Blooming nights

______W czasie, gdy Kaveh wyrusza na poszukiwania handlarki, Alhaitham ściąga jego bagaż rzucony niedbale na kanapę i stawia go przy łóżkach. Te następnie ścieli, wiedząc że tego wieczora najpewniej wrócą o późnej godzinie, a zajmowanie się tym po nocy przyprawi ich jedynie o dodatkowy zachód. Co jak co, siwowłosy nie żartował, mówiąc że postawi blondynowi drinka za owocną pomoc. A to, że Kaveh zgodził się porozmawiać z Dori, to już spora pomoc.
______Wychodzi z ich hotelowego pokoju, aby przejść się po zachodniej stronie portu, która wręcz roi się od różnej maści handlarzy, w tym również od Eremitów, których liczba z czasem znacznie wzrasta. Ilość interesów, w które są zamieszani w tym roku, przekracza znacznie statystyki z ostatnich lat. Alhaitham jest szczególnie ciekawy, stąd bierze się ta motywacja. Jeżeli będzie zmuszony zostać w Port Ormos na dłuższy czas, być może wiatr przywieje mu więcej informacji na ten temat.
______Na potrzeby inwigilacji wyciąga słuchawki z uszu, które dotąd skutecznie pozwalają mu redukować otaczający go hałas. A więc teraz, gdy wszem i wobec nagabują go okrzyki ze strony handlarzy, gwar rozmawiających przechodniów czy płacz dzieci, na jego twarzy pojawia się delikatny grymas. Nie trzeba jednak długo czekać, aby skupił się na tym, co na dany moment jest istotne. Kątem oka dostrzega Eremitów kryjących się w cieniu towarów, gotowych do załadunku na statek, którzy w wyraźnym oburzeniem o czymś dyskutują. Mogą to być istotne dla niego informacje, dlatego niewiele myśląc, pewnie przechodzi na pomost, doglądając niby to z zaciekawieniem morza. Nie zwraca przy tym większej uwagi na stojących nieopodal mężczyzn, którzy zdają się początkowo nie zwracać na niego żadnej uwagi. Wyciąga więc jedną ze swoich książek i nieuważnie przebiegając wzrokiem po zdaniach, przysłuchuje się ich rozmowie. Z takiej odległości mimo wszystko nie jest w stanie usłyszeć wszystkiego dostatecznie wyraźnie, aczkolwiek dostaje wystarczająco informacji, aby połączyć ze sobą kropki. Połowa zdobytego przez nich towaru była już eksportowana na pustynie, jednak przy pierwszym podejściu nie przeszła kontroli w Caravan Ribat. Przez to musieli znaleźć inną drogę, gdzie też będą musieli przewieźć następnego dnia o zmierzchu więcej towaru.
______Rozmowy nieco cichną, kiedy Eremici w końcu go dostrzegają i decydują się, ciągnąć rozmowę w bardziej ustronnym miejscu. Alhaitham stoi jeszcze przez moment ze wzrokiem wbitym w książkę, dopiero po paru minutach zamyka ją i spogląda dalej w stronę morza. Skoro nieautoryzowany przewóz paczek został zatrzymany w Caravan Ribat, Mahamatra Cyno mógł być już o tym zaalarmowany. Jeżeli sytuacja wygląda w ten sposób, skryba mógłby pozostawić resztę roboty w jego rękach, jako że pustynia to broszka Cyno. Jednakże o zaginięciu kapsuły wiedzy związanej z wiedzą o Archonie, prawdopodobnie nie wszyscy w Akademiyii wiedzą. W tym miejscu powstaje zagwozdka, zwłaszcza że Matra i Alhaitham zbytnio za sobą nie przepadają, mają inne metody pracy, przy czym współpraca z grubsza może okazać się fiaskiem. Niezmiernie żałuje, że Dehya nie daje się namówić na pracę dla Akademiyii, w przypadkach o tej wadze jej pomoc byłaby niezmiernie przydatna.
______O czasie znajduje się we wschodnim skrzydle Port Ormos, czekając na jakieś znaki ze strony Kaveha, który jak ma nadzieje, przyniesie mu nieco więcej konkretnych informacji. Wprawdzie nawet bez wieści Dori, mógłby zwęszyć przywódcę Ayn Al-Ahmar. Zwyczajnie śledząc powóz Eremitów przy kolejnym transporcie kapsuł. Aczkolwiek zabrałoby to niepotrzebnie więcej czasu.
______— Alhaitham! — Głos Kaveha skutecznie wyrywa go z zamyślenia. Podnosi głowę w kierunku, z którego wydobył się oddech i dostrzega swojego współlokatora machającego w jego stronę kapciami z głowami pluszowych lwów. Cóż nie takiego widoku się spodziewa, mimo wszystko musi przyznać, że taki obrazek do nikogo nie jest bardziej podobny, niż do Kaveha. Mierzy go wzrokiem, gdy ten przerażony chowa kapcie za siebie i podbiega bliżej. Już dzięki temu jest w stanie się domyślić, w jaki sposób architekt pozyskuje nowe kapcie. Normalnym dla Alhaithama byłoby się zdenerwować w tym momencie, zwłaszcza że prosił Kaveha o zaoszczędzenie Mory przy rozmowie z Dori. Jest jednak jedna kwestia, o której Kaveh jeszcze nie wie. Wysłuchuje tego co blondyn ma mu do powiedzenia z nieodgadnioną minę, po czym odbiera sakiewkę, w której okazuje się, że zostaje jedna okrągła mora.
______— Dobra robota — odpowiada, podciągając jeden kącik usta do góry, w nieporadnym uśmiechu. Po czym bierze dłoń Kaveha i pozostawia na jego dłoni ostatnią morę, która mu pozostała, samemu chowając pustą sakiewkę. — Widzę, że wybrałeś już sobie nagrodę za tę misję. To nawet lepiej — dodaje, po czym mija Kaveha, powolnie łącząc ze sobą wszystkie zdobyte informacje. — Idziesz?
______Gdy rówieśnik dołącza do niego, kierując się brzegiem portu, Alhaitham wymienia informacje, które sam pozyskuje do tego czasu. Nie jest ich wiele, w końcu nie widzieli się zaledwie godzinę, jednak z całości siwowłosy jest wstanie wyciągnąć pewien obraz, który z pewnością uzupełni się po natknięciu się na Mizira. Trzeba było tylko dojść do wniosku, w jaki sposób powinni go podejść, żeby nie doszło do sporu na samym środku portu, co mogłoby ściągnąć na nich niepotrzebne spojrzenia, albo i zaalarmować ludność.
______— To ma sens, że mają paru przywódców. Dowiedziałam się, że przewożą kapsuły na pustynie, więc z pewnością jest przynajmniej jeszcze jeden lider, który koordynuje akcje po drugiej stronie Sumeru. Ich pierwsza przesyłka nie przeszła przez kontrolę w Caravan Ribat, więc musieli znaleźć inny tor przewozu towaru. Następną i prawdopodobnie już ostatnią przesyłkę, skoro Mizir jest jeszcze w porcie przewożą jutro o zmierzchu. Jest wysokie prawdopodobieństwo, że Ayn Al-Ahmar są już poszukiwani, co ułatwi nam zdecydowanie sprawę — rzuca Alhaitham, przystając na moment, aby spojrzeć Kaveha. Nie jest do końca pewien, czy niepewne spojrzenie pełne niezrozumienia jest mu rzucane, bo treść jego wypowiedzi jest niezrozumiała. Czy może Kaveh nie może pojąć, dlaczego nie jest zły o powrót z pustą sakiewką. Stawiając na drugą opcję wyjaśnia szybko.
______— O poranku zapakowałem morę w nieco mniejszą sakiewkę, żeby wyglądała na tak samo pełną. Co za tym idzie, tak czy inaczej chociaż część rzeczywistej zawartości została zaoszczędzona — mówi spokojnie. Gdyby ktoś go zapytał czy ufa Kavehowi, w kontekście pieniędzy nie byłyby w stanie powiedzieć ani – tak, ani – nie. Już jego działania mówią same za siebie. — W każdym razie… Czemu zawsze lwy? – pyta w kontekście zarówno wciąż krytych za plecami kapci, jak i breloczka do kluczy, którego często odnajduje we własnej kieszeni.