Must hate you

Dane podstawowe

~Logan Turner~
~17 lat ~
~Pauline Turner(matka)~
~Zhi Kai Lin (ojciec)~

Wygląd

~178 cm~
~65 kg~
~ włosy w kolorze ciemnego brązu~
~ zielone oczy~
~ blizny na całym ciele~
~ znamię w kształcie serduszka na lewym pośladku~

Lubi

~ Spać ~
~ Przygotowywać posiłki i jeść~
~ sztuki walki~
~ weekendy ~
~ palić ~

Nie lubi

~ przegrywać ~
~ szkoły~
~ okazywać słabości ~
~ być nazywanym maminsynkiem ~

_____Tego dnia pogoda była piękna. Słońce przyjemnie ogrzewało jasną skórę, a delikatny wietrzyk niosący pojdyncze listki rozczesywał ciemne włosy. Uśmiechała się lekko, gdy między jej palcami przewijały się cieniutkie łodyżki powojnika, którego posadziła w poprzednim roku. Cieszyło ją, że roślina mimo niedawnej choroby wzięła się w garść i znów nabierała urokliwych kolorów. Połowa wakacji właśnie dobiegała końca. Zdawało się, iż nic nie zepsuje jej dzisiejszego dnia, nawet spotkanie z nową dziewczyną ojca.
_____Już parę razy ją widziała. Kobieta wydawała się w porządku, gdy zamieniła z nią kilka zdań. Dużo się nie dowiedziała, ale miała nadzieję, że jej rodzic nie będzie żałował. Po stracie żony ciężko było do niego dotrzeć. Może nowa miłość pomoże mu się odnaleźć. Wypadałoby się pozbierać po czterech latach. Seiko też było ciężko, ale nie mogła się załamać. Musiała wpierać ojca, który mało brakło, a wpadłby w alkoholizm. Na szczęście przestał z tym w odpowiednim czasie i wszystko powoli zmierzało w lepszym kierunku.
_____- Gotowa, moja pani? - Odwróciła się w stronę dochodzącego głosu. Uśmiechnęła się pogodnie do mężczyzny w średnim wieku i podbiegła, zarzucając długie kosmyki na plecy. - Jak zawsze piękna.
_____- Zachowaj te komplementy dla przyszłej żony, tato - westchnęła, cicho się śmiejąc. Przejrzała się ostatni raz w lustrze, poprawiając lekko wykrzywione spinki ze srebrnymi kwiatkami i mogli wychodzić.
_____- Jesteś pewien, że pani Pauline spodoba się wystawa? - Zapytała, wsiadając do samochodu. Wiedziała, że do galerii na otwarcie nowej wystawy jechali głównie z jej powodu, bo bardzo chciała zobaczyć malowidła najpiękniejszych ogrodów. Spotkanie z narzeczoną ojca zaproponowała z czystej grzeczności, uważając, że to dobry pretekst, by mogli się spotkać.
_____- Ważne, by tobie się spodobało, skarbie - odparł szczerze z szerokim uśmiechem na ustach. Odpalił silnik i powoli wyjechali z podwórka. - Wspominałem ci niedawno, że Pauline ma syna - brunetka tylko kiwnęła twierdząco głową. - Podobno też ma przyjść. Będziecie mieli okazję się poznać. W końcu zostaniecie rodzeństwem.
_____Nie odpowiedziała, wyglądając przez okno. Z tego co kojarzyła, chłopak był starszy od niej. Miała nadzieję, że się dogadają. Marzyła o starszym bracie, chociaż nie było to nigdy w żaden sposób możliwe. Czasem zazdrościła swoim znajomym rodzeństwa, tego jak się sprzeczali, a później razem śmiali. Ciężko o taką relację z obcym człowiekiem, ale jak dobrze pójdzie, niedługo zostaną rodziną. Wypadałoby się zaprzyjaźnić.
_____Wysiadła z pojazdu podekscytowana tym, co zaraz ma zobaczyć. Czekała na tę wystawę od miesiąca. Gdy tylko się o niej dowiedziała, prawie codziennie mówiła o niej ojcu. Musiała, po prostu musiała ujrzeć te ogrody. Pewnie, że mogła pooglądać zdjęcia w Internecie, ale jednak coś ją ciągnęło też do malarstwa. Połączenie tych dwóch rzeczy w jedno, było dla niej jak mieszanka najlepszych słodkości.
_____W ostatniej chwili się opanowała i jakby nigdy nic weszła do galerii. W środku było mnóstwo osób. Poczekała na ojca, który został w tyle i razem weszli na piętro przeznaczone tematowi ogrodów. Od razu zaczęła z zachwytem przyglądać się każdemu mijanemu dziełu, za to mężczyzna rozglądał się za swoją narzeczoną.
_____- O, też już są - powiedział, odrywając córkę od jej obiektów westchnień. - Chodźmy się przywitać.
_____Niechętnie posłuchała rodzica. Cóż, obrazy nie zając. Poszła za nim, uśmiechając się delikatnie do kobiety, która też już ich zauważyła. Dorośli przywitali się buziakiem w policzek, co było nawet urocze. Seiko również się ukłoniła, a pani Turner zaraz lekko klepła w ramię chłopaka obok. Brunetka dyskretnie się mu przyjrzała. Pierwsze co przykuło jej uwagę, to jego wzrost, a później trochę zimne spojrzenie. Nie wydwał się być specjalnie zadowolony, a bardziej zmuszony do przebywania tutaj.
_____- Ty musisz być Logan. Naoto, miło mi - Kazeyama wyciągnął do niego dłoń, a zaraz po tym delikatnie popchnął dziewczynę w jego stronę. - A to moja córka.
_____- Seiko - posłała mu lekki uśmiech i również podała rękę.
_____- Mam nadzieję, że się dogadacie - odezwała się kobieta.
_____- Na pewno - ojciec odpowiedział za nią i zaraz dodał. - Może pójdziecie razem pooglądać wystawę? Lepiej się poznacie - zaproponował.
_____Stała, wyczekując odpowiedzi chłopaka. Nie zależało jej szczególnie na towarzystwie, ale byłoby jej miło, gdyby on również okazał się być zainteresowany tematem. Czemu jednak miała wrażenie, że się rozczaruje?

_____Zerknęła jeszcze na oddalającą się parę i znów przeniosła wzrok na chłopaka przed nią. Po jego minie widziała, że nie jest zbyt chętny, by dotrzymać jej towarzystwa. Już chciała coś powiedzieć, że nie musi z nią iść, jednak starszy był szybszy. Patrzyła na niego przez chwilę zaskoczona i zamrugała parę razy, gdy ten też ją zostawił. Nie spodziewała się wielkiego entuzjazmu z jego strony, ale nie musiał być taki oschły.
_____Prychnęła pod nosem i odwróciła się, by samej pooglądać wystawę. Przyjechała tu dla własnej satysfakcji, nie powinna przejmować się innymi zwłaszcza, że nikogo nie zmuszała. Dała tylko propozycję spotkania. Przechodząc jednak między obrazami, czuła lekkie poirytowanie zachowaniem nastolatka. Nie potrafił grzecznie odmówić, tylko zwracać się do niej takim pogardliwym, w jej mniemaniu, tonem? Starała się być miła, ale on najwyraźniej miał z tym problemy.
_____Westchnęła głośno, by zaraz wziąć głęboki oddech i skupić się na tym, po co tu przyszła. Przybrała na twarzy uśmiech i zaczęła przyglądać się malowidłom. Była nimi tak zafascynowana, że z trudem powstrzymywała się przed ich dotknięciem. Każdy stworzony inną techniką, istny pokaz stylów. W oczach odbijały jej się miliony kolorów, w pełni oddając zachwyt, jaki czuła. Zatrzymała się przy jednym dziele na dłużej, analizując sposób, w jaki został namalowany. Kiedyś próbowała gratażu, jednak okazał się dla niej zbyt trudny. Może wartoby spróbować jeszcze raz?
_____Zamyśliła się, patrząc na obraz, gdy w oddali mignęła jej zwiewna, barwna sukienka pani Turner. Zerknęła na nią i swojego ojca. Wydawali się cieszyć swoim towarzystwem, bo nie sądziła, że tak podobała im się wystawa. Nie każdy tu był maniakiem, jak ona. Już miała wrócić do oglądania, gdy jej uwagę przykuła niedawno poznana sylwetka. Bardzo chciała go zignorować, jednak miała wrażenie, że chłopak śledzi ich rodziców, co wcale jej się nie spodobało. Coś czuła, że to ciężki przypadek. Nie zwracając na siebie uwagi, podeszła najciszej, jak się dało, zachodząc go od tyłu.
_____- Wydawało mi się, że jesteś dużym chłopcem - odezwała się, stając za nastolatkiem, kładąc nacisk na ostatnie słowa. Nie podobało jej się, jak wcześniej się do niej zwrócił, dlatego postanowiła odpłacić mu się tym samym. - Ale widzę, że nie potrafisz oderwać się od mamusi. Boisz się, że się zgubisz? - Zakpiła. Z reguły nie zniżała się do takiego zachowania, sprawiając pozory grzecznej i kulturalnej dziewczyny. Nie mogła jednak pokazać chłopakowi, który ma zostać jej bratem, że może nią pomiatać. To by było na tyle z pozytywnych relacji.