaczęły się kleić jasne kosmyki włosów.
           Z pomocą na całe szczęście przyszedł mi sprawca mojego stanu rzeczy, ale bez marudzenia, z chęcią przyjąłem jego pomoc w postaci szklanki wody. Od razu nabrałem w usta kila łyków, płucząc dokładnie buzię i wydając z siebie charakterystyczne „gul gul”, gdy czyściłem jeszcze przełyk. Efekt może nie był fantastyczny, ale jakąś część drażniącego uczucia się pozbyłem. Mimo tego wciąż czułem się jak kupa gówna, nawet siedząc okrakiem na kolanach robota. I pewnie tak samo musiałem pachnieć, a raczej śmierdzieć, rozkładającym się alkoholem etylowym, który roznosił się po łazience. Ethan być może nie był na to tak wrażliwy, zwłaszcza, jak dosłownie znajdowałem się kilkadziesiąt centymetrów od jego nosa.
         Przewiesiłem ręce przez jego ramię, obejmując go i tym samym pozwalając mu zanurzyć się w swojej skórze na szyi. Swoją drogą byłem ciekaw, czy wciąż było czuć od niej perfumy, których używałem przy wyjściu?
         Sam oparłem podbródek o ciemne włosy mężczyzny, ale nie zamykałem oczów, wiedząc, że to mogłoby wywołać kolejny samolot przed oczami. Ale ponowne siedzenie na kolanach ciemnowłosego było tak samo przyjemne jak za każdym razem, gdy się na nich znajdowałem. I teraz nie musiał tego robić, nie musiał siedzieć ze mną w łazience, gdzie dochodziłem do siebie, a mimo tego... siedział przy mnie, co więcej pozwalał mi siedzieć na sobie, nie brzydząc się, że dopiero co wymiotowałem. Przez to wszystko nie umiałem się na niego nawet na kilka sekund gniewać.
       - C-co? - powiedziałem, odchrząkując, będąc pewnym, że może się przesłyszałem. - Masz dla mnie kolejny prezent? Przecież nie musiałeś. Ten torcik był najlepszym, co dostałem – dodałem, a na moją twarz samoczynnie wstąpił delikatny uśmiech. Słodkość robiona własnoręcznie była dla mnie wystarczającą. Zwłaszcza, że była przepyszna, a chłopak musiał się przy niej nieźle napracować po raz pierwszy coś piekąc. Ale coś jeszcze nie dawało mi spokoju. - Wypłatę? Znalazłeś pracę? - dopytałem, podnosząc lewą brew do góry. Nic mi przecież o tym nie wspominał, a był to przecież temat do świętowania: jego pierwsza praca. I z jednej strony rozumiałem, że chciał być samodzielny i mieć własne pieniądze na własne pierdoły czy też zająć sobie czas, gdy ja byłem w szkole, to z drugiej strony... pieniądze jakie dostawałem od rodziców spokojnie starczyłyby na utrzymanie naszej dwójki, wliczając w to większe i mniejsze przyjemności.
       Oczywiście kolejnymi moimi słowami było to, żeby mi pokazał prezent, a wtedy moim tęczówkom ukazało się czarne, welurowe pudełeczko, a w nim znajdowała się drobna, złota bransoletka z jednym większym kółkiem na środku, z dwoma małymi po dwóch stronach, łączącymi się z nim i zresztą bransoletki. Od razu wpadła mi w oko, zwłaszcza, że była minimalistyczna, ale nie na tyle, by ginęła na moim szczupłym nadgarstkiem. No i przede wszystkim pasowała mi idealnie do złotych sztang w sutkach.
       - Cudowna jest. Masz tam jakiś program zaprojektowany do wybierania najlepszych rzeczy, które mi się spodobają czy coś? - zażartowałem, uśmiechając się szeroko, a następnie próbowałem sam uporać się w zapięciu bransoletki na lewej dłoni, ale finalnie przez pogorszoną koordynację ruchową, musiałem poprosić o pomoc Ethana. Widok tak idealnie kontrastującej się biżuterii do mojej bladej karnacji, wywołał jeszcze większego banana na twarzy.
       W końcu postanowiłem ruszyć się z wygodnych kolan przyjaciela i jak gdyby nic, przetrzymując się umywalki, próbowałem się rozebrać, rozrzucając swoje ubrania po całej łazience. Teraz dla mojej pijackiej głowy, nie miałem żadnego wstydu – tym bardziej, że posiadacz turkusowego spojrzenia... niedawno widział mnie nagiego od pasa w dół. A przekłute sutki nie były nie wiadomo jakim sekretem. Uśmiechnąłem się do niego tylko niewinnie i dosłownie krzywym krokiem, wpadłem prawie na szybę od prysznica, kompletnie zapominając o jej istnieniu. Cicho przekląłem pod nosem, już sobie wyobrażając jutrzejsze siniaki na kolanach. Ale jak na razie świeciłem gołym tyłkiem przed robotem.
      - W tym też mi pomożesz? - zapytałem, mając na myśli prysznic. Przecież nie mogłem iść do łóżka nie myjąc się przed, a szczególnie nie myjąc twarzy! - Zobaczę na własne oczy, czy jesteś taki wodoodporny.

   Najwidoczniej nie przypuszczałem, że ktokolwiek mógł iść do pracy w innym celu niż zarabianie pieniędzy. Był właściwie pierwszą osobą, jaką znałem, która chciałaby znaleźć robotę, by kogokolwiek poznać, co oczywiście było dla mnie zaskakujące. Ale z drugiej strony Ethan nie był człowiekiem, więc może to ustępstwo od normy wynikało właśnie od tego. Ciemnowłosy potrafił mnie zaskoczyć swoim spojrzeniem na świat, ale to sprawiało, że tylko poprawiał mi humor. Zwłaszcza teraz, jak zostawił mnie na własnej imprezie urodzinowej. Aczkolwiek z tej nowiny oczywiście się cieszyłem. Nie dlatego, że będzie miał własne pieniądze, ale dlatego, że będzie miał szansę poznać kogoś nowego. O to przecież go niejako prosiłem.
    - Nie myślałem tak o tym. Wiele osób traktuje swoją pracę jako obowiązek - wytłumaczyłem się. Ale tak naprawdę, czy to było złe? Niewiele ludzi mogło pozwolić sobie na utrzymanie się ze swojego hobby, niewiele też ludzi lubi to co robi, więc wiele z nich, traktuje te osiem godzin jako męczarnie, ale niestety pieniądze nikomu nie spadają z nieba. Moi rodzice byli nielicznymi wyjątkami, ale to finalnie obróciło się przeciwko im, a właściwie to przeciwko mnie. - Ale cieszę się tak czy siak -
dodałem.
    Oparłem swój cały ciężar o zimne kafelki łazienki, przetrzymując się rękoma o nie i finalnie wypinając nieelegancko swój nagi tyłek w stronę Ethana. Być może będąc trzeźwym nigdy bym sobie nie pozwolił, aby zobaczył mnie po raz drugi nagiego od pasu w dół, ale teraz procenty działały na moją niekorzyść i kompletnie pozbywały ze mnie jakiegokolwiek wstydu. Poza tym uważałem, że właściwie to nie miałem się czego wstydzić. Podobało mi się moje ciało, ta blada, niemalże alabastrowa skóra, ochraniająca każdą wystającą kość i te równie jasne włosy, które czasami potrafiły mi dodać uroki. Dlatego też złoto świetnie do mnie pasowało, podkreślając moją i tak zimną urodę, choć troszeczkę ją ożywiając.
     - Jest okej.
     Mimowolnie przymknąłem powieki, czując jak gąbka z płynem sunie po moich zmęczonych mięśniach. Nie spiesząc się zmywał ze mnie odór alkoholu, a nawet przypadkowe muśnięcia jego palców o moją skórę, niemalże natychmiast spowodował na niej gęsią skórkę. A sięgnęła ona zenitu, gdy jego klatka piersiowa zetknęła się z moimi drobnymi plecami. Może wtedy mój organizm nieco zaskoczony tym ruchem, choć trochę wytrzeźwiał. To sprawiło, że przez głowę przetoczyły się nagle obrazy z naszego ostatniego zbliżenia.
      - C-co? - zapytałem skołowany, gwałtownie się prostując.  - Może lepiej nie... - dodałem po kilku chwilach łapiąc, o co chodziło robotowi. Następnie wysunąłem dłoń do tyłu, prosząc o kilka pompek żelu.
      Po łazience roznosił się przyjemny zapach cytrusów, jakby wygrzewających się w porannym słońcu gdzieś w ciepłych krajach, gdy to myłem swoje dolne partię ciała. Na pewno ten zapach nie przypominał tych chamsko pachnących męskich żelów, których nie lubiłem właśnie ze względu na ich zapach, który trudno było określić.
      Wreszcie odwróciłem się do towarzysza z lekkim uśmiechem na ustach, od razu oplątając go rękoma wokół szyi, tak łapiąc jakkolwiek równowagi, a plecy oparłem o kafelki.
      - Tak właśnie chciałem spędzić swoje urodziny. Z tobą, z moim przyjacielem... Ale gdzieś mi uciekłeś - zacząłem niewinnie się uśmiechając.  - Tooo, może w ramach przeprosin, będę mógł dzisiaj spać z tobą? - zapytałem, doskonale pamiętając, że poprzednim razem zrobił dla mnie wyjątek, ale dlaczego nie spróbować ponownie? Zwłaszcza, jak ewidentnie wisiał mi jakieś przeprosiny!
      Po tych słowach nachyliłem się do buteleczki z szamponem i uprzednio mocząc włosy ciemnowłosego, spieniłem na nich płyn o zapachu gorzkiej czekolady z wiśniami. Moje ruchy były również wolne, ale przy tym dokładne i delikatnie sunąłem opuszkami palcami po skórze głowy, docierając w jej wszelkie zakamarki. Następnie dłonie, jakby same z białej piany uformowały dwa rogi z włosów, co sprawiło niekontrolowany śmiech z moich ust.
       Wątpiłem, by Ethan potrzebował myć skórę głowy, zważając na to, że była ona sztuczna, to tym krótkim masażem i odświeżeniem chciałem umilić mu wieczór.
       - Uroczooo - skomentowałem swoje dzieło sztuki i pokusiłem się jeszcze o maźnięcie piany jego czubka nosa.
Spoważniałem dopiero, kiedy moje dłonie zsunęły się po karku robota na umięśnione ramiona i wystające obojczyki. Za nimi poszło również moje zimne spojrzenie, bezwstydnie wpatrując się w dobrze zbudowane mięśnie Ethana.

      - Nie lubisz ze mną spać? - zapytałem od razu.  - Tak po prostu. -Wzruszyłem ramionami.  - Polubiłem spać z tobą. Było mi ciepło i mogłem się przytulić, kiedy chciałem. Nie podobało ci się? - dopowiedziałem.  - Jestem przylepą, jakbyś nie zauważył. Lubię się przytulać. Poza tym... Dawno nie miałem kogoś bliskiego, to znaczy... mam na myśli chłopaka – wytłumaczyłem, będąc świadomy, że mógł mnie nie za bardzo rozumieć. Wszystko dla niego było nowe, a zwłaszcza uczucia, których się dopiero uczył, których ja miałem go nauczyć. A z drugiej strony sam uczyłem się o nim samym, o tym jakim był „człowiekiem” i o tym jak działał jako robot. Choć w głębi duszy miałem nadzieję, że spanie ze mną też sprawiało mu przyjemność.
      Moje zimne tęczówki przejeżdżały bez wstydu po zagłębieniach mięśni mężczyzny, badając każdy szczegół, który umknął mi ostatnim razem. Jego ciało było wręcz idealne – idealnie wpasowywało się w obecne standardy piękna i dodatkowo nic nie wskazywało na to, że nie był człowiekiem. Każdy kawałek jego ciała zdawał się być wyrzeźbiony godzinami, jak nie dniami i sam łapałem się na tym, że cholernie mi się to podobało. Widziałem jego silne, rozrośnięte ramiona i wystające obojczyki, do tego cudownie zarysowane biodra i to znajdowało się pomiędzy nimi. Nawet nie zauważyłem, kiedy postanowiłem się niewiele myśląc oblizać. A opuszki moich palców wręcz mrowiło, aby go dotknąć.
     Z letargu wyrwałem się dopiero, czując mocne pociągnięcie za kolczyk, co omało nie skończyło się jękiem z mojej strony, ale finalnie udało mi się zagryźć dolną wargę. Ethan jeszcze nie wiedział, że takie bycie niedelikatnym z moim ciałem podczas seksualnych pieszczot... mnie jeszcze bardziej nakręcało. A alkohol sprytnie zatarł granicę między tym, co powinienem, a czego nie.
      - Hę? - zapytałem trochę głupkowato, przenosząc spojrzenie w jego turkusowe tęczówki.  - Nic mi nie jest, naprawdę – odpowiedziałem zgodnie z prawdą, nawet lekko się uśmiechając.  - To moje pierwsze urodziny spędzone kompletnie bez dziadka, ale nie jest tak źle. Zwłaszcza, że mogę z kimś porozmawiać, kto mnie nie spławia, mówiąc, że oddzwoni później, bo jest zajęty. - Westchnąłem cicho, oczywiście mając na myśli swoich rodziców. Doskonale rozumiałem, że oboje są zajęci, ciężko pracując na swój status społeczny i żeby mi niczego nie brakowało, ale w tym wszystkim miałem wrażenie, że zapomnieli o mnie.  - I też chcę, żebyś mi o wszystkim mówił, dobrze? Jesteśmy przyjaciółmi – dodałem.  - No i przestań mówić, że do mnie należysz, nie o to mi wtedy chodziło. To raczej nie jest pozytywne określenie - Prychnąłem rozbawiony. Wtedy też postanowiłem, że muszę bardziej uważać na to, jak z nim rozmawiam, bo niektóre słowa mogła być zrozumiane przez niego kompletnie inaczej. Zwłaszcza, że przy tamtej grupce jego fanów, tylko żartowałem, chcąc ich odgonić!
     Uśmiechnąłem się delikatnie, w porę zatrzymując błękitne tęczówki na jego tęczówkach.
       - Podobają ci się? - zapytałem wskazując na złote sztangi tkwiące w moich sutkach. Właśnie miał okazję widzieć je w pełnej swojej krasie, gdy te zdobiły moją drobną klatkę piersiową. Następnie złapałem za słuchawkę od prysznica i następnie ostrożnie spłukałem pozostawioną pianę na jego włosach, opuszkami palców delikatnie sobie pomogłem i zgarnąłem jej resztki z linii czoła.  - A ja? Podobam ci się? - zapytałem nagle, odkładając na swoje miejsce słuchawkę.  - Ethaaan, nie jestem ślepy, przecież widzę. - Ręką wskazałem na pomału twardniające przyrodzenie chłopaka. To dodało mi jeszcze więcej energii, dlatego ręce szybko znalazły się na biodrach bruneta, palcami mocno zaciskając się wokół kości, a sam mocniej go do siebie przysunąłem, zbliżając się niebezpiecznie ustami do pachnącej żelem szyi. Tam złożyłem kilka drobnych, niczym muśnięcie motyla, pocałunków, by następnie delikatnie przegryźć jego skórę na jabłku Adama, a następnie wynagrodziłem to podrażnione miejsce, jednym ruchem języka.  - Mogę przestać, jeśli chcesz.